mman Posted November 26, 2007 Share Posted November 26, 2007 Γενικά όπως παρατηρείτε, τρομάζω με το υπερφυσικό. Δε θα δώ εφιάλτες για τον σήριαλ κίλλερ που θα μπει να με σφάξει στο γόνατο, αλλά θα δώ για το φάντασμα/δαιμόνιο που μπορει να μου την πέσει όταν κοιμάμαι... Εγώ αντίθετα τρομάζω με τον "καθημερινό" τρόμο, και όσο πιο πολύ μπορώ να ταυτιστώ με το θύμα, τόσο το χειρότερο. Βέβαια αυτό δεν συμβαίνει καθόλου συχνά πια, αλλά 1) Το τέλος του διηγήματος "Τα δέρματα των πατέρων" του Clive Barker περιγράφει έναν από τους πιο ξαφνικούς και εφιαλτικούς μαζικούς θανάτους που θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς και 2) Το πρώτο κεφάλαιο του "Άρχοντα του Ψεύδους" του Graham Masterton θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα και είναι με διαφορά ό,τι χειρότερο έχω διαβάσει. Πραγματικά υποκλίνομαι στην ιδέα και στο γράψιμο. Το διάβασα δύο φορές πριν συνεχίσω το υπόλοιπο βιβλίο. Είναι τόσο άσχημο, που αν ο αναγνώστης κάνει την παραμικρή προσπάθεια να ταυτιστεί με τα ανυποψίαστα θύματα (κάτι που έρχεται φυσικά μέσα από την τεχνική του Masterton) τότε η φρίκη είναι άμεση και απόλυτη. Πολλές φορές το σκέφτομαι τα βράδια όταν η κόρη μου έχει πάει για ύπνο, και όλα στο σπίτι είναι ήσυχα και γαλήνια και, γαμώτο, είμαι πια 37 χρονών... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted December 31, 2007 Share Posted December 31, 2007 Chuck Palhaniuhk-Haunted Stephen Κing-Μεθοδος αναπνοών, η ιστορία με το ναυαγό Αυτά για την ώρα, επεδή είμαι φλώρος και διαβάζω μόνο φαντεζύ και άρλεκιν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
araquel Posted February 11, 2008 Share Posted February 11, 2008 διάβαζα αυτό το νήμα, και είδα ότι δεν είχα αναφέρει τις ιτιές του algernon blackwood. τρομακτικό με έναν μοναδικό τρόπο που στέλνει ρίγη ανατριχίλας down your spine, ακόμα και αν το διαβάζεις μέρα μεσημέρι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted June 27, 2008 Share Posted June 27, 2008 Δεν μπορώ να πω οτί τρομάζω διαβάζοντας, ανατριχιάζω ναι, αλλά δεν με κάνουν να νιώθω όπως όταν είδα τον Εξορκιστή (μια βδομάδα το σκεφτόμουν να κοιμηθώ.... ) Ανατριχιάζω με ιστορίες του Μπλάκγουντ και του Κίνγκ... Το μόνο βιβλίο που πραγματικά δεν άντεξα να διαβάσω πέρα από 1ο κεφάλαιο (δεν νομίζω να έφτασα καν στο 2ο) ήταν το Mystic River του Lehanne νομιζω? μπορεί να κάνω λάθος στον συγραφέα.... η ταινία πέρασε πιο γρήγορα, στο βιβλίο.... ήταν απλά υπερβολικά 'ζωντανο'.... Δώστε μου υπερφυσικά πλάσματα και δεν θα καταλάβω τίποτα.... (Η ανοσία....) αλλά μπροστά στην ανθρώπινη θηριωδία (ή στα πνεύματα) κάνω πίσω... (Δεν θα κοιμηθώ το βράδυ....) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
pyragelos Posted July 5, 2008 Share Posted July 5, 2008 They do not haunt me (anymore) αλλά είναι ένα από τα πιο τρομακτικά βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ: Ο Πλανευτής, της Muriel Gray. Ακολουθεί το Ντεσπερέισον, του Stephen King. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
