(Αν)ορθογραφία

[brave]

Ορφέα, -αν και μάλλον έχεις δίκιο για νέο τόπικ- προσωπικά βλέπω πολύ "δήθεν" την έννοια της ορθογραφίας.

Είναι κάτι σαν το savoir vivre που περιέχει ένα σωρώ στοιχεία "νεκρά" που απο κάτι προήλθαν, αλλα η χρήση τους πλέον δεν υφίσταται, και απλά παραμένει ώς ελιτίστικο κλισέ.

Και με αυτό θέλω να πώ, πως πια η διαφορά στον ήχο των λέξεων ή της ερμηνίας τους αν υπήρχε ένα "ι" ένα "ο"

ένα "ε"κτλ.

Κάποτε υπήρχε ένα -επίσεις ηλίθιο κατα τη γνώμη μου- πολυτονικό σύστημα που ο μόνος σκοπός που εξυπηρετούσε ήταν η εκτόνωση του σαδισμού μερικών δασκάλων και καθηγητών.

Σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει μια εξελιτισμένη παρωδία γραφής με διαφορετικά γράμματα τα οποία έχουν ακριβώς την ίδια αξία. Δε νομίζω πως αυτό εξυπηρετεί διαφορετικό σκοπό απο την παλαιότερη παρωδία τονισμού.

Το οτι η Ελληνική γλώσσα έχει τόνους στη γραφή της είναι θετικό πιστεύω, όμως όταν έχεις διαφορετικούς τόνους για το κάθε τί, τότε μάλλον είναι διαστροφή.

Το ίδιο ισχύει και για τα διαφορετικά γράμματα που έχουν ακριβώς ίδιες φωνητικές αξίες.

Τουλάχιστο εγώ έτσι το βλέπω, και οι κανόνες της γραμματικής που απαιτούν αυτή τη διαστροφή δεν είναι το ότι καλύτερο.

Δε μιλάω για όλους τους κανόνες -το ξεκαθαρίζω- αλλα μόνο για τα γράματα που έχουν ίδια αξία, όπως και για τα διπλά σύμφωνα (που επίσεις δεν εξυπηρετουν φωνητικά τίποτα)

Αν τώρα ορισμένοι σκέφτονται πως αυτά τα διπλά σύμφωνα και τα διαφορετικά γράμματα είναι θέμα "καλαισθησίας" του κειμένου -γιατί έτσι μας το έχουν περάσει- θα πρότεινα ενα πιο "ιερογλυφικό" τρόπο γραφής που θα ήταν πολύ πιο καλλιτεχνικός, πολύ πιο όμορφος και πολύ πιο καλαίσθητος (αλλα και πολύ πιο χρονοβόρος)

[Nienna]

[spam] Μμμ... στον κόσμο σου Brave, είμαι ακόμη πιο ανώμαλη απ' ότι στον δικό μου. Μ' αρέσει! Διαστροφή, διπλά σύμφωνα... Μχμ. Ορθογραφία, σαδισμός, λέξεις. It figures. [/spam]

 

Μην σβήσετε το tiny little spam posty μου παρακαλώ!

[Βάρδος]

brave, για το πολυτονικό έχεις δίκιο. Για την ορθογραφία, απλά, δεν έχεις. Και θα σου πω γιατί.

 

Το πολυτονικό δεν εξυπηρετούσε τίποτα. Όπως και να τονιζόταν μια λέξη, δεν άλλαζε κάτι ούτε στην προφορά της ούτε στη χρήση της. Μόνο η δασεία μάς έλεγε κάτι, γι'αυτό κιόλας, ακόμα και σήμερα, αν ασχολείσαι με τον λόγο, είναι καλό να ξέρεις τις δασυνόμενες λέξεις. Πχ, η λέξη "ημέρα" δασύνεται στο "η". Έτσι, αν βάλεις κατά πριν από την ημέρα, αυτό μετατρέπεται, όχι σε κατ', αλλά σε καθ', λόγω της δασείας. Οπότε, έχεις λέξεις όπως καθημερινός. Το ίδιο και για το επί, και έχεις επί + ημέρα --> επ' + ημέρα --> εφ' + ημέρα --> εφημερίδα.

