Βάρδος Posted June 26, 2004 Share Posted June 26, 2004 Τι γνώμη έχετε για τις ιστορίες όπου οι χαρακτήρες φεύγουν από τον κόσμο μας (μέσω κάποιας μαγικής πύλης, συνήθως) για να καταλήξουν σε έναν φανταστικό κόσμο, στον οποίο διαδραματίζεται και το κυρίως μέρος της διήγησης; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted June 26, 2004 Share Posted June 26, 2004 Όπως το tigana? Εμένα μου φένεται καλή ιδέα γιατί κάνει τον φανταστικό κόσμο να μη δείχνει τόσο φανταστικός, αλλά πιο πιθανός και προσιτός αφού συνδέεται με την ίδια την πραγματικότητα. Είναι ο ορισμός του escapism δηλαδή:Ρ Επίσης αυτό ακριβώς κάνει και η θρυλική σειρά crpgs Ultima, στην οποία ο χαρακτήρας είσαι εσύ, ο Avatar, που περνάς από την moongate σε έναν μεσαιωνικό κόσμο, που βρίσκεται σε διαφορετικό πλανήτη. Εκεί ακόμη και ο βασιλιάς κατάγεται από τη γή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted June 26, 2004 Management Share Posted June 26, 2004 (edited) Όπως το The 13th Kingdom; Εμένα μου αρέσουν αυτά γιατί είναι πιο κοντά στην παιδική λογοτεχνία – φαντασία και συνήθως σχετίζονται με παραμύθια ... Edited June 27, 2004 by RObiN-HoOD Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted June 27, 2004 Share Posted June 27, 2004 Κι εμένα μου αρέσουν αυτά. Αν είναι καλοφτιαγμένα (όπως το 13th Kingdom) τρελαίνομαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted June 27, 2004 Author Share Posted June 27, 2004 Όπως το tigana? Μελδόκιε, το Fionavar Tapestry πρέπει να εννοείς, του ίδιου συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted June 27, 2004 Share Posted June 27, 2004 Α ναι, τα μπούρδεψα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted June 27, 2004 Author Share Posted June 27, 2004 Γενικά, δε μ'αρέσει το άλμα από τον κόσμο μας στον φανταστικό κόσμο. Για μένα, συνήθως, μια ιστορία χάνει την "πιστευτότητά" της, όταν συμβαίνει αυτό. Ακόμα χειρότερο είναι όταν ένα παιδάκι από τον δικό μας κόσμο περνά στον φανταστικό κόσμο για να μεγαλουργήσει εκεί. Ναι 'ντάξει... Κι επίσης, δε μ'αρέσουν οι ιστορίες όπου ένα παιδάκι υποτίθεται ότι θα γίνει ο επόμενος μεσσίας, θα σώσει τον κόσμο, θα γίνει ο μεγαλύτερος μάγος/πολεμιστής/οτιδήποτε του κόσμου, κτλ. C'mon, θέλω κάτι περισσότερο από τη Φαντασία, από αυτά τα πράγματα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
malleus Posted June 27, 2004 Share Posted June 27, 2004 Συμφωνώ με τον Βάρδο. Συνήθως σε τέτοιες ιστορίες τα πάντα γυρίζουν γύρω από τον ήρωα και δεν δίνεται σημασία στους άλλους χαρακτήρες. Γενικά η όλη φάση μου θυμίζει αμερικάνικες τηλε-ταινίες για παιδάκια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted June 29, 2004 Share Posted June 29, 2004 Υπάρχει και η περίπτωση ενός εκ των αφηγητών μου, ο οποίος έβγαλε σ' ένα παίκτη ένα καταπληκτικό λόγο για να γίνει αυτό, αφού το πεδίο ύπαρξης στο οποίο είμαστε αποτελεί αποκοίημα του κόσμου μας όταν οι Θεοί και οι Ημίθεοι τα γά...