Nihilio Posted April 9, 2006 Share Posted April 9, 2006 (edited) Η λογοτεχνία τρόμου έχει μια πληθόρα από διαφορετικά στυλ. Υπάρχουν σύντομες και μεγάλες ιστορίες, ιστορίες όπου το μυστήριο κυριαρχεί και άλλες όπου τα πάντα εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, ιστορίες με έντονο το υπερφυσικό στοιχείο και άλλες όπου το υπερφυσικό είτε υπονοείται είτε δεν υπάρχει καθόλου. Υπάρχουν ιστορίες όπου το αίμα ρέει ποτάμι και ιστορίες όπου σχεδόν τίποτα τέτοιο δεν περιγράφεται. Εσείς ποια στυλ προτιμάτε και ποια δε σας αρέσουν καθόλου; Σχολιάστε. Edited May 3, 2007 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BunnyDee Posted April 10, 2006 Share Posted April 10, 2006 Δεν εχω αγαπημενο ειδος τρομου, παει αναλογα με το αν μ αρεσει η ιδια η ιστορια... απο τα Books of Blood μεχρι Stephen King, απο ιστοριες με βρυκολακες η werewolves μεχρι το καυκαλο του Καρυωτακη ξερωγω (πως μου'ρθε), εχω διαβασει ιστοριες που μου εχουν αρεσει σε ολα τα υπο-ειδη ουσιαστικα... Αλλα εχω παρατηρησει απλα οτι θα με τρομαξει περισσοτερο μια ιστορια αν δεν εχει υπερφυσικο στοιχειο, αλλιως τη διαβαζω περιπου σα μια "σκοτεινη" fantasy ιστορια συνηθως, και μ αρεσει η δε μ αρεσει αναλογα, αλλα δυσκολα "μπαινω μεσα της" τοσο ωστε να με ταραξει συθεμελα... Δε μπορω ευκολα δηλαδη μεσω του υπερφυσικου να ταυτιστω, να νοιωσω οτι μιλαει για τον "δικο μου" κοσμο, οτι θα μπορουσε να μου συμβει εμενα η σε καποιον που ξερω... Αυτο βεβαια τα τελευταια χρονια, παλιοτερα δεν ειχα τετοιο "προβλημα" - οχι οτι ουσιαστικα ειναι προβλημα, μπορει να λατρεψω μια ιστορια χωρις να χρειαστει να "την πιστεψω" δηλαδη, απλα συνηθως οταν μιλαμε για τρομο τεινουμε να κρινουμε αν "μας αρεσε" κατι συμφωνα με το ποσο μας "τρομαξε" ξερωγω - ισα ισα κιολας, οπως με τις ταινιες, θα διασκεδασω πολυ με μια καλη teen horror ταινια, αλλα εννοειται οτι δεν "τη νοιωθω", δεν ειναι καν αυτος ο σκοπος της αλλωστε συνηθως... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Celestial Posted April 10, 2006 Share Posted April 10, 2006 Κι εγω μπορω να πω οτι δεν εχω καποιο αγαπημενο ειδος τρομου αλλα μπορω να πω με σιγουρια ποια χαρακτηριστικα με ενοχλουν σε ιστοριες - ταινιες τρομου. το πρωτο και κυριο ειναι οι χαζοι προταγωνηστες - θυματα, εχω δει και εχω διαβασει ενα καρο βιβλια και ταινιες που ενω ενας απο τα θυματα εχει την ευκαιρια να παρει οπλα, να φυγει, να σκοτωσει αυτον που τον κυνηγαει δε το κανει..... επισεις με ενοχλουν τα εργα που ενω αφηνουν συνεχια υπονοιες μεταφυσικου στο τελος ειναι ο σχιζοφρενης με το ανοιχτηρι που τα εκανε ολα.... σε γενικες γραμες μου αρεουν τα εργα τρομου που καταφερνουν να με τρομαξουν ακομα και αν δεν ειναι πολυ ευρηματικα η καλογραμμενα, μονο και μονο επιδη πετυχαν το σκοπο τους αλλα δυστυχως