Jump to content

New Weird


Βάρδος

Recommended Posts

Τελευταία γίνεται λόγος για το καινούργιο είδος που πολλοί ονομάζoυν New Weird. Περιλαμβάνει ιστορίες όπως του Mieville, του VanderMeer, της Bishop (The Etched City) κτλ. Δηλαδή, περιλαμβάνει ιστορίες παράξενες, που όμως είναι, ουσιαστικά, fantasy. Το new weird γενικά θεωρείται ως υποείδος του fantasy.

 

Προσωπικά, δεν είμαι τόσο υπέρ της ορολογίας κάποιων πραγμάτων ως new weird. Νομίζω ότι αυτοί που όρισαν το είδος το έκαναν περισσότερο για να ξεφύγουν από τα πλαίσια του genre fantasy (elves, dwarves, orcs, και λοιπά κλισέ) και να δείξουν ότι κάνουν κάτι διαφορετικά.

 

Βέβαια, δεν είμαι και κατά του new weird. Βασικά, είμαι πολύ υπέρ του να γράφονται τέτοιου είδους ιστορίες: παράξενες, με περίεργα μοτίβα, και πολλή φαντασία. Απλά, σαν ορολογία δε νομίζω ότι προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο. Δημιουργεί άλλο ένα κουτάκι για κατηγοριοποίηση.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Είναι άλλη μια ταμπέλα για λόγους marketing/συνενόησης, όπως και κάθε άλλη ταμπέλα. Όσο η ταμπέλα δεν καπελώνει την δημιουργηκότητα και την ποιότητα κανένα πρόβλημα.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Χα,βασικα σκεφτομουν το θεμα αυτου του ειδους τελευταια.Δουλευω μια ιστορια που μου βγαινει τετοιου τυπου.Μαλιστα θα εχει και τον ορο στον τιτλο,μαλλον(Weird Jack Theorc-γουιρντ για ευνοητους λογους,Τζακ λογω Βανς και το επιθετο...)...

Δεν θα ελεγα οτι ειναι εντελως καινουργιο ειδος.Δηλαδη και ο Βανς το 50 κατι τετοια εγραφε ουσιαστικα.Και ο Μουρκοκ δεν απεχει πολυ απο το ειδος.

Απλα πιστευω οτι ειναι η νεα μοδα-το αντιπαλο δεος του επικου φαντασυ.Και το μαρκετινγκ απαιτει να το βαλει σε καλουπι για να το προωθησει καλυτερα.

Παντως ειναι ενδιαφερον ειδος,κριμα που δεν εχω διαβασει τετοια.

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ αυτής της άποψης είμαι, heiron: ότι το είδος υπήρχε από παλιά. Απλά, τότε, δεν το έλεγε κανείς "new weird". Ήταν fantasy, κι αυτό ήταν αρκετό.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Βασικά αυτό δεν είναι το slipstream? H κάτι τέτοιο τελος πάντων? Πιστευώ οτι είναι πολύ ενδιαφέρον. Ειδικά αν δεν είσαι φαν του φάντασυ(σαν εμένα), μπορείς να βρείς κατι πιο ενδιαφέρον να διαβάσεις εδω. Τώρα οι ταμπέλες, είναι ταμπέλες...Μερικές φορές χρήσιμες.

Link to comment
Share on other sites

Ερώτηση: Ο Sandman του Gaiman υπάγεται σ'αυτό το είδος;

 

Ν.

Link to comment
Share on other sites

Βασικά αυτό δεν είναι το slipstream? H κάτι τέτοιο τελος πάντων?

 

Slipstream είναι κάτι που κινείται σε κάποια πλαίσια και κάπου στις άκριες πάει να αλλάξει είδος. Πχ, ένα συμβατικό μυθιστόρημα που, σε κάποιο σημείο μέσα του, γίνεται και κάτι φαντασοειδές.

 

Το new weird είναι τελείως φανταστικά πράγματα. Ουσιαστικά, είναι fantasy, απλά το λένε αλλιώς ορισμένοι. Η μόνη διαφορά που βλέπω είναι ότι δεν είναι το fantasy με τα ξωτικά, τους νάνους, κτλ μέσα σε έναν ψευδομεσαιωνικό κόσμο. Είναι ό,τι κατέβει στο κεφάλι του καθενός, όπως πχ Perdido Street Station, που έχει μέσα τελείως δικά του πράγματα σε βιομηχανική εποχή. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο: και ο Jack Vance παρόμοια έγραφε.

