Μάικλ Μούρκοκ (Michael Moorcock)

[tsathoggua]

Η σειρά Χόκμουν είναι αυτοτελής ή χρειάζεται να διαβάσω άλλα βιβλία πρώτα;

 

Όχι, δεν χρειάζεται να διαβάσεις κάποια άλλα βιβλία.

[Nihilio]

Η σειρά Χόκμουν είναι αυτοτελής ή χρειάζεται να διαβάσω άλλα βιβλία πρώτα;

Αν μιλάμε για αυτά του Αιόλου, όχι, δε χρειάζεται να διαβάσεις τίποτε άλλο. Μόνο το τρίτο του Count Brass κάνει crossover με Elric, Corrum και Erekose, αλλά μιλάμε πια για την επόμενη τριλογία.

[BladeRunner]

Διάβασα το πρώτο βιβλίο της σειράς Έλρικ. Έχω και όλα τα υπόλοιπα. Να τα διαβάσω με την σειρά που τα έχει ο Αίολος; Γιατί στην wikipedia και στο goodreads βλέπω ότι είναι διαφορετική η σειρά των βιβλίων.

[heiron]

Καλή είναι η σειρά που τα έχει ο Αίολος αν και το 2 είναι άσχετο και δεν χρειάζεται να το διαβάσεις μετά το 1, χώρια ότι υστερεί θα έλεγα σε σχέση με τα υπόλοιπα. Το 3 και το 4 είναι απλά ενδιάμεσες περιπέτειες/διηγήματα αλλα καλό είναι να διαβαστούν με αυτή τη σειρά και πριν το 5. Το 5 είναι το τέλος, τελευταίο στη σειρά ανάγνωσης λοιπόν.

[BladeRunner]

Έτσι έλεγα και γω. Ευχαριστώ.

[D'Ailleurs]

μπομ-μπομ!! εχω να ασχοληθώ μαζί του απο τότε που πήγαινα σχολείο!! Βγάζει ακόμα βιβλία αυτός;

[Carolus Rex]

Πείτε με αιρετικό, αλλά δεν τρελάθηκα με τον Έλρικ.

[heiron]

Eντάξει, δημοκρατία έχουμε... ο καθένας έχει την άποψή του.

 

 

 

 

[Carolus Rex]

Διάβασα το πρώτο της σειράς, και το μόνο που μου ;έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η ναυμαχία εκεί στον λαβύρινθο. Δεν έχει συχνά ναυμαχίες το Fantasy.

Edited November 25, 2012 by Carolus Rex

[Loch Moors]

Ξεκίνησα το The Dancers at the End of Time χωρίς να έχω ιδέα για το πώς ή για το τι γράφει ο Moorcock... κάτι είχε πάρει το αυτί μου για τον Έρλικ και κάτι για κάποιον eternal champion αλλά δεν είχα διαβάσει ποτέ.

 

Και....... μου φαίνεται εξαιρετικότατο!! Έχω εντυπωσιαστεί... Πολύ όμως! Ίσως επειδή περίμενα ότι θα έχει την αναμενόμενη φάνταζυ πλοκή και απ' την πρώτη σελίδα μου ανέτρεψε εντελώς αυτή την εντύπωση, με τον καλύτερο τρόπο. Με έβαλε σε κάτι τελείως διαφορετικό και πολύ πιο ενδιαφέρον εν τέλη.

Είμαι στη μέση αυτού του βιβλίου αλλά μάλλον στην αρχή της ανακάλυψης των συμπάντων του εν λόγω κυρίου..

Edited March 15, 2013 by Σουσαμένια Άνοιξη

[heiron]

To Dancers είναι από τα καλύτερά του κι από τα πιο πολύπλοκα-καλοδουλεμένα κατά τη γνώμη μου. Πολύ πετυχημένο μίγμα φάντασυ-ΕΦ.

Στις σειρές με τους Αιώνιους Πρόμαχους, ειδικά στις παλιότερες, είναι πιο απλό ηρωικό φάντασυ.

