Τσίρκο/Καρναβάλι

[Nihilio]

Διαβάζω αυτόν τον καιρό το "Κάτι κολλασμένο έρχεται προς τα εδώ" του Ρ. Μπραντμπουρυ, ένα ακόμα βιβλίο τρόμου που χρησιμοποιεί ως υπόβαθρο ένα περιπλανόμενο τσίρκο. Το ίδιο μοτίβο συναντάμε και σε πολλές άλλες ιστορίες τρόμου, όπως για παράδειγμα στο funhouse του Dan Koontz. Κάτι ανάλογο και στο Circus of the damned της L.K.Hamilton (μόνο πως εκεί το τσίρκο δεν είναι περιπλανόμενο). Φυσικά δεν πρέπει με την καμία να ξεχάσουμε τον Κλόουν από το Αυτό του Σ. Κινγκ.

Όσον αφορά το καρναβάλι με την έννοια που το χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα, χαρακτηριστική είναι η Μάσκα του Κόκκινου θανάτου του Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Το ίδιο και όλες οι ιστορίες που αναφέρονται στο Halloween.

Τι να είναι άραγε αυτό που κάνει την γιορτή του τσίρκου ή του καρναβαλιού τόσο τρομαχτική ή μακάβρια; Πότε επιτυγχάνεται το αποτέλεσμα αυτό και πότε έχουμε μια μεγαλειώδη αποτυχία; Συζητήστε.

[Oberon]

Xμμμ, υποθέτω πως η αντίφαση ανάμεσα στις συνειρμικές εικόνες που προκαλεί ένα καρναβάλι/τσίρκο/λούνα παρκ (χαράς, ανεμελιάς, διασκέδασης) και καταστάσεις φρίκης και τρόμου δημιουργούν ένα έντονο εκρηκτικό αποτέλεσμα στην ψυχική κατάσταση του θεατή αναγνώστη.

Ίσως γι'αυτό ταινίες ή βιβλία με "δαιμονικά" παιδιά ή παιχνίδια θεωρούνται από τις τρομακτικότερες.

 

Όσο για το Χάλοουγίν ήταν από παλιά συνδεδεμένο με τη λατρεία των νεκρών και την πίστη πως εκείνη τη νύχτα, το πέπλο που χωρίζει τον κόσμο μας από τον "αλλο" κόσμο είναι εξαιρετικά λεπτό.

[Nihilio]

Επίσης και η ιδέα της μεταμφίεσης είναι που κάνει τις καταστάσεις τρομαχτικές, το ότι τίποτα δεν είναι όπως δείχνει. Το ίδιο ισχύει σε κάποιο βαθμό και στα τσίρκα, με την οφθαλμαπάτη και την εξαπάτησε να παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε πολλά νούμερα.

Επιπρόσθετα σε ένα τσίρκο μπορεί να κρυφτεί ο κάθε ένας (όπως πχ στην ταινία The funhouse ή στην τηλεοπτική σειρά Carnivale)

[RaspK]

Για την ακρίβεια, μεγάλο μέρος της όλης ψευδαίσθησης έγκειται, πρώτον, στην απόκρυψη και, δεύτερον, στην γκροτέσκα εμφάνιση της μεταμφίεσης.

[Nienor]

Συμφωνώ και στη μεταμφίεση και στόν εκρηκτικό συνδυασμό που δημιουργείται. Θέλω να προσθέσω το εξής χαρακτηριστικό: η είσοδος σε έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό από τον καθημερινό, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ναι, εντάξει, το ξέρω, είναι μπανάλ, αλλά ισχύει, ειδικά σε ένα καρναβάλι ή τσίρκο. Πόσο μακρυά είναι ο ταχυδακτυλουργός από το μάγο όταν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση ονείρου; Και πόσο εύκολα μπορεί μια γκριμάτσα γνώριμη να μετατραπεί σε κάτι απόλυτα τρομαχτικό; Αυτό γίνεται εντυπωσιακά εύκολα μέσα στα πλάισια τους.

 

Άλλο ένα θα μπορούσε να είναι το Συνέντευξη με ένα βρυκόλακα, όλη η φάση με το θέατρο των βρυκολάκων, παρόλο που ούτε και αυτό έχει τσίρκο ή καραναβάλι, στηρίζεται, νομίζω, στην ίδια αισθητική, στο ίδιο είδος τρόμου.

