Throgos Posted August 19, 2006 Share Posted August 19, 2006 Κλεορπατώντας εκείνη είχε πρασινογάλαζα πάτια, μεγάλα, και καφέ. Οι πριμούλες την κοίταζαν, βέλαζε, βέλαζε. Κι ο Πήτερ Παν. Κλεορπατώντας όλοι μας γελούσαμε και με τα στήρια στο χέρι χαράζαμε το σώμα του ελεγκτή λεπτές κόκκινες γραμμές. Τάστρα σαν στρώματα πάνω στο κατάστρωμα τα παγερά υδροκέφαλα κεφάλια. Μπλιπ. Χάος. Μπλιπ. Χάος Πιάστηκα από μια χωροχρονική ανωμαλία που καθότανε στην άκρη της ξαπλώστρας. Ήτανε σαν άπατο μπουκάλι. Κλεορπατώντας, πια, έφτασα στα παγερά ύδατα και με περίμεναν γύροι και πισωγυρίσματα και πολύχρωμα ζυμωμένα καλαμάκια. Μια πικρή λεμονάδα – λεμονίτα λεμονόσπερμα χυμός λεμόνι λεμονούχο ξύδι από λεμόνια και λεμόνι λεμόνι λεμόνι λεμόνι λεμόνι λεμόνι λεμόνι. Λ-Ε-Μ-Ο-Ν-Ι. ΛΕΜΟΝΙ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted August 19, 2006 Share Posted August 19, 2006 Αρκετά χιουμοριστίκο αλλά μπερδεμένο κατ' εμέ! Ισως φταίνε οι ασύνδετες εικόνες ( I don't Know really....)! Και κάνε ένα edit γιατι μάλλον το κανες αντιγραφή/επικόλληση απο το word και έχει κάτι κενα που δυσκολέυουν στην ανάγνωση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted August 19, 2006 Author Share Posted August 19, 2006 Η αλήθεια είναι ότι μ' αρέσει έτσι απλωμένο, είναι σαν μπουγάδα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted August 19, 2006 Share Posted August 19, 2006 Ένα υπέροχο δημιουργικό ποιήτημα. Έχω μερικές προτάσεις να κάνω, που θεωρώ ότι ίσως θα μπορούσαν να βελτιώσουν την πάντοτε ρέουσα ρητορική αυτού του ποιητήματος: [στ. 10] Τάστρασαν στρώματα [στ. 12] τα παγερά υδροκέφαλα και φάλια [στ. 16] Ήτανε σαν άπα τω μπουκάλει [στ. 17] Κλεορπατώντας πια, έφτασα στα παγερά ύδατα [στ. 20-21] Μια πικρή λεμονάδα - λεμονίτα λεμονώσπερ, μα χυμός λεμόνι λεμονούχο Ελπίζω πως τα λόγια μου δεν αντίθετα στις προσθέσεις μου σε προσέβαλαν. Λεμόνι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 19, 2006 Share Posted August 19, 2006 Είναι όντως σαν θεσσαλονικιώτικη μπουγάδα με λεμόνι. Το διέπει μια πεντανόστιμη αγαπόπιττα. Αγαπώντας ένα φυγόποινο βερύκοκο, Αταλάντη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted August 19, 2006 Share Posted August 19, 2006 Μ'αρέσει από την τρίτη στοφή και κάτω. Πιο πριν δεν κατάλαβα και πολλά. Παντώς, κατά ένα περίεργο τρόπο, "χάνομαι" κάπως ανάμεσα στις λέξεις. Ωραίο. Πολύ ωραίο. Μπράβο. Μπλιπ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted August 20, 2006 Share Posted August 20, 2006 Εγώ όταν βλέπω Throgos, σκέφτομαι και αναπολώ εκείνο το "Θα'ρθω μαζί με τη νύχτα..." Κάνει ακόμα και τις απλωμένες μπουγάδες να μοσχοβολούν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 20, 2006 Share Posted August 20, 2006 (edited) Ήταν "Θα έρθω με τη νύχτα". :tongue: Σε μένα, από εκείνον Edited August 20, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted August 20, 2006 Share Posted August 20, 2006 (edited) Σωστά Nien...το προσάρμοσα ίσως στο δικό μου (μάλλον πληθωρικό) γούστο.. Ο Χάρης όταν γράφει πάντα μου δίνει την εντύπωση ότι σχεδιάζει έναν καθρέφτη που ο καθένας βλέπει μέσα του ότι και όπως το επιθυμεί. Σε προσωπικό επίπεδο, κάνει αστεία με το υποσυνείδητό μου ζωγραφίζοντας με οδοντόβουρτσες και καθαρίζοντας με πινέλα. Στο τέλος δεν ξέρεις τι σε άγγιξε πιο πολύ: η καρικατούρα που θα μπορούσε να σχεδιάσει μια οδοντόβουρτσα ή το πόσα υπολείμματα αφήνει ένα πινέλο; Edited August 20, 2006 by Isis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.