mman Posted September 21, 2011 Share Posted September 21, 2011 Σάρκινο Φρούτο, Μιχάλης Μανωλιός: 8 Μην με αφήσεις ποτέ, Ιζιγκούρο: 7 Ω, η ύβρις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 21, 2011 Share Posted September 21, 2011 (edited) «Ύβρις»... Υποθέτω μιλάς για το 8-7, από μετριοφροσύνη. Γιατί το βιβλίο του Ιζιγκούρο δεν το θεωρούμε όλοι αριστούργημα! Edited September 21, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 21, 2011 Share Posted September 21, 2011 (edited) Έχω ακούσει πολύ καλά λόγια, άντε να δούμε πότε θα το διαβάσω. Edited September 21, 2011 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 21, 2011 Share Posted September 21, 2011 Διάβασέ το να λύσεις το γόρδιο δεσμό. Ως τώρα δύο θεωρούμε το βιβλίο από «καλό» ως «πολύ καλό» αλλά με αδυναμίες, και άλλοι δύο «σχεδόν αριστούργημα» ως «αριστούργημα». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 22, 2011 Share Posted September 22, 2011 Οι Ονειρότοποι της Γης. Κλασικό έργο της ελληνικής επιστημονικής φαντασίας. Συλλογή 29 μικρών διηγημάτων, γεμάτα με έξυπνες ιδέες, κωμικές σκηνές, πολύ χιούμορ και αρκετούς προβληματισμούς. Πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή σίγουρα, αν και λίγο άνιση, υπήρχαν κάποια διηγήματα που ξεχώριζαν, κάποια διηγήματα που ήταν απλώς καλά, και κάποια που ήταν λίγο-πολύ αδιάφορα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν η γραφή. Πάρα πολύ καλή! Γενικά, έμεινα ευχαριστημένος, ωραίες ιδέες που θα μπορούσαν να γίνουν και ολόκληρα μυθιστορήματα ακόμα. Γιώργος Μπαλάνος - Οι Ονειρότοποι της Γης: 4+4=8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 23, 2011 Share Posted September 23, 2011 (edited) Ελεύθερη Ραδιοφωνία Άλμπεμουθ. Έχω διαβάσει 14 βιβλία του Φίλιπ Ντικ, ο πλέον πολυδιαβασμένος από μένα συγγραφέας μαζί με τον Στήβεν Κινγκ, και μπορώ να πω ότι είμαι κατά κάποιο τρόπο ειδικός. Αυτό μπαίνει με άνεση στο top5 το δικό μου. Ίσως το UBIK να παίρνει την πρώτη θέση, κάποιο άλλο την δεύτερη, αλλά αυτό σίγουρα παίρνει το χάλκινο μετάλλιο. Τι μπορώ να πω για την υπόθεση; Τίποτα! Γίνεται ένας χαμός οπότε τι να πω; Θα πω απλώς τι περιέχει το βιβλίο αυτό: Πολλές συνωμοσίες, φασιστικό αστυνομοκρατούμενο αμερικάνικο κράτος γεμάτο ρουφιάνους και πράκτορες, ψυχροπολεμική παράνοια, αντικομουνιστική υστερία, εξωγήινους εισβολείς(κατά κάποιον τρόπο) και εξωγήινους δορυφόρους που στέλνουν για εκατοντάδες χρόνια σήματα στη Γη, ιστορικές αναδρομές στην αρχαιότητα και μπλέξιμο με ελληνικά, ρωμαϊκά και άλλα ιστορικά στοιχεία μέσω διαφόρων οραμάτων μερικών χαρακτήρων του βιβλίου, "θεϊκές" παρεμβολές και διάφορους προβληματισμούς γύρω από τη θρησκεία, ναρκωτικά και άλλες ψυχοτρόπες ουσίες, και γενικά τα πάντα όλα! Το βιβλίο θεωρείται αυτοβιογραφία(ή κάτι τέτοιο) του Φίλιπ Ντικ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες, κλασικοί χαρακτήρες Ντικ, και καταπληκτική γραφή, με χιούμορ σε ορισμένες περιπτώσεις. Φίλιπ Ντικ - Ελεύθερη Ραδιοφωνία Άλμπεμουθ: 6+4=10 Φυσικά θα μπορούσε κάποιος να του βάλει και 9.5, και 9, και 8.5 κλπ, αλλά εμένα με κατενθουσίασε... Edited September 23, 2011 