Βαλχάλα

[brave]

Όνομα Συγγραφέα: Νίκος "brave" Σίμος

Είδος: ηρωική φαντασία

Βία; όπως το δει κανείς

Σεξ; μπα δεν κολλάει

Αριθμός Λέξεων: μόλις 335

Αυτοτελής; Ναι, άλλο ενα σναπ που γράφτηκε στο αεροπλάνο.

Σχόλια:

 

 

 

 

Ουράνια τόξα, σπίθες, αστέρια που φεγγοβολούσαν, και μια υπέροχη πανδαισία χρωμάτων που στριφογύριζε αρμονικά.

Δεν υπήρχε κενό πουθενά, μόνο χρώμα και αέρας γεμάτος με κόκκινους φαντασμαγορικούς ατμούς.

Δεν υπήρχε ούτε ύλη πουθενά, μόνο αιώνια χρώματα που εναλλάσσονταν ψυχεδελικά.

Πέρασα μέσα τους για να βρω τη δικιά μου Τάνελορν, τη Βαλχάλλα ή τα Ηλύσια πεδία. Αλλά μέσα στον πυρήνα του ονείρου δεν βρήκα τίποτα περισσότερο από ένα αρχαίο πρόχειρο, σκονισμένο ξύλινο θυσιαστήριο βωμό.

Πάνω του ήταν μονάχα μια κιτρινισμένη νεκροκεφαλή με σαπισμένα δόντια, ενώ το ξύλο ήταν σάπιο και σαρακοφαγωμένο.

Όμως δε με ενδιέφερε το παιχνίδι της μοίρας που γελούσε χαιρέκακα, και χωρίς να σκεφτώ της έδειξα πως είμαι πιο είρωνας από αυτή.

Πήρα το κρανίο στο χέρι μου, και με επιτηδευμένη προσποίηση ανέβασα Άμλετ.

Το κοίταξα στις τρύπες των ματιών του και το ρώτησα : να ζει κανείς, ή να μη ζει ;

Και πριν απαντήσει το πέταξα με όλη μου τη δύναμη στο κενό, ουρλιάζοντας : “άι γαμήσου ”

Ένιωθα πως θα έσπαγα, αλλά δεν πρόλαβα γιατί μου φανερώθηκε η αλήθεια.

Οι κόκκινοι ατμοί μεταβλήθηκαν σε αίμα, και ήξερα πως ήταν το δικό μου αίμα.

Τα φωτεινά χρώματα ήταν φωτιές που με καίγαν και Δαίμονες που προσπαθούσαν να με πνίξουν.

Έβηχα όλο και πιο πολύ, και με έπνιγε το αίμα που ξερνούσα.

Σε μια τελευταία αναλαμπή, πίσω από τα χρώματα είδα να ξεπροβάλει μια μάχη που εξελίσσονταν.

Για ένα δευτερόλεπτο θυμήθηκα πως η μάχη αυτή ήταν δική μου, και έπιασα το δηλητηριασμένο βέλος και το τράβηξα με όλη μου τη δύναμη ξεσχίζοντας όσα σωθικά μου είχαν μείνει ακόμα ανέπαφα.

 

Άνοιξα τα μάτια. Υπήρχε ένα τεράστιο παλάτι, κι εγώ στεκόμουν μαζί με πολύ κόσμο μπροστά σε μια από τις τεράστιες πύλες του.

Αισθάνθηκα δέος, αλλά παραξενεύτηκα κι από το γεγονός πως ένιωθα πιο ζωντανός από πριν.

Ένιωθα όντως υπέροχα. Ο σημαντικότερος λόγος, ίσως ήταν επειδή βλέποντας κάποιον απέναντί μου, εμφανίστηκε στα μάτια μου η σκηνή ενός έφιππου τοξότη, κι αναγνώρισα το φονιά μου. Και στο χέρι μου είχα το βέλος του, που ακόμα ήταν αιχμηρό.

[Βάρδος]

Ωραίο φλασάκι.

 

Τι πιστεύω ότι πρέπει να βελτιωθεί.

 

1) Θέλει να χωρίζεις παραγράφους σωστά. Εδώ είναι σχεδόν κάθε σειρά και παράγραφος, και δε φαίνεται να υπάρχει λόγος γι'αυτό.

 

2) Καλύτερα να μη χρησιμοποιείς ονόματα από άλλους συγγραφείς, όπως "Τάνελορν".

 

3) Άνοιξα τα μάτια. Υπήρχε ένα τεράστιο παλάτι, κι εγώ στεκόμουν μαζί με πολύ κόσμο μπροστά σε μια από τις τεράστιες πύλες του.

 

Το "υπήρχε" είναι πολύ γενικό ρήμα. Μπορείς να το εκφραστείς πιο ζωντανά, να δώσεις εικόνα.

 

Άνοιξα τα μάτια. Αντίκρυ μου, είδα να ορθώνεται ένα τεράστιο παλάτι, κι εγώ στεκόμουν μαζί με πολύ κόσμο μπροστά σε μια από τις τεράστιες πύλες του.

[heiron]

Ε,ενταξει...Προφανως αναφερει την Τανελορν θεωρωντας την εφισσου σημαντικη φανταστικη-ουτοπικη πολιτεια γαληνης με Ηλυσια πεδια και Βαλχαλα(αν και στη Βαλχαλα δεν εχει και πολυ γαληνη μαλλον...ας πουμε "χαρας"!).Οποτε ειναι οκ.

 

Παντως,δεν γινεσαι σαφης...Ο τοξοτης δεν εχει σκοτωθει;Τοτε πως τον βλεπει ο ηρωας;

 

"Ο σημαντικότερος λόγος, ίσως ήταν επειδή βλέποντας κάποιον απέναντί μου, εμφανίστηκε στα μάτια μου η σκηνή ενός έφιππου τοξότη, κι αναγνώρισα το φονιά μου."

Μαλλον το δευτερο κομμα πρεπει να παει μετα το ισως.Λεπτομερεια θα μου πεις...

[Naroualis]

Έχει λίγο την αίσθηση ενός ποιήματος κι ίσως σαν τέτοιο να το αντιμετωπίσω. Βέβαια είμαι αισχρή στο να σχολιάζω ποιήματα, αλλά θέλω να το προσπαθήσω, γιατί το κειμενάκι αυτό μου έμεινε, εδώ και καμπόσους μήνες που το έχω διαβάσει.

 

Κάποιοι συνδυασμοί λέξεων μου χτυπούν περίεργα, όπως π.χ. φαντασμαγορικοί καπνοί. Κάποιες αναφορές σε άλλους λογοτέχνες, επίσης. Αντί της Τάνελορν μπορούσες να αναφέρεις την Εδέμ (αν και ακόμη και σε μένα που το προτείνω μου φαίνεται ακόμα πιο άκομψο.)

 

Όμορφη η σκηνή με τον Άμλετ, βαθιά ανθρώπινη. Πάντα πίστευα ότι ένας ετοιμοθάνατος έχει τάσεις να ειρωνεύεται, ακόμη κι αν στη θνητή του ζωή δεν ήταν είρων.