nikosal Posted October 19, 2011 Share Posted October 19, 2011 Σχέδιο Φράκταλ: Εκτός από Nih / Blade, κανείς άλλος που να το έχει διαβάσει; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 20, 2011 Share Posted October 20, 2011 Σχέδιο Φράκταλ: Εκτός από Nih / Blade, κανείς άλλος που να το έχει διαβάσει; Εγώ! Σχέδιο Φράκταλ, Κώστας Χαρίτος: 4,5+3,5 = 8,0 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted October 20, 2011 Share Posted October 20, 2011 Κι εγώ: Σχέδιο Φράκταλ: 4,0 + 2,5 = 6,5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted October 21, 2011 Share Posted October 21, 2011 Κι εγώ: Σχέδιο Φράκταλ 3.5+2.5=6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted October 21, 2011 Share Posted October 21, 2011 (edited) Αν διάβασα σωστά λείπουν μερικές αξιολογήσεις για τα δύο τελευταία βιβλία της τριλογίας Mars του Kim Stanley Robinson. Μιας και τα έχω διαβάσει θα παραθέσω κι εγώ την άποψή μου. Οφείλω να πω, βέβαια, ότι η τριλογία αποτελεί προς το παρόν τα κορυφαία αναγνώσματα που έχουν πέσει στα χέρια μου στον τομέα της πολιτικής επιστημονικής φαντασίας (παντοτε από τη δική μου οπτική γωνία). Οπότε: Κόκκινος Άρης: πλοκή 4,8 + γραφή 4,8 = 9,6 Το πρώτο βιβλίο θέτει τις βάσεις για την εξέλιξη ολόκληρης της τριλογίας. Διαβάζεται και μόνο του (σε αντίθεση με τα υπόλοιπα δύο βιβλία που δεν μπορούν να σταθούν χωρίς την ανάγνωση του 1ου), αλλά αφήνει στον αναγνώστη πολλά ερωτήματα για τη συνέχεια. Θέτει τις βάσεις για κάθε εξέλιξη που θα παρακολουθήσουμε στα άλλα βιβλία. Πράσινος Άρης: πλοκή 5 + γραφή 4,9 = 9,9 Σε πολλούς θα φανεί ότι για πρώτη αξιολόγηση από πλευράς μου είναι υπερβολική, αλλά καθώς το συγκεκριμένο είδος (πολιτική scifi) είναι από τα αγαπημένα μου και μέχρι στιγμής δεν έχω διαβάσει κάτι άλλο που να ξεπερνάει σε λεπτομέρεια και ανάλυση σε βάθος το συγκεκριμένο έργο, δεν μπορώ παρά να δώσω τη μεγαλύτερη βαθμολόγιση. Αν στη γραφή δίνω 4,9, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε κάποια σημεία ο Robinson αφιερώνει πολύ χώρο στη λεπτομερή περιγραφή εικόνων. Το θετικό σε αυτό είναι ότι ο αναγνώστης δεν έχει καμία απορία για το περιβάλλον στο οποίο κινούνται οι πρωταγωνιστές, αλλά για όσους (μεταξύ των οποίων κι εγώ) ενδιαφέρονται κυρίως για την πλοκή, αυτό οδηγεί σε ανυπομονησία για την εξέλιξη η οποία παραμένει στάσιμη. Να τονίσω ότι αυτά τα περιγραφικά σημεία του έργου είναι αψεγάδιστα σε γραφή και λεπτομέρεια (ο Robinson έχει κάνει καλή μελέτη). Όσο για τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις του έργου, ό,τι και να πω θα είναι απλώς λίγο. Μπλε Άρης: πλοκή 5 + γραφή 4,7 = 9,7 Ό,τι έγραψα για τον Πράσινο Άρη ισχύει και στον Μπλε. Η χαμηλότερη αξιολόγηση της γραφής οφείλεται στις επιπλέον λεπτομερείς περιγραφές της επιφάνειας τους Άρη, ο οποίος σε αυτό το βιβλίο καταλήγει να είναι μία νέα Γη στο ηλιακό σύστημα. Αυτές οι περιγραφές έχουν πολύ ενδιαφέρον συγκρινόμενες μεταξύ τους, αφού έτσι ο αναγνώστης παρακολουθεί βήμα-βήμα τις αλλαγές. Κι εδώ η πλοκή κρατάει τον αναγνώστη δεμένο, αφού η κοινωνία του Άρη (αλλά και της Γης, όπως και άλλων σωμάτων στο ηλιακό σύστημα που αποικίζουν οι άνθρωποι) με τη βοήθεια της τεχνολογίας οδηγεί σε νέα ήθη, νέους θεσμούς, νέες συμβάσεις. Γενικά για την τριλογία: ο Robinson μας δίνει ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει μέχρι στιγμής γύρω από τη δημιουργία μίας κοινωνίας μακριά από τον έλεγχο και τη στήριξη της Γης. Οι πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές προτάσεις που παρουσιάζονται μέσα από αυτήν την ιστορία