Blacksword Posted April 20, 2016 Share Posted April 20, 2016 The Tawny Man Fool’s Errand Επιστρέφοντας στις περιπέτειες του Fitz η Robin Hobb καταφέρνει για άλλη μια φορά να κάνει ένα πολύ καλό ξεκίνημα σε αυτή την τριλογία και με την γραφή της να συνεχίζει να είναι πολύ καλή αλλά επίσης, ταυτόχρονα, και υπέροχα μαγευτική. Έχουν περάσει 15 χρόνια από το τέλος της πρώτης τριλογία και ο Fitz έχει πλέον μεγαλώσει και ζει μόνος του, μακριά από όλους τους γνωστούς του καθώς προσπαθεί, μέσα από την προσωπική του εξορία, να βρει την δικιά του ζωή μετά από όλα αυτά που έπρεπε να θυσιάσει για την σωτηρία των Έξι Δουκάτων. Αυτό όμως δεν θα κρατήσει πολύ καθώς θα βρεθεί ανάμεσα σε μια περιπέτεια αναζήτησης για τον χαμένο Πρίγκιπα αλλά και μέσα στις δολοπλοκίες μια αρχαίας φυλής, τους Piebalds, που δεν διστάζουν να δείξουν στον κόσμο την μαγεία τους αλλά και το πόσο αποφασισμένοι είναι για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν. Η Hobb πρέπει να πω, παρ’ όλο που αρχίζει την ιστορία κάπως απλά καταφέρνει, και πάλι, στην συνέχεια με τον δικό της τρόπο γραφής και μέσα από τους χαρακτήρες να μαγεύει κάνοντας, όχι απλά μια καλή ιστορία, αλλά μια δυνατή και πολύ συγκινητική ιστορία καθώς ο Fitz περνάει, για άλλη μια φορά, μέσα από αγάπη, θυσίες αλλά πόνο. Συνολικά είναι ένα καλό βιβλίο αλλά όσοι έχετε διαβάσει τα προηγούμενα με τον Fitz και σας άρεσαν πιστεύω ότι θα λατρέψετε, σίγουρα, την συνέχεια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted April 26, 2016 Share Posted April 26, 2016 The Golden Fool Στο δεύτερο βιβλίο η Hobb κατεβάζει λίγο το ρυθμό της ιστορίας καθώς ασχολείται περισσότερο με την ζωή του Fitz και τις ίντριγκες του Κάστρου, μαζί με μια μίξη κάποιων γεγονότων από την σειρά Έμπορους των θαλασσών (Liveship Traders) που θα βάλουν σε κίνηση μια μεγάλη περιπέτεια αλλά και πολλές αποκαλύψεις. Ο Fitz επιστρέφοντας και πάλι στο Κάστρο έχει να αντιμετωπίσει, όχι μόνο τις προσωπικές του δυσκολίες αλλά και του ίδιου του Βασιλείου καθώς η απειλή των Piebalds παραμένει ακόμα ενεργή και με τις δολοπλοκίες τους να αρχίζουν να μεγαλώνουν τα πράγματα γίνονται όλο και πιο σοβαρά. Μέσα από όλα αυτά όμως, ο Fitz θα πρέπει να βρει μια ισορροπία στο να είναι ο άγνωστος δολοφόνος, ο δάσκαλος του Πρίγκιπα αλλά και ο ίδιος του ο εαυτός προσπαθώντας ταυτόχρονα να μην θυσιάσει ότι έχει φτιάξει μέχρι τώρα. Παρ’ όλο που το βιβλίο είναι σχετικά πιο αργό από τα υπόλοιπα που έχω δει από την Hobb έχει καταφέρει να κάνει μια ιστορία, πραγματικά, γεμάτη καθώς έχει βάλει τόσους πολλούς χαρακτήρες στην ζωή του Fitz που δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν πολλοί συγγραφείς να βρουν μια τόσο καλή