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 24, 2011 Share Posted September 24, 2011 Gene Wolfe, Η σκιά του Βασανιστή Δεν είμαι φίλος των βιβλίων «ένας νέος άντρας ξεκινά από χαμηλά, διασχίζει κόσμους, ωριμάζει και ανεβαίνει ψηλά», αλλά από την άλλη η Σκιά δεν είναι ένα τυπικό τέτοιο βιβλίο, αφού διακρίνεται από την εξαιρετική πένα και το υπέροχο world building του Γουλφ. Ο οποίος μάλιστα (κόσμος) είναι μακρινός και απαιτητικός, η Γη μετά από μερικά εκατομμύρια χρόνια, με τον πολιτισμό παρόλα αυτά να εξακολουθεί, αλλά με πολλές αλλαγές (αλίμονο) και γενικευμένη παρακμή. Όχι το πιο εύκολο ανάγνωσμα στο πρωτότυπο, το επεσήμανε και η Τιέσα (με την οποία μιλήσαμε το βράδυ στο τηλέφωνο και συμφώνησε να κάνει αξιολόγηση μες την ημέρα) που το διάβαζε παράλληλα, δεν είναι καν εύκολο ανάγνωσμα στη μετάφραση, ωστόσο ανταμείβει με το παραπάνω. Έχεις ωστόσο την αίσθηση ότι ο συγγραφέας χτίζει, χτίζει, χτίζει και το ίδιο βιβλίο ίσως αποκτήσει ακόμα περισσότερο νόημα στις (τρεις) συνέχειές του. Θα δούμε, γιατί αυτή τη φορά (τη Σκιά μόνο την είχα διαβάσει ξανά στο παρελθόν) θα συνεχίσω σύντομα. 4.5 + 4.0 = 8.5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted September 24, 2011 Share Posted September 24, 2011 Λέω να σε κάνω πολύ ευτυχισμένο σήμερα, Νίκο. (Πάρε μια μαζική αξιολόγηση) Τα παρακάτω τα έχω διαβάσει πολύ παλιά, οπότε διατηρώ και κάποια επιφύλαξη για τη γραφή, αλλά προσφέρω τη γενική αίσθηση. Οι Θεοποιοί, Χέρμπερτ 5.0+3.0 = 8.0 Tau Zero, Άντερσεν 5.0+3.5 = 8.5 Man Plus, Pohl 4.5+3.0 = 7.5 Η Πόλη της Ουτοπίας, Λε γκεν 3.0+3.0 = 6.0 (Αυτό το βιβλίο δεν μου άρεσε σαν υπόθεση στο πρώτο διάβασμα και δεν με κέρδισε ούτε σε ένα μεταγενέστερο πολλά χρόνια μετά) 2061, Κλαρκ 3.0+3.5 = 6.5 (Το γράψιμο του Κλαρκ πάντα μού άρεσε. Την υπόθεση τη βρήκα ως αδύναμη συνέχεια δυο πολύ καλύτερων βιβλίων) The Moon is a harsh Mistress 5.0+3.0 = 8.0 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 24, 2011 Share Posted September 24, 2011 (edited) Λέω να σε κάνω πολύ ευτυχισμένο σήμερα, Νίκο. Είδες με τι μικρά πράγματα μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι, παρά την κρίση των ημερών; Αφού σκέψου, με πήρε ως και ο Ντίνος από Χαλκίδα να με συγχαρεί για τις έξι αξιολογήσεις σου. Εσείς οι υπόλοιποι: Κοιτάξτε αυτά τα 18 πουλάκια που τους λείπει ένα κριθαράκι για να χορτάσουν: Τα παρακάτω 18 βιβλία έχουν τέσσερις αξιολογήσεις. Χρειάζονται μια ακόμα για να συμπεριληφθούν στη λίστα. Gardens of Rama, Lee-Clarke Rama revealed, Lee-Clarke Το μάτι του Ερωδιού, Λε Γκεν Reality dysfunction, Χάμιλτον Naked God, Χάμιλτον Four ways to forgiveness, ΛεΓκεν (στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει σε δύο τομίδια: Η απελευθέρωση μιας γυναίκας και η ημέρα της συγχώρεσης. Τα αξιολογούμε ενιαία) Foundation and earth, στα ελληνικά Γαλαξιακή αυτοκρατορία 5, Asimov 3001, Τελική Οδύσσεια, Κλαρκ Behold the man, Michael Moorcock / Ιδού ο άνθρωπος, Μάικλ Μούρκοκ Α scanner darkly, Ντικ Brian Aldiss, Non Stop (USA τίτλος: Starship) Martian Chronicles, Χρονικά του Άρη, Bradbury The City and the Stars, Arthur Clarke