η χολιγουντοποιηση του τρομου εχει οδηγησει σε απιστευτα ανυπερβλητα κλισε που επαναλαμβανονται συνεχια και κανουν τα εργα τρομου μαλον ρηχα και διασκεδαστικα ( ακομα και αυτα με ζομπι ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted April 10, 2006 Share Posted April 10, 2006 Τα μόνα είδη που μ' εχουν εξάψει είναι η ωμή αφήγηση του Stephen King, η πιο ομιχλώδης γραφή του Howard Phillips Lovecraft και του Edgar Allan Poe, ενώ αγαπημένο είδος για μένα μένει η μυθολογία και ο γοτθικός ρομαντισμός, ένα είδος που βριθεί στις «ιστορίες τρόμου.» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted April 11, 2006 Share Posted April 11, 2006 Όλα τα είδη καλά είναι αν είναι χρησιμοποιημένα σωστά στη ιστορία που τους πρέπει. Προσωπικά το πολύ σπλάτερ, ειδικά στη λογοτεχνία, δε μου άρεσε ποτέ ιδιαίτερα, όμως έχω εκτιμήσει ένα "λουτρό αίματος" σε αρκετές περιπτώσεις. Συνήθως τείνω να θεωρώ κλασικά τα δημιουργήματα που είναι τοποθετημένα στη στοιχειωμένη Βικτωριανή Αγγλία -που περιέχουν μέσα σε πολλά άλλα πράγματα ένα είδος "γοτθικού ρομάτζου" όπως λέει ο ΡασπΚ από πάνω- αλλά όχι μόνο γιαυτό, περισσότερο επειδή έχουν να κάνουν με τρόμους του μυαλού. Ενώ μια καλή αιματηρή σκηνή θα την ευχαριστηθώ όταν θα είναι δοσμένη σωστά δε θα με τρομάξει, ή τουλάχιστον δε μου έχει τύχει μέχρι στιγμής, από την άλλη όταν ο φόβος πηγάζει από τον ίδιο τον άνθρωπο (κυρίως όταν έρχεται από τις καταστάσεις του μυαλού του) συνήθως τον "πιστεύω" περισσότερο οπότε και με επηρεάζει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted April 11, 2006 Share Posted April 11, 2006 Γενικά προτημώ την pulp λαική λογοτεχνία τρόμου των προηγουμένων δεκαετιών, τύπου Lovecraft, Blackwood, Kuttner, Bloch κ.α Αυτό που μου αρέσει περισσότερο σε αυτό το στύλ είναι η μυστιριώδης ατμόσφαιρά που κυριαρχεί στο διήγημα σε συνδιασμό με τον ψυχαγωγικό τρόπο γραφής. Τα περισσότερα καινούρια βιβλία τρόμου τα ψιλο-αποφευγώ άν και πάντα μπορεί να βρείς κάτι καλό εκεί... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 12, 2006 Author Share Posted April 12, 2006 Προσωπικά προτιμώ τον τρόμο που προέρχεται από το άγνωστο. Αυτό που υπάρχει στο σκοτάδι και αχνοφαίνεται μέσα από τις σκιές ή βγαίνει σιγά σιγά στο φως. Όσο λιγότερα μαθαίνουμε και όσο αργότερα τα μαθαίνουμε τόσο το καλύτερο. Δεν αν΄τεχω με την καμία να εξηγούνται τα πάντα από την αρχή, όπως πχ γίνεται στο "Μεγάλο και μυστικό θέαμα" του Clive Barker. Χάνονται πάρα πολλές δυνατότητες και από τρόμο περνάμε συνήθως σε σκοτεινή φαντασία (δύο είδη που γειτνιάζουν αλλά διαφέρουν σημαντικά) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted April 23, 2006 Share Posted April 23, 2006 Να πω την αλήθεια, δεν έχω βρει ακόμα το στιλ της ιστορίας τρόμου που μου αρέσει "περισσότερο". Ίσως κάτι σαν Clark Ashton Smith. Τώρα που το σκέφτομαι είναι ο μόνος συγγραφέας τρόμου που μπορεί πραγματικά να με σοκάρει. Νομίζω ότι σ αυτές τις περιπτώσεις είναι το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος του συγγραφέα, όχι το τι γράφει. Πχ, δε νομίζω ότι ο King, όσο και να το παλέψει, θα μπορέσει ποτέ να γράψει ιστορία τύπου Smith. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BunnyDee Posted April 23, 2006 Share Posted April 23, 2006 Δε νομιζω ουτε κι εγω, αλλα δεν νομιζω να θελει κιολας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 10, 2006 Share Posted May 10, 2006 Ο Κίνγκ είναι στην λογοτεχνία τρόμου σαν τον μπακάλη της γειτονίας...όσον αφορά τα τρομακτικά στοιχεία μάλλον mild αλλά πάντα reliable. Ποτέ δηλαδή δεν με τρομάζει τώρα πια, αλλά γράφει καλά και κρατάει το ενδιαφέρον...θές να δείς τι θα γίνει, αλλα δεν τρομάζει πραγματικά ποτε(εντάξει αν ξεχάσω το ''Λάμψη'' και το ''Αυτό''). Βασικά οσον αφορά το αρχικό θέμα, εχει μάλλον να κάνει με περιόδους...Κάποτε διάβασα αποκλειστικά διηγήματα της σχολής Λάβκραφτ, έπειτα διάβαζα Κίνγκ και τα συναφή. Δεν μπορώ να πώ οτι έχω κάποια προτίμηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Azenath Posted January 9, 2007 Share Posted January 9, 2007 Εγώ ψηφίζω ψυχολογικό τρόμο, τον τρόμο της καθημερινότητας, ή τον αλληγορικό. Kορυφαία τέτοια παραδείγματα από short stories το "Gramma" του Steven King, τα "Σελεφαϊς" "Παρείσακτος" από Λάβκραφτ. Δε θα πω όχι βέβαια στην όμορφα δοσμένη καφρίλα, ας μου συγχωρεθεί το παράδοξο. Είχα διαβάσει την "Αλυσίδα" του H. Warner Munn και είχα πάθει ταράκουλο - και δεν το παθαίνω συχνά. Είχε υπόθεση, προϊστορία, χαρακτήρες ολοκληρωμένους, όχι σχηματικούς, και τρελή φρίκη. Βασικά δε μου αρέσει ο τρόμος για τον τρόμο, αλλά το πλαίσιο που οδηγεί στον τρόμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
I robot Posted January 10, 2007 Share Posted January 10, 2007 Μου αρεσει γενικα ο τρομος με μεταφυσικα αιτια, το Αγνωστο/Ξενο ειναι παντα τρομακτικο. Οταν ο τρομος εχει "φυσικα" αιτια, προτιμω να ειναι κατι μαζικο. Δε βρισκω τρομακτικο το να κυνηγαει ενας ψυχακιας μια γκομενα επειδη την εχει βαλει στο ματι, και αυτο να ειναι ολο... Απλα δε με βαζει στο ρολο γιατι "οκ δε πανα τη σκοτωσει να ηρεμισει;". Αν ειναι serial ο δολοφονος απο την αλλη, ε, κατι παει να κανει- ειμαι και γω ενα υποψηφιο θυμα ισως; :Ρ Γενικα παντως καλογραμμενος να ειναι ο τρομος και μια χαρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Faia de Wolf Posted May 3, 2007 Share Posted May 3, 2007 Για να δούμε: κατ' αρχήν, θα έλεγα ότι ταυτίζομαι απολύτως με το γράψιμο του Clive Barker και λατρεύω τους "κακούς" χαρακτήρες του (Κενοβιάτες, Ιμακολάτα κτλ.). Από την άλλη με τραβάνε τα λεγόμενα "γοτθικά διηγήματα" (Sheridan Le Fanue, E. A. Poe). Τέλος, δεν μπορώ να αντισταθώ στον άρχοντα H.P. Lovecraft. Πάντως, το πρώτο ανάγνωσμα που με τρόμαξε ήταν η Νέκυια της Οδύσσειας! Ακόμα το θυμάμαι! Κάποτε μου άρεσε και ο S. King, αλλά τα τελευταία χρόνια τον βρίσκω αφάνταστα βαρετό. (Και μέχρι τώρα έχουν μιλήσει οι τέσσερεις μόνο από τις 187, 65 + 19% ΦΠΑ προσωπικότητες μου...