ισορροπία, αλλά και τόσο και στην ανάπτυξη τους, που έχει κάνει η ίδια. Το μόνο αρνητικό που βρήκα είναι ότι έχει ελάχιστη δράση αλλά πιστεύω η γραφή της σε ανταμείβει πολύ περισσότερο και είναι φυσικά η αιτία που μου άρεσε και αυτό το βιβλίο όσο το προηγούμενο. Γενικά είναι και αυτό ένα καλό βιβλίο, αν και σίγουρα πιο αργό αλλά έχει καλή πλοκή, πολύ καλούς χαρακτήρες και δυνατή γραφή. ΥΓ: Όσοι δεν έχετε διαβάσει την σειρά με τους Έμπορους των θαλασσών (Liveship Traders) και σας ενδιαφέρει είναι καλύτερα να πιάσετε το συγκεκριμένο βιβλίο μετά τους Έμπορους για μην πέσετε σε πολλά spoiler. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted May 2, 2016 Share Posted May 2, 2016 Fool’s Fate Στο τελευταίο βιβλίο αυτής της τριλογίας η Robin Hobb μας ταξιδεύει στις Έξω Νήσους αλλά και ακόμα πιο μακριά σε ένα εκπληκτικό φινάλε γεμάτο θυσίες αλλά και αγάπη. Συνεχίζοντας από κει που τελειώνει το δεύτερο βιβλίο ο Fitz και η παρέα του θα ταξιδέψουν προς στις Έξω Νήσους για να κλείσουν την συμφωνία του γάμου του Πρίγκιπα αλλά και να εκπληρώσουν την, δύσκολη, αποστολή που τους ανατέθηκε. Να φέρουν το κεφάλι του αρχαίου δράκου Icefyre που είναι παγωμένος σε ένα νησί όπου δεν τολμάνε πολλοί να πατήσουν. Όμως η αποστολή αυτή θα αποδειχθεί ακόμα πιο δύσκολη καθώς πίσω από όλα αυτά η Λευκή Προφήτισσα παίζει τις δικές της δολοπλοκίες και το μόνο που θέλει είναι να καταστρέψει τους ίδιους, τα Έξη Δουκάτα αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Ο Fitz εν τω μεταξύ θα βρεθεί σε πολλά διλήμματα και θα πρέπει να θυσιάσει περισσότερα απ’ όσα υπολόγιζε για να σώσει τους φίλους, την οικογένεια του αλλά και τα Έξη Δουκάτα. Η Hobb εδώ συνεχίζει μέχρι την μέση του βιβλίου στον ίδιο ρυθμό που είχε και στο προηγούμενο καθώς εξακολουθεί να χτίζει την κοσμοπλασία των Έξω Νήσων, και αυτό, προσωπικά, λίγο με κούρασε. Όμως από κει και μετά τα πράγματα αρχίζουν να δυναμώνουν με τους χαρακτήρες να παίρνουν τα δικά τους ρίσκα σε μια εκπληκτική μάχη που, πραγματικά, μένει αξέχαστη. Η γραφή της σε αυτό το βιβλίο είναι ακόμα καλύτερη, αν και παραμένει στο ίδιο στυλ σε όλη την τριλογία, και κλείνει τόσο καλά όλους τους χαρακτήρες που θα μπορούσα να πιστέψω ότι εδώ είναι, όντως, το οριστικό τέλος για τον Fitz αν δεν είχε βγάλει ακόμα μία σειρά. Γενικά θα έλεγα ότι αυτή η σειρά μου αρέσει περισσότερο από την πρώτη με τον Fitz αλλά έχει πολύ διαφορετικό στυλ για να τις συγκρίνω εύκολα και αυτό, θέλω να πιστεύω, είναι καλό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted July 23, 2016 Share Posted July 23, 2016 Οι Έμποροι των Θαλασσών - Μανιασμένο Καράβι Το δεύτερο βιβλίο μας αφήνει εκεί ακριβώς που τελείωσε το πρώτο. Οι