Jump to content

Συνεργασίες συγγραφέων


heiron

Recommended Posts

Μερικες φορες καποιοι συγγραφεις συνεργαζονται και γραφουν καποιο βιβλιο απο κοινου.

(Ζελαζνυ-Ντικ, Νιβεν-Πουρνελ κτλ)

Τι γνωμη εχετε για αυτα τα βιβλια;Εχετε διαβασει κατι τετοιο;Ποιο;

Απο λογοτεχνια δε θυμαμαι να εχω διαβασει κατι παρομοιο αλλα εχω διαβασει την τριλογια εκλαικευμενης επιστημης των Σαγκαν-Σκλοφσκυ,που ηταν πολυ καλη.

Link to comment
Share on other sites

Έχω διαβάσει το Good Omens των Pratchett-Gaiman για το οποίο η wikipedia λέει:

 

As Pratchett and Gaiman were living in different countries at the time, and as the writing of the book predated widespread use of the Internet, the collaboration took place largely over the telephone, with Pratchett doing the majority of the actual writing.

 

Επίσης στα sequel του Ράμα ο Άρθουρ Κλαρκ συνεργάστηκε με τον Gentry Lee.

 

Θυμάμαι ότι έχω διαβάσει κάπου ότι ένας άγραφος νόμος της λογοτεχνίας λέει ότι όταν συνεργάζεται ένας διάσημος συγγραφέας με έναν άγνωστο, το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς συνήθως το έχει κάνει ο άγνωστος συγγραφέας, με το μεγάλο όνομα να αρκείται σε συμβουλές.

Link to comment
Share on other sites

"το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς συνήθως το έχει κάνει ο άγνωστος συγγραφέας, με το μεγάλο όνομα να αρκείται σε συμβουλές."

 

Αυτο συμβαινει σε πολλους τομεις.Πχ στην επιστημη.Βλεπε στην ανακαλυψη της φυσεως των παλσαρ η στη συνεργασια Bose-Einstein.

 

Εχω διαβασει το λικνο (Κλαρκ-Λη) και δεν ενθουσιαστηκα...

Link to comment
Share on other sites

Έχω διαβάσει ένα μεγάλο μέρος από το Φυλακτό (παραπάνω από το μισό) από Κινγκ και Στράουμπ. Το ότι δεν κατάφερα καν να το τελειώσω αποτελεί απόδειξη μονάχα για το ότι δε μ'αρέσει και για τίποτα άλλο. Κατά τα άλλα δεν έχει πέσει στα χέρια μου καμία άλλη συνεργασία για να έχω μια καλύτερη εικόνα, αν και δεν μπορώ να φανταστώ πως ακριβώς το κάνουν. Υποθέτω δηλαδή πως ο καθένας προσπαθεί να γράφει στο ίδιο ακριβώς στυλ με τον άλλο, οπότε και τα δύο στυλ γίνονται τελικά πιο επίπεδα από ότι θα ήταν αν ένας μόνο άνθρωπος έγραφε το βιβλίο. Αλλά μπορώ να κάνω μόνο υποθέσεις όπως είπα και πάνω, οπότε σταματώ εδώ.

Link to comment
Share on other sites

το good omens μου ηρθε κι εμενα στο μυαλο μολις ειδα το τοπικ και μπορω να πω οτι μου αρεσε ιδιεταιρα....

Link to comment
Share on other sites

Good Οmens και Talisman είναι αυτά που διάβασα, και τα δυο αρκετά καλα. Το Φυλαχτό είναι μάλλον απ τα αγαπημένα μου βιβλία γενικότερα.

Link to comment
Share on other sites

Έχω διαβάσει ένα μεγάλο μέρος από το Φυλακτό (παραπάνω από το μισό) από Κινγκ και Στράουμπ. Το ότι δεν κατάφερα καν να το τελειώσω αποτελεί απόδειξη μονάχα για το ότι δε μ'αρέσει και για τίποτα άλλο. Κατά τα άλλα δεν έχει πέσει στα χέρια μου καμία άλλη συνεργασία για να έχω μια καλύτερη εικόνα, αν και δεν μπορώ να φανταστώ πως ακριβώς το κάνουν. Υποθέτω δηλαδή πως ο καθένας προσπαθεί να γράφει στο ίδιο ακριβώς στυλ με τον άλλο, οπότε και τα δύο στυλ γίνονται τελικά πιο επίπεδα από ότι θα ήταν αν ένας μόνο άνθρωπος έγραφε το βιβλίο. Αλλά μπορώ να κάνω μόνο υποθέσεις όπως είπα και πάνω, οπότε σταματώ εδώ.