ργάλησαν, και ακόμα περισσότερο ένας μάγος που θέλησε ν' απομυζήσει τη δύναμη της Γαίας, με αποτέλεσμα, εν ολίγοις, να παρέμβει η Γαία και να δημιουργήσει αυτό το πεδίο ύπαρξης (αυτό συνέβη πριν από 500 χρόνια, που ξεκινάει και η ιστορία του κόσμου), στο οποίο και βρίσκονται όλα τα μαγικής φύσεως όντα (μονόκεροι, δρυίδεις, δράκοι [οι οποίοι είχαν εξαφανιστεί και η Γαία τους επαναφέρει], μάγοι, και λοιπά). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted July 3, 2004 Share Posted July 3, 2004 Και μένα μ'αρεσει η ιδέα. Ειδικά μάλιστα προσέχω ιδιαίτερα ΠΟΥ και ΠΩΣ είναι οι πύλες του άλλου κόσμου μέσα στον δικό μας. Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted July 26, 2004 Share Posted July 26, 2004 Δεν έχω σκεφτεί να γράψω κάτι σε τέτοιο κόσμο, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι έχω φανταστεί πολλές φορές τον εαυτό μου στην προκειμένη κατάσταση, έτοιμο δηλαδή να περάσει μέσω μίας μαγικής πύλης από την πεζή πραγματικότητα σε έναν εναλλακτικό κόσμο. Είναι το escapism που έλεγε και ο Μελδόκιος. Τώρα δε νομίζω ότι σαν λογοτεχνικό είδος έχει πολλά να προσφέρει στον αναγνώστη, εφόσον όπως προείπε και ο Βάρδος τις περισσότερες φορές ο ήρωας θα είναι ένας Επίλεκτος που θα σώσει ή θα καταστρέψει τον κόσμο. Μου φαίνεται πολύ συνηθισμένο και βαρετό πια. Από την άλλη (όπως κάθε τι) αν είναι καλογραμμένο θα το απολαύσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
malleus Posted July 27, 2004 Share Posted July 27, 2004 Εξαίρεση για μένα αποτελεί η σειρά βιβλίων του Amber. Προσωπικά είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted July 27, 2004 Author Share Posted July 27, 2004 Εξαίρεση για μένα αποτελεί η σειρά βιβλίων του Amber. Προσωπικά είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει. <{POST_SNAPBACK}> Ditto. Αλλά δε θάλεγα ότι Amber είναι "από τον Κόσμο Μας στον Φανταστικό Κόσμο". Είναι περισσότερο "ο Κόσμος Μας είναι ένας από τους 'Άπειρους Άλλους Κόσμους". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 7, 2004 Share Posted September 7, 2004 Είναι πιστεύω πολυφορεμένο το θέμα του σωτήρα που έρχεται από τον πραγματικό κόσμο στο (ψευδομεσαιωνικό συνήθως) φανταστικό κόσμο για να τον σώσει. Παραλλαγές του θέματος όμως έχουν ενδιαφέρον. Πχ ο ήρωας να μπαίνει σε ένα βιβλίο/ταινία ή ένας από τους χαρακτήρες του φανταστικού κόσμου να μπαίνει στον πραγματικό (αν και αυτό φοριέται αρκετά) Σε κάποια φάση είχα κι εγώ μια παρόμοια ιδέα, απλά την έχω ξεχάσει τώρα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted September 7, 2004 Share Posted September 7, 2004 (edited) Όπως είπα εξαρτάται από το πως παρουσιάζεται. Πάντως ξεχνάτε έναν φανταστικό κόσμο στον οποίο περνάς μόνο όταν εμφανιστεί η ομίχλη και δεν μπορείς ποτέ να γυρίσεις στον δικό σου κόσμο... Ravenloft. Και τα πράγματα εκεί δεν είναι καθόλου ευχάριστα για οποιονδήποτε... Ο Straad περιμένει... καθώς και αρκετοί άλλοι "καταραμένοι". Edited September 7, 2004 by Darkchilde Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
