wordsmith Posted June 5, 2012 Share Posted June 5, 2012 Τρομάζω πιο εύκολα με ταινίες, όχι με βιβλία. Δυο τρία βιβλία που ένιωθα να παγώνω στα πιο τρομαχτικά τους σημεία ήταν το Survivor Type του Stephen King(αυτό με το ναυαγό που αναφέρει κάποιος πιο πάνω), Το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας βεβαίως και, αν θυμάμαι καλά, ο Ιός του Scott Sigler. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
reigninblood Posted June 5, 2012 Share Posted June 5, 2012 Να ρωτήσω κάτι; Μιλάμε για βιβλία τα οποία μας έχουν τρομάξει, έτσι; Για μένα παράδειγμα η λέξη τρόμος, έρχεται με ένα "Σάλεμς Λότ", ή ένα "η περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ" που σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο. Κάποια απο τα βιβλία που προαναφέρθηκαν όπως "το κορίτσι της διπλανής πόρτας", ή το πρώτο κεφάλαιο του " άρχοντα του ψεύδους" δεν ξέρω αν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, καθώς πρόκειται για καφρίλα και ας κατατάσονται στα τρόμου. Στον άρχοντα μάλιστα θα θεωρούσα τη συνέχεια πιο τρομακτική, παρά το πρώτο κεφάλαιο. Αυτά είναι υποκειμενικά θα μου πείτε όλοι. Οκ, το δέχομαι. Αλλά πείτε μου, απο τι τρομάξατε στο "κορίτσι...." του Κέτσαμ; Απο τον υπαινιγμό κατεβαίνοντας στο υπόγειο κάθε φορά του τι θα συμβεί; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted June 6, 2012 Share Posted June 6, 2012 (edited) Οκ, το δέχομαι. Αλλά πείτε μου, απο τι τρομάξατε στο "κορίτσι...." του Κέτσαμ; Απο τον υπαινιγμό κατεβαίνοντας στο υπόγειο κάθε φορά του τι θα συμβεί; Με το Κορίτσι της διπλανής πόρτας τρομάζεις με το που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη τρέλα και με το τι άλλο θα περάσουν τα κορίτσια.Δεν υπάρχει μόνο ο υπερφυσικός τρόμος, για μένα το χειρότερο τέρας ειναι ο άνθρωπος. Edited June 6, 2012 by Μιχάλης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 6, 2012 Share Posted June 6, 2012 Ακριβώς. Εγώ τρόμαζα γιατί κάθε φορά νόμιζα ότι εκεί θα τελειώσουν τα βασανιστήριά της, τι άλλο πια θα σκεφτούν αυτοί; Αλλά κάθε φορά χειροτέρευε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 6, 2012 Share Posted June 6, 2012 Αλλά πείτε μου, απο τι τρομάξατε στο "κορίτσι...." του Κέτσαμ; Απο τον υπαινιγμό κατεβαίνοντας στο υπόγειο κάθε φορά του τι θα συμβεί; Το τι τρομάζει πραγματικά τον καθένα είναι υποκειμενικό. Προσωπικά μιλώντας, έχω μεγαλώσει σε μία μικρή κοινότητα, όπου όλοι ήξεραν τα άπλυτα του άλλου. Λίγο κουτσομπολιό να άκουγες και ήξερες ποιος έδερνε τη γυναίκα του, ποιος κεράτωνε με ποια (και όχι μόνο), για εκείνον που είχε πετάξει από το σπίτι του μανάδες, πατεράδες, αδέρφια, ποιος έκλεβε, ποιος πούλαγε πρέζα σε ποιον κλπ και άλλα τέτοια ωραία. Σε όλα όμως υπήρχε μία σιωπηλή ανοχή, κανένας δεν έκανε τίποτα. Το Κορίτσι της διπλανής πόρτας είναι η ακραία εκδοχή αυτού του φυσιολογικού φαινομένου, η μαζική σιωπηρή ενοχή που μετατρέπεται σε ένα σαδιστικό παιχνίδι. Είναι η συνειδητοποίηση του τρόμου που συμβαίνει δίπλα σου, ο τρόμος της αδυναμίας σου να αντιδράσεις σε τόσο σάπιο, ο τρόμος της ευχαρίστησης που σου δίνει η συμετοχή σε κάτι τόσο λάθος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