[Mictantecutli]

Δεν βλέπω να τον έχετε πολύ ψηλά τον Μούρκοκ. Εμένα με ενθουσίασε! Η αλήθεια είναι, πως από ηρωική φαντασία έχω διαβάσει μόνο Μούρκοκ και τα Κόναν(τα οποία δεν μου άρεσαν σχεδόν καθόλου). Ερεκόζι η καλύτερη σειρα, και την ακολουθεί από κοντά ο Έλρικ. Ακολουθούν Χοκμουν και Κόρουμ. Μου αρέσει η απλότητα στην γραφή του. Τι προτείνετε σε αυτό το στυλ;

Edited January 2, 2015 by Mictantecutli

[Alucard]

Άμα αυτό που σου αρέσει από Μούρκοκ είναι η απλότητα στην γραφή, πάρε David Gemmell. Λογικά θα σου αρέσει.

[Cassandra Gotha]

Ξαναδιαβάζω την τριλογία Ερεκόζι. Την πρώτη φορά δεν της είχα δώσει μεγάλη προσοχή, (μετά τον Έλρικ, ήταν και καλοκαίρι, το κλίμα ήταν βαρύ -και η παραλία καυτή- τα αγριογούρουνα είχαν φάει κάτι αηδίες... ) και δεν θυμόμουν τίποτα. 

 

Ο Ερεκόζι είναι η προσωποποίηση όλων των ηρώων της ανθρωπότητας. Ο Μούρκοκ πιστεύει ότι, στην ουσία, όλοι τους είναι ένα πρόσωπο, αιώνιο, που δεν έχει άλλη μοίρα από το να συνεχίζει την ανθρώπινη παράδοση της αλληλοεξόντωσης.Τέλειωσα το πρώτο βιβλίο και άρχισα το δεύτερο (όπου, άντε πάλι από την αρχή), οπότε μένει να δω αν λέει και στα τρία την ίδια ακριβώς ιστορία με άλλα ονόματα (ελπίζω όχι).

[drowvarius]

Πριν από ένα χρόνο περίπου αγόρασα το "Η εκδίκηση του Ρόδου", το οποίο είναι ένα βιβλίο που έγραψε ο Μούρκοκ αρκετά χρόνια μετά από την πενταλογία του Έλρικ. Οπότε, για να μπω στο κλίμα, πριν από μερικές ημέρες ξεκίνησα να διαβάζω για άλλη μία φορά όλα τα βιβλία του Έλρικ, ώστε να θυμηθώ λίγο την ιστορία του αγαπημένου μου αντι - ήρωα.

 

Σύμφωνα με τον μεταφραστή έπρεπε να διαβάσω την Εκδίκηση του Ρόδου μεταξύ τρίτου και τέταρτου βιβλίου. Και όντως, έτσι έγινε. Το κακό είναι πως αυτό το βιβλίο δεν έχει καμμία σχέση με τον κλασσικό Έλρικ. Καταρχάς γράφει στο τρίτο πρόσωπο, στην ενεργητική. πχ : "Ο Έλρικ πηγαίνει στο τραπέζι. Ο σύντροφός του τον βλέπει από την άλλη άκρη. Συζητούν". Αυτό εμένα με ξένισε αρκετά.

 

Επίσης μέχρι στιγμής - που βρίσκομαι στη σελίδα 209 - έχει αναφέρει την καταιγίδα ελάχιστες φορές. Κάτι το οποίο δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο βιβλίο. Έχει πολλές περιγραφές τοπίων οι οποίες καταντάνε βαρετές, και έχει μέσα υπερβολικές πολλές προτάσεις φιλοσοφικού τύπου. Δεν έχει σχέση με τον γνωστό Έλρικ.

 

Είναι ένα βιβλίο που αν ξεκίναγα να το διαβάζω χωρίς να ήξερα τα υπόλοιπα, θα το παράταγα στις πρώτες 50 σελίδες το πολύ.

[Alucard]

Πριν από ένα χρόνο περίπου αγόρασα το "Η εκδίκηση του Ρόδου", το οποίο είναι ένα βιβλίο που έγραψε ο Μούρκοκ αρκετά χρόνια μετά από την πενταλογία του Έλρικ. Οπότε, για να μπω στο κλίμα, πριν από μερικές ημέρες ξεκίνησα να διαβάζω για άλλη μία φορά όλα τα βιβλία του Έλρικ, ώστε να θυμηθώ λίγο την ιστορία του αγαπημένου μου αντι - ήρωα.

