King_Volsung Posted May 12, 2006 Share Posted May 12, 2006 Είδος: ξέρω γω... Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 630 Αυτοτελής; Ναι Ήταν_κάποιος_που_του_άρεσαν_οι__άρτες2.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted May 12, 2006 Share Posted May 12, 2006 Δεν είχα ξαναδιαβάσει ιστορίες σου. Διάβασα δύο και ήταν και οι δύο πάρα πολύ καλές. Δυνατό και απαιδιόδοξο. Μικρό και περιεκτικό. Στείλε και στο διαγωνισμό κάτι.. Άλλη μία φορά Keep up the good work Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 12, 2006 Share Posted May 12, 2006 Μου άρεσε αρκετά Vols, είναι σαν μικρό παραθυράκι, ή ακόμα και σαν κλειδαρότρυπα. Ανοίγει μια χαραμάδα, και βλέπουμε καθαρά αυτόν τον κάποιον-που-του-άρεσαν-οι-χάρτες. Ίσως, πάντως, να έπρεπε να το αναπτύξεις λίγο περισσότερο, να περιγράψεις με λίγες περισσότερες λεπτομέρειες τις συνήθειές του - τις εμμονές του, αν θες, για να μας φέρεις ακόμα πιο κοντά του. Αυτό που δεν μου πολυάρεσε, είναι το ότι αναφέρεις έτσι 'χύμα' την αυτοκτονία στο τέλος. Γιατί το κάνεις; Δεν χρειάζεται, μπορείς να την αναφέρεις έμμεσα, ή και να την αφήσεις να εννοηθεί. Σου το λέω αυτό, γιατί αμέσως μετά λες για την κακοκαιρία, που μπορεί να πέρασε κι αυτή και να τον άφησε ανενόχλητο, κι εκεί δεν μας ξεκαθαρίζεις κάτι, δεν ξεκαθαρίζεις αν εννοείς πως τον άφησε να περάσει, ή πως τον ξέχασε κι αυτή, παρατημένο στο σπίτι με τους χάρτες... Εμένα μου αρέσει που δεν ξεκαθαρίζεις τα πράγματα στο τέλος [ειδικά εκεί που λες για την κακοκαιρία που τον άφησε], που δίνεις πολλές επιλογές στον αναγνώστη, που μπορεί να διαλέξει μία ανάλογα με τη διάθεσή του και την προσωπικότητά του. Αλλά αυτή η εκδοχή της αυτοκτονίας, με τη χρήση της συγκεκριμένης λέξης δηλαδή, φαίνεται πολύ απόλυτη, κοφτή, ξεφεύγει από αυτή την αίσθηση της ελευθερίας, του 'επιλέξτε ό,τι θέλετε'. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted May 13, 2006 Share Posted May 13, 2006 Καλό, αλλά κάτι μου θύμιζει. Δεν μπορώ να πω ακριβώς. Μήπως έχεις πάρει την ιδέα απο κάπου αλού; Ή έχεις δημοσιεύσει κάτι το παρεμφερές; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Raistlin Majere Posted May 13, 2006 Share Posted May 13, 2006 Ηταν παρα πολυ καλο. Εχεις συγγραφικο ταλεντο και η γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να το αναπτυξεις. Very well done. Keep it up. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted May 13, 2006 Share Posted May 13, 2006 Πολύ καλός κι αυτή την φορά ο Μέγας Βολσούνγκιος... Μου αρέσει οτι δίνεις ένα τέλος που λες οτι δεν χρειάζεται να μάθουμε τι απέγινε, και οτι απλά ήταν κι αυτός μια "ταξιδιάρα ψυχή" !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 7, 2006 Share Posted June 7, 2006 Είναι αναμφισβήτητα μια πολύ όμορφη αφήγηση. Δεν της λείπει τίποτα και είναι προσεγμένη. Έχεις μια υπέροχη – ύπουλη εικόνα μέσα, αυτή με τη γάτα στα πόδια του μέσα στο ζεστό σπίτι όσο αυτός ονειρεύεται βουνά και λαγκάδια. Για τόσο μικρό κείμενο είναι ίσως ο μόνος τρόπος να πεις καθαρά το νόημά του χωρίς να μας κουράσεις ή να μας το πετάξεις στα μούτρα. Έχει μια πολύ όμορφη και ιδιάζουσα δομή: έχεις μια τεράστια εισαγωγή, μία παράγραφο δράση και μισή για τη λήξη του, όμως φαίνεται να είναι ακριβώς αυτή που πρέπει για να περάσεις το νόημα σου. Είναι πλήρες έτσι όπως είναι, δηλαδή, μάλιστα όταν «κοίταξα» τη δομή του για να σου πω κάτι για αυτήν (τη θεωρώ πάρα πολύ σημαντική στα τόσο μικρά διηγήματα), ξαφνιάστηκα πολύ ευχάριστα, γιατί ενώ με την πρώτη ματιά δείχνει σαν να μην υπάρχει κάποια, σαν να είναι τα πράγματα με μία κάποια σειρά απλά για να την καταλαβαίνουμε, δεν είναι καθόλου έτσι. Θα μπορούσα να σου πω πως είναι η αρχή ενός παραμυθιού (συνήθως υπάρχει ένα σημείο που ο ήρωας φεύγει στο άγνωστο κι εκεί σταματά η περιγραφή κι αρχίζει η πλοκή) που ο ήρωας μας δεν ακούει ποτέ. Το μοναδικό πράγμα που με χάλασε είναι μία φράση στην τελευταία παράγραφο: «ίσως αυτοκτόνησε βλέποντας πως όλα είναι μάταια».Καταρχάς, όσοι βλέπουν την ματαιότητα των πραγμάτων αυτοκτονούν? Εννοώ πως γενικεύεις πολύ, αφού προηγουμένως δε μας έχεις μιλήσει καθόλου για τα ψυχολογικά του προβλήματα (και πολύ καλά κάνεις) και τώρα μας λες μέσα σε μισή κουβέντα ότι μπορεί να απέκτησε και να έχουν αποβεί μοιραία. Από την άλλη έχεις μια αντίθεση: «ίσως έφυγε με κακοκαιρία, ίσως έμεινε για πάντα», η εμβόλιμη φράση μου την καταστρέφει γιατί μέσα στην αντίθεση που φτιάχνεις σίγουρα εμπεριέχεται ένας κάποιος θάνατος (δηλαδή ξέρουμε πως δε θα ζήσει για πάντα, αλλά δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει). Ακόμα, σε μια αφήγηση με άλλα νοήματα, ή ένα κύριο, αυτό για τα ανεκπλήρωτα όνειρα που το παίρνεις και το εξετάζεις καλά, βάζεις ένα νέο στοιχείο το οποίο είναι χοντρό και δεν προκύπτει από πουθενά μέσα στο κείμενο, το οποίο επειδή είναι στον επίλογο δεν προλαβαίνεις ούτε να το δικαιολογήσεις ούτε να του δώσεις ένα λόγο ύπαρξης. Προσωπικά, νομίζω πως το κειμενάκι αυτό, χωρίς τη φράση που σου είπα επάνω, θα ήταν τέλειο, αψεγάδιαστο, πράγμα που είναι πολύ δύσκολο να συμβεί και από τις δύο απόψεις (λόγος και νόημα) και θέλω να σου πω ένα μπράβο για αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.