Rikochet Posted March 23, 2006 Share Posted March 23, 2006 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Γιάννης Γαλιάτσος Είδος: Flash Fiction Βία; Όχι Σεξ; Ατέρμονο Αριθμός Λέξεων: 3,14 Αυτοτελής; Ναι. Σχόλια: Γράφτηκε την ώρα της Φυσικής, στο σχολείο, την ώρα που ξεφύλλιζα το βιβλίο και έπεσα πάνω σε ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο. --- Αν στις σχέσεις που περιγράφουν την ομαλά επιταχυνόμενη κίνηση θέσουμε uo και a = g, παίρνουμε τις εξισώσεις: s = ½ gt2 u = gt Οι σχέσεις αυτές περιγράφουν την ελεύθερη πτώση ενός σώματος, που αφήνεται από την ηρεμία. Από την εξίσωση του διαστήματος φαίνεται ότι το διάστημα που διανύει ένα σώμα κατά την ελεύθερη πτώση είναι ανάλογο του τετραγώνου του χρόνου, ενώ από την εξίσωση u = gt φαίνεται ότι η τιμή της ταχύτητας είναι ανάλογη του χρόνου της πτώσης. -Εξισώσεις ελεύθερης πτώσης Κλείνω τα μάτια. Κάνω ένα βήμα, κι άλλο ένα μετά από το πρώτο. Λυγίζω τα γόνατα. Πηδάω. Πέφτω. Τα σύννεφα μου χαμογελούν, το ίδιο και ο ουρανός. Είναι γεμάτος χιλιάδες χρυσαφένιες άκρες· όλες με προκαλούν να τις αδράξω και να κάνω τον ουρανό δικό μου. Δεν ξέρουν ότι μου ανήκει ήδη. Ο θόρυβος των κινητήρων του ελικοπτέρου μοιάζει ήδη μακρινός. Στη Σχολή προσπαθούσαν να μας μάθουν να κοιτάζουμε κάτω δίχως φόβο. Φυσικά, οι περισσότεροι αποτύγχαναν. Ήμουν ένας από εκείνους. Τώρα κοιτάζω την γκρίζα έκταση που απλώνεται από κάτω μου, και δεν νιώθω φόβο. Δεν νιώθω τίποτα. Ούτε όταν τα σύννεφα σκίζουν τη σάρκα μου, γελώντας στριγκά. Ούτε όταν ο ήλιος είναι πιο κοντά απ' ό,τι θα 'πρεπε. Ούτε όταν οι άκρες των ποδιών μου συνδέονται με το πεζοδρόμιο. Στη Σχολή δεν μας είπαν τίποτα για τα παραισθησιογόνα. Δεν μας έμαθαν πώς να αυτοκτονούμε. Ούτε πως να επιβιώνουμε από την ελεύθερη πτώση. Edited March 23, 2006 by Rikochet Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted March 23, 2006 Share Posted March 23, 2006 (edited) Ανατρίχιασα (για άλλη μια φορά). Σου έχω εξηγήσει πως το 'ανατρίχιασμα' είναι καλό σημάδι. Κάτι γίνεται, με αγγίζει αυτό που διαβάζω. Μου θύμισες και τα σχολικά μου χρόνια. Αρπαζόμουν κι εγώ από λέξεις και έννοιες κατά τη διάρκεια του μαθήματος, και έγραφα. Ειδικά λόγω φυσικής έχω γράψει άπειρα πράγματα. Δες την εμμονή μου με την εντροπία, για παράδειγμα. Όταν κάναμε ταλαντώσεις, θυμάμαι, ονόμασα μια ολόκληρη συλλογή που είχα γράψει 'Ταλαντώσεις Ψυχής'. Μετά διάβασα τη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Ρίτσου, και μόνο που δεν έβαλα τα κλάμματα όταν είδα τον 'πρωτότυπο τίτλο' μου να συνθλίβεται, και να μετατρέπεται σε reference-Ρίτσος. Ωραία η Σονάτα, πάντως. Ooops, άρχισα το παραλλήρημα. Αποχωρώ. Υ.Γ. Φαντάζομαι την εισαγωγή, τα italics, να τη διαβάζει μια γυναικεία, μεταλλική φωνή - κρύα και τέλεια, σαν μηχανική, αλλά πανέμορφη. Ύστερα να μιλάει ο άνδρας. Χμμ... Edited March 23, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 23, 2006 Share Posted March 23, 2006 Η Φυσικη ειναι πηγη εμπνευσης. Τωρα...πολυ "φλου" η ιστορια.Πιο πολυ ποιητικο ειναι,κι ετσι δεν ειναι βεβαια του γουστου μου.Πχ η επαναληψη του "ουτε"...μου χτυπα ασχημα. Τα ιταλικς στο τελος μοιαζουν να μην εχουν νοημα.Σκεψεις του ηρωα ειναι ολες αν θες. Και τελος παντων τι ειναι αυτη η Σχολη;Γιατι οχι απλα "σχολη"; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted April 3, 2006 Share Posted April 3, 2006 Σύντομο, αλλά υπερβολικά σύντομο. Δεν καταλαβαίνω, φαίνεται σαν μέρος μιας μεγαλύτερης, πολύ μεγάλης ιστορίας, σαν τέλος. Μερικά πράγματα είναι ωραίο να τα αφήνεις στη φαντασία, αλλά σε αυτό το κομμάτι αφήνεται το 95% της ιστορίας στην φαντασία. Έτσι όπως είναι όμως μπορώ να πω πως είναι αρκετά προσεγμένο και περιεκτικό, και σοκάρει στο τέλος με το ΡικοΣοκ που υπάρχει σχεδόν σε όλα σου τα διηγήματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.