Sonya Posted September 9, 2006 Share Posted September 9, 2006 Λοιπόν, μέτα από κάποια ακούσια και χωρίς σκέψεις ταξίδια, βγήκε μια σούμα εμπειριών, η οποία εμπεριέχει τα ήδη υπάρχοντα κείμενα (με κάποιες προσθήκες και διορθώσεις), δεμένα με άλλα. Το όλο ταξίδι ονομάζεται Αυτά που ξέχασε ο χρόνος. Enjoy! Συγγραφέας: Σόνυα Είδος: ψυχεδελική φαντασία Βία; Μπα... Σεξ; Μπα... Αριθμός λέξεων: 9.206 Αυτοτελής; Κάποιες αυτοτελείς ιστορίες που δένονται μεταξύ τους Σχόλια: Το θέμα δεν είναι αν θα αρέσει σε εσάς, όσο πολύ κι αν θα μου άρεσε να σας αρέσει. Το θέμα είναι ότι άρεσε σε μένα που το έγραψα, μου άρεσε η διαδικασία και όλα όσα είχε να μου διδάξει αυτό το ταξίδι. Το απόλαυσα με όλο μου το είναι! ΑΥΤΑ_ΠΟΥ_ΞΕ_ΑΣΕ_Ο__ΡΟΝΟΣ.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted September 12, 2006 Share Posted September 12, 2006 Το ταξίδι ήταν πολύ πολύ όμορφο, ιδιαίτερο και μαγευτικό Για τα κομμάτια που σου έχω ήδη πει και τις επεκτάσεις της Δεμιχολά, (συνεχίζουν να είναι υπέροχες) δεν έχω να σου πω κάτι παραπάνω. Για την ιστορία-δέσιμο, ομολογώ πως το πρελούδιο πόνεσε και κάπου αισθάνθηκα τις βελονιές σου/της, γιατί είναι τόσο καλογραμμένο που είναι εξαιρετικά δύσκολο να του ξεφύγεις. Το κομμάτι με τα χρώματα δεν κατάλαβα με ποιον τρόπο ακριβώς έδενε με τα άλλα, ή μάλλον κατάλαβα, αλλά όχι με τη λογική, διαισθητικά κάπως. Από μόνο του πάντως, πρώτη φορά κατάλαβα για το γενικότερο "αλλού" που μου έλεγες, διαβάζοντας το. Είτε μέσα σε αυτά που ξέχασε ο χρόνος, είτε έξω είναι τρελό κι όμως τόσο φυσιολογικό κι αλήθεια που μπερδεύεσαι κι είσαι για λίγο το Κόκκινο ή μάλλον το Πορτοκαλί και δεν έχεις δικαίωμα προσοχής. Επίσης, πολύ μου άρεσε που βρήκα την κλωστούλα μέσα Δεν το περίμενα πως θα μπορούσες να δέσεις ακόμα κι αυτό στους κόσμους ανάμεσα στο χρόνο. Όπως και να έχει μου άρεσε πολύ όλη η διαδρομή του κι ελπίζω τώρα που βρήκες το τέλος της να συνέλθεις λιγάκι, να είσαι καλύτερα. Κι αν τελικά έψαχνες τη διαδρομή, είμαι σίγουρη πως άξιζε τον κόπο. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 12, 2006 Author Share Posted September 12, 2006 Επίσης, πολύ μου άρεσε που βρήκα την κλωστούλα μέσα Δεν το περίμενα πως θα μπορούσες να δέσεις ακόμα κι αυτό στους κόσμους ανάμεσα στο χρόνο. Without having you (all of you) out there and in here, this would be a very lonely journey indeed... Η χρυσή κλωστούλα επιβεβαιώνω πως είναι ένα πολύ γερό στήριγμα, όσο και ο άνθρωπος που ένιωσε την ύπαρξή της... ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 12, 2006 Share Posted September 12, 2006 Θέλεις και σχόλιο τώρα δηλαδή; Τι σχόλιο να κάνω που να μην είναι συναισθηματικά φορτισμένο, και ρομαντικό, και όλα αυτά τα πράγματα για τα οποια συχνά 'κατηγορούμαι' [η και απλώς κατηγορούμαι]; Κάθομαι εδώ πέρα μέσα στον κόσμο, διπλα και κοντά σε ένα σωρό ανθρώπους που διαβάζουν τα mails τους, και κλαίω από αυτό το πολύ δυνατό πράγμα που δεν είναι ούτε λύπη ούτε χαρά, ούτε κάποιο παραγωγο τους, ούτε τα ίδια μεγενθυμενα, από αυτό που - όχι και τόσο αυθαίρετα, νομίζω - ονομάζω συγκίνηση. Βεβαια, τα δάκρυα μου είναι εύκολα όταν αντικρύζω την αλήθεια και την ομορφιά [την αληθινή ε, όχι την απλή, όχι την άλλη που είναι απλώς κομμάτι της], και τα εύκολα δάκρυα σαν και τα δικά μου μπορεί να μην έχουν και τόση σημασία... Όμως νομίζω πως για σένα θα έχουν κάποια, γιατί δεν θα υπήρχαν - αυτά, τα ολόδια - χωρίς το ταξίδι σου. Σ' ευχαριστώ, κι ας είναι κλισέ, για όλα αυτά που μοιράζεσαι μαζί μας. Μπορείς να είσαι σίγουρη πως άλλος ένας άνθρωπος χάρηκε που ταξίδεψες... [Αν το post έχει λάθη και αν λείπουν τόνοι, φταίει η Ολλανδία.] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arion_Mandrake Posted September 18, 2006 Share Posted September 18, 2006 Δεν είμαι σε θέση να πω αν είναι η καλύτερη δουλειά σου ή όχι, παρόλο που τόλμησα να υπαινιχθώ κάτι τέτοιο στο "Ανάμεσα στους κόσμους". Λείπουν μερικά κομμάτια απ'το παζλ των δημιουργημάτων σου στο μυαλό μου, με συνέπεια να αδυνατώ να προσπαθήσω να φανώ αντικειμενικός. Δυστυχώς δε μπορώ να το κρίνω σαν συγγραφική απόπειρα, διήγημα ή κάτι παρόμοιο. Δε θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα από την Αταλάντη που το έκρινε ως ταξίδι, το κείμενο για'μένα είναι ένα έντονο ψυχεδελικό ταξίδι, που σε αντίθεση με τα συνηθισμένα "trips", δεν σε βοηθάει να ξεχάσεις ή να ξεφύγεις από την πραγματικότητα, αλλά σου δείχνει εμπειρίες που σε ωριμάζουν άγρια και σε επιστρέφει σε ένα κόσμο που ο αέρας μοιάζει λιγότερο ασφυκτικός. Δεν κατάφερα εν τέλει να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι. Προσπάθησα να το διαβάσω περισσότερες φορές για να καταφέρω κάτι τέτοιο, αλλά με κάθε επιπλέον ανάγνωση έβλεπα τις σκηνές να εκτυλίσσονται σχεδόν ταυτόχρονα, omnipresence σε όλο του το μεγαλείο. Paranoia uber alles. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι κατανοητά τα παραπάνω, νομίζω ότι είμαι ακόμα υπό την επήρρεια του κειμένου. Όπως και να'χει, επειδή scripta manent, σ'ευχαριστώ που μου έκανες τη χάρη να τα δέσεις και όχι μόνο γι'αυτό. Η Μούσα ικανοποιήθηκε, να ξέρεις ότι θα δεχτείς τις συνέπειες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 5, 2008 Share Posted October 5, 2008 Ο προβολέας της βιβλιοθήκης άναψε για άλλη μια φορά, φώτισε το ράφι με της ιστορίες της Λουθ κι άνοιξε αυτή εδώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 27, 2008 Share Posted November 27, 2008 Πάρα πολύ ωραία όλα τα νοήματα και οι εικόνες. Αλλά πολύ ερωταπαντήσεις ρε παιδί μου. Από την μια οι χαρακτήρες φοβούνται και πονάνε, από την άλλη ζητάνε εξηγήσεις και αραδιάζουνε την ιστορία της ζωής τους. Να ήταν εσωτερικός διάλογος, θα μου άρεζε πολύ περισσότερο. Δηλαδή το κλασικό "δείξε, μη λες." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted November 27, 2008 Author Share Posted November 27, 2008 Οι διάλογοι ήταν εσωτερικοί κι αυτό το κείμενο ήταν ένα ταξίδι της Χριστίνας μέσα στην Χριστίνα. Όμως, μιας και το κείμενο γραφόταν κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού, προκειμένου κι εγώ η ίδια να δώσω απαντήσεις σε μένα την ίδια, οι ερωτήσεις, διατυπωμένες, ήταν απαραίτητες για να μάθω εγώ τι ζητούσα. Αυτό το κείμενο με προβληματίζει απ' την μέρα (τις μέρες, για την ακρίβεια) που το έγραψα. Δεν έχω βιώσει καμιά παρόμοια εμπειρία και, όταν είχε ολοκληρωθεί, αμφέβαλα κατά πόσο έπρεπε να το βγάλω προς τα έξω ή να το κρατήσω για τον εαυτό μου. Οπότε, απ' την φύση του και μόνο και για να βοηθήσει εμένα, οι ερωτήσεις κι οι απαντήσεις έγιναν μέσα απ' τους χαρακτήρες στους οποίους είχα σπάσει τον δικό μου. Κάτι σαν group therapy με μερικές απ' τις πτυχές του χαρακτήρα μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 27, 2008 Share Posted November 27, 2008 Group therapy, θεϊκή εξήγηση! Κράτα με να σε κρατώ, ν' ανεβούμε το βουνό. Καλά, αφού είναι όλοι σαν αντανακλάσεις του ίδιου προσώπου (εσένα) τότε δεν έχω πρόβλημα. Τώρα θα μου πεις πάντα όλοι οι χαρακτήρες είναι επεκτάσεις του συγγραφέα αλλά τέτοιο δέσιμο μεταξύ τους είναι σπάνιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 22, 2010 Share Posted June 22, 2010 Σήμερα μου έδωσες κάτι που είχα τόσο ανάγκη τελευταία! Σ' ευχαριστώ. Δεν θα το ξεχάσω. Θα το αγόραζα σίγουρα, είναι κάτι που θέλω να έχω σε χαρτί, το φαντάζομαι με βαθύ μπορντώ εξώφυλλο από βελούδο, και μάλιστα με κορδέλλα που να δένει μπροστά. (Το ξέρω ότι θα φάω καζούρα γι' αυτό, αλλά δε βαριέσαι). Απλά πολύτιμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted June 23, 2010 Author Share Posted June 23, 2010 Και πάλι αυτή η ιστορία (ή μάλλον οι ιστορίες) στην επιφάνεια. Άννα, σ' ευχαριστώ. Αυτό το κείμενο το βλέπω και το ξαναβλέπω και, παρά τις ατέλειές του (τις οποίες είχαν επισημάνει τόσο η Κιάρα όσο κι η Ίσιδα που έχει πολύ καιρό να μας επισκεφτεί), το αγαπώ. Μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια, συνεχίζει να κρατάει αυτούσια την δύναμη που ασκούσε πάνω μου όταν το έγραφα. Πιστεύω πραγματικά ότι δεν έχω γράψει τίποτα που να πλησιάζει έστω σε νοήματα τούτο εδώ. Είναι πολύ παράξενο όταν σε κοιτάει ένα κείμενο σαν παιδί σου και μεγαλώνει χωρίς εσένα, αλλά όντας ταυτόχρονα πάντα κομμάτι σου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.