northerain Posted July 13, 2004 Share Posted July 13, 2004 Επιζήσαντες Τρεις μέρες. Είχαν περάσει τρεις μέρες από τότε που κατέπεσαν σ αυτόν τον πλανήτη, και το μόνο που βρήκαν από τότε ήταν πυκνή βλάστηση και αρχαίος εξοπλισμός. ‘’Σκατά!’’ αναφώνησε για πολλοστή φορά ο Αλέξανδρος. Είχε πέσει πάλι στο βαλτώδες έδαφος με την πλάτη και είχε βουλιάξει σχεδόν ολόκληρος. Σηκώθηκε και προσπάθησε να βγάλει τις λάσπες από πάνω του με ένα αηδιασμένο ύφος. Είχαν επιζήσει μόνο τρεις από το 12μελές πλήρωμα όταν το σκάφος έπεσε. ο ίδιος που είχε τη θέση του δεύτερου μηχανικού, ο Αλέξανδρος, υπεύθυνος πληρώματος και αξιωματικός, και ο Ανδρέας, που ήταν ο πιλότος. Κάποτε είχε ακούσει πως το συγκεκριμένο μοντέλο SR-185 ονομαζόταν και ‘’Δολοφόνος Πιλότων’’, γιατί σε περίπτωση σύγκρουσης, ο πιλότος ήταν ο πρώτος που πέθαινε. Όταν θα επέστρεφε θα έπρεπε να τους ενημερώσει πως έκαναν λάθος. Αν επέστρεφε. Ο Αλέξανδρος επέμενε πως είχε ακούσει γι αυτόν τον πλανήτη, και πως κάπου νότια υπήρχε μια βάση που αν δεν είχε κάποιο αερόπλοιο, θα είχε σίγουρα μέσο επικοινωνίας. Μετά από τρεις μέρες όμως, δεν του φαινόταν και πολύ πιθανό. Ο ίδιος ένιωθε χάλια, ήταν κουρασμένος και είχε κάποιου είδους στομαχική διαταραχή, ο Αλέξανδρος που ήταν και στρατιωτικός τις τελευταίες ώρες έπεφτε συνέχεια μέσα στη λάσπη, ενώ ο πιλότος δεν μιλούσε από την ώρα της πτώσης. Πιθανότατα σοκ σκέφτηκε. Ίσως και να πιστεύει πως ήταν δικό του λάθος. Θα έπρεπε να το συζητήσει με τον Αλέξανδρο. Αργότερα όμως. Τώρα παραήταν κουρασμένος για να μιλήσει. Είχε πέσει πάλι. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί, αλλά δεν μπορούσε να περπατήσει σωστά .H ισορροπία του πήγαινε περίπατο. Η εκπαίδευσή του όμως δεν συμπεριλάμβανε πεζοπορία τριών ημερών μέσα σε λάσπες που έφταναν μέχρι το γόνατο. Εκτός από όλα αυτά, είχε μαζί του και δυο ηλίθιους. Από ολόκληρο πλήρωμα οι μόνοι που επέζησαν ήταν αυτός ο άχρηστος μηχανικός και ο πιλότος που ήταν μάλλον αδερφή. Σκατά. Θα προτιμούσε να ήταν μόνος του παρά μαζί μ αυτούς. Τώρα θα έπρεπε να τους νταντεύει κιόλας. Το ωραίο ήταν πως ενώ λογικά θα έπρεπε να έχουν συναντήσει εκείνη την βάση εδώ και μέρες, δεν είχαν βρει ίχνος. Φοβόταν όμως να τους το πει. Αυτό θα σήμαινε πως ήταν σε πραγματικά άσχημη κατάσταση. Κι αυτός ο πιλότος. Γιατί δε μιλούσε; Αδερφή ή όχι κάτι θα έπρεπε να ξέρει για την περιοχή. Έπρεπε να προσπαθήσει ξανά. ‘’Ει! Ανδρέα! Περίμενέ.’’ Ο πιλότος, με τα μάτια στραμμένα στο κενό μπροστά του σταμάτησε. Ο Αλέξανδρος τον έφτασε και βάζοντας το χέρι του στον ώμο του, άρχισε να μιλάει. ‘’Δε μου λες, δεν νομίζει ότι είναι ώρα να αρχίσεις να μιλάς? Είσαι ο μόνος που μπορείς να μας βοηθήσεις.’’ Τίποτα. Δεν μιλούσε. Απλά κοιτούσε μπροστά. ‘’Έλα τώρα κάνε μου την χάρη. Αν δεν μας βοηθήσεις θα πεθάνουμε εδώ πέρα, θα γίνουμε λίπασμα για αυτά τα γαμημένα φυτά. ‘’ Ο πιλότος απλά τον κοίταξε με το κενό του βλέμμα, ενώ στο πρόσωπό του διαγραφόταν ένα ηλίθιο χαμόγελο. ‘’Τι γελάς ρε ηλίθιε; Θέλεις να σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα?’’ Τράβηξε το ημιαυτόματο που είχε περασμένο στην θήκη του, και το ακούμπησε στον κρόταφο του πιλότου. Ο πιλότος άρχισε να γελά. ‘’Σου φαίνεται αστείο παλιοαδερφη; Θες να στα τινάξω;’’ Ο πιλότος συνέχισε να γελά, και καθώς ο αξιωματικός άρχιζε να πιέζει την σκανδάλη, ο Γιώργος τον χτυπά στο κεφάλι με τον φακό του. Ο αξιωματικός σωριάζεται για άλλη μια φορά στην λάσπη, αυτή την φορά αναίσθητος. ‘’Είσαι εντάξει;’’ Ρωτά ο Γιώργος. Ο πιλότος χαμογελά. Σκατά. Έπρεπε να τον αφήσω να σε σκοτώσει. Βλαμμένε. Ο Αλέξανδρος δεν είχε ιδέα που βρίσκονται. Ήταν σίγουρος τώρα. Και αυτός ήταν η μόνη τους ελπίδα. Ο ίδιος δεν είχε τις απαραίτητες γνώσεις για να τους οδηγήσει πουθενά, και η επιβίωση σ αυτόν τον πλανήτη είναι αδύνατη. Οι προμήθειες τέλειωναν, και το μόνο που βρήκαν στην επιφάνεια του πλανήτη αυτού ήταν κατεστραμμένα διαστημόπλοια, και αυτά τα περίεργα φυτά που φαίνεται πως κυριαρχούσαν σ αυτόν τον πλανήτη. Ο πιλότος είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία σ αυτά, Κάθε τόσο σταματούσε να τα περιεργαστεί, ενώ ο ίδιος συγκρατούσε τον Αλέξανδρο από το να τον σκοτώσει. Δεν ήξερε για πόσο ακόμα. Ίσως την επόμενη φορά να βαριόταν να τον σταματήσει. Τι σημασία είχε άλλωστε; Θα πέθαιναν ούτως η άλλως. Αλλά αυτό φοβόταν να το πει δυνατά. Αν το έκανε, ο Αλέξανδρος θα σκότωνε αυτόν πρώτα. Και ίσως να υπήρχε ακόμα ελπίδα. Όπλο είχε και ο πιλότος όμως. Αν χρειαζόταν θα το χρησιμοποιούσε. Και στους δύο. Ίσως και στον εαυτό του. Αργότερα. Τώρα έπρεπε απλά να συνεχίσει. Είναι και οι δύο στραμμένοι εναντίον μου. Αν μέχρι αύριο δεν βρούμε κάτι, θα τους σκοτώσω. Μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση. Είναι θέμα αρχής. Γαμημένοι προδότες. Ακόμα και αν φύγω από δω θα τους σκοτώσω. Θα πω ότι διέπραξαν ανταρσία, η οποία οδήγησε στην πτώση του αεροσκάφους. Δεν θα κατηγορηθώ για τίποτα, και μπορεί να αποδειχτεί και καλό για την καριέρα μου. Κατάφερα να αποτρέψω ανταρσία 11 ατόμων, επιβίωσα και κατάφερα να γυρίσω πίσω ζωντανός. Θα γίνω θρύλος! Οι μεγαλεπήβολες σκέψεις του διαλύθηκαν καθώς γλίστρησε και έπεσε για άλλη μια φορά. Σκατά. Καθώς οι τρεις τους προχωρούσαν στην πυκνή βλάστηση, με τον πιλότο σταθερά μπροστά, ο πιλότος σταμάτησε. Ήταν η πρώτη στάση του χωρίς κανένα προφανή λόγο. γύρισε προς τους εξουθενωμένους συντρόφους του. ‘’Ήρθε η ώρα.’’ Είπε απλά. ‘’Ε;’’ Απορημένα βλέμματα ‘’Θα μας δεχτούν.’’ ‘’Τι βλακείες λες τώρα; Καλύτερα που δεν μίλαγες τόση ώρα.’’ είπε νευριασμένα ο Αλέξανδρος. ‘’Θα έρθετε ή όχι;’’ Αποφασίστε γρήγορα. ‘’Πάμε να φύγουμε ο τύπος τα έπαιξε τελείως.’’ είπε ο Αλέξανδρος καθώς έσπρωχνε τον Γιώργο μπροστά. Με μια γρήγορη, απόλυτα ομοιόμορφη κίνηση, ο πιλότος τράβηξε το υπηρεσιακό του περίστροφο, σημάδεψε και πριν καν προλάβει ο Αλέξανδρος να κινηθεί, πάτησε την σκανδάλη. Η σφαίρα διαπέρασε το δεξί μάτι του Αλέξανδρου, και τίναξε το μυαλό του στο έκπληκτο πρόσωπο του Γιώργου. ‘’Εσύ τι λες;’’ Ρώτησε ήρεμα καθώς το σώμα του Αλέξανδρου σωριαζόταν στο έδαφος. Σηκώνοντας τα χέρια του κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. ‘’Δεν καταλαβαίνω’’ είπε. ‘’Τα φυτά Γιώργο. Αυτά είναι οι κυρίαρχοι του πλανήτη. Έχουν εξελιχθεί. Λόγω κάποιων ιδιαίτερων ψυχικών ικανοτήτων μου, κατάφερα να επικοινωνήσω μαζί τους. Ειδάλλως,’’ κοίταξε το πτώμα στα πόδια του’’ όπως πολύ σωστά έθεσε ο κύριος Αλέξανδρος, θα γινόμασταν λίπασμα για τα φυτά’’. ‘’Υπάρχουν κι άλλοι. Θα μπορέσουμε να ζήσουμε μια καλή ζωή. Περίεργη ίσως, αλλά ζωή. Μόνο που δεν θα μπορέσουμε να φύγουμε ποτέ. Ποτέ κανείς δεν θα φύγει από εδώ.’’ ‘’Εντάξει. Και γώ θέλω να ζήσω.’’ ‘’Ωραία. Πάμε.’’ Ο πιλότος του γύρισε την πλάτη. Δε γαμιέται. Άρπαξε το πιστόλι από την θήκη του πιλότου, το ακούμπησε πίσω από το κεφάλι του και πυροβόλησε. Μαλακίες. Σκέφτηκε καθώς ακούμπησε το πιστόλι κάτω από το σαγόνι του και άδειασε την τελευταία σφαίρα στο στόμα του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted July 13, 2004 Share Posted July 13, 2004 Ασιοδοξία μεχρι αηδίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted July 14, 2004 Share Posted July 14, 2004 Όπως πάντα! Από την άλλη όμως, διαβάζοντας το ένιωσα μία περίεργη ευχαρίστηση. Μέσα από την απαισιοδοξία πολλές φορές μπορείς να εξιλεωθείς με κάποιον τρόπο. Αλλά όλα έχουν τα όριά τους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted July 14, 2004 Author Share Posted July 14, 2004 e nai entaksei...to 8ema den einai oti prospa8o na fano apaisiodoksos kai kakos.Apla, sometimes its better to make an exit...opos kai o typos sto dihghma. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted July 15, 2004 Share Posted July 15, 2004 Οκ, πλακίτσα έκανα πριν. Πάνω κάτω ισχύουν και αυτά που σου έγραψα και στο άλλο διήγημά σου (The dark side of the moon, αν θυμάμαι καλά ). Αλλά και τα δύο είναι πάνω κάτω στο ίδιο μοτίβο. Δε γράφεις πάντα έτσι, ε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted July 16, 2004 Share Posted July 16, 2004 (edited) Βασικά όσα γραπτά του North έχω διαβάσει έτσι γράφει. Πάντα στο διήγημα θα υπάρχει κάποιος σαδιστής/τρελός/παρανοϊκός/δολοφόνος/θύμα, αλλά κάθε φορά εμφανίζεται με τελείως διαφορετικό τρόπο. Δεν τον έχω δει να επαναλαμβάνεται όσο κι αν μοιάζουν αυτά επιφανειακά. Edited July 16, 2004 by Elsanor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted July 16, 2004 Author Share Posted July 16, 2004 Nai ontos, se ola ta dihghmata mou yparxei bia(toulaxiston), kai kapoia apaisiodoksa mynhmata...Den ksero giati, isos giati ayto mou bgainei.Elpizo na mhn arxiso(h na min exo hdh arxisei) na epanalambanomai. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted September 15, 2004 Author Share Posted September 15, 2004 yxaristo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 19, 2004 Share Posted September 19, 2004 Καλό northe, αν και το όλο μοτίο της ιστορίας είναι πολυφορεμένο. Παρόλα αυτά είναι μια πάρα πολύ καλή ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted September 19, 2004 Author Share Posted September 19, 2004 *spoilers* (lol) einai ena apo ta prota pou egrapsa(deytero), kai einai Ontos poly cliche, kai isos elafros clopyright.Itan h epoxh pou diabaza palio sff, kai eixa diabasei ena dihghma gia ena diasthmoploio pou epese kai ena teras kynhgage to crew.Mono pou otan tous epiase kai tous skotose, aytoi den pe8anan, kai ksekinouse olo ap thn arxh...htan sthn kolash Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted November 22, 2005 Share Posted November 22, 2005 Η ιστορία γαμεί και δέρνει. Και αν είναι cliche(60's scifi) είναι αδιάφορο. Πάντως τότε γράφανε πολύ καθωσπρεπίστικα ενώ εδώ υπάρχι σαφώς πιο σκληρή γλώσσα. Στο τέλος ούτε καν κλισέ μπορείς να το πεις. Κάτι ακόμα πιο αντισυμβατικό θα ήταν να κάνεις τον ήρωα γυναίκα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted November 24, 2005 Share Posted November 24, 2005 Ωραιο καλο sci-fi της παλιας σχολης οπως διευκρινησε ο νορθ. Αυτη η υποθεση που κανει στην αρχη μετα δεν αναλυεται.Προφανως εννοεις οτι μπερδεψε τον πλανητημε καποιον αλλο αλλα θα επρεπε ισως να το δειξεις πιο ξεκαθαρα.Παντως μου αρεσει ο ηρωας να κανει λαθος και να παρασυρει μαλιστα τον αναγνωστη. Η ιστορια σου μου θυμισε παρα πολυ το "Πιο πλατια απο τις αυτοκρατοριες και πιο αργα".Αν δεν το εχεις διαβασει,κανε το παραυτα!(Της Λεγκεν ειναι,κυκλοφορει στα ελληνικα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted November 25, 2005 Author Share Posted November 25, 2005 Δεν έχω διαβάσει Λεγκέν, δυστηχώς. Επειδή σας λυπάμαι, θα σας πω τις αναφορές μου και απο που εμπνεύστηκα για τούτη την ιστορια. Κυρίως απο Bradbury(πολλες ιστορίες του είναι έτσι, δηλαδή το πλήρωμα προσγειώνεται σε ένα πλανήτη, όλα φαίνονται καλά, ωσπου καταλαβαίνουν πως τα φυτα/άμμος/έδαφος/ζώα/κτλ είναι επικύνδυνα. Έπειτα, πεθαίνουν. Επίσης μια ιστορία κάποιου Έλληνα, απο μια συλλογή της Ωρόρα, όπου το πλήρωμα πεθαίνει ξανά και ξανά απο κάποιο τέρας, τελικά είναι στην κόλαση . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.