Eνδιαφέρεται κανείς από εδώ μέσα για τη συγγραφή, αλλά επαγγελματικά;

[greenmist]

Ε καλά νομίζω είναι γενίκευση και ισοπέδωση.

Δεν χρειάζεται να έχεις γνωστούς για να γίνεις συγγραφέας στην Ελλάδα.

Αυτή την άποψη είχε ο πατέρας μου όταν του έλεγα ότι θέλω να ασχοληθώ με το αντικείμενο. Επίσης υποστήριζε το άλλο κλασικό, ότι για να βγάλεις βιβλίο πρέπει να πληρώσεις απ' την τσέπη σου.

Εντάξει προφανώς δεν ισχύει κανένα από τα δύο. Δηλαδή μπορεί να συμβαίνουν σε μικρή κλίμακα και σε μικρούς οίκους, αλλά δεν είναι ο κανόνας.

 

Σίγουρα δεν πρέπει να είμαστε ισοπεδωτικοί, θα συμφωνήσω μαζί σου. Όμως, είναι βέβαιο ότι αν στείλεις την δουλειά σου στους γνωστούς εκδοτικούς οίκους θα λάβεις την απάντηση μέσα στο τρίμηνο, όπως προβλέπεται; Μόνο οι εκδόσεις Ψυχογιός δίνουν αυτή την επιλογή σε νέους συγγραφείς, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα τους, ενώ οι εκδόσεις Ωκεανίδα σου παρέχουν την δυνατότητα να στείλεις το βιβλίο σου online. Οι άλλοι οίκοι, οι γνωστοί πάντα, δεν αναφέρουν κάτι στις ιστοσελίδες τους. Αυτό δείχνει άλλα πράγματα και σε κάθε περίπτωση δεν είναι ενθαρρυντικά για νέους συγγραφείς.

 

Σε παλαιότερα δημοσιογραφικά άρθρα, έχει επισημανθεί ότι οι μεγάλοι οίκοι δέχονται σωρεία νέων μυθιστορημάτων τα οποία αναγκάζονται να βάλουν στο ράφι, απλά γιατί δεν έχουν οργάνωση και προσωπικό να ανταποκριθούν (editors, readers). Αντίθετα, μικρότεροι οίκοι είναι πιθανότερο να διαβάσουν την δουλειά σου. Δεν λέω ότι αυτό συμβαίνει επειδή έχει γίνει γνωστό από κάποιο ρεπορτάζ, αλλά συνήθως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.

[Guest Cirrus Minor]

Εντάξει προφανώς δεν ισχύει κανένα από τα δύο. Δηλαδή μπορεί να συμβαίνουν σε μικρή κλίμακα και σε μικρούς οίκους, αλλά δεν είναι ο κανόνας.

Επειδή έχουν ήδη ειπωθεί πολλά, και σε άλλα topics, σχετικά με αυτό το θέμα: Με όλο το θάρρος, Arachnida, αν δεν είναι αυτός ο κανόνας, τότε ποιος είναι; Στη μεγάλη κλίμακα και στους μεγάλους οίκους τι ακριβώς συμβαίνει; Απ' όσο ξέρω, έχεις εκδοθεί σε μεγάλη κλίμακα κι από μεγάλο οίκο, οπότε μπορείς να μας διαφωτίσεις καλύτερα από τον καθένα.

 

Θα διακινδυνεύσω μια απάντηση: το ταλέντο! Εάν υπάρχει αυτό, τότε οι εκδοτικοί οίκοι θα υποκλιθούν σε αυτό και δεν θα χρειαστεί να δώσεις δραχμή - τα αναλαμβάνουν όλα αυτοί: έξοδα, διακίνηση, προβολή, διαφήμιση, ευγενικές παρουσιάσεις/κριτικές σε περιοδικά και εφημερίδες, όλα!

 

Αν λείπει όμως αυτό; Χάθηκε η ελπίδα; Όχι φίλοι μου! Φτιάχνεις ένα blog (κατά προτίμηση λογοτεχνικού ενδιαφέροντος) κι αρχινάς τις κριτικές και τις παρουσιάσεις. Ύστερα μπαίνεις σε fora και σε άλλα blog του συναφιού και αρχίζεις την "επίθεση". Ασφαλώς, ποτέ δεν κάνεις αρνητική κριτική. Κάνεις ασήμαντες παρεμβάσεις, μοιράζεις "μπράβο", τους χτυπάς φιλικά στους ώμους, καλλιεργείς συμμαχίες. Στήνεις δίκτυο "φίλων" (μελών του προσωπικού σου social network). Θέλει δουλειά, τρέξιμο, αλλά στην τελική, έχεις ήδη μαζέψει αρκετούς που θα παραβρεθούν στην παρουσίαση του πρώτου σου βιβλίου. Κι ύστερα: παρουσίαση στην Πάτρα, στην Καβάλα, στην Τρίπολη, στο Ρέθυμνο, στη Ρόδο - παντού.

Όμως δεν παρατάς το blog: σου επιτρέπει να καλλιεργείς και να συντηρείς την εικόνα του ανθρώπου "μέσα στα πράγματα", να ψαρεύεις νέους "φίλους", να σε θεωρούν "παράγοντα" του εκδοτικού χώρου.

 

Φυσικά, όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις ακόμη κι αν έχεις ταλέντο: το ένα δεν αποκλείει το άλλο.

 

Εγώ, αν ήθελα να γίνω συγγραφέας, θα ξεκίναγα πρώτα με το blog.