Μην με αφήσεις ποτέ, Ιζιγκούρο Σάρκινο Φρούτο, Μιχάλης Μανωλιός Μan plus, Pohl Tau Zero, Άντερσον Οι θεοποιοί, Χέρμπερτ Edited September 24, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted September 24, 2011 Share Posted September 24, 2011 The dispossessed / Ο αναρχικός των δύο κόσμων - Ursula K. LeGuin 8/10 2001 A Space Odyssey / 2001 Η Οδύσσεια του Διαστήματος - Arthur Clarke 5/10 Brave new world / Θαυμαστος καινουριος κόσμος - Aldous Huxley 10/10 War of the worls / Ο πόλεμος των κόσμων - H. G. Wells 7.50/10 Fahrenheit 451 / Φαρενάιτ 451 - Ray Bradbury 4/10 Αυτά τα έχω διαβάσει, αλλά μάλλον δε χρειάζονται τη δική μου αξιολόγηση για να μπουν στη λίστα. Εν πάση περιπτώσει τη δίνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 24, 2011 Share Posted September 24, 2011 Θα τις χιλιάσουμε. Με τις τελευταίες, έχουμε 939 αξιολογήσεις βιβλίων. Πα μαλ. ΥΓ. Word, ο Ντίνος (που φαίνεται δεν κάνει άλλη δουλειά σήμερα από το να με παίρνει τηλέφωνο) μου είπε ότι όπως έχεις κάνει quote τους τίτλους από την trillian τον μπέρδεψες. Οι αξιολογήσεις, του εξήγησα, είναι δικές σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 Δεν είμαι και πολύ οπαδός των λιστών, ούτε μου είναι εύκολο να βαθμολογήσω ένα λογοτεχνικό έργο. Για το συγκεκριμένο όμως έπρεπε να κάνω μια εξαίρεση. Υπερίων - Dan Simmons: Το έπιασα γνωρίζοντας ότι είναι ένα από τα κλασσικά έργα της νεότερης ΕΦ. Αυτό συνεπαγόταν ότι πιθανότατα θα μου άρεσε, σε καμία περίπτωση όμως δεν είχα μπορέσει να φανταστώ τι με περίμενε. Σοκ από τις πρώτες κιόλας σελίδες, καθώς βυθιζόμουν στην αριστουργηματική γραφή του Simmons. Κι αν από την ΕΦ έχω μάθει να περιμένω πολλά πράγματα, η γραφή-κομψοτέχνημα σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά. Κομψοτέχνημα, όχι όμως ίχνος ναρκισσισμού ή εντυπωσιασμού για το όνομα του εντυπωσιασμού. Μόνο μια ατμοσφαιρική, συναισθηματική, εκπληκτική, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ γραφή, που χτυπάει κατευθείαν στην ψυχή του αναγνώστη. Άπειρα συναισθήματα, φιλοσοφικές έννοιες, λατρεία μαζί με απέχθεια για τα κατορθώματα της ανθρωπότητας, όλα μέσα σε μια απίστευτη κοσμοπλασία. Και πάνω στον κόσμο αυτό, πέφτει η τρομερή, μυστηριώδης σκιά του Αρπακτικού. Ελαττώματα; Πάμπολλα. Πιο τρανταχτό, οι απανωτές αναφορές και παραλληλισμοί με πρόσωπα και γεγονότα μιας γης που ανήκει στο απύθμενο παρελθόν, ακόμα και μέσα από τα λόγια των ηρώων. Εμμονή με τον Keats που αγγίζει τα όρια της μονομανίας. Ενοχλούν; Καθόλου. Η μαγεία της γραφής του Simmons τα γλυκαίνει όλα, τα κάνει αναπόσπαστα κομμάτια του ξορκιού της. Ασυνέπεια ύφους; Ναι. Και μάλιστα, αφηγήσεις με λόγο και λεπτομέρειες που δεν πείθουν στιγμή ότι μπορεί να βγαίνουν από στόμα ανθρώπου που διηγείται τις εμπειρίες του. Είναι όμως τόσο γοητευτικό. Κι είναι ίσως το μοναδικό βιβλίο που έχω διαβάσει, που χρησιμοποιεί μια ιστορία-πλαίσιο μέσα στην οποία διαδραματίζονται οι υπόλοιπες και το καταραμένο το πλαίσιο είναι τόσο, μα τόσο ενδιαφέρον. Μπερδεμένο, ασυνεπές, μη πειστικό, υπερφίαλο, εμμονικό, φλύαρο και τόσο, μα τόσο μαγευτικό, ένα βιβλίο που στρογγυλοκάθεται στην κορυφή των αναγνωστικών μου εμπειριών. Όταν συνέλθω θα διαβάσω και το δεύτερο μέρος. 