Ρέι Μπράντμπερι (Ray Bradbury)

[Cassandra Gotha]

Διάβασα το Φαρενάιτ 451 και, αυτό ήταν, έμεινε. Είναι από τα βιβλία που θα διαβάζω ξανά και ξανά. Όταν θα είμαι άρρωστη και θα θέλω έναν φίλο μαζί μου στην κουβέρτα. Όταν θα είμαι στενοχωρημένη και θα θέλω κάτι παρηγορητικό. Όταν θα είμαι απογοητευμένη ή, απλά, κουρασμένη και θα θέλω κάτι που να καταλαβαίνω.

Είναι ένα βιβλίο απλό και περιεκτικό, ειλικρινές, αυθόρμητο. Αισιόδοξο, πράγμα που έχουμε τόση ανάγκη.

Δεν μπορώ να πω πολλά λόγια, τελικά, γιατί είναι τόσο καλό στο να μιλάει μόνο του, που το μόνο που μου έρχεται είναι να βγω και να το μοιράζω δεξιά κι αριστερά. Διαβάστε το (σας παρακαλώ, διαβάστε, γενικά... θα μου κάνετε τόσο μεγάλη χάρη).

 

Κάτι πολύ ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου:

Διαβάζοντας το βιβλίο, αποκόμισα μία ωραία (και σπάνια, για να μην πω μοναδική) αίσθηση. Ότι ο συγγραφέας έγραφε τα απολύτως απαραίτητα. Για παράδειγμα, σε μια σκηνή μας δείχνει ότι ξύπνησε και βρήκε ένα μήλο κι ένα ποτήρι γάλα, και αμέσως μετά τον βλέπουμε να περπατάει (να συνεχίζει τον δρόμο του). Δεν στάθηκε να μας πει ότι έφαγε το μήλο, ήπιε το γάλα, κλπ. Τα απολύτως απαραίτητα, πράγμα που κάνει την αφήγησή του καθαρή και ξεκούραστη.

Όταν τέλειωσα το βιβλίο, διάβασα τον πρόλογο. Πώς το έγραψε. (Αν θέλετε να μείνει έκπληξη για όταν θα το διαβάσετε κι εσείς, μην ανοίξετε το σπόιλερ. )

Πήγαινε στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου και νοίκιαζε μία γραφομηχανή, που δούλευε με κέρματα, ένα κάθε μισή ώρα! Μισάωρο το μισάωρο, κέρμα το κέρμα, το έγραψε -σαν μανιακός, όπως λέει- μέσα σε εννέα μέρες!

Πρώτη φορά διάβασα κείμενο που έχει κρατήσει τόσο καλά αποτυπωμένη την ώρα της συγγραφής του, μια αίσθηση σχεδόν σωματική. Το λάτρεψα και γι' αυτό.

 

Edited August 26, 2016 by Cassandra Gotha

[MountainRoot]

Διάβασες ελληνική μετάφραση και αν ναι τι έκδοση ήταν?

Ευχαριστώ πολύ

 

Όντως πολύ καλό βιβλίο.

[Cassandra Gotha]

Ναι, ελληνική μετάφραση, από τον Βασίλη Δουβίτσα, εκδόσεις Άγρα. Δεν μπορώ να πω ότι πρόσεξα κάτι ιδιαίτερο στη μετάφραση, ούτε θετικό ούτε αρνητικό, μόνο κάνα-δυο λαθάκια, ένα που μάντεψα τη σωστή έννοια της λέξης στο πρωτότυπο, και νομίζω άλλο ένα που έγραψε λάθος όνομα χαρακτήρα, δηλαδή μιλούσε ο Α αλλά έγραψε "είπε ο Β". Κάτι τέτοια, ψιλά.

[Old man & SiFi]

Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί, αλλά πιστεύω ότι οποιοσδήποτε, έστω και αν είναι απλά λιγάκι βιβλιόφιλος, αυτό το βιβλίο πρέπει να το έχει στην βιβλιοθήκη του.
Υπάρχουν και άλλοι τυχεροί εκεί έξω που ακόμα δεν το έχουν διαβάσει; Τους ζηλεύω…

[fotis_lyk]

Εξαιρετικό βιβλίο το Fahrenheit 451. Και εγώ από εκδόσεις Αγρα το διάβασα. Αν και είναι σε δυστοπικο μέλλον το βρήκα τόσο αισιόδοξο και το λάτρεψα. Το έχω διαβάσει 2 φορές και τώρα θέλω να το πάρω και στα αγγλικά να το διαβάσω.

