King_Volsung Posted May 13, 2006 Share Posted May 13, 2006 Ο λόγος για μια ιστορία/ιδέα/εικόνα/οτιδήποτε έχουμε μέσα στο μυαλό μας... Άρχισε σαν αστείο όταν μιλούσα με τον Χείρων πιο πριν στο msn. Λέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου "όσο πιο μικρή η ιστορία τόσο καλύτερα" και λέγαμε πόσο μικρή μπορεί να είναι, μέχρι που είπαμε "ιστορία με 0 λέξεις". Αμέσως μου ήρθε η ιδέα να κάνω αυτό το τόπικ, γιατί η σκέψη αυτή με "βασανίζει" εδώ και λίγο καιρό. Μία ιστορία με 0 λέξεις είναι μια ιστορία που δεν έχει γραφτεί και μένει μέσα στο κεφάλι μας. Πιστεύετε πως είναι καλό, από τη μεριά της ιστορίας, να την βγάζουμε από μέσα μας και να τη μεταφέρουμε στο χαρτί; Είναι καλό για εμάς; Εγώ νομίζω πως από τη μεριά της ιστορίας, κακώς γράφουμε. Κακώς τη βγάζουμε προς τα έξω, γιατί πάντα μα πάντα βγαίνει διαφορετική και πολλές φορές χειρότερη από αυτό που έχουμε αρχικά στο μυαλό μας. Κάτι χαλάει στην μεταφορά των δεδομένων... κάτι στα καλώδια ίσως () Αλλά και από τη μεριά τη δικιά μας, των συγγραφέων, έχω κάποιες ενστάσεις για το αν θα έπρεπε να γράφουμε ή όχι. Όποτε πλάθω μια ιστορία, πριν ακόμη ξεκινήσω το γράψιμο, έχω ένα πολύ παράξενο αίσθημα που δε ξέρω τι ακριβώς είναι' πάντως είναι σίγουρα ωραίο... Και πολλές φορές όταν διαβάζω κάτι παλιότερο που έχω γράψει, με πιάνω να αναπολώ την εποχή που το έγραφα και προσπαθώ να φέρω πάλι στο μυαλό μου εκείνο το παράξενο αίσθημα, αλλά είναι αδύνατο. Όπως στα ναυπηγία, που φτιάχνεις πρώτα ένα καράβι με κόπο και μεράκι αλλά μετά έτσι και μπει στη θάλασσα το ξαναβλέπεις αραιά και που και πάντα από μακρία με κάνα κυάλι. Οι ιστορίες όμως που είτε δεν έχουν τελειώσει, είτε δεν έχουν βγει καθόλου, συνεχίζουν να ζουν μέσα μου και μπορώ κάποια στιγμή, με τα κατάλληλα ερεθίσματα, να νιώσω και πάλι αυτό το παράξενο αίσθημα. Λοιπόν, για ποιο λόγο να γράφω και να μη τις κρατάω για τον εαυτό μου; Χμμ... Τέλος πάντων, με απλά λόγια: Πόσο καλό νομίζετε πως είναι να γράφουμε τις ιστορίες που στριφογυρνάνε στο μυαλό μας; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted May 13, 2006 Share Posted May 13, 2006 Εξαρτάται. Δε νομίζω ότι μπορεί να δωθεί απάντηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 13, 2006 Share Posted May 13, 2006 Ε,νομιζω οτι πρεπει να απαντησω-αμ και η συζητηση αλλου πηγαινε. Οντως,η ιστορια που γραφουμε ειναι η αποδοση ενος μιας ιστοριας που βρισκεται στο μυαλο μας.Ειναι μια πλατωνικη ιδεα που απαξ και τη γραψουμε την ευτελιζουμε σε κατι υλικο και εν τελει κατωτερο. Πρωτα απο ολα,ολο και καποια λαθακια θα εχει,καποια σημεια θα ειναι κακογραμμενα η θα λειπει κατι η θα περισσευει κτλ. Αυτο που λες Βολς ειναι η χαρα της δημιουργιας.Το παθαινα μικρος και με τη ζωγραφικη.Ωρες ζωγραφιζα και πολλες φορες τις παρατουσα ημιτελεις.Το ιδιο μου ηταν αφου στο μυαλο μου υπηρχαν ολοκληρες.Απλα ειχε βγει μονο ενα κομματι. Απαντωντας ομως στο ερωτημα...η απαντηση ειναι ναι.Μονο που πρεπει να γινεται υπο προυποθεσεις.