περιπέτειες σε στεριά και θάλασσα συνεχίζονται με πολλές ανατροπές και εκπλήξεις. Τα ρίσκα μεγαλώνουν και διακυβεύονται πολλά περισσότερα. Γνωρίζουμε περισσότερους χαρακτήρες, μεταξύ τους και τον σατράπη Κόσγκο, τον ανώτερο άρχοντα της περιοχής αλλά και πολλές πολιτικές μηχανορραφίες και συνωμοσίες. Όπως και στο πρώτο βιβλίο έτσι και σε αυτό το μόνο μειονέκτημα που θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος είναι μια τάση της συγγραφέως να μακρηγορεί όταν αναφέρεται στα συναισθήματα και τις σκέψεις των χαρακτήρων της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted August 5, 2016 Share Posted August 5, 2016 Οι Έμποροι των Θαλασσών – Καράβι Του Πεπρωμένου Το βιβλίο που ολοκληρώνει την τριλογία της Hobb έχει αρκετές εξελίξεις, κάποιες εκπλήξεις, και το μεγάλο πλεονέκτημα για βιβλίο του είδους ότι δεν αφήνει κενά. Ολοκληρώνει όλες τις πλοκές και βλέπουμε που καταλήγουν όλοι οι χαρακτήρες. Η τριλογία λέει έτσι μια ολοκληρωμένη, πολύπλευρη ιστορία αλλά είναι σίγουρο ότι θα μπορούσε να την ολοκληρώσει σε δύο βιβλία, δεν χρειάζονται οι 2700+ σελίδες για να ξεδιπλωθεί, σε κάποια σημεία πλάτειαζε χωρίς λόγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted September 1, 2016 Share Posted September 1, 2016 Μόλις τελείωσα το ship of destiny και έχω να πω πως ανακάλυψα νέα αγαπημένη συγγραφέα! Έμεινα λίγο στο τέλος όταν κατάλαβα ποια είναι στην πραγματικότητα η Amber (πολύ καλό το misdirection του γραπτού λόγου, κάτι τέτοιο δε θα δούλευε σε μια σειρά που θα έπρεπε να βάλουν τον ίδιο ηθοποιό) και ανυπομονώ να πιάσω την επόμενη τριλογία με τον Fitz. Γενικά και οι δύο πρώτες τριλογίας είναι slow burners, αλλά εξελίσσονται καταπληκτικά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted September 2, 2016 Share Posted September 2, 2016 (edited) Μόλις τελείωσα το ship of destiny και έχω να πω πως ανακάλυψα νέα αγαπημένη συγγραφέα! Έμεινα λίγο στο τέλος όταν κατάλαβα ποια είναι στην πραγματικότητα η Amber (πολύ καλό το misdirection του γραπτού λόγου, κάτι τέτοιο δε θα δούλευε σε μια σειρά που θα έπρεπε να βάλουν τον ίδιο ηθοποιό) και ανυπομονώ να πιάσω την επόμενη τριλογία με τον Fitz. Γενικά και οι δύο πρώτες τριλογίας είναι slow burners, αλλά εξελίσσονται καταπληκτικά. Έτσι είναι η Hobb σε όλα τις τα βιβλία αλλά έχει δυνατή γραφή που σε κρατάει μέχρι το τέλος. Τώρα όσο για την Amber που ανέφερες (χωρίς να πω τίποτα spoiler) πρέπει να είσαι από τους λίγους που κατάλαβαν ποία είναι. Προσωπικά δεν το περίμενα καθόλου όταν έγινε η αποκάλυψη στην επόμενη τριλογία. Από τις καλύτερες ανατροπές που έχει κάνει ποτέ! Edited September 2, 2016 by Blacksword 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ioannis84 