Βάρδος Posted March 7, 2006 Share Posted March 7, 2006 Στη Φαντασία, βλέπουμε συνήθως ιστορίες για βασιλιάδες, πανίσχυρους μάγους, μεγάλους στρατηγούς, και αυτοκράτορες. Βλέπουμε ιστορίες με πολέμους, πολιορκίες, και κοσμοϊστορικά γεγονότα. Ακόμα και στο urban fantasy, τις περισσότερες φορές διακυβεύεται "ο κόσμος όπως τον ξέρουμε", ή κάποια χώρα σε κάποιον κόσμο παράλληλο με τον δικό μας. Γιατί τόσες λίγες ιστορίες που αφορούν απλούς ανθρώπους αλλά εξακολουθούν να είναι ιστορίες φαντασίας; Ποια θα ήταν η δική σας αντίδραση σε μια τέτοια ιστορία; Θα θέλατε να τη διαβάσετε; Θα σας κινούσε το ενδιαφέρον; Θα λέγατε "Επιτέλους κάτι καινούργιο"; Θα λέγατε "Πφφ, τι νόημα έχει κάτι τέτοιο"; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 7, 2006 Share Posted March 7, 2006 Βασικα το φαντασυ,οπως ειπωθηκε, αρεσκεται σε μεγαλειωδεις πλοκες.Ειδικα το ηρωικο-επικο(χαη)φαντασυ.Ειναι και θεμα ορισμου. Αλλα, οντως,το ιδιο συμβαινει και σε αλλα ειδη. Ισως γιατι οι συγγραφεις φανταστικου θελουν να δειξουν κατι σημαντικο στον φανταστικο τους κοσμο.Οκ,μπορουν να γραψουν μια απλη ρομαντικη/αστυνομικη/οτιδηποτε ιστορια...αλλα γιατι να γραψουν στο φαντασυ κατι τετοιο;Υπαρχουν καποια βιβλια με τετοιες ιστοριες,υποθετω.Παντως διηγηματα υπαρχουν αρκετα.Μονο που δεν γινονται αρκετα γνωστα.Δεν προκαλουν καποιο αντικτυπο μαλλον. Οσον αφορα την προτιμηση σε βασιλιαδες,υπερεπιστημονες κτλ να υπενθυμισω και τη συζητηση που ειχαμε κανει στο http://community.sff.gr/index.php?showtop...&hl=επαγγέλματα . Πιστευω οτι ο ηρωας εχει να κανει αρκετα με την ιστορια.Βεβαια συχνα πυκνα η ιστορια ξεκινα με εναν απλο ανθρωπο που ομως εχει μεγαλο-μυστικο πεπρωμενο και ξεκινα μια περιπετεια και μπλα μπλα μπλα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 7, 2006 Share Posted March 7, 2006 Δεν ξέρω τι ενδιαφέρον θα είχε κάτι τέτοιο, ειλικρινά, και ούτε μπορώ να σκεφτώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Blackcloak Posted March 7, 2006 Share Posted March 7, 2006 Βασικά ενδιαφέρον μπορεί να έχει η ιστορία ενός απλού ανθρώπου (γιατρού, συγγραφέα, λαογράφου, στρατιώτη) που ακολουθεί τους πανίσχυρους ήρωες και δρά ως αφηγητής ή που γίνεται μάρτυρας υπερφυσικών φαινομένων ή συναντά υπερφυσικά πλάσματα χωρίς να αποκαλύπτεται πως είναι τέτοια παρά μόνο στο τέλος της ιστορίας. Το αποτέλεσμα της συνάντησης μπορεί να είναι η μαρτυρία κοσμοϊστορικών γεγονότων, μπορεί και να είναι γεγονότα που αφορούν αποκλειστικά τον αφηγητή, ακόμα και όχι ιδιαίτερα ευχάριστα (ο θάνατος του ή η τρέλα, πράγμα που συνηθίζεται στις ιστορίες τρόμου). . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted March 7, 2006 Share Posted March 7, 2006 Το δύσκολο δεν είναι να γραφτεί μια τέτοια ιστορία, το δύσκολο θα είναι να δικαιολογηθεί γιατί έπρεπε να γραφτεί σε fantasy setting. Ας πάρουμε μια οποιοδήποτε ιστορία απλών ανθρώπων, το "Άνθρωποι και ποντίκια" πχ. Αντί οι 2 "ήρωες" να περιπλανιούνται στην οικονομικά κατεστραμμένη Αμερική των '30s ας υποθέσουμε ότι περιπλανιούνται σε μια fantasy χώρα που μόλις έχει βγει από έναν καταστροφικό πόλεμο με τις δυνάμεις του Κακού. Ωραία, η ιστορία έγινε fantasy. Άλλαξε κάτι ουσιαστικό όμως; Έχω την εντύπωση ότι αν ένας οποιοσδήποτε fantasy συγγραφέας οραματιζόταν μια όμορφη ιστορία απλών ανθρώπων θα την έγραφε σε ρεαλιστικά πλαίσια. Κυρίως για λόγους εμπορικούς πρώτα από όλα. Κακά τα ψέμματα, όσοι θέλουν να διαβάσουν ιστορίες με "απλούς ανθρώπους" δεν θα ψάξουν για αυτές στο ράφι του fantasy. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γραφτεί μια τέτοια ιστορία. Απλά όπως είπε και η naroualis θα πρέπει να είναι πολύ καλογραμμένη και ξεχωριστή για να καταφέρει να απεμπλακεί από την ετικέτα του genre. Για μένα, η καλύτερη χρήση απλών ανθρώπων στο fantasy είναι σε δευτερεύοντες ρόλους που όμως έχουν την δική τους ξεχωριστή σημασία. Πόσο διαφορετικός πχ θα ήταν ο Άρχοντας αν δεν υπήρχε ο Σαμ; Ο Σαμ είναι ένας απλός άνθρωπος (εντάξει, ένα απλό χόμπιτ :tongue: ) που έχει μπλέξει σε μια ιστορία πολύ μεγαλύτερη από αυτόν. Δεν αναφέρεται σε κάποια προφητεία ούτε ξαφνικά αποκτά υπερδυνάμεις. Η όλη παρουσία των απλών, υπέραπλων θα έλεγα χόμπιτ φέρνει το βιβλίο πιο κοντά στον απλό άνθρωπο και την κάνει κάτι παραπάνω από μια ιστορία με μάγους και βασιλιάδες. Επίσης ο Martin κάνει πολύ καλή χρήση των απλών ανθρώπων που συναντούν παντού οι ήρωές του. Και ένας απλός άνθρωπος δεν είναι ανάγκη να είναι ένας αγράμματος χωρικός. Μπορεί να είναι και ένας πλούσιος ευγενής που απλά κατέχει αυτή την θέση λόγω κληρονομικότητας. Σχεδόν όλοι οι δευτερεύοντες "απλοί" χαρακτήρες του Martin είναι απολαυστικοί και θέλεις να δεις κι άλλο απο αυτούς. Δεν νομίζω όμως ποτέ ο Martin να καθόταν να γράψει μια εξαλογία για τις δυσκολίες του να είσαι ένας απλός χωρικός ή ένας απλός ευγενής στο Westeros... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted March 7, 2006 Author Share Posted March 7, 2006 Επίσης ο Martin κάνει πολύ καλή χρήση των απλών ανθρώπων που συναντούν παντού οι ήρωές του. Και ένας απλός άνθρωπος δεν είναι ανάγκη να είναι ένας αγράμματος χωρικός. Μπορεί να είναι και ένας πλούσιος ευγενής που απλά κατέχει αυτή την θέση λόγω κληρονομικότητας. Σχεδόν όλοι οι δευτερεύοντες "απλοί" χαρακτήρες του Martin είναι απολαυστικοί και θέλεις να δεις κι άλλο απο αυτούς. Δεν νομίζω όμως ποτέ ο Martin να καθόταν να γράψει μια εξαλογία για τις δυσκολίες του να είσαι ένας απλός χωρικός ή ένας απλός ευγενής στο Westeros... Έχει γράψει, όμως, και το Hedge Knight. Εντάξει, είναι μόνο ένα διήγημα, αλλά δεν περιμένει κανείς να γράψει εξαλογίες όταν δεν γράφει για σημαντικά γεγονότα. Εγώ κλίνω περισσότερο