Οι ιστοριες μας ειναι τα παιδια μας και μεχρι να γραφτουν ολοκληρες κυοφορουνται στο νου μας.Πρεπει να τις κραταμε για λιγο καιρο να αναπτυσσονται,να μη γεννιουνται προωρα γιατι θα γινονται προβληματικες(βεβαια μπορει να τις γεννησουμε γρηγορα αλλα με σωστο ταιμινγκ...βλεπε εφταμηνιτικα).Απο την αλλη,να μην το παρακανουμε.Μολις φτασει ο καιρος και η ιστορια ειναι ετοιμη ειναι κριμα να μεινει στο νου μας.Τουλαχιστον να τη γραψουμε και να την αφησουμε στο μαιευτηριο-ενα συρταρι μας βρε αδερφε. Επισης θα πρεπει να σκεφτουμε οτι αν η ιστορια ειναι μεγαλη-ενα μυθιστορημα πχ-πρεπει να γραφτει για να ξεδιπλωθουν ολες οι λεπτομερειες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted May 14, 2006 Share Posted May 14, 2006 Λες πως το φτιαχνουν το καράβι και ύστερα το χαζεύουν... Πρώτα όμως περνάνε απο την διαδικασία της κατασκευής, δηλαδή της δημιουργικότητας... Τοι καράβι χωρίς την ιδές πρώτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει.. και οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες ... Οπότε έχεις την ιδές όπως είπε ο Χειρώνιους και την κυοφορείς, πρέπει να είσαι άψογος συγγραφέας για να σου βγεί η ιστορία έστι όπως την φαντάζεσαι... βέβαια practice makes perfect !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted May 15, 2006 Share Posted May 15, 2006 Εγώ, αν δε γράψω μια ιστορία, αισθάνομαι πως δεν υπάρχει ιστορία. Συνήθως, γράφοντας μού βγαίνουν περισσότερες λεπτομέρειες από ό,τι όταν τη σκέφτομαι. Ουσιαστικά, πρέπει να γράψω μια ιστορία για να έχω μια ιστορία. Στο μυαλό μου η κάθε ιστορία δεν είναι παρά διάφορες σπαστές εικόνες από δω κι από κει, διάφορες διασκορπισμένες σκέψεις και πιθανές τροπές που μπορεί να πάρει η ιστορία. Στο χαρτί όμως μπορεί να υπάρξει μόνο μία τροπή, και εκεί είναι που η ιστορία οριστικοποιείται. Εκεί είναι που βάζεις τάξη στο χάος και έχεις κάνει μια δημιουργία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted May 15, 2006 Share Posted May 15, 2006 Πολύ όμορφο θέμα. Ειλικρινά το πιστεύω ότι οι ιστορίες "χαλάνε" κατά κάποιο τρόπο όταν προσπαθούμε να τις καταγράψουμε, ίσως γιατί δε σκεφτόμαστε τόσο με λέξεις όσο με εικόνες. Παραδόξως, αυτό το φαινόμενο δεν είναι τόσο έντονο στον προφορικό λόγο, μάλλον γιατί εκεί παίζει πολύ συμαντικό ρόλο και η επικοινωνία με τον ακροατή. Λατρεύω να διηγούμαι ιστορίες και μου τυχαίνει να εμπνέομαι απ' τους ανθρώπους στους οποίους λέω την ιστορία. Δυστυχώς, δε νιώθω το ίδιο όταν γράφω. Πρέπει να βασίζομαι μόνο σε μένα και στις ιδέες μου. Πάνω στο ερώτημα τώρα, φυσικά και πρέπει να γράφουμε αυτά που σκεφτόμαστε έστω κι αν ποτέ δε θα είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα. Σίγουρα δε θα είναι η ίδια η ιστορία αλλά αυτό μπορεί να είναι και καλό. Άλλωστε τι θα είχαμε να συζητήσουμε με τους ανθρώπους που διαβάζουν αυτά που γράφουμε (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι) . Είμαι σίγουρη όμως - τουλάχιστον για μένα - ότι κάποιες ιστορίες θα μείνουν κρυφές και