northerain Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω. Αν δεν σου άρεσε, δεν σου άρεσε. Δεν είχα ποτέ προβλήματα στο να καταλάβω τις ιστορίες του, θα τις έλεγα μάλλον σχετικά απλές (με την καλή έννοια δηλαδή). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Θα έλεγα ότι είναι "ιδιαίτερος" συγγραφέας.Είναι κομματάκι περίεργη η γραφή του αν και θεωρείται πάρα πολύ καλή και δεν σπάει κάποιους κανόνες.Νομίζω ότι δεν του πάει το μυθιστόρημα.Αν και μου άρεσε πολύ το Φαρεναιτ 451 το "Κάτι κολασμένο έρχεται κατα δω" με ξενέρωσε τόσο που το έχω αφήσει μισό από πέρυσι το καλοκαίρι.Όσα διηγήματά του έχω πετύχει (όπως αυτό που ανέφερε ο Δημήτρης) είναι πολύ καλά.Ίσως όσο μεγαλώνει η ιστορία τόσο να χάνει ο συγγραφέας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω. Αν δεν σου άρεσε, δεν σου άρεσε. Δεν είχα ποτέ προβλήματα στο να καταλάβω τις ιστορίες του, θα τις έλεγα μάλλον σχετικά απλές (με την καλή έννοια δηλαδή). Θα κάνω μερικές ακόμα προσπάθειες μαζί του και αν δεν μου αρέσει θα τον παρατήσω. Σ' ευχαριστώ βορειοβρόχη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Θα έλεγα ότι είναι "ιδιαίτερος" συγγραφέας.Είναι κομματάκι περίεργη η γραφή του αν και θεωρείται πάρα πολύ καλή και δεν σπάει κάποιους κανόνες.Νομίζω ότι δεν του πάει το μυθιστόρημα.Αν και μου άρεσε πολύ το Φαρεναιτ 451 το "Κάτι κολασμένο έρχεται κατα δω" με ξενέρωσε τόσο που το έχω αφήσει μισό από πέρυσι το καλοκαίρι.Όσα διηγήματά του έχω πετύχει (όπως αυτό που ανέφερε ο Δημήτρης) είναι πολύ καλά.Ίσως όσο μεγαλώνει η ιστορία τόσο να χάνει ο συγγραφέας. Άρα λοιπόν heiron δεν κάνει για 'σένα μια και θυμάμαι ότι είχες πει πως είσαι περισσότερο του μυθιστορήματος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Όντως,μολονότι δεν με χαλάνε και πολύ τα διηγήματα.Τελευταία έχω διαβάσει 3-4 συλλογές.Θα το ξανασκεφτώ βέβαια να ξαναπάρω Μπράντμπερυ.Αλλά αν τον πετύχω σε κάποια συλλογή διηγημάτων θα είναι καλοδεχούμενος. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι καλός.Ο Μπράντμπερυ θεωρείται από πολλούς το #4 μετά τους μεγάλους 3(Ασίμοφ,Κλαρκ,Χάινλαιν). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Όντως,μολονότι δεν με χαλάνε και πολύ τα διηγήματα.Τελευταία έχω διαβάσει 3-4 συλλογές.Θα το ξανασκεφτώ βέβαια να ξαναπάρω Μπράντμπερυ.Αλλά αν τον πετύχω σε κάποια συλλογή διηγημάτων θα είναι καλοδεχούμενος.Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι καλός.Ο Μπράντμπερυ θεωρείται από πολλούς το #4 μετά τους μεγάλους 3(Ασίμοφ,Κλαρκ,Χάινλαιν). Πάρε Ωρόρα, παίζει πολύ Bradbury μέσα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 O Bradbury είναι μεγάλη φιγούρα για μένα. Έχει το κλασικό στιλ όπου τα διηγήματά του έχουν πάντα ένα twist στο τέλος, κάτι που αποκαλώ 80s Syndrome και κάτι που ακολουθώ συχνά στις ιστορίες μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 O Bradbury είναι μεγάλη φιγούρα για μένα. Έχει το κλασικό στιλ όπου τα διηγήματά του έχουν πάντα ένα twist στο τέλος, κάτι που αποκαλώ 80s Syndrome και κάτι που ακολουθώ συχνά στις ιστορίες μου. Εμένα εκτός από την Σαρσαπαρίλα δεν μου αρέσει. Είναι καθαρά θέμα γούστου. Ωστόσο δεν μπορώ να έχω σφαιρική άποψη καθώς δεν έχω διαβάσει ακόμη ούτε το ένα εικοστό του έργου του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 25, 2010 Share Posted April 25, 2010 The... Mathan Chronicles. Ο υποτιθέμενος τίτλος του πρωτότυπου, στην ελληνική έκδοση του Martian Chronicles (Μπουκουμάνης 1975). Ο τίτλος της ελληνικής έκδοσης: Τα δίδυμα φεγγάρια του Άρη. Ακατανόητο γιατί θεωρήθηκε πιο εμπορικός από «Τα χρονικά του Άρη». Μετάφραση όμως Φώντα Κονδύλη, που εκτιμώ πολύ από άλλες μεταφράσεις. Το είχα διαβάσει μικρός και λέω να το κοιτάξω ξανά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 30, 2010 Share Posted April 30, 2010 The... Mathan Chronicles. Ο υποτιθέμενος τίτλος του πρωτότυπου, στην ελληνική