 

Βλέπεις, λοιπόν, ότι, ακόμα κι αυτό, για έναν άνθρωπο που ασχολείται με τη γλώσσα, δεν είναι καθόλου άχρηστο.

 

Και η ορθογραφία, φυσικά, είναι κάθε άλλο παρά άχρηστη. Είναι εκατοντάδες τα παραδείγμα που μπορεί κανείς να φέρει, αλλά θα σου πω ένα πολύ απλό. Η κατάληξη των ρημάτων. Όταν δεις "ω" ή "ει", ξέρεις ότι, κατά πάσα πιθανότητα, μιλάμε για ρήμα.

 

Πχ, βλέπεις αυτό: Δασώνη.

 

Αμέσως, σου έρχεται στο μυαλό η ερώτηση: Ποια είναι αυτή η δασώνη; Γιατί ξέρεις ότι το "η" στο τέλος της λέξης, δείχνει θηλυκό.

 

Όμως αυτή η λέξη είναι, απλά, λάθος στη συγκεκριμένη περίπτωση. Τυπογραφικό. Κανονικά, έπρεπε να είχα γράψει δασώνει. Και...

 

...αχά! τώρα, είναι ρήμα. Δασώνω, δασώνεις, δασώνει...

 

Και μην αρχίσω καν για τις μετοχές. Πχ, παρελθών, παρελθούσα, παρελθόν. Αν δεν είχες τα "ω" και "ο", πώς θα ήξερες πότε είναι ο παρελθών και πότε το παρελθόν;

 

Μην τη βλέπεις τη γλώσσα μόνο φωνητικά. Η ορθογραφία έχει τρελή χρησιμότητα στο λόγο, γι'αυτό κιόλας δεν καταργήθηκε όπως το πολυτονικό. Δεν είναι τυχαίο.

[brave]

Κώστα, ειλικρινά όταν έγραφα αυτό το μύνημα, και όταν έγραψα τη φράση "και οι κανόνες της γραμματικής που απαιτούν αυτή τη διαστροφή δεν είναι το ότι καλύτερο." είχα ακριβώς τα ρήματα στο μυαλό μου! Αυτό τον περίφημο κανόνα των ρημάτων, και σκεφτόμουν πως θα έπρεπε να απευθύνεται σε ηλίθιους αν πρέπει να τονίζει με τέτοια "ξόρκια" πως αυτή η λέξη είναι ρήμα

Η Αγγλική γραμματική -όχι πως έχει λιγότερα κουλά- δεν περιλαμβάνει κάν τόνους, κι όμως δεν υπάρχει πρόβλημα, άρα και χωρίς τους κανόνες που θεωρούμε "θεμελιώδης" η δουλειά γίνεται μια χαρά.

Edited February 6, 2006 by brave

[Βάρδος]

Μα γι'αυτό στην αγγλική δεν ξέρεις πότε μια λέξη είναι ρήμα και πότε είναι ουσιαστικό, όταν την πρωτοβλέπεις. Πρέπει να ξέρεις εκ των προτέρων τι είναι. Στα ελληνικά δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Και, με συγχωρείς, αλλά, όχι, δεν είναι θέμα "ηλιθίων", ούτε θέμα "ξορκιών". Απλά, η ελληνική γλώσσα είναι ολοκληρωμένη γλώσσα, και οδηγεί σε όσο το δυνατόν λιγότερες απροσδιοριστίες. Λες αυτό που θέλεις να πεις: ακριβώς. Βγάλε κάθε είδους ορθογραφία από την ελληνική και, τότε, την έχεις εκφυλίσει. Την έχεις κάνει φωνητική γλώσσα.

[Nienna]

Συμφωνώ με το Βάρδο, κι ακόμα χειρότερα. Ε, εννοώ ακόμα εντονότερα.

Είμαι διαστραμμένα μανιακή με την ορθογραφία, πάσχω από συντακτικές εμμονές και οξύ πάθος για το λόγο, ιδίως τον γραπτό λόγο - ή μήπως όχι; Μάλλον και με τους δύο εξ' ίσου.

