Guest silversoldier Posted August 15, 2006 Share Posted August 15, 2006 (edited) Τα τύμπανα έπαιζαν το γνωστό ρυθμό, οι μύγες ήτανε σμάρια πάνω στα πτώματα, και το αίμα απ' τον ήλιο έπιζε με μια μυρωδιά θανάτου, αποπνηχτική! Στο σπαθί μου δεν φαινόταν πια η κόψη, ήταν αίμα, δεν μπορούσα πλέον να σκοτώσω, δεν χρειάζονταν, ήμουν πια ο τελευταίος που έμεινα να βλέπει τον πόλεμο ως μοίρα. Η πανοπλία είχε μαυρίσει απ' τη λάσπη, ανακατεμένη λάσπη με χολή και ιδρώτα. Αυτή με έσωσε, αυτό το κρύο σίδερο, που τσαλακωμένο, ίσα που μένει ακόμα πάνω μου. Ο μανδύας, αυτός ο κοκκινος μανδύας είχε σκιστεί, ήταν κουρέλι, πραγματικό σάβανο. Στη μάχη, όταν το αίμα χύνονταν ποτάμι, κατακόκκινος, τώρα είναι πλέον καφέ, είναι ένα τίποτα! Η ασπίδα μου είχε χαθεί, κάπου, στους τόσους νεκρους. Κι έτσι θα μείνει χαμένη, μία σπονδή σε αυτούς που πολέμησαν δίπλα μου. Κάπου θα 'ναι πεσμένη, κάπου θα βρίσκεται. Έμεινα τελευταίος σε αυτή τη μάχη, δεν ξέρω εαν νίκησα ή έχασα, έμεινα τελευταίος. Όλοι οι άλλοι πολέμησαν με το μυαλό και την οργή, εγω με την καρδιά μου, μάλλον γι' αυτό έζησα! Δεν ξέρω, αλλά σήμερα στις 4 το πρωί που το γραψα, φαίνονταν καλό! Edited August 15, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mars Posted August 15, 2006 Share Posted August 15, 2006 Πολύ δυνατές εικόνες, όμορφη περιγραφή. Με έβαλες κατευθείαν στο περιβάλλον. Ο ρυθμός ήταν μέτριος, μου φάνηκε πιο πολυ αφηγηματικό. Βασικά μου άρεσε. Οι εικόνες και το περιβάλλον που με πήγες με τον τρόπο που το περιέγραψες ήταν πολύ καλό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted August 15, 2006 Share Posted August 15, 2006 (edited) Ευχαριστώ, για τα καλά σχόλια....μήπως κατάλαβες και τι συμβολίζουν όλα αυτά....μ' αρέσει να χρησιμοποιώ σύμβολα ξέρεις....δεν έχει αξία να λες μεγάλα λόγια χωρίς να τα ζεις....να σημαίνουν κάτι! Είναι σημαντικό ξέρεις Β........! Χρειάζεται ο άνθρωπος που τα διαβάζει να έχει αθάνατη καρδιά και ψυχή ή έστω να προσπαθεί....εγώ αρχίζω να τα χάνω κάπου στο δρόμο....εσύ ελπίζω να τα βρείς σίγα σιγά εδώ....βλέπεις το καλό εδω πέρα είναι ότι τα πραγματικά συναισθήματα δεν είναι αδυναμία! Εκφράσου ελεύθερα...ζήσε μόνο αυτά που αξίζουν να ζήσεις....Αυτό είναι το νοήμα όσων γράφω! Υστερόγραφο: Για να καταλάβεις τι εννοώ...σε παραπέμπω στους "Τριάντα σκοτεινούς" το είχα γράψει στην τρίτη λυκείου....με αφορμή την ανακάλυψη 30 εξωηλιακων πλανητών.....βρήκα τότε την αφορμή να εμβαθύνω σε αυτά που με απασχολούσαν....(τι μπορεί να σε απασχολεί σε τέτοιες ηλικίες....όσο θυμάμαι τα άλλα παιδια, λίγοι σκεφτόντουσαν, όλοι οι άλλοι, τρία πουλάκια κάθονταν ψηλά στη χαλκοματα....κορόιδευαν τους εαυτούς τους....ζώντας στον κόσμο που "έλεγαν" πραγματικότητα....κάλα ακόμα έτσι είναι όλοι-όλες, ψεύτικες εμπειρίες, μόνο μυαλό χωρίς νόηση....ακατανόητα πράγματα για 'μένα, γι' αυτό δεν τους πολυγούσταρα....γι' αυτό με θεωρούσαν εκείνοι βλάκα! Δικαίωμα τους....) Το βάζω συνημμένο! Οι_τριάντα_σκοτεινοί.doc Να προσέξεις περισσότερο αυτό που λέει: Αυτός είναι ο λόγος που χάνεσαι όταν μπαίνεις στης ενηλικίωσης την εποχή, ενα ναυάγιο που δεν υπάρχει διαφυγή, μα πρέπει να πολέμήσεις, θα πεθανεις άμα εγκαταλείψεις, στο κύμα πιάσου απ’ των ματιών σου την ακτίδα, εκεινή που σε έκανε να χαμόγελάς αδέξια και να τιμωρείς την αδικία με το κλάμα, δείχνοντας στους χαμένους καποιο θαύμα. Edited August 15, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted August 16, 2006 Share Posted August 16, 2006 Μία συμπληρωματική στροφή για τους "Τριάντα σκοτεινούς" Εάν θέλεις να βρείς μια ευκαιρία τώρα ή στο μέλλον, το κοντινό πρέπει να γίνεις ένα με τη σκοτεινή καρδιά, πρέπει να ανοίξεις τα κατάμαυρα φτερά και να πετάξεις μέχρι τον τελευταίο σκοτεινό και εκεί να μείνεις, μέχρι να νιώσεις την δροσία του αέρα που δεν ζεσταίνει ο ήλιος, τον παφλασμό των θαλασσών που δεν είδες, το σκοτεινό φως που βλέπουν μόνο οι καρδιές! Το σκέφτηκα χθές, αν και είναι δύσκολο να επιστρέψει κανείς απ' την "πραγματικότητα" στην αγνή πραγματικότητα, στο καθαρό βλέμμα....είναι των ματιών μας η ακτίδα.....σανίδα σωτηρίας....αυτό μας κάνει αθάνατους....να γελάμε με αυτά που δεν αξίζουν! Σημείωση: Για να μη θεωρηθεί σπαμ, υπενθυμίζω ότι προσπαθώ με λίγο διαφορετικό τρόπο να πω τι νόημα έχει το ποιημα μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 24, 2006 Share Posted August 24, 2006 Το ποιήμα με έκανε να θυμηθώ σχεδόν αμέσως το τραγούδι Circle of the Tyrants των Ελβετών Celtic Frost, όμως η σύγκριση το υποβίβασε πολύ στα μάτια μου (ενώ είναι αρκετά καλό ως ποιήμα): όταν σκέυτομαι τον τελευταίο επιζόντα μιας μάχης τον φαντάζομαι καταματωμένο να βαριανασαίνει πάνω από έναν σωρό από πτώματα. Στο ποιήμα σου μπορώ να φανταστώ την περσόνα του ποιητή με παντοφλίτσες σε έναν καναπέ. Δεν μου βγάζει την βαρβαρότητα, την βία, την απελπισία, την αρνητικότητα που θα έπρεπε, μου βγάζει απλά μια ουδέτερη θλίψη και οργή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.