έκδοση του Martian Chronicles (Μπουκουμάνης 1975). Ο τίτλος της ελληνικής έκδοσης: Τα δίδυμα φεγγάρια του Άρη. Ακατανόητο γιατί θεωρήθηκε πιο εμπορικός από «Τα χρονικά του Άρη». Μετάφραση όμως Φώντα Κονδύλη, που εκτιμώ πολύ από άλλες μεταφράσεις. Το είχα διαβάσει μικρός και λέω να το κοιτάξω ξανά. Κατ' εμέ "Τα χρονικά του Άρη" είναι πιο εμπορικός τίτλος. Τι προτείνετε απο αυτόν τον συγγραφέα; Πρέπει να είναι δύσκολος κάπως, ε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 30, 2010 Share Posted April 30, 2010 Καθόλου δύσκολος στα βιβλία που έχω διαβάσει. Σου προτείνω να ξεκινήσεις με τον Εικονογραφημένο Άνθρωπο, που ουσιαστικά είναι μια συλλογή διηγημάτων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 30, 2010 Share Posted April 30, 2010 Καθόλου δύσκολος στα βιβλία που έχω διαβάσει. Σου προτείνω να ξεκινήσεις με τον Εικονογραφημένο Άνθρωπο, που ουσιαστικά είναι μια συλλογή διηγημάτων. Αν το βρω, ναι. Είναι και κάπως παλιό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 2, 2010 Share Posted August 2, 2010 (edited) Κυκλοφορεί νέα συλλογή του Μπράντμπερι από τις εκδόσεις Άγρα. Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης στο Βήμα της Κυριακής (1/8/2010) γράφει: Ο νεκροθάφτης στο βασίλειό του Η τελευταία συλλογή του Ρέι Μπράντμπερι μας ανοίγει την πόρτα στο ευφυές μυαλό ενός συγγραφέα που δεν έπαψε ποτέ να ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο αλλά και για τα φαντασμαγορικά άλματα Ένας νεκροθάφτης πουλάει χώμα από το βασίλειό του και προκαλεί πονοκέφαλο στον νεαρό αγοραστή που το θέλει για τον κήπο του. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων σκαρφίζεται χιλιάδες τρόπους για να δολοφονήσει ο ένας την άλλη. Αποτυγχάνουν συνέχεια, αλλά δεν πτοούνται. Και εξακολουθούν να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι! Η πραγματική φύση ενός ψυχαναλυτή που ονομάζεται Γκούσταφ φον Ζάυφερτιτς (ακριβώς όπως ένας παλιός γερμανός ηθοποιός που διέπρεψε στο Χόλιγουντ) αντανακλάται στον ασθενή του... Ο θάνατος ενός σκύλου γίνεται αφορμή για να βγει στην επιφάνεια ο αληθινός εαυτός των αφεντικών του... Ιστορίες μυστηρίου και φαντασίας, επιστημονικής και μη, φαντασμαγορικά άλματα από το παρελθόν στο μέλλον και ενίοτε στο παρόν, με παραπομπές σε δεκάδες πρόσωπα της Ιστορίας, από τον Εντγκαρ Αλαν Πόου ως τον Αδόλφο Χίτλερ και από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο ως τον Ζίγμουντ Φρόιντ, πλάθουν τον απολαυστικό κόσμο της τελευταίας συλλογής διηγημάτων του κορυφαίου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας (και όχι μόνον) Ρέι Μπράντμπερι. Η συλλογή κυκλοφόρησε προσφάτως από τις εκδόσεις Αγρα με τίτλο Πέθανε ο σκύλος,κατά τ΄ άλλα όλα καλά. Ο τίτλος αυτός ανήκει στο διήγημα Νo news,or what killed the dog που υπάρχει στο βιβλίο. Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο της συλλογής είναι ότι τα διηγήματα που περιέχει δεν έχουν ποτέ στο παρελθόν δημοσιευθεί στα ελληνικά. Δώδεκα από τα διηγήματα της συλλογής δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στα περιοδικά με τα οποία κατά καιρούς ο Μπράντμπερι συνεργάζεται, όπως το «Ρlayboy» (το οποίο ουσιαστικά τον ανέδειξε τη δεκαετία του 1960), το «Μagazine of Fantasy and Science Fiction» και το «Αmerican Way». Όλα τα υπόλοιπα δημοσιεύονται για πρώτη φορά στην παρούσα συλλογή. Γνωστός παγκοσμίως από τα μυθιστορήματα Φαρενάιτ 451, Ο εικονογραφημένος άνθρωπος και Τα χρονικά του Άρη. Η αισιοδοξία, μια αστείρευτη φαντασία και ένα διαπεραστικό, λεπτό χιούμορ είναι πράγματι τα χαρακτηριστικά των περισσότερων ιστοριών της τελευταίας συλλογής του. Κάποιες από τις ιστορίες είναι δροσερές και ευχάριστες, το αποτέλεσμα μιας γνήσια ρομαντικής πένας. Στο Πάμε άλλη μια φορά, Legato, για παράδειγμα, παρακολουθούμε το πώς ένας μουσικός λαθροθήρας κλέβει ήχους από τα πουλιά και συνθέτει τις δικές του συμφωνίες ελπίζοντας να εξελιχθεί