 

Σύμφωνα με τον μεταφραστή έπρεπε να διαβάσω την Εκδίκηση του Ρόδου μεταξύ τρίτου και τέταρτου βιβλίου. Και όντως, έτσι έγινε. Το κακό είναι πως αυτό το βιβλίο δεν έχει καμμία σχέση με τον κλασσικό Έλρικ. Καταρχάς γράφει στο τρίτο πρόσωπο, στην ενεργητική. πχ : "Ο Έλρικ πηγαίνει στο τραπέζι. Ο σύντροφός του τον βλέπει από την άλλη άκρη. Συζητούν". Αυτό εμένα με ξένισε αρκετά.

 

Επίσης μέχρι στιγμής - που βρίσκομαι στη σελίδα 209 - έχει αναφέρει την καταιγίδα ελάχιστες φορές. Κάτι το οποίο δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο βιβλίο. Έχει πολλές περιγραφές τοπίων οι οποίες καταντάνε βαρετές, και έχει μέσα υπερβολικές πολλές προτάσεις φιλοσοφικού τύπου. Δεν έχει σχέση με τον γνωστό Έλρικ.

 

Είναι ένα βιβλίο που αν ξεκίναγα να το διαβάζω χωρίς να ήξερα τα υπόλοιπα, θα το παράταγα στις πρώτες 50 σελίδες το πολύ.

Το πολύ-πολύ! Συμφωνώ μαζί σου, είναι άκυρο βιβλίο εντελώς, καμία σχέση σαν ύφος γραφής αλλά και ψυχοσύνθεση του Έλρικ με τα προηγούμενα. ΔΕΝ προτείνεται για κανέναν λόγο. 

[drowvarius]

Τελικά κατάφερα και το διάβασα όλα, αλλά δεν μου άρσε καθόλου. Αυτό το βιβλίο δεν έπρεπε να το είχε γράψει ο Μούρκοκ.

[tifonas79]

Χρονια πολλα σε ολους και υγεια.

 

Διαβασα μεσα στις γιορτες το βιβλιο ταξιδιωτης στις θαλασσες της μοιρας.Ευτηχως το βρηκα μονο 2 ευρω απο το παλαιπολη απεναντι απο το σπιτι μου.

Μιας και τοσα ειχα διαβασει εδω μεσα για τον Ελρικ ακι τις περιπετειες του ειπα να το παρω μονο 2 ευρω λεω ευκαιρια.

 

Δεν μου αρεσε καθολου ολο το βιλιο ειχε μηδεν πλοκη.Φυσικα θα μου πει καποιος ηρωικη φαντασια και κτλ,αλλα ηταν τελειως μονοτονο ολα στο ιδιο μοτιβο,βασικα βαρηθηκα και εκανα αμαν να το τελειωσω.

Καποια σχεση με την ηρωικη φαντασια του Gemmel που διαβασα πριν λιγο καιρο και μου αρεσε πολυ.

 

Ειναι φυσικα μονο ενα βιβλιο δεν εχω διαβασει τα υπολοιπα και ουτε προκειται μαλλον ακομα και εαν αδικω τον συγγραφεα,εκλεγα τα 2 ευρω ποσο μαλοον να ειχα δωσει 10 ευρω πωπω.

Ο ηρωας για μενα ειναι ενας ρηχος χαρακτηρας που εαν δεν εχει το σπαθι του δεν αξιζει τιποτα σε ολα μαλλον τα επιπεδα,με χαρακτηρα κακκιστο [οπως και ολης του της φυλης]με ψηγματα αντε να το πω συνειδησσης για πολυ λιγο.Σαν μαχητης ξιφομαχος αχρηστος επισης γιατι ολα τα κανει το σπαθι και ολο τον σωνουν οι μαγικες του δυναμεις τα στοιχειακα της φυσεως και ο αρχοντας του χαους που τον προστατευει.