[Cassandra Gotha]

Διάβασα τη συλλογή "Πέθανε ο σκύλος, κατά τ' άλλα όλα καλά".

 

Ωραίο βιβλίο, είχε τα πάνω του, είχε τα κάτω του, αλλά κρατάω πιο πολύ τα πάνω γιατί τον συμπαθώ τον συγγραφέα. Μετά το Φαρενάιτ 451, που το λάτρεψα, αυτή η συλλογή διηγημάτων όχι μόνο δεν με απογοήτευσε, αλλά μου επιβεβαίωσε την αρχική εντύπωση γι' αυτόν.
Προτιμώ τις πιο ποιητικές, συναισθηματικές του ιστορίες, παρά τις χιουμοριστικές του απόπειρες (αν και εκείνη με τα γερόντια που προσπαθούν να αλληλοεξοντωθούν είχε πλάκα).
Αγαπημένες μου ιστορίες ο Σάσα, η γυναίκα που κλαίει στο γκαζόν και η Κυρία Θεά Βιβλιοθηκάριος.

 

Η μετάφραση (εκδόσεις Άγρα) είναι από τον ίδιο που έκανε και το Φαρενάιτ, τον Βασίλη Δουβίτσα. Πολύ καλή.

Ο λόγος έρρεε, δεν υπήρχαν αγγλισμοί αλλά ούτε κι εκείνο το παλιό στυλ, να το κάνουμε το κείμενο να μοιάζει σαν να τό 'γραψε ο Μακρυγιάννης. Ήταν σωστά και φυσικά ελληνικά, χωρίς να ακούω από πίσω, καθώς διαβάζω, τη γλώσσα του πρωτοτύπου. Ξέχασα, δηλαδή, ότι διάβαζα μετάφραση, αλλά χωρίς να ξεχάσω ότι ο συγγραφέας δεν ήταν έλληνας.

 

Πώς να το πω με άλλα λόγια, δηλαδή; Πόσο δύσκολο είναι να ορίσει κανείς τη σωστή μετάφραση; (Καθόλου.) Όχι, γιατί διαβάζω και έναν Kay τώρα... πού να σας λέω. Τα έχω πάρει λίγο με το θέμα.

[Δημήτρης]

Προτιμώ τις πιο ποιητικές, συναισθηματικές του ιστορίες, παρά τις χιουμοριστικές του απόπειρες 

 

Το ίδιο και εγώ οπότε και θα προτείνω το πραγματικά υπέροχο ''Η Ευωδία της Σαρσαπαρίλα''. Παραπάνω από δεκαπέντε χρόνια μετά, παραμένει η αγαπημένη μου ιστορία του. Και μία από τις καλύτερες που έχω διαβάσει ever.

Edited February 8, 2017 by Δημήτρης

[Cassandra Gotha]

Ευχαριστώ, Δημήτρη. Στην Ωρόρα #3 θα το βρω αυτό; Ή μήπως υπάρχει και αλλού;

[Δημήτρης]

Ευχαριστώ, Δημήτρη. Στην Ωρόρα #3 θα το βρω αυτό; Ή μήπως υπάρχει και αλλού;

 

Υπάρχει στο τρίτο της Ωρόρα που είναι εξαντλημένο. Μπορείς όμως να το βρεις και στην ανθολογία ''Μυστικοί Τόποι'' από Locus 7. 

Edited February 9, 2017 by Δημήτρης

[Spyrex]

Εγώ διάβασα για πρώτη φορά Bradbury, το Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω. Σε γενικές γραμμές πέρασα καλά, αλλά δεν ξέρω αν θα τον ξαναπιάσω. Δεν είναι του γούστου μου ο τρόπος που γράφει και θα προτιμούσα να διαβάσω κάτι άλλο από το να διαβάζω για μάγους με στοιχεία ποιητικού λόγου. Αυτό που κρατάω από το βιβλίο είναι κατά κύριο λόγο οι εικόνες που μου δημιούργησε, σε αυτό ήταν πραγματικά πολύ καλός. 