10/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Maxus Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 (edited) Δεν είμαι και πολύ οπαδός των λιστών, ούτε μου είναι εύκολο να βαθμολογήσω ένα λογοτεχνικό έργο. Για το συγκεκριμένο όμως έπρεπε να κάνω μια εξαίρεση. Υπερίων - Dan Simmons: Το έπιασα γνωρίζοντας ότι είναι ένα από τα κλασσικά έργα της νεότερης ΕΦ. Αυτό συνεπαγόταν ότι πιθανότατα θα μου άρεσε, σε καμία περίπτωση όμως δεν είχα μπορέσει να φανταστώ τι με περίμενε. Σοκ από τις πρώτες κιόλας σελίδες, καθώς βυθιζόμουν στην αριστουργηματική γραφή του Simmons. Κι αν από την ΕΦ έχω μάθει να περιμένω πολλά πράγματα, η γραφή-κομψοτέχνημα σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά. Κομψοτέχνημα, όχι όμως ίχνος ναρκισσισμού ή εντυπωσιασμού για το όνομα του εντυπωσιασμού. Μόνο μια ατμοσφαιρική, συναισθηματική, εκπληκτική, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ γραφή, που χτυπάει κατευθείαν στην ψυχή του αναγνώστη. Άπειρα συναισθήματα, φιλοσοφικές έννοιες, λατρεία μαζί με απέχθεια για τα κατορθώματα της ανθρωπότητας, όλα μέσα σε μια απίστευτη κοσμοπλασία. Και πάνω στον κόσμο αυτό, πέφτει η τρομερή, μυστηριώδης σκιά του Αρπακτικού. Ελαττώματα; Πάμπολλα. Πιο τρανταχτό, οι απανωτές αναφορές και παραλληλισμοί με πρόσωπα και γεγονότα μιας γης που ανήκει στο απύθμενο παρελθόν, ακόμα και μέσα από τα λόγια των ηρώων. Εμμονή με τον Keats που αγγίζει τα όρια της μονομανίας. Ενοχλούν; Καθόλου. Η μαγεία της γραφής του Simmons τα γλυκαίνει όλα, τα κάνει αναπόσπαστα κομμάτια του ξορκιού της. Ασυνέπεια ύφους; Ναι. Και μάλιστα, αφηγήσεις με λόγο και λεπτομέρειες που δεν πείθουν στιγμή ότι μπορεί να βγαίνουν από στόμα ανθρώπου που διηγείται τις εμπειρίες του. Είναι όμως τόσο γοητευτικό. Κι είναι ίσως το μοναδικό βιβλίο που έχω διαβάσει, που χρησιμοποιεί μια ιστορία-πλαίσιο μέσα στην οποία διαδραματίζονται οι υπόλοιπες και το καταραμένο το πλαίσιο είναι τόσο, μα τόσο ενδιαφέρον. Μπερδεμένο, ασυνεπές, μη πειστικό, υπερφίαλο, εμμονικό, φλύαρο και τόσο, μα τόσο μαγευτικό, ένα βιβλίο που στρογγυλοκάθεται στην κορυφή των αναγνωστικών μου εμπειριών. Όταν συνέλθω θα διαβάσω και το δεύτερο μέρος. 10/10 Πραγματικα αυτη η αξιολογηση θα επρεπε να μπει στο οπισθοφυλλο του βιβλιου!Ο ενθουσιασμος σου ειναι μεταδοτικος. Εγω που το ''φοβόμουν'' λιγο,τωρα ζηλευω που δεν το εχω μπροστα μου να το αρχισω. Aldous Huxley - Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος 7/10 Δυστυχως δεν μπορεσα να μην το συγκρίνω με το 1984 και αυτο ηταν μειον του.Καλο βιβλιο αλλα σε καποιες φασεις με κουρασε. Edited September 28, 2011 by Maxus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 Aldous Huxley - Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος 7/10 Δυστυχως δεν μπορεσα να μην το συγκρίνω με το 1984 και αυτο ηταν μειον του.