Τζορτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν (George R. R. Martin)

[oldboy]

Κυκλοφόρησε το "Εποχή της Περιφρόνησης"?

[Blood Prince]

3 hours ago, oldboy said:

Κυκλοφόρησε το "Εποχή της Περιφρόνησης"?

 

Αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Selini σύντομα.Αρχικά έλεγαν μέσα στον Δεκέμβριο αλλά λόγω της όλης κατάστασης,μάλλον θα κυκλοφορήσει αρχές 2021,πιθανότατα Ιανουάριο.

 

Edited December 6, 2020 by Blood Prince

[Laced with the dread]

o Vikernes ειπε οτι ο Μαρτιν δεν διδασκει τις αυθεντικες Ευρωπαικες παραδοσεις και τον χαρακτηρισε Γκομπλιν 

[Steel Guardian]

       

Tuf Voyaging/Τα Ταξίδια του Ταφ (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Μια αρκετά διασκεδαστική space-opera, με αρκετές δώσεις χιούμορ και οικολογική θεματολογία. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, αλλά για συλλογή διηγημάτων (και μία νουβέλα), που ακολουθούν σε χρονολογική σειρά τις διάφορες περιπέτειες του Ταφ.
Ο Ταφ είναι ένας αρκετά διαφορετικός από τα συνηθισμένα πρωταγωνιστής, με αρκετό ενδιαφέρον και μια κάποια εξέλιξη κατά τη διάρκεια των ιστοριών. Με εξαίρεση έναν ακόμα χαρακτήρα που εμφανίζεται σε αρκετές ιστορίες οι υπόλοιποι δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη ανάπτυξη, αλλά μιας και όλες ιστορίες είναι επικεντρωμένες πάνω στον Ταφ αυτό δεν είναι τόσο πρόβλημα, όσο θα ήταν κανονικά.
Γενικότερα θα έλεγα ότι το δυνατό όπλο του βιβλίου είναι το χιούμορ του, το οποίο αν και δεν βρήκα ξεκαρδιστικό δημιουργούσε συνεχώς μια εύθυμη, ανάλαφρη και ευχάριστη διάθεση.
Το μεγαλύτερο κακό είναι ότι κάποιες από τις ιστορίες έχουν αρκετά παρόμοια δομή και εξέλιξη και αυτό κουράζει κάπως όταν το διαβάζει κάποιος μονοκοπανιά.
Νομίζω ότι από τα βιβλία του Martin που έχω διαβάσει μέχρι τώρα αυτό ήταν το λιγότερο καλό, αλλά και πάλι μου άρεσε πολύ και θα το πρότεινα εύκολα σε όποιον έχει όρεξη για μια άκρως ψυχαγωγική και ανάλαφρη space-opera.

Edited July 5, 2021 by Spark
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[Baldwin the Victorius]

300 χρόνια πριν από τα γεγονότα του Game of Thrones, οι δράκοι βασίλευαν στο Γουέστερος…

Τρεις αιώνες πριν από τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο Παιχνίδι του Στέμματος, οι Ταργκάρυεν -η μόνη οικογένεια δρακοαφεντών που επέζησε από τον Όλεθρο της Βαλύρια- εγκαταστάθηκαν στο Ντράγκονστοουν. Η αφήγηση του χρονικού Φωτιά & Αίμα ξεκινά με τον θρυλικό Αίγκον τον Κατακτητή, δημιουργό του Σιδερένιου Θρόνου, και συνεχίζει με τις γενιές των Ταργκάρυεν που διαγωνίστηκαν για την κατοχή αυτής της εμβληματικής έδρας εξουσίας μέχρι τον εμφύλιο πόλεμο που λίγο έλειψε να αφανίσει τη δυναστεία τους.

