Jump to content

Καλή Λογοτεχνία


Βάρδος

Recommended Posts

Με μερικά απλά λόγια, τι είναι για εσάς Καλή Λογοτεχνία;

 

(Μπορείτε πάντα να συζητήσετε επάνω στις απόψεις σας' μην το κάνουμε και poll. ;) ).

Link to comment
Share on other sites

Στην καλή λογοτεχνία ανήκουν τα βιβλία/ιστορίες που αφού τα τελειώσεις, νοιώθεις πως κάτι σε χτύπησε. Είναι μια σφαλιάρα, ένα ταρακούνημα - ανεξαρτήτως υφής/θέματος - που σε κάνει να θυμάσαι το βιβλίο, να θέλεις να το ξαναδιαβάσεις. Πρέπει να έχει impact, να εισχωρεί στη σκέψη σου, αλλοιώς είναι απλώς μερικές ευχάριστες ώρες - εκτός αν είναι τόσο χάλια πια που δεν είναι ούτε αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Γενικά, καλή λογοτεχνία είναι η λογοτεχνία που όταν τελειώσεις να διαβάζεις βλέπεις αλλιώς τον κόσμο, σε έχει αλλάξει, έστω και ελάχιστα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που λέει η Νιέννα, δηλαδή μερικές ώρες μετά την ανάγνωση, ή μερικές μέρες, ή μερικούς μήνες, να σκέφτεσαι ακόμα τα γεγονότα, τις ιδέες, να αναρωτιέσαι και να αναλύεις. Ένα απλό ρομάντζο μπορεί να σε κάνει να κλάψεις, να χαρείς, να κ****σεις ή δεν ξέρω γω τι με τρομερή ένταση, και να νιώθεις τους χαρακτήρες τρομερά, και να κλαις με μαύρο δάκρυ, αλλά συνήθως κρατάει μόνο τις ώρες της ανάγνωσης. Μετά η ζωή σου συνεχίζεται κανονικά, είσαι ο ίδιος άνθρωπος με πριν.

 

Και όταν λέω "καλή λογοτεχνία" δεν εννοώ απαραίτητα όλα τα κλασσικά ή όλα τα βιβλία με τις σούπερ καινοτομίες. Πολλά πράγματα που έχω διαβάσει ακόμα και στη Βιβλιοθήκη μας με έχουν αλλάξει, και τα θεωρώ καλή λογοτεχνία.

Link to comment
Share on other sites

Πάμε πάλι από την αρχή..... (απάντησα ήδη μια φορά και με έφτυσε...)

 

Έλεγα λοιπόν ότι διαφωνώ στο ότι είναι υποκειμενικό, τουλάχιστον από ένα σημείο κι έπειτα.

 

Από τη μία πλευρά υπάρχουν βιβλία γραμμένα χρόνια πριν, που διαβάζονται από γενιές και γενιές ανθρώπων, που μιλάνε για πράγματα διαχρονικά, και που σε βοηθάνε να τα δεις και να τα σκεφτείς (χωρίς να υπονομεύουν τη σκέψη σου όμως) κι αυτά είναι καλή λογοτεχνία, ασχέτως με το υποκειμενικό στοιχείο που έχει το "εμένα μου άρεσε/δε μου άρεσε".

 

Από την άλλη, προσωπικά, θεωρώ Καλή λογοτεχνία την καλή τέχνη. Τα πράγματα που ψάχνω και που περιμένω, να κάνει η τέχνη γενικά στο χαρακτηρα μου, θέλω να τα κάνει κι ένα καλό βιβλίο. Η καλή τέχνη διαμορφώνει τον άνθρωπο, τον επηρρεάζει, συμφωνώ με το Θρόγκο επάνω, σε αυτό, αλλά δεν τον πλάθει εξαρχής. Του θέτει τα ερωτήματα και ίσως του προσφέρει κάποιες λύσεις, τις οποίες μπορεί να εστερνιστεί ή όχι, όμως σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να τις εξετάσει και να τις σκεφτεί για να τις απορρίψει ή όχι.