 

Ερώτηση: Ο Sandman του Gaiman υπάγεται σ'αυτό το είδος;

 

Τον Sandman συνήθως τον κατατάσουν στο urban fantasy, αν δεν κάνω λάθος.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ το θέμα των ταμπελών το αντιμετώπισα πολύ καιρό πριν, χρόνια πριν, στη μουσική. Τις σιχάθηκα, τις απέρριψα, και ησύχασα. Ααααχ...

Σας προτείνω να κάνετε το ίδιο για τη λογοτεχνία. :tongue:

Είναι ήδη χαζό το πόσα υποείδη υπάρχουν, με περίεργα ονοματάκια που υποτίθεται πως εκφράζουν τις ιδιαιτερότητες του κάθε υποείδους...

Από ένα σημείο και μετά, διαβάζεις απλώς καλά βιβλία.

Αυτή μανία με τα ονόματα είναι θέμα marketing, είναι για να πορώνονται οι έφηβοι και να λένε: "wow, κι εσύ fan του New Weird, man;".

Edited by Nienna
Link to comment
Share on other sites

Nienna, θα διαφωνήσω κάθετα με αυτά που λες. Οι ταμπέλες είναι πολύ χρήσιμες.

Στη μουσική για παράδειγμα που αναφέρεις, ας πούμε ότι βρίσκω ένα cd κάποιων defragmentation (υποθετικό όνομα) με ένα εξώφυλλο τίγμα στα αίματα κτλ. Μπορώ να πω πχ ότι είναι άλλό ένα αμερικάνικο συγκρότημα σε -ation (που σε τωρινή ταμπέλα αντιστοιχεί σε brutal death metal) και να το πάρω, μόνο να κάθομαι να ακούω μπλιμπλίκια και κλαψιάρικα φωνητικά σε στυλ diary of dreams. Λίγο ξενέρωμα δε θα είναι;

Το ίδιο και στη λογοτεχνεία. Αν διαβάσεις κάτι σαν: "στον φανταστικό κόσμο του Άρμπαλικ ένα μικρό αγόρι είναι ο εκλεκτός που θα σώσει τον κόσμο από το σκοτάδι" μπορεί να το πάρεις περιμένοντας δάση, ξωτικά και ορκ και να διαβάσεις μια ιστορία σε ένα βιομηχανικό περιβάλλον όπου το απόλυτο κακό είναι η προσωποποίηση του καπιταλισμού.

Οι ταμπέλες σε αυτό βοηθούν άσχετο αν κάποιοι βάζουν την ταμπέλα πάνω από την τέχνη, εμμένοντας στο "τρου" του θέματος.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα άκουγα λίγο απ' το CD, απλά. Μέχρι και στην Amazon μπορείς να ακούσεις αποσπάσματα, όχι μόνο στα μαγαζιά με φυσική υπόσταση. Στο κάτω κάτω μπορεί πάντα να έχει την ταμπέλα brutal death metal ή whatever, και να είναι μια αηδία. Οπότε πρέπει να το ακούσεις λιγάκι, έτσι κι αλλοιώς.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τις ταμπέλες,αλλά η συζήτηση αυτή καλό θα ήταν να ανοίξει αλλού.

Πάντως,αυτούς τους συγγραφείς τους ανακάλυψα τώρα τελευταία.Μ'αρέσουν,άλλα όχι τόσο όσο το καθαρόαιμο fantasy...Κάπου με μιζεριάζουν.

Αν και γράφουν διαφορετικά μεταξύ τους,έχουν κάποια κοινά σημεία(π.χ. η παράνοια,το ψυχοπλάκωμα,η γκριζάδα,το πολιτικό-ιδεολογικό υπόβαθρο),οπότε πιστεύω πως μπορούν να ενταχθούν/δημιουργήσουν όλοι σε ένα νέο ρεύμα...Ο Μούρκοκ πλησιάζει αρκετά,και ο Vance,άλλα νομίζω πως ο πιο κοντινός απ'τους παλιούς είναι ο Κλάρκ Άστον Σμιθ...

Link to comment
Share on other sites

Ένα καλό βιβλίο είναι καλό σε όποιο είδος και αν ανήκει. Δεν έχει σημασία εαν το είδος ονομάζεται fantasy ή new weird ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να το πεί. Απλούστατα, σε κάποιους αρέσει η κατηγοριοποίηση. Κάποιοι δεν διαβάζουν sci-fi άλλοι δεν διαβάζουν fantasy, άλλοι προτιμούν τα εύκολα και ευανάγνωστα βιβλία... Η κατηγοριοποίηση είναι ένας τρόπος απλώς για να ξέρεις που ανήκει κάποιο βιβλίο. Προσωπικά δεν με πειράζει. Ούτως ή άλλως διαβάζω όλα τα είδη και υποείδη.