Αυτή η τάση υπεραπλούστευσης, λαθών και φυγοπονίας, με αηδιάζει.

Ουφ!

[brave]

Ποιός μίλησε βρε Αταλάντη για υπεραπλούστευση λαθών και φυγοπονία?

Είναι απλά θέμα χαρακτήρα. Άλλοι είναι αναλυτικοί και λεπτομερείς, και άλλοι προτιμούν τη σκιαγράφηση.

Εγώ προσωπικά προτιμώ το περιεχόμενο κι όχι το περιτύλιγμα, οπότε -θεωρητικά τουλάχιστο- δε θα με ενοχλούσε ένα κείμενο εκτός κανόνων αν είναι γαμάτη η ιστορία που κρύβει. Απο την άλλη, παραδέχομαι πως ένα εντελώς ανορθόγραφο κείμενο ίσως δε θα μπορούσα να το διαβάσω με μεγάλη ευκολία, όμως αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο απο θέμα εκπαίδευσης (εννοώ της εκπαίδευσης που έχουμε υποστεί όλοι μας).

Προσωπικά εξ άλλου, οταν γράφω προτιμώ να σκέφτομαι αυτό που γράφω κι όχι το αν πρέπει να βάλω "ι" ή "η" και γιατί. ...είναι αφάνταστα κουραστικό χαμαλίκι που φρενάρει την έμπνευση της στιγμής είτε γράφεις ιστορία είτε ένα μύνημα σε φόρουμ είτε απαντάς ένα mail.

[Nienna]

Μα οι ορθογραφημένοι άνθρωποι βρε Brave δεν σκέφτονται όταν ορθογραφούν, απλώς το κάνουν.

Δεν κόβεται καμμία έμπνευση στη μέση, αφού οι λέξεις τους έρχονται ορθογραφημένες στο μυαλό, δεν περνούν από καμμιά περίεργη διαδικασία σκέψης.

Δεν μίλησε κανείς για φυγοπονία και υπεραπλούστευση πλην εμού, κι εγώ ανέφερα αυτά τα δύο πράγματα γιατί πιστεύω πως έχουν να κάνουν με το όλο θέμα "γιατί να βάζουμε πολλά διαφορετικά ι;", "γιατί να βάζουμε τόνους;" κτλ.

[Βάρδος]

Μα οι ορθογραφημένοι άνθρωποι βρε Brave δεν σκέφτονται όταν ορθογραφούν, απλώς το κάνουν.

Δεν κόβεται καμμία έμπνευση στη μέση, αφού οι λέξεις τους έρχονται ορθογραφημένες στο μυαλό, δεν περνούν από καμμιά περίεργη διαδικασία σκέψης.

 

Αυτό ήθελα να πω κι εγώ: ότι, όταν το ξέρεις, απλά το κάνεις' δεν το σκέφτεσαι.

 

Το ίδιο συμβαίνει και με τα σημεία στίξης. Όταν μάθεις καλά να τα χρησιμοποιείς, σκέφτεσαι πλέον με τα σημεία στίξης' δε χρειάζεται να χάσεις τον ειρμό της σκέψης σου. Εγώ, μάλιστα, έχω συμπεράνει ότι με βοηθάει να σκέφτομαι με κόμματα, τελείως, άνω τελείες, παύλες, παρενθέσεις, και παραγράφους. Καμια φορά, όταν ακούω τους ανθρώπους να μιλάνε, μου έρχεται στο μυαλό η στίξη που θα χρησιμοποιούσα για να αποτυπώσω το διάλογο. (Είμαι weird ή όχι; )

 

Βέβαια, όλα αυτά είναι θέμα τού πόσο τα χρησιμοποιείς. Αν τα χρησιμοποιείς πολύ, τότε σου γίνονται κτήμα. Είναι ψυχαγωγία, δεν είναι αγγαρεία.

[Nienor]

Μέχρι και το τελευταίο ποστ, διαφωνώ κάθετα με το Brave, συμφωνώ απόλυτα με το Βάρδο. Στα δύο τελευταία σας άλλαξα γνώμη, συμφωνώ με το Brave διαφωνώ με το Βάρδο.

