Sonya Posted January 21, 2006 Share Posted January 21, 2006 Αγαπητοί φίλοι, με χαρά σας παρουσιάζω την πρώτη μου απόπειρα ever να γράψω sci-fi. Διαβάστε, σας αφορά όλους... διαβάστε και μάθετε την αλήθεια για το SFF... ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ SUFFERMAN Πρώτο επεισόδιο: ένας πλανήτης γεννιέται Βρισκόμαστε στον Λου-Σε-Φεφ, έναν μικρό πλανήτη σ’ έναν μακρινό γαλαξία. Για την ακρίβεια, ο Λου-Σε-Φεφ δεν αποτελεί πραγματικό πλανήτη, αλλά ένα πείραμα δημιουργίας πλανήτη. Ένας ευφυής, οραματιστής, δημιουργικός προγραμματιστής, εμπνευσμένος απ’ την ιδέα του Matrix, κατάφερε να δει ένα βήμα παραπέρα απ’ την εικονική πραγματικότητα και, αντί να περιοριστεί στην προσομοίωση αισθήσεων, κατάφερε στην πραγματικότητα να μεταφέρει και την ύλη στο πρόγραμμά του. Ενώ ο ίδιος ο Λου-Σε-Φεφ είναι δημιούργημα προγράμματος, οι κάτοικοί του είναι πραγματικοί, ζωντανοί άνθρωποι, με σάρκα και οστά, μεταφερμένοι εκεί μέσα από ένα είδος ψηφιακού τηλεμεταφορέα, ο οποίος κατάφερε να αναλύσει την ύλη σε ψηφία και, μέσα απ’ το πρόγραμμα, να την ξαναμετατρέψει σε ύλη πάνω στον Λου-Σε-Φεφ. Ο ευφυής δημιουργός προχώρησε ακόμα παραπέρα. Κατάφερε, κατά τη διάρκεια περάσματος των ψηφίων απ’ το πρόγραμμα, να τα εμπλουτίσει με επιπλέον πληροφορίες και ικανότητες, οι οποίες θα περνούσαν και στο υλικό σώμα μετά την ανασυγκρότησή του. Αυτή την τελευταία ιδέα την είχε συλλάβει ενώ έβλεπε το Fantastic Four στον κινηματογράφο, τρόγωντας ποπ κορν και έχοντας στο μυαλό του το Matrix. Το αποτέλεσμα είναι ότι, προσπαθώντας να φωνάξει «εύρηκα», πνίγηκε με τα ποπ κορν που μασούσε και άδειασε το υπόλοιπο κουτί στο κεφάλι του άτυχου παιδιού που καθόταν στο μπροστινό κάθισμα. Τον πέταξαν έξω από την αίθουσα, αλλά γι αυτόν η ταινία είχε εκπληρώσει τον σκοπό της. Μέσα σε μια βδομάδα είχε καταφέρει να δημιουργήσει ικανοποιητικές, υποθετικές μεταλλάξεις. Τώρα, έλειπαν μόνο οι εθελοντές. Ο Προγραμματιστής πέρασε μερικές άγρυπνες νύχτες προσπαθώντας να βρει τους καταλληλότερους κατοίκους για τον πλανήτη του. Η αϋπνία δεν βοήθησε, αλλά τελικά τον έσωσε η καφεϊνη. Ένα πρωί, που αποφάσισε να λυπηθεί το στομάχι του και να πιει ελληνικό καφέ αντί για νες, είδε στα κατακάθια του καφέ να σχηματίζονται τρία γράμματα: SFF. Αμέσως πήρε το μοιραίο φλυτζάνι και πήγε στην καλύτερη καφετζού της περιοχής. Για εκατό ευρώ του είπε τα εξής: «Μεγάλη πόρτα θα διαβείς. Στεφάνι βλέπω και πολλά λεφτά! Να προσέχεις τα κρυολογήματα.» Μην πιστεύοντας ότι είχε σκάσει μια κατοστάρα για ν’ ακούσει τη Βασιλειάδου σε παλιά ελληνική ταινία, σηκώθηκε πάνω