Edited November 6, 2008 by Cirrus Minor

[Arachnida]

Επειδή έχουν ήδη ειπωθεί πολλά, και σε άλλα topics, σχετικά με αυτό το θέμα: Με όλο το θάρρος, Arachnida, αν δεν είναι αυτός ο κανόνας, τότε ποιος είναι; Στη μεγάλη κλίμακα και στους μεγάλους οίκους τι ακριβώς συμβαίνει; Απ' όσο ξέρω, έχεις εκδοθεί σε μεγάλη κλίμακα κι από μεγάλο οίκο, οπότε μπορείς να μας διαφωτίσεις καλύτερα από τον καθένα.

 

Θα διακινδυνεύσω μια απάντηση: το ταλέντο! Εάν υπάρχει αυτό, τότε οι εκδοτικοί οίκοι θα υποκλιθούν σε αυτό και δεν θα χρειαστεί να δώσεις δραχμή - τα αναλαμβάνουν όλα αυτοί: έξοδα, διακίνηση, προβολή, διαφήμιση, ευγενικές παρουσιάσεις/κριτικές σε περιοδικά και εφημερίδες, όλα!

 

Αν λείπει όμως αυτό; Χάθηκε η ελπίδα; Όχι φίλοι μου! Φτιάχνεις ένα blog (κατά προτίμηση λογοτεχνικού ενδιαφέροντος) κι αρχινάς τις κριτικές και τις παρουσιάσεις. Ύστερα μπαίνεις σε fora και σε άλλα blog του συναφιού και αρχίζεις την "επίθεση". Ασφαλώς, ποτέ δεν κάνεις αρνητική κριτική. Κάνεις ασήμαντες παρεμβάσεις, μοιράζεις "μπράβο", τους χτυπάς φιλικά στους ώμους, καλλιεργείς συμμαχίες. Στήνεις δίκτυο "φίλων" (μελών του προσωπικού σου social network). Θέλει δουλειά, τρέξιμο, αλλά στην τελική, έχεις ήδη μαζέψει αρκετούς που θα παραβρεθούν στην παρουσίαση του πρώτου σου βιβλίου. Κι ύστερα: παρουσίαση στην Πάτρα, στην Καβάλα, στην Τρίπολη, στο Ρέθυμνο, στη Ρόδο - παντού.

Όμως δεν παρατάς το blog: σου επιτρέπει να καλλιεργείς και να συντηρείς την εικόνα του ανθρώπου "μέσα στα πράγματα", να ψαρεύεις νέους "φίλους", να σε θεωρούν "παράγοντα" του εκδοτικού χώρου.

 

Φυσικά, όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις ακόμη κι αν έχεις ταλέντο: το ένα δεν αποκλείει το άλλο.

 

Εγώ, αν ήθελα να γίνω συγγραφέας, θα ξεκίναγα πρώτα με το blog.

 

Εχμ, λίγο άδικη επίθεση θαρρώ.

 

Edit: Και εκτός πραγματικότητας. Δεν νομίζω ότι εκδόθηκα επειδή είμαι μέλος του sff.gr (αποκλειστικά), ούτε επειδή έχω ένα ιστολόγιο που δεν διαβάζει πρακτικά κανένας.

Edited November 6, 2008 by Arachnida

[Guest Cirrus Minor]

Εχμ, λίγο άδικη επίθεση θαρρώ.

 

Edit: Και εκτός πραγματικότητας. Δεν νομίζω ότι εκδόθηκα επειδή είμαι μέλος του sff.gr (αποκλειστικά), ούτε επειδή έχω ένα ιστολόγιο που δεν διαβάζει πρακτικά κανένας.

 

Καμιά επίθεση, Arachnida. Δεν αναφερόμουν σε σένα. Δεν ήξερα καν ότι μπλογκάρεις. Απλώς περιέγραψα μια δυνατότητα (όχι την πραγματικότητα και -τέλος πάντων- όχι τη δική σου). Σε αυτό επάνω μπορείς να σχολιάσεις, όπως και στο κατά πόσο είναι καθήκον από την πλευρά ενός συγγραφέα (ή αναγκαίο κακό της εποχής μας) να γυρνά την Ελλάδα για να σπρώχνει το βιβλίο του.

Μην αμύνεσαι, κανείς δεν επιτίθεται σε κανέναν. Αυτά τα γράφω γιατί, ενώ απέρριψες αβασάνιστα τις απόψεις του Παρατηρητή, δεν απάντησες στο ποιος είναι ο γενικός κανόνας.

[greenmist]

Οι εκδοτικοί οίκοι, μεγάλοι ή μικρότεροι, εκδίδουν έργα που εκτιμούν ότι θα τους αποφέρουν κέρδη και κύρος. Το κέρδος είναι πάνω από όλα γιατί μιλάμε για επιχειρήσεις. Οι εκδοτικοί οίκοι δεν θα ασχοληθούν με το αν έχεις ένα ή χιλιάδες μπλογκς, αν είσαι σε φόρουμς, αν είσαι κοινωνικός, ή οτιδήποτε άλλο. Αν εκτιμήσουν ότι το έργο σου θα φέρει πωλήσεις, ότι έχει προοπτικές για ανάπτυξη και marketing, θα σου προτείνουν συνεργασία.

