BladeRunner Posted August 5, 2013 Share Posted August 5, 2013 Βαβέλ 17. Ήταν από τα κάμποσα βιβλία επιστημονικής φαντασίας που έψαχνα, όταν ακόμα ήμουν νιόβγαλτος στην αναζήτηση βιβλίων και βιβλία αγόραζα μόνο από κανονικά βιβλιοπωλεία, μέχρι που ανακάλυψα τα παλαιοβιβλιοπωλεία και βρήκα την υγειά μου. Πολύ κλασικό βιβλίο, βραβευμένο με το βραβείο Nebula το 1966, μια χρονιά που δυο μυθιστορήματα βραβεύτηκαν, αυτό και το Flowers Of Algernon του Ντάνιελ Κέις και με ένα κοτζάμ θηρίο της επιστημονικής φαντασίας, τον Ρόμπερτ Χάινλαϊν, να γράφει το κλασικό The Moon Is A Harsh Mistress και να βλέπει την πλάτη του. Το βιβλίο διαβάζεται άνετα σε μια ημέρα, κάτι που έκανα, μιας και είναι καλογραμμένο, ενδιαφέρον και μικρό σε μέγεθος. Πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Ρύδρα Βονγκ, πρώην υπάλληλος στο Κρυπτογραφικό τμήμα του στρατού, νυν κοσμική ποιήτρια, κατά περίπτωση αρχηγός σε διαστημόπλοιο και με πολλές γνώσεις σε στρατηγικές μάχης. Στο βιβλίο καλείται να μάθει κάποια πράγματα για την Βαβέλ 17, που αρχικά ο στρατός νόμιζε ότι είναι κώδικας αλλά τελικά πρόκειται για μια γλώσσα, η οποία έχει τις δυνατότητες να αποδιοργανώνει και να καταστρέφει τις επικοινωνίες της Γης... και όχι μόνο. Πρόκειται για ένα δημιούργημα των Εισβολέων, εχθρών της ανθρωπότητας. Η Ρύδρα, με ένα σκάφος και με πλήρωμα μια παράξενη ομάδα... πλασμάτων, θα προσπαθήσει να βγάλει μια άκρη και να αποτρέψει εχθρικές ενέργειες των Εισβολέων, ή όποιων άλλων κρύβονται πίσω από την Βαβέλ 17. Κλασικό βιβλίο-τροφή για σκέψη, με τον Ντιλέινι να έχει την θεωρία ότι η γλώσσα επηρεάζει και ορίζει την σκέψη των ανθρώπων, κάτι που σαφώς και ισχύει. Με τις διάφορες γλωσσικές ανωμαλίες της Βαβέλ 17, μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί. Σε σημεία πάντως μου φάνηκε λίγο ακαταλαβίστικο, ή μάλλον κάπως μπερδεμένο, αλλά γενικά κατάλαβα το νόημα της ιστορίας και πολύ μου άρεσε. Θεωρώ ότι από άποψη πλοκής και χαρακτήρων δεν είναι κάτι το τρομερό ή το μοναδικό, αλλά οπωσδήποτε πρόκειται για ένα ξεχωριστό μυθιστόρημα, με μπόλικη φαντασία, ωραίες εικόνες, ενδιαφέρουσες ιδέες και πολύ καλή γραφή. Από Σάμουελ Ντιλέινι έχω ακόμα στα αδιάβαστα το μυθιστόρημα Νόβα και την νουβέλα Αυτοκρατορικό αστέρι, ελπίζοντας κάποια στιγμή να μεταφραστεί το τεράστιο τούβλο Dhalgren και το πολύ μικρό The Einstein Intersection, που φαίνονται πάρα μα πάρα πολύ ενδιαφέροντα... Σάμουελ Ντιλέινι - Βαβέλ 17: 5+3.5=8.5 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 11, 2013 Share Posted August 11, 2013 (edited) Ray Bradbury- Τα Χρονικά του Άρη: Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ο Άρης έχει εποικιστεί από την ανθρωπότητα. Οι Γήινοι δεν θα φροντίσουν τόσο να προσαρμοστούν στα εκεί δεδομένα, όσο το να αναπλάσουν τον Κόκκινο Πλανήτη με τρόπο πιο κοντινό στην δική τους ψυχοσύνθεση και νοοτροπία. Κάτι που θα έχει σαν αποτέλεσμα να συμβούν πολλά και περίεργα. Γίνεται λόγος και για άλλους συγγραφείς, και μία ιστορία έχει γραφτεί ως φόρος τιμής στον Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Καλό βιβλίο στα πρότυπα του νοσταλγικού τρόπου γραφής του Μπράντμπερι, που θα μπορούσε όμως να είναι και καλύτερο. Λίγο άνισο θα έλεγα με κάποιες ιστορίες καλές, και μερικές άλλες όχι και τόσο. Του λείπει αυτό το κάτι που θα το εκτόξευε (ταιριαστή λέξη για την περίσταση θέλω να πιστεύω ) και θα το έκανε αριστούργημα. 