Δικά σας δημιουργήματα, ή παρμένα από τα "κλασικά" της λογοτεχνίας φαντασίας;

[Βάρδος]

Αυτό ίσως να είναι ένα συνηθισμένο ερώτημα, αλλά δε θυμάμαι να έχουμε ανοίξει κάποιο topic για να συζητηθεί. Έτσι, είπα να ανοίξω ένα.

 

Το ερώτημα είναι απλό: Όταν γράφετε ιστορίες φαντασίας, τι είδους πλάσματα προτιμάτε να χρησιμοποιείτε; Τα "κλασικά" της φαντασίας, όπως ξωτικά, γρύπες, δράκοι, κένταυροι, κτλ, ή πλάσματα τελείως δικά σας, που βασίζονται μόνο στο μυαλό σας; Γιατί προτιμάτε το ένα ή το άλλο;

 

Συζητήστε γενικά για το θέμα.

[Arachnida]

Υποθέτω το να γράφεις για πράγματα που είναι ως ένα βαθμό οικεία στον αναγνώστη σόυ δίνει ένα πλεονέκτημα στο να τον κερδίσεις. Λες ότι "μπροστά στον κύκνο εμφανίστηκε ένας δράκος" και πάνω-κάτω δίνεις μία εικόνα. Μπορεί ο δράκος σου να είναι πολύ διαφορετικός απ' αυτόν που φαντάζεται ο αναγώστης, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ένας δράκος. Μπορεί να είναι κοντός, με κέρατα ταράνδου, ντυμένος σαν κλόουν, με μακιγιάζ, κόκκινη μύτη και καραμούζα, αλλά είναι ένας δράκος.

Φυσικά αν χρησιμοποιείς πολλές χιλιοειπωμένες, επαναλαμβανόμενες μορφές μπορεί να καταντήσεις βαρετός και αδιάφορος.

Απ' την άλλη αν δημιουργήσεις τα πάντα απ' το μηδέν θα χρειαστείς ανεξάντλητη έμπνευση σε δημιουργία νέων ειδών και ονομασιών.

Υπάρχουν και άλλες λύσεις. Π.χ. πρόσφατα στην εισαγωγή μίας ιστορίας του Άνεργου Χάρου στην βιβλιοθήκη, ανέφερε ότι στον κόσμο που δημιούργησε δεν υπήρχε κανένα απ' τα γνωστά σύγχρονα ζώα και κανένα γνωστό απ' την φανταστική λογοτεχνία. Ήταν όλα παρμένα απ' την προιστορία.

Ίσως χρειάζεται κάτι τέτοιο ή μια ενδιάμεση λύση αν και κατά τη γνώμη αν η ιστορία είναι πολύ δυνατή και πρωτότυπη μπορεί να βασιστεί σε γνωστές συνταγές για να έχει ευκολότερα ευρήτερη απήχηση.

Edited February 9, 2006 by Arachnida

[Atrelegis]

Έχει πάντα να κάνει με την ιστορία. Δεν είμαι πολύ fan των κλασσικών τεράτων, εκτός βέβαια των Δράκων τους οποίους και χρησιμοποιώ. Αν πρόκειται να πάρω ένα κλασσικό ον, προτιμώ να το "πειράξω" ώστε να είναι πρωτότυπο ή να ταιριάζει...

[Nihilio]

Και τα δύο, ανάλογα τι ορίζει η έμπνευσή μου. Συχνά γνωστά πλάσματα με κάποιες αλλαγές είτε μικρές είτε μεγάλες.

[Sabrathan]

Ξεκάθαρα το 2ο. Εντάξει, ίσως βάλω κάτι που μοιάζει λίγο με δράκο (τεράστιο τέρας/ερπετό), αλλά πάντοτε μα πάντοτε θα προσπαθήσω τουλάχιστον το 50% να είναι δικό μου, ή τουλάχιστον κάπως πρωτότυπο.

 

"Ίσως χρειάζεται κάτι τέτοιο ή μια ενδιάμεση λύση αν και κατά τη γνώμη αν η ιστορία είναι πολύ δυνατή και πρωτότυπη μπορεί να βασιστεί σε γνωστές συνταγές για να έχει ευκολότερα ευρήτερη απήχηση."