προς την άποψη του Blackcloak, και πιστεύω πως έχει ενδιαφέρον να γράψει κανείς για απλούς ανθρώπους σε έναν φανταστικό κόσμο. Απλοί άνθρωποι δε σημαίνει και βαρετοί άνθρωποι, ούτε βαρετοί χαρακτήρες. Βέβαια, ο Tautaun13 έθεσε ένα πολύ εύλογο ερώτημα: Μα γιατί να γράψεις σε φανταστικό κόσμο για απλούς ανθρώπους; Γιατί όχι; Με την ίδια λογική: γιατί να γράψεις για έναν πόλεμο σε φανταστικό κόσμο και να μη γράψεις για κάποιον από τους πραγματικούς πολέμους που έχουν συμβεί στην Ιστορία; Γιατί να γράψεις για έναν δικό σου "σκοτεινό άρχοντα" και όχι για τον Χίτλερ; Για μένα η απάντηση είναι απλή: Επειδή είσαι δημιουργικό άτομο και γουστάρεις να πλάσεις ένα δικό σου σύμπαν. Και για τον αναγνώστη που θα το διαβάσει: Επειδή θέλει να εξερευνήσει, να διαβάσει κάτι πέρα από τα καθιερωμένα πλαίσια, να πάει "αλλού" ενώ, συγχρόνως, εξακολουθεί να βρίσκεται εδώ, κοντά στον απλό, καθημερινό άνθρωπο. Δείτε, πχ, τι έχει κάνει ο VanderMeer στο City of Saints and Madmen. Έχει μέσα ακόμα και μια ιστορία που μιλάει για ένα ζωγράφο, και μάλιστα ομοφυλόφιλο. Ασφαλώς, για να έχεις μια ιστορία, πρέπει πάντα να έχεις και κάποιο πρόβλημα που οι χαρακτήρες πρέπει να λύσουν. Οπότε, ενδιαφέρον θα υπάρχει (γιατί, αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον, ποιο το όλο νόημα;), αλλά μπορεί να είναι άλλου είδους. Όπως είπε κι ο Blackcloak: Το αποτέλεσμα της συνάντησης [...] μπορεί και να είναι γεγονότα που αφορούν αποκλειστικά τον αφηγητή, ακόμα και όχι ιδιαίτερα ευχάριστα (ο θάνατος του ή η τρέλα, πράγμα που συνηθίζεται στις ιστορίες τρόμου). Είναι ευκολότερο να βρείς κακά λογοτεχνικά κείμενα με τέτοιες ιστορίες, παρά κακογραμμένα κουέστς ή επαληθεύσεις προφητειών. Κάποιο παράδειγμα; Γιατί, αυτή τη στιγμή, μπορώ να σκεφτώ πάμπολλα αποτυχημένα quest/prophecy stories, ενώ καμία από τις "παράξενες" ιστορίες στις οποίες αναφέρεται το θέμα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted March 7, 2006 Share Posted March 7, 2006 Εχει σημασια τι εννοει κανεις οταν λεει "απλοι ανθρωποι" Ποιοι ειναι αυτοι ωρε Μηπως ειναι οι NPC classes του DnD Εχω την εντυπωση οτι ολοι κατα βαθος ειναι "απλοι ανθρωποι" Αν και πολλοι συγγραφεις χαρην της επικοτητας το αγνοουν Και εκει εγκειται και μια βασικη διαφορα μεταξυ Martin και Ericson Που κανει τον Martin καλυτερο στο συγκεκριμενο τομεα αν και αρκετες φορες γραφικο και σιγουρα οχι τελειο Οσον αφορα το "φτωχο ταδε" που τελικα καταφερνει να γινει "βασιλιας" αυτο πιο πολυ σε American Dream μου κανει(το πιο αποτελεσματικο κουτοχορτο στη συγχρονη κοινωνια - η ελπιδα οτι καποτε θα κερδισεις το λοττο - οτι καποτε θα πιασεις την καλη - το ονειρο του σκλαβου) Αλλα το θεμα ειναι η φαντασια Ε λοιπον ναι οι "βασιλιαδες" εχουν μεγαλυτερο ενδιαφερον στη φαντασια Αλλα δε μπορω αλλο το ακραια επικο στυλ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted March 8, 2006 Share Posted March 8, 2006 (edited) Για φανταστειτε μια ιστορια ενός απλού ανθρώπου . Σε έναν κόσμο με διαφορετικά πλάσματα όπου υπάρχει μαγία, άλλο συμπαν, μπλεγμένος όμως αντι στην αναζητηση ενος πανίσχυρου όπλου/αντικειμένου για να σώσει τον κόσμο/πριγκήπησα... απλά να προσπαθεί να μήνει ζωντανός . σε μία ιστορία φαντασία/τρόμου η καπως ετσι!!! να περνά απο καταστάσεις καθημερινής αναζήτησης έτσι ώστε να πάρει η σιτορία και μια πιιό κοινωνική χροιά... και στο τέλος το διαβάζεις και είναι ένα ΜΠΑΧΑΛΟ (έτσι κάνω εγώ παντα) !!! --Sorry, Balidor, αλλά δεν υπάρχει λόγος για τόσα πολλά άσχετα emoticons. Δεν είναι το Ice Tea Shop εδώ. Συγκρατήσου, παλικάρι μου. --Β. Edited March 8, 2006 by Βάρδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted March 8, 2006 Share Posted March 8, 2006 Μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον αν και δεν μπορώ να φέρω κάτι στο μυαλό μου που να έχει πρωταγωνιστή έναν απλό άνθρωπο/πολίτη κτλ που να μη γίνει όμως στο τέλος κάτι μεγάλο. Δε βρίσκω τη διαφορά στο σε ποια πολιτική θέση θα τον τοποθετήσεις, για να είμαι ειλικρινής. Απλά συνήθως η πλοκή που έχει έντονες διακυμάνσεις (για τις ποίες προσφέρονται οι ιστορίες μεγάλου βελινεκούς) είναι ευκολότερο να σε κρατήσει και να σε πείσει να συνεχίσεις να διαβάζεις. Κατά τα άλλα, δε βλέπω γιατί δε θα μπορούσε να μας αφορά η ιστορία ενός συμβολαιογράφου αν είναι γραμμένη όπως ακριβώς θα γραφόταν η ιστορία ενός βασιλιά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Blackcloak Posted March 8, 2006 Share Posted March 8, 2006 Πολύ καλές ιστορίες με πρωταγωνιστές απλούς ανθρώπους που αν και ήρθαν σε επαφή με κάτι υπερφυσικό δεν έκαναν και πάρα πολλά ούτε γνώριζαν πάρα πολλά, ενώ οι ιστορίες είχαν μάλλον αντιεπικό τέλος και μάλιστα σε dnd κόσμο, είναι το To Sleep with Evil και το Heart of Midnight για Ravenloft (μόνο πως στο δεύτερο πρέπει να θεωρήσουμε πρωταγωνιστή τον Thoris κι όχι τον Casimir ). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted March 8, 2006 Share Posted March 8, 2006 (edited) Τι είναι τελικά ο απλός καθημερινός άνθρωπος; Εγώ πραγματικά αναρωτιέμαι αν όντως υπάρχει κάτι τέτοιο. Όλα εξαρτώνται από το πού εστιάζει κανείς... Αν το frame είναι μεγάλο, αν παρατηρούμε έναν ολόκληρο κόσμο, είναι λογικό να μιλάμε για μεγάλους μάγους ή πολιτικούς αρχηγούς, για επαναστάτες και μάρτυρες. Αν όμως μικρύνουμε αυτό το πλαίσιο, αν εστιάσουμε σε μικρότερα σύνολα, γίνεται ένα μαγικό και παφ, μεγάλο είναι ό,τι είναι μεγάλο γι αυτό το μικρό μας σύνολο. Κανείς δε ζει μια ζωή κενή από γεγονότα, στην πραγματικότητα. Το αρχέτυπο του 'απλού καθημερινού ανθρώπου' δεν είναι παρά ένα απλό κλισέ κι αυτό. Ποιος θεωρεί τον εαυτό του απλό και καθημερινό, ποιος θεωρεί τη ζωή του πεζή; Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι - όλοι οι χαρακτήρες - έχουν μια δυο ιστορίες να πουν. Συνεπώς μια καλογραμμένη ιστορία, μια ιστορία γραμμένη με αγάπη για τη συγγραφή, για το λόγο, για τη δημιουργία χαρακτήρων, θα έχει πολλά να δώσει με ό,τι χαρακτήρες και αν απόφασίσει ο συγγραφέας να καταπιαστεί. Αρκεί να τους σέβεται. Edited March 8, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted March 8, 2006 Share Posted March 8, 2006 Μα δεν είναι οι βασιλιάδες ή οι μάγοι άτομα που κρίνονται σαν απλοί άνθρωποι; Ένας πανίσχυρος, μόνο ανθρώπινες αδυναμίες θα μπορούσε να είχε. Και πολλές φορές εκεί εστιάζει ο συγγραφέας. Αν εννοείς αυτό. Αλλά τώρα αν εννοείς τη ζωή ενός ας πούμε αγρότη σε κάποιο φανταστικό κόσμο, ε τότε τι σόι σασπενς μπορεί να προσφέρει. Και άντε σαν μικρή ιστορία κάτι να βγει. Σαν βιβλίο τι θα γίνει; 200 σελίδες θα διαβάζω πως χειρίζεται το αλέτρι; Βαρετόν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted March 8, 2006 Author Share Posted March 8, 2006 Κι αν το βόδι του αγρότη ενοικείται από ένα δολοφονικό πνεύμα; Κι αν αυτό το δολοφονικό πνεύμα προσπαθεί να παγιδεύσει τον αγρότη, ώστε μετά να του ζητά αίμα κάθε τόσο; Τότε, έχεις μια ιστορία, δεν έχεις; Όλες οι ιστορίες βασίζονται στο ότι θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Αν είναι με βασιλιάδες, το πρόβλημα θα αφορά ένα βασίλειο. Αν είναι με χωρικούς, το πρόβλημα θα αφορά ένα αλώνι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted March 8, 2006 Share Posted March 8, 2006 Ένα επιπρόσθετο πρόβλημα είναι ότι εξ ορισμού ένας φανταστικός κόσμος αποσπά περισσότερο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Όταν μια ιστορία με απλούς ανθρώπους διαδραματίζεται στον ρεαλιστικό κόσμο που όλοι ξέρουμε και γνωρίζουμε, είναι πιο εύκολο να αφοσιωθούμε στους χαρακτήρες και τα όποια προβλήματά τους. Όταν όμως έχουμε έναν κόσμο με μαγεία, με δράκους, με τέρατα, με θεούς κλπ. θα πρέπει ο συγγραφέας να είναι πολύ μάστορας για να συνεχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για τον απλό άνθρωπο και όχι για όλα αυτά τα θαυμαστά που συμβαίνουν γύρω του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 8, 2006 Share Posted March 8, 2006 Άρα Βάρδε εσύ το πας στο: καθημερινοί άνθρωποι σε μη καθημερινές καταστάσεις. Αυτό ναι, έχει ένδιαφέρον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted March 9, 2006 Author Share Posted March 9, 2006 Μα όλες οι ιστορίες σ'αυτό βασίζονται, Nih. Αν είναι όλα καθημερινά και βαρετά, δεν έχεις ιστορία. Ακόμα και στα Άρλεκιν, έχεις έναν έρωτα για να σου κρατά το ενδιαφέρον. :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 9, 2006 Share Posted March 9, 2006 Οι περιεργες-ενδιαφερουσες καταστασεις ειναι οι πλοκες παντα. Τι να κανεις μια ιστορια ενος μαγου-πολεμιστη που λεει βαρετα και συνηθισμενα