 

Μα είναι δυνατόν, ρε συ Νίκο (πρόσεξε "δυνατόν" και όχι "δυνατών" καθότι το δεύτερο: πληθυντικός αρσενικού ) να λες ότι η ορθογραφία είναι άχρηστα ξόρκια? Αφού βρε αδερφέ και σένα σ'αρέσει και να την παιδεύεις και τα λογοπαίγνια και όλα....για να γίνω σαφής, δώσε μου προσοχή:

 

Μηα φωρά κι αίναν κερό, είταναι αίνας μαιγάλως μάγως που μαι τα ησχηρά ξώρκια του μπωρούσαι και τώνιζαι σοστά τεις λαίξοισ.

 

Πόση ώρα σου πήρε να βγάλεις άκρια? (και που να σου πω πόση μου πήρε εμένα να το γράψω )

 

Από την άλλη όμως, καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες. Κι εγώ όταν γράφω δε θέλω να σκέφτομαι τίποτα άλλο (εκτός ίσως της σύνταξης η οποία μου είναι αρκετά φυσική, ίσως παρόμοια με αυτό που λέει ο Βάρδος για τη στίξη και τα ορθογραφικά). Κι επειδή ακριβώς το καταλαβαίνω, είμαι της γνώμης: γράψε όπως θες. Άμα μπορείς εσύ να διαβάσεις και να διορθώσεις μετά, γράψε όως θες δεν θα ενοχλήσει κανέναν. Αλλά μετά, αφού γράψεις, κι αυτό είναι και το ωραίο του γραπτού λόγου, κάτσε και διάβασε τι έγραψες και προσπάθησε να συνενοηθείς μέσω του αποδεκτού λόγου με τους άλλους. Αυτή είναι όλη η φάση, μια συνενόηση, ένα κοινό μυστικό αν θες.

[Βάρδος]

Από την άλλη όμως, καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες. Κι εγώ όταν γράφω δε θέλω να σκέφτομαι τίποτα άλλο (εκτός ίσως της σύνταξης η οποία μου είναι αρκετά φυσική, ίσως παρόμοια με αυτό που λέει ο Βάρδος για τη στίξη και τα ορθογραφικά). Κι επειδή ακριβώς το καταλαβαίνω, είμαι της γνώμης: γράψε όπως θες. Άμα μπορείς εσύ να διαβάσεις και να διορθώσεις μετά, γράψε όως θες δεν θα ενοχλήσει κανέναν. Αλλά μετά, αφού γράψεις, κι αυτό είναι και το ωραίο του γραπτού λόγου, κάτσε και διάβασε τι έγραψες και προσπάθησε να συνενοηθείς μέσω του αποδεκτού λόγου με τους άλλους. Αυτή είναι όλη η φάση, μια συνενόηση, ένα κοινό μυστικό αν θες.

 

Συμφωνώ μ'αυτό, Nienor. Δεν είπα ότι πρέπει να βγαίνει σε κάποιον, σώνει και καλά, αυθόρμητο προκειμένου να γράψει. Μπορεί να γράφεις όπως θες και μετά να το διορθώνεις. Απλά, πιστεύω πως, αν το κάνεις αυτό σε μόνιμη βάση, κάποια στιγμή θα σου βγαίνει αυθόρμητα.

[Vikar]

[...] η γλώσσα κακώς εφευρέθηκε. Είναι γέννημα υποκριτών για να κρύβονται πίσω από όμορφες και πειστικές προτάσεις. Η γραφή κακώς επινοήθηκε. Κάθε πρόταση θα έπρεπε να πεθαίνει κάποιο καιρό αφότου ειπωθεί και όχι να είναι καταδικασμένη αιώνια σε μια χάρτινη φυλακή. Ότι δεν μπορεί να μείνει στη μνήμη είναι αδιάφορο και άχρηστο και το γραπτό ποτέ δεν μπορεί να αποτυπώσει το ύφος πίσω από τα λόγια. Οι παρανοήσεις και οι ερμηνείες θα δίνουν τροφή για διαμάχες. Είναι και αδικία εις βάρος των πραγμάτων που δε γράφονται. Οι άνθρωποι θα πιστέψουν ότι μόνο όσα γράφονται είναι σημαντικά και θα ξεχάσουν όλα τ' άλλα.

