Natasha Posted March 17, 2014 Share Posted March 17, 2014 Το Injustice είναι όντως πολύ καλό. Όποιος διστάζει να το διαβάσει επειδή είναι βασισμένο στην πλοκή του ομώνυμου video-game, ας ξεχάσει τον δισταγμό του, trust me. Μου θύμισε λίγο το Kingdom Come (το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα, by the way). Επίσης, μιας και αναφέρθηκε το Comicdom, πέρα από τo Con τον Απρίλιο (στο οποίο εννοείται ότι σας περιμένουμε όλους), ξεκινάει στις 19 η έκθεση Εν Αιθρία, που θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του μήνα. Για όσους θα είστε Αθήνα κάποια από αυτές τις μέρες, να αναφέρω ότι τα παιδιά έχουν ρίξει πολύ δουλειά για τη συγκεκριμένη διοργάνωση και αξίζει να της ρίξετε μια ματιά. Βέβαια ξεκινάει η Εν Αιθρία και θα έχει όλο τον καλό κόσμου του ελληνικού κόμικ. Κυριαζής, Δερβενιώτης, Ρουμπούλιας, Σκλαβενίτης (πολύ όμορφο το "Σαν Όνειρο"), Ζαφειριάδης, Χριστούλιας, Τόμεκ, χαμός! Όσο για το Comicdom ακόμη κι εμείς που φέτος δεν θα πάμε, μπορούμε να ψηφίσουμε στο Fan Award το αγαπημένο μας ελληνικό κόμικ της χρονιάς που μας πέρασε, ιδού το λινκ http://www.comicdom-awards.gr/ Μέχρι την Παρασκευή είναι, σπεύσατε! Το Kingdom Come είναι το επόμενο κόμικ που θα διαβάσω, το πέτυχες διάνα! Πρώτα αυτό και μετά το Killing Joke Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 21, 2014 Share Posted March 21, 2014 (edited) Διάβασα το ''The Devil's Footprints'' των Scott Allie, Paul Lee, Brian Horton, Dave Stewart. Ένας τύπος είχε το άσχημο συνήθειο όσο ζούσε να ασχολείται με την μαύρη μάγεια και να έχει πάρε- δώσε με δαίμονες. Όταν όμως έρθει η ώρα να πληρώσει το τίμημα των επιλογών του θα την σκαπουλάρει με αποτέλεσμα οι απλήρωτοι λογαριασμοί του να περάσουν στην οικογένεια του. Ο γιος θα αναγκαστεί θέλοντας και μη να ασχοληθεί σοβαρά με το όλο θέμα για να μπει ένα τέλος σ' αυτή την κατάσταση. Δεν μου άρεσε. Η ιστορία ήταν πεζή και αδιάφορη. Τουλάχιστον όμως ήταν απλή και δεν με κούρασε, ενώ και το σχέδιο ήταν καλό. Λίγα πράγματα έλεγαν και οι δύο άλλες μικρές ιστορίες που υπήρχαν. Συνολικά μία μετριότητα. Edited March 21, 2014 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted March 27, 2014 Share Posted March 27, 2014 Κάμποσα μαζεμένα διάβασα τώρα τελευταία, κάποιες σειρές που διαβάζω σταθερά και μερικά επιπλέον. The Unwritten vol. 6: War of Words + vol. 7: The Wound των Mike Carey και Peter Gross. Πραγματικά, θεωρώ το Unwritten ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σήμερα από τη Vertigo και ίσως το καλύτερο κόμικ της εταιρείας μετά το Sandman. Ο Mike Carey έχει τεράστιο όραμα και δεν μπορώ να φανταστώ οποιονδήποτε άνθρωπο έχει διαβάσει έστω και ένα λογοτεχνικό βιβλίο στη ζωή του να μην εκτιμά έστω και λίγο αυτό που προσπαθεί να κάνει με το Unwritten. Locke & Key vol.6, Alpha and Omega των Joe Hill και Gabriel Rodriguez. Στεναχωριέμαι που τέλειωσε γιατί ήταν μια από τις αγαπημένες μου on-going σειρές, Το τέλος ήταν πολύ ταιριαστό και, το ομολογώ, ο Dodge θα μου λείψει. Υπέροχος villain. Fatale, vol. 3: West of Hell των Ed Brubaker και Sean Phillips. Noir meets Cthulhu mythos; Εντάξει, μέχρι αυτό το κόμικ είχα απελπιστεί και πίστευα ότι δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να μου αρέσει οτιδήποτε σχετικό με το Mythos, αλλά ο Brubaker μου άλλαξε δραματικά τη γνώμη. Αυτός ο τόμος ήταν πιο πολύ στα πρότυπα του Magdalena Origins, με εμάς να βλέπουμε διάφορες προκατόχους της Jo, αλλά γενικά μου άρεσε πολύ. Batman: Hush των Jeph Loeb, Jim Lee και Scott A. Williams. Πολύ ωραίο ήταν και με ενδιαφέρουσα υπόθεση, αυτό που λίγο κάπως δεν μου κάθισε καλά ήταν η παρέλαση από villains της DC, σαν καλλιστεία για υπερκακούς ήταν, βρε παιδί μου. Batman: Year One των Frank Miller και David Mazzucchelli. Πάρα πολύ καλογραμμένο, αφηγείται ουσιαστικά την πρώτη χρονιά του Batman και του Gordon στο Gotham και τα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν έκαστος. Λάτρεψα τα σκιτσάκια του Mazzucchelli στα extras και την ατάκα του ότι όσο πιο ρεαλιστικούς κάνουμε τους υπερήρωες τόσο λιγότερο αληθοφανείς μοιάζουν. Batman: The Killing Joke των Alan Moore και Brian Bolland. Φοβερό στόρυ, πολύ ωραίο σκίτσο, πολύ ωραία απόδοση του origin του Joker και πολλή ψυχεδέλεια, αλλά, να...