Καλο βιβλιο αλλα σε καποιες φασεις με κουρασε. Χμμμ... Εγώ τα λατρεύω και τα δύο, αλλά θεωρώ κάπως καλύτερο το BNW, πιο λογοτεχνικό, ενώ το άλλο παρεκτρέπεται προς το δοκίμιο. Μήπως το πήρες σε κακή μετάφραση; Εγώ το έχω από τις εκδ. Νησίδες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Maxus Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 Aldous Huxley - Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος 7/10 Δυστυχως δεν μπορεσα να μην το συγκρίνω με το 1984 και αυτο ηταν μειον του.Καλο βιβλιο αλλα σε καποιες φασεις με κουρασε. Χμμμ... Εγώ τα λατρεύω και τα δύο, αλλά θεωρώ κάπως καλύτερο το BNW, πιο λογοτεχνικό, ενώ το άλλο παρεκτρέπεται προς το δοκίμιο. Μήπως το πήρες σε κακή μετάφραση; Εγώ το έχω από τις εκδ. Νησίδες. Να σου πω δεν μου φάνηκε τοσο κακη η μεταφραση,αν και σε ενα σημειο με εξοργησε γιατι ο μεταφραστης λεει απλοποιησε/παραποιησε μια σκηνη για να σεβαστει τον Χριστιανισμο.... Εκδοσεις Παπυρος ειναι αυτο που διαβασα. Κοιτα ξερω κ αλλους που τους αρεσε πιο πολυ το ΒΝW και ισως να εχετε δικιο και να ειναι πιο καλο βιβλιο. Προσωπικα οχι.., με κουρασε λιγο η εμμονη με το θεμα του sex και της ηθικης(καταλαβαινω οτι οταν το εγραψε ηταν αλλιως τα πραγματα) και δεν μου καθησαν καλα καποια πραγματακια με το θεμα των αγριων.. Το 1984 ηταν πιο σοκαριστικο,βιαιο και καποιες σκηνες του θα μου μεινουν χαραγμενες για πολλα πολλα χρονια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 (edited) Να σου πω δεν μου φάνηκε τοσο κακη η μεταφραση,αν και σε ενα σημειο με εξοργησε γιατι ο μεταφραστης λεει απλοποιησε/παραποιησε μια σκηνη για να σεβαστει τον Χριστιανισμο.... Εκδοσεις Παπυρος ειναι αυτο που διαβασα. Επειδή αυτό έχει ενδιαφέρον, μπορείς να το αναφέρεις εδώ Edited September 28, 2011 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 (edited) Μιχάλης Μανωλιός, Σάρκινο Φρούτο Το πρώτο βιβλίο του Μιχάλη Μανωλιού είναι (για όποιον δεν το έχει... καταλάβει ήδη από το σχετικό τόπικ) από τα πιο δύσκολα βιβλία για τον αναγνώστη. Ελλειπτική πληροφόρηση και συγκεχυμένη γραφή καθιστούν πολλά από τα διηγήματά του κουραστικά και δυσανάγνωστα και αυτό προφανώς δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στα θετικά του βιβλίου. Το λέω έτσι, γιατί καταλαβαίνω ότι ο Μιχάλης, τουλάχιστον εκείνη την περίοδο της συγγραφικής του διαδρομής, επέλεξε το συγκεκριμένο τρόπο επικοινωνίας με τον αναγνώστη. Ως τέτοιος, ούτε πάντα ξεκούραστος & απερίσπαστος είμαι, ούτε ξεκινάω ένα βιβλίο για να ασκηθώ. Η συμφωνία που κάνω με το συγγραφέα είναι ότι μου προσφέρει ένα κείμενο που θα απολαύσω, χαρακτήρες που θα ταυτιστώ, δομή που θα κατανοήσω και όχι ένα δαίδαλο από άλυτα υπονοούμενα που κάνει την ανάγνωση να χάνει το νόημά της. Μάλιστα δεν έχει εφαρμογή αυτό μόνο στη λογοτεχνία, υπάρχουν πχ. σε ένα άλλο επίπεδο δοκιμιογράφοι -ένα παράδειγμα ο Γιάλομ- που προσεγγίζουν το πιο περίπλοκο θέμα με το χάρισμα -μέγιστο χάρισμα- της κατανοητής γραφής και τους λατρεύω. Ακόμα και στην ποίηση, που είναι πολλές φορές συνειδητά ελλειπτική: Αν το ελάχιστο εκείνο ποίημα μου πει κάτι, όχι απαραίτητα αυτό που είχε στο μυαλό του ο ποιητής, θα το απολαύσω. Αν όχι... Έτσι, με το «Μανώλιο Τρόπο» του 1999, τον οποίο ο εκδότης επέτρεψε, διηγήματα που πατούσαν σε καλές ιδέες, όπως η Σοκολάτα και το Παιχνίδι έχαναν τη μισή τους χάρη (μην πω τα πέντε έκτα...) Και τι έλειπε για να γίνουν ικανοποιητικά; Για τη Σοκολάτα δεν θέλω να προσθέσω κάτι σε αυτά που διάβασα στο τόπικ, νομίζω ότι πολύ δύσκολα «διορθώνεται» το κακό της ελλειπτικότητας (που από ό,τι φαίνεται μόνο τον κ. Αρβανίτη και την κα Νιένορ -χα!