 

Όταν λοιπόν ένας μεγάλος οίκος, ή πολύ μικρός, ξεκινά συνεργασία με έναν συγγραφέα, γνωρίζει καλά ότι το έργο του έχει την απαιτούμενη ποιότητα και αξία ώστε να εκδοθεί και να προωθηθεί. Αυτό σημαίνει de facto ότι όλοι όσοι και από εμάς εδώ έχουν καταφέρει να συνάψουν συνεργασίες με εκδοτικούς οίκους διαθέτουν όλα τα συστατικά ενός συγγραφέα, έχουν ποιοτική γραφή και εκφράζουν σωστά την δημιουργικότητα τους στο αντικείμενο τους. Άρα, πάνω από όλα θα πρέπει να τους συγχαρούμε και να τους υποστηρίξουμε, αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη.

 

Στην Ελλάδα λειτουργεί το ρουσφέτι, η οικογενειοκρατία, η αναξιοκρατία. Όμως, όταν μιλάμε για το κέρδος μίας επιχείρησης, που έχει αναγνωρισμένο όνομα ή επιδιώκει την αναγνώριση της στην αγορά, είναι απόλυτα σίγουρο ότι όλα αυτά θα αποτελέσουν τις ελάχιστες εξαιρέσεις και όχι τον κανόνα, ο οποίος λέει ότι όταν το έργο σου έχει τα απαραίτητα ποιοτικά χαρακτηριστικά ως βάση θα εκδοθεί.

[Arachnida]

Σε αυτό επάνω μπορείς να σχολιάσεις, όπως και στο κατά πόσο είναι καθήκον από την πλευρά ενός συγγραφέα (ή αναγκαίο κακό της εποχής μας) να γυρνά την Ελλάδα για να σπρώχνει το βιβλίο του.

 

Κανένα καθήκον φυσικά. Τουλάχιστον όχι για μένα και όπως πιστεύω για τους περισσότερους.

Οι παρουσιάσεις είναι για προσωπική ευχαρίστηση. Ένα άτυπο live. Δεν νομίζω ότι οι τραγουδιστές (τουλάχιστον όχι όλοι) γυρνούν την Ελλάδα για να "σπρώξουν" όπως λες το δίσκο τους. Νομίζω αυτό είναι υποβιβασμός της τέχνης τους.

Και πιο προσωπικά, επειδή μου αρέσει να πηγαίνω σε παρουσιάσεις συγγραφέων: Σπάνια αγοράζω βιβλία (λόγω οικονομίας συνηθίζω να δανείζομαι), αλλά μου αρέσει να πάω και να ακούσω τις απόψεις του συγγραφέα και αυτών που τον παρουσιάζουν. Επίσης είναι ψυχαγωγία να ακούσεις ένα όμορφο απόσπασμα, διαβασμένο με γλαφυρό τρόπο.

Συμπέρασμα δικό μου: Νομίζω είναι ακραία η άποψη που εκφράζεις ("αναγκαίο κακό της εποχής μας"). Χίλιες φορές να γίνονται παρουσιάσεις βιβλίων και να πηγαίνει ο κόσμος, παρά να έρχεται guest στο κλαμπ η Σάσα Μπάστα και ο Παρθένης. Ή για να μην φανώ μη ανεκτικός στα γούστα των άλλων (που δεν είμαι), να γίνονται και τα δύο βρε παιδιά και ο καθένας να επιλέξει που θα περάσει την ώρα του.

 

Όσο για την άποψη του Γιώργου, τον οποίο συμπαθώ πάρα πολύ, αλλά θα μου επιτρέψει να διαφωνήσω κάθετα. Εκφράζει μια άκρατη απαισιοδοξία. Εγώ δεν προσπαθώ να το παίξω παράγοντας (όπως άφησες αιχμή παραπάνω) ή οτιδήποτε. Συζήτηση κάνουμε και προσπαθώ να μοιραστώ τη δική μου προσωπική εμπειρία η οποία βρίσκεται στην αισιόδοξη πλευρά.

Ε όχι, δεν χρειάζεται να έχεις γνωριμίες, ούτε blog, ούτε τίποτα για να εκδοθείς.

Μπορώ να φέρω δεκάδες παραδείγματα. Δηλαδή σχεδόν όλους τους νέους και πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς που κάθε μέρα εκδίδονται.

Φυσικά δεν υποστηρίζω ότι είμαστε Ντοστογιέφκσι, για όνομα του Θεού. Προφανώς ισχύει αυτό που πολύ εύστοχα ανέλυσε ο Greenmist. Αλλά όχι ότι θες μέσο για να γίνεις συγγραφέας.

[greenmist]

Η άποψη μου είναι ότι από την στιγμή που ο συγγραφέας έχει πλέον μία επαγγελματική συνεργασία και το έργο του εκτίθεται στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, οφείλει πρώτα από όλα στον εαυτό του, αλλά και στον συνεργάτη του εκδοτικό οίκο, να συμβάλλει στην προσπάθεια προώθησης του βιβλίου του. Φυσικά και αν έχει την ευχέρεια και την οργάνωση ένας οίκος να διοργανώνει παρουσιάσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και μέχρι την Ανταρκτική, ο συγγραφέας θα πρέπει να είναι παρών. Γνωστοποιεί την δουλειά του σε ευρύτερο κοινό, επικοινωνεί άμεσα με το αναγνωστικό κοινό, μαθαίνει από το αναγνωστικό κοινό και όλα αυτά τον κάνουν και καλύτερο συγγραφέα, αλλά και καλύτερο επαγγελματία, ιδιότητα που οφείλει να καλλιεργήσει εφόσον την επιδίωξε και κατάφερε να την κατακτήσει.