drowvarius Posted September 7, 2004 Share Posted September 7, 2004 Για να σας πω την αλήθεια το πρώτο βιβλίο από το Υφαντό της Φιόναβαρ δεν μου άρεσε. Ίσως ήταν από τα πρώτ βιβλία του συγγραφέα ή ηματάφραση δεν ήταν τόσο καλή. Όμως δεν ξετρελάθηκα κιόλας με την ιδέα του συγκεκριμένου βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 8, 2004 Share Posted September 8, 2004 DarkChilde, ξέχνα τα σαββατοκύριακα στη Κόλαση του AD&D. Από τη στιγμή που πήρε το Ravenloft η Arthaus παρατάθηκαν σε μόνιμη διαμονή. BTW τέλειωσα σήμερα το Gazeteer 5 το οποίο ναι μεν ήταν καλό, αλλά είχε τόσο υλικό μέσα που αφήσαν έξω τα dread possibilities Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anomantaris Posted September 8, 2004 Share Posted September 8, 2004 Για να σας πω την αλήθεια το πρώτο βιβλίο από το Υφαντό της Φιόναβαρ δεν μου άρεσε. Ίσως ήταν από τα πρώτ βιβλία του συγγραφέα ή ηματάφραση δεν ήταν τόσο καλή. Όμως δεν ξετρελάθηκα κιόλας με την ιδέα του συγκεκριμένου βιβλίου. <{POST_SNAPBACK}> Η τριλογία δεν είναι και τόσο άσχημη! Μην τα παρατάς, γιατί στο τέλος θα αποζημιωθείς! Σίγουρα δεν έχει το επίπεδο των βιβλίων που εξέδωσε στη συνέχεια, με καλύτερο το Σαραντινό Ψηφιδωτό(ένα από τα αρτιότερα βιβλία Φαντασίας που έχω διαβάσει! Με την επιφύλαξη ότι μόλις εκδόθηκε το ‘‘The Last Light of the Sun’’ οπότε ίδωμεν!) αλλά αξίζει να το τελειώσεις, θα με θυμηθείς! Για μένα είναι ο πιο ολοκληρωμένος συγγραφέας σε αυτό ρεύμα! Μου έχει προσφέρει όχι μόνο εκπληκτικές ώρες ανάγνωσης αλλά μου οδήγησε το νου σε μονοπάτια διαφορετικά από αυτά που ήξερα! Μονοπάτια που οδηγούν στη γνώση αλλά και στη αλλαγή! Πιστεύω ότι πρέπει να ανοίξουμε ένα τοπικ και για αυτόν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Blackcloak Posted October 2, 2004 Share Posted October 2, 2004 (edited) Εμένα το πιο κλασσικό παράδειγμα τέτοιου κόσμου, σαν αυτόν που αναφέρει ο Βάρδος, μου φαίνεται η Νάρνια...Όταν την είχα διαβάσει μικρότερος μου είχε αρέσει αρκετά, αλλά εδώ και 4 περίπου χρόνια έχω αναθεωρήσει την άποψη μου σχετικά, γιατί: 1)Αντιπαθώ αρκετα το μοτίβο των παιδιών που πηγαίνουν στον Άλλο Κόσμο για να ωριμάσουν και να γίνουν ήρωες. 2)Με ενοχλεί το ότι ο χριστιανικός θεός είναι το Κέντρο του Σύμπαντος στον κόσμο αυτό. 3)Τα βιβλία είναι εκνευριστικά παιδικά και συχνά προωθούν άκρως συντηρητικές ιδέες(π.χ. την τυφλή υπακοή στις 10 εντόλες ως κατεύθυνση ζωής...) 4)Οι "κακοί"(Καλορμίνιοι ή Καλορμινέζοι) είναι κάτι τύποι που μοιάζουν απελπιστικά πολύ με τους "κακούς Άραβες" που μάχονταν τους "καλούς Ευρωπαίους"... 5)Το Τέλος (στην "Τελευταία Μάχη")είναι άθλιο... 6)Οι μάγοι είναι κατά 90% κακές μάγισσες... 7)Το μοναδικό βιβλίο που αξίζει αναφορικά με τις νέες ιδέες στη λογοτεχνία του φαντασικού είναι το 1ο(Ο Ανεψιός του Μάγου) και ελάχιστα το 5ο(Ο Ταξιδιώτης της Αυγής).Ενδεικτικά αναφέρω κάποιες από τις ιδέες που μου άρεσαν: 1)Το Μυστικό της Μοιραίας Λέξης(Λέξη, που, σε κατάλληλη τελετή καταστρέφει όλα τα ζωντανά πλάσματα σε έναν κόσμο, εκτός από το πλάσμα που την προφέρει) 2)Οι Νόμοι της Μαγείας είναι οι ίδιοι, ακόμα και για τους Θεούς...