σε έναν νέο Μότσαρτ. Ποιος μας λέει ότι ακόμη και οι μεγαλύτεροι μουσικοσυνθέτες δεν αντέγραψαν τραγούδια από πουλιά που κελαηδούσαν; μοιάζει να αναρωτιέται με πονηρό χαμόγελο ο Μπράντμπερι. Σε άλλες περιπτώσεις το περιβάλλον της ιστορίας είναι κατάμαυρο, αλλά και εκεί το χιούμορ κάνει διακριτικά την εμφάνισή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι «Πέντε βαθμοί της κλίμακας Ζαχάρωφ- Ρίχτερ», όπου ένας επιστήμονας αποκαλύπτει σε έναν δημοσιογράφο ότι όλες οι σεισμογενείς πόλεις του πλανήτη- το Τόκιο, το Σαν Φρανσίσκο, η Πόλη του Μεξικού δεν κτίστηκαν τυχαία στο σημείο όπου βρίσκονται, αλλά επίτηδες για να καταστραφούν. Ο ίδιος ο Μπράντμπερι έχει πει ότι «η επιστημονική φαντασία είναι ένας τρόπος ώστε να παριστάνεις πως γράφεις για το μέλλον, την ώρα που στην πραγματικότητα επιτίθεσαι στο πρόσφατο παρελθόν και στο παρόν. Μπορείς να κριτικάρεις κομμουνιστές, ρατσιστές, φασίστες ή οποιονδήποτε άλλο καθαρό κίνδυνο και δεν μπορούν να φανταστούν ότι γράφεις για αυτούς». Σε μια συνέντευξη την οποία ο Ρέι Μπράντμπερι έδωσε για λογαριασμό του περιοδικού «Ρlayboy», το 1996, μεγάλο ενδιαφέρον έχει ο περιγραφικός πρόλογος του δημοσιογράφου Κεν Κέλεϊ. Η συνέντευξη δόθηκε όταν ο Μπράντμπερι ήταν 75 χρόνων (γεννήθηκε στο Ιλινόι στις 22 Αυγούστου 1920 και από παιδί ζει στο Λος Άντζελες), αλλά η περιγραφή του δημοσιογράφου σε βάζει στον μαγικό κόσμο ενός παιδιού. «Πηδάει από τον ενθουσιασμό του, κυκλοφορεί με σορτς και τα σπίτια του είναι γεμάτα παιχνίδια, από το άγαλμα του Βullwinkle στο υπόγειο του διαμερίσματός του στο Λος Αντζελες έως τον τεράστιο δεινόσαυρο που εξουσιάζει το κρεβάτι του στο καταφύγιο που διατηρεί στην έρημο» γράφει ο Κέλεϊ για τον Μπράντμπερι, ο οποίος παρέμεινε παντρεμένος με τη Μάγκι Μπράντμπερι από το 1947 ως τον θάνατό της το 2003 και απέκτησε μαζί της τέσσερις κόρες. Ο ενθουσιασμός του Μπράντμπερι για ακόμη μεγαλύτερα παιχνίδια, όπως τα διαστημόπλοια και οι μηχανές του χρόνου, τον έκανε διάσημο με έργα όπως Τα χρονικά του Άρη σε μια εποχή όπου το είδος της επιστημονικής φαντασίας ήταν άκρως παρεξηγημένο. Πάνω απ΄ όλα, όμως, ο Ρέι Μπράντμπερι είναι ένας συγγραφέας που αγαπάει πολύ τους ανθρώπους. Και το ότι αντιμετωπίζει με τόσο χιούμορ τις αδυναμίες τους τον κάνει πραγματικά υπεραισιόδοξο. Πιστεύει στη δύναμη της ζωής, άρα πιστεύει στον άνθρωπο. Μεγαλώνοντας στο Χόλιγουντ Όταν οι γονείς του Ρέι Μπράντμπερι έφυγαν από το Ιλινόι και εγκαταστάθηκαν στο Λος Άντζελες ο ίδιος ήταν μόλις 7ετών. Η Μέκκα του κινηματογράφου τον συνεπήρε. Αναζητούσε αυτόγραφα από τους αστέρες του κινηματογράφου και ξημεροβραδιαζόταν στις σκοτεινές αίθουσες. Αργότερα η επαφή του με το σινεμά θα ωρίμαζε. Έγραψε το σενάριο της ταινίας «Μόμπι Ντικ» του Τζον Χιούστον (ο Χέρμαν Μέλβιλ, στου οποίου το μυθιστόρημα βασίζεται ,είναι ο αγαπημένος συγγραφέας τού Μπράντμπερι) και διηγήματά του φιλοξενήθηκαν σε εκπομπές όπως το «Αlfred Ηitchcock Ρresents» και «Επόμενος σταθμός: Η Ζώνη του Λυκόφωτος». Η πιο διάσημη κινηματογραφική μεταφορά έργου του παραμένει το «Φαρενάιτ 451» του Φρανσουά Τρυφό, που εξελίσσεται σε έναν κόσμο όπου τα βιβλία απαγορεύονται και καίγονται, ενώ η πιο παράξενη μεταφορά έργου του στον κινηματογράφο είναι ο «Εικονογραφημένος άνθρωπος» με τον Ροντ Στάιγκερ στον ρόλο του τίτλου- ενός ανθρώπου γεμάτου τατουάζ. Σπουδαίες κριτικές απέσπασε η τηλεοπτική διασκευή του μυθιστορήματος «Τhe Ηalloween tree», ενώ από το 1985 ως το 1992 ο Μπράντμπερι υπήρξε ο οικοδεσπότης μιας τηλεοπτικής σειράς που έφερε το όνομά του στον τίτλο: «Τhe Ray Βradbury theatre». Διασκευάστηκαν για αυτήν περισσότερα από 55 διηγήματά του. Ο πρωτότυπος ξένος τίτλος της συλλογής «Πέθανε ο σκύλος, κατά τ΄ άλλα όλα καλά» είναι «Quicker than the eye» και ανήκει στο διήγημα «Εν ριπή οφθαλμού», που μιλάει για την πιο γρήγορη ταχυδακτυλουργό του κόσμου και επίσης εμπεριέχεται στη συλλογή. Οι