οδηγούν τον αναγνώστη σε έντονους προβληματισμούς. Edited October 21, 2011 by Nirgal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 21, 2011 Share Posted October 21, 2011 Χαρίτος: Thanks για τις αξιολογήσεις, το βιβλίο έχει πέντε και θα λάβει μια ακόμα από εμένα. «Γιούπι!» (δεν φώναξα εγώ, ο Χατζηγιώργης φώναξε που παρακολουθεί τη λίστα με φανατισμό). Nirgal: Πρώτα από όλα, καλωσόρισες, είσαι ο 41ος του φόρουμ που συμμετέχεις. Δεύτερον: Αξιολογούμε τα βιβλία με ένα 60-40, δηλ. 60% για την πλοκή, τις ιδέες κλπ. και 40% για τη γραφή, την πένα, ας το πούμε έτσι. Επίσης, βάζουμε ως μισούς ακέραιους, δηλ. 9,0 μετά 9,5 μετά 10,0 (όχι 9,6 κλπ.) Λαμβάνοντας υπόψη αυτά και τη βαθμολογία που έβαλες, «διορθώνω» τις αξιολογήσεις σου σε 9,5 για τον Κόκκινο, στρογγυλό 10 για τον Πράσινο και 9,5 για τον Μπλε. Αν έχεις διαφορετική άποψη, just say so πριν ανανεώσω τους πίνακες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 23, 2011 Share Posted October 23, 2011 Κώστας Χαρίτος, Σχέδιο Φράκταλ Δυο άνθρωποι καταλήγουν από διαφορετικές αφετηρίες στο ίδιο σημείο: Σε μια σκοτεινή αποθήκη, να πρέπει να αποτρέψουν την είσοδο ενός παράλληλου και τρομακτικού σύμπαντος στο δικό μας. Κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν οι Ευρωπαίοι πολίτες αυτό τον καιρό, όταν διαβάζουν για την Ελλάδα. Το μυθιστόρημα του Κώστα έχεις πολλές καλές ιδέες, που διερευνώνται σε ικανοποιητικό βαθμό. Τα φράκταλ και τα υποατομικά σωματίδια φιλτράρονται ωραία στην υπόθεση, αν και άλλα σημεία, όπως η λειτουργία του CERN νομίζω υπεραπλουστεύονται. Για παράδειγμα, η δουλειά μιας μεγάλης ομάδας του κολοσσιαίου ερευνητικού κέντρου εξαντλείται και εξαρτάται από τις κινήσεις τεσσάρων ατόμων, εκ των οποίων ο ένας είναι καφετζής (όχι ότι ήταν άσχημος ως χαρακτήρας ο Αλμπέρ). Καλή ιδέα και η Ερινύα, υποθέτω ότι ο Χαρίτος θα ήθελε να έχει μια στο ράφι του. Καλοδουλεμένη και ενδιαφέρουσα η ανάπτυξη της ιδέας με το μυθοβιογράφο (φανταστικό επάγγελμα), και τις δυνατότητες του μυθιστορηματικού ήρωα να παρεκκλίνει από τις γραμμές του δημιουργού του. Καλό το ότι δεν αρκεί ένας ήρωας να αλλάξει τον κόσμο (αν και ένας ήρωας μπορεί να είναι ο καταλύτης), απαιτείται η δουλειά και η αποφασιστικότητα πολλών ανθρώπων σε κάθε γωνιά της Γης. Ρεαλιστικότερο τέλος από εκείνο των αμερικανικών ταινιών. Τι δεν μου άρεσε; Αν και το μυθιστόρημα ρέει και διαβάζεται εύκολα, νομίζω ότι η πλοκή του δεν είχε την κρίσιμη μάζα που θα το έκανε «βαρύτερο» στο μυαλό μας. Περιορίζεται σε ένα μάλλον απλό (παρά τα μποζόνια και τα φράκταλ) πλαίσιο, χωρίς ιδιαίτερες ανατροπές ή εκπλήξεις, ενώ και οι χαρακτήρες είναι -πώς να το πω- τόσο καθημερινοί που δεν γίνονται δικοί μου. Από τη μέση και μετά ένιωθα ότι διαβάζω μια νουβέλα, τραβηγμένη ελαφρώς για να χωρέσει στο κουστούμι του μυθιστορήματος. Ακόμα, ως αναγνώστης, δεν έλκομαι από το μοτίβο του «ένα κεφάλαιο ανά χαρακτήρα» που επιλέγει ο συγγραφέας ως τα τρία πέμπτα του βιβλίου, αν και αυτό βέβαια είναι προσωπικό γούστο. Όσο για τη γραφή, τη βρήκα στρωτή και καλή, λειτουργική για το πλαίσιο του μυθιστορήματος, χωρίς ωστόσο να διεκδικεί λογοτεχνικές δάφνες. Αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Χαρίτου και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει δεύτερο, ακόμα καλύτερο. Αν δεν υπάρξει, εδώ είμαστε. Θα γράψω εγώ ένα που θα τον έχω ήρωα, να γράφει ένα καλύτερο από το «Φράκταλ» έργο που θα το απορρίπτει ο παρανοϊκός εκδότης Χατζηγιώργης, με ένα νεύμα του κεφαλιού του, καθώς τον τυλίγει ο καπνός του πούρου του. Και ας τολμήσει