θα ΄πρεπε να μείνουν, έστω κι αν θεωρούνται οι καλύτερές μας. Αυτό είναι που τελικά θα κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Trurl Posted May 16, 2006 Share Posted May 16, 2006 ότι η ιστορία συνήθως δε βγαίνει όπως ακριβώς την έχουμε στο μυαλό μας είναι αλήθεια. ιδίως όταν πολλές φορές (τουλάχιστον σε εμένα συμβαίνει αυτό) όταν οι ιδέες έρχονται τις πιο άσχετες ώρες - πχ εκεί που είμαι έτοιμος να με πάρει ο ύπνος. αυτό όμως με τίποτα δε σημαίνει ότι δεν είναι σωστό να τις γράφουμε. αλλιώς ας ζούσαμε όλοι στον κόσμο του μυαλού μας χωρίς να επικοινωνούμε με τον κόσμο. και τέλος πάντων, με τη διαδικασία της συγγραφής ολοκληρώνεται η "κυοφορία". δεν νιώθεις το ίδιο με την ιστορία απλώς να πλανάται στο κεφάλι σου. σιγά σιγά θα χαθεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted July 27, 2008 Share Posted July 27, 2008 Είναι κρίμα να έχεις μια ιδέα, μια ιστορία και να μην την μοιραστείς. Η ιστορία αποκτά την (δυνατότητά της για) αθανασία μόνο αν την επικοινωνήσεις προς τα έξω. Εξάλλου, όπως έγραψε και ο Βάρδος, η ιστορία είναι σαν "κυματομορφή" που θα πάρει την υλική και σταθερή, πλέον, μορφή της μόνο όταν την αποτυπώσεις σε λέξεις. Τέλος, μερικές φορές υπάρχουν άσχημες ιστορίες, που μόνο αν τις γράψεις, μπορείς να τις εξορκίσεις από μέσα σου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted July 28, 2008 Share Posted July 28, 2008 Tέλος, μερικές φορές υπάρχουν άσχημες ιστορίες, που μόνο αν τις γράψεις, μπορείς να τις εξορκίσεις από μέσα σου... σύνήθως αυτό γίνεται... κάπως έτσι ξεκινάει... μια ιδέα που σε βαραίνει, ένα κακό προαισθημά, ένας φόβος που νιώθεις πως πρέπει να βγάλεις από μέσα σου για να ελευθερωθεις απο αυτόν.... Τουλάχιστον κάπως έτσι είναι για μένα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 28, 2008 Share Posted July 28, 2008 Είναι κρίμα να έχεις μια ιδέα, μια ιστορία και να μην την μοιραστείς. Τι τα θες. Οι "ανίεροι παλιοί" του φόρουμ είχαν κάποιες κουλές...εεε, ποιητικές θέλω να πω, ιδέες για τοπίκια. Ήταν "ανώτεροι", "υπεράνω", "πολύ της θεωρίας", ίσως γι αυτό τους πήραν και τους εξαφάνισαν οι αέρηδες. Κατ'εμένα, αν δεν βγει δεν υπάρχει. Τι να το κάνω μέσα στο κεφάλι μου; Πονοκέφαλο; Και όσοι συμφωνούν με το εναρκτήριο ποστ: Εσείς σταθήτε στο ύψος σας και μη γράφετε. Που να χτυπιούνται οι εκδοτικοί οίκοι, κορακιασμένοι, για λίγο φάντασυ, λίγο ε.φ., εσείς μη γράφετε! Εγώ τώρα λέω να ξεπουληθώ σαν αρχι-οδαλίσκη και να κυλιστώ στα τριάντα αργύρια. Φτύστε με αλλά μη με λυπάστε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted August 5, 2008 Share Posted August 5, 2008 http://www.bayarea.net/~kins/AboutMe/Rapha...ndAristotle.jpg Οι Μεγάλοι Παλαιοί είχαν διαφορετικές απόψεις.Άλλες ο Πλατωνοβολσουνγκ κι άλλες ο Αριστοτελοβαρδος.Επίσης μάλλον δεν διάβασες ολόκληρο το ποστ μου. Το "Γράφε,γράφε" είναι η #1 Εντολή του Συγγραφικού Μωυσή.