Πώς ήταν το Γουέστερος όταν οι δράκοι κυριαρχούσαν στους ουρανούς; Ποια ήταν τα χειρότερα εγκλήματα του Μαίγκορ του Αμείλικτου; Τι συνέβη πραγματικά κατά τη διάρκεια του Χορού των Δράκων; Γιατί ήταν θανάσιμος κίνδυνος να επισκεφτεί κανείς τη Βαλύρια μετά τον Όλεθρο; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που απαντώνται στην παρούσα έκδοση, όπως τα παραθέτει ένας πολυμαθής μέιστερ της Ακρόπολης. Το βιβλίο αυτό αποτελεί τον πρώτο από τους δύο τόμους της καθοριστικής ιστορίας του Οίκου των Ταργκάρυεν, διανθισμένης με πάνω από ογδόντα ασπρόμαυρες απεικονίσεις του κορυφαίου εικονογράφου Doug Wheatley

 

Διάβασα πριν λίγο καιρό το Φωτιά και Αίμα του G.R.R.Martin. Και αυτή είναι η κριτική μου αφού άφησα να περάσει ένα χρονικό διάστημα, στο οποίο έψαχνα και άλλες γνώμες σε forum και λοιπές ιστοσελίδες ώστε να δω το θέμα σφαιρικά και να κατασταλάξω σε μία θέση. Το βιβλίο είναι το καλύτερο που έχει γραφτεί ποτέ. Αποτελεί το αριστούργημα του Martin στο οποίο ξεδιπλώνονται οι συγγραφικές του ικανότητες σε όλο τους το μεγαλείο, όχι μόνο στα πλαίσια της σειράς A Song of Ice and Fire αλλά γενικά στην συγγραφική του πορεία. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι ότι είναι το Σιλμαρίλλιον για την μυθολογία της Μέσης-Γης, το GRRMarilion – και μπορώ να πω ότι πετυχαίνει τον σκοπό του.  Είναι ο πιο ταλαντούχος συγγραφέας της περιόδου μας, είναι ένας νέος Tolkien της εποχής μας που μπροστά του οι υπόλοιποι συγγραφείς όπως ο Jordan και ο Sanderson σβήνουν, μη δυνάμενοι να συγκριθούν μαζί του. Το βιβλίο είναι το καλύτερο που υπάρχει και όποιος πιστεύει το αντίθετο έχει καταλάβει κάτι πολύ λάθος. Λυπάμαι για αυτόν.

 

(…)

(…)

(…)

 

Και τώρα που εκνεύρισα κόσμο, μπορούμε να μιλήσουμε σοβαρά.

Το βιβλίο είναι η τελευταία προσθήκη του Martin στον κόσμο του Westeros. Αφορά την εξιστόρηση της βασιλείας του οίκου Targaryen στο Westeros ( τα πρώτα 150 χρόνια μιας και είναι ο πρώτος τόμος). Μέσα από αυτό δίνονται λεπτομέρειες για πρόσωπα και καταστάσεις που είτε δεν υπάρχουν σε άλλα δημοσιευμένα έργα είτε υπάρχουν σε περιληπτική μορφή. Έτσι ο αναγνώστης αποκτά μία βαθύτερη κατανόηση για το συνολικό έργο του συγγραφέα στο Westeros. Την ίδια στιγμή έχει όλα τα στοιχεία που έχουν συγκινήσει τους αναγνώστες του ανά τον κόσμο. Παρακάτω ακολουθεί μία αναλυτικότερη περιγραφή του για την ανάπτυξη μίας πληρέστερης εικόνας.

Καταρχάς το βιβλίο είναι για τους fan του κόσμου του Martin και ειδικότερα για τους fan των Targaryen. Δεν είναι τόσο για αυτούς που αρκούνται απλά να διαβάζουν μία μυθιστορία όσο για αυτούς που θέλουν να εντρυφούν στον εκάστοτε κόσμο σαν να ήταν ο πραγματικός. Αυτό σημαίνει πως καλύτερα θα ήταν να έχουν διαβάσει την σειρά A Song of Ice and Fire πρώτα. Την ίδια στιγμή λεπτομέρειες που θα έπρεπε να υπάρχουν μέσα βάση λογικής της αφήγησης, δεν υπάρχουν. Αντίθετα αυτές μπορούν να βρεθούν στο A World of Ice and Fire – ένα compendium του κόσμου, οπότε και αυτό μαζί με το wikia στο intenet σχεδόν αποτελούν υποχρεωτικά αναγνώσματα. Ουσιαστικά σχεδιάστηκε ως μέρος μίας ολοκληρωμένης αφήγησης του κόσμου. Είναι κατανοητό λοιπόν γιατί μπορεί ένα μέρος του αναγνωστικού κοινού να μην ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο, δεν αποτελεί όμως εγγενές ελάττωμα του.