πραγματα;Καλυτερα μια ενδιαφερουσα ιστορια ενος συνηθισμενου αγροτη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted March 23, 2006 Share Posted March 23, 2006 Έχω κατά νου να γράψω μια σχετική ιστορία. Μπορεί να τη δείτε σύντομα, ίσως και ποτέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted March 24, 2006 Share Posted March 24, 2006 Ίσως καθημερινοί άνθρωποι σε ακραίες καταστάσεις; Ας πούμε ένας απλός στρατιώτης που παρακολουθεί τη μάχη δυο θεών, ένας αγρότης που τον κυνηγά ένα υπερφυσικό ον... Βασικά θα ήθελα να δω μια τέτοια ιστορία, αρκεί ο χαρακτήρας να έχει κάτι να πει, να έχει μια βαθύτητα χαρακτήρα που να σε κάνει να θες να διαβάσεις την ιστορία, αντί να κάνει τα μάτια της φαντασίας σου να πονάνε από τα ειδικά εφέ στις περιγραφές... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted April 2, 2006 Share Posted April 2, 2006 Διαβάστε το "Η μπαλάντα του Πανδοχέα" και το "Γιγάντια οστά".Βάρδε,σε κάλυψα? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BunnyDee Posted April 2, 2006 Share Posted April 2, 2006 Δε γινεται να πεις μια ιστορια για εναν "απλο" ανθρωπο... Εκτος αν εννοειτε απλο σε κοινωνικη θεση, οπου υπαρχουν αρκετες fantasy ιστοριες με τετοιους - απο παραμυθια των αδερφων Grimm μεχρι επη. Το θεμα ειναι οτι αυτη ειναι η ουσια μιας ιστοριας: να πεις κατι το ξεχωριστο. Μπορει να ειναι ξεχωριστο επειδη "wow, δεν ξαναγινε!" η απλα επειδη ειναι μια ξεχωριστη ματια σε κατι που συμβαινει συχνα... αλλα το θεμα ειναι οτι με το που θα γινει καποιος πρωταγωνιστης μιας ιστοριας, αυτοματως ειναι "ξεχωριστος"... Δεν εχω παρατηρησει να υπαρχει καποιος "κοινωνικος ρατσισμος" στο fantasy, ισα ισα, το μοτιβο του "απλου ανθρωπου (ειτε απ τον κοσμο μας ειτε απο αλλον) που του συμβαινει κατι ξεχωριστο" ειναι ενα απο τα πιο διαδεδομενα στο χωρο. Οπως ειπωθηκε και πριν ομως, το να πεις/διαβασεις την ιστορια ενος αγροτη που δεν του συμβαινει τιποτα θα ηταν απο τα πιο βαρετα πραγματα στον κοσμο. Αν ο αγροτης ομως αυτος εχει μια ανησυχια, ενα προβλημα, ενα θεμα να αντιμετωπισει, μια προκληση, η του συμβει κατι που δεν του συνεβη και χθες και προχθες, αλλαζει το θεμα. Οπως και σε οποιουδηποτε αλλου genre ιστορια, μπορει καλλιστα να υπαρξει μια τετοια και στον χωρο του fantasy. Μπορω κιολας να σκεφτω λογους για τους οποιους θα διαλεγε καποιος να γραψει μια τετοια ιστορια σε fantasy setting - συμβολισμος πχ, ειτε των προβληματισμων του συγχρονου ανθρωπου (που συμβαινουν πραγματα γυρω του και ειτε θελει για καποιο λογο να συμμετεχει αλλα δε μπορει να ειναι "ενας απ' αυτους", ειτε διαλεγει για καποιο δικο του λογο τον ταδε τροπο ζωης επειδη ηθικα ειναι αντιθετος στα υπολοιπα τεκταινομενα ειτε απλα εχει αλλα, δικα του προβληματα, πχ χρωσταει λεφτα η ειναι αρρωστη η γυναικα του η οτιδηποτε, και βαζεις κι ενα fantasy στοιχειο "για το