 

Ένα πράγμα που αποτελεί μέτρο για μένα, ειδικά με τα βιβλία, είναι το κατά πόσον ένα βιβλίο με κάνει να θέλω να γράψω κι εγώ. Όταν δηλαδή, μου παρουσιάζει μια εκδοχή της αλήθειας κάποιου πράγματος, συνήθως θέλω να διατυπώσω κι εγώ την δική μου εκδοχή επάνω στην ίδια αλήθεια (την επεξεργασμένη δική μου αλήθεια, πλέον, κι όχι αυτήν που μου προσέφερε). Κι αυτό αποτελεί μέτρο για μένα, γιατί ένα τέτοιο βιβλίο με βάζει να σκεφτώ κάτι που διαφορετικά μπορεί ποτέ να μην περνούσε από το μυαλό μου, κι όχι μόνο να το σκεφτώ μα να το αντιμετωπίσω κιόλας, γράφοντας για αυτό. Αυτό σημαινει πως το βιβλίο εκείνο έχει ξυπνήσει το πνεύμα μου από το λήθαργο που του υποβάλλουν τα καθημερινά πράγματα και η φτηνή λογοτεχνία (συγγνώμη για το απόλυτο του όρου) και το πηγαίνουν ένα βήμα παρακάτω.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι πιστεύω πως η καλή λογοτεχνία δεν είναι και τόσο υποκειμενική.

 

Για να θεωρήσω κάτι καλή λογοτεχνία δεν αρκεί να μου "πει κάτι" η ιστορία. Δεν αρκεί να έχει αυτό το impact. Πρέπει να είναι και όσο πιο τεχνικά άρτια γίνεται. Δηλαδή, το να διαβάσω ένα διήγημα το οποίο έχει συντακτικά λάθη, προτάσεις που δεν βγάζουν νόημα, τρύπες στην πλοκή, κακή ή μη επαρκής χρήση της γλώσσας, ε όσο και να μου αρέσει η ιδέα, όσο και να με έχει αλλάξει αυτή, ένα τέτοιο κείμενο δε μπορώ να το αποκαλέσω "καλή λογοτεχνία".

Είναι σαν να προσπαθεί να ζωγραφίσει κάποιος που δεν πιάνει το χέρι του ένα όμορφο πρόσωπο. :artist: Όσο όμορφο και να είναι το πρόσωπο, αν ο ζωγράφος δε μπορεί να το αποτυπώσει στο χαρτί λόγω έλλειψης καλής τεχνικής, η ζωγραφιά θα βγει μάπα ή μουτζούρα.

 

Οπότε το πρώτο στάδιο για να θεωρηθεί κάτι καλή λογοτεχνία είναι η τεχνική τελειότητα. Το δεύτερο στάδιο είναι το υποκεινικό μέρος της υπόθεσης. Είναι το impact που λέγαμε. Δεν υπάρχει λόγος να μιλήσω γι αυτό, το κάναν οι παραπάνω πολύ καλά.

 

 

Προσοχή όμως: είπα πως υπάρχει το πρώτο στάδιο και μετά έρχεται το δεύτερο. Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ κάποιο από αυτά "ανώτερο" ή καλύτερο κριτήριο από το άλλο. Αν και, για να είμαι ειλικρινής, αν έπρεπε να κάνω κάτι τέτοιο, θα έδινα μεγαλύτερη βαρύτητα στο δεύτερο στάδιο παρά στο πρώτο. Είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις την τεχνική τελειότητα, μπορείς όμως να την προσεγγίζεις. Έτσι δεν πειράζει πολύ αν δεν είναι αριστουργηματικό ένα κείμενο αλλά απλώς πολύ καλό, ενώ υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο "η ιστορία μου άλλαξε όλη τη κοσμοθεωρία" και στο "είναι πολύ καλό, αναθεώρησα κάποια πράγματα στη ζωή μου". Επίσης, όπως το δεύτερο στάδιο δεν αρκεί από μόνο του, όπως είπα στην αρχή του ποστ, έτσι και το πρώτο μόνο του δεν καταφέρνει τίποτα.

 

Γενικά, είναι αυτό που λέγαμε στο άλλο τόπικ, "Τέχνη-Τεχνική" ή κάπως έτσι, δε θυμάμαι τώρα. Πρέπει -αν θες να φτάσεις την κορυφή- να ξέρεις να χρησιμοποιείς καλά τα εργαλεία σου και να έχεις και "κάτι να πεις".

 

Αυτά για την Καλή Λογοτεχνία. Προσωπικά όμως, για να μου αρέσει κάτι δεν χρειάζεται να είναι Κ.Λ.. Απλώς αν είναι, τότε σίγουρα θα μου αρέσει πάρα πάρα πολύ και θα το προσκυνώ ( :worshippy: )

 

 

Αυτά...