Στο βιβλίο η αφήγηση δεν γίνεται μέσα από τα μάτια των χαρακτήρων αλλά με την χρήση μία παραλλαγής του παντογνώστη αφηγητή. Όχι από τον ίδιο τον Martin αλλά την περσόνα του για εδώ, τον αρχιμέϊστερ Ghyldain τα γραπτά του οποίου βρήκε και μετέφρασε. Είναι σχεδόν η ίδια τακτική που ακολούθησε και ο Tolkien με το Σιλαμρίλλιον – εξού και GRRMarilion. Ο Martin, πιστός στην θέληση του για πιστότητα, επιχειρεί να το γράψει όπως θα έγραφε ένας συγγραφέας του μεσαίωνα. Και εδώ είναι το πρώτο πρόβλημα για αρκετούς. Δεν είναι γραμμένο με την κλασσική αφήγηση όπως γράφονται συνήθως τα μυθιστορήματα αλλά με αυτή ενός ιστορικού του μεσαίωνα ή χρονικογράφου όπως είναι η σωστή ορολογία, όπου στην συγγραφή παρεισφρύουν ατεκμηρίωτες ιστορίες και προσωπικές απόψεις του συγγραφέα. Δύο καλά πραγματικά  παραδείγματα είναι η Ιστορία του Ηρόδοτου και οι Βίοι Παράλληλοι του Πλουτάρχου. Ένας κύριος σκοπός είναι να δώσει έναν αέρα αυθεντικότητας στο έργο του.
Το ένα πρόβλημα είναι πως πολλοί στην αρχή δεν ήξεραν πως ήταν γραμμένο έτσι και τους ξένισε το τρόπος γραφής. Συνήθως αυτό είναι πρόβλημα του συγγραφέα, εδώ όμως ως φαίνεται ο εκδοτικός οίκος το προμόταρε ως κλασσικό μυθιστόρημα και όχι ο ίδιος ο συγγραφέας. Προσωπικά θεωρώ πως για αυτόν τον λόγο δεν έχει κάποια ευθύνη αν και κάποιοι σίγουρα θα διαφωνήσουν με βάση το επιχείρημα περί μη αντίδρασης του στις ενέργειες του εκδότη του.
Το άλλο πρόβλημα έρχεται από το γεγονός πως ενίοτε ο τρόπος γραφής είναι ο στεγνός και αποστειρωμένος τρόπος ενός σύγχρονου ιστορικού και για κάποιους κάτι τέτοιο προκαλεί σύγχυση ως προς τον τόνο και το ύφος της γραφής.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι πως στην πραγματικότητα αποτελεί συλλογή ιστοριών. Τα περιεχόμενα του δεν γράφτηκαν όλα μαζί από την αρχή ως το τέλος αλλά σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα τους. Οι ιστορίες αυτές συγκεντρώθηκαν και υπέστησαν retcon και εμπλουτισμό αν και όχι όλες στον ίδιο βαθμό, με αποτέλεσμα να υπάρχει ποιοτική διαφορά μεταξύ τους – κάτι που δεν ταιριάζει με την εικόνα του ολοκληρωμένου και ενιαίου έργου που υποτίθεται πως είναι. Είναι γεγονός δυστυχώς πως δεν υπήρξε η απαραίτητη επεξεργασία. Και αυτή η κατάσταση απαντά και σε ένα άλλο πρόβλημα, αλλά σε αυτό θα αναφερθώ αργότερα.

