Guest silversoldier Posted September 11, 2006 Share Posted September 11, 2006 (αυτό είναι απόσπασμα απο το τελευταίο μου έργο που λέγεται Τελευταία προφητεία) Στις ερυθρόμορφες σκιές σκυμμένος περιμένω τη σύναξη των πρώτων καθώς δύοντες αστέρες αρμενίζουν τρομαγμένοι και δυσανάλογοι ως ποιμένες των αδέσποτων ψυχών. Ξεχασμένοι όλοι στην πρώτη ώρα! Μορφές άρχισαν να φαίνονται σαν στάλες αδυνατισμένες και απλές την ώρα που οι καμπάνες χτυπούσαν δώδεκα. Όλες γινήκανε δροσιά σε παλιές ταφόπλακες ακουμπησμένοι και ελέυθεροι μετά, για να κυλήσουν μες το χρόνο ξεχασμένοι. Το πράσινο στους λουλουδόκηπους είχε χαθεί στον πλήρη μαρασμό, στη λήθη καθώς τα φύλλα νύσταζαν στο χώμα κι όλοι παραμέναμε εκεί, για πάντα μόνοι στην πρώτη σύναξη, στον πρώτο εφησυχασμό να περιμένουμε με πάθος μία λύτρωση. Αφού λυγίσει η σκελεθρωμένη μάυρη πόρτα σαν ξέσπασμα βηματισμού, παλιάς φωνής να την οραματιστούμε τρεμάμενοι παρασύροντας ελαφρώς τα λευκά σκεπάσματα παλιές κρύες νότες του πνευστού και μια μακρυνή κραυγή στο φόβο μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.