[BladeRunner]

Εγώ διάβασα για πρώτη φορά Bradbury, το Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω. Σε γενικές γραμμές πέρασα καλά, αλλά δεν ξέρω αν θα τον ξαναπιάσω. Δεν είναι του γούστου μου ο τρόπος που γράφει και θα προτιμούσα να διαβάσω κάτι άλλο από το να διαβάζω για μάγους με στοιχεία ποιητικού λόγου. Αυτό που κρατάω από το βιβλίο είναι κατά κύριο λόγο οι εικόνες που μου δημιούργησε, σε αυτό ήταν πραγματικά πολύ καλός. 

 

Εγώ προτείνω να διαβάσεις οπωσδήποτε το Φαρενάιτ 451, από εκδόσεις Άγρα. Πολύ διαφορετικό στιλ γραφής, άλλη θεματολογία. Και είναι κλασικό σαν το "1984" του Όργουελ ή το "Θαυμαστός καινούργιος κόσμος" του Χάξλεϊ. Προσωπικά θα πρότεινα και το "Τα Χρονικά του Άρη"...

[Δημήτρης]

Διάβασα την συλλογή ''Ο Εικονογραφημένος Άνθρωπος''. Ένα τύπος είναι γεμάτος με τατουάζ. Τατουάζ τα οποία ζωντανεύουν και λένε ιστορίες οι καλύτερες των οποίων είναι:

 

- ''Ο Άνθρωπος'': Ένα ολιγομελές πλήρωμα θα προσεδαφιστεί σ' έναν πλανήτη με τον κυβερνήτη του να βγαίνει εκτός εαυτού όταν συνειδητοποιεί πόσο κοντά έφτασε στην επίτευξη του στόχου του. Στόχο ευγενή τον οποίο όμως αποζητά με αδόκιμα μέσα. Μερικοί από το πλήρωμα του λιποτακτούν και αρνούνται να τον ακολουθήσουν σε περαιτέρω αναζήτηση. Ωραία, με γλυκόπικρο τέλος. 

 

- ''Η Ατελείωτη Βροχή'': Τι θα λέγατε αν βρισκόσασταν σε ένα πλανήτη που έβρεχε; Και ξανάβρεχε; Και όλο έβρεχε χωρίς σταματημό, χωρίς το παραμικρό ίχνος προστασίας; Παρά μόνο με ελπίδες που διαψεύδονται πικρά; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για μένα θα συνιστούσε μία κατάσταση που θα μπορούσε να οδηγήσει στη τρέλα.

 

- ''Ο Πύραυλος'': Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε νιώσει λίγο- πολύ την αδυναμία να εκπληρώσουμε κάποιον από τους στόχους μας. Τι γίνεται όμως όταν αυτή την αδυναμία την μοιράζεται κάποιος γονιός με τα παιδιά του; Ως που μπορεί να φτάσει για να τα δει ευτυχισμένα; Ωραία μέσα στην απλότητα της.  

 

- ''Ο Επισκέπτης'': Ένας Γήινος κάτοικος του Άρη θα δει να καταφθάνει συμπατριώτης του, πραγματικό δώρο εξ ουρανού.Ο νεοφερμένος έχει το χάρισμα να υλοποιεί με τον πιο εκπληκτικό τρόπο τις αναμνήσεις. Ο κάθε ένας όμως από τους ντόπιους θα τον θέλει για λογαριασμό του και ως γνωστόν η απληστία υπήρξε πάντα κακός σύμβουλος. 

 

- ''Μαριονέττες Α.Ε.'': Μία από τις μεγάλες αλήθειες της ζωής είναι ότι ο γάμος είναι μία ρουτίνα που ο καθένας θα ήθελε να κάνει κάτι για να αλλάξει. Προσοχή όμως γιατί τα αποτελέσματα μπορεί να μην είναι τα αναμενόμενα.  

 

Καλή συλλογή αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα πρέπει θα περιλαμβάνεται στα top του συγγραφέα όπως έχω δει σε διάφορες λίστες κατά καιρούς. Οι άλλες του που διάβασα μάλλον ήταν καλύτερες. 