4+4=8 Edited August 11, 2013 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 11, 2013 Share Posted August 11, 2013 Paolo Bacigalupi - Το Κουρδιστό Κορίτσι: 5 + 3 = 8 Άψογη, καταπληκτική κοσμοπλασία-υπερπαραγωγή. Αμέτρητοι χαρακτήρες που συνθέτουν μια απολύτως πιστευτή εικόνα. Θα έτρεχα με τα χίλια να το δω σε ταινία (αν γίνει, κυρ-Χόλλυγουντ, παρακαλώ, έναν αξιοπρεπή σεναριογράφο). Εξίσου δυνατή και η πλούσια πλοκή του. Δεν βρήκα τίποτα ιδιαίτερα αξιόλογο στη γραφή, αλλά ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πέντε διαφορετικοί αφηγητές και το ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρος πρωταγωνιστής. Γενικά (και έχοντας διαβάσει ένα κάρο βραβευμένες πατάτες) μπορώ να καταλάβω γιατί σάρωσε τα Hugo, Nebula και Locus. Στα αρνητικά τώρα: 1. Ο συγγραφέας χάνει πολλές ευκαιρίες να παίξει δυνατά με τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Το κάνει μεν, αλλά κάπως άτονα και χωρίς να εμβαθύνει ιδιαίτερα σ' αυτά. Δυστυχώς, το βιβλίο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχημένου Ε.Φ. έργου που (νομίζω ότι) ποτέ δεν θα ξεπεράσει τα όρια του είδους. 2. Υπερβολικά πολλοί ξενικοί όροι. Υπερβολικά όμως. Και το βιβλίο τελειώνει και δεν έχεις παρά μόνο μια αμυδρή ιδέα για μερικούς απ' αυτούς. 3. Αν δεν έπιασα κάτι (που θα έπρεπε να είναι) προφανές, τότε το τέλος μπάζει από παντού. Στο τέλος μου φαίνεται ότι δεν κολλάνε κίνητρα, γεγονότα και εξελίξεις. Αν ισχύει αυτό, τότε είναι πολύ κρίμα για ένα τόσο προσεγμένο βιβλίο, να γλιστράει στις τελευταίες 10-15 σελίδες. 4. Το βιβλίο είναι αξιοπρεπέστατο σε εμφάνιση, αλλά η μετάφραση είναι κατώτερη των περιστάσεων και η επιμέλεια από κακή ως απαράδεκτη. Υπάρχει ρήμα με λάθος ε-αι που εκθέτει τους πάντες (εκτός από τον συγγραφέα, φυσικά). Δηλαδή, όχι! Περισσότερα στη ΛΑΦ του Σεπτεμβρίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 11, 2013 Share Posted August 11, 2013 Paolo Bacigalupi - Το Κουρδιστό Κορίτσι: 5 + 3 = 8 Άψογη, καταπληκτική κοσμοπλασία-υπερπαραγωγή. Αμέτρητοι χαρακτήρες που συνθέτουν μια απολύτως πιστευτή εικόνα. Θα έτρεχα με τα χίλια να το δω σε ταινία (αν γίνει, κυρ-Χόλλυγουντ, παρακαλώ, έναν αξιοπρεπή σεναριογράφο). Εξίσου δυνατή και η πλούσια πλοκή του. Δεν βρήκα τίποτα ιδιαίτερα αξιόλογο στη γραφή, αλλά ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πέντε διαφορετικοί αφηγητές και το ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρος πρωταγωνιστής. Γενικά (και έχοντας διαβάσει ένα κάρο βραβευμένες πατάτες) μπορώ να καταλάβω γιατί σάρωσε τα Hugo, Nebula και Locus. Στα αρνητικά τώρα: 1. Ο συγγραφέας χάνει πολλές ευκαιρίες να παίξει δυνατά με τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Το κάνει μεν, αλλά κάπως άτονα και χωρίς να εμβαθύνει ιδιαίτερα σ' αυτά. Δυστυχώς, το βιβλίο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχημένου Ε.Φ. έργου που (νομίζω ότι) ποτέ δεν θα ξεπεράσει τα όρια του είδους. 2. Υπερβολικά πολλοί ξενικοί όροι. Υπερβολικά όμως. Και το βιβλίο τελειώνει και δεν έχεις παρά μόνο μια αμυδρή ιδέα για μερικούς απ' αυτούς. 3. Αν δεν έπιασα κάτι (που θα έπρεπε να είναι) προφανές, τότε το τέλος μπάζει από παντού. Στο τέλος μου φαίνεται ότι δεν κολλάνε κίνητρα, γεγονότα και εξελίξεις. Αν ισχύει αυτό, τότε είναι πολύ κρίμα για ένα τόσο προσεγμένο βιβλίο, να γλιστράει στις τελευταίες 10-15 σελίδες. 4. Το βιβλίο είναι αξιοπρεπέστατο σε εμφάνιση, αλλά η μετάφραση είναι κατώτερη των περιστάσεων και η επιμέλεια από κακή ως απαράδεκτη. Υπάρχει ρήμα με λάθος ε-αι που εκθέτει τους πάντες (εκτός από τον συγγραφέα, φυσικά). Δηλαδή, όχι! Περισσότερα στη ΛΑΦ του Σεπτεμβρίου. Η πιθανότητα να το θυμάσαι μέχρι το Σεπτέμβριο μπορεί να χαρακτηριστεί εφ ή φ, άραγε; Αναρωτιέμαι. Γι' αυτό εγώ δεν το έχω τελειώσει ακόμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted August 12, 2013 Share Posted August 12, 2013 Μιχάλης Μανωλιός, ...