H Ursula Le Guin και ο κόσμος του Χάιν

[jokey]

Heiron σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πληροφορίες και για τη γνώμη σου. Εφόσον είσαι αρχιστράτηγος, δηλώνω πιστός στρατιώτης σου, πρώτης γραμμής . Η απόφαση μάλλον ελήφθηκε και θα ξεκινήσω το αριστερό χέρι του σκοταδιού αν και θέλω να κοιτάξω και με ποια σειρά τα γραψε η συγγραφέας.

[faramir]

ξεθαβω μετα απο 2 χρονια

 

γνωριζετε αν το βιβλιο lathe of heaven εχει μεταφραστει στα ελληνικα και υπο ποιο τιτλο?

Edited October 18, 2011 by faramir

[BladeRunner]

Δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.

[faramir]

α οκ θενξ.ειδα στο ιντερνετ οτι θεωρειται απο τα καλα της και μου εκανε εντυπωση που δεν το εβρισκα,οποτε σκεφτηκα οτι θα ειχε καναν ακυρο τιτλο ως συνηθως.

[BladeRunner]

Ναι, είναι γνωστό τοις πάσι ότι στο Ελλάντα πολλά καλά βιβλία καθυστερούν να μεταφραστούν ή δεν μεταφράζονται καν, ενώ κάποια αμφιβόλου ποιότητας και λίγο άγνωστα έξω, μεταφράζονται εδώ. Περίεργα πράγματα...

Edited October 18, 2011 by BladeRunner

[Δημήτρης]

Μόλις τελείωσα ''Το Αριστερό Χέρι του Σκοταδιού'' το οποίο συνιστά και την πρώτη Λε Γκεν που διαβάζω. Δεν μου άρεσε. Στα θετικά θα βάλω το καλό γράψιμο, και την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο που μου αρέσει πολύ να βρίσκω σε κάθε βιβλίο που διαβάζω. Επίσης αποδόθηκαν με ωραίο τρόπο οι αδυναμίες κατανόησης μεταξύ των φυλών, λόγω των διαφορετικών νοοτροπιών που υπήρχαν, αδυναμίες που αρκετές φορές οδηγούσαν σε παρεξηγήσεις και προσβολές. Ως εδώ όμως τα θετικά. Η υπόθεση με άφησε αδιάφορο, όπως επίσης και η φύση των κατοίκων του Γκέθεν. Η συγκεκριμένη ιδέα δεν δούλεψε για μένα. Ενώ θεωρώ ότι και το ταξίδι των δύο πρωταγωνιστών στο τέλος, καταλάμβανε συνολικά μεγαλύτερο μέρος απ' όσο θα έπρεπε.

 

Δεν λέω ότι είναι κακό βιβλίο, κάθε άλλο. Ίσα- ίσα είναι πολύ καλό, και με ιδιαιτερότητες που το κάνουν αντάξιο της φήμης του. Όχι όμως του γούστου μου. Μπαίνει δηλαδή στο κλαμπ καλών βιβλίων που δεν μου άρεσαν, μαζί με ''Φαρενάιτ 451'' (αν και αυτό το διάβασα σε άθλια μετάφραση, και θα ήθελα μία δεύτερη ανάγνωση) και ''Ζωντανός Θρύλος''. Δεν απογοητεύομαι λοιπόν. Έχω ακόμη και τους δύο τόμους από Παρά Πέντε, δεν θυμάμαι τώρα τίτλους, την σειρά της Γεωθάλασσας, και σκέφτομαι να χτυπήσω κάποια στιγμή και το ''Ο Αναρχικός των Δύο Κόσμων''.