Edited August 17, 2017 by Δημήτρης

[elgalla]

Δημήτρη, εμένα η αγαπημένη μου από εκεί είναι το "The Other Foot", ενώ μου άρεσε πολύ και το "The Veldt", πέρα από αυτές που αναφέρεις. Από τις συλλογές του είναι κι εμένα μάλλον η λιγότερο αγαπημένη, το "October Country" και το "Martian Chronicles" είναι στην κορυφή και το "Golden Apples of the Sun" κάπως πιο κάτω.

[Δημήτρης]

Δεν έχω το βιβλίο μπροστά μου για να μπορώ να τσεκάρω ποιες είναι αυτές που λες. Υπήρχαν και μία- δύο ακόμη που μου άρεσαν όχι όμως τόσο πολύ για να τις αναφέρω. Ευτυχώς έχω καταφέρει παρά ένα να βρω όλα που έχουν μεταφραστεί και διαβάζω ένα κάθε χρόνο για να μην μου τελειώσουν γρήγορα. Αλλά και όταν αυτό γίνει, δεν θα μείνω εκεί αλλά θα προσπαθήσω και στο πρωτότυπο. Είναι ένας από τους ελάχιστους συγγραφείς που είμαι διατεθειμένος να ''εξερευνήσω εις βάθος''. Δεν πρέπει να είναι και πολύ δύσκολος απ' όσο έχω μπορέσει να καταλάβω. 

 

Και νομίζω ότι στο έχω ξαναπεί elgalla, ''A Scent of Sarsaparilla''. Ύστερα από τόσο χρόνια παραμένει η αγαπημένη μου

Edited August 20, 2017 by Δημήτρης

[aronax]

Καλησπερίζω την παρέα σας.

Μόλις τελείωσα και εγώ το "Φαρενάϊτ 451". Ήταν πολύ όμορφο βιβλίο. Μετά απο αυτό είδα και την ταινία και διάβασα και το graphic novel. H ταινία διέφερε σε αρκετούτσικα σημεία απο το βιβλίο. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι ότι δεν απεικόνιζε κάποια φουτουριστική και τεχνοκρατική πόλη.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το εξής: Διαβάζοντας την γραφική νουβέλα, την στιγμή που διαβάζει η Μίλντρεντ το σενάριο, δείχνει σελίδα με γράμματα! Μα αυτό δεν απαγορευόταν; Στην ταινία δεν δείχνει τίποτα τέτοιο. Νόμιζα ότι η πολιτεία απαγόρευε τελείως τα γράμματα (εκτός απο τους αριθμούς).

Το καρέ απο το graphin novel είναι το εξής:
 

[aronax]

Ξέχασα να πω πως και εγώ διάβασα το έργο απο τις εκδόσεις "Αγρα".

Πάρα πολύ καλή μετάφραση, πολύ καλά εισαγωγικά κείμενα και επετειακά επίμετρα και εν τέλει πολύ επιμελημένη έκδοση. Μοναδικό "φάουλ" των εκδόσεων γενικά και του έργου ειδικότερα το πολυτονικό. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας τόσο κορυφαίος εκδοτικός οίκος να ακολουθεί τέτοια πολιτική.

Ειδικότερα σε ένα sci fi έργο νομίζω δείχνει αρκετά άσχημο αλλά και άσχετο. Εμένα πάντως αισθητικά με χάλαγαν πολύ αυτά τα "σκουληκάκια". Άποψή μου η έκδοση αυτή "χάνει" αρκετά μόνο και μόνο εξαιτίας του πολυτονικού.