[RaspK]

Να πω εδώ κάτι πάνω σε αυτά που λέει η Nienor: πόσο εύκολα δεν μπερδεύουν και ταράζουν οι καθρέφτες στο Σπίτι με τους Καθρέφτες, αλήθεια, ενώ είναι ένα απλούστατο πρόβλημα με καθαρά συναισθηματικό χτύπημα!

[iliosporos]

Να προσθέσω και κάτι ακόμα που όταν είχα διαβάσει μου έκανε πόλύ εντύπωση.

 

 

 

Ο Clive Barker είχε πει λοιπόν ότι:

 

 

 

"Ένας κλόουν είναι σχεδόν πάντα αστείος. Βαμμένος με διάφορα χρώματα, είναι γκαφατζής, αδέξιος, κάνει τον κόσμο να γελάει και είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Αλλά όλα αυτά μόνο μέσα στο τσίρκο.

 

 

 

Γιατί σκεφτείτε να χτύπαγε το κουδούνι του σπιτιού σας στις 2 το πρωί, να ανοίγατε και έξω απο την πόρτα να στεκόταν ένας κλόουν.. "

[Darkchilde]

Προσωπικά ποτέ δεν μου άρεσαν οι κλόουν. Μάλλον περισσότερο τρομαχτικούς τους βρίσκω παρά αστείους.

[RaspK]

Δεν ξέρω πόσοι το γνωρίζετε, αλλά η φοβία στους κλόουν είναι μία από τις συνηθίστερες μαζί με την κλειστοφοβία και την υψοφοβία.

[heiron]

"Κλοουνοφοβια";!;

Οι κλοουν ειναι παραξενα μασκαρεμενοι-με υπερτονισμενα καποια χαρακτηριστικα-και φορανε πολυ πολυ περιεργα ρουχα!Οποτ ειναι λογικο να τους φοβουνται ορισμενοι-ας πουμε παιδια.Ειναι τερατα...απλα οι καταστασεις που δειχνουν στα πραγματικα τσιρκα ειναι αστειες.Η υποτιθεται οτι ειναι...προσωπικα στα τσιρκο μονο κατι περιεργα ακροβατικα μου αρεσουν.

[MountainRoot]

Coulrophobia Scared of Evil Clowns

 

(ακούστε και το τραγουδάκι που παίζε στο εν λόγο βιντεάκι. Ονομά Don't Laugh)

 

 

Ο σωστός όρος για την φοβία των κλόουν είναι Coulrophobia.

 

Προέρχεται απο την ελληνική λέξη κουλο(= το άκρο) και επικράτησε γιατί συνήθως οι κλόουν χάνανε μέλη του σώματος τους σε ατυχήματα μέρος μία παράσταση καθώς και απο τους γνωστούς σε όλους μας ξυλοπόδαρους. Ο όρος δημιουργήθηκε αρκετά πρόσφατα, αν θυμάμαι καλά το 1990 περίπου.

 

Είναι μία απο τις συχνότερες φοβίες (κάποιοι λένε οτι είναι μέσα στις 10 συνηθέστερες). Συνήθως την έχουν παιδιά αλλά και έφηβοι ακόμα και μερικοί ανήλικες. Συνήθως σχετίζεται με μια τραυματική εμπειρία με κλόουν κατα την διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Στα νοσοκομεία αποφεύγουν να έχουν εικόνες με κλόουν γι αυτό ακριβώς τον λόγο.

Clowns have been around for thousands of years, serving a unique role in many societies. In Egypt and China as far back as 1800 B.C., court jesters were permitted to mock and criticize kings when no one else could

 

 

Βασικός λόγοι της φοβίας είναι οτι

α) Με το make-up αλλιώνονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα πραγματικά αισθήματα του κλόουν.

 

β) Συνήθως οι κλόουν σαν μέρος της παράστασεις παθαίναν ατυχήματα για να γελάσει ο κόσμος. Μαχαιρώνονταν κατα λάθος, πέφτανε απο ύψος πνίγονταν και τους χτυπούσανε με μεγάλα σφυριά καθώς και άλλα πολλά. Το να βλέπει ενας μίκρος κάποιον να αυτοτιμωρείτε με έναν τέτοιο τρόμο και όχι να μην κλαίει αλλά να το διασκεδάζει κιόλας του δημιουργούσε πρόβλημα σύγχησης και κατανόησης της κατάστασης. (+ το μεικ απ δεν αφηνε να φανούν καθαρά τα συναισθήματα)

“I was at a circus when a clown came up to me and said, ‘Would you like to see the monkey I have in my box?’ Well, of course I did, so I said yes. When I looked into the box, there was no monkey ... only a mirror.”