 

Βασικα για ολα λεει φταιει το κακκο σπαθι το οποιο εχει αναγκη χωρις αυτο ειναι ενα τιποτα,σιγα τον ηρωα παιδια που ολοι εχετε γραψει απο οτι ειχα διαβασει γιαυτον.Ενα βιβλιο να μου πεις ακομα και τα αλλα να ειναι κλαυτερα απο πλοκη-και οχι μονοτονα ο ηρωας ειναι ο ιδιος,βασικα για μενα κυριως πρωταγωνιστης ειναι το σπαθι,τιποτε αλλο.

 

Απογοητευση ειλικρινα απο αυτο το δειγμα και σαν γουστο δικο μου εχω να πω οτι το συγκεκριμενο ειναι οτι χειροτερο εχω διαβασει στην συντομη πορεια μου στον κοσμο του φανταστικου,για να μην πιασω την τραγικη ιδεα χαους-νομου καλου -κακου στην ουσια στην οποια για μενα δεν εχει καποια πρωτωτυπια και ειναι μονοδιαστατη τουλαχιστον σε αυτο το βιβλιο.

Edited January 2, 2017 by tifonas79

[heiron]

"Δεν μου αρεσε καθολου ολο το βιλιο ειχε μηδεν πλοκη.Φυσικα θα μου πει καποιος ηρωικη φαντασια και κτλ,αλλα ηταν τελειως μονοτονο ολα στο ιδιο μοτιβο,βασικα βαρηθηκα και εκανα αμαν να το τελειωσω."

To συγκεκριμένο βιβλίο δεν γράφτηκε ως μυθιστόρημα βασικά αλλά είναι ένα σύνολο περιπετειών του Έλρικ σε μια κάποια χρονική σειρά. Οπότε είναι λογικότατο να μην έχει ενιαία πλοκή και φυσικά το μοτίβο να επαναλαμβάνεται σε κάθε ιστορία. Έναν σύγχρονο αναγνώστη τον χαλάει ίσως αλλά αυτό είναι περισσότερο θέμα εκδότη-επιμελητή και εποχής που διαβάζεται. Κάποτε ήταν σύνηθες αλλά ακόμη το βλέπουμε σε σειρές όπως το Witcher.

 

"Ο ηρωας για μενα ειναι ενας ρηχος χαρακτηρας που εαν δεν εχει το σπαθι του δεν αξιζει τιποτα σε ολα μαλλον τα επιπεδα,με χαρακτηρα κακκιστο [οπως και ολης του της φυλης]με ψηγματα αντε να το πω συνειδησσης για πολυ λιγο.Σαν μαχητης ξιφομαχος αχρηστος επισης γιατι ολα τα κανει το σπαθι και ολο τον σωνουν οι μαγικες του δυναμεις τα στοιχειακα της φυσεως και ο αρχοντας του χαους που τον προστατευει."

Ακριβώς. Ο Έλρικ είναι ένας ασθενικός μάγος. Δεν μπορεί να πολεμήσει αν δεν πάρει δύναμη από το σπαθί του(πριν πάρει το σπαθί έχει κάποια υποκατάστατα) το οποίο είναι δαιμονικό αλλά είναι το μόνο του στήριγμα. Εκεί έγκειται και η γοητεία του πράγματος. Κανείς δεν είπε ότι ο Έλρικ από μόνος είναι τίποτα σπουδαίο. Αυτό ψιλοαναλύεται και στο πρώτο βιβλίο από Αίολο αλλά αναφέρεται συχνά και σε όλη τη σειρά. Δε γίνεται να θεωρείς τον Έλρικ άχρηστο ενώ στην ίδια παράγραφο λες πως τον σώζουν οι μαγικές του δυνάμεις και η δύναμή του να φέρνει στοιχειακές δυνάμεις και θεούς να τον υπηρετήσουν. Οι μαγικές δυνάμεις του Έλρικ είναι κομμάτι του Έλρικ.