(όπως φαίνεται από μια σκηνή στον Ταξιδιώτη της Αυγής, όπου το Λιοντάρι -Θεός αναγκάζεται να εμφανιστεί ύστερα από ένα ξόρκι "που φανερώνει τα αόρατα", το οποί κάνει τυχαία ένα κοριτσάκι) 3)Το βιβλίο ο Ανεψιός του Μάγου εισάγει το διαχωρισμό ανάμεσα σε Wizards και Sorcerers(Η Μάγισσα(Sorceress)-O θείος Ανδρέας (Wizard)) 4)Το Δάσος Ανάμεσα στους Κόσμους στο πρώτο βιβλίο ήταν πρωτότυπη σύλληψη.. 5)Μου άρεσε το γεγονός ότι η υπερβολική απληστία και ο εγωισμός μπορούσε να μεταμορφώσει έναν άνθρωπο σε δράκο("Ο Ταξιδιώτης της Αυγής") 6)Το πρόβλημα της αλαζονείας του μάγου("Ο Ανεψιός του Μάγου") Και τώρα έρχομαι στο ΓΙΑΤΙ γενικά δε μου αρέσουν οι Άλλοι Κόσμοι στους οποίους μπαίνεις μέσα από το δικό σου... 1)Γιατί όσο νά 'ναι το θέμα καταντά λίγο παραμύθι και όχι Ηρωική Φαντασία(γιατί να μή διαβάσω ένα αληθινό παραμύθι, λαϊκό ή έντεχνο(όπως του Ουάϊλντ)) 2)Γιατι ο Άλλος Κόσμος γίνεται αναληθοφανής... 3) Γιατί αντιπαθώ το μοτίβο του Εκλεκτού...εκτός εάν η ευλογία που εχει λάβει είναι ΚΑΙ κατάρα... 4)Γιατί συνήθως ο συγγραφέας προσπαθεί να "βοηθήσει τους αναγνώστες να ωριμάσουν", αφού ο ήρωας της ιστορίας(συνήθως παιδί) πηγαίναι στον Άλλο Κόσμο για να μάθει κάποια πράγματα για τον Δικό Μας Κόσμο... Αυτά τα ολίγα...Αν μου κατέβει τίποτ' άλλο θα επανέλθω στο θέμα... Edited October 3, 2004 by The Blackcloak Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 16, 2004 Share Posted December 16, 2004 Εμένα μ'αρέσουν τα παραμύθια... ειλικρινά τώρα πως μπορεί να σου αρέσει το fantasy και να μην κατανοείς τα παραμύθια η να τα απεχθάνεσαι; Δεν νομίζω πως γίνεται... Τώρα όσον αφορά τη Νάρνια του Λιούις και την Μέση-Γη του Τόλκιν, πολλά έχουν ειπωθεί. Ρατσιστικά, θρησκόληπτα... ούτε με ενδιαφέρει, ούτε όταν τα διάβασα το πρόσεξα γιατί ήμουν απασχολημένη με το να διαβάζω και όχι με το να κρίνω. Άσε που δεν πιστεύω πως είναι. Είναι επηρεασμένα από τα σημεία των καιρών τους και απο αυτούς που τα έγραψαν, ωραία, αλλά δεν είναι φυλλάδες προπαγάνδας προς θεού. Τα παδικά βιβλία fantasy μ'αρέσουν και μάλιστα το ίδιο με τα αντίστοιχα για ενηλίκους και το παραδέχομαι. Όσο για τα παιδάκια που γίνονται ήρωες... κανένα παιδάκι δεν το χαλάει αυτό ίσα ίσα τη βρίσκουν. Και τη βρίσκω και γω γι αυτό δεν παραπονιέμαι. Κατ επέκτασην μ' αρέσουν και οι πύλες προς άλλους κόσμους άμα το βιβλίο είναι καλογραμμένο. Συν τοις άλλοις... και η φαντασία για ενηλίκους με καλό-κακό και καθόλου γκρίζες ζώνες μου θυμίζει χριστανικές ιδέες. Και προφανώς είναι επηρεασμένη απο αυτές έστω και λίγο. Δεν αψηφά η συλλογική δυτική "πισίνα φαντασίας" τόσα χρόνια χριστιανικών συμβόλων έτσι εύκολα. Όλη η φαντασία έχει επηρεαστεί από θρησκείες και μυθολογία διαφόρων λαών, έχει μπολιαστεί με νέες ιδέες, με νέα όνειρα και να τη! Αυτά, για να μην πολυλογώ πάλι. Μίλησα γι αυτό το θέμα στο irc σήμερα με τον Blackcloak για κανα δύωρο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted December 16, 2004 Share Posted December 