- δεν προβλημάτισε). Για το Παιχνίδι όμως, θα πω το εξής: Αποπειράθηκα την πρώτη ανάγνωση και μου φάνηκε βουνό. Βρήκα έπειτα την εξήγηση του συγγραφέα για τον αφηγητή κάθε κεφαλαίου και το διάβασα δεύτερη φορά, νιώθοντας ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Όλο και όλο, χρειαζόταν ένας υπότιτλος κάτω από τον τίτλο κάθε κεφαλαίου («συμπαίκτης» κλπ.) ή αντί για τίτλο, κατευθείαν η ιδιότητα του αφηγητή... Μερικές παρατηρήσεις για τα διηγήματα: Από ό,τι φαίνεται, έχουν γραφεί σε δυο περιόδους, 1992-93 και 1998-99. Δεν ξέρω αν με επηρεάζουν οι ημερομηνίες, μου φαίνονται πάντως το Σάρκινο Φρούτο και το Μόνο ένα Παιχνίδι τα δυο πιο ώριμα της συλλογής. Το μεν πρώτο για τη διπλή ιδέα του σάρκινου φρούτου και του άλτη στο υγρό, να κουβαλά τους τόνους του σκάφους μαζί του (χμ... λέτε οι σεναριογράφοι του Battlestar Galactica να αντέγραψαν από εδώ εκείνο τo υπέροχο hybrid μέσα στο immersion tank που φτάνει να φωνάζει «jump!»;) το μεν δεύτερο για την έξοχη ιδέα των παιχτών που «περνάνε» τον πληθυσμό στη σωτηρία: Δεν έχει σημασία τίποτα άλλο εδώ, πέρα από την ιδέα που ο συγγραφέας χειρίζεται πολύ καλά (μετά τις... επεξηγήσεις). Κατά τα άλλα, αξίζει να προσθέσω δυο λόγια για τις Χριστοπαναγίες, όπου το χιούμορ και η ιδέα του Μιχάλη μου φαίνονται τόσο παρωχημένα που το διήγημα δεν είχε θέση στη συλλογή, και για την Άμυνα, η οποία για τον αναγνώστη είναι ίσως ο πιο μεγάλος γολγοθάς του βιβλίου. Εδώ, ακόμα και με το... υπόμνημα ανά χείρας. Από το 1999 ο Μανωλιός έχει αλλάξει - ευτυχώς. Πριν διαβάσω έστω και ένα από τα διηγήματα του Σάρκινου Φρούτου, τον είχα γνωρίσει από το ΦΕΦΕ και το «9», όπου τα δείγματα γραφής ήταν πολύ διαφορετικά (άλλος συγγραφέας) και προμηνύουν ένα πολύ καλύτερο «...Και το Τέρας». Θα τα ξαναπούμε λοιπόν. Η αξιολόγηση είναι πολύ χαμηλή: 2.5 + 1.5 = 4.0. Με... παρηγορεί τουλάχιστον ότι είναι η πέμπτη, συνεπώς από βδομάδας θα δείτε το Μανωλιό στη λίστα... Edited October 1, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Ευκαιρία λοιπόν να διαφωνήσω Επειδή μάλλον ποτέ δεν έκανα την αναλυτική κριτική που είχα υποσχεθεί, κι η αλήθεια είναι ότι έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που το διάβασα, περιπληπτικά η άποψή μου έιναι η εξής: Είναι άνισο, περιέχει όμως κορυφαίες στιγμές. πιο αναλυτικά - Σοκολάτα: Κατάλαβα από την αρχή ότι πρόκειται για έναν γρίφο. Δεν είναι ένα διήγημα όπου ο συγγραφέας έχει βαρεθεί ή έχει παραλείψει να δώσει σημαντικά στοιχεία, είναι ένα διήγημα που σε προκαλεί να το ανακαλύψεις. Σε σύγκριση ανάμεσα σε αυτό που είχα καταλάβει και στο σκονάκι που μας έδωσε ο Μανωλιός, είχα καταλάβει το 90%. Ο προβληματισμός του είναι από τους πιο ενδιαφέροντες που έχω δει ποτέ σε οποιοδηποτε έργο και είναι χωρίς πλάκα ένα από τα 20 καλύτερα διηγήματα ΕΦ που έχω διαβάσει. Αγάπα τον...: Και πάλι