 

Όταν ο Feist και η Janny Wurts έγραψαν μαζί την Empire Trilogy, κάπου διάβασα ότι το έκαναν ως εξής: Έγραφε ο ένας ένα κεφάλαιο, το έστελνε στον άλλο. Ο άλλος έκανε ό,τι αλλαγές ήθελε (εννοείται, χωρίς να αλλάζει υπερβολικά τη συμφωνημένη πλοκή) και το έστελνε πάλι στον πρώτο, ο οποίος έκανε κάποιες ελάχιστες τελευταίες αλλαγές. Κι αυτό γινόταν εναλλάξ σε όλα τα κεφάλαια.

 

Μια άλλη μέθοδος που έχω ακούσει είναι ο ένας να λέει τι θα γίνει στην πλοκή και ο άλλος να γράφει. Και υπάρχει πάντα και η μέθοδος του "γράφω ένα κεφάλαιο εγώ, ένα εσύ", όπου και φυσικά θα φανεί η διαφορά στο στιλ.

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ μόνο το Φυλαχτό έχω διαβάσει, και ανέκαθεν είχα την απορία πώς το έκαναν...νομίζω ότι το πηγαιναν κεφάλαιο κεφάλαιο (ή ίσως ανα δυο κεφάλαια) γιατι σε κάποια σημεία θυμάμαι ήταν ξεκάθαρη η αλλαγή ύφους. Γενικά όμως νομίζω ταιριάζανε τα στυλ τους και δε μου χτύπησε κάτι άσχημο.

 

Το Good omens τώρα που το λέτε το είχα ξεκινήσει αλλά το παράτησα μετά απο λιγες σελιδες. Δε νομίζω ότι έφταιγε η συνεργασία όμως...

Link to comment
Share on other sites

Υποθετω πιο συνηθισμενος τροπος ειναι αυτος με τα κεφαλαια που ειπε ο Βαρδος.

Κι ενας αλλος ειναι να γραφει ενας κι ο αλλος να του λεει την πλοκη,μαλλον.

Μορφη συνεργασιας ειναι και η γραφη στο στυλ RPG.Οπως ο Λαιμπερ με τον Χαρι Φισερ.Ο Φισερ ειχε γραψει μεγαλα κειμενα στο Λανκμαρ.

Στην τριλογια(δοκιμιων) Σκλοφσκυ-Σαγκαν μαλλον μεσω τηλεφωνου επικοινωνουσαν αφου δεν υπηρχε ιντερνετ και επιπλεον ο ψυχρος πολεμος τους εβαζε πολλα εμποδια.Παντως εχει φαση που υπαρχουν σημαδια στο βιβλιο για να δειχνει ποτε γραφει ο ενας και ποτε ο αλλος.Συχνα,ειναι μονο μια προταση απο τον καθενα!!!

Αναρωτιεμαι πως γραφουν και οι Weis-Hickman.

Παντως το "Deus Irae"(Zelazny-Dick) ηταν μαλλον κατωτερο των υπολοιπων βιβλιων που εγραψε ο καθενας απο τους συγγραφεις.Ενω αντιθετα τα βιβλια που εγραψαν Νιβεν-Πουρνελ θεωρουνται αρκετα καλα.Ο Πουρνελ μονος του δεν εχει διακριθει ιδιαιτερα.Για τον Λη(που συνεργαστηκε με τον Κλαρκ στη σειρα Ραμα,στο Λικνο και δεν ξερω που αλλου),δεν το συζητω,μαλλον αγνωστος σαν ονομα διεθνως.

Edited by heiron
Link to comment
Share on other sites

Για το Deus Irae λέγεται ότι δεν ήταν συνεργασία αλλά απλά ότι το ξεκίνησε ο Dick, το εγκατέλειψε κάποια στιγμή και οι εκδότες που είχαν τα δικαιώματά του το έδωσαν στον Zelazny για να το ολοκληρώσει.

 

Μια άλλη πολύ καλή συνεργασία είναι αυτή των Robert Shea και Robert Anton Wilson στη περίφημη Illuminatus! τριλογία.

 

Τέλος, μην ξεχνάμε (αν και είναι easily forgettable τελικά :p) τα Dune prequels...

Link to comment
Share on other sites

Τέλος, μην ξεχνάμε (αν και είναι easily forgettable τελικά :p) τα Dune prequels...