Edited October 11, 2012 by Δημήτρης

[Myyst]

4 Ways to Forgiveness

Η επιστροφή στον κόσμο του Χάιν, αυτή τη φορά με μία συλλογή από τέσσερα μεγάλα διηγήματα  είναι ένα ταξίδι -και όχι τέσσερα- ιδεών, επανάστασης, απελευθέρωσης, επαναπροσδιορισμού και συγχώρεσης καθώς τελικά δεν απομένει τίποτε άλλο να γίνει σε αυτήν την επίπονη πορεία του ανθρώπου -και κυρίως της γυναίκας καθώς για την Le Guin μιλάμε, μην ξεχνιόμαστε- προς την αυτογνωσία μέσω των εμπειριών και της μελέτης των αιτιών που τις προκαλούν. Ένα ταξίδι ωρίμανσης που δεν έχει επιστροφή. "Ω, ω, Γεοβέ, κανένας δεν ξαναγυρνά."

[BladeRunner]

Ο κόσμος του Ρόκανον

 

Πρώτο βιβλίο στον λεγόμενο Κύκλο του Χάιν, δεύτερο όμως που διαβάζω εγώ μετά το πολύ καλό Η Λέξη για τον Κόσμο είναι Δάσος, που διάβασα πριν από τρία ολόκληρα χρόνια. Αυτά τα δυο είναι όλα κι όλα τα βιβλία της κυρίας Λε Γκεν που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής, παρ'όλο που μιλάμε για τοπ συγγραφέα κλπ κλπ. Υπόσχομαι όμως ότι θα επανορθώσω. Στα της ιστορίας τώρα: Ένας εθνολόγος της Συμμαχίας των Κόσμων, ο Ρόκανον, βρίσκεται στον Φόμαλοτ ΙΙ για να μελετήσει τα νοήμονα είδη του πλανήτη αυτού, όμως μια καταστροφή χτυπά την αποστολή του. Τότε θα πρέπει να βασιστεί στη βοήθεια ενός Άρχοντα μιας φυλής για να καταφέρει να επικοινωνήσει με την Συμμαχία, όχι μόνο γιατί δέχτηκε χτύπημα η αποστολή του, αλλά και γιατί ο πλανήτης βρίσκεται σε τεράστιο κίνδυνο, μιας και άγνωστοι εχθροί τον επιβουλεύονται. Έτσι, αυτός και κάποιοι συνοδοί του θα ξεκινήσουν ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο ταξίδι ώστε να πετύχει ο Ρόκανον τον σκοπό του, στην πορεία του οποίου θα συναντηθούν με εχθρούς και τέρατα και θ'αντιμετωπίσουν αντίξοες συνθήκες. Μέσα σε τόσο λίγο χώρο η Λε Γκεν κατάφερε να δημιουργήσει έναν ιδιαίτερο και ενδιαφέρων κόσμο, με πολλά διαφορετικά είδη ζωής και τρομερά τοπία, και επίσης να χωρέσει μπόλικη δράση, μάχες και όλα αυτά τα καλούδια που οι λάτρεις της περιπετειώδους επιστημονικής φαντασίας θέλουμε. Πάντως και οι φαν της φαντασίας θα μείνουν ικανοποιημένοι, μιας και διαθέτει πολλά στοιχεία του είδους. Βέβαια με τέτοιο πλούσιο υλικό η Λε Γκεν θα μπορούσε να γράψει ένα βιβλίο διπλάσιο (τουλάχιστον) σε μέγεθος, όμως πρέπει να πω επίσης ότι κι έτσι όπως ήταν μια χαρά χορταστικό και καλοδουλεμένο μου φάνηκε. Η γραφή, φυσικά, είναι πάρα πολύ όμορφη και ξεχωριστή, με ωραίες περιγραφές τοπίων και όντων, σε κάνει να ξεχνάς για λίγο την καθημερινότητά σου και να ταξιδεύεις σε μακρινούς κόσμους... Διάβασα την έκδοση του Κάκτου, η μετάφραση καλούτσικη μου φάνηκε, τρωγόταν, θα μπορούσε φυσικά να ήταν πιο προσεκτική. Βέβαια δύσκολα την βρίσκει κανείς, αφού είναι πολύ παλιά, σε αντίθεση με αυτή των εκδόσεων Parsec, όπου λογικά η μετάφραση θα είναι πιο φρέσκια και προσεκτικότερη.