Ένα άλλο πρόβλημα του βιβλίου είναι η έλλειψη χάρτη. Η εξιστόρηση λαμβάνει χώρα σε πολλά μέρη και εκτός και αν κάποιος έχει μεγάλη εξοικείωση με τον κόσμο του Martin, θα μπερδευτεί χωρίς ένα χάρτη δίπλα του. Στην σειρά A Song of Ice and Fire υπάρχει ένας γενικός χάρτης με τα κυριότερα σημεία και ακόμα και στο Σιλμαρίλλιον υπάρχει λεπτομερής χαρτογράφηση ώστε ο αναγνώστης να μην μπερδεύεται όταν ψάχνει να βρει τις τοποθεσίες των γεγονότων και την πορεία των χαρακτήρων. Είναι γεγονός ότι εντός του βιβλίου υπάρχει εξαιρετικό artwork ( αν και προσωπικά προτιμώ τις απεικονίσεις της Villeneuve στο A World of Ice and Fire ), ίσως όμως κάποιες θα μπορούσαν να λείπουν για να υπάρχει χώρος για τους χάρτες.

Οι τόποι και τα γεγονότα περιγράφονται εξαιρετικά – κάποιοι θα παραπονεθούν ότι αρκετές κεντρικές τοποθεσίες χρειάζονταν επιπλέον περιγραφή. Η απάντηση είναι πως αυτές οι τοποθεσίες περιγράφονται ήδη εκτενώς σε άλλα έργα του συγγραφέα και υπάρχουν απεικονίσεις τους σε άλλα έργα για τον κόσμο και ελεύθερα προσβάσιμα στο διαδίκτυο, μιας και το βιβλίο απευθύνεται σε αναγνώστες που είναι καλά ενημερωμένοι για τον κόσμο. Παρόλα αυτά σε μεγάλο βαθμό δεν περιγράφονται διότι και εντός της εξιστόρησης σε μεγάλο μέρος της οι τοποθεσίες είναι σε αρχικό στάδιο ανάπτυξης ή κατασκευής που δεν υπάρχουν πολλά για να ειπωθούν ενώ ο Martin σε γενικές γραμμές δεν προχωράει σε περιγραφές με άμεσο τρόπο αν αυτό δεν αφορά την πλοκή του.
Οι χαρακτήρες του όλοι έχουν βάθος και σε όλους αφιερώνει χρόνο για να τους δομήσει και αναπτύξει κατάλληλα. Δεν αφιερώνει σε όλους τον ίδιο χρόνο ούτε τους εμβαθύνει στον ίδιο βαθμό – όπως είπα πιο πάνω, πρέπει να έχουν σχέση με την πλοκή του. Εν τούτοις όλοι είναι καλογραμμένοι χαρακτήρες, από την οπτική ότι ξέρει κάποιος ποιοι είναι και δεν είναι καθώς και τα κίνητρα τους, με αποτέλεσμα να μπορεί να κατανοεί τις πράξεις τους. Όλες οι ιστορίες είναι σημαντικές για την κύρια εξιστόρηση, αν και δεν έχουν όλες το ίδιο ενδιαφέρον. Σε καμία από αυτές δεν υπάρχει η παραμικρή απορία περί της πλοκής – εκτός ίσως από κάποια σημεία του Χορού των Δράκων. Η ιστορία εξυπηρετεί ανάμεσα σε άλλα και λειτουργικούς σκοπούς μιας και έπρεπε να εξηγηθεί η απουσία των δράκων από την κύρια σειρά ενώ η εξόντωση τους από απλά όπλα δεν ήταν ικανοποιητική  ακριβώς λόγω της σχεδόν άτρωτης φύσης τους. Θεωρώ πως το περιστατικό στον Δρακόλακκο κατά την διάρκεια του Χορού είναι περίεργο, εν μέρει και για αυτόν τον λόγο. Όμως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι συνολικά ο Χορός είναι ίσως το πιο δραματικό και ταυτόχρονα μυθιστορηματικό μέρος του βιβλίου. Συνολικά οι ιστορίες βοηθούν και σε κάτι άλλο: την εμβάθυνση του κόσμου όσον αφορά τα μυστήρια της αρχαίας Βαλύρια και ιδίως όσον αφορά την φύση και προέλευση των δράκων, τον δεσμό τους με τους Ταργκάρυεν και την εξήγηση σε πολλά περιστατικά και συμπεριφορές που αλλιώς δεν έχουν κανένα νόημα. Δυστυχώς είναι φανερά μόνο στον πολύ προσεκτικό αναγνώστη που θα μπει στην διαδικασία να ενώσει τις τελείες που ο συγγραφέας έχει διάσπαρτες στο έργο του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ιστορία της Aerya Targaryen που ρίχνει φως στην φύση των δράκων ή η ιστορία της Raena Targaryen που δείχνει πολύ καλύτερα τις βαλυριανές συνήθειες ή ακόμα και ο ίδιος ο Χορός που επιπλέον μας δείχνει με στοιχεία κρυμμένα σε κοινή θέα πως πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ταυτόχρονα, μαζί με την κριτική εξέταση του υπόλοιπου υλικού, μπορούν να φανούν οι επιρροές του συγγραφέα από άλλα κείμενα του fantasy κλασσικά και μη, αλλά και οι επιρροές του από περιστατικά και φαινόμενα του πραγματικού κόσμου όπως το γεγονός ότι οι Ταργκάρυεν αντιστοιχούν στους Πλανταγενέτες της Αγγλίας ή πως η αρχαία Βαλύρια αντιστοιχεί στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με τις ελεύθερες πόλεις να είναι η σημαντικότερες πόλεις κληρονόμοι της ρωμαϊκής κληρονομιάς.