Link to comment
Share on other sites

Εγω απ την αλλη διαβαζω πραγματα απο διαφορα υπο-ειδη και σε fantasy και σε Sci fi (και γενικοτερα) αλλα θεωρω την κατηγοριοποιηση πολυ χρησιμη - ξερεις ρεπαιδιμ τι θα πας να διαβασεις, τι ειναι το ταδε βιβλιο που σου προτεινει ο φιλος σου...

 

Και ναι, ειχα παρατηρησει το ειδος αυτο αλλα δεν ειχα ως τωρα "ονομα" γι αυτο... Μερικα μ αρεσουν, μερικα δε μ αρεσουν, καποια μου φαινονται ιδιαιτερα targeted σε ενα συγκεκριμενο ειδος κοινου συγκεκριμενης αισθητικης / ιδεολογιας και καποια εχουν ειλικρινη φαντασια... Σε γενικες γραμμες παντως, δε θα το κυνηγησω, θα προτιμησω πιο "straightforward" φανταστικες ιστοριες, ειτε στο σημερα ειτε σε "αλλους κοσμους", και θα αφησω συνηθως το πιο "περιπλοκο" για το sci fi μου...

 

Παντως το να ξεφυγει το ειδος απο το κλασσικο "δρακοι και ξωτικα" το θεωρω καλο πραγμα, και κοινωνικα (οπως το αντιλαμβανεται ο κοσμος) και δημιουργικα (τι υπαρχει εκει εξω) - απλα σε fantasy ιστοριες μ αρεσει αυτη η "γλυκαδα", εξυπνη μεν αλλα να νοιωθεις οτι στη διηγειται ενας γερακος με χαμογελο που λεει ο λογος. Ακομα και στον Neil Gaiman, τον αγαπημενο μου fantasy συγγραφεα αυτη τη στιγμη, οπου θα ειναι πολλες φορες "σκοτεινα" τα οσα συμβουν, ειναι παλι γλυκα και ονειρικα... But that's just me.

Link to comment
Share on other sites

  • 13 years later...

K.J. Bishop - The Etched City (Εκδώσεις Prime Books)
Πολύ ενδιαφέρον και διαφορετικό από τα συνηθισμένα fantasy. Το setting και το τεχνολογικό επίπεδο θυμίζουν κάπως western (ειδικά στο πρώτο μέρος του βιβλίου).
Είναι ένα βιβλίο χωρίς κάποια ουσιαστική υπόθεση. Ως επί το πλείστον παρακολουθούμε διάφορα επεισόδια κατά τη διαμονή των δύο πρωταγωνιστών (ένας μπράβος/μισθοφόρος και μία γιατρός) σε μία πολύ περίεργη πόλη. Πολλές φορές όμως βλέπουμε και κάποια πράγματα μέσα από τα μάτια διάφορων άλλων κατοίκων της πόλης. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν αρκετή προσωπικότητα ώστε να είναι τουλάχιστον ενδιαφέροντες, κάτι νομίζω  απαραίτητο σε ένα βιβλίο με πολύ χαλαρή υπόθεση.
Το φανταστικό στοιχείο αρχικά απουσιάζει εντελώς, αλλά όσο προχωράει το πράγμα όλο και περισσότερα φανταστικά, περίεργα και σουρεαλιστικά πράγματα συμβαίνουν.
Το βιβλίο έχει πολύ έντονη φιλοσοφική διάθεση, με τους χαρακτήρες πολλές φορές να ξοδεύουν σελίδες συζητώντας για διάφορα θέματα, όπως π.χ. την ύπαρξη κάποιου θεού, την ηθική, κτλ. Αυτό βοηθάει πολύ στο να τους καταλάβουμε και συχνά δίνει αρκετή τροφή για σκέψη, αλλά κάποιες φορές κουράζει και μερικά πράγματα που λέγονται μου φάνηκαν ψιλοασυνάρτητα.
Αν μη τι άλλο είναι ένα τρομερά ενδιαφέρον και διαφορετικό βιβλίο, που σίγουρα θα το εκτιμήσει σε κάποιο βαθμό οποιοιδήποτε θέλει να διαβάσει fantasy που ξεφεύγει από την πεπατημένη. Προσωπικά μου άρεσε αρκετά, σε καμία όμως περίπτωση δεν είναι για όλα τα γούστα.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..