 

8/10

[BladeRunner]

Ο πλανήτης της εξορίας

 

Δεύτερο βιβλίο του Κύκλου του Χάιν, τρίτο της Ούρσουλα Λε Γκεν που διαβάζω. Γι'ακόμη μια φορά η κυρία κατάφερε να με ταξιδέψει σε άλλους κόσμους και να με κάνει να ξεφύγω λίγο από την πραγματικότητα. Πρόκειται για ένα μικρό βιβλιαράκι που όμως περιέχει πολλά πράγματα, που άλλοι συγγραφείς θα χρειάζονταν τις διπλάσιες σελίδες για να τα χωρέσουν. Βρισκόμαστε σ'έναν πολύ μακρινό πλανήτη, βαθιά μέσα στο διάστημα, όπου οι απόγονοι των ανθρώπων που αποίκησαν τον πλανήτη πολλά χρόνια πριν, ζουν σε μια μεγάλη πόλη, αρκετά κοντά σε νομάδες ιθαγενείς του πλανήτη. Η σχέση μεταξύ των δυο δεν είναι ακριβώς ειρηνική, έχει εντάσεις, αλλά ουσιαστικά έχει συνηθίσει ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Τώρα, με τον ερχομό του Χειμώνα, που θα διαρκέσει αρκετά χρόνια και θα είναι βαρύς, μια άγρια φυλή έρχεται από τον Βορρά, πιο οργανωμένη και επικίνδυνη από ποτέ. Οι ιθαγενείς και οι "ξενογέννητοι" πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, παρά τις πολιτιστικές και άλλες διαφορές που έχουν, για να αποκρούσουν τον κοινό εχθρό. Η Λε Γκεν κατάφερε σε 173 λειψές σελίδες να θίξει τις σχέσεις και την συμβίωση μεταξύ διαφορετικών ειδών και πολιτισμών, να παρουσιάσει διαφορετικές κοινωνικές δομές, να δημιουργήσει έναν καινούργιο κόσμο και, τέλος, να γράψει μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, με αρκετή δράση. Είναι ένα όμορφα γραμμένο βιβλίο, ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστο, που διαβάζεται γρήγορα και με αρκετό ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος, δίνει λίγη τροφή για σκέψη με τα ζητήματα που θίγει και ψυχαγωγεί τον αναγνώστη με τις περιγραφές ενός ξεχωριστού κόσμου και με τις μπόλικες περιπετειώδεις σκηνές. Διάβασα την μετάφραση των εκδόσεων Space, η οποία μου φάνηκε πολύ καλή. Η έκδοση αυτή έχει εξαντληθεί, το βιβλίο όμως μπορείτε να το βρείτε από τις εκδόσεις Parsec, σε διαφορετική και πιο "φρέσκια" μετάφραση.

 

7.5/10

Edited February 2, 2015 by BladeRunner

[Νίκη]

Τώρα τελευταία βρήκα και διάβασα στη βιβλιοθήκη ένα πολύ όμορφο βιβλίο της Ursula Le Guin, το "Συγχώρεση και Προδοσίες".΄(Έτσι βαφτίσανε στα ελληνικά το βιβλίο 4 ways to forgiveness, που αναφέρει ο φίλος Myyst παραπάνω). Περιέχει 4 Νουβέλες, τη "μέρα της συγχώρεσης", το "Ένας άντρας του λαού του", την "απελευθέρωση μιας γυναίκας" και τις "προδοσίες". Όλα τα διηγήματα εκτός από το "ένας άντρας του λαού του" θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πολιτικά (εξουσία, ελευθερία) και γυναικοκεντρικά (μ' αυτό δεν εννοώ μόνο ότι έχουν γυναίκες πρωταγωνίστριες, αλλά ασχολούνται με τα δικαιώματα και τη μοίρα της γυναίκας σ' έναν ανδροκρατούμενο κόσμο). Τα διηγήματα αυτά διαδραματίζονται σε δύο πλανήτες, Βερέλ και Γέοβε, που αποτελούν ένα αντιθετικό δίπολο (κάπως σαν τους πλανήτες στον αναρχικό των δύο κόσμων).  Ο Βερέλ είναι πλούσιος, ανεπτυγμένος, όμορφος,  αλλά έντονα καπιταλιστικός και όλος ο πλούτος και η ευημερία βασίζονται σε ένα ανατριχιαστικό καθεστώς δουλείας. Ο Γέοβε είναι ένας πλανήτης σκληροτράχηλης φύσης. Αρχικά, ήταν ένας πλανήτης σκλάβων, καθώς τον εκμεταλλευόντουσαν εταιρίες του Βερέλ. Όμως, οι σκλάβοι του Γέοβε επαναστάτησαν κι από τότε θεωρείται τόπος ελευθερίας. Υπάρχουν όμως κι εκεί προβλήματα, ιδίως με τα δικαιώματα των γυναικών.