ιστορίες στην έκδοση είναι 22 και όχι 20, συν μία, όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Εξάλλου ο Μπράντμπερι δεν υπήρξε ποτέ υποψήφιος για Όσκαρ, όπως αναφέρεται στο σύντομο βιογραφικό του. Edited August 2, 2010 by DinoHajiyorgi 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 2, 2010 Share Posted August 2, 2010 (edited) Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο και κατά πάσα πιθανότητα, θα το αγοράσω. Ειδικά η ιστορία με το ηλικιωμένο ζευγάρι, πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αστεία, κατά ένα τρόπο. Επίσης, έμαθα ότι οι εκδόσεις Άγρα σκοπεύουν να εκδόσουν στα ελληνικά και άλλα δυο βιβλία του συγγραφέα, το Φάρεναϊτ 451, με νέα μετάφραση και το Τα χρονικά του Άρη! Edited August 2, 2010 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 16, 2011 Share Posted August 16, 2011 ΒΗΜΑ της Κυριακής / Βιβλία 14/08/2011 Όταν οι γήινοι εποίκισαν τον Άρη Του Γιάννη Ν. Μπασκόζου Ο Ρέι Μπράντμπερι επινοεί στα 1950 το μέλλον ενός εποικισμένου πλανήτη και τις αλλαγές στη νοοτροπία και στον τρόπο ζωής των κατοίκων της Γης σκιαγραφώντας τους φόβους και τις ενοχές σε θέματα που μας απασχολούν σήμερα Ο ΑΡΗΣ ήταν πάντα ένα φαντασιακό απωθημένο των κατοίκων της Γης. Ο Κόκκινος Πλανήτης συμβόλιζε έναν κόσμο αντίθετο από αυτόν της Γης και γι΄ αυτό πολλές φορές έπαιρνε τον μανδύα του «εχθρού». Όλα ξεκίνησαν με το περίφημο μυθιστόρημα του Χ. Τζ. Γουέλς O Πόλεμος των Κόσμων (1898), στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες ενός ανώνυμου αφηγητή που διασχίζει τα προάστια του Λονδίνου καθώς η Αγγλία δέχεται επίθεση από Αρειανούς. Το βιβλίο ερμηνεύθηκε ως μια αλληγορία πάνω στην εξελικτική θεωρία, τον βρετανικό ιμπεριαλισμό και γενικά τους φόβους και τις προκαταλήψεις της βικτωριανής εποχής. Η υστερία όμως με τον Αρη θα παρουσιαστεί κατά πρώτον στη δεκαετία του ΄30, όταν ο σκηνοθέτης Ορσον Γουέλς θα διασκευάσει το μυθιστόρημα του Γουέλς για το ραδιόφωνο με τέτοια αληθοφάνεια που ένας μεγάλος αριθμός των κατοίκων της Νέας Υόρκης πίστεψε ότι επίκειται επίθεση Αρειανών στην πόλη τους. Ο Richard J. Ηand παραθέτει μελέτες σύμφωνα με τις οποίες περίπου 6 εκατομμύρια άτομα άκουσαν τη ραδιοφωνική μετάδοση του CΒS, εκ των οποίων 1,7 εκατομμύρια άτομα πίστεψαν ότι ήταν αλήθεια και 1,2 εκατομμύρια άτομα φοβήθηκαν πραγματικά. Η δεκαετία του ΄50 ήταν η εποχή του φόβου έναντι των Αρειανών, καθώς δεκάδες μυθιστορήματα, λαϊκά (pulp και κόμικς) και άλλα περισσότερο σοφιστικέ ασχολήθηκαν με το θέμα ποικιλοτρόπως. Ο William Frederic Βrown στο μυθιστόρημά του Έξω οι Αρειανοί (1955) περιγράφει μικρά πράσινα ανθρωπάκια που εισβάλλουν στη Γη. Ο Φίλιπ Ντικ στο Εμείς οι Αρειανοί έχει ως ήρωα τον Μάνφρεντ, ένα παιδί από τον Αρη που ξεμένει στη Γη. Οι υπερφυσικές ιδιότητές του θα το κάνουν αντικείμενο εκμετάλλευσής του από πολλούς. Στο ίδιο περίπου μοτίβο ο Robert Ηeinlein στο μυθιστόρημά του Ξένος σε μια παράξενη χώρα (1961) βάζει τον ήρωά του Μichael Smith να είναι ο μόνος επιζών από την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη. Στη συνέχεια ο ίδιος εκπαιδεύεται από Αρειανούς και γυρίζει στη Γη διαθέτοντας υπεράνθρωπες ψυχικές δυνάμεις. Στη χορεία αυτών των εμβληματικών κειμένων ανήκει και το διάσημο βιβλίο του Ρέι Μπράντμπερι Τα χρονικά του Αρη (1950), όπου πια έχουμε τους Αμερικανούς με καουμπόικα καπέλα και πιστόλια να εκστρατεύουν στον Αρη. Ενα βιβλίο που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες και απετέλεσε την αντιστροφή της σχέσης Αρειανών και κατοίκων της Γης. Το μυθιστόρημα της αρειανής μυθολογίας εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ελκύει τους συγγραφείς του είδους, όπως ο Κim Stanley Robinson με την τριλογία του Κόκκινος Αρης (1993), Πράσινος Αρης (1995), Μπλε Αρης (1997), που θέτει προκλητικά το ερώτημα τι θα γινόταν στον Αρη αν αναπτυσσόταν όπως η Γη, για να διαλογιστεί