 

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η συνεργασία έχει τουλάχιστον δύο συνεταίρους και κοινά οφέλη. Είναι βασικό συστατικό του επαγγελματισμού και δεν μπορεί κανένας να επιθυμεί να γίνει επαγγελματίας χωρίς να γνωρίζει και να αποδέχεται ότι θα αναλάβει ευθύνες και υποχρεώσεις, οι οποίες είναι προς όφελός του άλλωστε.

[Guest Cirrus Minor]

Εγώ δεν προσπαθώ να το παίξω παράγοντας (όπως άφησες αιχμή παραπάνω) ή οτιδήποτε.

Δεν άφησα καμία αιχμή για σένα. Αν παρόλα αυτά νιώθεις ότι σε έθιξα, ζήτα μου ικανοποίηση.

 

Ε όχι, δεν χρειάζεται να έχεις γνωριμίες, ούτε blog, ούτε τίποτα για να εκδοθείς. Μπορώ να φέρω δεκάδες παραδείγματα. Δηλαδή σχεδόν όλους τους νέους και πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς που κάθε μέρα εκδίδονται.

Ξέρουμε ότι δεν χρειάζονται γνωριμίες για να εκδώσει κάποιος ένα βιβλίο. Όμως το θέμα της συζήτησης, Arachnida, αφορά το αν μπορεί να ζήσει κάποιος από τη συγγραφή στην Ελλάδα και κατά πόσο οι γνωριμίες και τα κονέ του είναι απαραίτητα για να σπρώχνει τη δουλειά του και, eventually, να ζει απ' αυτή. Εν ολίγοις, δεν έχεις απαντήσει ποιος είναι ο κανόνας (κι όχι τα ευχολόγια και οι ρομαντικές ιδέες που επικαλείται ο greenmist) που διέπει τη σχέση πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα - εκδοτικού οίκου (εφόσον, κατά τα λεγόμενά σου, ο κανόνας δεν είναι όπως τον περιγράφει ο, κατά τ' άλλα συμπαθέστατος, Γιώργος).

[greenmist]

(κι όχι τα ευχολόγια και οι ρομαντικές ιδέες που επικαλείται ο greenmist)

 

Μάλλον δεν κατάλαβες, ή δεν διάβασες καλά αυτά που έγραψα! Όσον αφορά στον επαγγελματισμό, γιατί αυτό είναι το θέμα εδώ, όπως και η αγορά, να σου πω ότι είμαι ο τελευταίος που θα τον δει με ρομαντισμό και ευχολόγια! Έχω συμπληρώσει 15 χρόνια εργαζόμενος σε εταιρείες σε θέσεις των τμημάτων marketing, από τα οποία τα τελευταία 8 σε διοικητική θέση (marketing manager) του τμήματος σε μία εταιρεία. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να με εμπιστεύεται επί μία οκταετία μία εταιρεία, από τις σημαντικότερες στον χώρο της, αν είμαι ρομαντικός όσον αφορά στην αγορά, στην προώθηση και στις σχέσεις συνεργασιών!

 

Γνωρίζω αρκετά καλά πως λειτουργεί το σύστημα της αγοράς στην Ελλάδα, όχι τέλεια φυσικά, ώστε να μπορώ να προσφέρω μία τεκμηριωμένη άποψη στο συγκεκριμένο θέμα. Επιπλέον, αν διαβάσεις παραπάνω, μιλάω για το είδος της Ελληνικής αγοράς όσον αφορά εκδοτικούς και συγγραφείς, με στοιχεία και σύγκριση με το εξωτερικό, επειδή έχω ασχοληθεί με το θέμα, αφού ενδιαφέρομαι και προσωπικά. Μπορώ να σου δώσω και πιο αναλυτικά στοιχεία αν θέλεις ώστε να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα.

 

Δεν υπάρχουν ούτε ρομαντισμοί, ούτε ρουσφετολογία όταν μιλάμε για κερδοφόρα επιχείρηση και προϊόν που έχει τις προδιαγραφές να πουλήσει. Αν το βιβλίο σου πληροί αυτές τις προδιαγραφές θα στο εκδώσουν όλοι οι οίκοι, είτε είσαι γιος του εκδότη, είτε είσαι υδραυλικός που η σχέση σου με την συγγραφή και τον κύκλο εκδοτών - συγγραφέων, πριν γράψεις και στείλεις στον οίκο το μυθιστόρημα σου, ήταν ανύπαρκτη!

Edited November 6, 2008 by greenmist

[Guest Cirrus Minor]

Αν το βιβλίο σου πληροί αυτές τις προδιαγραφές θα στο εκδώσουν όλοι οι οίκοι, είτε είσαι γιος του εκδότη, είτε είσαι υδραυλικός

Μα αυτό είπα κι εγώ - αρκεί να έχεις ταλέντο!

 

Δεν υπάρχουν ούτε ρομαντισμοί, ούτε ρουσφετολογία όταν μιλάμε για κερδοφόρα επιχείρηση και προϊόν που έχει τις προδιαγραφές να πουλήσει.

Σ ευχαριστώ για την αμεσότητα και την ειλικρίνεια. Διέλυσες κάθε μου αμφιβολία για το τι συζητάμε εδώ.

[greenmist]

Μα αυτό είπα κι εγώ - αρκεί να έχεις ταλέντο!

 

 

Σ ευχαριστώ για την αμεσότητα και την ειλικρίνεια. Διέλυσες κάθε μου αμφιβολία για το τι συζητάμε εδώ.

 

Τον ρομαντισμό και τα ευχολόγια δεν μου είπες που είδες;;;;;;;

[Παρατηρητής]

Να' μαι κι εγώ!