Ιδιαίτερα είναι τα διηγήματα "ένας άντρας του λαού του" και "Προδοσίες". Στο πρώτο  βλέπουμε τον μητρικό πλανήτη του Χαιν (εκεί γεννιέται ο ήρωας). Το διήγημα αυτό ασχολείται με τη γνώση και τα διάφορα είδη και ποικιλίες της (παραδοσιακή, επιστήμη, εμπειρία κλπ), καθώς και με τις επιλογές στη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου.

Οι "Προδοσίες" είναι δράμα δωματίου, ας το πω, καθώς διαδραματίζεται σε μια απομονωμένη περιοχή, κυρίως στο σπίτι του ενός από τους ήρωες, δεν έχει ιδιαίτερα μεγαλεπήβολη ή με συμβάντα υπόθεση, βασίζεται ιδίως σε εσωτερικά γεγονότα, δηλαδή στις σκέψεις και στα αισθήματα της ηρωίδας και ασχολείται με την πολιτική διαφθορά και την πτώση των ιδανικων. Βέβαια, δεν μ' άρεσε το τέλος, καθώς έρχεται πολύ απότομα και σχεδόν αδικαιολόγητα.

Το πιο συγκλονιστικό της συλλογής είναι" η απελευθέρωση μιας γυναίκας", το οποίο μπορεί να θεωρηθεί και επίκαιρο, καθώς ασχολείται με το θέμα της μετανάστευσης.

Όλα αυτά τα διηγήματα συνδέονται μεταξύ τους, αν και χαλαρά, και σχηματίζουν κάτι σαν χρονικό της ιστορίας των 2 πλανητών. Για αυτό το λόγο, το πρώτο διήγημα μπορεί να μπερδέψει τον αναγνώστη, μέχρι να ξεκαθαρίσει το χώρο και τη σειρά των γεγονότων.

Αυτό που μ' αρέσει σε αυτή τη συγγραφέα είναι ότι, αν και οι ιστορίες διαδραματίζονται σε άλλους πλανήτες, ασχολείται με πολύ σημαντικά ζητήματα (φεμινισμό, διαφθορά, εξουσία, ελευθερία, γνώση) και πολλές φορές είναι σχεδόν εύκολη η αντιστοίχιση τους με παρόμοιες καταστάσεις ιστορικά ή στο σήμερα.  Ίσως, θα μπορούσα να πω ότι είχαν μια ελαφριά χροιά επανάληψης μερικά τμήματα των διηγημάτων, αλλά τα ζητήματα που ασχολείται είναι πραγματικά σημαντικά.

Α, ναι:  το εξώφυλλο και ο ελληνικός τίτλος παραπέμπουν σε άρλεκιν!! Μη σας πτοήσει αυτό!