όποιος θέλει να αυτονομηθεί από τις γραμμές μου. 3.0 + 3.0 = 6.0 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 (edited) Dan Simmons - Η πτώση του Υπερίωνα Η συνέχεια του μεγαλειώδους Υπερίωνα είναι κάπως λιγότερο δύστροπη, χωρίς αφηγήσεις μέσα στην αφήγηση, και με περισσότερη δράση, χωρίς φυσικά να λείπουν όλα εκείνα που έκαναν τον Υπερίωνα τόσο ξεχωριστό. Υπάρχουν εκπληκτικά ευρήματα, όπως η ΤΝ-φιλόσοφος που μιλάει με κοάν, ή η πολυαναμενόμενη περιγραφή των Εκτοπισμένων, από την άλλη υπάρχει μια μικρή κοιλιά στο ενδιάμεσο και ομολογώ πως το κλείσιμο της ιστορίας είναι αρκετά απογοητευτικό. Μπορεί βέβαια να έδωσε το περιθώριο για τη συνέχιση των Hyperion Cantos, αλλά κρίνοντας το έργο αυτό ξέχωρα, ομολογώ ότι περίμενα κάτι καλύτερο. Παρ' όλ' αυτά, το επίπεδο παραμένει εξαιρετικό. Εξαντλώντας την αυστηρότητά μου: 8.5/10 Edited October 25, 2011 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
karatasiospa Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 (edited) Εγω αντιθετα βρήκα το τέλος πολύ καλό. Ευτυχώς αποφύγαμε το happy ending. Το τέλος ήταν τραγικό αλλά χωρίς υπερβολές και χωρίς να να καταρρεέι κάθε αισιοδοξία. Και η "ηγεμονία" πλήρωσε τις αμαρτίες της όπως ήταν αναπόφευκτο, Ισως τελικα αυτό να είναι το δίδαγμα του βιβλίου: οι αμαρτίες πληρώνονται και όταν λέμε πληρώνονται ενοούμε πληρώνονται. Χωρίς εκπτώσεις η συγχωροχάρτια της τελευταίας στιγμής η απο μηχανής θεούς που με καποιο μαγικό τρόπο σώζουν την κατάσταση. Edited October 25, 2011 by karatasiospa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 Χμ... εγώ βρήκα το τέλος με το στρατηγό και το γιο του που θυσιάζονται μέσα σε εκείνο το σκάφος λίγο μελό. Το πρώτο μέρος ήταν μια τεράστια έκπληξη, ανέβασε πολύ τις προσδοκίες μου και στο δεύτερο ένιωσα και εγώ λίγο απογοητευμένος. Λίιιιγο. Είχα αξιολογήσει με 9,5 τον Υπερίωνα και 7,5 την Πτώση. Λοιπόν, με αφορμή την αξιολόγηση του Σχεδίου Φράκταλ, που πλέον είναι στη λίστα (τη θέση του θα τη δείτε το Σ/Κ) ζητάω από τα μέλη να αξιολογήσουν το «Πλατεία Λένιν» του Δημήτρη Φύσσα. Το μόνο ελληνικό μυθιστόρημα εναλλακτικής ιστορίας που έχω διαβάσει -και είναι και επίκαιρο, καθότι πολύ πολιτικό. Αν δεν το έχετε διαβάσει, προτείνω να το βρείτε και να το διαβάσετε. Ως τώρα έχει δύο αξιολογήσεις, τη δική μου και του Πικέι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
karatasiospa Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 Χμ... εγώ βρήκα το τέλος με το στρατηγό και το γιο του που θυσιάζονται μέσα σε εκείνο το σκάφος λίγο μελό. . Iσως να είναι αλλά είναι και αυτός ένας τρόπος να πληρώνονται οι αθλιότητες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
asxeth Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 Εγώ τώρα γιατί έπρεπε να μάθω το τέλος του βιβλίου; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 ε, στις αξιολογήσεις συχνά τα κείμενα μιλάνε λίγο παραπάνω. Αν και αυτό που ανάφερα με το στρατηγό και το γιο του απέχει πολύ από το να χαρακτηρίζεται «τέλος του βιβλίου». Είναι τελείως περιθωριακό στην υπόθεση, όταν το διαβάσεις θα καταλάβεις. Οπότε ουσιαστικά δεν σου χάλασα τίποτα - συγνώμη πάντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