ενδιαφέρων προβληματισμός σχετικά με την επίφαση ανιδιοτέλειας της αγάπης, αλλά όλο το υπόλοιπο σκηνικό που στηρίζει τον προβληματισμό είναι αρκετά αδύναμο. Επιτάφιος: Αρκετά παλιομοδίτικο, αναλώνεται πολύ σε τεχνικές περιγραφές, αλλά έχει κάποια καλά στοιχεία, και μια πάρα πολύ δυνατή σκηνή αποχωρισμού. Ασυγκίνητο πάντως δε με άφησε - κάθε άλλο. Χριστοπαναγίες: Εγώ πάντως το διασκέδασα με όλο εκείνο το καρναβάλι που τριγυρνάει στο διήγημα. Σάρκινο Φρούτο: Το διήγημα που έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο δε θα μπορούσε παρά να είναι από τα δυνατά του χαρτιά. ΕΦ με τα όλα της. Η Άμυνα: Το δεύτερο διαμάντι του βιβλίου. Σχεδόν δεν αντέχεις να το διαβάσεις, αλλά αν τα καταφέρεις συγχαίρεις τον εαυτό σου. Μένει στο νου για καιρό. Άλλο ένα Παιχνίδι: Εξαιρετική ιδέα, αλλά αυτό είναι που θα έλεγα ότι έχει γραφτεί με ακατανόητο τρόπο - όχι η Σοκολάτα. Ίσως ήταν υπερβολικά φιλόδοξος ο τρόπος υλοποίησής του. Παραμένει όμως πολύ καλό διήγημα, ακόμα κι αν σε παιδεύει αρκετά. Εξεταστική Περίοδος: Αυτό είναι πολύ πιο σαδιστικό από την Άμυνα. Εδώ τα χρειάστηκα για να καταλάβω τι ακριβώς έχει συμβεί, αλλά ήταν ευχαρίστησή μου. Ζητώ συγγνώμη, αλλά μου είναι αδύνατο να βαθμολογήσω ξεχωριστά γραφή και υπόθεση, και τα δύο μαζί συνθέτουν το αποτέλεσμα. 7/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Ευτυχώς που με είχε "προετοιμάσει" η Κέλλυ, μεταφέροντάς μου την κυριότερη ένστασή σου για τη σαφήνεια από τη συνάντησή σας στη Σύρο. 1) Για τη Σοκολάτα [...] (που από ό,τι φαίνεται μόνο τον κ. Αρβανίτη και την κα Νιένορ -χα!- δεν προβλημάτισε). [...] 2) Από το 1999 ο Μανωλιός έχει αλλάξει - ευτυχώς. Πριν διαβάσω έστω και ένα από τα διηγήματα του Σάρκινου Φρούτου, τον είχα γνωρίσει από το ΦΕΦΕ και το «9», [...] 3) Η αξιολόγηση είναι πολύ χαμηλή: 2.5 + 1.5 = 4.0. [...] 1) Όλα τα υπόλοιπα σεβαστά ως άποψη, αλλά, ΟΚ, αυτό -ευτυχώς- είναι υπερβολή. 2) Έτσι εξηγείται και η πρόσκληση για το πρώτο ΦΕΦΕ. Αλλιώς δεν έβγαινε νόημα. 3) Πες μου μόνο -έτσι για να μη μου το χαλάσεις- πες μου ότι είναι η χαμηλότερη αξιολόγηση που έχεις δώσει. Υπάρχει κανένα βιβλίο με 3,5 και κάτω; Όχι, ε; Τέλος, για λόγους πληρότητας, σωστό θα ήταν να αντιγράψεις ή να δώσεις ένα link για την κριτική αυτή και στο τόπικ του βιβλίου. "Απειλώ" ότι αν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνω εγώ. Ευχαριστώ για τη γνώμη, Νίκο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 (edited) 1) Όλα τα υπόλοιπα σεβαστά ως άποψη, αλλά, ΟΚ, αυτό -ευτυχώς- είναι υπερβολή. E, το ξέρω. Πλάκα κάνω και στους δυο. 3) Πες μου μόνο -έτσι για να μη μου το χαλάσεις- πες μου ότι είναι η χαμηλότερη αξιολόγηση που έχεις δώσει. Υπάρχει κανένα βιβλίο με 3,5 και κάτω; Όχι, ε; Έχω βαθμολογήσει πάνω από 15 βιβλία με 4 ως 5.5, ανάμεσά τους Ασίμοφ, Κλαρκ, Χέρμπερτ, Νίβεν, Ο.Σ. Καρντ, Μ. Κράιτον, Τ. Μπαρνς, Λ. Λόουρι κ.