και φώναξε αγανακτισμένος: «Μα καλά, για εκατό ευρώ δεν μπορούσες τουλάχιστον να δείξεις μια πιο ευρηματική φαντασία; Για καμιά γεροντοκόρη με πέρασες; Είμαι επιστήμονας εγώ!» Στάθηκε ακίνητος, νοιώθοντας την έμπνευση, τον συνειρμό να υλοποιείται, ένα νοηματικό παζλ να λαμβάνει μορφή. Φαντασία... επιστήμονας... επιστημονική φαντασία! Science Fiction! Fantasy! SFF! Με δάκρυα χαράς να γυαλίζουν στα βλέφαρά του, ευχαρίστησε θερμά την έκπληκτη καφετζού, της άφησε άλλα εκατό ευρώ και γύρισε στον υπολογιστή του. Τώρα το έβλεπε καθαρά: οι μοναδικοί άνθρωποι που θα ήταν ικανοί να κατανοήσουν το μεγαλείο της δημιουργίας τους και να κατοικήσουν σ’ αυτήν, θα ήταν οι λάτρεις του φανταστικού. Με τα μάτια του να κοντεύουν να κατρακυλήσουν στο πάτωμα απ’ την κούραση, στρώθηκε αμέσως στη δουλειά, δημιουργώντας ένα forum αποκλειστικά για φαντασία, με τα αρχικά που η μοίρα του είχε στείλει. Όταν ήταν έτοιμο, ξανάχωσε τους βολβούς του πίσω στις κόχες του κι έπεσε για ύπνο. Τα όνειρά του ήταν γεμάτα εικόνες απ’ τον Λου-Σε-Φεφ, τον υπέροχο πλανήτη του. Οραματιζόταν το δημιούργημά του κι ένιωθε σαν θεός. Με απλές εντολές, θα μπορούσε να μεταφέρει ό,τι ήθελε απ’ τη γη στον Λου-Σε-Φεφ, απ’ τον Πύργο του Άιφελ μέχρι τ’ αλατορυχεία του Σάλτσμπουργκ. Θα μπορούσε να κοιμάται στα ανάκλιντρα του Σένμπρουν και να πίνει τον καφέ του στον Πύργο της Πίζας. Είδε τα κοσμήματα της γης να στολίζουν τον πλανήτη του. Κι η γη; Τι θα ‘μενε μετά στη γη; Κι όλοι οι πιστοί του ακόλουθοι που θα εξαφανίζονταν για πάντα; Αυτό θα μπορούσε να κινήσει υποψίες και να καταφέρει κάποιος να τον ανακαλύψει και να καταστρέψει το δημιούργημά του! Ξύνπησε έντρομος κι άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω. Το κεφάλι του άρχισε να πονάει και τα γόνατά του να διαμαρτύρονται, αλλά λύση δεν είχε βρει. Τελικά τη λύση έδωσε η ανοησία ενός πελάτη του, που τον πήρε τηλέφωνο να τον ρωτήσει πώς μπορούσε να μεταφέρει ένα αρχείο από έναν φάκελο σε έναν άλλο και ταυτόχρονα να το κρατήσει και στον παλιό φάκελο. «Copy-paste, άνθρωπε! Απλά copy-paste!» Έκλεισε αγανακτισμένος το τηλέφωνο κι έβρισε την ανθρώπινη ανοησία. «Μα τι μαλάκες που υπάρχουν! Είναι δυνατόν να μην ξέρει να κάνει ένα απλό αντίγραφο; Ένα... απλό... ω θεοί!». Η επιφοίτηση τον χτύπησε σαν αμόνι. «Αυτό είναι! Εύρηκα! Θα τους κάνω απλά αντίγραφα!» Στρώθηκε αμέσως στη δουλειά, προσπαθώντας να βρει τον τρόπο που θα του επέτρεπε να έχει με υλική υπόσταση όσα ήθελε στον πλανήτη του και ταυτόχρονα να συνεχίσουν να υπάρχουν με την ίδια υπόσταση στη γη. Τα πρώτα πειράματα ήταν οικτρές