karatasiospa Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 (edited) ε, στις αξιολογήσεις συχνά τα κείμενα μιλάνε λίγο παραπάνω. Αν και αυτό που ανάφερα με το στρατηγό και το γιο του απέχει πολύ από το να χαρακτηρίζεται «τέλος του βιβλίου». Είναι τελείως περιθωριακό στην υπόθεση, όταν το διαβάσεις θα καταλάβεις. Οπότε ουσιαστικά δεν σου χάλασα τίποτα - συγνώμη πάντως. Μα το έχω διαβάσει και αξιολογησει εδώ και πολύ καιρό!! Σόρρυ νόμιζα οτι αναφερόσουν σε μένα nikosal!!!! Mea culpa! Edited October 25, 2011 by karatasiospa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 (edited) Εγω αντιθετα βρήκα το τέλος πολύ καλό. Ευτυχώς αποφύγαμε το happy ending. Το τέλος ήταν τραγικό αλλά χωρίς υπερβολές και χωρίς να να καταρρεέι κάθε αισιοδοξία. Και η "ηγεμονία" πλήρωσε τις αμαρτίες της όπως ήταν αναπόφευκτο,Ισως τελικα αυτό να είναι το δίδαγμα του βιβλίου: οι αμαρτίες πληρώνονται και όταν λέμε πληρώνονται ενοούμε πληρώνονται. Χωρίς εκπτώσεις η συγχωροχάρτια της τελευταίας στιγμής η απο μηχανής θεούς που με καποιο μαγικό τρόπο σώζουν την κατάσταση. Δεν ξέρω αν είναι το κατάλληλο μέρος για να ανοίξουμε κουβέντα για το βιβλίο, οπότε θα περιοριστώ μόνο στο ότι δεν αναφέρομαι στην κατάρρευση του TechnoCore και του δικτύου ολόκληρου - που ήταν πολύ δυνατό κομμάτι στην ιστορία - αλλά στο κάπως ηθικοπλαστικό για μένα θέμα με την μεσσία που θα γεννηθεί κτλ κτλ. Edited October 25, 2011 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
karatasiospa Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 (edited) Ναι αυτό ηταν λίγο ηθικοπλαστικό και το sequel που χτίστηκε πάνω του το Endymion ηταν για μένα μια μεγάλη απογοήτεευση ως ιστορία αν και ιδαίτερα καλλογραμμένο και πάλι. Κατανοώ την επιθυμία του συγγραφέα να δώσει την προοπτική ενός ανώτερου μέλλοντος στην ανθρωπότητα αλλά θα προτιμούσα να το κάνει κάπως αλλιώς χωρίς ηθικοπλαστικές/θρησκευτικές αναφορές.. Edited October 25, 2011 by karatasiospa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
asxeth Posted October 28, 2011 Share Posted October 28, 2011 ε, στις αξιολογήσεις συχνά τα κείμενα μιλάνε λίγο παραπάνω. Αν και αυτό που ανάφερα με το στρατηγό και το γιο του απέχει πολύ από το να χαρακτηρίζεται «τέλος του βιβλίου». Είναι τελείως περιθωριακό στην υπόθεση, όταν το διαβάσεις θα καταλάβεις. Οπότε ουσιαστικά δεν σου χάλασα τίποτα - συγνώμη πάντως. Ε! Εντάξει... εμένα προσωπικά δεν με ενοχλούν κάτι τέτοια σπόιλερ. Περισσότερο μίλησα γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι ήθελα να μάθω αν το βιβλίο έχει καλό τέλος ή όχι. Τον στρατηγό θα τον ξεχάσω έτσι και αλλιώς μέχρι να διαβάσω το βιβλίο μια και λέω να αρχίσω τον Simmons με το Ίλιον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 28, 2011 Share Posted October 28, 2011 (edited) Τα δεκάρια μου: Πέντε χρόνια λίστας, κοιτώ τα βιβλία που έχω αξιολογήσει με «άριστα δέκα». Δεν είναι πολλά, μόλις 6 ανάμεσα σε 98! Χμ... για να δω: Θα αξιολογούσα κάποιο από αυτά με χαμηλότερο βαθμό σήμερα; Μάλλον όχι. Ήταν και μένουν «δεκάρια». Το αντίθετο ίσως, θα έβαζα δεκάρι σε ένα δυο «εννιαμισάρια» μου. Ας τα δούμε μαζί: Το Roadside Picnic στηρίζεται σε μια εξαιρετική ιδέα: Οι εξωγήινοι έρχονται και φεύγουν αδιαφορώντας τελείως για μας. Αφήνουν όμως πίσω τους ένα «αποτύπωμα», κάποιες περιοχές που οι νόμοι της φύσης τροποποιούνται αλλόκοτα. Οι επιστήμονες προσπαθούν να μελετήσουν και να κατανοήσουν φαινόμενα πολύ πέρα από τη νοημοσύνη και τις γνώσεις τους και οι stalkers τους βοηθούν, καθοδηγώντας τους μέσα στις «αλλαγμένες» περιοχές, με σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή τους. Με είχε μαγνητίσει η ατμόσφαιρα των αδελφών Strugatsky, ίσως περισσότερο και από την κάμερα του Ταρκόφσκι. Αν και βέβαια, δύσκολα έχανα από τα μάτια μου την ταινία, όσο γύριζα τις σελίδες... To Forever War στηρίζεται σε... μια εξαιρετική ιδέα (ξέρω, θα το πω έξι φορές): Η Γη πολεμάει