16, 2004 Συμφωνώ με τη Nienna και επαυξάνω Μπορεί να έχουν αρχίσει να μου τη δίνουν τα στερεότυπα, αλλά συνεχίζω να απολαμβάνω "κλασικές" ιστορίες. Κι αυτό γιατί η πρωτοτυπία δεν είναι πάντα ότι καλύτερο. Κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα αλλάξεις(απ'την πραγματικότητά μας) γιατί σε ξενίζουν/ξυνίζουν. Πρέπει να σου θυμίζει κάτι για να μπορέσεις να το λάβεις ως "πιθανό" στο μυαλό σου. Άλλωστε, γράφω μία τέτοια ιστορία, οπότε μάλλον θα υποστηρίξω το είδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted December 16, 2004 Share Posted December 16, 2004 Εγώ συμφωνώ με τον Βάρδο πάνω σ' ατυό το θέμα. Θέλω όταν διαβάζω φαντασία να είναι φαντασία. Να μην σχετίζεται ο δικός μας κόσμος με αυτόν του βιβλίου (εννοώ δηλαδή να μην υπάρχει ένας άλλος κόσμος απο τον κύριο ο οποίος να είναι ο δικός μας). Το Υφαντό της Φιόναβαρ δεν μου άρεσε και τόσο για αρκετούε λόγους. Αυτό είναι ο ένας λόγος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted December 17, 2004 Share Posted December 17, 2004 Και που ξέρεις ότι ο δικός μας κόσμος δεν είναι ένας κόσμος φαντασίας; Δεν μπορείς να το πεις έτσι απλά ότι δεν σου αρέσει η συμπλοκή των δυο κόσμων(φανταστικού-αληθινού).Αντίθετα αν γίνει προτότυπα μπορεί να ξεφύγει από τα στερεότυπα του απλού fantasy. Και όντως τα παραμύθια είναι ωραία.Από αυτά ξεκίνησα άλλωστε να ασχολούμαι με το φανταστικό. Είχα σκεφτει κάποτε ένα σενάριο για έναν κόσμο μαγείας και φαντασίας στην προπαγετωνική γη.Όλα τα μνημεία του πολιτισμού θα χανόταν στις καταστροφές αλλά με κάποιον τρόπο η μαγεία θα αναβίωνε στη σημερινή εποχή δημιουργώντας μια εναλλακτική πραγματικότητα.Συνηθισμένο σενάριο αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον όταν τελειώσω το βιβλίο που γράφω τώρα μπορεί να το επιχειρήσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted December 21, 2004 Share Posted December 21, 2004 Δεν μπορείς να το πεις έτσι απλά ότι δεν σου αρέσει η συμπλοκή των δυο κόσμων(φανταστικού-αληθινού).Αντίθετα αν γίνει προτότυπα μπορεί να ξεφύγει από τα στερεότυπα του απλού fantasy. Μπορώ όμως να πω πως ό,τι τέτοιο έχω διαβάσει δεν μου άρεσε. ΑΛΛΑ, δεν έχω πρόβλημα με την εναλλακτική πραγματικότητα... Άλλο πολλοί κόσμοι και άλλο ο κόσμος μας να έχει μαγεία... αυτά μάλιστα, είναι καλο, Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted September 10, 2007 Share Posted September 10, 2007 Χμ,δεν εχω διαβασει ουτε Ναρνια(εχω δει την ταινια και το παιδικο παντως),ουτε το Υφαντο της Φιονοβαρ,ουτε-φευ-Αμπερ. Το ολο σκηνικο με το περασμα απο τον ενα κοσμο στον αλλο δεν με χαλαει.Απλα εχει γινει κλισε κατα καποιο τροπο οποτε δεν με συναρπαζει. Ο Εκλεκτος νεανιας που φευγει παιδακι απο εδω και εκει γινεται ο σωτηρας του κοσμου,αυτο φυσικα εχει μεγαλη περαση ως παραμυθι στα παιδια αλλα αφου πλεον μεγαλωσα με χαλαει ως κονσεπτ και κλισε.Δεν ειναι αρκετα ρεαλιστικο.Δεν διαβαζω πλεον παραμυθια ως παιδι.Θελω καλοφτιαγμανη λογοτεχνια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.