Posted August 24, 2018 Share Posted August 24, 2018 Γκαις με έχετε βάλει σε δίλημμα, διάβασα τα σχόλια και οι μισοί την θεωρείται καλή οι μισοί όχι. Είχα σκοπό να ξεκινήσω την φαρσιρ τριλογία της, είναι από τα ελάχιστα μεταφρασμένα σε ηρωική φαντασία που δεν έχω διαβάσει. Μπορεί να μου συγκρίνεται το ύφος της με ποιον άλλο συγγραφέα ταιριάζει?? Νιώθω κάπως που είναι γυναίκα, παραδόξως (αν και λατρεύω την συγκεκριμένη κατηγορία)ότι έχω διαβάσει μόνο από άντρες. Με εξαίρεση την λεγκεν Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted August 25, 2018 Share Posted August 25, 2018 Να την ξεκινήσεις, είναι απ' τα καλύτερα φάντασι εκεί έξω 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Jaqen H'Gar Posted August 9, 2019 Share Posted August 9, 2019 Αποφασισα να τελειωσω καποιες σειρες που θεωρουνται κλασικες και τις οποιες ειχα πιασει μικρος και δεν ειχα ολοκληρωσει. Hobb, Erikson και Donaldson τον Thomas Covenant. Ξεκινησα λοιπον χτες το πρωτο Farseer. Τhe Assassins Apprentice. Τη τριλογια αυτη την ειχα τελειωσει τοτε που χε βγει, αλλα πλεον θυμομουνα μονο αμυδρα ενα συναισθημα ωραιας θαλπωρης και μυστηριου. Διαβαζοντας χτες τις πρωτες 50 σελιδες καταλαβα γτ πλεον θεωρειται απο τις αγαπημενες στο ειδος. Φοβερη γραφη. Πολυ ατμοσφαιρικη. Ομορφη γεματη μυστηριο και προοικονομια. Δεν ξερω αν θα διαβασω και τα 15 της σειρας σερι, αλλα πραγματικα ανυπομονω να με παει οσο αντεξω. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 19, 2021 Share Posted February 19, 2021 (edited) Διάβασα και εγώ την τριλογία των Φαρσίερ. Και ενώ σε γενικές γραμμές πέρασα καλά, δεν μπορώ ωστόσο να πω ότι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Ξεκινώντας από τα θετικά, η υπόθεση. Ένας ανεπιθύμητος νέος ας το πω έτσι, που στις φλέβες του κυλάει βασιλικό αίμα. Έστω και από ''ατύχημα''. Από την οπτική του γωνία καταδυόμαστε στα άδυτα του παλατιού και παρακολουθούμε τις ατελείωτες ίντριγκες. Επίσης το σύστημα μαγείας. Ωραία και η Ικανότητα, και η Γνώση. Ο Ρίγκαλ. Ναι, γιατί πάντα πρέπει να υπάρχει ένας να μην πω τι, για να... κρατάει τους πάντες σε εγρήγορση. Από τους πλέον αντιπαθείς χαρακτήρες που έχω συναντήσει ever. Και μια και περί χαρακτήρων, όλοι τους ωραία σκιαγραφημένοι. Μέχρι και ο Σρουντ που αν και βασιλιάς, ήταν μαριονέτα. Το αντισυμβατικό τέλος αλλά και γενικά ολόκληρη η ιστορία. Χωρίς ανίκητους υπερήρωες. Δεν με χαλάνε καθόλου, το αντίθετο. Ουδέποτε όμως έβλαψε μία διαφορετική οπτική γωνία. Μία αλλιώτικη προσέγγιση. Στα μείον οι μάχες. Και για την ακρίβεια η σχεδόν πλήρης έλλειψη τους. Δεν ξέρω αν δεν μπορούσε να τις περιγράψει καλά ή αν απλώς δεν ήθελε. Ήταν όμως κάτι που με ξένισε. Ιδίως με