"Βασικα για ολα λεει φταιει το κακκο σπαθι το οποιο εχει αναγκη χωρις αυτο ειναι ενα τιποτα,σιγα τον ηρωα παιδια "
Ναι, αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει και για αυτό έγινε γνωστός. Είναι ένας αντιήρωας, το ακριβώς αντίθετο μάλιστα των ηρώων που ήταν δημοφιλείς μέχρι και την εποχή του (τύπου Κόναν). Εξαρτημένος, ανίκανος να υπερασπιστεί αυτούς που αγαπάει, καταστρέφει την ίδια του την πατρίδα, χάνει το θρόνο αντί να τον κερδίσει, συμμαχεί με το διάβολο κτλ κτλ.

 

 "για να μην πιασω την τραγικη ιδεα χαους-νομου καλου -κακου στην ουσια στην οποια για μενα δεν εχει καποια πρωτωτυπια και ειναι μονοδιαστατη τουλαχιστον σε αυτο το βιβλιο."
Σε αυτό το βιβλίο και γενικότερα στο Elric saga οι δυνάμεις του Χάους εισβάλλουν και καταστρέφουν την ισορροπία κι έτσι είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση το Κακό. Γενικότερα όμως στο ευρύτερο Eternal Champion multiverse δεν είναι πάντα το Χάος το κακό. Πχ ακόμη και στα Ελληνικά υπάρχουν βιβλία όπου ο Νόμος είναι ο antagonist, το Κακό αν αγαπάς. Το αν έχει πρωτοτυπία αυτό το θέμα Νόμου-Χάους και το πολυσύμπαν δεν είναι στην κρίση του αναγνώστη καθώς ο Μούρκοκ είναι τεκμηριωμένα πρωτοπόρος σε αυτό το θέμα στη φανταστική λογοτεχνία και βρήκε στη συνέχεια πολλούς μιμητές, ανάμεσά τους και τεράστια ονόματα δημιουργών και franchise...Βασικά η επίδρασή του ξέφυγε κι από το χώρο της λογοτεχνίας και πέρασε και στο gaming και στη μουσική ακόμη. Το αν το έχεις ξαναδεί και λες "meh, nothing new here" είναι εσφαλμένη αντίληψη (/υπερβολή, πέρα από τη γενική αλήθεια ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση) . Είναι σα να λέει κάποιος "σιγά τον Τόλκιν και την -και καλά πρωτοτυπία- να φτιάξει ολόκληρο κόσμο με ξωτικά και νάνους και όρκ...όλος ο κόσμος το κάνει".  

"βασικα για μενα κυριως πρωταγωνιστης ειναι το σπαθι"
Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο βιβλίο(που ξεκινά χωρίς το σπαθί) λέγεται Έλρικ του Μελνιμπονέ ενώ το τελευταίο λέγεται Καταιγίδα (Stormbringer).  

Edited January 2, 2017 by heiron

[tifonas79]

Τι εννοεις φιλε δεν ειναι στηνκριση του αναγνωστη,οτοιδηποτε ειναι στην κριση του αναγνωστη απο την στιγμη που διαβαζει ενα βιβλιο,φυσικα ειναι και θεμα γουστου.

Το τεκμηριωμενα [απο καποιους φανταζομαι,οπως φανταζομαι οτι καποιοι διαφωνουν δεν ξερω απλα υποθετω]μαλλον γενικα εκτος απο τις αποδειξεις σε αλλα πεδια,οσο αφορα την λοογτεχνια ασχετα ειδος πιστευω οτι σηκωνει πολυ μεγαλη κουβεντα,πιο σωστα θα ελεγα βιβλια που ταιριαζουν αναλογα με το γουστο του καθενος,μου ακουγεται πολυ πιο λογικο.

 

Ειπα μονο γιαυτο το βιβλιο που σαφως το σπαθι εχει το πρωτο και τελευταιο λογο.

[heiron]

Το αν κάτι έγινε πριν από κάτι άλλο (προϋπήρξε της όλης μόδας, ή την ξεκίνησε αν θες) δεν είναι θέμα κρίσης αναγνώστη. Είναι κάτι αντικειμενικά τεκμηριωμένο, ιστορικά.