ήταν λίγο μικρό, βρε παιδί μου... Batman: The Long Halloween των Jeph Loeb και Tim Sale. Εξαιρετικό. Με διαφορά το αγαπημένο μου από όλες τις ιστορίες Batman που διάβασα σ'αυτή τη φάση, ήταν πολυεπίπεδο, ήταν θαυμάσια γραμμένο, οι χαρακτήρες τρομεροί και το μυστήριο διαρκώς περιπλέκεται. Την ανατροπή του τέλους δεν τη φανταζόμουν καθόλου. Εμφανές το γεγονός ότι άσκησε σημαντική επιρροή στο Dark Knight του Nolan, ιδιαίτερα στο κομμάτι της σχέσης Batman-Gordon-Dent. Batman: The Man who Laughs των Ed Brubaker, Doug Mahnke, Patrick Zircher, Aaron Sowd και Steve Bird. Καλό ήταν αλλά δεν με ενθουσίασε, κυρίως γιατί δεν αισθάνθηκα ότι προσέφερε κάτι ουσιαστικό. Βασικά, απλά επιβεβαιώνει όσα μας είχε ήδη πει το Killing Joke για την προέλευση του Joker. The Scorpion, vol. 6, The Angel's Shadow των Stephen Desberg και Enrico Marini. Πέρα από το Blacksad, είναι το μόνο Ευρωπαϊκό κόμικ που διαβάζω αυτήν την περίοδο και το λατρεύω. Γενικά, όποιος γουστάρει swashbuckling, ίντριγκα και μυστήριο, αλλά και σειρές όπως το Borgias ή το Zorro, ας του δώσει μια ευκαιρία, αξίζει. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted March 27, 2014 Share Posted March 27, 2014 Locke & Key vol.6, Alpha and Omega των Joe Hill και Gabriel Rodriguez. Στεναχωριέμαι που τέλειωσε γιατί ήταν μια από τις αγαπημένες μου on-going σειρές, Το τέλος ήταν πολύ ταιριαστό και, το ομολογώ, ο Dodge θα μου λείψει. Υπέροχος villain. Batman: The Killing Joke των Alan Moore και Brian Bolland. Φοβερό στόρυ, πολύ ωραίο σκίτσο, πολύ ωραία απόδοση του origin του Joker και πολλή ψυχεδέλεια, αλλά, να...ήταν λίγο μικρό, βρε παιδί μου... To Killing Joke το διαβάζω κι εγώ τώρα, καιρός μου ήταν! Όσο για τον Dodge του Locke & Key, ναι, πραγματικά ήταν εξαιρετικός "κακός" με βαθύ back story Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 27, 2014 Share Posted March 27, 2014 To The Long Halloween είναι το μόνο πράγμα που έχω διαβάσει από Loeb και διαβαζότανε. Εκνευριστικά υπερεκτιμημένος συγγραφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted March 27, 2014 Share Posted March 27, 2014 Εγώ μόνο το Hush και το Long Halloween έχω διαβάσει γενικότερα δικά του, τίποτε άλλο. Το Hush ήταν πολύ καλό, αλλά επειδή το διάβασα πρώτο δεν κατάλαβα ότι σε πολλά σημεία αναμασούσε το Long Halloween, παρέλειψα να το γράψω αυτό γιατί μαζεύω βαλίτσες ταυτόχρονα Οπότε να μη διαβάσω κάτι άλλο δικό του λες, ε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 27, 2014 Share Posted March 27, 2014 Υπάρχει πάντα το Ultimates Vol 3 #1 που είναι Α-ΡΙ-ΣΤΟΥΡ-ΓΗ-ΜΑ με την κακή έννοια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted March 28, 2014 Share Posted March 28, 2014 Εγώ μόνο το Hush και το Long Halloween έχω διαβάσει γενικότερα δικά του, τίποτε άλλο. Το Hush ήταν πολύ καλό, αλλά επειδή το διάβασα πρώτο δεν κατάλαβα ότι σε πολλά σημεία αναμασούσε το Long Halloween, παρέλειψα να το γράψω αυτό γιατί μαζεύω βαλίτσες ταυτόχρονα Οπότε να μη διαβάσω κάτι άλλο δικό του λες, ε; Χωρίς να είναι κακές, τις συνέχειες του Long Halloween που έγραψε ο ίδιος (Dark Victory και Catwoman: When in Rome) μπορείς να τις προσπεράσεις Παρεμπιπτόντως, ένα κουτί λουκούμια σε όποιον μου πει γιατί ήταν απαραίτητος στο σχέδιο του Hush ο Dent 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted March 28, 2014 Share Posted March 28, 2014 Μη γελάσετε πολύ... Lenore- Roman Dirge. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted May 22, 2014 Share Posted May 22, 2014 Διαβάζω το The Sandman του Gaiman, από τόμο με τα πρώτα 6 issues. Έχω διαβασει μέχρι τώρα τα 2 πρώτα και δεν είναι κάτι εξαίσιο μέχρι τώρα για μένα, ίσως επειδή άκουγα για τη συγκεκριμένη σειρά για χρόνια και μου την έχουν κάνει oversell Still, 2 τεύχη είναι λίγα για να κρίνω οπότε συνεχίζω! (Σχεδιαστικά πάντως νιώθω ότι τα μελάνια είναι all over the place, με αποτέλεσμα το όλο σχέδιο να βγαίνει λίγο "βρώμικο". Πάντως αυτό αρέσει σε κόσμο, όπως το στυλ του δικού μας Έλληνα σχεδιαστη Γκογκτζιλά, οπότε γούστα είναι αυτά). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted May 23, 2014 Share Posted May 23, 2014 Διαβάζω το The Sandman του Gaiman, από τόμο με τα πρώτα 6 issues. Έχω διαβασει μέχρι τώρα τα 2 πρώτα και δεν είναι κάτι εξαίσιο μέχρι τώρα για μένα, ίσως επειδή άκουγα για τη συγκεκριμένη σειρά για χρόνια και μου την έχουν κάνει oversell Still, 2 τεύχη είναι λίγα για να κρίνω οπότε συνεχίζω! (Σχεδιαστικά πάντως νιώθω ότι τα μελάνια είναι all over the place, με αποτέλεσμα το όλο σχέδιο να βγαίνει λίγο "βρώμικο". Πάντως αυτό αρέσει σε κόσμο, όπως το στυλ του δικού μας Έλληνα σχεδιαστη Γκογκτζιλά, οπότε γούστα είναι αυτά). Το περίεργο θα ήταν να έχεις ενθουσιαστεί. Ξεκινάει αδύναμα και σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να αντιληφθείς την περιπλοκότητα της σύλληψης κι ό,τι κάθε πάνελ σε κάθε σελίδα έχει κάποιο νόημα και δεν είναι τυχαίο. Το σκίτσο, πάντως, είναι τραγικό και ενδεικτικό της εποχής εκείνης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted May 23, 2014 Share Posted May 23, 2014 Διαβάζω το The Sandman του Gaiman, από τόμο με τα πρώτα 6 issues. Έχω διαβασει μέχρι τώρα τα 2 πρώτα και δεν είναι κάτι εξαίσιο μέχρι τώρα για μένα, ίσως επειδή άκουγα για τη συγκεκριμένη σειρά για χρόνια και μου την έχουν κάνει oversell Still, 2 τεύχη είναι λίγα για να κρίνω οπότε συνεχίζω! (Σχεδιαστικά πάντως νιώθω ότι τα μελάνια είναι all over the place, με αποτέλεσμα το όλο σχέδιο να βγαίνει λίγο "βρώμικο". Πάντως αυτό αρέσει σε κόσμο, όπως το στυλ του δικού μας Έλληνα σχεδιαστη Γκογκτζιλά, οπότε γούστα είναι αυτά). Το περίεργο θα ήταν να έχεις ενθουσιαστεί. Ξεκινάει αδύναμα και σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να αντιληφθείς την περιπλοκότητα της σύλληψης κι ό,τι κάθε πάνελ σε κάθε σελίδα έχει κάποιο νόημα και δεν είναι τυχαίο. Το σκίτσο, πάντως, είναι τραγικό και ενδεικτικό της εποχής εκείνης Όντως ξεκινάει κάπως αδύναμα.... αλλά εγώ πιστεύω ότι το σκίτσο εξυπηρετεί πάρα πολύ καλά την ιστορία και το mood του κόμικ. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 29, 2014 Share Posted May 29, 2014 (edited) Διάβασα τρία κόμικς στη σειρά ''Οι Μεγάλοι Ντετέκτιβ''. Georges Simenon- Επιθεωρητής Μαιγκρέ: ''Το Τέλειο Έγκλημα'', Sir Arthur Conan Doyle- Σέρλοκ Χολμς: ''Θανάσιμο Όπλο'' και Georges Simenon- Επιθεωρητής Μαιγκρέ: ''Ένοχη Σιωπή''. Το πρώτο έχει να κάνει με ανεξιχνίαστους φόνους που λαμβάνουν χώρα στη καρδιά του Παρισιού. Αδυνατώντας να βρει λύση, ο επιθεωρητής Μαιγκρέ θα στήσει παγίδα και ο δολοφόνος θα τσιμπήσει. Στο ''Θανάσιμο Όπλο'' ο Σέρλοκ Χολμς ταξιδεύει στη Τρανσυλβανία για να λύσει το μυστήριο που στοιχειώνει το κάστρο ενός ευγενούς. Το ξετύλιγμα του νήματος θα τον οδηγήσει στα παλάτια της Τσαρικής Ρωσίας όπου και θα συγκρουστεί με τον... Ρασπούτιν. Τέλος, η εξαφάνιση μίας κοπέλας σε μία μικρή Γαλλική πόλη θα αναγκάσει τον επιθεωρητή να αναλάβει δράση. Για να βρεθεί στη μέση της έχθρας δύο οικογενειών. Οι