αποτυχίες, αλλά μέσα σ’ ένα δίμηνο είχε καταφέρει να δημιουργήσει το πρόγραμμα: τη στιγμή που η ύλη γινόταν ψηφία, αυτόματα διπλασιαζόταν. Το πρωτότυπο (με τις βελτιώσεις που θα του έκανε η μεταφορά) περνούσε απ’ το πρόγραμμα στον Λου-Σε-Φεφ, ενώ το αντίγραφο ανασυγκροτούνταν πίσω στη γη, χωρίς ανάμνηση της διάσπασης. Ω, με πόση χαρά γέμισε τον Λου-Σε-Φεφ με τις αγαπημένες του γάτες, ενώ οι ίδιες γάτες παρέμειναν στη γη, χωρίς καμία παρενέργεια. Στο μεταξύ, το SFF είχε πάρει ζωή και τα μέλη του αυξάνονταν καθημερινά. Ο Προγραμματιστής τούς παρακολουθούσε, επιλέγοντας ανάμεσά τους τους καλύτερους υπηκόους. Πειραματιζόταν. Τους έδινε εξουσία και τους έβλεπε να την διαχειρίζονται. Διάβαζε όσα γεννούσε η φαντασία τους, τους βαθμολογούσε και περίμενε. Πέρασε καιρός κι ο Προγραμματιστής έκρινε πως είχε φτάσει η στιγμή που περίμενε. Ο Λου-Σε-Φεφ ήταν έτοιμος να υποδεχτεί τους κατοίκους του. Μέσα σ’ αυτό το διάστημα, ο δημιουργός είχε φτιάξει την εντολή που θα τράβαγε μέσα απ’ το ίδιο το forum, χωρίς τη βοήθεια της ακτίνας, το επιθυμητό μέλος και θα το έστελνε στον Λου-Σε-Φεφ. Έκανε λοιπόν, την κίνηση που θα τους έκανε όλους, ή τουλάχιστον τους περισσότερους, να μπουν σχεδόν ταυτόχρονα μέσα στο forum. Έσβησε τα μηνύματα ενός ολόκληρου section! Το αποτέλεσμα ήταν αυτό ακριβώς που περίμενε: ο πανικός τους τράβηξε σαν μέλι κι ο Προγραμματιστής, για κάθε έναν που ήθελε, πατούσε το μαγικό κουμπάκι. Πέντε, δέκα, είκοσι, παραπάνω, κι άλλοι! Γέλασε, πατώντας με μανία το κουμπάκι ξανά και ξανά, ενώ ταυτόχρονα έστηνε την ακτίνα μπροστά του. Όταν όλοι όσοι επιθυμούσε είχαν μεταφερθεί, πέρασε κι εκείνος στον πλανήτη του. Το πλήθος στεκόταν σαστισμένο. Άνθρωποι, γνωστοί, φίλοι, εμφανίζονταν απ’ το πουθενά, εξίσου έκπληκτοι. Κοιτούσαν γύρω τους, άλλοι με φόβο, άλλοι με περιέργεια, άλλοι σιωπηλά, άλλοι με κραυγές έκπληξης. Γύρω τους έβλεπαν το εσωτερικό ενός μεσαιωνικού κάστρου και συγκεκριμένα την αίθουσα του θρόνου. Όμως ο θρόνος ήταν άδειος. Το πλήθος άρχισε να πανικοβάλλεται, ο ένας φώναζε δυνατότερα απ’ τον άλλο, αλλά κανείς δεν τολμούσε να κουνηθεί. Ο θόρυβος είχε γίνει ανυπόφορος. Ξαφνικά, μια έντονη λάμψη έκλεισε μάτια και στόματα ταυτόχρονα. Όταν το πλήθος ξανάνοιξε τα μάτια του, στο θρόνο καθόταν μεγαλόπρεπα εκείνος, ο δημιουργός, ο άρχοντας, ο Προγραμματιστής. Σηκώθηκε κι άνοιξε μαγαλόκαρδα και φανερά συγκινημένος την αγκαλιά του, σαν να ήθελε να τους χωρέσει όλους. «Καλωσήρθατε! Φίλοι μου, υπήκοοί μου... με υπερηφάνεια σας καλωσορίζω στη νέα σας κατοικία. Βρίσκεστε στον πλανήτη Λου-Σε-Φεφ κι εγώ... εγώ είμαι ο άρχοντας και δημιουργός του: ο Robin Hood.» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 21, 2006 Share Posted January 21, 2006 Είσαι ό,τι-να-ναι, στο έχω πει τελευταία; Έτσι εξηγούνται λοιπόν όλα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted January 22, 2006 Management Share Posted January 22, 2006 Βλέπω μια καταπληκτική σειρά με φοβερά επεισόδια να έπονται. Δεν είχα ακριβώς φανταστεί πως θα γινόμουν και writing-series αλλά έχει πλάκα. Έτσι Sonya θα περιμένω να διαβάσω και τις συνέχειες με αγωνία. Είμαι περίεργος να δω πως θα εμπλακούν και οι υπόλοιποι. Keep it up Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted January 22, 2006 Share Posted January 22, 2006 Χριστίνα, πάψε να πίνεις καφέδες στο σπίτι του Στέφανου. Αφού το ξέρεις ότι βάζει ναρκωτικά μέσα... Δεν είναι άσχημα γραμμένο, κι έχει πλάκα. Αλλά αυτό εδώ-- Βρισκόμαστε στον Λου-Σε-Φεφ, έναν μικρό πλανήτη σ’ έναν μακρινό γαλαξία. --sucks. Ακούς εκεί "βρισκόμαστε". Σαν από δοκιμαντέρ ήταν. :Ρ Παραλίγο να μη διαβάσω παρακάτω. Γενικά, τέτοιο πράγμα δεν το γράφεις στη λογοτεχνία. Ούτε καν σε fan fiction για τον Robin Hood. :Ρ Επίσης, δεν ολοκλήρωσες σωστά... «Καλωσήρθατε! Φίλοι μου, υπήκοοί μου... με υπερηφάνεια σας καλωσορίζω στη νέα σας κατοικία. Βρίσκεστε στον πλανήτη Λου-Σε-Φεφ κι εγώ... εγώ είμαι ο άρχοντας και δημιουργός του: ο Robin Hood.» Θέλει ακόμα μία παράγραφο: Και μετά, ξύπνησε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted January 22, 2006 Share Posted January 22, 2006 . Όταν ήταν έτοιμο, ξανάχωσε τους βολβούς του πίσω στις κόχες του κι έπεσε για ύπνο. My God! Το λου στο Λου-Σε-φεφ τι είναι; Δηλαδή υπάρχει ένας κλόνος μου κάπου; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted January 22, 2006 Share Posted January 22, 2006 Αυτό είναι ένα προφανέστατο παράδειγμα ανηλεούς γλυψίματος προς τον Admin. Εγώ τον έκανα Μεγάλο Παλάιο. Πλάκα είχε γενικά, συνέχισέ το, αλλά μην καθυστερήσεις πολύ να παρουσιάσεις τον πραγματικό πρωταγωνιστή: ΕΜΕΝΑ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 22, 2006 Share Posted January 22, 2006 Sufferman? Τι διάολο, μαζοχιστής υπερήρωας είναι με τέτοιο όνομα; Σοβαρά (λέμε τώρα) εντελώς κούκου αρχη, ελπίζω με ακόμα πιο φεύγα συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 22, 2006 Author Share Posted January 22, 2006 Δεν είχα ακριβώς φανταστεί πως θα γινόμουν και writing-series αλλά έχει πλάκα Έλα τώρα... να αποκαλύψω ότι με δωροδοκείς για να τα γράφω; Ε; Να το πω; Ψωνάρα... Χριστίνα, πάψε να πίνεις καφέδες στο σπίτι του Στέφανου. Αφού το ξέρεις