christiana Posted July 14, 2008 Share Posted July 14, 2008 (edited) Το μοναδικό βιβλίο που με έκανε να αισθανθω βαθύ φόβο ήταν και εξακολουθεί να είναι το "1984".Το διάβασα στην εφηβεία μου 17;..18; Δεν ήξερα τίποτα για το βιβλίο και το σοκ που ένιωθα διαβάζοντάς το πραγματικά με σημάδεψε.Δεν το έχω ξαναδιαβάσει ποτέ απο τότε ενώ όλα τα καλά βιβλία που έχω τα έχω διαβάσει 2-3 φορές...Εϊχα πέσει σχεδόν σε κατάθλιψη όταν το τελέιωσα και φοβάμαι οτι θα νιώσω πάλι έτσι... Ξερω οτι δεν είναι βιβλίο τρόμου όμως νομίζω οτί είναι το χειρότερο από όλα τα βιβλία τρόμου... Εκτός απο αυτό έχω φοβηθει με Πόε (ήμουν 13-14). Ο Κινγκ είναι απολαυστικότατος σχεδόν σε όλα αλλά πραγματικά με είχε φρικάρει "Η ομίχλη" που την είχα διαβάσει στα αγγλικά. Θα βάλω στην κατηγορία και το "House of Leaves". Επίσης το μοναδικό βιβλίο στην ζωή μου που πέταξα ήταν "Ο Αρχοντας του Ψεύδους".Με αηδίασε ο σαδισμός του πρώτου κεφαλαίου, ο οποίος με έκανε να νιώσω όπως στο "Μη αναστρέψιμος".Υπερβολική βία μόνο για το σοκ. Edited July 14, 2008 by christiana Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted July 14, 2008 Share Posted July 14, 2008 To Girl Next Door ακομα με στοιχειωνει. Κυριως γιατι συνειδητοποιησα οτι ακομη και το πιο φριχτο λογοτεχνικο "τερας" ειναι χνουδωτο αρκουδακι μπροστα στην αγριοτητα του ανθρωπου-ακομα και των παιδιων! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sora_1 Posted January 9, 2009 Share Posted January 9, 2009 Το αγορασα μολις σημερα το Κοριτσι της διπλανης πορτας,θα το ξεκινισω σιγα σιγα!! απο οτι βλεπω ολοι λετε αρκετα καλα λογια..... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nestor Posted January 9, 2009 Share Posted January 9, 2009 Προς το παρόν. με φόβισε το Σάκος με Κόκαλα.. Στο μέλλον θα δείξει.. Και διάβασα και τον Άρχοντα του Ψεύδους, και τσάμπα περίμενα αδρεναλίνη...φευ.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 9, 2009 Share Posted January 9, 2009 Το αγορασα μολις σημερα το Κοριτσι της διπλανης πορτας,θα το ξεκινισω σιγα σιγα!!απο οτι βλεπω ολοι λετε αρκετα καλα λογια..... Όχι. Δε μπορείς να πεις καλά λόγια για το βιβλίο αυτό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sora_1 Posted January 9, 2009 Share Posted January 9, 2009 (edited) Τι εννοεις ? δεν σου αρεσε? Edited January 10, 2009 by sora_1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted January 11, 2009 Share Posted January 11, 2009 Γενικά τρομάζω δύσκολα, ειδικά με ένα βιβλίο, το οποίο δεν μπορεί να cheatάρει με τεχνικές ήχου ή απότομης εναλλαγής εικόνων όπως κάνουν οι ταινίες (θυμηθείτε την 6η αίσθηση, δεν είχε τίποτα πραγματικά τρομακτικό, μόνο σκηνές που ο Σιαμάλαν έκανε ΜΠΟΥ! στους θεατές). Τα πραγματικά καλογραμμένα βιβλία τα ευχαριστιέμαι, αλλά συνήθως δεν τρομάζω. Για παράδειγμα, θυμάμαι ακόμα τη σκηνή του τρόμου που νιώθει ο γιατρός στον Ντέξτερ Ουόρντ όταν βλέπει εκείνο το φυλακισμένο πλάσμα στο υπόγειο ή όταν στην ίδια ιστορία ο συγγραφέας δίνει μόνο στοιχεία, αλλά δεν περιγράφει τίποτα και αφήνει τον ίδιο τον αναγνώστη να καταλάβει τι βρισκόταν μέσα στην ντουλάπα του Nτέξτερ. Μπορώ όμως να θυμηθώ δύο περιπτώσεις που είχα όντως τρομάξει άσχημα. - Μια μέρα που διάβαζα Lovecraft (τα άπαντα είχα πιάσει, όχι