 

Και εγώ πιστεύω ότι αν η ιστορία είναι αρκετά δυνατή και πρωτότυπη και ΔΕΝ χρησιμοποιεί τις "γνωστές συνταγές" μπορεί να γίνει αριστούργημα. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο - έστω φαινομενικά- "καινούργιο".

Edited February 9, 2006 by Sabrathan

[northerain]

Εγώ ποτέ...βέβαια δεν γράφω φάντασι, οπότε τι να χρησιμοποιήσω?

[heiron]

Μπορουσες να το κανεις και poll!Χε,χε...

 

Χμ...δεν εχω γραψει και πολλα πραγματα-ειδικα ιστορεις με φανταστικα πλασματα.Αλλα σιγουρα εχει αλλη φαση να γραφεις για δικα σου!

Δεν ειναι κακο να κανεις ιστοριες με οντα που εχεις δανειστει απο μυθολογια/λογοτεχνια κτλ.Αλλωστε αυτο δεν εκαναν και οι ΤολκινοΛιουιδες?Κι ο Μουρκοκ και τοσοι αλλοι?(ο Μουρκοκ βεβαια εχει διαφορα περιεργα δαιμονοειδη πλασματα)Απλα...ειναι πιο ενδιαφερον οταν παρουσιαζεις κατι καινουργιο.Αρχιζει ο αναγνωστης να αναρωτιεται πως ειναι αυτο το πλασμα,πως φερεται...Ακομη κι οταν μοιαζουν με γνωστα οντα θες να ξερεις σε τι διαφερουν.Πχ,μου αρεσαν τα οντα της Ετοιμοθανατης Γης.Σιγουρα αλλα ηταν πτηνομορφα,αλλα ανθρωπομορφα...αλλα η φαντασια μου τα επλασε ελαφρως διαφορετικα απο οτι θα τα επλαθε καποιου αλλου αναγνωστη.Ενω ενα Ορκ ειναι ενα ορκ.

 

Νορθ,γραψε για περιεργους εξωγηινους... B)

[brave]

πιο πολλύ γράφω ΕΦ, όμως σε μερικές φάντεσυ ιστοριούλες που γράφω κατα καιρούς έχω επηρροές απο μυθολογία (κυρίως βόρεια).

Μερικές φορες και η ΕΦ μου, έχει αρκετά στοιχεία απο fantesy και horror, και χρησιμοποιώ αρκετά μυθολογικά ή ψευδομυθολογικά στοιχεία....

[Βάρδος]

Γενικά, προτιμώ να φτιάχνω δικά μου πλάσματα. Με εξιτάρει περισσότερο, και απευθύνομαι και σε αναγνώστες που θέλουν κάτι τέτοιο για να πωρώθουν: κάτι βγαλμένο αποκλειστικά από τη φαντασία μου. Ωστόσο, κατά περίσταση, χρησιμοποιώ και συνηθισμένα πλάσματα, αλλά πάντα στην αρχετυπική τους μορφή και αφότου τα έχω "πειράξει". Δηλαδή, μπορεί να χρησιμοποιήσω δράκους, αλλά οι δικοί μου δράκοι, στον συγκεκριμένο κόσμο, θα έχουν κάτι το διαφορετικό. Μπορεί να χρησιμοποιήσω ξωτικά, αλλά τα δικά μου ξωτικά, μάλλον, θα είναι μια ανάμιξη από μύθους, παραδόσεις και φαντασία, παρά τα ξωτικά του Τόλκιν και του D&D.

 

Κοντολογίς, χρησιμοποιώ και τα δύο, αν και προτιμώ τα πλάσματα της φαντασίας μου. Κι ακόμα κι όταν χρησιμοποιώ καθιερωμένα όντα, τα τροποποιώ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα.

 

Εγώ ποτέ...βέβαια δεν γράφω φάντασι, οπότε τι να χρησιμοποιήσω?

 

Βρικόλακες; Ζόμπι; Εξωγήινους;

 

(Φαντασίας είναι κι αυτά, αλλά χορορίζουν. :Ρ)

[Nienor]

Ζόμπι ποτέ, μπλιαχ.