Τέλος άλλο μεγάλο πρόβλημα, αποκλειστικά της ελληνικής έκδοσης, είναι η μετάφραση. Είναι επιεικώς μέτρια. Εντόπισα αρκετούς αγγλισμούς ενώ σε άλλα μέρη η αφήγηση φαινόταν περίεργη ακριβώς επειδή θεωρώ πως δεν έγινε προσεκτική μετάφραση. Κρίμα, μιας και στο πρωτότυπο η αφήγηση ρέει εξαιρετικά ενώ στο μεταφρασμένο δείχνει να υπάρχει πρόβλημα που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Και αυτό χαλάει την συνολική εικόνα του βιβλίου που υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι αξιόλογο.

Και εδώ ερχόμαστε σε ένα σημαντικό ερώτημα. Τι είναι το Φωτιά και Αίμα; Μυθιστόρημα ή χρονικό; Τίποτα από τα δύο, και τα δύο ταυτόχρονα. Το βιβλίο έχει στοιχεία και των δύο τρόπων συγγραφής. Κάποιες ιστορίες, όπως η βασιλεία του Αίνυς είναι γραμμένες όπως μία καταγραφή ιστορίας. Κάποιες άλλες όπως ο Χορός έχουν μία πιο μυθιστορηματική δομή του κλασσικού fantasy όπως φαίνεται από την μονομαχία του Νταίρον και Αίμοντ στο Μάτι του Θεού. Έχει σχεδόν τον ίδιο τρόπο συγγραφής  με το Σιλμαρίλλιον και ειδικότερα με το Quenda Silamrillion και σε πραγματικά συγγράματα με τους Βίους παράλληλους του Πλουταρχου – αν και οι Βίοι κατατάσσονται ως ιστορικό έργο, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως έχουν πολλές ανέκδοτες πληροφορίες και προσωπικές σκέψεις και κρίσεις του συγγραφέα ενώ άλλες επιβεβαιωμένες πληροφορίες και στοιχεία που είναι απαραίτητα στην καταγραφή ιστορίας δεν υπάρχουν, αυτό είναι γενικό φαινόμενο ιστορικών της αρχαιότητας και του μεσαίωνα που θεωρούσαν πως έπρεπε να το κάνουν κατάλληλο για την πλειοψηφία των αναγνωστών και όχι μόνο των λογίων και να δώσουν μεσά από την εξιστόρηση τους τα ηθικά διδάγματα που οι ίδιοι θεωρούσαν απαραίτητα μέσω της επιλεκτικής ενίοτε παρουσίασης ιστορικών φιγούρων. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι ένα μυθιστόρημα με περιτύλιγμα χρονικού.