και το τέρας: 4+4=8 Αγαπημένες ιστορίες: Προσπάθεια Α: Χμ, ξεκίνησα να διαλέγω και κατέληξα με μία λίστα που περιείχε τις μισές ιστορίες του βιβλίου, κινδυνεύοντας να αδικήσω τις σχεδόν εξίσου αγαπημένες άλλες μισές. Προσπάθεια Β: -Το Γαλάζιο Φόρεμα -Το καλάθι των αχρήστων του γραφείου μου και οι Αρχικές Συνθήκες του Σύμπαντος σφηνωμένες στον πάτο του -Χρονομηχανή Τέλος -Above Us Only Sky Ειδική μνεία: Σε όλα τα υπόλοιπα διηγήματα της συλλογής. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 14, 2013 Share Posted August 14, 2013 To Σ/Κ θα αναρτήσω το νέο πίνακα, με πολλές νέες αξιολογήσεις και αλλαγές. Υπάρχει νέο βιβλίο στην πρώτη δεκάδα (και μάλιστα στη δεύτερη θέση!), δύο ακόμα νέα στις θέσεις 11-20, πολλά που απέκτησαν 5 αξιολογήσεις και μπαίνουν πρώτη φορά, νέο βιβλίο έλληνα συγγραφέα στον πίνακα και πολλά ακόμα. Αυτό ήταν teaser για να προσθέσετε περισσότερες αξιολογήσεις ως το Σάββατο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted August 14, 2013 Share Posted August 14, 2013 Dune: 5 + 4 = 9 Τελευταία έχω πιάσει όλα τα καλά κλασσικά βιβλία, άρα λογικό είναι να υπάρχουν οι υψηλές βαθμολογίες (Σόρρυ!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 21, 2013 Share Posted August 21, 2013 Γυμνός ήλιος. Πρόκειται για το δεύτερο μυθιστόρημα της σειράς βιβλίων με ήρωες τον άνθρωπο-αστυνομικό ντετέκτιβ Λίτζι Μπέιλι και το ρομπότ-αστυνομικό ντετέκτιβ Ρ. Ντανιήλ Ολίβοου που διαβάζω, μετά τις Σπηλιές από ατσάλι που διάβασα τέλη Ιουλίου και, όπως το περίμενα, μου φάνηκε το ίδιο καλό και ενδιαφέρον με το πρώτο βιβλίο. Ο Μπέιλι καλείται από τον αρχηγό του να ταξιδέψει στον πλανήτη Σολάρια, σ'έναν από τους πενήντα Έξω Κόσμους που κατοικείται από Διαστημικούς, απόγονους των ανθρώπων της Γης, με σκοπό να ερευνήσει μια υπόθεση δολοφονίας, η πρώτη σ'αυτόν τον πλανήτη μετά από διακόσια χρόνια. Στην αποστολή για τον πλανήτη Σολάρια θα είναι και το εξελιγμένο ρομπότ του πλανήτη Αουρόρα, ο Ντανιήλ Ολίβοου, με τον οποίο ο Μπέιλι είχε συνεργαστεί στην προηγούμενη υπόθεση δολοφονίας ενός Διαστημικού. Ο πληθυσμός του πλανήτη Σολάρια δεν υπερβαίνει τους είκοσι χιλιάδες ανθρώπους, με τον καθέναν από αυτούς να διαθέτει ένα τεράστιο κτήμα πολλών χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων. Οι Σολαριανοί είναι περίεργοι, φοβούνται τις ζωντανές επαφές και συναντιούνται μόνο μέσω οπτικών επαφών με την βοήθεια μηχανημάτων, παντρεύονται με βάση τα γονίδια, τα παιδιά μεγαλώνουν σε απομονωμένο περιβάλλον και με συγκεκριμένες συνθήκες, χωρίς να γνωρίζουν τους γονείς τους, οι γεννήσεις ελέγχονται με βάση τους θανάτους και ούτω καθεξής. Ο Μπέιλι θα πρέπει να βγάλει άκρη με τις φοβίες των Σολαριανών, αλλά και με τις δικές του φοβίες σαν Γήινος, μιας και θα αναγκαστεί να βγει σε εξωτερικό περιβάλλον, να δει τον ουρανό και τον ήλιο, να νιώσει το αεράκι, να πατήσει χώμα και ούτω καθεξής, κάτι που στην Γη είναι αδιανόητο, με τα τεράστια κλειστά κτίρια, τις σπηλιές από ατσάλι. Τα ρομπότ του πλανήτη και ο Ντανιήλ θα προσπαθήσουν να τον προστατέψουν από την επαφή του με το εξωτερικό περιβάλλον, αλλά ο Μπέιλι, παρά τον φόβο του, σιγά-σιγά θα συνηθίσει... και θ'αρχίσει να του αρέσει. Το αστυνομικό μέρος της ιστορίας είναι αρκετά καλό, το μυστήριο σε κρατάει σε μια σχετική αγωνία, αλλά αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν οι περιγραφές της παράξενης κοινωνίας του πλανήτη Σολάρια και ο σχολιασμός για την κοινωνία αυτή. Μπόλικη τροφή για σκέψη και δείχνει ότι ο Ασίμοφ, πέρα από τις γνώσεις του για τα ρομπότ και τις φυσικές επιστήμες, γνωρίζει αρκετά πράγματα για την ανθρώπινη ψυχολογία και συμπεριφορά. Η γραφή για ακόμη μια φορά μου φάνηκε πάρα πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη, με λεπτό χιούμορ και πειστικούς διαλόγους. Η μετάφραση του Κάκτου δεν μου φάνηκε άσχημη, αν και φυσικά έδειχνε λίγο τα χρόνια της και θα μπορούσε να γίνει καλύτερη επιλογή σε ορισμένες λέξεις. Εν ευθέτω χρόνω θα διαβάσω και τα επόμενα βιβλία της σειράς. Ισαάκ Ασίμοφ - Γυμνός ήλιος: 5+3.5=8.5 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 22, 2013 Share Posted August 22, 2013 Σολάρις. Μετά τα Χειρόγραφα που βρέθηκαν σε μια μπανιέρα που διάβασα πέρυσι και το Συνέδριο για το μέλλον που διάβασα φέτος τον Απρίλιο, το Σολάρις είναι το τρίτο βιβλίο του Στάνισλαβ Λεμ που πιάνω στα χέρια μου. Γενικά όποτε είναι να σχολιάσω βιβλίο του Λεμ, δυσκολεύομαι αρκετά από που ν'αρχίσω, πως να συνεχίσω και που να τελειώσω. Σαν συγγραφέας είναι αρκετά απαιτητικός, με αλληγορίες, μεταφορές και κρυφά νοήματα που επιδέχονται διαφορετικών ερμηνειών, οπότε το να εξηγήσω τι διάβασα ακριβώς και να βγάζει νόημα, με δυσκολεύει αρκετά. Η γενική ιστορία έχει ως εξής: Στο μέλλον οι άνθρωποι ανακάλυψαν πολλούς πλανήτες, μικρούς και μεγάλους, αλλά μόνο ένας τους φάνηκε εξωπραγματικός και μοναδικός: Ο Σολάρις. Αυτός ο πλανήτης, λοιπόν, περιστρέφεται γύρω από δυο ήλιους, έναν κόκκινο και έναν μπλε, είναι κατά ένα πέμπτο μεγαλύτερος από την Γη και αποτελείται από έναν τεράστιο και παράξενο ωκεανό, με μικρά διάσπαρτα νησάκια πάνω του, που όλα μαζί είναι μικρότερα σε μέγεθος από την Ευρώπη. Η ιστορία αρχίζει με την άφιξη του ψυχολόγου Κρις Κέλβιν στον διαστημικό σταθμό που είναι αρκετά χιλιάδες μέτρα πάνω από τον περίεργο αυτό πλανήτη, με σκοπό να δει τι τρέχει με το πλήρωμα του σταθμού. Στον σταθμό αυτόν βρίσκονται δυο επιστήμονες, ο Σνόου και ο Σαρτόριους, ενώ κανονικά έπρεπε να βρίσκονται τρεις. Δεν θ'αργήσει να καταλάβει ότι κάτι παράξενο συμβαίνει στον σταθμό και μέχρι να δει μπροστά του την Ρέγια, την πεθαμένη εδώ και δέκα χρόνια γυναίκα του... Ό,τι γίνεται στο σκάφος και βλέπουν οι πρωταγωνιστές είναι αποτέλεσμα παραισθήσεων, ή δημιουργήματα του παράξενου ωκεανού του πλανήτη; Και τελικά τι είναι αυτός ο ωκεανός, ένα μοναχικό ον με νοημοσύνη και συνείδηση με δημιουργικές ικανότητες, ή απλά ένας διαφορετικός ωκεανός; Τέλος πάντων, αν αρχίσουν οι ερωτήσεις και οι απορίες, τελειωμό δεν θα έχουν, το πιάσατε το νόημα πιστεύω. Σκεπτόμενη επιστημονική φαντασία, με μπόλικη τροφή για σκέψη και φιλοσοφικές αναφορές και με μια νέα, ενδιαφέρουσα επιστήμη, την Σολαρική. Θα ψάξω να βρω και τις δυο ταινίες, την παλιά του Ταρκόφσκι και την σχετικά καινούργια του Σόντερμπεργκ, μπας και βρω απαντήσεις σε μερικές απορίες που μου δημιουργήθηκαν κατά την ανάγνωση. Περιττό να αναφέρω ότι η γραφή του Λεμ είναι καταπληκτική, χωρίς όμως το χιούμορ των δυο προηγούμενων βιβλίων του που διάβασα. Στα ελληνικά μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία σε τσιμπημένη τιμή από τις εκδόσεις Ποταμός και στα παλαιοβιβλιοπωλεία, με αρκετό ψάξιμο, από τις εκδόσεις Κάκτος. Εγώ βρήκα στο Μοναστηράκι με τρία ευρώ την έκδοση του Κάκτου, σε μετάφραση Ρωζίτας Σώκου, της μεταφράστριας που μετέφρασε την Κυβεριάδα του ίδιου συγγραφέα. Η μετάφραση μου φάνηκε μια χαρά, αν λάβουμε υπόψιν και την απαιτητική σε ορισμένα σημεία γραφή του Λεμ. Στάνισλαβ Λεμ - Σολάρις: 4.5+4=8.5 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted August 22, 2013 Share Posted August 22, 2013 Τέλεια, θα είναι σύντομα το επόμενο βιβλίο για ανάγνωση..