Jump to content

Η Προδοσία


Recommended Posts

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

 

 

 

Ο Τίμος χτυπούσε με τις γροθιές του δυνατά το πληκτρολόγιο. Ήξερε πως αυτό δε θα διόρθωνε αυτόματα το λάθος του, όμως ήταν απελπισμένος. Τους τελευταίους έξι μήνες ήταν απασχολημένος με τη συγκεκριμένη εργασία. Κοιμόταν ελάχιστα και τις περισσότερες φορές πάνω στο πληκτρολόγιο. Μόλις ξυπνούσε τα σημάδια από τα πλήκτρα στο πρόσωπό του ήταν φανερά: μικρές τετράγωνες κοκκινίλες που δημιουργούσαν μια αστεία εικόνα. Αλλά δεν υπήρχε κανένας να τα δει. Έτσι είχε επιλέξει, να είναι μόνος. Τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση του έργου του. Παλιά ήταν πολύ κοινωνικός. Η απομάκρυνσή του από το σπίτι του και τους γονείς του, του είχε δώσει την ελευθερία να κάνει πράγματα που δεν θα τα επέτρεπαν οι τυπικοί κανόνες μιας οικογένειας. Περισσότερο θα την παρομοίαζε κάποιος με απόδραση. O Τίμος ήταν ο δραπέτης και φυλακή το σπίτι του. Έκτοτε με τους γονείς του δεν είχε καλές σχέσεις. Η μοναδική τους επικοινωνία ήταν οι λογαριασμοί του, τους οποίους και έστελνε κατευθείαν στους γονείς του. «Δεν έχουν να μου προσφέρουν τίποτα πια. Είναι πολύ στενόμυαλοι για να καταλάβουν τι θέλω» έλεγε στους φίλους του όταν τον ρωτούσαν για τους γονείς του. Η φοιτητική ζωή τον είχε απελευθερώσει. Και η σχολή του ήταν η ιδανική για αυτόν. Ήταν το στοιχείο του. Προγραμματισμός και υπολογιστές, τεχνητοί εγκέφαλοι που έτειναν να αντικαταστήσουν τους ανθρώπινους. Η ιδέα αυτή άρχισε να του γίνεται εμμονή. Συνεχώς διάβαζε βιβλία και έβλεπε ταινίες σχετικές με τεχνητή νοημοσύνη και ηλεκτρονικούς εγκεφάλους. Και τώρα πια μπορούσε και ο ίδιος να δημιουργήσει ό,τι είχε κατά καιρούς ονειρευτεί. Άρχισε να δημιουργεί ένα πρόγραμμα με σκοπό να μαθαίνει πώς να σκέφτεται. Να αναπτύσσεται και σιγά σιγά να καταλαβαίνει.

Στην αρχή τα βρήκε σκούρα, αλλά δεν τα παράτησε. Μέρα με τη μέρα βελτιωνόταν και μαζί του βελτιωνόταν και το δημιούργημά του. Όμως η δουλειά αυτή τον απορροφούσε συνεχώς. Τα «όχι» στις προσκλήσεις των φίλων του γίνονταν όλο και περισσότερα. Συνεχώς έχανε φίλους. Η μοναδική που προσπαθούσε να τον συνεφέρει ήταν η Μαρία. Μια κοπέλα που είχε ερωτευτεί τον Τίμο αλλά δεν είχε τολμήσει ποτέ να του το πει. Κάθε μέρα ήταν δίπλα του όμως. Τον φρόντιζε και νοιαζόταν για εκείνον. Καθώς περνούσαν οι μήνες ο Τίμος αποκοβόταν συνεχώς από το περιβάλλον του. Μέχρι που άρχισε να μη βγαίνει καθόλου από το σπίτι. Καθόταν με τις ώρες και έγραφε εντολές. Η Μαρία που ανησυχούσε συνεχώς γι ‘αυτόν του πήγαινε φαγητό, του καθάριζε το σπίτι όποτε μπορούσε, του μιλούσε και αρκετές φορές δεχόταν τα ξεσπάσματά του. Δεν την είχε χτυπήσει ποτέ βέβαια, ούτε την είχε βρίσει. Αλλά της φώναζε πως δεν χρειάζεται κανένα και να τον αφήσει ήσυχο. Και μετά ξέσπαγε σε λυγμούς. Γινόταν ευάλωτος. Και πάντα ήταν δίπλα του η Μαρία να τον παρηγορήσει.