ενάντια σε ένα εχθρό με τον οποίο αδυνατεί να επικοινωνήσει και οι στρατιώτες της γερνούν πολύ πιο αργά από τους υπόλοιπους γήινους ενώ ταξιδεύουν με μεγάλη ταχύτητα για το πεδίο της μάχης. Έτσι, κάθε φορά που γυρνούν πίσω (όσοι επιβιώνουν) έρχονται αντιμέτωποι με μια κοινωνία που έχει αλλάξει δραματικά, αδυνατούν να εγκλιματιστούν και -μοναδική διέξοδος- δηλώνουν ξανά εθελοντές: Ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ, ο μεγαλύτερος εφιάλτης του στρατιώτη. Ο Χάλντεμαν είχε μόλις γυρίσει από το Βιετνάμ όταν έγραψε αυτό το φανταστικό βιβλίο, ο ήρωας του οποίου (Μαντέλα! ) γυρίζει στο μυαλό μου συχνότερα από τους υπόλοιπους ήρωες της εφ. Το 1984 παραμένει η πιο καλογραμμένη, πιο συνταρακτική αφήγηση της ζωής ενός ανθρώπου που ξεσηκώνεται ενάντια στο πιο απεχθές και σκληρό καθεστώς που μπορεί να φτιάξει ο νους. Ευτυχώς, για την ώρα τουλάχιστον, η φαντασία του Όργουελ δεν ξεπεράστηκε από την πραγματικότητα (ακόμα και η Βόρεια Κορέα απέχει...), με τη βοήθεια ίσως του ίδιου του βιβλίου, που έγινε σύμβολο αντίστασης στον ολοκληρωτισμό. Το The Stars My Destination το θυμάμαι στην πρώτη του ανάγνωση ως έκπληξη, ριζοσπαστικότερο από την εποχή του -είμαι σίγουρος ότι επηρέασε έντονα την επόμενη συγγραφική γενιά. Δεν το αγάπησα για αυτό όμως, αλλά για την καταπληκτική εξιστόρηση πρώτα των παθών, κατόπιν της εκδίκησης ενός σύγχρονου Μοντεχρήστου, ενώ πηδά τρελά από σημείο σε σημείο του πλανήτη. Από τα βιβλία που διαβάζονται σε ώρες (αν συνήθως σας παίρνουν 2-3 μέρες) ή λίγες ημέρες (αν είστε βραδύτερα... αναγνωστικά ζώα). Το The Gods Themselves είναι το αγαπημένο μου βιβλίο του Ασίμοφ (αν και η Γαλαξιακή έρχεται πολύ κοντά), κυρίως, για το δεύτερο μέρος του: Όσο διαβάζω εφ, δεν έχω συναντήσει (ακόμα) τόσο διαφορετικούς εξωγήινους, τόσο καλά ζωγραφισμένους. Προσθέστε την ένταση που πλημμυρίζει τον αναγνώστη καθώς παρακολουθεί (στο πρώτο μέρος) τον κύριο χαρακτήρα να αγωνίζεται ενάντια στη βλακεία και το κατεστημένο... Η αλήθεια είναι ότι το τρίτο μέρος είναι λίγο αδύναμο, αλλά ήδη ως τότε ο Ασίμοφ έχει δώσει πολλά. Τέλος, το Ringworld, για ένα πολύ ιδιαίτερο λόγο: Νομίζω πως τριάντα τόσα χρόνια που διαβάζω εφ, δεν έχω συναντήσει πιο συναρπαστικό δημιούργημα από τον κόσμο - δακτύλιο, μια ιδέα που (όπως ο Μαντέλα) μου έρχεται στο νου σχεδόν καθημερινά, στον ύπνο και τον... ξύπνιο. Μια κορδέλα γης γύρω από ένα αστέρι, με τη νύχτα και τη μέρα να οφείλονται σε μια δεύτερη κορδέλα λίγο πιο κοντά στο αστέρι. Και έπειτα, κάτι που με μαγεύει: Ένα παράταιρο πλήρωμα πατά πάνω της και αρχίζει την εξερεύνηση ενώ εμείς το ακολουθούμε βήμα βήμα. Το ένιωσα ξανά αυτό, όταν ο Άλβιν έκανε τα πρώτα του βήματα έξω από τη Διασπάρ... Σε άλλα δεκατρία βιβλία έχω βάλει «9,5» που σημαίνει ότι τους έλειπε κάτι τις, με άγγιξαν μια σταλιά λιγότερο από τα παραπάνω: Hyperion, Ubik, Day of the Triffids, The Dispossessed, Σολάρις, To Αριστερό Χέρι του Σκότους, Ραντεβού με το Ράμα, Behold the Man, Tau Zero, City, Mockingbird, Flowers for Algernon και The Glamour. Εξαιρετικά όλα τους, με το Dispossessed (κυρίως) αλλά και το Flowers, το Ράμα, το Behold και το Σολάρις πιο κοντά στο δεκάρι. Δέκα εννιά βιβλία με μεγάλες, σπουδαίες ιδέες, δέκα εννιά βιβλία που μου πρόσφεραν χαρά, αγαλλίαση, ένταση, πάθος και βοήθησαν τη φαντασία μου να πετάξει (κλισέ ίσως, αλλά τόσο αληθινό). Τι θα ήμασταν χωρίς γραφή και ανάγνωση, τι θα ήμασταν αν δεν μπορούσαμε να γνωρίσουμε τις ιδέες των υπολοίπων; Edited October 28, 2011 by nikosal 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 