ά. Σώπα, έχεις καλή παρέα. Και να συμπληρώσω ότι (ευτυχώς, χεχε) η δική μου βαθμολογία, όπως και του PiKei δεν μετρούν σε αυτή που θα δεις από βδομάδας. Ως γνωστόν, αφαιρείται η μικρότερη και μεγαλύτερη (σου είχε βάλει 9.5!) και από τις υπόλοιπες βγαίνει ο μέσος όρος. Edited October 1, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Μιχάλης Μανωλιός, Σάρκινο Φρούτο Για τη Σοκολάτα δεν θέλω να προσθέσω κάτι σε αυτά που διάβασα στο τόπικ, νομίζω ότι πολύ δύσκολα «διορθώνεται» το κακό της ελλειπτικότητας (που από ό,τι φαίνεται μόνο τον κ. Αρβανίτη και την κα Νιένορ -χα!- δεν προβλημάτισε). Πρόσθεσε κι εμένα σ' αυτούς που δεν προβλημάτισε η Σοκολάτα. Ή μάλλον, πρόσθεσέ με σ' αυτους που τους προβλημάτισε αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Γνώρισα τη Σοκολάτα το 1999. (Με τον συγγραφέα γνωρίστηκα πολύ αργότερα). Η Σοκολάτα μού άρεσε. Την αγάπησα. Τη λάτρεψα. Τη ζήλεψα. Κι αν κάτι με προβλημάτισε ήταν αν θα κατάφερνα ποτέ μου να γράψω κάτι που να αξίζει το μισό της Σοκολάτας. Για τα υπόλοιπα διηγήματα του Σάρκινου Φρούτου, έχω ανάμικτα συναισθήματα, πράγμα που με εμποδίζει να δώσω μια συνολική κριτική για το έργο. Αλλά, για τη Σοκολάτα, Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted October 6, 2011 Share Posted October 6, 2011 Δύο αξιολογήσεις που είχα ξεχάσει να κάνω: Philip Dick- Οι Φυλές του Αλφανού Φεγγαριού: Ένας προγραμματιστής της CIA σκοπεύει να δολοφονήσει την γυναίκα του. Ένα τηλεπαθητικό πλάσμα από τον πλανήτη Γανυμήδη αναλαμβάνει να τον βοηθήσει. Ο ήρωας του βιβλίου χωρίς να το καταλάβει θα βρεθεί στο επίκεντρο μίας συνομωσίας χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει εχθρούς από φίλους. Οι δολοπλοκίες δίνουν και πέρνουν. Καλό, ανάλαφρο βιβλίο. Λες και δεν έχει γραφτεί από τον Dick ένα πράμα Για την καλούτσικη ιδέα και το καλό γράψιμο θα βάλω 3.5+4=7.5 Roger Zelazny- Ο Κύριος του Φωτός: Πασίγνωστο οπότε δεν θα αναφερθώ στην υπόθεση. Θα πω όμως ότι δεν είναι και ότι πιο εύκολο έχω διαβάσει. Το βιβλίο είναι λίγο δύσκολο και απαιτεί την προσοχή του αναγνώστη. Προσοχή που εγώ δεν του έδωσα με αποτέλεσμα να μην το ευχαριστηθώ όσο θα του άξιζε. Χαρακτηριστικά θα πω ότι δεν ξεκινά από την αρχή αλλά λίγο πριν από ..το τέλος. Σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω μελλοντικά. 4+4=8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 6, 2011 Share Posted October 6, 2011 Μονο 8?!?Αν δεν επελθει βελτιωση του βαθμου τα βιβλια που μου εχεις δανεισει θα βρεθουν τυχαια στο δωματιο του "φρονιμου" ανηψιου μου για ιδιαιτερη περιποιηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted October 6, 2011 Share Posted October 6, 2011 Μονο 8?!?Αν δεν επελθει βελτιωση του βαθμου τα βιβλια που μου εχεις δανεισει θα βρεθουν τυχαια στο δωματιο του "φρονιμου" ανηψιου μου για ιδιαιτερη περιποιηση. Μα για βιβλίο που δεν μου άρεσε υψηλή βαθμολογία δεν είναι αυτή; Εξάλλου είπα ότι θα το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
karatasiospa Posted October 7, 2011 Share Posted October 7, 2011 Frederik Pohl, C.M.Kornbluth: The Space Merchants 5/3,5 = 8,5 Ωραίο,όπως πάντα καλλογραμμένο βιβλίο, εν μέρει προφητικό και με την γνωστή δυνατή σάτιρα του Pohl. Δεν ήταν όμως και το αριστούργημα που περίμενα απο τις κριτικές που είχα διαβάσει. Σιγουρα πάντως καλό βιβλίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.