Edited September 5, 2017 by Νίκη

[Steel Guardian]

The Dispossessed/Ο Αναρχικός των Δύο Κόσμων (Εκδόσεις Parsec)
Πρώτο βιβλίο της τεράστιας Ursula Le Guin που διαβάζω και γενικά έμεινα πολύ ευχαριστημένος.
Το μόνο σημαντικό αρνητικό είναι ότι στην ουσία δεν υπάρχει ακριβώς υπόθεση. Αυτό κάποιες φορές με κούρασε κάπως, αλλά γενικά διαβάζεται γρήγορα και μου κράτησε το ενδιαφέρον.
Δείχνει τα χρονάκια του λίγο, σε κάποια σημεία, αλλά αυτό κατά τη γνώμη μου είναι κάτι ασήμαντο.
Η Le Guin γράφει πολύ ωραία και έχει δουλέψει πολύ τον βασικό χαρακτήρα και όσους άλλους χρειάζεται, ώστε να μοιάζουν πραγματικοί. 
Η όλη ιδέα είναι εξαιρετική και χάρις σε αυτή το βιβλίο προσφέρει μπόλικη τροφή για σκέψη.
Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει το βιβλίο στρατευμένο, αλλά προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτό είναι πρόβλημα όταν το δεν έχει ως αποτέλεσμα τον εκτροχιασμό του βιβλίου, κάτι που εδώ δεν γίνεται.
Γενικά θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα και σίγουρα θα διαβάσω και άλλα βιβλία της Le Guin.

Βαθμολογία: 8.0/10

[Steel Guardian]

The Word for World is Forest/Η Λέξη για τον Κόσμο είναι Δάσος (Εκδόσεις Παρά Πέντε)
Δεύτερο βιβλίο της Le Guin που διαβάζω και ήταν και αυτό πάρα πολύ καλό. Η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε κάπως αργό σε κάποια σημεία, αλλά γενικά διαβάστηκε πολύ ευχάριστα. Η γραφή είναι πολύ όμορφη, νομίζω ακόμα καλύτερη από ότι ήταν στο The Dispossessed και οι διάφοροι χαρακτήρες είναι καλά σκιαγραφημένοι.
Στην έκδοση αυτή συμπεριλαμβάνεται και η ιστορία Vaster than Empires and More Slow, που είναι επίσης πολύ καλή.

Βαθμολογία: 8.5/10

[BladeRunner]

Στην άλλη πλευρά του ονείρου (The Lathe of Heaven)

Αν και ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα έργα της Λε Γκεν και σίγουρα ένα από τα κλασικότερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας του 20ου αιώνα, το "The Lathe Of Heaven" παρέμενε για πάρα μα πάρα πολλά χρόνια αμετάφραστο, για άγνωστους και ανεξήγητους λόγους. Όμως επιτέλους οι εκδόσεις Αίολος το έφεραν στα ελληνικά και έτσι οι Έλληνες αναγνώστες έχουν πλέον την ευκαιρία να διαβάσουν στη γλώσσα τους ένα τόσο ιδιαίτερο και ξεχωριστό μυθιστόρημα. Είναι το τέταρτο βιβλίο της Λε Γκεν που διαβάζω -έχοντας περάσει ακριβώς τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που διάβασα κάτι δικό της-, και είναι το πρώτο που θα πάρει άνετα πέντε αστεράκια από μένα.

Πρόκειται για ένα πραγματικά εξαιρετικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, το οποίο έχει να προσφέρει πολλά πράγματα στους αναγνώστες, σε διαφορετικά επίπεδα. Από τη μια υπάρχουν κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες και ιντριγκαδόρικες ιδέες, οι οποίες είναι σχετικά μπροστά για την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο (αρχές της δεκαετίας του '70), ενώ επίσης υπάρχουν κάμποσες φιλοσοφικές ανησυχίες και προβληματισμοί για πλήθος ζητημάτων που αφορούν τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία, όπως είναι η ηθική της επιστήμης, η φύση των ονείρων, η σχέση θεραπευτή και θεραπευόμενου, η ανάγκη του ανθρώπου για επιρροή, και πάει λέγοντας. Από την άλλη, η χρήση της γλώσσας είναι εξαιρετική, η Λε Γκεν μαγεύει με τις περιγραφές και τον τρόπο που παρουσιάζει τις ιδέες και τις ανησυχίες της, καταφέρνει να δημιουργήσει πολύ δυνατές εικόνες και έντονα συναισθήματα, ενώ κινητοποιεί και τον αναγνώστη για να σκεφτεί κάποια πράγματα παραπάνω.