πάνω σε μια ποικιλία κοινωνικο-οικονομικών ζητημάτων, όπως η εταιρική διακυβέρνηση, η περιβαλλοντική ηθική, η αύξηση του πληθυσμού, το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων και, φυσικά, τα ζητήματα κεφαλαίου και αγορών. Τα Χρονικά του Άρη από τον Αναστάση Βιστωνίτη Τι θα συμβεί άραγε όταν θα φτάσει εκείνη η πολυπόθητη ημέρα όπου οι γήινοι θα εποικίσουν τον Κόκκινο Πλανήτη Αρη; Πόσο θα αλλάξει η ζωή μας; Χιλιάδες μελλοντολογικά κείμενα και άλλα τόσα επιστημονικά έντυπα έχουν γραφτεί γι΄ αυτή την υπόθεση. Αλλά ίσως κανένα δεν θα ξεπεράσει το μυθιστόρημα του Μπράντμπερι Τα χρονικά του Αρη. Γραμμένο το 1950, επινοεί το μέλλον ενός εποικισμένου πλανήτη και τις αλλαγές στη νοοτροπία και στον τρόπο ζωής των κατοίκων της Γης. Δεν είναι όμως μόνο αυτό που ενδιαφέρει τον συγγραφέα όσο το να σκιαγραφήσει τους φόβους και τις ενοχές μας σε θέματα που τότε φάνταζαν «μυθικά», τώρα όμως ακούγονται πολύ ρεαλιστικά. Ο εποικισμός του Αρη Τα Χρονικά, που καλύπτουν την περίοδο από το 2030 ως το 2057, αρχίζουν με τον πρώτο πύραυλο ο οποίος στέλνεται στον Αρη τον Ιανουάριο του 2030, όπου με την εκτόξευσή του ο χειμώνας στην Πολιτεία του Οχάιο μεταβάλλεται για λίγο σε καλοκαίρι. Στο επόμενο κεφάλαιο μια Αρειανή που ονομάζεται Υλλα και, όπως όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη, έχει το χάρισμα της τηλεπάθειας φαντάζεται τους δύο πρώτους αστροναύτες από τη Γη και κάνει ρομαντικές σκέψεις. Ο σύζυγός της, τρελός από ζήλια, τους σκοτώνει και τους δύο με την άφιξή τους. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς πραγματοποιείται το δεύτερο ταξίδι γήινων στον πλανήτη και οι Αρειανοί γνωρίζουν από κοντά τις συνήθειες και τα γνωρίσματα του πολιτισμού της Γης. Αλλά στο τέταρτο ταξίδι οι αστροναύτες που φτάνουν διαπιστώνουν πως όλοι οι Αρειανοί έχουν πεθάνει από ανεμοβλογιά. Από εδώ και στο εξής αρχίζει ο εποικισμός του Αρη. Χτίζονται πόλεις στα πρότυπα της Γης, ενώ οι λαμπρές και έρημες πολιτείες των Αρειανών που αναδύονται μέσα από θαυμάσιες ποιητικές περιγραφές τους αφήνουν σχεδόν αδιάφορους. Ο Κόκκινος Πλανήτης θα πρέπει να γίνει σαν τη Γη. Στο κεφάλαιο Το πράσινο πρωινό κάποιος ονόματι Μπένζαμιν Ντρίσκολ ονειρεύεται έναν καταπράσινο Αρη. Φυτεύει λοιπόν χιλιάδες δέντρα που εξαιτίας της εδαφικής ιδιαιτερότητας και των κλιματικών συνθηκών μέσα σε μια νύχτα μεγαλώνουν και γίνονται ένα τεράστιο πυκνό δάσος. Είπαμε όμως ότι το βιβλίο αυτό είναι μια ουτοπική αλληγορία. Ο Μπράντμπερι βρίσκει την ευκαιρία να καταδικάσει μέσω της μυθοπλασίας τον ρατσισμό στις ΗΠΑ. Στο κεφάλαιο Ψηλά, ψηλά στους αιθέρες λ.χ. ένας τυπικός ρατσιστής ονόματι Της προσπαθεί να σταματήσει κάποιους μαύρους σε μια αμερικανική πόλη του Νότου να μεταναστεύσουν στον Αρη. Τα πογκρόμ της εποχής, οι επιδρομές σε σπίτια μαύρων από λευκούς ρατσιστές και οι βιαιότητες παρελαύνουν στις φοκνερικής δύναμης σελίδες αυτού του κεφαλαίου. Η ηθική και η τεχνολογία Τα χρόνια περνούν και φτάνουμε στο 2057. Σε μια πόλη της Καλιφόρνιας, έπειτα από πυρηνική καταστροφή, όλοι οι κάτοικοι είναι νεκροί. Αλλά σε ένα σπίτι, που μας το περιγράφει με εκπληκτικό τρόπο ο συγγραφέας, τα πάντα εξακολουθούν να λειτουργούν. Τα ρομπότ ετοιμάζουν πρωινό που δεν θα γευθεί κανείς, η φωνή του φωνορολογιού ακούγεται κανονικά στις επτά να σημαίνει εγερτήριο (αλλά βέβαια οι νεκροί δεν ξυπνούν) και η πόρτα του γκαράζ ανοίγει την κανονική ώρα, μολονότι στο αυτοκίνητο δεν θα επιβιβαστεί κανείς. Ολα λειτουργούν σαν να μην είχε συμβεί τίποτε ώσπου ξεσπά μια φωτιά που αρχίζει να καταστρέφει τα πάντα. Το σπίτι προσπαθεί να σωθεί- εις μάτην. Μεταβάλλεται σε σωρό ερειπίων και επιστρέφει «στη φύση» μέσω της καταστροφής. Εδώ όπου οι άνθρωποι απουσιάζουν βρίσκει την ευκαιρία ο Μπράντμπερι να συνοψίσει αυτό που διαχέεται σε όλο το βιβλίο του: ότι η τεχνολογία μπορεί να μας κάνει ευκολότερη τη ζωή, δεν μας καθιστά όμως καλύτερους