κάποια συγκεκριμένη ιστορία) και ήταν αργά το βράδυ, μόνος στο σπίτι, με τα υπόλοιπα δωμάτια σκοτεινά και κρύα, σε μια ήσυχη γειτονιά στο Αιγάλεω που δεν ακουγόταν κανένας θόρυβος από το δρόμο, αλλά αντίθετα ακουγόταν μόνο οι βρύση στην κουζίνα που έσταζε… Αφού διαπίστωσα πως είχα αρχίσει να κοιτάω καχύποπτα πίσω από τον ώμο μου και στις σκιές του άλλου δωματίου, σηκώθηκα, άναψα όλα τα φώτα, ντύθηκα και πήγα για μπύρες. - Διαβάζοντας τη Λάμψη του Κινγκ, μέρα μεσημέρι, έχω φτάσει σε εκείνη τη σκηνή με την παιδική χαρά. Εκεί που ο πατέρας τρομάζει από τους ζωόμορφους θάμνους, που νομίζει πως τον πλησιάζουν όταν δεν τους κοιτάει… Μπρρρρρρρρρ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted January 11, 2009 Author Share Posted January 11, 2009 Μπορώ να πω ότι ως πιτσιρικάς με τρόμαζαν κάποια βιβλία του Κινγκ, κυρίως το ''Σαλεμς Λοτ'' και το ''Αυτό''. Απλά με έβαζαν σε μια κατάσταση ελαφριού τρόμου, οπου δεν έκανα πολλές κινήσεις προς την ντουλάπα μου και φρόντιζα όλα μου τα μέλη να είναι εντός κουβέρτας at all times. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Undertaker Posted January 16, 2009 Share Posted January 16, 2009 (edited) "Βασιλιάς" της ανατριχίλας για'μένα είναι ο Πόε. Οι ιστορίες του όπως το Berenice, The Tell-Tale Heart, The Cask of Amontillado και είδικά το The Masque of the Red Death μου εχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό μου. Και ιδιαίτερα το The Raven, ακόμα και σήμερα όποτε το διαβάζω μου φερνει ανατριχίλες.... Από βιβλία, για κάποιο λόγο αυτό που με εχει "στοιχειώσει" είναι το "It" του Stephen King. Και μάλλον πρεπει να μου εχει αφήσει κυριολεκτικά "τραυμα", καθότι ακόμα και η ταινία (που δεν πλησιάζει ουτε από μακρυά την ατμόσφαιρα του βιβλίου) την βλέπω μεχρι και σήμερα με δυσκολία... Edited January 16, 2009 by Undertaker Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 18, 2009 Share Posted January 18, 2009 Το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας φυσικά. Και από διηγήματα ο Κάτοικος της Αβύσσου του Κλαρκ Άστον Σμιθ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alastor Posted January 28, 2009 Share Posted January 28, 2009 Το τελευταίο βιβλίο με το οποίο πραγματικά τρόμαξα, λόγω της άκρως υποβλητικής του ατμόσφαιρας ήταν το "Ιστορία Φαντασμάτων" του Peter Straub πριν καμία δεκαετία. Πραγματικά στοιχειωμένο βιβλίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted January 28, 2009 Share Posted January 28, 2009 Για μένα ήταν πριν αρκετά χρόνια η Λάμψη του King. Μου φάνηκε αληθινός εφιάλτης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Venea Posted February 11, 2009 Share Posted February 11, 2009 Εμένα το βιβλίο που με έχει στοιχειώσει, αναστατώσει, αηδιάσει...το διάβασα πριν καμια 10αρια χρόνια όταν δούλευα σε ενα βιβλιοπωλείο. Έπεσε στα χέρια μας όταν κάναμε παραλαβή και είπαμε να το διαβάσουμε όλοι!! Το όνομα αυτού...? "Το βιβλίο των βίτσιων" του Άυγουστου Κορτώ Ειλικρινά σταμάτησα αρκετές φορές το διάβασμα γιατί μου είχαν γυρίσει τα άντερα...θέλετε το μικρό της ηλικίας, θέλετε το γεγονός ότι δεν είχα ξαναδιαβάσει κάτι τόσο σκληρό ( αν και είχα εξαντλήσει τον King) Τι να πω..... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted February 11, 2009 Share Posted February 11, 2009 Οι 120 μερες στα Σοδομα...Αληθινη φρικη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 11, 2009 Share Posted February 11, 2009 Οι 120 μερες στα Σοδομα...Αληθινη φρικη! Dark desire δεν ξέρω αν αναφέρεις τις 120 μέρες σε συνάρτηση με το βιβλίο που ανέφερε ο Venea. Το βιβλίο των βίτσιων δεν το ήξερα, από τον Venea το έμαθα, εξ' άλλου νομίζω ότι ο τίτλος του τα λέει όλα. Οι 120 μέρες στα Σόδομα είναι ένα πραγματικά πολύ δυνατό ανάγνωσμα και αποτέλεσε το σημείο γνωριμίας μου με τον ντε Σαντ. Από τότε όποιο βιβλίο του θεικού Μαρκήσιου βλέπω μπροστά μου, το παίρνω χωρίς δεύτερη σκέψη. Μέχρι τώρα έχω τα εξής: - Ζυστίν (Λιβάνης) - Η Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ (Καστανιώτης) - Τα Εγκλήματα του Έρωτα (Printa) - Ο Απατημένος Πρόεδρος και Άλλες Τολμηρές Ιστορίες (Ολκός). Δεν έχω διαβάσει ακόμη κάποιο από αυτά, αλλά σύντομα θα έρθει και η σειρά τους. Επίσης ξέρω πως υπάρχουν και αυτά: - Ο Δήμιος και το Θύμα του - Επιστολή προς τον Αστυνομικό Διευθυντή Cheron - Πάνω στην Άμεση Δημοκρατία και την Άμεση Απάτη των Εκπροσωπήσεων. Δεν γνωρίζω όμως εκδόσεις και δεν μπορώ να τα βρω πουθενά. Τέλος το Οξύ έχει εκδόσει(είναι πλέον εξαντλημένο) τα Μάτια του Χέσους Ιγκνάθιο Αλδαπουέρτα. Κορυφαίο στο είδος του ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted February 11, 2009 Share Posted February 11, 2009 (edited) - Πάνω στην Άμεση Δημοκρατία και την Άμεση Απάτη των Εκπροσωπήσεων. Δεν γνωρίζω όμως εκδόσεις και δεν μπορώ να τα βρω πουθενά. http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=339396 Εκδότης : Ελεύθερος Τύπος Συγγραφέας : Sade Louis Aldonze Donatien Comte de Μεταφραστής : Ζαγκούρογλου Αλέξανδρος,Αλεξίου Νίκος Β.,Παστελάκος Δημήτρης http://www.protoporia.gr/advanced_search_r...ch_option=title Edited February 11, 2009 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 12, 2009 Share Posted February 12, 2009 http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=339396 Εκδότης : Ελεύθερος Τύπος Συγγραφέας : Sade Louis Aldonze Donatien Comte de Μεταφραστής : Ζαγκούρογλου Αλέξανδρος,Αλεξίου Νίκος Β.,Παστελάκος Δημήτρης http://www.protoporia.gr/advanced_search_r...ch_option=title Σ΄ευχαριστώ kitso για την πληροφορία, τώρα που μου το είπες θα το πάρω. Φαντάζομαι βέβαια πως θα ξεφεύγει από την πεπατημένη του αλλά χαλάλι, ντε Σαντ είναι αυτός ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted February 14, 2009 Share Posted February 14, 2009 Dark desire δεν ξέρω αν αναφέρεις τις 120 μέρες σε συνάρτηση με το βιβλίο που ανέφερε ο Venea. Με αφορμη αυτο αλλα εννοουσα το βιβλιο του Μαρκησιου. Αρκετα σκληρο ακομη και για τα δικα μου χαλυβδινα αντερα (ιδιως οι σκηνες εκτελεσεων). Το διαβασα ως πρωτοετης στη Νομικη, την ιδια περιπου περιοδο που ενας πειραγμενος συμφοιτητης, αρχηγος της κινηματογραφικης ομαδας της σχολης, ειχε φερει το Salo του Παζολινι σε μια νυχτερινη προβολη. Η μονη ταινια (και αντιστοιχα ενα απο τα λιγα βιβλια) που πραγματικα