Guest silversoldier Posted August 29, 2006 Share Posted August 29, 2006 (edited) Μικρές ελπίδες Οι μέρες με έκαναν νεκρό και τις ελπίδες ξεφτισμένο γείσο με μία πρώτη άγνοια να θυμηθώ μια αληθινή απόγνωση, βαριά και άδικά να την παίρνει η βροχή προς ένα κόσμο μακρινό και γνώριμο, χωρίς γνωστή επιστροφή. Παρασυρμένος και άγριος στης ψυχής μου το βυθό αναπολώ αγναντεύοντας τον ήλιο, την ησυχία που επιστρέφει έστω λίγο ακόμα το αληθινό μιας άκαρπης προσπάθειας το φόνο, στην καρδιά μου, που αργά πεθαίνει. Τα αστέρια άρχισαν να παιχνιδίζουν με την βαριά και άτυχη στο όλο σκηνικό ψυχή μου, μπερδεμένη όσο ποτέ, καταβεβλημένη με το ένα χέρι να αγγίζει τη σελήνη, και με τ’ άλλο το φως μιας ηλιαχτίδας, που άρχισε να σβήνει. Μα τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα στο πυκνό στερέωμα όλα ήρεμα και παράξενα μιλάνε, ενώ μένω αναμένοντας κάποια ανατολή σε ένα παλιό τετράδιο σκυμμένος, γράφοντας ακόμα για θάλασσες και μακρινούς ωκεανούς, ονειροπόλος και πιστός, σε ένα όνειρο! Κάτι να μένει όσο η καρδιά περιμένει ή πεθαινεί βασανιστικά για την αγάπη! Edited August 29, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.