 

 

γ) Οι κλόουν φοράνε μεγάλα αντικείμενα και γενικά μεγενθύνουν τα μέλη του σώματός τους σε υπερβολικό βαθμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα τεράστια παπούτσια και η μεγάλη κατακόκκινη μύτη. Αυτό μπορεί να ληφθεί απο τον θεατή ως αστείο και χαριτωμένο αλλά μπορεί και να το εκ λάβει ως παραμόρφωση των μελών. Μπορεί τα τεράστια πόδια του κλόουν να είναι αστεία αλλά το τεράστιο πόδι κάποιου που έχει παραμόρφωση δεν είναι. Να σας θυμήσω τα άτομα τα οποία πάσχουν απο ελεφαντίαση.

 

δ) Υπάρχουν και κανα δυο περιπτώσεις με γνωστούς serial killers οπως ο John Gacy που ντύνονταν σαν κλόουν για να σκοτώνουν. Αυτά μαζί με τις διάφορες ταινίες βοήθησαν σε ένα τέτοιο κλίμα φοβίας.

 

ε) “Throughout history, the idea of the clown has been linked with The Fool. Fool is usually taken to refer to someone lacking common sense, if not totally devoid of reason- and encompasses a broad range of characters, including both the village idiot and the harmless eccentric…The Fool’s characteristic traits are very much those of ‘Natural Man…’ Unimpressed with sacred ceremonies or the power of rulers, he is liable to be openly blasphemous and defiant; uninhibited in sexual matters, he often delight in obscene humor.”

 

 

 

It is the fear of the mask, the fact that it doesn't change and is relentlessly comical.

Ramsey Campbell

 

"can't sleep, clown will eat me"

The Simpsons-Bart

 

It is almost certainly not a reaction to clowns, but we are sensitive to things which are extraordinary, particularly sensitive when we are young

Prof Paul Salkovskis, clinical director of the Maudsley Hospital Centre for Anxiety Disorders and Trauma

 

 

Υ.Γ. Το εχω ψάξει το θέμα γιατί γράφω πάνω σε αυτό ένα έργο. Γενικά αν ασχοληθείς παίζουν και βαθύτερα θέματα για το τι το προκαλει. Επλίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να σηκώσω ένα μέρος της ιστορίας που γράφω και εδώ στο sff να μου πείτε και την γνώμη σας.

[Παρατηρητής]

. Το εχω ψάξει το θέμα γιατί γράφω πάνω σε αυτό ένα έργο. Γενικά αν ασχοληθείς παίζουν και βαθύτερα θέματα για το τι το προκαλει.

 

 

Εμένα μου λες; Shame as here.

 

Ωραίο αφιερωματάκι.

[Guest roriconfan]

Ο Τζόκερ στην πρόσφατη ταινία Μπάτμαν είναι τρομακτικά αστείος. Και το ότι ο ηθοποιός του σκοτώθηκε μετά τα γυρίσματα, σου κόβει τον βήχα...

 

Γενικώς, είναι μια εξιδανικευμένη μορφή που όταν πάει στην αντίπερα όχθη φαντάζει πολύ πιο σατανική. Ένας κακός παππάς για παράδειγμα φαντάζει πολύ πιο τρομακτικός από έναν αδίστακτο κακοποιό. Γιατί διεστρεβλώνει την εικόνα της καλοσύνης σε κάτι κακό.

 

Το ανάποδο έχει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Ένα αρχέτυπο του κακού που παρουσιάζεται σαν καλό, έχει αρκετά θετικά σαν αντίδραση. Ένας δαίμονας με καλή καρδιά ή ένας μετανοιωμένος Ναζί προκαλούνε μεγάλη οικειότητα αν το σκεφτείτε.

 

Και κυρίως τις τελευταίες δεκαετείες, έχουνε βαλθεί όλοι να δαιμονοποιήσουνε κάθε εικόνα καλοσύνης και να εξευμενίσουνε κάθε εικόνα κακίας σαν shock effect σε ταινίες και βιβλία. Γι΄αυτό και τα ιδανικά περνάνε κρίση ενώ οι αντιήρωες ή οι κακοί πρωταγωνιστές είναι στα χάι τους σήμερα.