 

Βασικά δεν είμαι σίγουρη για το τι δοσολογία ανάμεσα στα δύο χρησιμοποιώ, γιατί δεν είναι κάτι που κάνω εσκαμμένα. Άμα θέλω ένα βρυκόλακα σε ένα συγκεκριμένο σημείο, θα βάλω έναν βρυκόλακα όπως ακριβώς τον θέλω την ώρα εκείνη. Μπορεί να είναι βγαλμένος από οπουδήποτε, μόνο που δε θα το ξέρω γιατί δεν κάθομαι να ασχοληθώ με το τι μοιάζει συνήθως.

 

Τα μόνα πλάσματα που δεν "πειράζω", αν και σίγουρα τα έχω φιλτράρει (όλοι μας το κάνουμε) είναι τα ξωτικά τα οποία πάντοτε προέρχονται από τα Κελτικα παραμύθια (όχι μυθολογία, παραμύθια, έχουν κάποιες διαφορές, είναι λίγο πιο διάφανα αυτά που είναι από αφηγήσεις για παιδιά).

 

Από κει και πέρα, αν δεν έχω κάτι στο μυαλό μου που να κάνει τη δουλειά που θέλω να κάνει έτοιμο, εφευρίσκω κάτι επιτόπου. Τώρα το πόσο είναι επηρρεασμένο αυτό το "κάτι" από κάποιο ήδη έτοιμο τέρας/πλάσμα, ε, αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρω, δε μπορώ να το δω μόνη μου, τουλάχιστον.

[Atrelegis]

Επίσης είναι γαμάτο να κάνεις κάτι με υπόβαθρο, με την έννοια ότι δεν το βγάζεις από τον κώλο σου', αλλά έχει λόγο ύπαρξης, παρελθόν, οικοσυστήματα...

[RaspK]

Εξαρτάται από το τι θέλω να προσδώσω... Μερικές φορές κάνεις χρήση κλασικών μοτίβων, άλλωτε τα γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια, άλλωτε παίζεις ενδιάμεσα.

[darky]

Επίσης είναι γαμάτο να κάνεις κάτι με υπόβαθρο, με την έννοια ότι δεν το βγάζεις από τον κώλο σου', αλλά έχει λόγο ύπαρξης, παρελθόν, οικοσυστήματα...

 

Οπως τα sandworms στο Dune που θα μπορουσες να τα δεις σαν τους δρακους του κόσμου

 

αλλα παλι δε θα μπορουσες γιατι η ευρυματικοτητα του Herbert ηταν πραγματικα ασυλληπτη σε αυτο το θεμα(και σε αρκετα αλλα)

[Nienna]

Εμένα μου αρέσουν κυρίως οι άνθρωποι, και γενικά θέλω τα άλλα πλάσματα να είναι κάτι το σπάνιο, κάτι το παράξενο ή κάτι το μεγαλειώδες, για ό,τι setting και να μιλάμε.

Ακόμα και αν όλα συμβαίνουν σε έναν άλλο κόσμο, και δεν μπορούμε να μιλάμε για ανθρώπους, σαν εμάς, μου αρέσει το βασικό 'cast' να είναι 'ανθρώπινο' στην ουσία του. Δηλαδή να έχει να παλέψει με τα πάθη που έχουμε να παλέψουμε κι εμείς, πάνω κάτω. Να μην είναι πια θεϊκό και ανώτερο, γιατί τότε τα προβλήματα του φαντάζουν 'πλαστικά'. Φυσικά υπάρχουν και συγγραφείς που καταφέρνουν να γράψουν υπέροχες ιστορίες, και να εφεύρουν προβλήματα ακόμα και για παντοδύναμα πλάσματα. Εγώ, αυτόν τον καιρό τουλάχιστον, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι τέτοιο, θα μου βγει κλισέ. Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα αξιόλογο πρόβλημα για ένα άθάνατο, όμορφο, τέλειο, μαγικό ον - κάτι ξωτικοειδές τέλος πάντων.