Και εγώ από Κάκτο το έχω με το τραγικό εξώφυλλο από το Star Wars! Μετά από την ανάλυση σου, αποχτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted August 24, 2013 Share Posted August 24, 2013 (edited) Εναλλακτική πραγματικότητα Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι θα γινόταν αν αποφασίζατε κάτι άλλο εκτός από αυτό που έχετε ήδη αποφασίσει και που ήδη έχετε γνώση του αποτελέσματος; Όσοι ασχολούνται με την φυσική και με τις θεωρίες της κβαντικής φυσικής σίγουρα θα νιώσετε πιό άνετα με την ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Φυσικά, ακόμη και αν δεν γνωρίζετε τι είναι η κβαντική φυσική, δεν θα δυσκολευτείτε να μαγευτείτε από την μαεστρία με την οποία ο David Ambrose καταφέρνει να κρατήσει την πλοκή και το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος. Όμως δεν θα ήθελα να φανερώσω κάτι από τις πολλαπλές εκδοχές ή συνειρμούς που μου δημιουργήθηκαν κατά την ανάγνωση του έργου. Η ιστορία έχει ως εξής: Ένας, μάλλον συνηθισμένος άνθρωπος, πιστεύει ότι έχει τέλεια ζωή ώσπου τα πάντα ανατρέπονται. Ο συγγραφέας χωρίς να χάνει τον ειρμό του με ένα πεδίο (κβαντική φυσική-παράλληλες διαστάσεις) που μόνο πονοκέφαλο μπορεί να προακαλέσει στους αμύητους, καταφέρνει να συνδυάσει αριστοτεχνικά την πλοκή του έργου με ένα τρομερό τελείωμα, χωρίς να γίνεται υπερβολικά βαρύς και κυρίως χωρίς να χαθεί στο λόγο του με ένα τόσο σύνθετο επιστημονικά θέμα. Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να καταλάβει τι παίζει αλλά κάθε φορά που προσπαθούσα να πλησιάσω κοντά, αυτό ανατρεπόταν μετά από λίγες σελίδες. Πολύ καλό βιβλίο που σίγουρα αξίζει να διαβάσετε, ίσως θα μπορούσε να γίνει και μεταφορά του στο σινεμά αν δεν έχει ήδη γίνει και δεν το έχω πάρει είδηση. Οι σελίδες κυλούν πολύ γρήγορα, αν και στην αρχή με παραξένεψε λίγο ο τρόπος γραφής, σύντομα δεν είχα πρόβλημα να τον ακολουθήσω. Κάπου προσπαθεί να εισάγει ένα love story χωρίς ωστόσο αυτό να είναι το κεντρικό θέμα. Βέβαια εξυπηρετεί την πλοκή. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να διαβαστεί. Εναλλακτική πραγματικότητα - David Ambrose = 9/10 Edited August 24, 2013 by Airbourne 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΔημήτρηςΤ Posted August 24, 2013 Share Posted August 24, 2013 Ίλιον Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Το θεωρώ το καλύτερο ΕΦ βιβλίο που έχω διαβάσει με διαφορά. Η ιστορία (ή οι τρεις φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες) είναι μοναδική και αριστοτεχνικά δοσμένη. Το βιβλίο βρίθει πληροφοριών και λογοτεχνικών αναφορών, που μου κίνησαν το ενδιαφέρον σε πολλούς τομείς (δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τα ονόματα και την γεωγραφία των δορυφόρων του Δία), χωρίς να γίνεται κουραστικό. Όποιος δεν το 'χει πάρει ακόμα στα χέρια του, του συστήνω να το κάνει. Ίλιον - Dan Simmons 6+3=9 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted August 28, 2013 Share Posted August 28, 2013 Βιβλία από δύο συγγραφείς με ξεχωριστό συγγραφικό ύφος που διάβασα μέσα στο καλοκαίρι. Brasyl, Ian McDonald Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Μία μάλλον τετριμμένη ιδέα ΕΦ(+Φ) στα χέρια του μετατρέπεται σε αριστούργημα. Βγάζω μισό πόντο (πάρα πολύ αυστηρά γιατί σταμάτησα να διαβάζω) για μία-δύο λεπτομέρειες στην πλοκή. Εκμετάλλευση ιδέας, γράψιμο και ατμόσφαιρα στο μάξιμουμ. 5,5 + 4 = 9,5 The Algebraist, Iain M. Banks Απολαυστικό γράψιμο & ατμόσφαιρα --όπως πάντα--, όχι ιδιαίτερα ικανοποιητική πλοκή, μοναδική παρουσίαση εξωγήινου πολιτισμού, ενδιαφέρουσες ιδέες για τον χρόνο & τα διαστημικά ταξίδια (και όχι μόνο), κάμποσες μικρές κοιλιές στον ρυθμό και μάλλον πιο μεγάλο (η πιο μικρό) απ' ό,τι χρειαζόταν για να γίνει κάτι ξεχωριστό. Κατώτερο των προσδοκιών μου (για Banks) -- όχι ότι δεν το ευχαριστήθηκα βέβαια. 