Αδιάφορη εικόνα

[Guest silversoldier]

Το βράδυ έπεσε σιωπή, βαθιά,

τόσο βαθιά, ώστε αφουγκράστηκα

τον αγέρα να σφυρίζει παιάνες

για γενναίους.

Στη λησμονιά είναι τα λόγια,

που μόνος θα μείνω, να θυμάμαι.

 

 

Μια πνιχτή λύπη, μια αιώνια

του κόσμου ταραχή,

που ευτυχώς δε στάθηκε

στα μάτια και στα νεαρά ποιήματα,

γιατί όπως πάντα, δεν υμνούσαν ομορφιά,

αλλά πάνω τους, η λύπη, έσταζε μεγάλη,

σαν να προοικονομούσαν

εκείνη τη μία, τη στιγμή.

 

 

 

Την ανυπόφορη σιγή, το κρύο βλέμμα,

με της εκδίκησης τη προσταγή,

και ύστερα, τον φόβο και τον πανικό

μέχρι να φύγω.

Εκεί που ο πόνος σώπασε, για άλλη μια μέρα

μπόρεσα, έτοιμος

αναγεννημένος, γενναίος και ελεύθερος

να δω να το φως να αλλάζει.

 

 

Μα δίχως άλλο εκεί θα στέκεται,

και θα αδιαφορεί, μπροστά στο κρύο τζάμι,

ψυχρή ως πάντα, μα διαφορετική,

σαν κάτι παλι να ‘χει χαθεί

και να μη θέλει,

από ζήλεια και μίσος, να βρεθεί.

 

 

Σημάδι αφήνω όμως, αδιάφορο σημάδι,

φοβάμαι δεν το ξέρεις,

χαραγμένο εκεί, στου ουρανού τα σκοτεινά,

να κρύβεται,

μέχρι σε άλλο ουρανό να πάει,

άλλο χρώμα να φωτίσει,

και άλλη μορφή να πάρει,

για να κριθεί πάλι, σαν σύμβολο ή σαν σημάδι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εδώ θέλω σχόλια, ρημάξτε με! Παρακαλώ μόνο να είστε, όσο γίνεται, σαφείς!

Edited July 19, 2006 by silversoldier