Αλλά εδώ έχουμε μια φιλοσοφική συζήτηση του κατα πόσο χάνει η ιστορία ως πλατωνική ιδέα όταν εμφανίζεται "υλικά" σε γραπτή μορφή. Παρεπιπτόντως ο Αριστοτέλης έλεγε μπαρούφες. Επίσης οι ηλίθιοι Βατικανιώτες(sic) είχαν καλυψει αυτό το fresco όταν επισκέφτηκα το κράτος τους.Τι γκαντεμιά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted September 16, 2008 Share Posted September 16, 2008 (edited) Εγώ, αν δε γράψω μια ιστορία, αισθάνομαι πως δεν υπάρχει ιστορία. Συνήθως, γράφοντας μού βγαίνουν περισσότερες λεπτομέρειες από ό,τι όταν τη σκέφτομαι. Ουσιαστικά, πρέπει να γράψω μια ιστορία για να έχω μια ιστορία. Στο μυαλό μου η κάθε ιστορία δεν είναι παρά διάφορες σπαστές εικόνες από δω κι από κει, διάφορες διασκορπισμένες σκέψεις και πιθανές τροπές που μπορεί να πάρει η ιστορία. Στο χαρτί όμως μπορεί να υπάρξει μόνο μία τροπή, και εκεί είναι που η ιστορία οριστικοποιείται. Εκεί είναι που βάζεις τάξη στο χάος και έχεις κάνει μια δημιουργία. Είναι κρίμα να έχεις μια ιδέα, μια ιστορία και να μην την μοιραστείς. Η ιστορία αποκτά την (δυνατότητά της για) αθανασία μόνο αν την επικοινωνήσεις προς τα έξω. Εξάλλου, όπως έγραψε και ο Βάρδος, η ιστορία είναι σαν "κυματομορφή" που θα πάρει την υλική και σταθερή, πλέον, μορφή της μόνο όταν την αποτυπώσεις σε λέξεις. Τέλος, μερικές φορές υπάρχουν άσχημες ιστορίες, που μόνο αν τις γράψεις, μπορείς να τις εξορκίσεις από μέσα σου... Θα συμφωνήσω με τους κυρίους. Μα δεν είναι αυτονόητο ότι η ιστορία για να υπάρξει πρέπει να ειπωθεί πρώτα; Σαφώς και η σύλληψη πραγματοποιείται μες το μυαλό του καθενός ως μια εικόνα, από μια φράση ή ακόμη και μια λέξη που θα δώσει το ερέθισμα αλλά ουσιαστικά η ιστορία γεννιέται τη στιγμή που αποτυπώνεται στο χαρτί. Κανένα έμβρυο δεν συλλαμβάνεται με σκοπό να ζήσει για μια ζωή μέσα στη μήτρα της μάνας του. Πόσο συγγραφέας είναι κάποιος αν δεν υπάρχει σύγγραμμα; Οι προφορικές ιστορίες που επέζησαν μέσα στις παραδόσεις των λαών άλλαζαν συνεχώς μορφή και σχήμα από στόμα σε στόμα και στην ουσία εξυπηρετούσαν την ανάγκη του ανθρώπου να πει την ιστορία του σε ανθρώπους που δεν ήξεραν ανάγνωση. Η ανάγκη αυτή είναι διαρκής και διαχρονική. Γι αυτό δεν γράφουμε άλλωστε; Υπάρχει και η δυσκολότερη περίπτωση που μια ιστορία βγαίνει πολύ προσωπική και δεν μπορεί να διαβαστεί από άλλους. Ακόμη και τότε όμως για να υπάρχει ιστορία πρέπει να γραφεί. Edited September 16, 2008 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted September 16, 2008 Share Posted September 16, 2008 Υπάρχουν φορές που θα έλεγα σε βασανίζουν οι ιστορίες μέχρι να τις γράψεις. Ερχονται σε απίθανες ώρες, στοιχειώνουν το μυαλό σου ακόμη και τον ύπνο σου. Πρέπει να γραφτούν Υπάρχει και η δυσκολότερη περίπτωση που μια ιστορία βγαίνει πολύ προσωπική και δεν μπορεί να διαβαστεί από άλλους. Ακόμη και τότε όμως για να υπάρχει ιστορία πρέπει να γραφεί. Η πολύ προσωπική ιστορία έχει αναγνώστη... τον εαυτό μας. Καταγράφουμε σκέψεις, ιδέες, όνειρα για να αποτυπωθούν και να μην χαθούν στην δίνη του χρόνου και της λησμονιάς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted September 17, 2008 Share Posted September 17, 2008 Η πολύ προσωπική ιστορία έχει αναγνώστη... τον εαυτό μας. Καταγράφουμε σκέψεις, ιδέες, όνειρα για να αποτυπωθούν και να μην χαθούν στην δίνη του χρόνου και της λησμονιάς. Αυτό ακριβώς. Ακόμα και αυτή πρέπει να γραφεί. Η ίδια η ιστορία το έχει ανάγκη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nova Posted September 17, 2008 Share Posted September 17, 2008 Έχω αρχίσει να γράφω σοβαρά (δηλ. αποφασισμένος να τελειώσω ότι άρχισα) μόλις τον τελευταίο χρόνο. Από τότε έχω παρατηρήσει ορισμένα πράγματα. Πρώτο ότι δεν μπορώ να 'σπρώξω' την ιστορία. Δεν μπορώ να καθήσω και να πω 'σήμερα θα γράψω μια ιστορία για έναν τύπο που...' απλά δε μου βγαίνει. Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι πως ξαφνικά μου έρχεται μια ιδέα και πρέπει να βγει από το κεφάλι μου, φοβάμαι πως θα ακουστεί παράξενο, αλλά μου το ζητάει επιτακτικά και πρέπει να το κάνω. Για αυτό μου συμβαίνει να γράφω κάτι να το σταματάω για να γράψω κάτι διαφορετικό και όταν το τελειώνω μπορώ να συνεχίσω την προηγούμενη ιστορία. Δεύτερο ότι δεν μπροώ να 'σπρώξω' ούτε μια ιστορία που έχει φτάσει σε ένα σημείο που κάτι της λείπει και δεν προχωράει. Το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να περιμένω λίγο (μέρες, σπανιότερα εβδομάδες) και ξαφνικά η λύση θα έρθει από μόνη της. Τρίτο δεν πρέπει να αφήνω την ιστορία μέσα στο κεφάλι μου πολύ καιρό γιατί αρχίζει να 'μπαγιατεύει' και μετά από μερικούς μήνες είναι λιγότερο όμορφη από ότι ήταν όταν μου ήρθε. Τέταρτο όταν αρχίζω να γράφω βγαίνουν και άλλες ιδέες μαζί με αυτές που ξεκίνησα να γράφω, που ούτε που φανταζόμουνα πως υπήρχαν. Αυτό μάλιστα το καταλαβαίνω όταν πάω να ξαναδιαβάσω αυτά που έγραψα, τότε βλέπω όλες αυτές τις ιδέες που μέχρι να τις γράψω αγνοούσα ακόμα και την ύπαρξή τους και αναρωτιέμαι 'μα εγώ τα έγραψα αυτά;' Για να απαντήσω στην ερώτησή σου ναι αξίζει να το κάνεις. Τουλάχιστον για μένα αν δεν το κάνω η ιδέα 'μαραζώνει'. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 17, 2008 Share Posted September 17, 2008 Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι πως ξαφνικά μου έρχεται μια ιδέα και πρέπει να βγει από το κεφάλι μου, φοβάμαι πως θα ακουστεί παράξενο, αλλά μου το ζητάει επιτακτικά και πρέπει να το κάνω. Για αυτό μου συμβαίνει να γράφω κάτι να το σταματάω για να γράψω κάτι διαφορετικό και όταν το τελειώνω μπορώ να συνεχίσω την προηγούμενη ιστορία. Γιατί τώρα εγώ θέλω να δηλώσω πλήρη σύμπνοια; Βασικά αυτή είναι η αίσθηση, όσο έχει την ιδέα στο κεφάλι σου, νομίζεις ότι θα εκραγεί! Κι όταν τη γράψεις, είναι σαν να την ξόρκισες και να την έδεσες στο χαρτί. Τώρα δε μπορεί να γυρίζει στο κεφάλι σου και ν' αλωνίζει... Αλλά για να συμπλεύσω και με την ερώτηση του τόπικ, αν είναι στο κεφάλι σου είναι ιδέα, δεν είναι ιστορία. Ιστορία γίνεται όταν τη βγάλεις από το κεφάλι σου, είτε για να τη γράψεις είτε για να την πεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 