Επιγραμματικά, είναι ένα μυθιστόρημα αντάξιο της φήμης του και της θέσης που κατέχει ανάμεσα στα καλύτερα βιβλία επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών, το οποίο πρέπει να διαβάσει κάθε λάτρης του είδους, αλλά και γενικά κάθε σκεπτόμενος αναγνώστης με ανησυχίες. Από τις ιδέες και τους προβληματισμούς, μέχρι την πλοκή, τη γραφή και τους χαρακτήρες, το μυθιστόρημα είναι γεμάτο ποιότητα. Φυσικά πάνω-κάτω το ίδιο ισχύει για τα περισσότερα βιβλία της Λε Γκεν, αλλά εδώ το βλέπουμε σε μεγαλύτερο βαθμό. Είναι ένα βιβλίο που απαιτεί την πλήρη προσοχή του αναγνώστη, αλλά και μια δεκτικότητα σε ιδιαίτερες αντιλήψεις και ιδιόρρυθμες καταστάσεις. Προτείνεται με κλειστά μάτια!

9.5/10

[Erekose]

Κυκλοφόρησε στις τελευταίες δύσκολες μέρες του 2021, και είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά (και δύσκολα) βιβλία που έχω μεταφράσει. Μέσα από μια σειρά δοκιμίων, διαλέξεων, ομιλιών, κριτικών βιβλίων και ταινιών καθώς και ταξιδιωτικών εντυπώσεων, οι σκέψεις της μεγάλης συγγραφέως Ούρσουλα λε Γκουίν (ναι, ξέρω, την αναφέρουμε ως λε Γκεν μέσα στο βιβλίο, επειδή έτσι την έχει μάθει ο κόσμος - κι έτσι την ήξερα κι εγώ τα παλιά χρόνια) καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, με ένα σημαντικό αριθμό από αυτά να ασχολούνται με το (αληθινό) νόημα του φεμινισμού. Όπως όλα τα βιβλία της αθάνατης συγγραφέως, στο τέλος της ανάγνωσής του, δεν θα έχεις μείνει εκείνος ή εκείνη που ήσουν στο ξεκίνημά του. Χορεύοντας στο Χείλος του Κόσμου, λοιπόν, και προσέξτε μην ζαλιστείτε.

[yanni]

 

Ο αναρχικός των δύο κόσμων

Αναρωτιέσαι πολλά πράγματα όταν διαβάζεις αυτό το βιβλίο. Εύκολες λύσεις και απαντήσεις δεν υπάρχουν στα έργα της Λε Γκεν. Ο αναγνώστης θα πρέπει να αγωνιστεί μαζί με τους ήρωες, αν θέλει να φτάσει σε κάποια άποψη. Το έργο, ένα από τα ωραιότερα πολιτικά μυθιστορήματα και όχι μόνο, αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες μελέτες της πολιτικής στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας και παράλληλα είναι και μία ενδιαφέρουσα μελέτη της εξέλιξης της σκέψης ενός επιστήμονα.

Ξέρω, ότι μάλλον ανήκω στη μειοψηφία αυτών που δεν εντυπωσιάστηκαν από το βιβλίο. Το στυλ γραφής είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εμένα, κρίνω τα βιβλία σύμφωνα με το γούστο μου. Ωστόσο αν ενδιαφέρεστε περισσότερο για τις ιδέες που σας δίνει ένα μυθιστόρημα παρά για το στυλ γραφής, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα για εσάς.