Edited May 20, 2018 by aronax

[BladeRunner]

Ο εικονογραφημένος άνθρωπος

Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Ρέι Μπράντμπερι ήταν τον μακρινό Μάιο του 2015 και ειλικρινά σας λέω ότι δεν ξέρω για ποιο λόγο τον έχω αμελήσει τόσο, μα τόσο πολύ, ενώ μου αρέσει σαν συγγραφέας. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του που διαβάζω, ενώ επίσης είναι η δεύτερη συλλογή διηγημάτων, μετά το "Χρονικά του Άρη". Λοιπόν, ποιοτικά μου φάνηκε ένα πολύ μικρό σκαλοπατάκι πιο κάτω από την άλλη του συλλογή που έχω διαβάσει, αλλά γενικά πρόκειται για ένα καταπληκτικό έργο επιστημονικής φαντασίας, γεμάτο ενδιαφέρουσες ιδέες, ωραίες εικόνες και δυνατά συναισθήματα, που πανάξια θα τσιμπήσει πέντε αστεράκια από μένα. Ο συγγραφέας θίγει για άλλη μια φορά διάφορα σημαντικά θέματα που αφορούν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σύγχρονες τεχνολογίες, χωρίς ιδιαίτερες επιστημονικές ορολογίες, μιας και δίνει έμφαση στον άνθρωπο και όχι τις μηχανές ή τα διαπλανητικά ταξίδια. Η γραφή του είναι πολύ όμορφη και οξυδερκής, χωρίς περιττές και κουραστικές λεπτομέρειες. Με τις ιστορίες του ο Μπράντμπερι λέει κάποια πολύ σημαντικά πράγματα, όμως με τρόπο απλό και άμεσο, δίνοντας μπόλικη τροφή για σκέψη στους αναγνώστες. Όλες οι ιστορίες της συλλογής μου άρεσαν... πολύ έως πάρα πολύ, αλλά έστω και με δυσκολία θα ξεχώριζα αυτές τις έξι, νιώθοντας όμως ότι αδικώ τις υπόλοιπες: "Ο άνθρωπος", "Η ατέλειωτη βροχή", "Η αλεπού και το δάσος", "Ο επισκέπτης", "Μαριονέτες Α.Ε." και "Ο πύραυλος". 

9/10

[Νίκη]

Διαβάζω, για τρίτη φορά, το Farenait 451. Είναι απ' τα πιο ωραία βιβλία που έχω διαβάσει. Θα το χαρακτήριζα, λόγω της ίδιας της υπόθεσης, απαραίτητο ανάγνωσμα για κάθε βιβλιοφάγο!  Αν και είναι δυστοπικό, διατηρεί την αισιοδοξία, πράγμα που λάτρεψα. Το βρήκα ιδιαίτερα προφητικό αληθοφανές: προβλέπει τον εθισμό απ' τα social media, οι οθόνες των τηλεοράσεων έχουν μεγαλώσει,  αλλά η "προφητεία" που είναι εντυπωσιακότερη είναι ο σχολιασμός απ' τις  γυναίκες του νέου προέδρου: αυτή η σκηνή μου θύμισε την εκλογή του Τραμπ, με τη βοήθεια του χειρισμού των social media! 

Η γραφή είναι καταπληκτική: γλυκιά και ζωντανή, με άφθονες εικόνες απ' τη φύση και αισθητηριακες περιγραφές, ανάμεσα στις οποίες και οσμές. Αυτή η αισθητηριακότητα κάνει τον αναγνώστη να νιώθει ότι δεν διαβάζει βιβλίο αλλά κάτι αληθινό. Επίσης, ακριβώς λόγω της ζωντάνιας της, η γραφή γίνεται με ευκολία άγρια, όταν χρειάζεται.

Edited December 9, 2019 by Mesmer
τυπογραφικό

[Δημήτρης]

Διάβασα ''Το Δένδρο των Αγίων Πάντων''. Ιστορία βασισμένη στο Χάλλοουιν. Γνωστό και ως γιορτή των Αγίων Πάντων, γιορτάζεται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ στις 31 Οκτωβρίου. Παιδιά μασκαρεμένα τρομαχτικά τις περισσότερες φορές, εφορμούν ανά ομάδες σε σπίτια. Όπου και ζητούν ''σκανδαλιά ή κέρασμα'' παίρνοντας ως αντάλλαγμα γλυκά. Έτσι και στη προκειμένη με μία παρέα αγοριών, μόνο που η γύρα τους θα αποδειχθεί κάθε άλλο παρά ανέμελη. Βλέποντας τον καλύτερο τους φίλο να κινδυνεύει, σπεύδουν προς διάσωση έχοντας στο πλευρό τους απρόσμενο σύμμαχο. Τον οποίο όμως μόνο συνηθισμένο δεν τον λες. Και το τίμημα που θα τους ζητηθεί θα είναι βαρύ. Στο μακρινό μέλλον τουλάχιστον. 