και αδυνατεί να λύσει τα ηθικά και μεταφυσικά προβλήματα που στο κοινωνικό πεδίο εκφράζονται με την αδυναμία μας να κατανοήσουμε όσους δεν μας μοιάζουν, με αποτέλεσμα να καταφεύγουμε στη βία και στον πόλεμο. Δεν θα αποκαλύψω το θαυμάσιο τέλος στο κεφάλαιο «Εκδρομή ενός εκατομμυρίου χρόνων». Είναι μία από τις ποιητικότερες νοσταλγίες του μέλλοντος (για να χρησιμοποιήσω ένα οξύμωρο) που έχουν γραφτεί ποτέ. Ο πρόλογος του Μπόρχες είναι ένα από τα πάμπολλα εξαίσια κείμενά του και η εισαγωγή του Μπράντμπερι ένα κείμενο διαφωτιστικό αλλά και συγκινητικό. Εξαιρετική η μετάφραση του Δημήτρη Αρβανίτη. «Τα χρονικά του Αρη» γυρίστηκαν σε ταινία το 1980 από τον Μichael Αnderson, σε σενάριο του Richard Μatheson, με πρωταγωνιστή τον Ροκ Χάντσον. Στην Ελλάδα προβλήθηκε το 1981 με τίτλο «2007: Απειλή από τον πλανήτη Αρη». Εκδότης: ΑΓΡΑ Ημερομηνία Έκδοσης: 7/2011 Σελίδες: 368 Μπράντμπερι: ένα παιδί που αρνήθηκε να μεγαλώσει Σε μια παλιά συνέντευξη που ο Ρέι Μπράντμπερι έδωσε για λογαριασμό του περιοδικού «Ρlayboy» το 1996 μεγάλο ενδιαφέρον έχει ο περιγραφικός πρόλογος του δημοσιογράφου Κεν Κέλεϊ.Η συνέντευξη δόθηκε όταν ο Μπράντμπερι ήταν 75 χρόνων (γεννήθηκε στο Ιλινόι στις 22 Αυγούστου 1920 και από παιδί ζει στο Λος Αντζελες) αλλά η περιγραφή του δημοσιογράφου σε βάζει στον μαγικό κόσμο ενός παιδιού.«Πηδά από τον ενθουσιασμό του,κυκλοφορεί με σορτς και τα σπίτια του είναι γεμάτα παιχνίδια,από το άγαλμα του Βullwinkle στο υπόγειο του διαμερίσματός του στο Λος Αντζελες ως τον τεράστιο δεινόσαυρο που εξουσιάζει το κρεβάτι του στο καταφύγιο που διατηρεί στην έρημο»γράφει ο Κέλεϊ για τον Μπράντμπερι,ο οποίος παρέμεινε παντρεμένος με τη Μάγκι Μπράντμπερι από το 1947 ως τον θάνατό της το 2003 και απέκτησε μαζί της τέσσερις κόρες. Ο ενθουσιασμός του Μπράντμπερι για ακόμη μεγαλύτερα παιχνίδια,όπως τα διαστημόπλοια και οι μηχανές του χρόνου,τον έκανε διάσημο με έργα όπως «Τα χρονικά του Αρη» σε μια εποχή που το είδος της επιστημονικής φαντασίας ήταν άκρως παρεξηγημένο.Ο Μπράντμπερι δεν έπαψε ποτέ να υπερασπίζεται αυτό το είδος της λογοτεχνίας.Στη ρίζα της, όμως,η φαντασία του έχει κάτι από παιδί,ακριβώς επειδή ο ίδιος θεωρεί ότι παιδί και επιστημονική φαντασία πάνε μαζί. «Οι φαντασίες που έχουν τα παιδιά τροφοδοτούνται από την επιστημονική φαντασία»λέει στην ίδια συνέντευξη ο Μπράντμπερι.«Ποιο παιδί ήθελε ποτέ να του δένουν τα κορδόνια των παπουτσιών του;Από τη στιγμή που είναι σε θέση να τα δέσει, το κάνει μόνο του. Η επιστημονική φαντασία αναγνωρίζει ότι δεν θέλουμε να μας καθοδηγούν,να μας κάνουν κατήχηση.Θέλουμε απλώς να μας δείχνουν τόσα όσα χρειαζόμαστε για να κάνουμε μόνοι μας την έρευνα».Πάνω απ΄ όλα,όμως,ο Ρέι Μπράντμπερι είναι ένας συγγραφέας που αγαπάει πολύ τους ανθρώπους.Και το ότι αντιμετωπίζει με τόσο χιούμορ τις αδυναμίες τους τον κάνει πραγματικά υπεραισιόδοξο.Πιστεύει στη δύναμη της ζωής, άρα πιστεύει στον άνθρωπο. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 16, 2011 Share Posted August 16, 2011 Και πρόσφατα κυκλοφόρησε και άλλη μια συλλογή διηγημάτων, με τον τίτλο Στα Χρόνια των Πυραύλων(στα αγγλικά: R is for Rocket), από τις εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές(290 σελίδες, 14,85 ευρώ) Δεκαεφτά επιλεγμένες ιστορίες τρόμου, φαντασίας και περιπέτειας από τον μεγαλύτερο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας της Αμερικής. Η μαγευτική δύναμη του Ray Bradbury. Μπορεί να σε κάνει να δεις πράγματα που δεν έχουν δει ποτέ ανθρώπινα μάτια... να αισθανθείς πράγματα που δεν έχουν αισθανθεί ξανά πλάσματα με σάρκα και αίμα. Μπορεί να δημιουργήσει τόσο δυνατά οράματα που στην κυριολεξία χορεύουν μπροστά στα μάτια σου. Μπορεί να σε σπρώξει πίσω στις αρχές του χρόνου και τότε, ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση να σε πετάξει εμπρός στα απώτερα όρια του μέλλοντος. Μπορεί να σε κάνει τόσο έντονα μέρος των παράξενων κόσμων του που στην κυριολεξία ουρλιάζεις για να βγεις έξω. Δεκαεφτά ιστορίες που σου κόβουν την ανάσα από τον άρχοντα του παράξενου και του πανέμορφου, συμπεριλαμβανομένης και της κλασσικής ιστορίας «Πάγος και Φωτιά». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 16, 2011 Share Posted August 16, 2011 Από τις Συμπαντικές; Μπράβο, εξαιρετικό νέο! Μετάφραση, τίνος; Το αγοράζουμε άμεσα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 1, 2012 Share Posted July 1, 2012 (edited) Διάβασα την συλλογή ''Στα Χρόνια των Πυραύλων'' ως φόρος τιμής στον συγγραφέα που πέθανε πρόσφατα. Περίμενα να μου αρέσουν τα περισσότερα από τα διηγήματα που υπάρχουν, γιατί έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση τον Bradbury. Δεν συνέβη όμως. Οι περισσότερες ιστορίες μου φάνηκαν μέτριες, οι καλές ήταν λίγες, ενώ υπήρχαν και δύο- τρεις που με άφησαν αδιά- φορο. Ίσως όμως αυτό να είναι και εύλογο γιατί δεν γίνεται να αρέσουν και όλα από κάποιον που έχει γράψει τόσο πολύ. Ξε- χωρίζω ως καλύτερα τα: ''Εδώ θα υπάρχουν Τίγρεις'', ''Το Παράθυρο με τις Φράουλες'', ''Η Μηχανή του Χρόνου'' και ''Ο Ήχος του Καλοκαιρινού Τρεξίματος''. Ο Bradbury δεν είναι ο συγγραφέας εκείνος που γράφει τίποτα αριστουργήματα που θα σου μείνουν για πάντα στο μυαλό (εκτός φυσικά από την μαγευτική ''Η Ευωδία της Σαρσαπαρίλα''). Καταπιάνεται κυρίως με μι- κρά, απλά, καθημερινά πράγματα, που γεμίζουν με νοσταλγία για κάθε τι όμορφο που έχει ζήσει κανείς στην ζωή του. Σ' αυ- τό όμως δεν υπάρχει ισάξιος του, ιδίως μάλιστα σε μερικές ξεχωριστές, πανέμορφες παραγράφους μέσα στις ιστορίες του. Ωραία η έκδοση από τις Συμπαντικές Διαδρομές με προσιτή τιμή και πολύ καλή μετάφραση, εκτός ίσως από την δεύτερη και την τρίτη ιστορία, οι μεταφράσεις των οποίων είναι ο ορισμός της αθλιότητας Φοβερός και ο πρόλογος του συγγραφέα. Μετά και από το ''Καλειδοσκόπιο'' που έφτασε με τον πλέον απίθανο τρόπο στα χέρια μου, τα αδιάβαστα βιβλία του Bradbury που έχω φτάνουν τα πέντε. Θα καθήσω να τα ξεκοκαλίσω όλα σιγά- σιγά. Edited July 1, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted September 17, 2012 Share Posted September 17, 2012 http://zinewiki.com/Futuria_Fantasia Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted September 17, 2012 Share Posted September 17, 2012 Διάβασα την συλλογή ''Στα Χρόνια των Πυραύλων'' ως φόρος τιμής στον συγγραφέα που πέθανε πρόσφατα. Περίμενα να μου αρέσουν τα περισσότερα από τα διηγήματα που υπάρχουν, γιατί έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση τον Bradbury. Δεν συνέβη όμως. Οι περισσότερες ιστορίες μου φάνηκαν μέτριες, οι καλές ήταν λίγες, ενώ υπήρχαν και δύο- τρεις που με άφησαν αδιά- φορο. Ίσως όμως αυτό να είναι και εύλογο γιατί δεν γίνεται να αρέσουν και όλα από κάποιον που έχει γράψει τόσο πολύ. Ξε- χωρίζω ως καλύτερα τα: ''Εδώ θα υπάρχουν Τίγρεις'', ''Το Παράθυρο με τις Φράουλες'', ''Η Μηχανή του Χρόνου'' και ''Ο Ήχος του Καλοκαιρινού Τρεξίματος''. Ο Bradbury δεν είναι ο συγγραφέας εκείνος που γράφει τίποτα αριστουργήματα που θα σου μείνουν για πάντα στο μυαλό (εκτός φυσικά από την μαγευτική ''Η Ευωδία της Σαρσαπαρίλα''). Καταπιάνεται κυρίως με μι- κρά, απλά, καθημερινά πράγματα, που γεμίζουν με νοσταλγία για κάθε τι όμορφο που έχει ζήσει κανείς στην ζωή του. Σ' αυ- τό όμως δεν υπάρχει ισάξιος του, ιδίως μάλιστα σε μερικές ξεχωριστές, πανέμορφες παραγράφους μέσα στις ιστορίες του. Ωραία η έκδοση από τις Συμπαντικές Διαδρομές με προσιτή τιμή και πολύ καλή μετάφραση, εκτός ίσως από την δεύτερη και την τρίτη ιστορία, οι μεταφράσεις των οποίων είναι ο ορισμός της αθλιότητας Φοβερός και ο πρόλογος του συγγραφέα. Μετά και από το ''Καλειδοσκόπιο'' που έφτασε με τον πλέον απίθανο τρόπο στα χέρια μου, τα αδιάβαστα βιβλία του Bradbury που έχω φτάνουν τα πέντε. Θα καθήσω να τα ξεκοκαλίσω όλα σιγά- σιγά. μητσο μ'αρεσει που ακομη κι αν δεν σου