 

Σαφώς το προηγούμενο ποστ μου αποτελείται από γενίκευση και ισοπέδωση. Δεν κάνω ανάλυση, διαφορετικά θα μιλούσα με ποσοστά.

Στάθηκα στο θέμα του βίσματος διότι, όπως αναφέρθηκε και πριν, οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι δέχονται καθημερινά πάνω από πενήντα χειρόγραφα. Ακόμα δηλαδή κι αν λάβουμε υπόψη μας το κριτήριο ταλέντο αναγκαστικά κάποια έργα θα απορριφθούν. Όχι μόνο θα απορριφθούν αλλά δεν θα διαβαστούν κιόλας. Πιστεύετε εσείς ότι δεν παίζει σημαντικό ρόλο ο παράγοντας τηλέφωνο-γνωριμία όταν μια εκδοτική ομάδα, πέρα από τα ξενόγλωσσα best seller που πρέπει να μεταφράσει, έχει να επιλέξει 1000 χειρόγραφα το μήνα, included ιστορίες της διπλανής πόρτας, της διπλανής γειτονιάς, φιλιά, κέρατα, απάτες, αυτοκτονίες, Σμύρνες, Κατοχές, κουλτούρες, φιλοσοφίες, αμπελοφιλοσοφίες, Χριστοί, Παναγίες, Απόστολοι, Ναίτες, Ζωγράφοι, Αρχαίοι, σπαθιά, μάγοι, δράκοι, φανταστικοί κόσμοι, ονειρικές διαστάσεις, ταξίδια στο χρόνο, σκορπιοί, αράχνες κ.τλ.

Επανέρχομαι στο ταλέντο. Ταλέντο δεν είναι η Ναρουάλις; Ταλέντο δεν είναι ο Χατζηγιώργης; Ταλέντο δεν είναι ο Ναμρις; Γιατι τον τελευταίο τον απέρριψαν δεν ξέρω κι εγώ πόσοι, εφόσων είναι ταλέντο; Στους άλλους δύο γιατί δεν έχει στείλει ακόμα απάντηση ομεγάλος εκδοτικός ενώ υποτίθεται ότι είναι τυπικός σε αυτά και έπρεπε ήδη να έχει απαντήσει με ναι ή με όχι; Δεν είναι ταλέντα αυτοί οι τρεις και τόσοι άλλοι εντός και εκτός του φόρουμ που έχουν απορριφθεί;

Θα μου πείτε ότι απορρίφθηκαν επειδή βγήκαν άλλοι που είναι μεγαλύτερα ταλέντα από εκέινους. Σοβαρά; Σας πείθουν οι περισσότεροι Έλληνες συγγραφείς που βγαίνουν πρώτη μούρη στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων τα τελευταία πέντε χρόνια ότι είναι ταλέντα; Δεν λέω όλοι. Οι περισσότεροι και οι πιο τρανταχτοί, ανεξαρτήτως θεματολογίας. Είναι ταλέντα;

Προσωπικά δεν πιστεύω στο ταλέντο ως κριτήριο για κάποιον να εκδωθεί και πόσο μάλλον να ζήσει από τη συγγραφή. Ίσως το δεύτερο να είχναι περισσότερο εφικτο από ότι το πρώτο (γιατί στη βράση κολλάει το σίδερο). Αν κάποιος εκδωθεί, κάνει ένα πρώτο βήμα. Εκεί ίσως το ταλέντο να τον βοηθήσει. Όταν όμως το ταλέντο πνίγεται ανάμεσα σε μια λευκή θάλασσα χειρογράφων κάποια από τα οποία είναι σημειωμένα από πριν, ε συγνώμη να το χέσω το ταλέντο...

Όσο για τα περί βίσματος. Εντάξει, έχω γνωρίσει ανθρώπους που μπήκαν από τη μπροστά πόρτα στο Δημόσιο. Έχζω γνωρίζει ανθρώπους που υπηρέτησαν στο Ναυτικό από την μπροστινή πόρτα. Με λίγα λόγια δεν όλοι που ευνοήθηκαν δίχως γνωστούς, ρουσφέτια κ.τλ. Το ίδιο φαντάζομαι θα συμβαίνει και με τους συγγραφείς. ΄΄Ομως, αναλογικά αν το πάρουμε, πόσοι είναι εκείνοι που τα κατάφεραν με το σπαθί τους και πόσοι με το θεικό ξίφος του "θεού-προστάτη" τους;

Και για να επανέλθουμε στο θέμα. Ο Γιάννης έχει δίκιο. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο υπάρχουν στην Ελλάδα συγγραφείς που μπορούν και ζουν από τη συγγραφή. Μόνο που δεν ξέρω αν αυτοί ζούσαν και πριν να αρχίσουν να γράφουν, αν με πιάνετε. Σε μεγάλο βαθμό η λογοτεχνία και η συγγραφή είναι προνόμιο της ανώτερης τάξης. Φύσικό είναι άλλωστε, κι εγώ αν ήμουν μια γυναίκα από το Κολωνάκι που δνε θα δούλευα διότι δεν θα είχα ανάγκη να δουλεύω, από τη βαρεμάρα μου να το έριχνα στο γράψιμο που νοείται με την έκδοση του από μεγάλο εκδοτικό.

Λοιπόν. Άλλος τρόπος για να κάνετε την καλή, ακόμα και αν δεν έχετε γνωστούς

α) κερδίστε ένα βραβείο.