Αν πάθαινε ποτέ κάτι, ένα ήταν το σίγουρο: κανείς δε θα το καταλάβαινε αμέσως. Εκείνη τη μέρα όμως, στάθηκε αρκετά τυχερός. Ήταν τετάρτη και η Μαρία περνούσε Τρίτες και Πέμπτες από το σπίτι του, αφού τότε έβρισκε ελεύθερο χρόνο. Η αρρώστια ενός καθηγητή της όμως της έδωσε την ευκαιρία να περάσει και να του πει ένα γεια εκείνη την ημέρα. Η Μοίρα εκείνη την ημέρα ξεκίνησε να παίζει ένα τρελό παιχνίδι με αόριστη κατάληξη.

Link to comment
Share on other sites

Ωραίο γράψιμο. Τσουλάει και σε τραβάει να διαβάσεις παρακάτω. Μας πετάς και το cliffhanger στο τέλος, ε, πονηρούλη Βάρδουλα; ;) :-ΡΡ

 

 

Αναμένουμε τη συνέχεια!

Link to comment
Share on other sites

Ωραίος ο Τίμος! Άντε γράψε τη συνέχεια, γιατί τα cliffhungers είναι άτιμα πράγματα! :p Ωραίο το γράψιμο, κυλάει ομαλά, αλλά θέλω κι άλλα να δω. ;)

Link to comment
Share on other sites

Όντως! Γράψε λοιπόν παρακάτω, για να μη σε κρεμάσω 'γω από κά'να γκρεμό!

:bangin:

Link to comment
Share on other sites

Θα σου συνιστούσα να δομήσεις/στρώσεις λίγο τους διαλόγους, και να αφήνεις το κείμενο να ρέει πιο αργά.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

O πρόλογος κάτι μου θύμισε (Π), το πρώτο κεφάλαιο θα το διαβάσω κάποια άλλη στιγμή.

Και το cliffhanger είναι τέχνη. Σας το λέει το άτομο που τελειώνει σχεδόν ΚΑΘΕ του κεφάλαιο με cliffhangers.

Link to comment
Share on other sites

Μου άνοιξες την όρεξη και θέλω να διαβάσω και τη συνέχεια! Πολύ καλό αγαπητέ Βάρδουλα! Έχεις ξεκινήσει μια ιστορία που έχει πάρα πολλά περιθώρια εξέλιξης και ο τρόπος που γράφεις υποδηλώνει ότι θα παρουσιαστεί μια πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή στη συνέχεια του story. Αναμένουμε σύντομα την συνέχεια του 2ου κεφαλαίου! :cool2:

 

Το μόνο που θα σου έλεγα να προσέξεις είναι να μην γράφεις τόσο πυκνά την ιστορία σου αλλά να αναλώνεσαι στις λεπτομέρειες λίγο περισσότερο ώστε να αποκτά μια φυσική ροή το έργο. Επίσης αφού έχεις επιλέξει να γράψεις Science fiction να είσαι λίγο προσεκτικός με την τεχνολογία που χρησιμοποιείς. Δηλαδή είναι πολύ υπερβολικό ένα pc ενός φοιτητή να μπορεί να σηκώσει ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης! Ή μόνο και μόνο η ανάγνωση του κώδικα ενός τέτοιου προγράμματος θα έπαιρνε χρόνια! Πάντως η ουσία είναι ότι έχεις ξεκινήσει μια πολύ όμορφη δουλειά και κοίτα να μας ενημερώνεις συχνά! :)

Link to comment
Share on other sites

Μέχρι στιγμής η ιστορία είναι καλή. Πιστεύω και εγώ ότι πρέπει να δίνεις λέγες λεπτομέριες παραπάνω. Η παρατήρηση του Anomatari σχετικά με τις σωστές επιλογές στα τεχνολογικά κλπ ονόματα είναι σωστή. Περιμένουμε τη συνέχεια.

Link to comment
Share on other sites

Διάβασα και το πρώτο κεφάλαιο. Πολύ καλό αλλά οι διάλογοι θέλουν προσοχή: Είναι πολύ αδύναμοι κατά τη γνώμη μου. Πάντως συνέχισε.