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted June 27, 2008 Share Posted June 27, 2008 Δεν έχω ένα συγκεκριμένο είδος... Μ'αρεσει η ατμόσφαιρα, η αγωνία του τι γίνεται στην επόμενη σελιδα, το να μην ξέρεις ποιός τελικά είναι ο κακός... Δεν μπορώ να πω πως τα 'λουτρά αίματος' με ενθουσιάζουν, αλλά είναι ανάλογα την ιστορία, πως το έχει εντάξει ο συγγραφέας στο κείμενο... Γενικά, προτιμώ τα γοτθικά και τις ιστορίες Βρυκολάκων, Λυκανθρώπων (με την αγγλικά μετάφταση όπου Lycanthrope καλύπτει πολλά διαφορετικά είδη ζωανθρώπων). Ο Κίνγκ. από τα λίγα που έχω διαβάσει (τι να πω, προτιμώ ταινίες τρόμου) σε κρατάει, ψάχνεσαι... Το ίδιο κάνει και η Hamilton, τουλάχιστον στα 3 πρώτα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά.... Ο άρχοντας για μένα είναι ο Poe.... Lovecraft για την ώρα δεν έχω καταφέρει να εντάξω στις λίστες μου... Κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted June 27, 2008 Share Posted June 27, 2008 (edited) Μου αρέσουν τα περιεργα πράμματα στον τρόμο. Ψυχολογικά κι αλλοπρόσαλλα. Σαν το House of Leaves. Βέβαια, δεν έχω ιδέα αν θεωρείται επίσημα τρόμου. Edited June 27, 2008 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted June 28, 2008 Share Posted June 28, 2008 Μου αρέσουν τα περιεργα πράμματα στον τρόμο. Ψυχολογικά κι αλλοπρόσαλλα. Σαν το House of Leaves. Βέβαια, δεν έχω ιδέα αν θεωρείται επίσημα τρόμου. Θεωρείται. Όπως και το παρεμφερές Dionaea House. Με ένα γρήγορο ψάξιμο, δε βρήκα ειδικό τόπικ γι' αυτό το ημιτελές αριστούργημα. Δεν έψαξα σωστά ή το έχουμε παραλείψει; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Phantom Posted September 30, 2008 Share Posted September 30, 2008 Αυτό το «στυλ», θα το χωρίσω κατά περιόδους. Κάποτε μου άρεσαν τα πάντα.. εκτός από τα σπλάτερ και το λουτρό αίματος. Λογαριάζοντας το σήμερα, προτιμώ τον τρόμο σαν πρόφαση και μόνο. Μ αρέσουν οι χαρακτήρες μπροστά κι έπειτα από πίσω η ευφυής κατάληξη. Μ αρέσει ο τρόμος να υπονοείται.. Ίσως επειδή δεν πιστεύω στο υπερφυσικό (όχι πιά).. αλλά κι αυτό αν δοθεί αριστοτεχνικά θα με ικανοποίσει. υ.γ Κι επειδή αναφέρουμε τον «βασιλιά King», υπήρξαν στιγμές που έγραψε σαν λογοτέχνης, υπήρξαν στιγμές που υπήρξε μπουρδολόγος και υπήρξαν στιγμές που μιμήθηκε τον λογοτέχνη αποτυχημένα.. κατά την άποψή μου πάντα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.