Edited by King_Volsung
Link to comment
Share on other sites

καλη λογοτεχνια

 

οσον αφορα το μυθιστορημα

 

ειναι εκεινη που με τις καταλληλες δοσεις ευαισθησιας και λογικης θα αναδειξει τα ενδιαφεροντα σημεια μιας ιστοριας

 

θα πρεπει επισης να προκυπτει κατι θετικο

 

και σαν δευτερευον ειναι η καλη χρηση του λογου

Link to comment
Share on other sites

Εγώ συμφωνώ πάνω-κάτω μ'αυτά που είπε κι ο Βολσούνγκιος. Η καλή λογοτεχνία πρέπει να είναι καλή ως δημιούργημα, κατ'αρχήν. Εννοείται πως πρέπει να είναι καλογραμμένη, αλλά αυτό δε φτάνει. Πρέπει να έχει χαρακτήρες που μοιάζουν αληθινοί, μια ιστορία που είναι όμορφα πλεγμένη και ενδιαφέρουσα, ένα σωστά δομημένο περιβάλλον/κόσμο γύρω από τους χαρακτήρες. Ουσιαστικά, η καλή λογοτεχνικά είναι η σωστά δομημένη ιστορία. Η ιστορία που σε βάζει μέσα στον κόσμο της και σε κρατάει εκεί, χωρίς να θέλεις να φύγεις.

 

Τα άλλα, σχετικά με το πόσο σε "αγγίξει", τι σου "λέει", και τέτοια παραμύθια, εμένα προσωπικά δε μου λένε τίποτα. Προκύπτουν από το πόσο καλογραμμένη είναι η ίδια η ιστορία. Βέβαια, αν αναφέρεστε σε ηθικά διδάγματα, ποτέ δε με απασχόλησαν. Μάλιστα, δεν τα θεωρώ δείγματα καλής λογοτεχνία' μάλλον το αντίστροφο.

 

Επίσης, στον χώρο του φανταστικού συγκεκριμένα, καλή λογοτεχνία είναι, για μένα, η λογοτεχνία που προσπαθεί να κάνει κάτι δικό της, που προσπαθεί να είναι ένα αυτοτελές δημιούργημα, όχι κάτι που πιθηκίζει τον Τόλκιν, το D&D, το SW, κτλ.

Link to comment
Share on other sites

Αυτή που θυμάσαι όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αυτή στην οποία αναφέρεσαι για να περιγράψεις καταστάσεις και συναισθήματα. Αυτή που σου ανοίγει πόρτες στο μυαλό σου που προηγουμένως όυτε καν είχες δεί.

Αλλα δεν αππορίπτεται και αυτή που σε βοήθησε να περάσεις ευχάριστα ένα απόγευμα στο καναπέ του σπιτιού σου.

Εξαρτάται κατα πολύ απο το χαρακτήρα του ανθρώπου, το περιβάλλον και τη χρονική στιγμή που περνάει

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Δεν είναι δυνατόν μια τέτοια ερώτηση να έχει μόνο τόσες απαντήσεις :) Για να ακούσουμε και τους υπόλοιπους.

Link to comment
Share on other sites

Η λογοτεχνια που σε αφηνει με ανοικτο το στομα οταν τη διαβαζεις. Που σε κανει να ξενυκτας για να διαβασεις "λιγο" παρακατω.Που αφου εχεις διαβασει το βιβλιο το σκεφτεσαι για καιρο ακομη.Που σε καλει απο τη βιβλιοθηκη για αλλη μια(η πολλες) αναγνωση.

 

Προσωπικα θελω ενδιαφερουσες ιδεες,πλοκη με δραση,χαρακτηρες με τυπο,καλο στυλ γραφης(εστω που και που),οικονομια λεξεων(να μην θελει 200 σελιδες απλα και μονο για να μου δειξει ο συγγραφεας ποσο μπορει να διυλισει τον κωνωπα),...

Link to comment
Share on other sites

Nαι πράγματι, το βιβλίο που θα με κάνει να ξενυχτίσω για να διαβάσω λίγο ακόμα και λίγο ακόμα ή να με πάρει ο ύπνος με το βιβλίο πάνω στη μύτη μου είναι σοβαρό δείγμα πως αυτό που διαβάζω το θεωρώ καλή λογοτεχνία.

Επίσης καλή λογοτεχνία, λογο-τεχνία, τέχνη του λόγου μπορεί να θεωρήσω ένα βιβλίο με τόσο ωραία γλώσσα, με λέξεις και εκφράσεις που δίνουν μια σχεδόν ποιητική χροιά, το οποίο θα με ενθουσιάσει μόνο από τον τρόπο γραφής του και όχι από το θέμα του.