Edited April 9, 2022 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[Steel Guardian]

    

The Lathe of Heaven/Στην Άλλη Πλευρά του Ονείρου (Εκδόσεις Αίολος)
Τρίτο βιβλίο της Ursula Le Guin που διαβάζω, αλλά αυτή τη φορά, μάλλον, απογοητεύτηκα. Δεν είναι ότι το βιβλίο είναι κακό (ούτε κατά προσέγγιση), αλλά δεν θεωρώ ότι ήταν και κάτι τρομερό.
Νομίζω είχε αρκετά προβλήματα τόσο με το ρυθμό του, όσο και με ένα σχετικά αδύναμο τέλος. Η κεντρική ιδέα είναι τρομερά ενδιαφέρουσα και η Le Guin κάνει πολύ καλή δουλειά στο πως την παρουσιάζει στον αναγνώστη και σιγά σιγά ερευνά τις διάφορες πτυχές της. Όμως από ένα σημείο και μετά νομίζω ότι το βιβλίο δεν είχε να προσφέρει κάτι ακόμα και αναλωνόταν γύρω από το ίδιο θέμα απλά γεμίζοντας σελίδες. Επίσης και οι χαρακτήρες δεν με κέντρισαν τόσο πολύ.
Βέβαια οφείλω να παραδεχτώ ότι, όπως ήταν αναμενόμενο, η γραφή είναι σε πολύ καλό επίπεδο.
Κάπου είχε πάρει το μάτι μου ότι αυτό το βιβλίο το έγραψε η Le Guin σαν φόρο τιμής/δική της προσέγγισης στο έργο του Philip K. Dick, κάτι που εύκολα διακρίνει κανείς, αλλά κατά τη γνώμη μου, δυστυχώς, δεν είναι ούτε τόσο καλό όσο ο ίδιος ο Dick, ούτε όσο είναι η Le Guin όταν κάνει "τα δικά της".
Σε κάθε περίπτωση είναι ένα αξιόλογο βιβλίο και δεν θα παρότρυνα ποτέ κάποιον να μην το διαβάσει, αλλά περίμενα περισσότερα, ειδικά δεδομένης της καλής κεντρικής ιδέας και της πολύ δυνατής αρχής του βιβλίου.

Edited June 19, 2022 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[CarmageChaos]

The word of world is forest - Η λέξη για τον κόσμο είναι δάσος

Είναι το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω της Λε Γκούιν, μικρό και ταυτόχρονα τεράστιο. Το ξεκίνησα με μεγάλες προσδοκίες μιας και είχα λατρέψει το Αριστερό χέρι του σκοταδιού, και δε απογοήτευσε ούτε λίγο. Η γραφή της είναι καταπληκτική από κάθε πλευρά, μέσα στις πρώτες δέκα σελίδες έχει καταφέρει να παρουσιάσει τον κόσμο, τους βασικούς χαρακτήρες και να θέσει τη βασική διαμάχη που πρόκειται να εξελιχθεί, με απίστευτα φυσικό τρόπο.

Οι χαρακτήρες τις φαντάζουν πραγματικά αληθινοί, ο καθένας με τα δικά του ελαττώματα και προτερήματα, κάτι που αναδεικνύει η επιλογή της να αφηγηθεί την ιστορία μέσα από τρεις διαφορετικές οπτικές. Μέσα από αυτούς μπορεί και θέτει προβληματισμούς στον αναγνώστη, χωρίς να παίρνει θέση η ίδια ή να προσφέρει κάποια απάντηση, το αφήνει πάνω μας.
Ο Ντέιβιντσον θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν είναι και ο ποιο πρωτότυπος χαρακτήρας πλέον, αλλά ακόμα και σήμερα το 2024 λειτουργεί, και η επιλογή να βλέπουμε τα πράγματα από τη δική του πλευρά τον καθιστούν ενδιαφέρον και να μη φαίνεται απλά σαν plot device.

Όπως και ο Γκεθεν ( Αριστερό χέρι του σκότους) έτσι και εδώ το Ασθεν είναι ένα νέος κόσμος ευφάνταστος με νέες παραμέτρους ξεδιπλώνοντας για ακόμα μια φόρα το ταλέντο της Λε Γκούιν να δημιουργεί κόσμους, όσο και της ανθρωπολογικές γνώσεις της. Αρκετά εμφανείς βρήκα και την επιρροή της από τον πόλεμο του Βιετνάμ, άλλωστε το βιβλίο είναι αντιπολεμικό.

Το βιβλίο άξιζε απίστευτα το HUGO που κέρδισε