β) μεταφράστε το έργο σας σε τριανταπέντε γλώσσες και στείλτε το σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Στο Γκρις, όσο και να πουλήσει το βιβλίο σας, αν είναι μόνο γραμμένο στα ελληνικά, το παρά πολύ να το αγοράσουν 11.000.000 που είναι όλος ο ελληνόφωνος πληθυσμός σε αυτό το κράτος, δεδομένο βέβαια ότι κάποιοι δεν μπορούναν διαβάσουν διότι είναι ή πολύ μωρά ή πολύ γέροι.

 

Όσο για την απαισιοδοξία μου, όσες φορές πήγα με το κεφάλι ψηλά επέστρεψα με το κεφάλι στα σκέλια. Το άσχημο είναι ότι δεν είμαι ο μόνος.

Edited November 6, 2008 by Παρατηρητής

[Arachnida]

Ξέρουμε ότι δεν χρειάζονται γνωριμίες για να εκδώσει κάποιος ένα βιβλίο. Όμως το θέμα της συζήτησης, Arachnida, αφορά το αν μπορεί να ζήσει κάποιος από τη συγγραφή στην Ελλάδα και κατά πόσο οι γνωριμίες και τα κονέ του είναι απαραίτητα για να σπρώχνει τη δουλειά του και, eventually, να ζει απ' αυτή. Εν ολίγοις, δεν έχεις απαντήσει ποιος είναι ο κανόνας (κι όχι τα ευχολόγια και οι ρομαντικές ιδέες που επικαλείται ο greenmist) που διέπει τη σχέση πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα - εκδοτικού οίκου (εφόσον, κατά τα λεγόμενά σου, ο κανόνας δεν είναι όπως τον περιγράφει ο, κατά τ' άλλα συμπαθέστατος, Γιώργος).

 

Εγώ απάντησα ξεκάθαρα σε αυτό που είπε ο Γιώργος για την έκδοση. Δεν χρειάζονται γνωριμίες. Και με όνομα Μπαρμπα-Στρουμφ αν στείλεις κάτι και τους αρέσει (=πιστεύουν ότι έχει προοπτικές) θα το βγάλουν.

Τώρα για το αν χρειάζονται γνωριμίες για να ζήσεις από τη συγγραφή (=να πουλήσεις).

Περνάμε σε άλλο επίπεδο πολύ πιο πολύπλοκο. Οπωσδήποτε βοηθάει να είσαι γνωστός (αλλά λέγοντας γνωστός εννοούμε να είσαι πρώην σύμβουλος του Σημίτη, όχι να έχεις 1500 posts στο φόρουμ), αλλά αυτό δεν είναι κανόνας. Δεν σημαίνει ότι οι δημοσιογράφοι που βγάζουν βιβλία με τυμπανοκρουσίες και παίζει ρεπορτάζ σε δελτία ειδήσεων καταφέρνουν να κάνουν best seller. Μπαααα.

Σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο η προώθηση από τον εκδοτικό οίκο. Αν ο εκδοτικός οίκος θέλει να το προωθήσει, μπορεί να του κάνει μερικές χιλιάδες πωλήσεις παραπάνω.

 

Όμως. Από όσα έχω δει, ένα πολύ καλό λογοτεχνικά βιβλίο (ή ένα βιβλίο που απευθύνεται στο συναίσθημα) έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας να πουλήσει.

Η "Αναζήτηση" δεν πούλησε 150.000 επειδή είχε γνωριμίες ο συγγραφέας του. Πούλησε τόσο γιατί άξιζε, το καταλαβαίνεις ακόμα κι αν διαβάσεις πέντε τυχαίες αράδες απ' το βιβλίο.

Οι "Πύλες της Φωτιάς" δεν πούλησαν άλλα τόσα επειδή είχε ελληνικό θέμα, ούτε επειδή ο Πρέσφιλντ ήταν κολητός με την ένωση Ελλήνων βιβλιοπωλών.

Η Μαντά δεν πούλησε μέσα σε 14-15 μήνες 230.000+ βιβλία επειδή καθάριζε σκάλες στον Ψυχογιό.

 

Για κάτι που ανέφερε ο Γιώργος. Δεν νομίζω κανένας οίκος να δέχεται 1000 χειρόγραφα το μήνα. Είναι υπερβολικό το νούμερο. Νομίζω οι 2-3 μεγαλύτεροι παίρνουν γύρω στα 1.200 με 1.500 το χρόνο. Μπορεί και λιγότερα. Επίσης δεν είναι χαζοί ώστε να αφήσουν ένα λαυράκι μέσα απ' τα χέρια τους. Τα διαβάζουν και τα αξιολογούν όλα.

 

Αλλά και η έκδοση είναι θέμα συγκυριών.

Γιώργο ο Ντίνος υπογράφει τη Δευτέρα συμβόλαιο. Άρα είναι ένα ταλέντο που αναγνωρίστηκε.

Για την Ευθυμία και τον Κωνσταντίνο δεν τίθεται θέμα. Μπορεί σε ένα μήνα, μπορεί σε ένα χρόνο, μπορεί σε δύο. Αλλά αναγνώριση θα υπάρξει, αυτό είναι δεδομένο (από τη δική μου οπτική γωνία). Δεν νομίζω να αργήσει η ώρα που κάποιος θα χτυπήσει την πόρτα της Ευθυμίας (με ήδη ένα βιβλίο και συμμετοχές σε ανθολογίες στο ενεργητικό της) και θα τη δέσει στον εκδοτικό του οίκο.

Λίγη υπομονή χρειάζεται εκ μέρους όλων.

[Oberon]

Arachnida said

(αλλά λέγοντας γνωστός εννοούμε να είσαι πρώην σύμβουλος του Σημίτη, όχι να έχεις 1500 posts στο φόρουμ),

 

Άμα έχεις κοντά 4500 ποστς?