Το Φωτιά και Αίμα έρχεται ως μία σημαντική προσθήκη σε ένα φιλόδοξο και σημαντικό έργο, ένα έργο  που δίκαια από αρκετούς χαρακτηρίζεται μέρος της κλασσικής λογοτεχνίας. Αν και ο συγγραφέας ακόμα δεν έχει τελειώσει το συγγραφικό έργο του και δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί, μπορεί να ειπωθεί πως δίκαια κατέχει μία θέση δίπλα στους μεγάλους κλασσικούς λογοτέχνες όπως ο Βίκτωρας Ουγκώ, ο Αλέξανδρος Δουμάς, οι Τολστόι και Ντοστογιέφσκι, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχε και για τους λάτρεις του fantasy τον J.R.R.Tolkien, τον C.S. Lewis, την Ανν Μακκάφρει, τον Ρόμπερτ Χάουαρντ, το H.P. Lovecraft, τον Ρόμπερτ Τζόρνταν, τον Στίβεν Κίνγκ και την Ρόμπιν Χομπς ( που και αυτοί κατέχουν αντίστοιχη θέση στο λογοτεχνικό στερέωμα και τα έργα τους θεωρούνται σημαντικό μέρος της κλασσικής λογοτεχνίας ).

Edited September 14, 2021 by Spark
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[Steel Guardian]

  

In the House of the Worm/Στον Οίκο του Σκουληκιού (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Μάλλον το πιο αδύναμο του Martin που έχω διαβάσει, χωρίς όμως να είναι κακό. Διαβάζεται γρήγορα και εύκολα, ενώ έχει και διάφορες ενδιαφέρουσες ιδέες και κάποια horror στοιχεία (που είναι πάντα καλοδεχούμενα), αλλά η εκτέλεση μου φάνηκε πολύ βιαστική και κάπως διεκπεραιωτική, ενώ και οι χαρακτήρες ήταν, σε γενικές γραμμές, αδιάφοροι.
Μόνο για τους πολύ φαν, που έχουν διαβάσει τα υπόλοιπα δικά του.

Edited December 16, 2021 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[Theano]

Γειά σε όλους! Θα ήθελα μια μικρή βοήθεια για να αρχίσω την σειρά GoT. Να ξεκινήσω τα βιβλία με την σειρά που έχουν εκδοθεί ή με χρονολογική σειρά των γεγονότων, δηλ. να ξεκινήσω από το φωτιά και αίμα (το οποίο με έχει ενθουσιάσει) ;

[Φάντασμα]

Δεν έχω διαβάσει την σειρά, αν την διάβαζα, θα την διάβαζα με βάση την χρονολογική σειρά των γεγονότων.

Για τα παρακάτω, έγινε άντληση πληροφοριών από τις σελίδες:
1. https://www.radiotimes.com/tv/fantasy/game-of-thrones-books-order/
2. https://www.townandcountrymag.com/leisure/arts-and-culture/g40477963/game-of-thrones-books-in-order/

*Τα εξώφυλλα των βιβλίων προστέθηκαν έξτρα.

 

The years for the books shown reflect them in relation to Aegon the Conquerer's conquest of the Seven Kingdoms of Westeros, where he united all kingdoms on the continent up to the Wall (bar Dorne) beneath Targaryen rule.

BC is before the conquest, while AC is after the conquest.

 
The World of Ice and Fire - from the Dawn Age onwards.


 
Fire & Blood (includes The Sons of the Dragon, The Rogue Prince, and The Princess and the Queen) 2 BC - 136 AC.

 

  
A Knight of the Seven Kingdoms (The Hedge Knight, The Sworn Sword, The Mystery Knight) 209 AC to 212 AC.

 

A Song of Ice and Fire

 
A Game of Thrones - 297 AC - 299 AC.


 
A Clash of Kings - 299 AC.

 

  
A Storm of Swords - 299 AC - 300 AC.

