Nienna Posted August 3, 2006 Share Posted August 3, 2006 (edited) Δεύτερη εξομολόγηση, αυτή τη φορά πορτοκαλιά [όχι μωβ] Σε βρίσκω πίσ' απ' τα μάτια μου όταν τα κλείνω γιατί απ' τα δάκτυλά σου ξεπηδούν χαμένοι κόσμοι, και γιατί κλείνεις τα δικά σου μάτια ευλαβικά, καθισμένος σε μια χρυσή καρέκλα σε στιλ κάποιου Λουδοβίκου καθώς κουρδίζεις το κουκλίστικο τόσο-δα παιχνίδι σου με τ' αντεστραμμένα ασπρόμαυρα πλήκτρα – πάλι καλά που σου έδειξε κάτι από κούρδισμα ο Πατρίκ. Σου χαμογελώ όταν τρέχεις πέρα-δώθε αγχωμένος γιατί προσπαθείς να βλέπεις χωρίς τα γυαλιά σου, κι ας σ' ομορφαίνουν, γιατί μου ζητάς εξοργισμένος να μην απομακρύνω τα βήματά μου απ' τα δικά σου όταν περνάμε το δρόμο, και γιατί επέμενες να φοράς τα ρούχα του ύπνου σου κι έξω απ' το σπίτι – δεν πάει πολύς καιρός από τότε κι είμαι βέβαιη πως θα το ξανάκανες. Σου βγάζω τη γλώσσα γιατί καταφέρνεις να 'σαι πιο ωραίος απ' όλα όσα κάνεις μαζεμένα [η ψυχή σου είναι που μ' έκανε να τ' αγαπήσω, δε μ' έφεραν αυτά στην αγκαλιά σου, μη γελιέσαι] σου βγάζω τη γλώσσα γιατί το καταφέρνεις αυτό φορώντας πορτοκαλιά μπλουζίτσα κι αθλητικά ενώ ξεφυλλίζεις κοντσέρτα Μπαχ, γιατί γυρνάς και μου λες πως η Δάφνη δε σου κρατά κακία που δεν έκανες ακόμα τη δουλειά που σου ανέθεσε – άραγε μπορεί κανείς να σου κρατήσει κακία αν σ' έχει δει να γελάς, ή να κλαις; Σε κοιτώ μ' αυτή την έκφραση γιατί όταν μιλάς αγγλικά δε φοβάσαι την αλήθεια και την αφήνεις να ρέει, να ζεσταίνει το πρόσωπό μου, να διώχνει τη σκληράδα απ' τις γραμμές του μετώπου μου· γιατί όταν συνοδεύεις κάποιον στο τραγούδι τα χέρια σου τον αγαπούν, το παίξιμό σου χαϊδεύει το πέρασμά του μες απ' τη μουσική που φτιάχνεται ήχο τον ήχο από σας, μια και μοναδική φορά έτσι ακριβώς, μια φορά μόνο στην αιωνιότητα. Σε κοιτώ έτσι γιατί με κοιτάς κι εσύ τώρα, και παίζεις για μένα, γιατί ψάχνεις να βρεις τι τόσο φωτίζει το πρόσωπό μου και γιατί με κάνεις να γελώ, γιατί γελάς και λες πως η μουσική για τσέμπαλο σου φαίνεται βαρετή [εκτός κι αν είναι Μπαχ] ενώ πας να σπουδάσεις τσέμπαλο στη Χάγη [λέγοντας πως θα γίνεις διευθυντής ορχήστρας στο τέλος και δεν πειράζει...] Εμένα πάντως μ' αρέσει η μουσική για τσέμπαλο, κι ας είναι πότε-πότε ροζ, κι ας μην είναι πάντα Μπαχ, κι ας θυμίζει κοριτσίστικες φούστες με βολάν και φιόγκους, και ...και σ' αγαπώ γιατί μου θυμίζεις όλα τα σχεδόν παιδικά όνειρά μου, ή μάλλον γιατί με κάνεις να νομίζω πως κάτω απ' τ' αυγουστιάτικο φεγγάρι ονειρευόμουν κάποτε ένα φτερωτό πλάσμα σαν εσένα· και γιατί τελικά δεν έχει σημασία ποιο απ' τα δυο ειν' αλήθεια, δεν έχει σημασία τίποτε – μόνο εμείς, μόνο εμείς κι οι πορτοκαλιές ταιριαστές μας μπλούζες, οι πορτοκαλιές μας ταιριαστές ανάσες που αγγίζουν η μια την άλλη με φόντο τον ουρανό. ----- Μην μου πείτε πως το στιλ είναι πολύ προσωπικό, το ξέρω. Είναι επίτηδες έτσι, θεωρώ πως τα μικρά-ακατανόητα-για-τους-απ'έξω πραγματάκια έχουν impact. Πείτε μου ό,τι άλλο θέλετε. Edited August 3, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 3, 2006 Share Posted August 3, 2006 Είχα την αίσθηση πως άκουγα μια απαγγελία διαβάζοντας το ποίημα αυτό. Αλλά δεν είναι εκεί το σημαντικό. Το σημαντικό είναι πως την απαγγελία συνόδευε μουσική που, σχεδόν, την άκουγα μαζί με την απαγγελία όσο το διάβαζα. I'm weird, I know... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted August 11, 2006 Share Posted August 11, 2006 Υπέροχο. Πολύ κατανοητό, ρομαντικό, προσωπικό αλλά χωρίς να κρύβει τη γλυκάδα του. Ναι, και η μουσική που λέει ο Dain, κάπου εκεί είναι. Την άκουσα σαν λίγες νότες παραπάνω στο take a chance των deine lakaien που άκουγα εκείνη τη στιγμή. Νότες σε τσέμπαλο; Πιάνο; ΥΓ: Από πότε το τσέμπαλο θυμίζει τέτοιες φούστες; Αυτές οι φούστες δεν είναι μεταγενέστερες; Ή ό,τι θυμάμαι χαίρομαι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 11, 2006 Author Share Posted August 11, 2006 Χμ, εξαρτάται, ποιες φούστες έχεις στο μυαλό σου; Ποιας χώρας; Το τσέμπαλο είναι μπαρόκ πράγμα, είχαν βολάν και φιόγκους με το κιλό οι φούστες τότε [και συνέχισαν να έχουν, μέχρι και τη βικτωριανή εποχή, απλώς άλλαζε το είδος των φιόγκων και των βολάν :tongue:]. Και στην αναγεννηση ακόμα, είχαν. Στο μεσαίωνα δεν είχαν, εν τάξει. Σ' ευχαριστώ που το διάβασες και που σχολίασες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted August 11, 2006 Share Posted August 11, 2006 Χιχι, δεν έχω πολλές γνώσεις για τις φούστες πριν το 1750... Μετά είμαι εξπέρ, ε, ε, μου πάει; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 11, 2006 Author Share Posted August 11, 2006 Η περισσότερη μουσική για τσέμπαλο γράφτηκε/παιζόταν τον 17ο και τον 18ο αιώνα. Οι φούστες φούστες! Harpsichord Wiki :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.