Καλό ήταν, ωραίο. Μιλάει για την μαγεία της παιδικής ηλικίας, την δύναμη της φιλίας και τον φόβο για το άγνωστο και τον θάνατο. Κυρίως για παιδιά αλλά και για μεγάλους που δεν έχουν ξεχάσει ότι κάποτε υπήρξαν τέτοια. Με καλή μετάφραση, επιμέλεια και ωραίο επίμετρο και υποσημειώσεις. 

[BladeRunner]

Στα χρόνια των πυραύλων (R is for Rocket)

Πέμπτο βιβλίο του Ρέι Μπράντμπερι που διαβάζω και δηλώνω ξανά αρκούντως ικανοποιημένος και, φυσικά, μαγεμένος από την απίστευτη γραφή του και την ικανότητά του να δημιουργεί κάθε είδους συναισθήματα και εικόνες μέσα σε λίγες σελίδες. Τούτη η συλλογή διηγημάτων μπορεί να είναι κατά τη γνώμη μου ένα κλικ πιο κάτω από την καταπληκτική συλλογή "Ο εικονογραφημένος άνθρωπος" που διάβασα και απόλαυσα πέρυσι τον Αύγουστο, όμως χωρίς αμφιβολία έχει να προσφέρει και αυτή ενδιαφέρουσες ιδέες, όμορφες εικόνες και ποικίλα συναισθήματα. Η πλάκα είναι ότι τέσσερα από τα διηγήματα του συγκεκριμένου βιβλίου τα διάβασα και πέρυσι, μιας και υπάρχουν και στο "Ο εικονογραφημένος άνθρωπος" (πρόκειται για τα "Ο πύραυλος", "Ο άνθρωπος των πυραύλων", "Η ατελείωτη βροχή" και "Οι εξόριστοι"). Και το πιο αστείο είναι ότι τρία από αυτά τα διηγήματα ήταν από τα αγαπημένα μου εκείνης της συλλογής! Μάλιστα, το ότι είναι από τα αγαπημένα μου, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μου θύμισαν αμέσως κάτι, από τις πρώτες κιόλας προτάσεις, ενώ έχουν περάσει τόσοι μήνες από τότε! Ας πούμε ότι δεν τα μετράω τώρα (αν και τα διάβασα και τα απόλαυσα εκ νέου), οπότε τρία άλλα διηγήματα που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση από τα υπόλοιπα, στη συγκεκριμένη συλλογή, είναι τα εξής: "Η σειρήνα της ομίχλης", "Ο ήχος μιας βροντής" και "Εδώ θα υπάρχουν τίγρεις".

8.5/10

[kirki]

Ίσως ο πιο αγαπημένος μου συγγραφέας sci fi. Επίσης του οφείλω πως πέρασα το Proficiency στα 15 μου με το Fahrenheit 451  που είχαμε τότε να διαβάσουμε για λογοτεχνία / έκθεση. Το μόνο αρνητικό είναι πως το συγκεκριμένο αριστούργημα μιλάει αρνητικά για τα comics (είναι τα μόνα βιβλία που επιτρέπονται στο δυστοπικό σύμπαν που περιγράφει).  Το βιβλίο παραμένει ανατριχιαστικά επίκαιρο. H ταινία του Φρανσουά Τρυφώ επίσης είναι αξεπέραστη και ανακάλυψα πως έχει γίνει ριμέικ το 2018. Δεν ξέρω αν είναι καλή αλλά αλλά μερικά πράγματα δεν τα αγγίζουμε νομίζω. Τα υπόλοιπα που έχω διαβάσει δικά του είναι διηγήματα και αν και είδα πως έχουν πάρει και μέτριες κριτικές τα θυμάμαι ως το το ένα καλύτερο απο το άλλο.  Θα συμφωνήσω πως το ιδιαίτερο ύφος του δεν είναι για όλους και συχνά η αφήγηση δεν είναι γραμμική.

