Orpheus Posted May 30, 2006 Share Posted May 30, 2006 ~ Γιατί, γιατί ο θάνατος, μια μοίρα τόσο μισητή τόσο αγαπητή κι άφταστη να γίνεται συνάμα; Γιατί τέτοιος, άναξ ανάξιος, να πρέπει με πόνο τόσον τον πόνο των δικών μου να πληρώνω; Γιατί η άγνοια, κι ο φόβος, κι η ελπίδα κι η αγάπη ν’αμοίβοντ’ έτσι αδιάκριτα με πόνο; Όχι ότι δε μου 'λειψαν τα δάκρυα... Εξ άλλου, στη θάλασσα του φιλντισένιου μου κονδυλοφόρου, όλα τα νούφαρα είναι μαύρα, οι γιρλάντες μαύρες, μαύρες οι μπούκλες – μα να... να, η καταραμένη ελπίδα στις μπούκλες ανάμεσα θαρρείς είναι κρυμμένη, όμως τα κύμματα, μαύρα, σκοτεινά, σκεπάζουν κάθε υποψία φωτός. Δεν ψεύδομαι, αλήθεια λέγω – ψεύδη αληθινά... Κι, ορίστε, ένα χαμόγελο για το άναυδο κοινό μου· υπόσχομαι, αν ξαναγράψω, να προσπαθήσω για κάτι πιο ... ~ Όπως ίσως έχετε παρατηρήσει – εσείς που ξέρετε ότι ποστάρω σχεδόν όλα μου τα ποιήματα εδώ (ω φανταστική μειονότης) – δε γράφω πολύ τελευταία. Αναρωτιέμαι τι αντιδράσεις θα αποκομίσει αυτό το ποίημα (λίγο πιο πολύ απ' όσο αναρωτιέμαι κατά πόσο είναι πατάτα αυτή η πρόταση – χμμμ, νομίζω ότι κατέληξα ότι είναι). Όσο για εσάς, τους σχολαστικούς (ω υπαρκτή [;]μειονότης), το "κι, ορίστε," είναι όπως σαφώς θα είχατε φανταστεί, εκούσιο και καλώς εσκεμμένο. Θεωρώ ότι η στίξη εξυπηρετεί νοηματικά, και η σύντμηση (ή όπως αλλοιώς λέγεται, ποτέ δεν τα έμαθα αυτά!..) λεκτικά, αναγνωστικά. Και μ' αρέσει. Οπότε κάτω τα χέρια. Κανονικά θα είχα πολλές φορές χρησιμοποιήσει tongued smileys, αλλά με αποθούν οπτικά, και, όσο να το κάνουμε, η ποίηση (τόσο όσο και οι υποσημειώσεις τις) είναι πλέον σε μεγάλο βαθμό μια τέχνη οπτική, σχεδόν τυπογραφική {οι θερμόαιμοι διαφωνώντες καλείστε να ανοίξτε θέμα αλλού*} Οι Μούσες μαζί σας, -Ορφέας {* έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δεν ξέρω πια πού να link-άρω για ένα θέμα σχετικό με την ποίηση... Στις φρυγανιές (Εργαστήρι) ή στην ολική άλεση (Λογοτεχνία, Φιλοσοφία και Γεωλογική Ιστορία)!} Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted May 30, 2006 Share Posted May 30, 2006 Να και κάποιος που με νιώθει για τις συντμήσεις και την οπτικότητα! Πάντως, είναι από εκείνα τα ποιήματα που πραγματικά μου λένε πως δεν μπορώ να κάνω κάποιο σχόλιο. Υπάρχει κάτι το τόσο ολοκληρωμένο σε αυτό που οποιαδήποτε δική μου, και μόνο, παρέμβαση θα ήταν άτοπη, αφού εκφράζεται μ' έναν τρόπο απίστευτα προσωπικό, αδιόρατα μοναδικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 30, 2006 Share Posted May 30, 2006 (edited) Είσα progressivάς, και κατά βάθος δεν θέλεις να είσαι ερμηνευτής/μαέστρος παλιάς μουσικής, αλλά designer, και μάλιστα experimental typographer. Μχμ, μχμ. Μιιιιιχιχιχι... Πρώτα το γραφιστικό παιχνίδι στο αγγλικό ποίημα, μετά αυτό... Συνοψίζω: Μερικούς πόντους συν, διότι είναι καλό και πανέξυπνο [πα-νέ-ξυ-πνο], και μερικούς μείον, διότι δεν είναι καθόλου μπαρόκ. Xμ, πάρε και μερικούς πόντους για την επιλογή θέματος. :tongue: Αν και η δεύτερη στροφή είναι ιμπρεσσιονιστική, το όλο θέμα με τα αισθητικά άλματα από στροφή σε στροφή, και αυτό το απρόσμενο τέλος, το κάνουν εξπρεσσιονιστικό και progressivάδικο. Αφού επιμένεις όμως, it's settled, είναι progressive in-ex-pressionism. [μοιάζει και με το δικό μου opti-pessi-mistic] Την αγαπώ αυτή τη δεύτερη στροφή, είναι υπέεεεεροχη... Για το "Κι," δεν θα μιλήσω. Ούτε για το απρόσμενο τέλος. Η ομοιοκαταληξία 'πληρώνω-πόνο' δεν μου αρέσει. Αγαπώ όμως τη δεύτερη στροφή. *meditates on this* ----- Το υπόλοιπον του post σου είναι pure, delicious, witty geekiness - το τι σημαίνει αυτό, το ξέρεις ήδη... ----- Y.Γ. Θα έβαζα και μερικά κομμάτια από τους σχετικούς διαλόγους στο msn, αλλά βαριέεεμαι να κάνω τα γράμματά μου times και μωβ, τα δικά σου palatino και μπλε, του Rasp πράσινα... Edited May 30, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.