ιστορίες αν και δεν ήταν κακές, μου φάνηκαν ωστόσο αφελείς. Σαν να γράφτηκαν στο πόδι ένα πράμα. Τουλάχιστον ήταν μικρές και διαβάστηκαν γρήγορα. Δεν είναι για παραπάνω από μία φορά. Edited May 29, 2014 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wasteland Posted June 21, 2014 Share Posted June 21, 2014 Strange embrace του David Hine. Η καλύτερη horror mini σειρά που έχω διαβάσει ποτέ. Αυστηρά ακατάλληλο για ανηλίκους, βίαιο και πρωτόγονο, με αναφορές στο σινεμά του David Lynch και τις μελέτες του Freud, ώριμο και βαθύ, απλά κορυφαίο. Αν το έγραφε Έλληνας, το παπαδαριό θα τον είχε αφορίσει και η σεμνότυφη πολιτεία μας θα ζητούσε την καταδίκη του συγγραφέα για προσβολή των ηθών. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted August 19, 2014 Share Posted August 19, 2014 Αυτό το διάστημα διάβασα τα εξής κόμιξ. - Οι κόσμοι του Λάβκραφτ, απόκρυφα. 1: Ωραίες ιστορίες από τη μυθολογία Κθούλου, από τις οποίες μου άρεσε η πρώτη και μάλιστα το πρώτο μισό της. Με αυτό ξεκινάει ο τόμος, ενώ τελειώνει με το 2ο μισό. Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία αυτή θα ήταν αριστουργηματική αν τέλειωνε στο 1ο μισό και άφηνε τον αναγνώστη να πλάσει σενάρια με το μυαλό του για το τι μπορεί να συνέβη. Οι απαντήσεις του β μέρους δεν χρειαζόντουσαν. - Giant monster, του Steve Niles: Πολύ ωραία ιστορία τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Η πλάκα είναι ότι έχω τα άπαντα του Steve Niles (ότι κόμικ έχει βγάλει ως τώρα) χωρίς όμως να είμαι πορωμένος φαν του. Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι γράφει κόμιξ τρόμου, που μοιραία προτιμώ αυτά να διαβάζω κι έτσι έχω διαβάσει όλες τις ιστορίες του. - Η σκόνη του επισκέπτη, των Σαγκιώτη και Μακρή: Είναι μια μικρή ιστορία μεγέθους "τεύχους" που την πήρα από το βιβλιοπωλείο γιατί την είχε προσφορά με μόνο 2.40 ευρώ. Ασχολείται με το πώς υποδέχεται την καταστροφή της πόλης ένας μοναχικός άνθρωπος που επέλεξε να μείνει πίσω, όταν όλοι οι άλλοι την έχουν εγκαταλείψει. Ποτέ δεν ήμουν φαν αυτής της συγκεκριμένης σχολής ελληνικών κόμιξ που ασχολούνται με τα υπαρξιακά των ηρώων, αλλά το μικρό μέγεθος της ιστορίας, με βοήθησε να μην το εγκαταλείψω. Νομίζω πάντως ότι αυτού του είδους τα κόμιξ έχουν πια παλιώσει και ότι η συγκεκριμένη τέχνη έχει ήδη κάνει τα επόμενα βήματα στην χώρα μας. - Τα χρονικά της Αλω, τόμος 1, ο πύργος: Οταν λέω ότι έχει κάνει το επόμενο βήμα, κάτι τέτοιο εννοώ. Σε ένα fantasy setting, τα ξωτικά ετοιμάζουν μια μεγάλη ληστεία και αυτό είναι το θέμα αυτού του πρώτου μέρους των χρονικών. Το σκίτσο είναι υψηλών προδιαγραφών και δείχνει μεγάλο ταλέντο, όμως -δυστυχώς- οι σελίδες εμφανώς προορίζονταν για πιο μεγάλο μέγεθος, με αποτέλεσμα κάποια καρέ να είναι κομμένα και να δυσκολεύομαι να διαβάσω τι γράφει στα "μπαλονάκια". Το σενάριο όμως μου έβγαλε κάτι σαν αμηχανία τύπου "είμαι Έλληνας και κάνω fantasy comic που είναι από τα πρώτα στο χώρο". Επομένως κάποια κλισέ αμηχανίας τύπου να επαναλαμβάνει διαρκώς η αρχηγίνα της συμμορίας το όνομα του Σκιοφλεγή γιατί αυτός χαζεύει, θα μπορούσαν να περιοριστούν γιατί κατάντησε κουραστικό. - Τα χρονικά του δρακοφοίνικα. Το omnibus του Ρουμπούλια από τη Jemma. Εδώ έχουμε κάτι πραγματικά πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα και μάλιστα δεν είναι καθόλου αμήχανο. Οι προδιαγραφές είναι καθαρά εξωτερικού και μάλιστα ήταν σαν να διαβάζω καλή δουλειά από το εξωτερικό. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν για το καλτ χιούμορ, αλλά ίσα-ίσα κατά τη γνώμη μου ήταν αυτό το στοιχείο που ανέβασε την ιστορία πολύ και που δείχνει ότι ο Ρουμπούλιας την κατείχε πολύ καλά πριν την περάσει στο χαρτί. Τα σκίτσα του μου άρεσαν πολύ και μου θύμισαν τον Roy Thomas σε εποχές του "Κόναν ο βάρβαρος". Πράγματι, φαίνεται ότι έχει επιρρεαστεί από τον Κόναν και από τον Tolkin, αλλά χωρίς να τους αντιγράφει. Κατά τ' άλλα ήταν πολύ χορταστικό (360 σελίδες περίπου) και χαίρομαι που το έχω στη συλλογή μου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 19, 2014 Share Posted August 19, 2014 Κάποτε είχα το βίτσιο και διάβαζα ολόκληρες σειρές υπερηρωικών κόμιξ. Από το #1έως όσο έφταναν. Τα τελευταία 6 χρόνια διάβαζα το Daredevil και πρόσφατα τέλειωσα το volume 1 (380 τεύχη) μετά από πολύ υπομονή και κόπο, αφού προς το τέλος έπεφτε στην παρακμή των 90's. Γενικά, αν εξαιρέσουμε τα run του Frank Miller μπορείτε να προσπεράσετε άνετα τα τεύχη. Ξεκινά ως ένας δεύτερης διαλογής spiderman δια χειρός Stan Lee, περνάνε μία σειρά από άλλοι δημιουργοί της Marvel, συνεχίζοντας σε ένα μείγμα υπερηρωικού με λίγο από detective story. To run του Miller ¨ομως αλλάζει απολύτως φυσικά τον τόνο και τον χαρακτήρα, δίνοντας ένα ύφος σκληρού νουάρ και αλλάζοντας τον κεφάτο Daredevil σε έναν σκοτεινό ήρωα που παλεύει με τις τύψεις, τις ενοχές του και την αδυναμία του να αποδόσει δικαιωσύνη σε ένα διεφθαρμένο σύστημα. Το αρχικό run καθώς και το Born Again (η επιστροφή του Miller στον τίτλο) είναι ίσως τα καλύτερα υπερηρωικά κόμιξ όλων των εποχών (υπάρχει πάντα το Watchmen, μην το ξεχνάμε). Στη συνέχεια έχουμε πολλούς δημιουργούς που μιμούνται από λιγότερο ως καθόλου πετυχημένα τα όσα έκανε ο Miller ή χώνουν τον ήρωα στα τραβηγμένα μεγάλα καλοκαιρινά crossover της Marvel. Άρχισα και το Volume 2, που ξεκινά με συγγραφείς τον Kevin Smith (συμπαθητική ιστορία το Guardian Devil) και τον David Mack (που δεν Kabuki-ζει εδώ όσο φοβόμουν, όσο έχω διαβάσει στο Parts of a Hole) και αναμένω να πιάσω τα τεύχη του έκανε ο Bendis που υποπτεύομαι ότι θα είναι πολύ καλό superhero noir. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 21, 2014 Share Posted August 21, 2014 Διάβασα το ''Οι Επτά Πόλεις της Τσιμπόλα'' του Καρλ Μπαρκς. Έχει δύο ιστορίες μεγάλου μεγέθους, μερικές δεκασέλιδες και αρκετές της μίας σελίδας. Ξεχωρίζω ως καλύτερες την ομότιτλη και το ''Περιπέτεια στη Τράλλα Λα''. Στη πρώτη ο Σκρουτζ προσπαθεί να βγάλει χρήματα με τρόπο που δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα, προσπάθεια που θα αποδειχθεί πολύ δύσκολη. Η αναζήτηση του θα τον οδηγήσει στις ερήμους της Άγριας Δύσης και στην εύρεση των θρυλικών Επτά Πόλεων της Τσιμπόλα, ένα είδος Ελ Ντοράντο των εξερευνητών ανά τον κόσμο. Στη δεύτερη, καταπιεσμένος από το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για τα αμύθητα του πλούτη, αναζητά ένα μέρος για να ηρεμήσει. Ένα μέρος χωρίς σκοτούρες όπου η έννοια του χρήματος και της αναζήτησης πάσης φύσεως κέρδους, δεν υφίσταται. Κάτι που φυσικά θα αποδειχθεί ουτοπικό. Πριν από λίγες μέρες διάβασα μερικά τεύχη που δεν θυμόμουν ότι είχα και τα οποία ξετρύπωσα κατά τύχη. Τεύχη στις σειρές Αλμανάκο, Ντόναλντ, Κλασικά κλπ. Οι ιστορίες τους μου φάνηκαν ως επί τω πλείστον αφελείς. Εδώ ενώ σαφώς και δεν συνέβη αυτό, δεν μπορώ να πω ωστόσο και ότι ξετρελάθηκα. Κυρίως γιατί ο Σκρουτζ και η φαμίλια του ουδέποτε υπήρξε κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Πέρασα όμως καλά και θα συνεχίζω να αγοράζω τα τεύχη από τις προσφορές της εφημερίδας. Κάπου- κάπου χρειάζομαι να ξεκουράζομαι λίγο ανάμεσα στα βιβλία που διαβάζω, και τα συγκεκριμένα κόμικ είναι ότι πρέπει για αυτή την δουλειά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 26, 2014 Share Posted August 26, 2014 Τελείωσα το Next Testament του αγαπημένου μας Clive Barker. Την ιδέα την έχουμε δει αρκετές φορές (Αποκάλυψη, Δευτέρα Παρουσία κτλ), αλλά αποκτά άλλο ενδιαφέρον όταν τη βλέπουμε από τη μεριά του Barker. Έχει τη φαντασία και την ωμότητα που θα