Guest silversoldier Posted January 25, 2006 Share Posted January 25, 2006 (edited) ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΟΡΦΕΑΣ Σημάδια άδραξαν τη νύχτα, ελπίζοντας πως θα έρθει και θα σβήσει η αίσθηση που κόσμου και μιας στιγμής η αυγή θα συνεχίσει να σημαίνει σαν τον χτύπο που ονειρεύεται καθένας τη στιγμή, εκείνη που ο Ορφέας προς τον Άδη κατεβαίνει, προς την αίσθηση αυτή της απώλειας πικρά πορεύεται, κι ας είναι μάταιο. Μόνο τα σύννεφά σαν πλακόστρωτο, στο δρόμο στοιβαγμένα, αναπολούν και χαράζουν τον καιρό ανήσυχα, λες και κάτι θα συμβεί, στον αιώνων το μαρτύριο σαν να άλλαξε το γαλάζιο τους, το φόντο, και χάθηκε στο μαύρο μαζί με το λευκό που σαν τις πρώτες εποχές αλλόκοτα, σαν όνειρο στολίζουν τον Ορφέα που ως μυστήριο ξαναγυρνά, αθανασίας. Πορεύσου Ορφέα, πήγαινε στον Άδη, παγωμένος έμεινες στην όψη του χαμού, μην φοβηθείς να αδράξεις το σκοτάδι, μπες και με μια εξαίσια φωνή, σου λέω, τάραξε το, μήπως των αιώνων οι νεκροί ξαναγυρίσουν! Περιμένω κριτικές.... Edited January 25, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.