 

Προσωπικά καλή λογοτεχνία θεωρώ και τα παραμύθια που έχουν καταγραφεί χωρίς αλλιώσεις, ανεξάρτητα από την αυστηρά φιλολογική γλωσσική τους αρτιότητα.

Link to comment
Share on other sites

Καλή λογοτεχνία... για αρχή θα συμφωνήσω με τον Διονύση, ο λογο-τέχνης πρέπει πάνω απ' όλα να γνωρίζει καλά το εργαλείο του, τη γλώσσα. Όχι να χρειάζεσαι λεξικό για να τον διαβάσεις, αλλά να μπορεί να παίξει με τις λέξεις. Ένα καλό βιβλίο, για μένα, είναι ένα βιβλίο που, αφού θα το έχω τελειώσει (και ξαναδιαβάσει και ξαναδιαβάσει) θα με συντροφεύει για χρόνια, θα μου έχει δώσει κάτι που δεν είχα πριν το διαβάσω. Είναι το βιβλίο που θα μου δώσει μερικά "ουάου" κατά την ανάγνωση και θα δυσκολευτώ πολύ για να το αφήσω στο κομοδίνο και να σβήσω επιτέλους το φως γιατί έχει πάει τρεις κι αύριο δουλεύω. Όσον αφορά στη θεματολογία, εκεί είναι καθαρά υποκειμενικά τα πράγματα...

Link to comment
Share on other sites

Εγώ έχω βρει έναν θεωρητικά αντικειμενικό ορισμό για το τι είναι καλή τέχνη (ή στη δική μας περίπτωση καλή λογοτεχνία).

 

Κάθε έργο τέχνης το φαντάζομαι σαν μια οπτική γωνία (γεωμετρικά ένα κώνο ή τρίγωνο). Είναι μια συλλογή εμπειριών και απόψεων, παρόμοια με αυτή που έχει ένας άνθρωπος. Για αυτό λέω ότι και ο κάθε άνθρωπος έχει μια οπτική γωνία.

 

Τώρα, τι γίνεται όταν ένας άνθρωπος έρχεται σε επαφή με ένα έργο τέχνης; Αυτό που αισθάνεται είναι η προβολή της οπτικής γωνίας του έργου πάνω στη δική του. Αν το ψάξει περισσότερο, ίσως αρχίσει να κατανοεί αυτό που "ήθελε να πει" ο δημιουργός, δηλαδή το σύνολο της οπτικής γωνίας.

 

Οπότε δύο είναι οι παράγοντες: Ο όγκος (ή εμβαδόν) της οπτικής γωνίας που προσφέρει το έργο (που στην ουσία μετράει το μέγεθος της ουσίας του και το βάθος της ουσίας του) και η πυκνότητά του (δηλαδή κατά πόσο καταφέρνει να συλλάβει την συγκεκριμένη οπτική γωνία που θέλει να παρουσιάσει).

 

angle.gif

οπτική γωνία ανθρώπου

οπτική γωνία έργου τέχνης

άμεσο παραγόμενο συναίσθημα

 

 

 

ΥΓ: Προφανώς, πρακτικά είναι σχεδόν αδύνατο να υπολογιστεί κάτι τέτοιο.

Edited by Guardian of the RuneRing #1
Link to comment
Share on other sites

Εμένα καλή λογοτεχνία είναι να μου αρέσει ένα βιβλίο...

Κι εμένα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλή λογοτεχνεία, μόνο καλά βιβλία.

Link to comment
Share on other sites

Guardian, βρίσκω τη σχηματοποίηση που έκανες παραπάνω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και με πολλές δυνατότητες για εμβάθυνση. Κάποια στιγμή αν θέλεις, θα ήθελα να δω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί φαίνεται να έχεις σκεφτεί πολύ το όλο θέμα για να καταλήξεις σε μια τέτοια παράξενη "φορμουλα"! :thmbup:

Link to comment
Share on other sites

Βασικά πάνω στο θέμα του εμβαδού, είχε απαντήσει ο Robin Williams στον "κύκλο των χαμένων ποιητών". "Δεν είναι δυνατών να μετράμε την τέχνη με μαθηματικά!" αυτό αφού είχαν σκίσει τις σελίδες αυτές απο το βιβλίο.