28, 2011 Share Posted October 28, 2011 Το Roadside Picnic στηρίζεται σε μια εξαιρετική ιδέα: Οι εξωγήινοι έρχονται και φεύγουν αδιαφορώντας τελείως για μας. Αφήνουν όμως πίσω τους ένα «αποτύπωμα», κάποιες περιοχές που οι νόμοι της φύσης τροποποιούνται αλλόκοτα. Οι επιστήμονες προσπαθούν να μελετήσουν και να κατανοήσουν φαινόμενα πολύ πέρα από τη νοημοσύνη και τις γνώσεις τους και οι stalkers τους βοηθούν, καθοδηγώντας τους μέσα στις «αλλαγμένες» περιοχές, με σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή τους. Με είχε μαγνητίσει η ατμόσφαιρα των αδελφών Strugatsky, ίσως περισσότερο και από την κάμερα του Ταρκόφσκι. Αν και βέβαια, δύσκολα έχανα από τα μάτια μου την ταινία, όσο γύριζα τις σελίδες... Το συγκεκριμένο βιβλίο μού έχει τραβήξει πολύ το ενδιαφέρον. Εκτός από αυτό, που φαίνεται εξαντλημένο, ξέρει κανείς αν υπάρχει άλλη έκδοση στα ελληνικά, ή να το ψάξω μόνο στα αγγλικά; To Forever War στηρίζεται σε... μια εξαιρετική ιδέα (ξέρω, θα το πω έξι φορές): Η Γη πολεμάει ενάντια σε ένα εχθρό με τον οποίο αδυνατεί να επικοινωνήσει και οι στρατιώτες της γερνούν πολύ πιο αργά από τους υπόλοιπους γήινους ενώ ταξιδεύουν με μεγάλη ταχύτητα για το πεδίο της μάχης. Έτσι, κάθε φορά που γυρνούν πίσω (όσοι επιβιώνουν) έρχονται αντιμέτωποι με μια κοινωνία που έχει αλλάξει δραματικά, αδυνατούν να εγκλιματιστούν και -μοναδική διέξοδος- δηλώνουν ξανά εθελοντές: Ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ, ο μεγαλύτερος εφιάλτης του στρατιώτη. Ο Χάλντεμαν είχε μόλις γυρίσει από το Βιετνάμ όταν έγραψε αυτό το φανταστικό βιβλίο, ο ήρωας του οποίου (Μαντέλα! ) γυρίζει στο μυαλό μου συχνότερα από τους υπόλοιπους ήρωες της εφ. Σίγουρα... εξαιρετική η ιδέα. Επίσης, πάρα πολύ ευρηματικός και πανέξυπνος ο τρόπος που βρήκε η κοπέλα (δεν θυμάμαι το όνομά της) στο τέλος, για να μπορέσει να ανταμωθεί με τον αγαπημένο της. Φοβερό για κλείσιμο του βίβλιου. Το 1984 παραμένει η πιο καλογραμμένη, πιο συνταρακτική αφήγηση της ζωής ενός ανθρώπου που ξεσηκώνεται ενάντια στο πιο απεχθές και σκληρό καθεστώς που μπορεί να φτιάξει ο νους. Ευτυχώς, για την ώρα τουλάχιστον, η φαντασία του Όργουελ δεν ξεπεράστηκε από την πραγματικότητα (ακόμα και η Βόρεια Κορέα απέχει...), με τη βοήθεια ίσως του ίδιου του βιβλίου, που έγινε σύμβολο αντίστασης στον ολοκληρωτισμό. Το τρίτο μέρος του βιβλίου είναι ό,τι πιο ανατριχιαστικό έχω διαβάσει. Το βιβλίο είναι το απόλυτο Respect. Το The Gods Themselves είναι το αγαπημένο μου βιβλίο του Ασίμοφ (αν και η Γαλαξιακή έρχεται πολύ κοντά), κυρίως, για το δεύτερο μέρος του: Όσο διαβάζω εφ, δεν έχω συναντήσει (ακόμα) τόσο διαφορετικούς εξωγήινους, τόσο καλά ζωγραφισμένους. Προσθέστε την ένταση που πλημμυρίζει τον αναγνώστη καθώς παρακολουθεί (στο πρώτο μέρος) τον κύριο χαρακτήρα να αγωνίζεται ενάντια στη βλακεία και το κατεστημένο... Η αλήθεια είναι ότι το τρίτο μέρος είναι λίγο αδύναμο, αλλά ήδη ως τότε ο Ασίμοφ έχει δώσει πολλά. Συμφωνώ απόλυτα. Αν και δεν έχω διαβάσει πολλά βιβλία με εξωγήινους, από τις διάφορες ταινίες και τα όσα έχω ακούσει γενικά, οι εξωγήινοι του Ασίμοφ είναι οι πιο ξεχωριστοί και πιο πρωτότυποι που ξέρω. Ένα υπέροχο πλάσιμο όντων, τόσο μα τόσο διαφορετικό απ' όσα έχουμε δει. Τέλος, το Ringworld, για ένα πολύ ιδιαίτερο λόγο: Νομίζω πως τριάντα τόσα χρόνια που διαβάζω εφ, δεν έχω συναντήσει πιο συναρπαστικό δημιούργημα από τον κόσμο - δακτύλιο, μια ιδέα που (όπως ο Μαντέλα) μου έρχεται στο νου σχεδόν καθημερινά, στον ύπνο και τον... ξύπνιο. Μια κορδέλα γης γύρω από ένα αστέρι, με τη νύχτα και τη μέρα να