Link to comment
Share on other sites

Το διάβασα, επιτέλους, κι εγώ. Συμπαθητικό ήταν. Και μου άρεσε που δίνεις ένα τόνο ζωντάνιας μέσα από τα συναισθήματα των χαρακτήρων σου. Well done, m'lad. :cool2:

 

Έχω μόνο να κάνω κάποιες παρατηρήσεις όσον αφορά ορισμένα σημεία του κειμένου.

 

Γράφεις: Αν και ήξερε πως σε περίπτωση που το ανακάλυπτε ο Τίμος θα γινόταν έξαλλος, παρ’ όλα αυτά πήρε το ρίσκο.

 

Σωστότερο θα ήταν: Αν και ήξερε πως σε περίπτωση που το ανακάλυπτε ο Τίμος θα γινόταν έξαλλος, παρ’ όλα αυτά είχε πάρει το ρίσκο. Γιατί αναφέρεσαι σε προγενέστερο γεγονός, επομένως πρέπει να μεταβείς σε έναν ακόμα πιο παρελθοντικό χρόνο από τον Αόριστο --δηλαδή, τον Υπερσυντέλικο.

 

«Τι έγινε εδώ; Τι έκανες; Τρελάθηκες τελείως;» είπε με σχεδόν τσιριχτή φωνή.«Σύνελθε επιτέλους. Έκλεισα τον υπολογιστή σου. Τα έσωσα όλα. Εσένα μόνο δεν ξέρω αν μπορώ να σώσω. Είσαι σχεδόν ζωντανός εδώ. Που νομίζεις ότι θα πάει πια; Δε θα είμαι συνέχεια δίπλα σου» απάντησε η Μαρία σχεδόν κλαίγοντας.

 

Αυτό το κομμάτι έρχεται κάπως απότομα. Έχει δίκιο σ'αυτό που ανέφερε ο Nihilio: θες λίγο δουλειά με τους διαλόγους, για ν'ακούγονται πιο φυσική. Αλλά εδώ πέρα είναι και η κίνηση των χαρακτήρων πολύ απότομη. Πχ, η Μαρία αμέσως βάζει τα κλάματα. Χρειαζόταν κάτι περισσότερο εκεί πέρα. Το πήρες πολύ μονότερμα.

 

Παράξενο: Περνούσαν τόσο γρήγορα από την οθόνη, που ακόμα και ο Τίμος δεν μπορούσε να διαβάσει Γιατί "ακόμα και" ο Τίμος; Απλά, "περνούσαν τόσο γρήγορα που ο Τίμος δεν μπορούσε να τις διαβάσει".

 

Και ένα τελευταίο σχόλιο. Γιατί όλοι οι διάλογοι είναι με πλάγια γράμματα;; Τα πλάγια γράμματα τα φύλαμε για ειδικές περιπτώσεις: όταν κάποιος στριγκλά και αλλοιώνεται η φωνή του' όταν θέλουμε να τονίσουμε μία μόνο λέξει ή μία πρόταση' όταν μια φωνή ακούγεται από βάθος ή από απόσταση, κτλ.

Link to comment
Share on other sites

Αυτό το κομμάτι έρχεται κάπως απότομα. Έχει δίκιο σ'αυτό που ανέφερε ο Nihilio: θες λίγο δουλειά με τους διαλόγους, για ν'ακούγονται πιο φυσική. Αλλά εδώ πέρα είναι και η κίνηση των χαρακτήρων πολύ απότομη. Πχ, η Μαρία αμέσως βάζει τα κλάματα. Χρειαζόταν κάτι περισσότερο εκεί πέρα. Το πήρες πολύ μονότερμα

Ναι, έχετε δίκιο, το παραδέχομαι. Οι διάλογοι είναι το αδύναμό μου σημείο.

 

O πρόλογος κάτι μου θύμισε (Π), το πρώτο κεφάλαιο θα το διαβάσω κάποια άλλη στιγμή.

Η ιστορία, έτσι όπως πιστεύω πως θα εξελιχτεί, έχει επιρροές από το Π και από το Wargames. Ήδη είπα πολλά.

 

Επίσης αφού έχεις επιλέξει να γράψεις Science fiction να είσαι λίγο προσεκτικός με την τεχνολογία που χρησιμοποιείς. Δηλαδή είναι πολύ υπερβολικό ένα pc ενός φοιτητή να μπορεί να σηκώσει ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης! Ή μόνο και μόνο η ανάγνωση του κώδικα ενός τέτοιου προγράμματος θα έπαιρνε χρόνια!