Edited March 13, 2021 by kirki

[kirki]

On 5/2/2018 at 2:24 PM, aronax said:

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το εξής: Διαβάζοντας την γραφική νουβέλα, την στιγμή που διαβάζει η Μίλντρεντ το σενάριο, δείχνει σελίδα με γράμματα! Μα αυτό δεν απαγορευόταν; Στην ταινία δεν δείχνει τίποτα τέτοιο. Νόμιζα ότι η πολιτεία απαγόρευε τελείως τα γράμματα (εκτός απο τους αριθμούς).

Επιτρέπονται μόνο comics στο βιβλίο τα οποία και κυκλοφορούν ελεύθερα άρα μάλλον σωστά το δείχνουν.

Και εδώ τώρα είναι όπως ανέφερα παραπάνω το μόνο σκοτεινό σημείο του μυθιστορήματος. Χωρίς να θέλω να πω πως τα comics μπορούν να αντικαταστήσουν τα βιβλία ο ρόλος που έχουν στο έργο τα αδικεί πολύ. Είναι μια άλλη μορφή τέχνης και σε καμία περίπτωση  δεν είναι το ίδιο με την  τηλεόραση (ή το internet) και τα ναρκωτικά όπως εννοεί ο συγγραφέας. 

[yanni]

 

Ο εικονογραφημένος άνθρωπος

Οι ιστορίες του βιβλίου είναι ταυτόχρονα ανησυχητικές και γαλήνιες. Η θεματολογία τους κυμαίνεται από την αθωότητα των παιδιών μέχρι την απελπισμένη λαχτάρα του ανθρώπου για το βαθύ, άγνωστο διάστημα.

Μια εξαιρετική συλλογή διηγημάτων από έναν πολύ καλό συγγραφέα. Η γραφή, δημιουργικότητα του και τα διάφορα θέματα που μας παρουσιάζει σε αυτές τις ιστορίες, συνδυάζονται άψογα. Κάνουν τον εικονογραφημένο άνθρωπο μια αξιόλογη αναγνωστική εμπειρία. Συνιστάται ανεπιφύλακτα.

Edited March 16, 2022 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[BladeRunner]

Κρασί από πικραλίδα

Τι υπέροχο βιβλίο ήταν αυτό! Καλά, όλα ή σχεδόν όλα τα βιβλία του Ρέι Μπράντμπερι είναι υπέροχα, μιας και ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας υπέροχος τύπος με καταπληκτική γραφή και απίστευτη φαντασία, όμως τούτο το βιβλίο είναι πραγματικά μαγικό, σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές και άλλα μέρη, σου προσφέρει με τη σέσουλα εικόνες, συναισθήματα και μυρωδιές, χωρίς καν να κουνηθεί ο αναγνώστης από το κρεβάτι ή τον καναπέ ή την πολυθρόνα ή όπου αλλού κάθεται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Ουσιαστικά δεν πρόκειται ακριβώς για μυθιστόρημα, αλλά για κάτι σαν μια σειρά επεισοδίων που όλα μαζί συνθέτουν ένα σύνολο, μια γενικότερη ιστορία, που διαδραματίζεται στην Πρασινούπολη του Ιλινόις, το καλοκαίρι του 1928. Η γραφή του Μπράντμπερι φυσικά κάνει τη μεγάλη διαφορά, έτσι υπέροχη και ποιητική όπως είναι, σε κάνει να νιώθεις ωραία, ήρεμα, αλλά παράλληλα σε μελαγχολεί και λιγάκι, σε κάνει να νοσταλγείς την παιδική σου ηλικία, τα χρόνια που πέρασαν και που τα άτιμα συνεχίζουν να περνάνε, ακόμα κι αν τα πράγματα δεν ήταν πάντα τόσο ειδυλλιακά ή καταπληκτικά, γιατί πώς να το κάνουμε, έτσι είναι η ζωή: Έχει τα σκαμπανεβάσματά της, πότε είναι ωραία, πότε άσχημα και πότε απλώς βαρετά. Όσο για το αν υπάρχουν στοιχεία του Φανταστικού στο βιβλίο, όπως το πάρει κανείς: Υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Εξαρτάται από το πώς βλέπει κανείς τη ζωή.

9/10

Edited April 22, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.