περιμέναμε από αυτόν, αλλά στο τέλος μάς τα χαλάει κάπως. Είναι πολύ βιαστικό και εύκολο και χαλάει την εικόνα του συνόλου. Πάντως, έχει το ενδιαφέρον του, αρκετές δυνατές εικόνες, όμορφο σχέδιο και αξίζει να του ρίξετε μια ματιά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted August 30, 2014 Share Posted August 30, 2014 Διάβασα τα εξής: Kult: Το σενάριο δεν είναι πια πρωτότυπο: Η πραγματικότητα είναι εικονική και αυτός που την ελέγχει (ο θεός) έχει πεθάνει. Την θέση του προορίζεται να πάρει ένας εκλεκτός (ο πρωταγωνιστής), ενώ παράλληλα πρέπει να αντιμετωπίσει τον διάβολο. Στην πραγματικότητα είναι η πρώτη ιστορία τέτοιου είδους που έχω διαβάσει στην οποία απροκάλυπτα παρουσιάζονται πολλά στοιχεία από τις δοξασίες των Γνωστικών (που αυτοί άλλωστε ήταν οι πρώτοι που πίστευαν ότι ζούμε σε ένα Matrix). Αρκετά καλό. Living with the dead: Ενώ όλη η Γη έχει γεμίσει από ζόμπι, δύο φίλοι προσπαθούν να επιβιώσουν όπως μπορούν. Όταν γνωρίζουν την μοναδική γυναίκα που έχει απομείνει στον κόσμο, η φιλία τους κλονίζεται. Το ζητούμενο είναι από εκεί και πέρα αν θα επιτρέψουν τη σχέση τους να γίνει ανταγωνιστική ή αν θα εξακολουθήσουν να παραμένουν φίλοι. Πολύ καλή ιστορία, με πολύ καλό χιούμορ. Mnemovore: Η πρωταγωνίστρια έχει ένα ατύχημα στο σκι που έχει ως συνέπεια να χάσει εντελώς τη μνήμη της. Άθελά της όμως εξαπολύει κάτι σαν ιό που κάνει όλη την ανθρωπότητα να χάσει την μνήμη της. Η εξάπλωση γίνεται μέσω κάποιων τεράτων που θυμίζουν τα Alien chestbuster. Αρκετά καλό κι αυτό. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 8, 2014 Share Posted September 8, 2014 Διάβασα τα εξής: Kult: Το σενάριο δεν είναι πια πρωτότυπο: Η πραγματικότητα είναι εικονική και αυτός που την ελέγχει (ο θεός) έχει πεθάνει. Την θέση του προορίζεται να πάρει ένας εκλεκτός (ο πρωταγωνιστής), ενώ παράλληλα πρέπει να αντιμετωπίσει τον διάβολο. Στην πραγματικότητα είναι η πρώτη ιστορία τέτοιου είδους που έχω διαβάσει στην οποία απροκάλυπτα παρουσιάζονται πολλά στοιχεία από τις δοξασίες των Γνωστικών (που αυτοί άλλωστε ήταν οι πρώτοι που πίστευαν ότι ζούμε σε ένα Matrix). Αρκετά καλό. Το Kult βασίζεται στο ομώνυμο επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων που κυκλοφόρησε στη Σουηδία to 1991 και μεταφράστηκε στα Αγγλικά το 1993. Μάλλον πρωτοπόρο ήταν τότε. Δεν έχω διαβάσει το κόμικ, αλλά στο παιχνίδι ο θεός δεν έχει πεθάνει, την έχει κοπανήσει 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 11, 2014 Share Posted September 11, 2014 Το τελευταίο διάστημα αποφάσισα να διαβάσω όλα τα κόμιξ του Κόναν του Βάρβαρου που έχουν κυκλοφορήσει, αφού πρώτα τα ταξινόμησα σε χρονολογική σειρα (με βάση κάποιους οδηγούς που υπάρχουν στο ίντερνετ αλλά και την προσωπική μου κρίση) και αφού αφαίρεσα όσες ιστορίες έχουν γίνει reboot τώρα που ο τίτλος πέρασε στη dark horse από τη Marvel. Ο κόναν είναι ο αγαπημένος μου fantasy ήρωας, γιατί όταν ήμουν παιδί, ενώ όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου διάβαζαν μίκυ μάους, εγώ προτιμούσα να διαβάζω κόναν όπως κυκλοφορούσε στη χώρα μας από την cobra press. Γενικά πρόκειται για δουλειές πολύ πιστές στα χρονοδιαγράμματα και στην όλη μυθολογία που είχε δώσει ο (μεγάλος) Robert Howard, σε αντίθεση με τις ταινίες που κάνανε του κεφαλιού τους. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν και αυτούσιες μεταφορές ιστοριών του Howard, του DeCamp και άλλων. Δύσκολα με βλέπω να ξεκολλάω από αυτά και να επιστρέφω στη λογοτεχνία τρόμου. Το να διαβάσω τις ιστορίες σε χρονολογική σειρά, είναι ένα τάμα που το είχα από μικρός. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 11, 2014 Share Posted September 11, 2014 (edited) Το τελευταίο διάστημα αποφάσισα να διαβάσω όλα τα κόμιξ του Κόναν του Βάρβαρου που έχουν κυκλοφορήσει, αφού πρώτα τα ταξινόμησα σε χρονολογική σειρα (με βάση κάποιους οδηγούς που υπάρχουν στο ίντερνετ αλλά και την προσωπική μου κρίση) και αφού αφαίρεσα όσες ιστορίες έχουν γίνει reboot τώρα που ο τίτλος πέρασε στη dark horse από τη Marvel. Ο κόναν είναι ο αγαπημένος μου fantasy ήρωας, γιατί όταν ήμουν παιδί, ενώ όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου διάβαζαν μίκυ μάους, εγώ προτιμούσα να διαβάζω κόναν όπως κυκλοφορούσε στη χώρα μας από την cobra press. Γενικά πρόκειται για δουλειές πολύ πιστές στα χρονοδιαγράμματα και στην όλη μυθολογία που είχε δώσει ο (μεγάλος) Robert Howard, σε αντίθεση με τις ταινίες που κάνανε του κεφαλιού τους. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν και αυτούσιες μεταφορές ιστοριών του Howard, του DeCamp και άλλων. Δύσκολα με βλέπω να ξεκολλάω από αυτά και να επιστρέφω στη λογοτεχνία τρόμου. Το να διαβάσω τις ιστορίες σε χρονολογική σειρά, είναι ένα τάμα που το είχα από μικρός. Πολύ ενδιαφέρον όλο αυτό και πολύ ωραίο, πάαααααααρα πολύ ωραίο. Θέλω και εγώ κάποια στιγμή να ασχοληθώ περισσότερο με οτιδήποτε RobertHowardικο έχει κυκλοφορήσει σε comics. Και όταν λέω οτιδήποτε, εννοώ οτιδήποτε. Αν και δεν είμαι μεγάλος φαν των comics, για την προκειμένη είμαι διατεθειμένος να συγκεντρώσω όσο περισσότερο υλικό μπορέσω να βρω/ αγοράσω (Επίσης και για Μυθολογία Κθούλου και Texas Chainsaw Massacre ). Προς το παρόν οι μόνες σειρές που έχω ολοκληρωμένες είναι αυτή που έβγαζε η Anubis πριν από μερικά χρόνια και η Conan the Cimmerian, αλλά αργά ή γρήγορα θα την ψάξω περισσότερο την δουλειά. Πιασιάρικο θέμα άνοιξες που χρήζει συζήτησης από κοντά Edited September 11, 2014 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 11, 2014 Share Posted September 11, 2014 Πιασιάρικο θέμα άνοιξες που χρήζει συζήτησης από κοντά Να κανονίσουμε κάτι. Τώρα έχω άδεια για 2 εβδομάδες και είμαι ελεύθερος (όχι όπως το καλοκαίρι που δεν μπορούσα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 12, 2014 Share Posted September 12, 2014 Το τελευταίο διάστημα αποφάσισα να διαβάσω όλα τα κόμιξ του Κόναν του Βάρβαρου που έχουν κυκλοφορήσει, αφού πρώτα τα ταξινόμησα σε χρονολογική σειρα (με βάση κάποιους οδηγούς που υπάρχουν στο ίντερνετ αλλά και την προσωπική μου κρίση) και αφού αφαίρεσα όσες ιστορίες έχουν γίνει reboot τώρα που ο τίτλος πέρασε στη dark horse από τη Marvel. Ο κόναν είναι ο αγαπημένος μου fantasy ήρωας, γιατί όταν ήμουν παιδί, ενώ όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου διάβαζαν μίκυ μάους, εγώ προτιμούσα να διαβάζω κόναν όπως κυκλοφορούσε στη χώρα μας από την cobra press. Γενικά πρόκειται για δουλειές πολύ πιστές στα χρονοδιαγράμματα και στην όλη μυθολογία που είχε δώσει ο (μεγάλος) Robert Howard, σε αντίθεση με τις ταινίες που κάνανε του κεφαλιού τους. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν και αυτούσιες μεταφορές ιστοριών του Howard, του DeCamp και άλλων. Δύσκολα με βλέπω να ξεκολλάω από αυτά και να επιστρέφω στη λογοτεχνία τρόμου. Το να διαβάσω τις ιστορίες σε χρονολογική σειρά, είναι ένα τάμα που το είχα από μικρός. Έχοντας διαβάσει αρκετά απ' αυτά τα κόμικς, θα έλεγα πως τα μισά δεν είναι καθόλου πιστά στο όραμα του Χάουαρντ Μπορείς να βάλεις συνδέσμους για τους οδηγούς της χρονολογίας που λες; Επίσης, τι εννοείς "έχουν γίνει reboot"; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 12, 2014 Share Posted September 12, 2014 Το τελευταίο διάστημα αποφάσισα να διαβάσω όλα τα κόμιξ του Κόναν του Βάρβαρου που έχουν κυκλοφορήσει, αφού πρώτα τα ταξινόμησα σε χρονολογική σειρα (με βάση κάποιους οδηγούς που υπάρχουν στο ίντερνετ αλλά και την προσωπική μου κρίση) και αφού αφαίρεσα όσες ιστορίες έχουν γίνει reboot τώρα που ο τίτλος πέρασε στη dark horse από τη Marvel. Ο κόναν είναι ο αγαπημένος μου fantasy ήρωας, γιατί όταν ήμουν παιδί, ενώ όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου διάβαζαν μίκυ μάους, εγώ προτιμούσα να διαβάζω κόναν όπως κυκλοφορούσε στη χώρα μας από την cobra press. Γενικά πρόκειται για δουλειές πολύ πιστές στα χρονοδιαγράμματα και στην όλη μυθολογία που είχε δώσει ο (μεγάλος) Robert Howard, σε αντίθεση με τις ταινίες που κάνανε του κεφαλιού τους. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν και αυτούσιες μεταφορές ιστοριών του Howard, του DeCamp και άλλων. Δύσκολα με βλέπω να ξεκολλάω από αυτά και να επιστρέφω στη λογοτεχνία τρόμου. Το να διαβάσω τις ιστορίες σε χρονολογική σειρά, είναι ένα τάμα που το είχα από μικρός. Έχοντας διαβάσει αρκετά απ' αυτά τα κόμικς, θα έλεγα πως τα μισά δεν είναι καθόλου πιστά στο όραμα του Χάουαρντ Μπορείς να βάλεις συνδέσμους για τους οδηγούς της χρονολογίας που λες; Επίσης, τι εννοείς "έχουν γίνει reboot"; Στο παρακάτω λινκ υπάρχουν ενδεικνυόμενες χρονολογίες για τα βιβλία και τα κόμιξ http://www.conan.com/invboard/?showtopic=904 Για να καταλάβει κάποιος τι πράγμα συζητάμε, να διευκρινίσω ότι τόσο οι σειρές της Marvel (Conan the barbarian, Savage sword of Conan και άλλες) όσο και οι ίδιες οι ιστορίες του Χάουαρντ δεν παρουσιάστηκαν στο κοινο με τη σειρά. π.χ. στη μια ιστορία έβλεπες τον Κόναν ήδη βασιλιά και στην επόμενη τον έβλεπες κλέφτη στη Ζάμορα. Ηταν αυτό ακριβώς το στοιχείο που με κέρδισε σε αυτή τη μυθολογία: Το γεγονός δηλαδή ότι είχα το ελεύθερο εγώ όπως και κάθε άλλος αναγνώστης να ιεραρχούμε τις ιστορίες (άρα και τη βιογραφία του Κόναν) όπως θέλουμε εμείς. Εχει δηλαδή κάτι το "δημιουργικό" η όλη ενασχόληση. Διαφωνώ ότι τα κόμιξ δεν ήταν πιστά στο όραμα του Χάουαρντ γιατί όλες οι ιστορίες που έγραψε ο Χάουαρντ με τον κόναν, όπως επίσης και άλλοι μετέπειτα συγγραφείς εχουν διασκευαστεί σε μορφή κόμιξ ΑΥΤΟΥΣΙΕΣ από τον Roy Thomas και εννοείται ότι εμπλουτίστηκαν με καινούργιες ιστορίες. Ο Roy Thomas ήταν για τον Howard ό,τι και ο Ντέρλεθ για τον Λάβκραφτ. Προσέγγισε με περισσό σεβασμό τα χρονοδιαγράμματα που είχε δώσει ο Howard και έδωσε ιστορίες με βάση αυτά. Για να καταλάβει κανείς τη πιστότητα που ακολουθήθηκε, γύρω στα 20 τεύχη από τη σειρά Savage sword of Conan, αποτελούν πιστή μεταφορά του βιβλίου του DeCamp σχετικά με το πώς ο Conan έγινε βασιλιάς. Εννοείται ότι όλες οι ιστορίες της ζωής του Κόναν παρουσιάζονται με μπερδεμένη σειρά και όπως είπα ο Howard είχε δώσει πολύ γενικές κατευθύνσεις. Επομένως κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα, ενώ άλλα είναι στο χέρι του αναγνώστη πώς να ταξινομηθούν. Οσο για τις πρωτότυπες ιστορίες, πολλές από αυτές ήταν εξαιρετικές, αρκεί να βγάλουμε από το μυαλό μας τη ρετσινιά που ακολουθεί τα comics ότι -και καλά- "είναι κατώτερα από τα βιβλία ως μεσο αφήγησης". Σχετικά με το Reboot τώρα. Οταν η Dark Horse αγόρασε τα δικαιώματα του τίτλου, χρησιμοποίησε κι αυτή το χρονοδιάγραμμα του Howard, όμως πολλές από τις ιστορίες είχαν ήδη παρουσιαστεί από τη μάρβελ. π.χ. ο "πύργος του ελέφαντα" ήταν αυτούσια διασκευή και στις δυο εκδοτικές, όπως και πολλές άλλες ιστορίες του Howard με τον Κόναν που έγιναν κόμιξ. Η βασίλισσα της μαύρης ακτής εμφανίστηκε και στις 2 σειρές, μόνο που οι από κοινού περιπέτειες που είχε με τον Κόναν ήταν πολύ διαφορετικές. Εγώ προσωπικά επιλέγω τις ιστορίες και από τις δυο εκδοτικές. Μερικές είναι πιο αναλυτικές όπως τις παρουσίασε η Marvel, ενώ άλλες είναι πιο αναλυτικές στη dark horse. Γεγονός πάντως είναι ότι η Marvel είχε συγκεντρώσει έναν τεράστιο όγκο διασκευασμένων και πρωτότυπων ιστοριών, που η Dark horse δύσκολα θα τον φτάσει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.