τους Πρεσβύτερους στα τελειώματα, ήθελα το κατιτίς παραπάνω. Περισσότερο όμως το γράψιμο της. Ήταν -πως να το πω;- κάτι το διαφορετικό σε σχέση με όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Αποστασιοποιημένο ίσως, αν και αυτή η λέξη δεν αποδίδει καλά αυτό που θέλω να πω. Σαν ιστορία γενικά θα έλεγα ότι μου άρεσε. Αλλά ως φάντασυ ιστορία όχι. Με το δεύτερο δε βιβλίο κατάλαβα πως γράφεται κάτι με πολύ αργούς ρυθμούς. Όχι και ότι αυτό είναι κατ' ανάγκη κακό, όντας το καλύτερο εκ των τριών. Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ούτε κρύο ούτε ζέστη. Δεν θα την πρότεινα, χωρίς όμως να πω ότι δεν είναι και αξιόλογη, κάθε άλλο. Τώρα έπεται διάλειμμα για να ξελαμπικάρω λίγο. Και σε κάνα τρίμηνο συνεχίζω με τα καράβια. Και ξέρει btw κανείς αν θα συνεχιστεί η σειρά από Μεταίχμιο; Τους ρώτησα και δεν μπήκαν στο κόπο να μου απαντήσουν Edited February 20, 2021 by Δημήτρης 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 5, 2021 Share Posted June 5, 2021 (edited) Μόλις τελείωσα τους Εμπόρους των Θαλασσών. Καλή ήταν, ένα κλικ καλύτερη από τους Φαρσίερ. Βοήθησαν το έντονο θαλασσινό (ιδίως αυτό) και πειρατικό στοιχείο. Αποτέλεσαν αυτομάτως ένα συν για το καλό ξεκίνημα. Όπως και η κεντρική ιδέα άλλωστε με τα καράβια που ζωντανεύουν. Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κάτι παρόμοιο, ήταν σε κάθε περίπτωση πρωτότυπο. Ευχάριστη αλλαγή ύφους από την πρότερη σειρά. Την οποία διάβασα στην αρχή της χρονιάς έχοντας την λοιπόν νωπή στο μυαλό μου. Όχι αγαπημένος -φυσικά- αλλά πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας ο Κάιλ Χέιβεν. Ορισμός των λέξεων ύπουλος και άπληστος. Όταν μάλιστα συνδυάζονται με ασυνείδητη ανικανότητα, δημιουργούν πολύ άσχημο μείγμα. Επικίνδυνος σε τυραννικό βαθμό για όσους είχαν την ατυχία να τον συναναστρέφονται. Στα συν ο διάχυτος κυνισμός. Πειρατές και ναύτες, ε όποτε έπιαναν λιμάνι, καταλαβαίνει κανείς τι έπεται. Να λοιπόν που και γυναίκα μπορεί να γράψει μάγκικα για ''ανδρικές'' καταστάσεις, γιατί δηλαδή όχι; Όσο και σκληρά. Στις επίμαχες σκηνές με Γουίντροου και Κένιτ και τα... μέλη τους, σφίχτηκα. Το δεύτερο είχε πιο πολιτικό θα έλεγα υπόβαθρο με τον Σατράπη και τα πάθη του. Επικίνδυνος και δαύτος, αλλά σε εντελώς διαφορετικό ταμπλό. Απώτερο μιας και κατείχε εξουσία. Οι οικογενειακές έριδες συνεχίζονται, ενώ θίγεται και το πολύ ζόρικο θέμα της δουλείας. Κάπου βαρέθηκα όμως με τις συνεχείς προστριβές, ήταν το πιο αδύναμο. Μικρή αλλαγή ύφους στο τελείωμα με την εμφάνιση των δράκων και τα ονόματα τους, μου θύμισε Λε Γκεν Ωραία η εξήγηση με την πραγματική φύση των καραβιών. Και ακόμη καλύτερη η Άλθεα, αυτή που συμπάθησα περισσότερο. Με την