Τρείς λέξεις

[Guest silversoldier]

Ταξίδι ξεκίνησα, μέσα στις μνήμες,

με χαρτιά και μολύβια, σκορπισμένα

γύρω, λερωμένα και άσχημα

απο καιρό παρατημένα.

Γράφοντας τα τρία κεφάλαια

ενός φτηνού και ανάξιου λόγου!

 

Θυμάμαι:

 

Καινούργιους φίλους, προδώτες,

που χαλάσαν υποσχέσεις, δίχως λόγο.

Αγάπες που δεν συγχώρησαν,

και κράτησαν το ύφος παγερό.

Εμένα που έκρυψα τη θλίψη μου,

μήπως και η σκληρότητα με σώσει.

Όλα χωρίς λόγο ή αξία,

όλα έγιναν απλώς για να γίνουν!

 

Ζω:

 

Σε νέους ορίζοντες, ελπίζοντας

να κάνω τους παλιούς αναμνήσεις.

Με μία ξέμακρη ελπίδα στο θαύμα,

που με κάνει να χαμογελάω λίγο.

Με την ξεχασμένη ζεστασιά του χρόνου,

που σαν καλός πατέρας συγχωρεί.

Για 'μένα, που μάλλον δεν μπορω να συγχωρήσω,

παρότι αυτό ζητάω απ΄τους άλλους!

 

Οραματίζομαι:

 

Δύσκολες μέρες, σ' αυτές ελπίζω,

πολύ κλάμα, μα και γέλιο.

Να φυτέυω βιολέτες και τουλίπες,

εκεί που το χώμα σάπισε.

Να ονειρεύομαι ένα νέο πρόσωπο,

που αυτή τη φορά θα είναι για 'μενα!

Στην όψη ενός αποκοσμου φωτός

θα μείνω όπως είμαι, όπως ήμουν,

να ζω στον κόσμο που οδήγησαν οι πράξεις μου!

 

 

Τελευταία συνηθίζω να κάνω αφιερώσεις!

Εδώ μάλλον μας πιάνει όλους!

Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!