Nienna Posted May 23, 2006 Share Posted May 23, 2006 (edited) Μητέρα Δεν είναι που δεν καταλαβαίνω· καταλαβαίνω, θέλεις κάποιον που να χαίρεται με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στις κουρτίνες, θέλεις ένα παιδί που να γελά, να γελά κουκουλωμένο κάτω από φρέσκα, μαλακά παπλώματα, μια κόρη που να γελά κάθε χρόνο στον πρώτο Χειμώνα. Και δεν είναι που δεν μου ‘χει λείψει· το πόσο το ζητούν ασυναίσθητα ακόμα κι οι αισθήσεις μου [βλέπεις μυρίζω ακόμα μυρωδιές, κι ας μην τις φέρνει ο άνεμος] το ξέρει μόνο το χαρτί, κι οι λίγοι που μ’ άγγιξαν... Eίναι που πέρασε ο καιρός, κι είμαι μονάχα άνθρωπος. Δεν υπάρχει βλέπεις πια το δωμάτιο με το μονό κρεββάτι, πόσος καιρός άραγε πέρασε από τότε που είχα στ’ αλήθεια ένα τέτοιο; Δεν υπάρχουν οι τοίχοι, δεν με κλείνουν πια, μα μήτε πια μπορώ να τους βάψω πορτοκαλί, όχι, δεν μπορώ να ζωγραφίσω αναρριχώμενα λουλούδια πάνω τους, δεν μπορώ να υπερασπίζομαι με σθένος την ακαταστασία μου. Και δεν υπάρχουν στεφάνια έξω απ’ την πόρτα, ο Άι-Βασίλης με το βαμβάκι μας άφησε, έτσι θυμάμαι, δεν είναι ποτέ αργά τη νύχτα, δεν πρέπει ποτέ να γυρίσω σπίτι, μα δεν υπάρχουν ούτε χειμερινά ρούχα για κατέβασμα, ψάχνω τη μυρωδιά απ’ το ξεθωριασμένο εκείνο πάπλωμα σε φιλιά, ψάχνω να φτιάξω κι εγώ ένα εγώ που να μπορει να σημαδεύει τις εποχές, που να μπορεί να με βάζει τυλιχτά για ύπνο νωρίς το βράδυ, και να μου διαβάζει όλα, όλα τα γράμματα, ακόμα κι αυτά στα οπισθόφυλλα... ----- Derby, UK, 23-6-2006. Edited May 23, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted May 23, 2006 Share Posted May 23, 2006 Πανέμορφο και με μια κάποια αμυδρή αίσθηση θλίψης που ταιριάζει απόλυτα στο κείμενο, μου μεταφέρει εξαίσια τα συναισθήματα. Συγχαρητήρια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 23, 2006 Author Share Posted May 23, 2006 Σ' ευχαριστώ Rasp. Χτες βράδυ [που το έγραψα] είχα έντονα συμπτώματα 'Peter Pan syndrome'. Χαίρομαι που σου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted May 23, 2006 Share Posted May 23, 2006 Δεν έχω τι να πώ. θετικό σχόλιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 23, 2006 Author Share Posted May 23, 2006 Σ' ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 4, 2012 Share Posted September 4, 2012 Ω, τρομάρα μου... Τι πάω και ξεθάβω... Εξαίσιο, που να με πάρει, και μέσα στη συγκίνηση. Ευχαριστώ, Αταλάντη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 15, 2012 Share Posted September 15, 2012 Οντως τι ξεθαβεις Κασσανδρα! Τουτο εδω μου αρεσει γιατι νομιζω πως μιλαει για ενα ψυχολογικο μοτιβο μανας κορης που ακουμπαει πολυ σε ολες εμας τι κορες. Μου βγαζει αυτη την επανασταση του παιδιου ως προς την μητερα κατα την ενηλικιωση του με τις εικονες του μονου κρεβατιου, των τειχων που δεν το κρατανε πια κτλ. Περισσοτερο μου αρεσε η εκφραση "κι ειμαι μοναχα ανθρωπος" γιατι θεωρω πως αυτο τα καλυπτει ολα. Την κορη που μεγαλωνει και αλλαζει ρολο, την μανα που πρεπει να το αποδεχτει πως το παιδι της μεγαλωσε και την ενηλικη κορη που θα γινει και εκεινη μανα μια μερα και αναποφεκτα θα ζησει το ιδιο. Ειναι ο κυκλος της ανθρωπινης υπαρξης και ειδικα της θηλυκης πλευρας και νομιζω πως παραδιαβαζω ψυχολογια! Να το κοψω σιγα σιγα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.