 

[...] Αν είναι να αρνηθείς το γραπτό λόγο ή το λόγο γενικότερα αρνήσου τον συνολικά. Μη γράψεις ούτε μια λέξη. Μην πεις τίποτα. [...]

Oso asteia h eualwtn kiav akougetai autn n 8esn tou "darky", kai para to aforistiko tou ufoc, exei pavtwc steren basn. Koita3te, av exete ore3n, to biblio tou Walter Ong me titlo "Προφορικότητα και εγγραμματοσύνη", gia to opoio episnc mporeite va parete mia avalutikn gvwmn apo edw.

 

Teloc, dev mporw va mnv pw, oti oi teleutaiec koubevtec tou para8ematoc mou 8umizouv evtova tov Ogkiov to Siwpnlo, tnc Le Gkev, to mevtora tou Gkevt. Eivai evac apo touc ligouc logotexvikouc xaraktnrec pou dev mexouv afnsei se nsuxia apo tote pou touc prwtosuvavtnsa.

 

 

Oso gia tn diamaxn istoriknc-fwvntiknc or8ografiac, pou yilo8ix8nke pio pavw, dev exw va pw tipote parapavw aposouc apavtnsav stov "darky". Exw tn gvwmn oti, sori kiolac, alla auta eivai pragmata pou 8aprepe vaxei 3eka8arisei kaveic wc ta deka3i tou.

 

Ektoc kiav evvoeic, "darky", va kaveic staln8eia politikn koubevta: n upo8etikn uio8etnsn fwvntiknc or8ografiac twv ellnvikwv, me tnv olikn kai oristikn apwleia istoriac -dnladn mvnmnc- pou autn 8a epiferei, 8a odngouse se eva rizika diaforetiko ellnvismo --- duskolo 8ema.

[Nienor]

Vikar, αν και συμφωνώ με αυτό που λες, θέλω να πω πως δεν είναι απαραίτητο. Δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα θέμα που όντως με απασχόλησε σε πολύ μικρότερη ηλικία και γιαυτό συμφωνώ, αλλά δε θεωρώ δεδομένο πως το οποιοδήποτε θέμα, όσο απλό κι αν δείχνει, το έχεις αντιμετωπίσει σε μικρότερη ηλικία απαραίτητα. Εξαρτάται, καμιά φορά ένα πολύ απλό πράγμα δεν το έχεις σκεφτεί καθόλου μέχρι να να το αναφέρει κάποιος. Σταματάω γιατι δεν είναι επί του παρόντος, αλλά ίσως άνοιξες ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα.

 

Βάρδε, ναι, σίγουρα, δεν είπα ότι το είπες. Αλλά με αφορμή αυτό που λες, θέλω να πω ότι αυτή τη δυνατότητα, του να μάθουμε να λειτουργούμε έτσι την έχουμε όσο την εξασκούμε. Τι εννοώ: εγώ μέχρι κάποια στιγμή, ότι κείμενα έγραφα τα έγραφα στο χέρι. Δεν έκανα ορθογραφικά λάθη, καθόλου σχεδόν, κι αυτό ήταν κάτι που γινόταν όντως αυτόματα, χωρίς να χρειάζεται να σκεφτώ για αυτό. Μετά άρχισα να γράφω στο pc γιατί οι ιστορίες είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν, ήθελα να διορθώνω διάφορα πράγματα και τελοσπάντων ήταν χρήσιμο. Στην αρχή δεν έκανα ορθογραφικά ούτε κι εκεί. Μετά όμως από λίγα χρόνια, τώρα πια ότι γράφω στο word (γιατί εντάξει εδώ το σκέφτομαι, του ρίχνω και ματιά, ή εν πάση περιπτώση λειτουργώ διαφορετικά απέναντι σε κάτι που το γράφω για να διαβαστεί τώρα και όχι μετά από διόρθωση) είναι γεμάτο χιλιάδες τυπογραφικά και ορθογραφικά λάθη.