Και ναι, έχω βαρεθεί τα κλασσικά πλάσματα. Αρχίζουν να μου αρέσουν μόνο τα όντως κλασσικά, και να αποκτώ αλλεργία στα "κλασσικοφέρνοντα". Δηλαδή, ναι, τον λατρεύω τον Tolkien, αλλά δεν μπορώ τους δεκάδες κόσμους που είναι αντίγραφα του δικού του, και μάλιστα θολά, αδύναμα αντίγραφα.

Ή το ίδιο το κλισέ, το ίδιο, το παλιό, το κλασσικό, ή κάτι εντελώς νέο, κάτι μυστήριο, κάτι ανεξιχνίαστο. Θαυμάζω τους συγγραφείς που φτιάχνουν ενδιαφέροντα, πρωτότυπα πλάσματα [και κατ΄επέκτασην ενδιαφέροντα, πρωτότυπα προβλήματα γι αυτά τους τα πλάσματα]. Αν μου έρθει μια τέτοια ιδέα, θα γράψω. Αν δεν μου έρθει, θα συνεχίσω να γράφω για ανθρώπινα [έστω, περίπου] πάθη, αλλά σε πρωτότυπο περιβάλλον/κόσμο/σύστημα μαγείας/εποχή/ό,τι βάλει ο νους μου.

[Oberon]

bump. Just because.

 

Συνήθως όταν γράφω κάποια fantasy ιστορία χρησιμοποιώ τα γνωστά πλάσματα εκτός αν δημιουργήσω μια ολόκληρη νέα "οικολογία" για μια ιστορία. Δικά μου δημιουργώ κυρίως σε ιστορίες ε.φ. Λατρεύω όμως να διαβάζω ιστορίες με πρωτότυπα όντα ή, έστω, δραστικές παραλλαγές των γνωστών. Σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιώ πλάσματα που είναι ήδη derivative. Δηλαδή που προέρχονται από άλλους συγγραφείς, όπως π.χ. drow elves ή rpg-style dwarves.

Edited July 13, 2011 by Oberon

[Tiessa]

Προτιμώ τα δικά μου πλάσματα. Ειδικά σε μεγάλες ιστορίες, επειδή η κοσμοπλασία για μένα είναι πολλές φορές το πιο ευχάριστο μέρος της προετοιμασίας/συγγραφής. Όταν έχεις χώρο να επεκταθείς, προλαβαίνεις να πεις στον αναγνώστη αρκετά ώστε να καταλάβει όσα χρειάζονται για τα πλάσματα που χρησιμοποιείς. Επίσης, με δικά σου πλάσματα μπορείς πάντοτε να θέσεις και δικούς κανόνες, οπότε έχεις τη δυνατότητα να ελιχθείς όσο σου αρέσει.

 

Από την άλλη, σε κάποια διηγήματα έχω χρησιμοποιήσει έτοιμα πλάσματα, π.χ. μοίρες ή το πολύ κλασικό αρχέτυπο μιας μάγισσας ή μιας άρπυιας. Νάνοι, τρολ κλπ, δε μου πολυαρέσουν στις ιστορίες μου. Είναι μια χαρά στους κόσμους που τα συναντάω, αλλά δεν μου κάνει πολύ διάθεση να τα βάλω σε δικά μου έργα.

[Oberon]

Προτιμώ τα δικά μου πλάσματα. Ειδικά σε μεγάλες ιστορίες, επειδή η κοσμοπλασία για μένα είναι πολλές φορές το πιο ευχάριστο μέρος της προετοιμασίας/συγγραφής. Όταν έχεις χώρο να επεκταθείς, προλαβαίνεις να πεις στον αναγνώστη αρκετά ώστε να καταλάβει όσα χρειάζονται για τα πλάσματα που χρησιμοποιείς. Επίσης, με δικά σου πλάσματα μπορείς πάντοτε να θέσεις και δικούς κανόνες, οπότε έχεις τη δυνατότητα να ελιχθείς όσο σου αρέσει.