17, 2008 Share Posted September 17, 2008 Βασικά αυτή είναι η αίσθηση, όσο έχει την ιδέα στο κεφάλι σου, νομίζεις ότι θα εκραγεί! Κι όταν τη γράψεις, είναι σαν να την ξόρκισες και να την έδεσες στο χαρτί. Τώρα δε μπορεί να γυρίζει στο κεφάλι σου και ν' αλωνίζει... Και εκεί που λες πως γλύτωσες, έρχονται κάποιοι και σου ζητούν να ανοίξεις το κεφάλι σου και να τη βάλεις πάλι μέσα (μπλιαχ) γιατί λέει θέλει άλλη αρχή, άλλη μέση, ή άλλο τέλος. Και, εξαρχής θεωρούσα άτοπο το θέμα του τόπικ. Τι θα πει "να βγει ή να μη βγει;" Όπως λέει και η naroualis πριν, αν δε βγει, γιατί, ω θεοί, είναι προσωπική, τότε δεν υπάρχει. Τι νόημα έχει να σχηματίσεις μια ιστορία μέσα στο κεφάλι σου και να την κρατάς εκεί; Έτσι, όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν ιστορίες στο κεφάλι τους, και άρα είναι εν δυνάμει και αδήλωτοι συγγραφείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted September 17, 2008 Share Posted September 17, 2008 Νομίζω το θέμα είναι κυρίως πόσο "χαλάει" η ιστορία που έχουμε στο μυαλό μας με τη μεταφορά της στο χαρτί.Γιατί σχετικά με το αν πρέπει-τελικά-να γραφτεί οι περισσότεροι συμφωνούν. Έτσι, όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν ιστορίες στο κεφάλι τους, και άρα είναι εν δυνάμει και αδήλωτοι συγγραφείς. Και τι πειράζει;Είναι οι συγγραφείς μια ξεχωριστή κάστα και οι υπόλοιποι υπάνθρωποι;Εξάλλου αν κάποιος έχει μια ιστορία στο μυαλό του και δεν την έχει γράψει δεν είναι συν-γραφέας της προφανώς,απλά χμ... εμπευστής της να πούμε;Δημιουργός της;Κάτι τέτοιο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 18, 2008 Share Posted September 18, 2008 Και εκεί που λες πως γλύτωσες, έρχονται κάποιοι και σου ζητούν να ανοίξεις το κεφάλι σου και να τη βάλεις πάλι μέσα (μπλιαχ) γιατί λέει θέλει άλλη αρχή, άλλη μέση, ή άλλο τέλος. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Κάποιες φορές η ιδέα στο κεφάλι μου δεν είναι ολοκληρωμένη. Ξέρω από πού ξεκινάω, ξέρω πού θα καταλήξω αλλά στο ενδιάμεσο τι γίνεται; Ή αντίθετα, ξερω πώς πάει, αλλά δεν έχω μια δυνατή αρχή ή ένα δυνατό τέλος ή και τα δύο. Από την άλλη, μια ιδέα δεν είναι ίση με την υλοποίησή της. Η υλοποίηση έχει να κάνει με την ικανότητά σου να μεταφέρεις στο χαρτί την ιδέα σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted September 18, 2008 Share Posted September 18, 2008 Και εκεί που λες πως γλύτωσες, έρχονται κάποιοι και σου ζητούν να ανοίξεις το κεφάλι σου και να τη βάλεις πάλι μέσα (μπλιαχ) γιατί λέει θέλει άλλη αρχή, άλλη μέση, ή άλλο τέλος. Αυτό εμένα κάτι μου θυμίζει. Από την άλλη, μια ιδέα δεν είναι ίση με την υλοποίησή της. Η υλοποίηση έχει να κάνει με την ικανότητά σου να μεταφέρεις στο χαρτί την ιδέα σου. Ευστοχότατο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted September 18, 2008 Share Posted September 18, 2008 Να προσθέσω και εγώ τον οβολό μου. Μια ιστορία ποτέ δεν είναι με 0 λέξεις. Μπορεί στο χαρτί ποτέ να μην γραφτεί, μπορεί απο τα χείλη