3,5 + 4 = 7,5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted August 28, 2013 Share Posted August 28, 2013 Τέσσερα βιβλία που αν και έχει καιρό (2 χρόνια+) που τα διάβασα, προς τιμή (υποθέτω) των συγγραφέων τους δεν τα ξέχασα και μπορώ να αξιολογήσω με σιγουριά. The Windup Girl, Paolo Bagicalupi (Αμερικανική έκδοση) Καλογραμμένοι --πιστευτοί-- χαρακτήρες, καλοπαρουσιαμένο σκηνικό και κοσμοπλασία, αρκετά ατμοσφαιρικό, ενδιαφέρουσες ιδέες για έναν (όχι ιδιαίτερα πιθανό -- δεν είναι πρόβλημα αλλά το αναφέρω) μελλοντικό κόσμο. Γενικά δεν με εντυπωσίασε κάτι. Πιστεύω ότι ήταν μοιρασμένο. Είχε μια πολύ δυνατή πλοκή (του κουρδιστού κοριτσιού) και άλλες 3-4 (καλογραμμένες βέβαια) που αισθάνθηκα έντονα ότι υπήρχαν αποκλειστικά για να στηρίξουν την κοσμοπλασία και τον πολιτικό χαρακτήρα του βιβλίου -- κάτι που καπέλωσε την ιστορία του κοριτσιού. Μου φάνηκε έκδηλα στρατευμένο και μάλλον απλοϊκό και άτολμο -- για πολιτική ΕΦ. Το γράψιμο συχνά-πυκνά με κούραζε με αποτέλεσμα να αφήνω το βιβλίο χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον να πάω παρακάτω. Ωραίος αλλά όχι απόλυτα συνεπής τίτλος. 3,5 + 2,5 = 6 Ίλιον, Dan Simmons (Μτφ. Αυγ. Τσιριμώκος) Εντυπωσιακό σκηνικό, τόσο στη Γη όσο και στον Άρη, καταπληκτική ιδέα του τρόπου αναβίωσης του πολέμου. Πολλά ερωτηματικά στην πλοκή και την κοσμοπλασία. Υπερβολική και κουραστική χρήση -- καταντά επίδειξη -- λογοτεχνικών αναφορών οριακά (η καθόλου) σχετικών με τη πλοκή/ιδέες/κόσμο. Κοιλιές σε ρυθμό και πλοκή. 3 + 3 = 6 Όλυμπος, Dan Simmons (Μτφ. Ν.Μανουσάκης) Μία από τα ίδια (Ίλιον) αλλά όχι τόσο καλά εκτελεσμένα. 2 + 2,5 = 4,5 Anathem, Neal Stephenson Εντυπωσιακό. Σε ιδέες, όγκο και συνέπεια. Επίσης εντυπωσιακό το πόσο λίγο κουράζει: 900 σελίδες. 4,5 + 3,5 = 8 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 30, 2013 Share Posted August 30, 2013 Το Κρανγκ των Ταρ-Άιμ. Πρώτη μου επαφή με έναν ακόμα γνωστό και πολυδιαβασμένο στο εξωτερικό συγγραφέα φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας, που είναι κυρίως γνωστός για τα novelizations των τριών πρώτων ταινιών Alien (έχω το omnibus στ'αγγλικά, το πρώτο έχει βγει και στα ελληνικά!), τα βιβλία των σειρών Spellsinger και Pip & Flinx adventures και για ένα-δυο βιβλία Star Trek. Το παρόν βιβλίο είναι το πρώτο της σειράς με τις περιπέτειες του νεαρού Φλινξ και του μικρού ιπτάμενου δράκου, του Πιπ, που έχει σαν κατοικίδιο. Ο κόσμος της ιστορίας είναι πολύ μπροστά στο μέλλον και εκτείνεται σε πολλούς πλανήτες. Ο Φλινξ είναι ένας μικροαπατεώνας, αλλά καλό παιδί, που δεν έχει γνωρίσει τους γονείς του και ζει μαζί με μια γριά, την Μητέρα Μαστίφ, στην πόλη Ντράλαρ του πλανήτη Μοθ. Ο Φλινξ έχει διάφορες ικανότητες, όπως να βλέπει τις σκέψεις άλλων ανθρώπων και να κάνει διάφορα κόλπα για να βγάζει λίγα χρήματα. Αποφεύγει τους μπελάδες, κυρίως χάρη στον μικρό δηλητηριώδη ιπτάμενο δράκο που κουβαλά συνεχώς στον ώμο, ο οποίος επιτίθεται όταν νιώθει ότι κινδυνεύει. Ο Φλινξ, μετά από διάφορα γεγονότα, θα γνωριστεί με δυο παράξενους επιστήμονες, τον άνθρωπο Τσε-Μάλορι και τον Θρανξ Τρουζενζουζέξ, και έναν επιχειρηματία, τον Μαλάικα, που καταστρώνουν ένα σχέδιο για να βρουν το Κρανγκ, ένα αντικείμενο αγνώστου μεγέθους και χρησιμότητας, που ήταν πολύ σημαντικό για τους Ταρ-Άιμ, έναν πολεμοχαρή λαό που έζησε πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Μόνο που το Κρανγκ το ψάχνουν και άλλοι, που το θέλουν πάση θυσία... Το βιβλίο απευθύνεται περισσότερο σε έφηβους αναγνώστες, αλλά μπορεί να διαβαστεί άνετα και από μεγαλύτερους σε ηλικία σαν ένα ανάλαφρο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Η πλοκή δεν λέει και πολλά και δεν έχει καμιά μεγάλη ανατροπή, άσε που η ατμόσφαιρα είναι κάπως