 

Ουπς...Έχεις απόλυτο δίκιο! Λοιπόν, όσα έχω διαβάσει (τα 3 πρηκουελς δηλαδή) ήταν πάρα πολυ καλά...δεν έχω διαβάσει κάτι άλλο απο κανέναν απ τους δύο για να κρίνω, αλλά το γράψιμο ήταν πολύ καλό και στρωτό και δεν χτυπαγε πουθενά αλλαγή ύφους (απ ό,τι θυμάμαι δηλ, γιατι πάει και καιρός που τα διάβασα). Αλλο τώρα αν σε πολλούς δεν άρεσε το στυλ, καθότι ήταν πολυ διαφορετικό απο του μπαμπά. Εμένα που τα διάβασα πριν απο τα κανονικά, μου άρεσαν πολύ (και μετα έπιασα το dune κι επαθα ένα αναγνωστικό σοκ :p)

 

Γενικά, αν οι συγγραφείς μπορούν να συνεργαστούν έτσι ώστε το βιβλιο να έχει ένα ενιαίο ύφος (με όποιον τρόπο κι αν γινει αυτό) νομίζω είναι καλές οι συνεργασίες.

Link to comment
Share on other sites

Βασικα το στυλ ειναι εντελως διαφορετικο γιατι δεν ειναι καν ο υιος Χερμπερτ που μιμειται τον πατερα.Την κυρια δουλεια την εκανε ο Αντερσον,προφανως.Ο οποιος δεν ειναι κακος συγγραφεας.Βεβαια, εχει ξεσκιστει να γραφει φαν-φικ και Dune prequels...Απο την αλλη ο Χερμπερτ(τζουνιορ),δεν εχει να επιδειξει κατι αξιολογο.

 

(Χμ...τωρα μου δωσατε εμπνευση για αλλο θεμα)

 

Για το "Οργη Θεου" εχω ακουσει κι εγω την ιστορια.Αλλα "τυπικα" ειναι συνεργασια αφου δουλεψαν και οι δυο πανω στο βιβλιο.

Βεβαια,δεν ξερω ποσο δικο του στοιχειο εβαλε ο Ζελαζνυ.

Γιατι ας πουμε κι ο γιος του Τολκιν εξεδωσε βιβλια του πατερα μετα το θανατο του,αλλα αυτος εβαλε μονο καποιες σημειωσεις.Δεν προσθεσε λογοτεχνικα αρα δεν ηταν συνεργασια.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Εχω διαβασει το Φυλακτο και το Μαυρο Σπιτι, του Κινγκ και Στραουμπ. Τον δευτερο δεν τον ειχα ξαναδιαβασει και μετα απο αυτα τα δυο βιβλια δεν νομιζω να τον διαβασω!! Ηταν ψιλοχαλια, αλλα τα διαβασα και τα δυο μεχρι το τελος, περιμενα μηπως φτιαξει απο την μεση και μετα αλλα.... ματαια!!

Αυτους που θα ηθελα να δω σαν συγγραφικο ντουετο ειναι οι Κινγκ- Κουντζ, αλλα κατι μου λεει πως δεν θα γινει ποτε αυτο. Μηπως δεν ειναι δυο προσωπα αλλα ενα; :Lighten:

Εσεις τι λετε;

Link to comment
Share on other sites

Αυτους που θα ηθελα να δω σαν συγγραφικο ντουετο ειναι οι Κινγκ- Κουντζ, αλλα κατι μου λεει πως δεν θα γινει ποτε αυτο. Μηπως δεν ειναι δυο προσωπα αλλα ενα; :Lighten:

Εσεις τι λετε;

 

Δεν έχω διαβάσει βιβλία του δεύτερου, ίσως να μοιάζουν σε ύφος, αλλά αν αυτό που λες ήταν αλήθεια δεν θα υπήρχε περίπτωση να είναι κρυφό, όχι μετά από τόσα χρόνια. Όχι μετά από τόσες κινηματογραφικές μεταφορές δικών του έργων (με το πρώτο Watchers σαν καλύτερο.)

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ έχω μισό-διαβάσει "το φυλαχτό" (αρκετά ωραία μετάφραση απο Bell) και δεν μου άρεσε. Να φανταστείται πως το έφτασα στην 130 σελίδα (και μιλάμε βέβαια για ένα βιβλίο περίπου στις 600 σελίδες έτσι ?) για να αρχίσω να βρίσκω ενδιαφέρον αλλά και πάλι δεν μου έκανε όρεξη να το τελειώσω. Δεν ξέρω αν αυτό λέει κάτι. Κατά τα άλλα είμαι newbie στην φανταστική λογοτεχνία και άλλο βιβλίο-συνεργασία δεν έχω διαβάσει.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..