του ανθρώπου ποτέ της να μη βγεί, αλλά απο την στιγμή που την έχεις σκεφτεί έχει αποκτήσει υπόσταση, πραγματικότητα. Ακόμα και αν αυτή η πραγματικότητα είναι απλά μέσα στο μυαλό σου. Η ιστορία, η οποιαδήποτε ιστορία, έχει δικιά της ζωή. Πόσες φορές δεν έχω πεί, ότι ο τάδε χαρακτήρας θα κάνει το ένα πράγμα, και όταν έρχεται η ώρα να το γράψω, μου φένεται κενό και μη συμβατό με αυτό που είναι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Phantom Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 Να προσθέσω κι εγώ.. Πιστεύω ότι κάποιος που γράφει, διακατέχεται συνεχώς από μια φοβία. Φόβο για την θλίψη του, φόβο για να μην στερέψουν αυτά που βρίσκονται στο κεφάλι του, φόβο για την λήθη που έρχεται και θα τον κάνει να μην θυμάται, φόβο για τις λέξεις του να μην τον εγκαταλείψουν.. Κι όλα αυτά μακριά από υποσχέσεις.. Οι υποσχέσεις κάνουν μεγαλύτερο το κλάμα, ακούγοντας τον πετεινό.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
helena Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 καλημερα... καθε ιστορια νομιζω ειναι ενα κομματι μας.. κομματι της ψυχης τιυ μυαλου μας.. η μπορει να αντιπροσωπευει μια αναμνηση γλυκια η ανεξιτηλη.. εγω προσωπικα γραφω συνηθως μεγαλες ιστοριες για αυτο δισταζω να τις δημοσιευσω αλλα παντα θαυμαζω τις μικρες και περιεκτικες καλογραμμενες αφηγησεις.. δεν υπαρχει μεγαλυτερο χαρισμα για ενα συγγραφεα κατα τη γνωμη μου απο τι το να λεει με ελαχιστα λογια οτι εχει να πει και να αγγιζει τους αναγνωστες του Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
greenmist Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 Η ερώτηση είναι ρητορική έτσι; Αν έχεις ήδη μία ιστορία μέσα στο μυαλό σου γιατί να μην την γράψεις; Ο μόνος λόγος να μην την γράψεις είναι ότι δεν σου αρέσει η ιστορία που σκέφτηκες, ή ότι θεωρείς πως έχεις ξαναγράψει μία ιστορία σαν κι αυτήν. Σε διαφορετική περίπτωση νομίζω ότι επιβάλλεται να την γράψεις ώστε να μην ξεχαστεί και να έχεις την ευκαιρία αργότερα να δεις πως θα την αξιοποιήσεις, αναπτύξεις, ή αν τελικά θα την αφήσεις ως έχει. Το ότι η διαδρομή από το μυαλό στο χαρτί μπορεί να έχει στροφές, ανηφόρες, χωματόδρομους και άλλα τέτοια που μπορεί να αλλοιώσουν την αρχική σου ιστορία είναι στοιχείο υπαρκτό αλλά απόλυτα ελεγχόμενο από σένα! Το καλύτερο είναι αρχικά να γράφεις ακριβώς αυτό που σκέφτηκες, έστω και αν δεν έχει σωστή δομή, συνέχεια κλπ, ώστε αργότερα όταν δεις το αποτέλεσμα στο χαρτί να το δουλέψεις περισσότερο δημιουργικά και τεχνικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 Στο μόνο που δε θα συμφωνήσω μαζί σου greenmist είναι στο "να μην γράψεις μια ιστορία όταν θεωρείς πως έχεις ξαναγράψει μία σαν και αυτή". Είναι κρίμα να μην έχει την ευκαιρία της. Αν αυτή είναι πολύ καλύτερη από την προηγούμενη; Αν είναι η καλύτερη ιστορία σου; Είναι λίγο δύσκολο να το ξέρεις αυτό εκ των προτέρων και λίγο άδικο να την καταδικάσεις πριν ακόμα γεννηθεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.