Το σκέφτηκα και αυτό. Αλλά επειδή δεν επικεντρώνομαι τόσο στα τεχνολογικά επιτεύγματα όσο στις σχέσεις των χαρακτήρων μεταξύ τους, δεν το θεώρησα και τόσο σημαντικό.

 

Και ένα τελευταίο σχόλιο. Γιατί όλοι οι διάλογοι είναι με πλάγια γράμματα;; Τα πλάγια γράμματα τα φύλαμε για ειδικές περιπτώσεις: όταν κάποιος στριγκλά και αλλοιώνεται η φωνή του' όταν θέλουμε να τονίσουμε μία μόνο λέξει ή μία πρόταση' όταν μια φωνή ακούγεται από βάθος ή από απόσταση, κτλ.

Ε, τώρα που ξεκίνησα έτσι τους διάλογους θα το συνεχίσω. Σε άλλη ιστορία θα το λάβω πολύ σοβαρά υπ’ όψιν.

 

Ευχαριστώ όλους σας για τις κριτικές :)

 

ΥΓ: θες λίγο δουλειά με τους διαλόγους, για ν'ακούγονται πιο φυσική.

Φυσικοί Βάρδε, μας βλέπουν!

Edited by Bardoulas©
Link to comment
Share on other sites

ΥΓ: θες λίγο δουλειά με τους διαλόγους, για ν'ακούγονται πιο φυσική.

Φυσικοί Βάρδε, μας βλέπουν!

 

 

Όποιος ενοχλείται από 1-2 typos σε ένα post, θα πρέπει πρώτα να μην έχει κανένα typo ο ίδιος, στις σοβαρές του εργασίες τουλάχιστον. ;)

 

:bangin:

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...
  • 4 weeks later...

To δεύτερο μέρος είναι πολύ καλύτερο από το πρώτο κατά τη γνώμη μου. Κυρίως επειδή έχουν διορθωθεί οι διάλογοι. Αν προσθέσεις και μεγαλύτερες περιγραφές πιστεύω θα βελτιώσεις κατά πολύ την ήδη πολύ καλή ιστορία. Το "αγκίστρι" στο τέλος πιάνει πολύ χοντρά ψάρια ;)

Link to comment
Share on other sites

Φοβερρρρρρρρρρή ιστορία, Βαρδουλα χρυσ'λάκιμ. Πρόσεξε μόνο το εξής πραγματάκι:

 

Γράφεις: " Κοίταξε προσεκτικά την οθόνη, έσωσε όλες τις διαδικασίες και μετά έκλεισε τον υπολογιστή. Σα να ήταν έμβιο ων, " (κτλ κτλ)

 

Όχι έμβιο ων, αλλά έμβιο ον είναι το σωστό :p

Link to comment
Share on other sites

Ρευτζί, είσαι εκεί; Θελουμε να μάθουμε τη συνέχεια της ιστορίας!! ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

Link to comment
Share on other sites

Θέλω τη συνέχειααααααααα! Γρήγοραααααααααααα! Άντε! Γράφε γρήγορα θέλω να μάθω τι γίνεται μετά.

 

Λοιπόοοον... φοβερή ιστορία, αλλά έχω ένα παράπονο:

Οι αντιδράσεις των χαρακτήρων δεν μου φαίνονται και πολύ φυσικοί, όπως λέει και ο Βάρδος.

 

Άντε περιμένω το επόμενο μέρος. :thmbup:

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Γιατί διακρίνω επιρροές από Lovecraft στον τρόπο γραφής; (ανεξήγητη αίσθηση)

 

Ωραία ροή, ωραία πλοκή που σε συνεπαίρνει...ένα ωραίο κείμενο! :)

 

:book:

Link to comment
Share on other sites

  • 3 years later...

Η ιστορία ακόμα στην αρχή. Το σενάριο απλοϊκό αλλά συνάμα πολυαγαπημένο.

Ξεκινάει με περιγραφή χαρακτήρων, χωρίς δράση - κάτι που περίμενα ότι θα με κάνει να βαρεθώ αλλά παραδόξως δουλεύει καλά.

 

Δε θα μάθουμε ποτέ τη συνέχεια, φαντάζομαι :(

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..