με τρομαξε, καθως δειχνει το αυτονοητο: το πιο κακο και μοβορο τερας ειναι ο ανθρωπος που, αν τον αφησεις απολυτα ανεξελεγκτο και εγγυηθεις την ατιμωρησια, δημιουργει εικονες φρικης( οσους θεωρουν το Hostel σκληρο και διεστραμμενο, τους στελνω να διαβασουν Μαρκησιο για να δουν την πραγματικοτητα ). Εκτοτε κολλησα με τον ντε Σαντ, τον οποιο θεωρω εναν από τους πιο σημαντικους συγγραφεις και διανοουμενους ever. Μαλιστα χρησιμοποιησα τις θεωριες του για την αναγκη ατιμωρησιας του εγκληματος σε μια εργασια στο μεταπτυχιακο μου (Ποινικο Δικαιο και Εγκληματολογια) σχετικη με τον καταργητισμο στο ποινικο συστημα. Τα ιδια εργα του εχουμε διαβασει (Ο Ιανος στην Αριστοτελους στη Θεσσαλονικη παντως του εχει ολοκληρο ραφι) Κιτσο ευχαριστω κι εγω για τις πληροφοριες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DonQuixote Posted February 28, 2009 Share Posted February 28, 2009 To πρωτο κεφαλαιο του Αρχοντα του Ψευδους ηταν πολυ δυνατο. Πολυ εντονο και νοσηρο βιβλιο επισης ειναι το Εργοστασιο Σφηκων. Υπαρχει και ενα μικρο διηγημα του Ρευ Μπραντμπερυ νομιχω που ηταν πολυ τρομακτικο. Δυστυχως δεν θυμαμαι τιτλο, ειναι σχετικα με μια μητερα που περιμενει ενα καλοκαιρινο βραδυ το μικρο της γιο να επιστρεψει στο σπιτι. Το διηγημα ειναι γραμμενο απο τη σκοπια του αλλου της παιδιου και ο τροπος που χτιζει την ενταση σελιδα με σελιδα μεχρι να φτασει στην τελικη Λυτρωση ειναι απλα αριστοτεχνικος, μια σπουδη πανω στην ανθρωπινη ψυχολογια και πως ο τρομος μπορει να παρεισφρυσει αθορυβα και καταστροφικα στην καθημερινοτητα μας. Το βιβλιο παντως που με στοιχειωσε ηταν "Τα Βουνα της Τρελλας", ημουν μικρος οταν το διαβασα και σχεδον πιστεψα οτι ηταν αληθεια ολα!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Shinigami Posted March 11, 2009 Share Posted March 11, 2009 Διαβάζω περίπου 15 χρόνια τώρα λογοτεχνία του τρόμου και δε νομίζω πως υπάρχει πλεον βιβλίο που να με τρομάζει τόσο ώστε να χάσω τον ύπνο μου. Μια ανατριχίλα όσο διαβάζω, ναι θα τη νοιώσω με διάφορα. Επιβάλλεται άλλωστε μιας και συνεισφέρει με τον τρόπο της κι αυτή στην απόλαυση του βιβλίου. Αλλά να με στοιχειώνει ένα βιβλίο κι αφότου το κλείσω, όχι. Περάσαν εκείνες οι μέρες της αθωότητας που ένα βιβλίο μπορούσε να με κρατήσει ξάγρυπνη επί σειρά ημερών... Ωστόσο, ομολογώ πως ποτέ δεν κατάφερα να τελειώσω το "120 στα Σόδομα" του Μαρκήσιου που αναφέρθηκε παραπάνω. Για την ακρίβεια, δεν έχω καταφέρει μέχρι και σήμερα να φτάσω ούτε στα μισά του βιβλίου και το παρατάω πάντοτε στις φρικιαστικά αηδιαστικές και δυστυχώς εξαιρετικά λεπτομερείς περιγραφές που σχετίζονται με... βρώμα και δυσωδία εμπλεκόμενη με την ερωτική πράξη. Ειλικρινά, υποκλίνομαι μπροστά στο στομάχι όσων κατάφεραν να ολοκληρώσουν το συγκεκριμένο βιβλίο. Ομολογώ πως ξεπερνά τις αντοχές μου κι ας μην πίστευα ποτέ ότι θα το έλεγα αυτό. Παρεπιπτόντως, δεν έχω διαβάσει το "Το κορίτσι της διπλανής πόρτας" (βασικά, ούτε ακουστά δεν το είχα) που είδα να αναφέρεται σε διάφορα posts από πολλούς. Κι από ένα γρήγορο googlάρισμα που του έκανα νομίζω πως θα το τιμήσω άμεσα τελικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.