οφείλονται σε μια δεύτερη κορδέλα λίγο πιο κοντά στο αστέρι. Και έπειτα, κάτι που με μαγεύει: Ένα παράταιρο πλήρωμα πατά πάνω της και αρχίζει την εξερεύνηση ενώ εμείς το ακολουθούμε βήμα βήμα. Το ένιωσα ξανά αυτό, όταν ο Άλβιν έκανε τα πρώτα του βήματα έξω από τη Διασπάρ... Ξέρουμε αν εκτός από αυτό (μόνο σε μένα φαίνεται πολύ άθλιος ο μεταφρασμένος τίτλος;), που είναι επίσης εξαντλημένο, υπάρχει άλλη ελληνική έκδοση; Ή να το ψάξω κι αυτό στα αγγλικά; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 29, 2011 Share Posted October 29, 2011 (edited) Το printa είχα και εγώ πριν πολλά χρόνια, αλλά νομίζω το έχω χάσει. Είμαι σίγουρος ότι αυτός που έκανε το εξώφυλλο, είτε δεν είχε διαβάσει, είτε δεν είχε καταλάβει το δακτύλιο. Στα σημεία που είναι μέρα, η ξηρά ξεκινά από το ένα rim και πάνω από τα βουνά υπάρχει ουρανός... Με δυο λόγια έχει κάνει λάθος μια ολόκληρη διάσταση, σαν ο κόσμος πάνω στο δακτύλιο να είναι δισδιάστατος. Αντίθετα, στο εξώφυλλο του sf masterworks, ο κόσμος είναι σωστός: Αν και δίνει την αίσθηση, αυτό το εξώφυλλο, ότι ο κόσμος είναι μικρότερος του πραγματικού. Σκεφτείτε ότι η επιφάνεια του ringworld είναι εκατομμύρια φορές εκείνη της Γης, ενώ εδώ φαίνεται συγκρίσιμος με μια Γη ας πούμε. Τέλος, να μια ωραία απεικόνιση του κόσμου, που βρήκα. Δεν είμαι σίγουρος όμως ότι αν είσαι σε κάποιο σημείο του ringworld, πχ. σε μια βάρκα σε αυτή τη θάλασσα, θα βλέπεις καθαρά τόσο μακριά την καμπύλη, μπροστά σου. Οι αποστάσεις είναι τεράστιες και υποθέτω ότι η καμπύλη της επιφάνειας θα χάνεται στην ατμόσφαιρα. Edited October 30, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 29, 2011 Share Posted October 29, 2011 (edited) Τα δεκάρια μου: Και τα δεκάρια σας, πάντα με bold. Αν θέλετε, μπορείτε να τα σχολιάσετε. Με πλάγια γραφή, τα εννιαμισάρια σας (όποτε υπάρχουν). Τρίλιαν: 1984, Lord of Light, End of Eternity, Forever War, The Gods Themselves, Hyperion, Robots of Dawn. Heiron: Lord of Light, Dune, Dancers at the End of Time Oberon: The End of Eternity Darkchilde: Stranger in a Strange Land, The Windup Girl, The word for the World is Forest Sadorinius: Solaris, Flow my Tears, The Policeman said, A Scanner Darkly, Forever War, Hyperion Πι Gema: Dune (και οι τέσσερις συνέχειές του), Γαλαξιακή Αυτοκρατορία, Νευρομάντης, Πλημμύρα Mort13: A Scanner Darkly, Hyperion, Lord of Light, Fall of Hyperion Northerain: Do Androids Dream of Electric Sheep? Neveryon: O μεγαλύτερος βαθμός που είχε βάλει ήταν «9.0», στο The Stars my Destination... D'Ailleurs: I, Robot Araquel: Γυρίστε το Γαλαξία (και οι τέσσερις συνέχειές του), Γαλαξιακή Αυτοκρατορία, Robots and Empire Pikei: Γυρίστε το Γαλαξία, Σολάρις, Forever War, Babel Seventeen, World War Last, Αντίο και Ευχαριστώ για τα ψάρια, 4 ways to forgiveness, Red Mars, Blue Mars, God Emperor of Dune, Speaker for the Dead, Day of the Triffids, Ubik, Dr. Adder, Μάτι του Ερωδιού, Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος, Σάρκινο Φρούτο, Πείραμα Ντοσάντι Elen: Ψηλότερος βαθμός της ως τώρα το «9.0» Filotechnos: Broken God Pixie: Ψηλότερος βαθμός της ως τώρα το «9.0» Nihilio: Dune, Dune Messiah, I am Legend Nienor: 1984 Myst: Illium Sileon: The Stars my Destination, Forever War Narualis: Dune, Γυρίστε το Γαλαξία, Αριστερό χέρι του Σκότους, Starship Troopers, Ονειρότοποι της Γης, Δράκος της Θάλασσας, Gather Darkness! Voodoo4: Ψηλότερος βαθμός του ως τώρα το «9.0» Twocows: Ψηλότερος βαθμός του ως τώρα το «9.0» Mman: 1984 Arachnida: 1984 khar: Ψηλότερος βαθμός του ως τώρα το «9.0» Bladerunner: Γυρίστε