 

Από την άλλη, σε κάποια διηγήματα έχω χρησιμοποιήσει έτοιμα πλάσματα, π.χ. μοίρες ή το πολύ κλασικό αρχέτυπο μιας μάγισσας ή μιας άρπυιας. Νάνοι, τρολ κλπ, δε μου πολυαρέσουν στις ιστορίες μου. Είναι μια χαρά στους κόσμους που τα συναντάω, αλλά δεν μου κάνει πολύ διάθεση να τα βάλω σε δικά μου έργα.

 

Πράγματι, Βάσω. Και γω χρησιμοποιώ αρχετυπικά όντα, όπως μάγισσες, γοργόνες κλπ, αλλά όχι πιο εξειδικευμένα/derivative όντα βασισμένα στα πιο αρχετυπικά, που έγιναν γνωστά μέσω άλλων συγγραφέων. Εκτός αν κάποιος δημιουργήσει νέους τύπους αρχετυπικών όντων, πράγμα πολύ σπάνιο.

 

 

 

[Cassandra Gotha]

Πω πω, τώρα διαπίστωσα ότι έχω μόνο ένα διήγημα με τον κλασσικό νάνο (dwarf) και Τολκινικό ξωτικό. Σε καμία άλλη δεν έχω νάνο, και μόνο σε μία έχω κάτι πλάσματα που μπορείς να τα πεις νεράιδες. Σε ένα πολύ μικρούλη έχω λυκάνθρωπους, σε ένα άλλο δαίμονες, και... εδώ τελειώσαμε με τα κλασσικά μυθικά πλάσματα!

Γενικά γράφω για ανθρώπους με ιδιαίτερες ικανότητες/δυνάμεις (μάγοι κλπ), ή για εντελώς νέα πλάσματα. Μου αρέσει να αφήνω τη φαντασία μου να γεννήσει καινούργια πλάσματα, αλλά οι διάφορες λαϊκες παραδόσεις μου δίνουν πολλές φορές την πρώτη ύλη.

 

Α, μα φυσικά, πώς μπόρεσα να ξεχάσω; Έχω μια πελώωωρια αγάπη για τους δράκους. Και δεν έχω γράψει ακόμα πολύ γι' αυτούς. Χμ...

[heiron]

Σε μια μεγαλη φαντασυ ιστορια που εχω στα σκαρια αρχικα ελεγα να περιλαβω τις κλασικες φυλες του επικου φαντασυ(ανθρωπους,ξωτικα,ορκ κτλ) αν και δεν ηταν στο κλασικο ντιεντιστικο στυλ.Επειτα ειπα "και γιατι να μην ειναι ολοι ανθρωποι;" οποτε ειναι διαφορες φυλες ανθρωπων απλα με τις διαφορες που εμεις εχουμε με τους νιγηριανους,τους κινεζους και τους ινδους πχ.

Στα ζωα πανω κατω μπορεις να βαλεις ενα δικο σου πχ αλλα πανω κατω θα εχει κοινα με καποιο κλασικο φανταστικο η πραγματικο οποτε δεν τιθεται τοσο μεγαλο θεμα.

[WILLIAM]

Όταν έπλασα την Έρεμορ έφτιαξα ένα λαό ξωτικών και έναν νάνων ( απλά σε αυτούς έδωσα όνομα, δεν μπορεί να τους λένε νάνους όλοι ή και οι ίδιοι! ) Ωστόσο ο ρόλος τους είναι σχετικά μικρός, οι κύριοι ήρωες είναι άνθρωποι. Από την άλλη πλευρά οι Άρχοντες του Σκότους έχουν στη διάθεσή τους πολλά κλασσικά όντα όπως γκόμπλιν και γρύπες αλλά έχω κατασκευάσει και τα δικά μου όπως οι Ντραξ και οι Λανάρ στο Δάκρυ του Ουρανού ενώ στο Θυρεό έφτιαξα και άλλα όπως τα σαυρόμορφα Σίρθιουμ.

συμπερασματικά μάλλον μου αρέσει να κάνω μια μίξη.

[Witch King of Angmar]

Όσο γίνεται δικά μου δημιουργήματα.Κάθε καινούργιος κόσμος πρέπει να έχει και δικά του πλάσματα.

Edited August 2, 2011 by Witch King of Angmar