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω επ' αυτού· για όσους δεν το έχουν δει, η σκηνή μας δείχνει τον καθηγητή να χαράσει με την κιμωλία μια συνάρτηση στον πίνακα, όπου το πλάτος παριστάνει το βάθος και το νόημα, ενώ το ύψος παρουσιάζει την αρτιότητα της γραφής.

 

Θα συμφωνήσω, όμως, και λυπάμαι που με πρόλαβαν, στο θέμα της ανάγνωσης - δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για την ποιότητα ενός έργου από το να μη θέλω να ξεκολλήσω από πάνω του. Στο παρελθόν είχα χάσει άπειρες ώρες ύπνου κι αρκετά γεύματα γι' αυτόν το λόγο.

Link to comment
Share on other sites

Μάλλον με παρεξηγήσατε. Θα σας προλάβαινα κιόλας γιατί περίμενα μια τέτοια αντίδραση αλλά δεν πρόφτασα να κάνω επεξεργασία.

 

Έχω δύο ενστάσεις σε αυτά που εξέφρασε ο month:

  • Εγώ δε μίλησα για καμία μαθηματική αναπαράσταση, απλώς για ένα θεωρητικό μοντέλο (που υποθετικά θα μπορούσε να έχει και μαθηματική αναπαράσταση βέβαια). Το σχηματάκι με τα όμορφα χρωματάκια το έβαλα σαν γεωμετρικό ανάλογο, για να δείξω αυτά που σκεφτόμουν με απλούστερο και πιο άμεσο τρόπο. Όταν μίλησα για όγκο, εμβαδό κλπ προφανώς αυτά ήταν στα πλαίσια της αναλογίας. Δεν ήθελα να υπονοήσω ότι μπορεί κανείς να αναπαραστήσει ένα έργο με ένα τρίγωνο ή κώνο και να βάλει αριθμητικές τιμές στις γωνίες και τις πλευρές για να το αποτιμήσει.
  • Επίσης, με ενόχλησε κάπως η επίκληση στην αυθεντία. Δε βλέπω λόγο να εκλαμβάνουμε αξιωματικά τα λόγια μιας ταινίας. Από την άλλη μεριά, την έχω δει την ταινία αυτή και συμφωνώ αρκετά με τη συγκεκριμένη "ατάκα", ειδικά στο πλαίσιο το οποίο ειπώθηκε.

Edited by Guardian of the RuneRing #1
Link to comment
Share on other sites

Δεν κάνουμε επίκληση στην αυθεντία, απλά τυγχάνει να συμφωνούμε.

 

Και όλα τα θεωρητικά μοντέλα, στην επιστήμη τουλάχιστον, αποσκοπούν στην αποτίμηση μιας δομής, αν δεν απατώμαι.

Link to comment
Share on other sites

Αυτή η κατανόηση, όμως, δεν προσπαθούμε να επιτευχθεί προκειμένου να γίνει στο μέλλον η αποτίμηση; Μόνο στη φιλοσοφία - και όχι πάντα - μείναμε στην κατανόηση.

Link to comment
Share on other sites

Τις περισσότερες φορές, το να κάνεις αποτίμηση δε στέκει καν. Δηλαδή αν οι φυσικοί βρουν μια καλή θεωρία των πάντων τι θα αποτιμήσουν; Την ομορφιά του σύμπαντος; Αν οι βιολόγοι βρουν ένα μαθηματικό μοντέλο που θα περιγράφει τον ανθρώπινο εγκέφαλο, τι θα αποτιμήσουν; Την εξυπνάδα του ανθρώπινου είδους;

 

Ρώτα (θετικούς κυρίως) επιστήμονες και θα δεις ότι κανείς δεν έχει σκεφτεί την αποτίμηση. Οι λόγοι για την αναζήτηση γνώσης είναι είτε η περιέργεια είτε οι πρακτικές εφαρμογές της. Και τα δύο πηγάζουν από το ένστικτο του ανθρώπου για επιβίωση, και μέχρι εκεί πηγαίνει το πράγμα, κατά τη γνώμη μου.

Link to comment
Share on other sites

Οι λόγοι για την αναζήτηση γνώσης είναι είτε η περιέργεια είτε οι πρακτικές εφαρμογές της.

Αυτό δεν είναι αποτίμηση, κατά κάποιον τρόπο, της γνώσης; Γιατί περί αυτού μιλάμε, και αν μιλάμε για εφαρμογή ενός μοντέλου που να προσδίδει την όποια αξία σ' ένα έργο τέχνης, περί αποτίμησης πρόκειται.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..