το Γαλαξία, Ρεστοράν στο Τέλος του Σύμπαντος, Ubik, Η Ζωή, το Σύμπαν, τα Πάντα, Forever War, Άρχοντας του Φωτός, Ελεύθερη Ραδιοφωνία Άλμπεμουθ, Roadside Picnic, Dirk Gently's hol det agency, Αναγνώριση Προτύπων, Who, RIM, Σφαγείο αρ. 5, The Three Stigmata of PE, Do Androids Dream... Δημήτρης Χ: Ψηλότερος βαθμός του ως τώρα το «9.0» Δημήτρης: Ψηλότερος βαθμός του ως τώρα το «9.0» sfreud: Ψηλότερος βαθμός του ως τώρα το «9.0» karatasiospa: Hyperion, Fall of Hyperion, Forever War, Roadside Picnic, Rendezvous with Rama, City, The City and the Stars, His Master's Voice, Fountains of Paradise, Black Man, Time Ships, Martian Chronicles, Gateway, End of Eternity, The Stars My Destination, Time Machine Tiessa: The City and the Stars kingmito: Red Mars Phaethon: 1984, Ubik, Forever War, Do Androids Dream, Σφαγείο αρ. 5 Maxus: 1984 New Reality: Ψηλότερος βαθμός του ως τώρα το «8.0» Wordsmith: Θαυμαστός Νέος Κόσμος, Όριξ και Κρέικ Α Scanner Darkly: Hyperion Nirgal: Green Mars, Red Mars, Blue Mars Edited October 30, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted October 30, 2011 Share Posted October 30, 2011 (edited) Isaac Asimov- Ακόμα και οι Θεοί: Μία τυχαία ανακάλυψη ενός επιστήμονα στο γραφείο του, θα σταθεί η αιτία για το σπουδαιότερο επιστημονικό επίτευγμα στο σύμπαν. Δωρεάν ενέργεια για όλους, ανθρώπους και μη. Η συσκευή δουλεύει μονάχα και με την συνεισφορά της ''άλλης πλευράς'' αφού το ένα άκρο της είναι στην πλευρά των γήινων, και το άλλο στων εξωγήινων Τα πράγματα όμως ίσως και να μην είναι τόσο ειδυλλιακά όσο φαίνονται. Το βιβλίο αν και καλό δεν μου άρεσε. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση καλού βιβλίου, πλην όμως όχι του γούστου μου. Το τοποθετώ δηλαδή στην ίδια κατηγορία με ''Φάρεναϊτ 451'' και ''Είμαι Θρύλος''. Θα βάλω 3.5+4=7.5 Edited October 30, 2011 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
faramir Posted November 1, 2011 Share Posted November 1, 2011 να ντεμπουνταρω και εγω εδω μεσα.λοιπον το 4 παει στη γραφη και το 6 στην ιστορια ναι?αλλιως πειτε μου να αλλαξω, βιβλια των τελευταιων ημερων, ουρσουλα λε γκεν-η λεξη για τον κοσμο ειναι δασος, καταπληκτικο βιβλιο.και μ αρεσε ο τροπος που περιεγραψε τον ανθρωπινο παραλογισμο και την καταστροφικοτητα που κουβαλαει το ειδος μας.για μη καλα εξηγησιμους λογους το τελειωσα σε μια βδομαδα αν και μικρο.3,5 για την γραφη και 5,5 για την ιστορια συνολο 9! richard mathesson-ζωντανος θρυλος πολυ απλοικη και στρωτη γραφη.για μενα δεν ειναι αρνητικο αυτο,ισα ισα.και το τελος βαζω ενα 3 στη γραφη,και 5,5 στην ιστορια,8,5 συνολο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 1, 2011 Share Posted November 1, 2011 να ντεμπουνταρω και εγω εδω μεσα.λοιπον το 4 παει στη γραφη και το 6 στην ιστορια ναι?αλλιως πειτε μου να αλλαξω, Καλωσήρθες... Ναι, έτσι είναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 25, 2011 Share Posted November 25, 2011 Bob Shaw, Orbitsville Ναι μεν, αλλά. Γραμμένο από ένα άνθρωπο που ξέρει να χειρίζεται το λόγο, αλλά χάνει κάθε δυνατή ευκαιρία να αναδείξει την εκπληκτική Dyson Sphere στην οποία στηρίζεται... Κάθε σελίδα φωνάζει «ασχολήσου, εξερεύνησε, μάθε...», αλλά του κάκου. Όσο για τους χαρακτήρες, απλά δεν υπάρχουν. Κρίμα, το βρήκα ενδιαφέρον, ήθελα περισσότερα, ο Shaw έχει όμως άλλη γνώμη για το πώς γράφουμε ένα μυθιστόρημα. Αδύνατο να μη το συγκρίνεις με το Ring World όπου νιώθεις πολύ βαθύτερο δέος από ό,τι εδώ (και με... μικρότερη υπερ-κατασκευή). 3.5 + 4.0 = 7.5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.