αυταπάρνηση της παρ' όλο το ανέφικτο του στόχου της. Και την τραγική της μοίρα. Καλή λοιπόν και αυτή, ωραία. Δεν είναι κάτι που θα μου μείνει, η ποιότητα της όμως είναι δεδομένη. Έχω δύο εκ των τεσσάρων από τον Χρυσαφένιο Άνθρωπο. Θα ήθελα να βρω και τα υπόλοιπα για να διάβαζα και τις τρεις σειρές μέσα σε μία χρονιά. Από Μεταίχμιο μάλλον δεν θα ολοκληρωθεί. Edited December 18, 2021 by Ghost Προστέθηκαν τα εξώφυλλα των βιβλίων. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted December 18, 2021 Share Posted December 18, 2021 (edited) Πάει και ο Χρυσαφένιος Άνθρωπος. Χάρηκα που μπόρεσα να βρω τα δύο που μου έλειπαν γιατί ήθελα να διαβάσω τις σειρές της μέσα σε μία χρονιά. Από Anubis τουλάχιστον γιατί από Μεταίχμιο δεν φαίνεται να το κατέχουν. Χωρίς να είμαι σε θέση να πω ότι κουράστηκα, κάθε άλλο, δεν θα έλεγα ότι ξετρελάθηκα κιόλας. Δεν ήταν αναγνωστικός ανήφορος ούτε και ξεπέτα. Αλλά ok, θα μπορούσαν να ήταν μικρότερα σε μέγεθος και ιδίως το πρώτο. Μου φάνηκε αχρείαστο γέμισμα σελίδων, ενώ σε κάθε περίπτωση θα ήθελα περισσότερα σχετικά με την Ικανότητα, ίσως και εξηγήσεις για την προέλευση της. Δεν γνωρίζω αν συμβαίνει στις αμετάφραστες σειρές. Έχουμε επιστροφή του αυτοεξόριστου Φιτζ Σίβαλρι την ρουτίνα της πεζής καθημερινότητας του οποίου, θα σπάσει η έλευση φίλου από το παρελθόν. Χρειάζεται την βοήθεια του και δεν θα του αρνηθεί. Καβαλάει λοιπόν την Κορακάτη του -από κεκτημένη ταχύτητα, μέχρι να το συνηθίσω το διάβαζα ''Κορακάκη'' - και ξεκινά. Με άλλο όνομα για ευνόητους λόγους. Σερνόταν λοιπόν -η ιστορία, όχι το άλογο, αυτό ήταν ανυπάκουο- και εδώ έρχεται το προαναφερθέν. Αυτή καθαυτή καλή. Καλογραμμένη και αν κατά διαστήματα πλατειάζει, κρατάει ωστόσο τον αναγνώστη. Ως φανταστική ιστορία όμως όχι, δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό. Κάτι που θα μου μείνει. Ωραίες οι συγκρούσεις μεταξύ των χαρακτήρων. Αναπόφευκτες μιας και η ίντριγκα στο παλάτι περίσσευε. Από ένα σημείο και μετά όμως άρχισαν να με κουράζουν οι ενοχές του Φιτζ Σίβαρλι για τις πράξεις του. Γινόταν συνέχεια, συνέχεια όμως, και μου φάνηκε σαν ευκολία. Να εξυπηρετεί υπερβολικά την υπόθεση. Ευχάριστη όμως έκπληξη η επανεμφάνιση γνώριμων από τους εμπόρους των θαλασσών, ήταν κάτι που μου άρεσε. Ο Χομπ δεν γράφει φάντασυ που βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις μου, είναι λίγο light. Το ότι όμως παρ' όλα αυτά συνέχισα να διαβάζω -αβίαστα- τις γκουμούτσες της, νομίζω ότι τα λέει όλα για την ποιότητα της. Δεν θα την πρότεινα ως top, είναι όμως σε κάθε περίπτωση υψηλή και δεδομένη Edited December 18, 2021 by Ghost Προστέθηκαν τα εξώφυλλα των βιβλίων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.