 

Θέλω να πω, πως αυτή η ευκολία που έχει το μηχάνημα, ειδικά η ευκολία του ελληνικού ορθογράφου (ο οποίος θέλει κι αυτός έλεγχο, δεν είναι πάντα άξιος εμπιστόσύνης) είναι μια παγίδα, ή ένας τρόπος για να κοιμηθεί αυτη η καλλιεργημένη ιδιότητα του να γράφεις ορθογραφημένα χωρίς να σκέφτεσαι. Δεν είναι σαν το ποδήλατο δυστυχώς, όσο δεν το κάνεις μαλθακεύει η αίσθηση του.

[brave]

Vikar, συγνώμη κι όλας, αλλα αν το μύνημά σου ήταν για να με πείσει πως καλά τα λένε οι παραπάνω που κουβαλάνε τα ξύλα για την πυρά, με έπεισες, και δηλώνω και μετανοια!

Εννοώ, πως εντάξει με τα greeklish, γιατί δεν ξέρω που βρίσκεσαι, αλλα με αυτή την "ορθογραφία τους" και το υπόμνημα, έκανα ένα τέταρτο να διαβάσω το μύνημά σου.

 

Παιδιά, δε λέω πως πρέπει να αλλάξουν οι κανόνες, απλά λέω πως δεν έπρεπε να είχαν δημιουργηθεί ποτέ. Πάρτε το σαν φιλοσοφική προσωπική μου άποψη.

Edited February 7, 2006 by brave

[darky]

Ι φονιτικί ορθογραφία ίνε κι αφτί ορθογραφία. Δεν τιν βλέπο πιθανί στιν παρούσα κατάστασι τις γλόσας. Ι μόνι τις χρίσι που γνορίζο ίνε στι μουσικί. π.χ. Για να τραγουδίσις ένα ινδικό τραγούδι χορίς να ξέρις ινδικά. Απ' τιν αλι το αφτί ίνε διαφορετικό όργανο από το μάτι. Εσί μπορί να διαβάζις αφτί εδό τι λέξι, αλά το μάτι βλέπι ταφτόχρονα παντού στι σελίδα(κε καλίτερα ακόμα πιο κοντά κε πιο σιγκεκριμένα τις επόμενες). Κε πάλι αλιός σινδιάζι ο νους το οπτικό ερέθισμα. Ιπάρχουν άνθροπι που δεν μπορούν να καταλάβουν ένα κίμενο αν δεν το διαβάζουν φοναχτά. Ι ικανότητα τις ανάγνοσις δεν έχι αναπτιχθί γενικά και κάπια γονίδια τιν αγνοούν. Ι όλι μαγκιά τις ορθογραφίας ίνε στο να καταλάβις έφκολα το παραπάνο κίμενο χορίς να το διαβάζις φοναχτά. Ίνε για εφκολία.

 

Ι εξέλιξι τις γραφίς έγινε για εφκολία(παντού ιπίρξαν και εκτροχιασμί από αφτί τι βασικί αρχί, ιπερβολές και εξεζιτιμένα πράγματα, αλά δεν ίταν αφτί που διαμόρφοσαν τελικά τι γραφί). Πέρα από αφτό ι γλόσα αναπτύσετε σαν ένας ζοντανός οργανισμός. Έχι ακόμα κε την εντροπία τις. Τιν τάσι τις προς το θάνατο. Ι γραφί αντίθετα αναπτίχθικε σιστιματικά. Ιπάρχι μια έμφιτι σιμπάθια στον καθένα μας για κάθε τι το ζοντανό σε αντίθεσι με κάθε τι το σιστιματικό. Ι γραφί ίνε μια μιχανί. Ι άνθροπι που τιν έφτιαξαν και τι σιντιρούν τιν προσαρμόζουν στις ανάγγες που πρέπι να καλίψι. Ι γραφί δεν ίνε κτίμα τον πολόν. Αν θέλετε, ίνε πατέντα και πνευματικί ιδιοκτισία πολί λίγον ανθρόπον, ελέφθερι προς χρίσι για τους ιπόλιπους. Και έχι ιπάρξι καλός ί κακός το δεκανίκι τις γλόσας αρκετές φορές.