 

Seriously, θα συμφωνήσω μεν μαζί σου Γιάννη, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι οι γνωριμίες δεν μετράνε. Γνωριμίες σε εκδοτικούς οίκους δηλαδή. Η προσωπική επαφή παίζει πάντα ρόλο ακόμα και όχι συνειδητό ακριβώς. Αφήνοντας κατά μέρος το ρουσφέτι ή το νεποτισμό (ανάμεσα σε δύο ίσα ή περίπου ίσα βιβλία, ο συντάκτης στην Ελλάδα πιθανότατα να επιλέξει το βιβλίο που έχει γράψει ο συγχωριανός του, ή ο δικηγόρος του κλπ), η λογική της συντεχνίας έχει ενδημικές διαστάσεις σε κάθε τι στη χώρα μας, οπότε οι γνωριμίες μπορεί κάποια στιγμή να κάνουν τη διαφορά. Όχι όμως ενάντια στο ταλέντο (συνήθως) και στην εμπορική πλευρά του θέματος.

[The Phantom]

Κάποτε (ίσως και 15 χρόνια πριν) αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο στις εκδόσεις Bell. Γιατί διάλεξα αυτές τις εκδόσεις; Γιατί πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι μου ταιριάζουν.

Μην ξέροντας ποιον να ζητήσω και μετά πολλά έφτασα να μιλήσω με κάποιον από το εντιτόριαλ.

Του είπα ακριβώς την φράση (την θυμάμαι κι ας έχουν περάσει 15 χρόνια): «Αν υποθέσουμε ότι είμαι ο έλληνας Stephen King, τι θα μου λέγατε;»

Είπε: «Θα σας έλεγα να μας φέρεται το χειρόγραφό σας»

Είπα: «Αν σας αρέσει, θα το εκδώσετε έστω κι αν είναι από έλληνα;»

Είπε: «Εμείς θέλουμε να βγάλουμε λεφτά. Σας σοκάρει αυτό;»

Είπα: «Καθόλου. Δεν θέλω να σας φέρω όλο το χειρόγραφο. Με πόσες σελίδες είσαστε ευχαριστημένοι;»

Είπε: «Με τα ¾. Για να διαμορφώσουμε γνώμη. Ακόμα κι αν δεν το εκδώσουμε, θα σας πούμε παρατηρήσεις.»

Πήγα.

Και παρατηρήσεις είχα. Καλές.

Το ότι δεν προχώρησα, οφείλεται σε μένα.

Edited November 6, 2008 by The Phantom

[Arachnida]

Arachnida said

 

Άμα έχεις κοντά 4500 ποστς?

 

Seriously, θα συμφωνήσω μεν μαζί σου Γιάννη, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι οι γνωριμίες δεν μετράνε. Γνωριμίες σε εκδοτικούς οίκους δηλαδή. Η προσωπική επαφή παίζει πάντα ρόλο ακόμα και όχι συνειδητό ακριβώς. Αφήνοντας κατά μέρος το ρουσφέτι ή το νεποτισμό (ανάμεσα σε δύο ίσα ή περίπου ίσα βιβλία, ο συντάκτης στην Ελλάδα πιθανότατα να επιλέξει το βιβλίο που έχει γράψει ο συγχωριανός του, ή ο δικηγόρος του κλπ), η λογική της συντεχνίας έχει ενδημικές διαστάσεις σε κάθε τι στη χώρα μας, οπότε οι γνωριμίες μπορεί κάποια στιγμή να κάνουν τη διαφορά. Όχι όμως ενάντια στο ταλέντο (συνήθως) και στην εμπορική πλευρά του θέματος.

 

Νομίζω είσαι αρκετά καλά με τα 4.500

Όσο για όλα τα υπόλοιπα φυσικά συμφωνώ μαζί σου.

[dreamwhisperer]

Arachnida said

 

Άμα έχεις κοντά 4500 ποστς?

 

Seriously, θα συμφωνήσω μεν μαζί σου Γιάννη, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι οι γνωριμίες δεν μετράνε. Γνωριμίες σε εκδοτικούς οίκους δηλαδή. Η προσωπική επαφή παίζει πάντα ρόλο ακόμα και όχι συνειδητό ακριβώς. Αφήνοντας κατά μέρος το ρουσφέτι ή το νεποτισμό (ανάμεσα σε δύο ίσα ή περίπου ίσα βιβλία, ο συντάκτης στην Ελλάδα πιθανότατα να επιλέξει το βιβλίο που έχει γράψει ο συγχωριανός του, ή ο δικηγόρος του κλπ), η λογική της συντεχνίας έχει ενδημικές διαστάσεις σε κάθε τι στη χώρα μας, οπότε οι γνωριμίες μπορεί κάποια στιγμή να κάνουν τη διαφορά. Όχι όμως ενάντια στο ταλέντο (συνήθως) και στην εμπορική πλευρά του θέματος.

 

 

Δεν ισχύει και τόσο πολύ αυτό. Στην επιλογή χειρογράφων, υπάρχουν πολλές ασφαλιστικές δικλείδες.

π.χ. συνήθως δύο αναγνώστες και έγκριση από το ίδιο τον εκδότη.

και συνήθως είναι τα πράγματα αρκετά άγρια, ώστε επειδή παίζουν τη φήμη, την θέση, το κέρδος και τα ποσοστά τους, μπορεί να απορρίψουν και τη μάνα τους.