 

 
A Feast for Crows - 300 AC.

 

  
A Dance with Dragons - 300 AC.

 

The Winds of Winter (αδημοσίευτο)

A Dream of Spring (αδημοσίευτο)

It should be noted that the events of A Feast for Crows and A Dance with Dragons take place concurrently, but eventually the latter advances beyond the former chronologically.

So far, no new books have been released but fans are awaiting the release of the final instalments in A Song of Ice and Fire: The Winds of Winter and A Dream of Spring.

----------------------------------------------

Μπορείς να ρίξεις και μία ματιά σε αυτό το post.

Τέλος, να ενημερώσω για όποιον ενδιαφέρεται, στις 21/8 ξεκίνησε η σειρά "House of the Dragon" η οποία αποτελείται από 10 επεισόδια.

Edited August 23, 2022 by Ghost
Ενημέρωση πληροφοριών.

[Steel Guardian]

Προσωπικά θα σε συμβούλευα να αφήσεις τα Fire & Blood και The World of Ice and Fire για το τέλος. Ειδικά το The World of Ice and Fire έχει και μερικά πολύ "δυνατά" spoilers για τα κυρίως βιβλία. Όσον αφορά την κυρίως σειρά ή το A Knight of the Seven Kingdoms, νομίζω μπορείς να διαβάσεις όποιο θέλεις πρώτο, αλλά ίσως κάποια πράγματα στο A Knight of the Seven Kingdoms να έχουν περισσότερο νόημα αν ξέρεις ήδη κάποια πράγματα για την ιστορία του Westeros, που θα τα έχεις μάθει από τα κυρίως βιβλία, αλλά δεν μιλάμε για κάτι ιδιαίτερα σημαντικό.

[Roubiliana]

Έχω ξεκινήσει να το διαβάζω, και ναι, το ομολογώ, μου αρέσει ως συγγραφέας ε.φ. 

[Δημήτρης]

Διάβασα ''Το καταφύγιο των ανέμων''. Συνεργασία του Μάρτιν με την Λίζα Τατλ. 

Ωραίο θέμα πριν από κάθε άλλο! Πραγματεύεται θα έλεγα μία από τις πιο ενδόμυχες επιθυμίες του ανθρώπου, το να μπορέσει να πετάξει. Κάτι που είναι απτή πραγματικότητα στον πλανήτη του Γουιντχέιβεν. Αποτελείται από πολλά νησιά, απομακρυσμένα μεταξύ τους. Οι κακές καιρικές συνθήκες και οι κίνδυνοι που εγκυμονούν τα θαλάσσια ταξίδια, καθιστούν δύσκολη την επικοινωνία. Το χάσμα αναλαμβάνουν να γεφυρώσουν οι ανεμοπόροι, οι κατακτητές εκείνοι των αιθέρων. Τα πράγματα όμως δεν είναι εύκολα μέχρι να φτάσει κανείς εκεί, ιδίως όταν τον αλυσοδένει ταπεινή καταγωγή. Όχι όμως και για την Μάρις που αποφασισμένη να κυνηγήσει το όνειρό της, δεν θα διστάσει να τα βάλει με το στείρο κατεστημένο που ρυθμίζει τα τι και τα πως. Δίνοντας βάρος στη παράδοση και αδιαφορώντας για τις ικανότητες. 

Μου άρεσε πολύ. Και για την δεδομένη του ποιότητα, ήταν καλογραμμένο και είχε αγωνία. Αλλά και για το όλο σαγηνευτικό θέμα, πιστεύω ελάχιστους αφήνει ασυγκίνητους. Νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει ωραία ταινία, ή ακόμη και mini series. 

Και όπου σειρά, μακάρι να διαψευστώ, αλλά δεν βλέπω να ολοκληρώνεται. Αν ήταν ένα μόνο βιβλίο, κάτι γινόταν. Αλλά τώρα με δύο να απομένουν, ζόρικα τα πράγματα. Μακάρι φυσικά να μου βουλώσει το στόμα, πρώτος εγώ θα χαρώ  

Edited July 21 by Δημήτρης