 

Ο προφορικός λόγος έχι απροσδιόριστι σχέσι με τον γραπτό. Ι ιπόθεσι ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα ίνε βιαστική. Το σχίσμα προφορικού με γραπτό λόγο μιρέα έγινε από τιν αρχί. Πέρα από τι διαφορετικί διαδικασία λίψις και νοϊτικίς αποκοδικοπίισις, ιπάρχουν μίριες άλες διαφορές. Το γεφίρομα ίρθε αρκετά πρόσφατα με τις διαδικτιακές σινομιλίες μέσο κάπιου γραπτού λόγου. Φραγγολεβαντίνικα, φατσούλες, συντομεύσεις(LOL, OMFG, FFS, IMO κ.α.) κε άλα κενούρια πράγματα διμιούργίθικαν από αφτί τιν παρά φίσι ένοσι. Ίνε μεν σιναρπαστικό αλά δεν ίνε γραπτός λόγος. Ι σύγχισι ίνε ατιχίς. Όπος όλα τα παραπάνο δεν ίνε προφορικός λόγος. Αν έβαζα κάπιον κάτο και του τα έλεγα όλα αφτά δεν θα καταλάβενε παρά ελάχιστα, αν δεν σικονόταν να φίγι ί αν δεν απαντούσε με εντελός γραφικό τρόπο "πιός χέστικε" ί "αμάν σκάσε επιτέλους με έπριξες." Προφανός το παραπάνο δεν ίνε προφορικός λόγος. Δεν τα "λέο" αφτά σε κάπιον. Δεν πρέπι κάπιος να κάνι quote κε να απαντίσι σα να με διέκοψε κάπια στιγμί για να σχολιάσι, γιατί δεν ίμε εκί για να "ακούσο" το σχόλιο και σινεχίζο στο ιπόλιπο κίμενο χορίς να το έχο λάβι ιπ' όψι. Ι σίγχισι του παραπάνου κιμένου με chat ίνε ατιχίς, αλά σιχνί σε όλα τα fora και το κάνω κι εγώ. Το αποτέλεσμα είναι το μπουρδέλο της ασυνενοησίας που συχνά παρατηρείται(και -ε) και πάλι σε όλα τα fora.

[Vikar]

Katarxnv, "darky" kai "brave", sori pou sac mperdeya sto prongoumevo post. To para8ema ntav bebaia tou "darky", alla oi teleutaiec duo paragrafoi aforousav tov "brave". Prepei vamai pio prosextikoc.

 

"Nienor", exeic dikio: uperebala ekei pera, alla evvoousa oti mexri ta deka3i, av kapoioc exei asxoln8ei me tn glwssa sto sxoleio, upoti8etai pwc ta exei "didax8ei" auta. H ekpaideusn omwc eivai eva 8libero kai duskolo 8ema.

 

Ι όλι μαγκιά τις ορθογραφίας ίνε στο να καταλάβις έφκολα το παραπάνο κίμενο χορίς να το διαβάζις φοναχτά. Ίνε για εφκολία.

Oxi bebaia. Skeyou movo poso eukola ema8e o mesoc xrnstnc va diabazei tic parallagec twv gkriklic (suvn8wc e3wfrevika asuvepeic or8ografika) pou kukolforouv. H magkia tnc (istoriknc) or8ografiac, kai katepektasn tou logou basei autnc, eivai toulaxistov va ekmetalleutei auto tnv idiaiterotnta tnc grafnc: to oti to etumo tnc ka8e evvoiac pou xrnsimopoieitai eivai suvn8wc favero, h toulaxistov eukola avixveusimo. Ka8e le3n exei apo movn tnc mia istoria, mia eggevn mvnmn. H ekptwsn tnc glwssac, pou wc evoc ba8mou pisteuw pwc eivai gegovoc, faivetai ka8ara akribwc sauto: dev mporei pia kaveic eukola va basisei epixeirnma pavw sto etumo tou logou --- tov pervav gia grafiko. arvouvtai mautov tov tropo tnv istoria (tn mvnmn) tnc glwssac.