αρεσει καποιος συγγραφεας, δεν τον παρατας αλλα συνεχιζεις να τον παλευεις εγω απο την αλλη το πολυ να δωσω δευτερη ευκαιρια, απο εκει και περα υπαρχουν τοσα αδιαβαστα βιβλια στην βιβλιοθηκη μου που θα ηταν αδικο να τα αφησω να περιμενουν κι αλλο οσο για τον Ρευ εχω αναμεικτα συναισθηματα σχετικα με τα εργα του - μερικα μου αρεσαν πολυ και αλλα με αφησαν αδιαφορο ιδιαιτερη μνεια βεβαια δινω παντα στο αγαπημενο μου διηγημα του "Ισως και να ονειρευτεις", το οποιο θεωρω καταπληκτικο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 17, 2012 Share Posted September 17, 2012 (edited) μητσο μ'αρεσει που ακομη κι αν δεν σου αρεσει καποιος συγγραφεας, δεν τον παρατας αλλα συνεχιζεις να τον παλευεις εγω απο την αλλη το πολυ να δωσω δευτερη ευκαιρια, απο εκει και περα υπαρχουν τοσα αδιαβαστα βιβλια στην βιβλιοθηκη μου που θα ηταν αδικο να τα αφησω να περιμενουν κι αλλο οσο για τον Ρευ εχω αναμεικτα συναισθηματα σχετικα με τα εργα του - μερικα μου αρεσαν πολυ και αλλα με αφησαν αδιαφορο ιδιαιτερη μνεια βεβαια δινω παντα στο αγαπημενο μου διηγημα του "Ισως και να ονειρευτεις", το οποιο θεωρω καταπληκτικο Ε είναι κάποιοι συγγραφείς που είμαι διατεθειμένος να τους δώσω ορισμένες περισσότερες ευκαιρίες από διαφόρους άλλους. Και ο Μπράντμπερι είναι ένας από αυτούς. Μου έχουν αρέσει τόσο πολύ μερικές από τις ιστορίες του, που δεν ''του κρατώ κακία'' με εκείνες που με απογοήτευσε. Και θέλω να συνεχίσω. Εκτός ίσως από ''Το Δέντρο των Αγίων Πάντων'' που δεν με πολυτραβάει σαν υπόθεση. Το ''Ίσως και να ονειρευτείς'' είναι η ιστορία όπου ένας τύπος ήταν σ' έναν ξένο πλανήτη και μέχρι να φτάσει η διάσωση, δεν έπρεπε να κοιμηθεί για να μην ξεσπάσουν πόλεμο οι αρχαίες φυλές του πλανήτη μέσα στο μυαλό του; Edited September 17, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted September 17, 2012 Share Posted September 17, 2012 μητσο μ'αρεσει που ακομη κι αν δεν σου αρεσει καποιος συγγραφεας, δεν τον παρατας αλλα συνεχιζεις να τον παλευεις εγω απο την αλλη το πολυ να δωσω δευτερη ευκαιρια, απο εκει και περα υπαρχουν τοσα αδιαβαστα βιβλια στην βιβλιοθηκη μου που θα ηταν αδικο να τα αφησω να περιμενουν κι αλλο οσο για τον Ρευ εχω αναμεικτα συναισθηματα σχετικα με τα εργα του - μερικα μου αρεσαν πολυ και αλλα με αφησαν αδιαφορο ιδιαιτερη μνεια βεβαια δινω παντα στο αγαπημενο μου διηγημα του "Ισως και να ονειρευτεις", το οποιο θεωρω καταπληκτικο Ε είναι κάποιοι συγγραφείς που είμαι διατεθειμένος να τους δώσω ορισμένες περισσότερες ευκαιρίες από διαφόρους άλλους. Και ο Μπράντμπερι είναι ένας από αυτούς. Μου έχουν αρέσει τόσο πολύ μερικές από τις ιστορίες του, που δεν ''του κρατώ κακία'' με εκείνες που με απογοήτευσε. Και θέλω να συνεχίσω. Εκτός ίσως από ''Το Δέντρο των Αγίων Πάντων'' που δεν με πολυτραβάει σαν υπόθεση. Το ''Ίσως και να ονειρευτείς'' είναι η ιστορία όπου ένας τύπος ήταν σ' έναν ξένο πλανήτη και μέχρι να φτάσει η διάσωση, δεν έπρεπε να κοιμηθεί για να μην ξεσπάσουν πόλεμο οι αρχαίες φυλές του πλανήτη μέσα στο μυαλό του; ακριβως, μη μου πεις οτι δεν σου αρεσε? (δεν ειναι ερωτηση) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 18, 2012 Share Posted September 18, 2012 Ήξερα ότι υπήρχε μία ιστορία με τέτοια υπόθεση στο 9 της Ωρόρα, αλλά δεν θυμόμουν αν ήταν του Μπράντμπερι. Και έχεις δίκιο, πολύ ωραία είναι 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted September 21, 2012 Share Posted September 21, 2012 Πάντως, Στα Χρόνια Των Πυράυλων υπάρχει και η ιστορία Πάγος και Φωτιά, την οποία την βρήκα εξαιρετική! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 21, 2012 Share Posted September 21, 2012 (edited) Πάντως, Στα Χρόνια Των Πυράυλων υπάρχει και η ιστορία Πάγος και Φωτιά, την οποία την βρήκα εξαιρετική! Καλή ήταν και πιστεύω κλασσική στο είδος της, αλλά όχι του γούστου μου. Edited September 21, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.