Αυτό που κάπως αλλοιώνει τον υψηλό επαγγελματισμό είναι περιπτώσεις "σελέμπριτις" ή "κολλητοί", αλλά και στις δύο περιπτώσεις, το θέμα πάλι είναι το κέρδος, γιατί μπορούν να κινήσουν εύκολα το βιβλίο τους με διασυνδέσεις ακόμα και αν δεν είναι τίποτα τα ιδιαίτερο.

[Παρατηρητής]

Γιώργο ο Ντίνος υπογράφει τη Δευτέρα συμβόλαιο. Άρα είναι ένα ταλέντο που αναγνωρίστηκε.

 

Δεν αναφερόμουν στον εκδοτικό οίκο ΟΞΥ που τυχαίνει να έχει οργανώσει διαγωνισμό με έπαθλο την έκδοση τριών ταλαντούχων συγγραφέων. Ήταν διαγωνισμός. Αν αυτός ο διαγωνισμός δεν είχε οργανωθεί ποτέ και ο Ντίνος έστλενε το πόνημα του, θα του είχαν δώσει σημασία; Όχι, δεν βγάζω συμπεράσματα. Απλά δεν γνωρίζω και σε αυτό το ερώτημα δεν θα πάρουμε ποτέ απάντηση.

Αναφέρομαι σε άλλον οίκο με μεγαλύτερο όνομα που δεν οργανώνει διαγωνισμούς και ο φίλος μας περιμένει απάντηση, ένα ναι ή ένα όχι, για πάνω από έξι μήνες.

Λοιπόν, τι μάθαμε σήμερα; Ότι τελικά δεν χρειάζεται κανείς γνωστούς για να εκδώσει. Χρειάζεται να είναι ταλέντο και τα έργα του να έχουν προοπτικές για να φέρουν κέρδη (σύμφωνα με τα επιχειρηματικά μυαλά του τάδε εκδοτικού οίκου). Οπότε μάλλον για να ζήσει κανείς από τη συγγραφή πρέπει να είναι τρελή ταλεντάρα και να γράφει και εργάρες. Όσοι ατάλαντοι, λυπάμαι, απορίπτεσθε.

 

Εμπρός ταλέντα μου! Πάρτε τους τα σώβρακα!

[Arachnida]

Αναφέρομαι σε άλλον οίκο με μεγαλύτερο όνομα που δεν οργανώνει διαγωνισμούς και ο φίλος μας περιμένει απάντηση, ένα ναι ή ένα όχι, για πάνω από έξι μήνες.

 

Απ' όσο κατάλαβα, το όριο των έξι μηνών είναι θεωρητικό. Απλά σύμφωνα με το προσύμφωνο που υπέγραψε ο Ντίνος, τόσο είναι υποχρεωμένος να περιμένει. Αλλά νομίζω και σε συζήτηση που είχα με τον Παπαχρήστου (Φύλακας του Χρόνου), μου είπε ότι το βιβλίο του εγκρίθηκε μετά από 9-10 μήνες.

[Παρατηρητής]

Πριν από μερικές μέρες, δύο από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς και μυθοπλάστες του χώρου μας απορρίφθηκαν από εκδοτικό οίκο. Από εκδοτικό οίκο που οργανώνει γκλαμουράτες διαλέξεις δήθεν για να στηρίξει την ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού. Κάνω αυτή την αναφορά επειδή κάπου σε αυτό το τόπικ έχει ακουστεί μια άποψη περί ταλέντου. Ε ρε δούλεμα που πέφτει...

[DinoHajiyorgi]

Πριν από μερικές μέρες, δύο από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς και μυθοπλάστες του χώρου μας απορρίφθηκαν από εκδοτικό οίκο.

 

Ονόματα.

[Παρατηρητής]

Ονόματα.

 

Ονοματεπώνυμα ή nicknames;

[dreamwhisperer]

Πριν από μερικές μέρες, δύο από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς και μυθοπλάστες του χώρου μας απορρίφθηκαν από εκδοτικό οίκο. Από εκδοτικό οίκο που οργανώνει γκλαμουράτες διαλέξεις δήθεν για να στηρίξει την ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού. Κάνω αυτή την αναφορά επειδή κάπου σε αυτό το τόπικ έχει ακουστεί μια άποψη περί ταλέντου. Ε ρε δούλεμα που πέφτει...

 

Η απόρριψη από κάποιον εκδοτικό οίκο, δεν έχει την αξία που της προσδίδεις.

Ένας μεγάλος εκδοτικός οίκος μπορεί να σε απορρίψει για λόγος άσχετους με την αξία του έργου (τέλος εκδοτικού κύκλου, κλεισμένο μπάτζετ, τυπογραφείο κτλ, κτλ, κτλ).

Είναι κάτι σαν τα ερωτικά, ένα παιχνίδι τύχης και συμπτώσεων. Το να σε απορρίψει μία κοπέλα, δεν σημαίνει ότι δεν αξίζεις, μπορεί απλώς να έχει ήδη ένα σύντροφο, να μην θέλει σχέση αυτή την εποχή, να σκέπτεται άλλα πράγματα κτλ.

Οπότε το όλο επιχείρημά σου είναι σε λάθος βάση. Το θέμα είναι να κάνεις αυτό που σ' αρέσει. Να μην απογοητεύεσαι και να έχεις υπομονή.

Και πάνω από όλα, όπως κάθε τι στην ζωή, να μην παίρνεις τίποτα κατάκαρδα. Όλα ένα παιχνίδι είναι και σκοπός είναι να το διασκεδάζεις.