Guest silversoldier Posted August 12, 2006 Share Posted August 12, 2006 (edited) Σήμερα ο ήλιος έπεσε και ανέβηκε σε μια αδύναμη προσπάθεια να απλώσει το φως του, σε μία προσπάθεια, όλοι να φανούμε όμοιοι, πιστοί στα ιδανικά των τραγουδιών μας. Κι όμως, δεν φάνηκε στον ορίζοντα δεν φάνηκε να έρχεται, ούτε να φεύγει. Παρατηρούσα συνέχεια! Το ίδιο τοπίο, μια αίσθηση βιασύνης, μία αδιαφορία με μερικά βογγιτά απ' έξω, στόλιζαν ένα μαύρο και αστείο σκηνικό! Μερικές φορές, ξαναείδα τον ήλιο, πάλι, τον ξαναείδα να πετιέται κρυμμένος ενώ η ώρα ήταν έντεκα το βράδυ. Το φώς είχε φύγει, αποκλείεται! Μάλλον ήτανε κάποια λάμψη, κάτι άλλο! Έπειτα μόνο ησυχία, μόνο αναστάτωση! Αφέθηκα στον αέρα που δεν υπήρχε, αφέθηκα στον κόσμο που δεν όρισα ποτέ, γίναμε ένα. Για λίγο, όλα είχανε πάψει, ή μύτη μου, οι σκέψεις που με τυρρανούν, τα όνειρα που με τρελάινουν.Κι είχα μείνει μόνος! Πραγματικά μόνος, πραγματικά αδύναμος, ολοκληρωτικά άνθρωπος. Αναμφίβολα, ήταν ωραία αίσθηση, μοναδική! Κι όμως έφυγε, κι όλα ήρθαν πάλι μαζί με τις βασανιστικές σκέψεις, ήρθαν όλα! Αφιέρωση.....(τίποτα άλλο) Edited August 12, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted August 12, 2006 Share Posted August 12, 2006 (edited) Σήμερα ο ήλιος έπεσε και ανέβηκε σε μια αδύναμη προσπάθεια να απλώσει το φως του, σε μία προσπάθεια, όλοι να φανούμε όμοιοι, πιστοί στα ιδανικά των τραγουδιών μας. Κι όμως, δεν φάνηκε στον ορίζοντα δεν φάνηκε να έρχεται, ούτε να φεύγει. Παρατηρούσα συνέχεια! Το ίδιο τοπίο, μια αίσθηση βιασύνης, μία αδιαφορία με μερικά βογγιτά απ' έξω που στόλιζαν ένα μαύρο και αστείο σκηνικό! Μερικές φορές, ξαναείδα τον ήλιο, πάλι, τον ξαναείδα να πετιέται κρυμμένος ενώ η ώρα ήταν έντεκα το βράδυ. Το φώς είχε φύγει. Αποκλείεται, μάλλον ήταν κάποια λάμψη, κάτι άλλο! Έπειτα μόνο ησυχία, μόνο αναστάτωση! Αφέθηκα στον αέρα που δεν υπήρχε, αφέθηκα στον κόσμο που δεν όρισα ποτέ, γίναμε ένα. Για λίγο, όλα είχανε πάψει, ή θλίψη μου, οι σκέψεις που με τυρρανούν, τα όνειρα που με τρελάινουν.Κι είχα μείνει μόνος! Πραγματικά μόνος, πραγματικά αδύναμος, ολοκληρωτικά άνθρωπος. Αναμφίβολα, ήταν ωραία αίσθηση, μοναδική! Κι όμως έφυγε, κι όλα ήρθαν πάλι μαζί με τις βασανιστικές σκέψεις, ήρθαν όλα! Αφιέρωση.....(τίποτα άλλο) Δυο λογάκια: Μακάρι αυτή, για την οποία γράφω.....να καταλάβει.....να μάθει να συγχωρεί....να μάθει ότι η ζωή δεν ακολουθεί πάντα σχέδια....τα λάθη δεν πρέπει να γίνονται δύο φορές....οι ευκαιρίες είναι λίγες.....και δεν αξίζει να υπάρχουν μικρότητες! Η αφιερώσεις είναι συναισθήματα προς ένα πρόσωπο (εκείνη)....και μία συγνώμη! Edited August 12, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.