εφφε" - πχ να ειναι dwarf η elf ο κολλητος του η ο μεγαλυτερος εχθρος του, η να ειναι ο ιδιος καποιο τετοιο species για να αναλυσεις τον ρατσισμο, τη διαφορα πολιτισμων για καποιον μεταναστη η οτιδηποτε σχετικο). Το θεμα ειναι οτι κατι πρεπει να ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ειτε σε πρακτικο ειτε σε θεωρητικο επιπεδο, αλλιως δεν εχεις ιστορια. Και το να συμβαινει κατι σε βγαζει απο το pool του "κοινου ανθρωπου" - και για ενα ενδιαφερον περιστατικο που σου συνεβη χθες να μας πεις, οπου εσυ εισαι ενας κοινος ανθρωπος, αυτοματως μες τη διηγηση εισαι ο πρωταγωνιστης, και μας λες για κατι που δεν εχει συμβει προηγουμενως και σε μας, αρα εισαι ξεχωριστος. Και για να δωσω ενα παραδειγμα, μιας και απ' ο,τι εχω μυριστει μοιραζονται πολλοι εδω την αγαπη μου για τον Terry Pratchett, δειτε το μεσο χαρακτηρα του... ο μονος που εχει κοινωνικη η πολιτικη δυναμη ειναι ο Patrician, αλλα κανεναν μα κανεναν απο τους υπολοιπους "απλους καθημερινους ανθρωπους" που αφορουν οι ιστοριες του δε μπορεις να τον χαρακτηρισεις "κοινο" - κι αμα το καλοσκεφτεις, ο καθενας απο μας θα μπορουσε να ειναι ενας χαρακτηρας στο Discworld αν μεναμε εκει κι οχι στη γη, και να ειχαμε τον Pratchett να λεει την ιστορια μας. Κι αυτος ειναι απλα ενα παραδειγμα του τι εννοω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 2, 2006 Share Posted April 2, 2006 Βασικα,συμφωνα με τον Χαλντεμαν(και οχι μονο) υπαρχουν δυο γενικες κατηγοριες: Ιστορια ενος μη-συνηθισμενου,μη-απλου ανθρωπου σε ενα μαλλον συνιθισμενο,απλο κοσμο... και Ιστορια ενος συνηθισμενου,απλου ανθρωπου σε εναν μη-συνηθισμενο,μη-απλο κοσμο. Οποτε,οπως ειπε και η ΜπανυΝτι, ειναι μια ολοκληρη κατηγορια η ιστορια ενος απλου ανθρωπου.Απλα πρεπει να πληρει καποεις προυποθεσεις ωστε να προκυπτει μια ενδιαφερουσα ιστορια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted April 2, 2006 Share Posted April 2, 2006 Μόνο που το μεγαλύτερο ποσοστό είναι οι ιστορίες μη-απλών, μη-συνηθισμένων ανθρώπων, σε μη-απλούς, μη-συνηθισμένους κόσμους, πχ Dune. Γενικά πάντως στο post της BunnyDee. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted April 3, 2006 Share Posted April 3, 2006 (edited) Η συμμορία των 11 Ρωμαίος και Ιουλιέτα Old Boy Ω,αδελφέ,που είσαι? Master and Commander Ο πρόεδρος,ο πόλεμος και ένα ροζ σκάνδαλο Chocolat Τιτανικός Μη αναστρέψιμος Οι άντρες με τα όλα τους ... Ποιά άπο αυτές νομίζετε πως ΔΕΝ θα είχε ενδιαφέρον αν την μεταφέραμε σε έναν φανταστικό κόσμο? Εγώ πιστεύω πως ΟΛΕΣ θα είχαν... Edited April 3, 2006 by Anergos Xaros Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted April 3, 2006 Share Posted April 3, 2006 The Truman Show Μαθήματα αμερικάνικης ιστορίας Requiem for a Dream Τρέξε Λόλα τρέξε ...και μπορώ να συνεχίζω επ'άπειρον Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.