ευχάριστη γενικά, οπότε δύσκολα ο αναγνώστης θα αγωνιά για την συνέχεια, παρόλα αυτά έχει το ενδιαφέρον της. Αυτό που μου άρεσε πολύ, όμως, είναι ο κόσμος που δημιούργησε ο Φόστερ, ήταν αρκετά ξεχωριστός και ενδιαφέρων και οι περιγραφές ήταν τέτοιες που δημιούργησαν κάποιες όμορφες εικόνες. Η γραφή απλή, εύκολη και ευχάριστη, με λίγο χιούμορ εδώ και κει. Στα ελληνικά έχει βγει και το δεύτερο βιβλίο της σειράς, το οποίο θα ψάξω να το βρω. Άλαν Ντιν Φόστερ - Το Κρανγκ των Ταρ-Άιμ: 4.5+3=7.5 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 3, 2013 Share Posted September 3, 2013 (edited) Δεν πρέπει να είναι η πρώτη εφ της χρονιάς, αλλά δε θα σκαλώσω εκεί. Ματαίως Ζουν οι Σαρωτές, Κορντγουέινερ Σμιθ: Πιθανόν ο Πωλ Λαϊνμπέργκερ επέλεξε το ψευδώνυμο Σμιθ γιατί ο τρόπος που προσεγγίζει τα θέματά του είναι κοινός με εκείνον ενός άλλου σπουδαίου Σμιθ, του Κλαρκ Άστον. Σαφώς δεν είναι κοινά τα θέματά τους, ούτε -πιθανόν- και αυτό που θέλουν να πουν. όμως παρατηρείστε: και ο ένας και ο άλλος, πλησιάζουν και αποδίδουν τη φύση, είτε αυτή είναι φύση των πραγμάτων είτε ανθρώπινη, με τον ίδιο γλυκό, τρυφερό τρόπο, σαν να κάνουν βολ-πλανέ στους ανέμους που ορίζουν τη φύση αυτή. Κοντολογίς είναι πολύ δύσκολο να πω πόσο πολύ μου άρεσαν αυτά τα τρία μικρά διηγήματα (Ματαίως Ζουν οι Σαρωτές, Το Παιχνίδι του Ποντικού και του Δράκοντα, Η Μπαλάντα της χαμένης Γ'μελλ). Το μόνο που ίσως θα παρατηρούσα είναι ότι ο πρωτότυπος τίτλος του ομώνυμου διηγήματος του βιβλίου ακούγεται -κατά τη γνώμη μου- πολύ ωραιότερα στα ελληνικά, παρά στα αγγλικά. Συγχαρητήρια στον μεταφραστή Γιάννη Ανδρέου για την εμπνευσμένη μετάφραση. 5+5=10 Χιούστον! Χιούστον! Με λαμβάνεις; Τζέημς Τίπτρι Τζούνιορ: Από εκείνα τα βιβλία που απολαμβάνεις να σε εξοργίζουν με την διορατικότητά τους, με τον τρόπο που παρουσιάζουν ωμά κάτι που ξέρεις ότι μπορεί να συμβεί και δίπλα σου -ή μάλλον που ξέρεις ότι συμβαίνει δίπλα σου. Μάλλον δεν ήταν τυχαίο που το διάβασα επικειμένου πολέμου. Η λεπτότητα των επιλογών (καημένη Κόνυ...) είναι τόσο... τόσο... χρμφ. Πώς να περιγράψεις κάτι που σε ξεπερνάει; 5+5=10 Αρμενίζοντας για το Βυζάντιο, Ρόμπερτ Σίλβερμπεργκ: Ακόμα μια φορά προσπαθώ με ανοιχτό μυαλό να απολαύσω τον Σίλβερμπεργκ. Ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται η άποψή μου ότι είναι ο πιο βαρετός συγγραφέας εφ που έχω διαβάσει ποτέ. Τελειώνω τα βιβλία του μόνο και μόνο γιατί είναι μικροσκοπικά (των 100 σελίδων) κι επίσης επειδή η ιστορία που περιγράφουν είναι καταπληκτική. Εξ ου και τα 4 αστέρια, παρά τη βαρεμάρα που με δέρνει. Γενικά 8,5 Edited September 3, 2013 by Naroualis 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted September 4, 2013 Share Posted September 4, 2013 The Windup Girl, Paolo Bagicalupi (Αμερικανική έκδοση) Καλογραμμένοι --πιστευτοί-- χαρακτήρες, καλοπαρουσιαμένο σκηνικό και κοσμοπλασία, αρκετά ατμοσφαιρικό, ενδιαφέρουσες ιδέες για έναν (όχι ιδιαίτερα πιθανό -- δεν είναι πρόβλημα αλλά το αναφέρω) μελλοντικό κόσμο. Γενικά δεν με εντυπωσίασε κάτι. Πιστεύω ότι ήταν μοιρασμένο. Είχε μια πολύ δυνατή πλοκή (του κουρδιστού κοριτσιού) και άλλες 3-4 (καλογραμμένες βέβαια) που αισθάνθηκα έντονα ότι υπήρχαν αποκλειστικά για να στηρίξουν την κοσμοπλασία και τον πολιτικό χαρακτήρα του βιβλίου -- κάτι που καπέλωσε την ιστορία του κοριτσιού. Μου φάνηκε έκδηλα στρατευμένο και μάλλον απλοϊκό και άτολμο -- για πολιτική ΕΦ. Το γράψιμο συχνά-πυκνά με κούραζε με αποτέλεσμα να αφήνω το βιβλίο χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον να πάω παρακάτω. Ωραίος αλλά όχι απόλυτα συνεπής τίτλος. 