Μπορεί να μην σου άρεσε ο τρόπος που έδωσε την όλη διαμάχη Νόμου-Χάους στο πολυσύμπαν, μπορεί να βρίσκεις (πλέον) βαρετό ή μη ενδιαφέρον αυτό το θέμα αλλά με το να λες ότι δεν είναι πρωτότυπο κάνεις λάθος. Παρομοίως -όπως είπα- μπορεί κάποιος να έχει σιχαθεί τα ξωτικά και τα ορκ και πιάνοντας τον Τόλκιν να μην του αρέσει. Είναι στην κρίση του και δικαίωμά του να μην του αρέσει. Αλλά δεν μπορεί να πει ότι δεν ήταν πρωτότυπος ο Τόλκιν καθώς ναι μεν προϋπήρχαν σε γενικές γραμμές στοιχεία από αυτά αλλά ο Τόλκιν ήταν ορόσημο σε αυτό το θέμα όπως αντίστοιχα ο Μούρκοκ ήταν στο Νόμος-Χάος-πολυσύμπαν.

Edited January 2, 2017 by heiron

[Alucard]

 Είναι στην κρίση του και δικαίωμά του να μην του αρέσει. Αλλά δεν μπορεί να πει ότι δεν ήταν πρωτότυπος ο Τόλκιν καθώς ναι μεν προϋπήρχαν σε γενικές γραμμές στοιχεία από αυτά αλλά ο Τόλκιν ήταν ορόσημο σε αυτό το θέμα όπως αντίστοιχα ο Μούρκοκ ήταν στο Νόμος-Χάος-πολυσύμπαν.

 

Αυτό

[Blacksword]

Δεν μπορώ να μιλήσω για τα υπόλοιπα βιβλία του αλλά πρόσφατα άκουσα την σειρά με τον Corum σε graphic audiobook (φανταστείτε το κλασικό audiobook αλλά με πλήρη σετ ηθοποιών, μουσική, εφέ κλπ)  και πρέπει να πω ότι, αν και με άφησε αρκετά διχασμένο, την βρήκα, κατά το πλείστον, ικανοποιητική και διασκεδαστική.

 

Ο Moorcock γράφει πιο πολύ sword-and-sorcery (ξίφος και μαγεία), παρά τόσο καθαρή ηρωική φαντασία που επικεντρώνεται περισσότερο στους χαρακτήρες. Ο κόσμος του, για την εποχή εκείνη, είναι σίγουρα πρωτότυπος και οι ιδέες του αρκετά πλούσιες, τα μόνα αρνητικά είναι η γραφή του, που έχει αρκετές δόσεις τρέλας, αλλά και το ότι χρησιμοποιεί παρόμοια μοτίβα στις ιστορίες του χωρίς να δίνει μεγάλη ανάπτυξη και αυτό, στο τέλος, κάπως κουράζει λίγο. 

Παρ' όλα αυτά όμως τα βιβλία του κυλάνε γρήγορα, αν όχι πάντα ευχάριστα, και με αρκετά ιδιαίτερες ιδέες παρ' ότι πετάει που κι που μερικές "σαχλαμαρίτσες" που ξενίζουν αρκετά.

 

Γενικά, ο Moorcock έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ που σίγουρα δεν θα αρέσει σε όλους, όπως τυχαίνει πολλές φορές και σε άλλους κλασικούς συγγραφείς όπως Vance, Tolkien κλπ, αλλά αν καταφέρουν να σε κερδίσουν οι ιδέες του, αλλά και η κοσμοπλασία του, πιστεύω γίνονται πιο ευχάριστα.

[Cassandra Gotha]

Επειδή έχω δώσει τα βιβλία του Έλρικ ( ) και πάνε χρόνια που τα διάβαζα, μια ερώτηση για σιγουριά: την Τάνελορν δεν τη λέει και "Η Αιώνια Πόλη";

[Alucard]

Επειδή έχω δώσει τα βιβλία του Έλρικ ( ) και πάνε χρόνια που τα διάβαζα, μια ερώτηση για σιγουριά: την Τάνελορν δεν τη λέει και "Η Αιώνια Πόλη";

Ναι, και ντροπή σου που τα έδωσες!