 

 

Alla, opwc eipa kai priv, auto mporei va eivai 8emito se mia epidiw3n afellnvismou twv ellnvoglwsswv av8rwpwv: va milac ellnvika, xwric va "8umasai" ellnvika, va kratac tn glwssa, alla oxi tnv istoria, tn mvnmn. Giati eivai favero, oti av eivai eva pragma pou kavei kapoiov va viw8ei meloc evoc "e8vouc", auto eivai n e8vikn glwssa (kioxi bebaia oi malakiec twv suvomosiologwv veoe8vopaterwv mac). Auto eivai politikn koubevta omwc.

 

Parapera, n avafora sou, "darky", stn glwssa wc zwvtavo orgavismo, eivai bebaia swstn.* Kai pali to erwtnma 8a ntav politiko: voiazomaste gia tn glwssa mac; Alliwc: voiazomaste gia tnv etsi evvooumevn "ellnvikotnta" mac;

 

__________

* Diabaste av 8elete, sto "Leukwma", to sxetiko ar8ro tou Mpampiviwtn peri glwsswv pou teivouv va e3afavistouv.

Edited February 8, 2006 by Vikar

[brave]

Εντάξει ρε παιδες, μετανοώ! τα παίρνω όλα πίσω, και τώρα που οι "υπέρμαχοι της ορθογραφίας" μου στοίβαξαν αρκετή ξυλία ας δώσει κάποιος και έναν αναπτήρα!

όντως τα μυνήματά σας δε μπορώ να τα διαβάσω χωρίς μερικα κοντέινερ ασπηρίνες!

Edited February 8, 2006 by brave

[trillian]

Ξυλεία

μηνύματα

ασπιρίνες

 

 

:tongue:

 

(Συγνώμη, αλλά δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ :tongue: )

[brave]

καλά εκανες!

σου χουν πει πως σου παει η μαύρη κουκούλα? :tongue2: :tongue2:

[RaspK]

Ακόμα και οι φωνητικές γραφές ακολουθούν ιδιαίτερους κανόνες που κάνουν τη δυνατόν μέγιστη χρήστη των διαφόρων αλφαβήτων. Παραδείγματος χάριν υπάρχουν τα Romanji (<-- Roman + Kanji), που αποδίδουν τους ήχους των ιαπωνικών λέξεων με τη χρήση του λατινικού αλφαβήτου:

 

A - α

B - μπ

C - χρησιμοποιείται για διπλά σύμφωνα

D - ντ

E - ε

F - φ

G - γκ

H - χ

I - ι

J - τζ

K - κ

L - λ

M - μ

N - n

O - ο

P - π

Q - δε χρησιμοποιείται

R - ρ

S - σ

T - τ

U - ου

V - β

W - γου, κατά το αγγλικό wh στο where

X - ξ, αλλά δεν απαντάται γενικά

Y - γι, κατά το αγγλικό y στο yet

Z - ζ

 

CH - τραχύ «τσ»

OU - ω, δασύ και μακρό

SH - παχύ σ

TS - απαλό «τσ»

 

 

Αυτό οδηγεί, ας πούμε, στο να προφέρονται ως εξής τα κάτωθι (σημειωτέον: οι Ιάπωνες προφέρουν τις λέξεις μ' ελαφρό τονισμό ανά δύο συλλαβές):

Kyuu - Κιουού

Miyazaki - Μιγιαζάκι (εδώ υπάρχει ο ήχος μί-για-ΖΆ-κι, για να καταλάβετε τι εννοούσα)

Shoryuken - Σσοριούκεν (εδώ το πράγμα είναι ιδιαίτερο· επειδή η λέξη αποτελείται, κατ' ουσίαν, από τρεις άλλες, ουσιαστικά τονίζονται και οι τρεις: σό-ΡΙΟΎ-κέν!)

Edited February 11, 2006 by RaspK FOG