 

Ακόμα και στο D&D εκεί το πήγανε αν προσέξατε. Στην τέταρτη έκδοση, στις βασικές φυλές βάλανε Τίφλινγκ και Ντράγκονμπορν, πλάσματα προτήτερα καθαρά κακά στο παιχνίδι. Και οι άγγελοι παρουσιάζονται πλέον απλά σαν πλάσματα του καλού που επιβάλλουνε σαν κολλημένοι Παλατιανοί το σωστό.

Edited March 5, 2009 by roriconfan

[constantinos]

Απαντώντας στην αρχική ερώτηση του Nihilio αυτό που για μένα κάνει (πιθανός) τρομαχτικό ένα τσίρκο ή τη γιορτή του καρναβαλιού είναι η ύπαρξη της μάσκας από τη μια και της οφθαλμαπάτης από την άλλη.

 

Επίσης η αίσθηση της ελευθεριότητας. Πίσω από μια μάσκα και σε μια κατάσταση ευθυμίας είναι εύκολο να ελευθερωθούν όλα όσα κρύβονται μέσα στους ανθρώπους και πολλές φορές αυτά που κρύβονται δεν είναι και πολύ…καλά.

 

Σε τέτοιες στιγμές τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η μάσκα είναι η πραγματική προσωπικότητα ή αυτό που κρύβεται από κάτω;

 

Για το τσίρκο (ειδικότερα για το λεγόμενο freek show), νομίζω ότι το ανατριχιαστικό οφείλεται στο ότι μπορεί εξ’ ορισμού να φιλοξενεί το παράδοξο. Επίσης οφείλεται στο ότι περιοδεύει κι άρα οι άνθρωποι που το απαρτίζουν δεν ζουν ζωές σαν τις δικές μας, δεν έχουν βάση, δεν έχουν ρίζες ή ταυτότητα. Στα μάτια όλων εμάς των «συνηθισμένων» τέτοιοι άνθρωποι μοιάζουν παράξενοι. Μπορούν να είναι οτιδήποτε και κάθε καρυδιάς καρύδι. Τέλος ιστορικά (έχω την εντύπωση) ότι οι νομάδες (τσιγγάνοι, άνθρωποι του τσίρκου, θεατρίνοι) δεν είχαν και την καλύτερη φήμη.

 

Πάντως καλύτερο παράδειγμα εκμετάλλευσης αυτής τη ιδέας δεν μπορώ να σκεφθώ άλλη από τη σειρά Carnival.

[MountainRoot]

Καλά η σειρά Carnivale είναι απο τις αγαπημένες μου αλλά όπως και άλλες κόπηκε. Τουλάχιστον κοπηκε κάπου σε καλό σημείο ας πούμε.

 

 

Επίσης πρόσφατα είδα και την παράσταση των Tiger Lillies: The Freak Show

 

Μόνο τα καλύτερα μπορώ να πω. Οποιος μπορέσει να την δει ή να βρει κομμάτια τους ας το κάνει. Η παράσταση ήταν απλά τέλεια απο τα καλύτερα θεάματα που έχω δει (στο είδος του πάντα ε?)

[northerain]

Το αστείο είναι οτι χτές ξεκίνησα να ξαναδώ το Carnivale. Προσωπικά δεν το θεωρώ τρομακτικό, νομίζω περισσότερο θεωρείται φανταστικό/περίεργο. Ξεκινάει πιστεύω απο παλιότερα οπου το τσίρκο ήταν μια ευκαιρία να δείς κάτι περίεργο και να ζήσεις σε εναν ''μαγικό'' κόσμο. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει ρατσισμός/φόβος του αγνώστου, οπότε και το τσίρκο έχει και μια αρνητική χροιά για τους περισσότερους (παλαιότερα περισσότερο).

[Dark desire]

Επίσης και η ιδέα της μεταμφίεσης είναι που κάνει τις καταστάσεις τρομαχτικές, το ότι τίποτα δεν είναι όπως δείχνει. Το ίδιο ισχύει σε κάποιο βαθμό και στα τσίρκα, με την οφθαλμαπάτη και την εξαπάτησε να παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε πολλά νούμερα.

Επιπρόσθετα σε ένα τσίρκο μπορεί να κρυφτεί ο κάθε ένας (όπως πχ στην ταινία The funhouse ή στην τηλεοπτική σειρά Carnivale)

 

Η το εξαιρετικο Vampire Circus (απο τα διαμαντια της Ηammer)

[Eric Draven]

 

 

Δείτε και ένα μικρο βιντεακι απτην εν λόγω ταινία, τα σπάει lol

 

killerklowns1.mpg