ότι βάζει ναρκωτικά μέσα... Τώρα όντως εξηγούνται όλα... Το λου στο Λου-Σε-φεφ τι είναι; Όπεν γιορ μάιντ, μάι φρέντ εντ γιου γουίλ σί... Δηλαδή υπάρχει ένας κλόνος μου κάπου; Όχι, εσύ είσαι ο κλώνος. Το πρωτότυπό σου βρίσκεται στον Λου-Σε-Φεφ. Αυτό είναι ένα προφανέστατο παράδειγμα ανηλεούς γλυψίματος προς τον Admin. Μα με πληρώνει για να τα γράφω, δε φταίω εγώ... Πλάκα είχε γενικά, συνέχισέ το, αλλά μην καθυστερήσεις πολύ να παρουσιάσεις τον πραγματικό πρωταγωνιστή: ΕΜΕΝΑ! Καλομελέτα κι έρχεται... πόσα μου δίνεις, είπαμε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted January 22, 2006 Share Posted January 22, 2006 Το κορμί μου το ατελείωτο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted January 22, 2006 Share Posted January 22, 2006 Καταρχήν κούνησα σπασμωδικά το κεφάλι μου αριστερά-δεξιά και ξανακοίταξα την οθόνη μου μέχρι να βεβαιωθώ: Ναι, ήταν η Sonya που το έγραψε! Συγχαρητήρια! Έχει λίγη παράνοια. Θέλει λίγη ακόμα βέβαια, αλλά θα βελτιωθείς ελπίζω. Τώρα βέβαια ίσως να μην έχει ιδιαίτερη θέση στη συγκεκριμένη βιβλιοθήκη. Ίσως πάλι… Όπως και να ‘χει, διαβάζεται ευχάριστα, ακόμα και με το Ρόμπιν πρωταγωνιστή , οπότε keep up Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 26, 2006 Share Posted January 26, 2006 Χαχαχαχα, είχα διαβάσει μόνο τα σχόλια πριν να γράψω το άλλο για να μη λέω την ίδια ιστορία. Αλλά μα τα γένια του Ρομπέν (που παίζει να τον κάνουμε και παπά κάπου ) έχει πολύ πλάκα να γράφεις για αριθμούς και αλγόριθμους. Μπορεί να σου πηγαίνει κιόλας (όχι καλύτερα από τα άλλα) αλλά είναι σα να παίζεις το ρόλο ενός ανθρώπου που θα έγραφε τέτοια πράγματα. Άντε και το επόμενο να δούμε που θα μας βγάλει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saulot Posted January 26, 2006 Share Posted January 26, 2006 Και μάλιστα, οχι απαραίτητα με αυτή τη σειρα!!!! Respect!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted January 26, 2006 Share Posted January 26, 2006 Βρίσκω τον εαυτό μου ανίκανο να κάνει την οποιαδήποτε παρατήρηση μπροστά στο μεγαλείο που θάμπωσε τα μάτια μου. Αυτιά, και ταλιμπάν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted January 27, 2006 Share Posted January 27, 2006 Αίμα και εντόσθια! Άντε κοπελιά, περιμένουμε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted August 16, 2008 Share Posted August 16, 2008 Μια και η ανθολογία που θα βγει συντόμως θα περιέχει και λίγη από την ιστορία του σουφουφου, ένα ελαχιστότατο bump, για να διαβάσετε όλη την αλήθεια για το πώς ξεκίνησαν όλα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.