reigninblood Posted June 6, 2012 Share Posted June 6, 2012 Οκ, απλά επειδή το θρέντ λέει "Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σας έχει τρομάξει πραγματικά;" Αν εννοείται ο τρόμος σαν ιδέα και όχι αποκλειστικά σαν γραφή, δλδ το τι μπορεί να συμβεί, να είναι αληθινό, η να φτάσει ο ανθρώπινος νους σαφώς και είναι τρομακτικά. Ίσως εγώ το κατάλαβα λάθος θεωρώντας τον τρόμο που βγαίνει μέσα απο τη γραφή ενός συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anwrimos23 Posted June 7, 2012 Share Posted June 7, 2012 (edited) Αλλά πείτε μου, απο τι τρομάξατε στο "κορίτσι...." του Κέτσαμ; Απο τον υπαινιγμό κατεβαίνοντας στο υπόγειο κάθε φορά του τι θα συμβεί; Το τι τρομάζει πραγματικά τον καθένα είναι υποκειμενικό. Προσωπικά μιλώντας, έχω μεγαλώσει σε μία μικρή κοινότητα, όπου όλοι ήξεραν τα άπλυτα του άλλου. Λίγο κουτσομπολιό να άκουγες και ήξερες ποιος έδερνε τη γυναίκα του, ποιος κεράτωνε με ποια (και όχι μόνο), για εκείνον που είχε πετάξει από το σπίτι του μανάδες, πατεράδες, αδέρφια, ποιος έκλεβε, ποιος πούλαγε πρέζα σε ποιον κλπ και άλλα τέτοια ωραία. Σε όλα όμως υπήρχε μία σιωπηλή ανοχή, κανένας δεν έκανε τίποτα. Το Κορίτσι της διπλανής πόρτας είναι η ακραία εκδοχή αυτού του φυσιολογικού φαινομένου, η μαζική σιωπηρή ενοχή που μετατρέπεται σε ένα σαδιστικό παιχνίδι. Είναι η συνειδητοποίηση του τρόμου που συμβαίνει δίπλα σου, ο τρόμος της αδυναμίας σου να αντιδράσεις σε τόσο σάπιο, ο τρόμος της ευχαρίστησης που σου δίνει η συμετοχή σε κάτι τόσο λάθος. Πιστεύω πως η χρήση της λέξης Σοκ είναι πιο σωστή στην προκειμένη περίπτωση. Εδώ προκαλείται το αίσθημα του αποτροπιασμού για την ανθρώπινη κτηνωδία. πχ Η ταινία Mη Αναστρέψιμος προκάλεσε σε πολλούς δυσάρεστα συναισθήματα ανάλογα με αυτά που περιγράφει παραπάνω ο Νιχίλιο, αλλά δε θα την χαρακτήριζες ως ταινία τρόμου. Έχουμε να κάνουμε περισσότερο με την ειδική κατηγορία του disturbing novel/movie κλπ Edited June 7, 2012 by Anwrimos23 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted March 23, 2017 Share Posted March 23, 2017 Θα σας φανεί περίεργο αλλά το βιβλίο που με τρόμαξε ήταν το Ευλογημένο Παιδί, ήταν νύχτα είχε ησυχία, εκείνη η μεριά του ξενοδοχείου δεν είχε πολλούς ενοίκους, και η σιγή ήταν απόλυτη και εγώ διάβαζα για δαίμονες και θυσίες... Ε πολύ θέλει; Αγριεύτηκα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.