3,5 + 2,5 = 6 Συμφωνώ με τον Γιάννη Για μένα είναι ένα πολύ αμφιλεγόμενο βιβλίο. Το περίεργο μάλιστα είναι ότι τα συν του είναι συγχρόνως και μείον! Για παράδειγμα: (1) Ο συγγραφέας έχει φτιάξει έναν κάπως πρωτότυπο κόσμο. Η ενέργεια προέρχεται από τις θερμίδες, οι οποίες μετά δίδονται σε γενετικά τροποποιημένα ζώα. Πολύ ενδιαφέρον, αλλά γιατί να μην υπάρχει εκμετάλλευση άλλων φυσικών πόρων όπως η ηλιακή/αιολική ενέργεια; (2) Η αφήγηση είναι συνδυασμός πολλών οπτικών γωνιών. Μέσα σ' αυτές και το κουρδιστό κορίτσι. Τι γίνεται όταν δεν θέλουμε να διαβάσουμε κάποιους από αυτούς; (3) Ο κόσμος είναι πολυσύνθετος με πολλές τεχνικές και γλωσσικές λεπτομέρειες, αλλά μερικές φορές το παρακάνει και γίνεται κουραστικός. (4) Η πλοκή αποτελείται από πολλές πλοκές. Καλό σε ένα σημείο, αλλά όταν γίνεται από την αρχή δεν σε αφήνει να σε παρασύρει τόσο πολύ το βιβλίο. Και κάποιες πλοκές δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσες όσο άλλες. 4,5 + 2,5 = 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted September 4, 2013 Share Posted September 4, 2013 Για μένα είναι ένα πολύ αμφιλεγόμενο βιβλίο. Το περίεργο μάλιστα είναι ότι τα συν του είναι συγχρόνως και μείον! Για παράδειγμα: (1) Ο συγγραφέας έχει φτιάξει έναν κάπως πρωτότυπο κόσμο. Η ενέργεια προέρχεται από τις θερμίδες, οι οποίες μετά δίδονται σε γενετικά τροποποιημένα ζώα. Πολύ ενδιαφέρον, αλλά γιατί να μην υπάρχει εκμετάλλευση άλλων φυσικών πόρων όπως η ηλιακή/αιολική ενέργεια; Κατ' αρχάς, από την πολύ μικρή εμπειρία μου στο θέμα, εκτός κι αν η τεχνολογία κάνει κάποια αλματώδη πρόοδο, η ηλιακή ενέργεια είναι δύσκολο να καλύψει μεγάλες ανάγκες. Πέρα από αυτό, υποθέτω ότι, καθώς το φαινόμενο του θερμοκηπίου στο βιβλίο έχει ξεφύγει απ' τον έλεγχο, είναι μάλλον δύσκολο να την εκμεταλλευτεί κανείς. Από και και πέρα, μπορώ να σκεφτώ και μερικές ανάλογες απαντήσεις γιατί δεν αρκούν άλλες εναλλακτικές πηγές, συμφωνώ όμως ότι με μια πολύ μικρή ντρίπλα, ο συγγραφέας θα μπορούσε να μας δώσει μια εξήγηση για να μην τεθεί καν το θέμα, κι αυτό είναι παράλειψή του. Κατά τα άλλα, εγώ το βιβλίο το λάτρεψα. Περισσότερα από κοντά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 4, 2013 Share Posted September 4, 2013 (edited) Είμαι το νούμερο τέσσερα. Άλλο ένα νεανικό βιβλίο φαντασίας/επιστημονικής φαντασίας που έγινε μόδα στο εξωτερικό και το εσωτερικό (λιγότερο), διαβάστηκε από κάμποσο κόσμο και μεταφέρθηκε στους κινηματογράφους. Φέτος διάβασα αρκετά από αυτά τα young adult μυθιστορήματα, όπως τον Δωρητή, τον Θρύλο, το Μετά το χιόνι, τους Αγώνες πείνας, την Διπλή ταυτότητα, το Δίψα 1: Έρωτας Βαμπίρ και το Δίψα 2: Μαύρο αίμα, αλλά μου άρεσαν περισσότερο, άλλα λιγότερο, όμως αυτό θα έλεγα ότι ήταν μια απογοήτευση. Μεγαλύτερη ακόμα και από το βιβλίο Αγώνες πείνας. Πολλή φασαρία για το τίποτα, θα έλεγα. Ίσως αν το διάβαζα στο Γυμνάσιο (δύσκολα βέβαια, γιατί το βιβλίο γράφηκε το 2010 και γω τότε μόλις τελείωνα το Λύκειο) θα μου άρεσε λίγο παραπάνω, επειδή τότε δεν ήμουν τόσο "έμπειρος" στα βιβλία φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας, όμως το διάβασα τώρα και δεν μου άρεσε. Πρωταγωνιστής και αφηγητής της ιστορίας σε πρώτο πρόσωπο είναι ο έφηβος εξωγήινος Τζον Σμιθ, από τον πλανήτη Λόριεν, που ζει στη Γη για πάνω από δέκα χρόνια, μαζί με τον προστάτη του Χένρι, αλλάζοντας συνεχώς μέρη και ταυτότητες για να μην τους βρουν οι Μογκαντοριανοί, που κατέστρεψαν τον πλανήτη Λόριεν. Οι κάτοικοι του πλανήτη Λόριεν, οι μισοί τουλάχιστον, έχουν διάφορα Χαρίσματα, υπερφυσικές και μαγικές δυνάμεις δηλαδή, παρόλα αυτά οι πολεμοχαρείς Μογκαντοριανοί κατέστρεψαν τον πλανήτη τους. Εννιά νέοι με μαγικές δυνάμεις και οι αντίστοιχοι προστάτες τους κατάφεραν και διέφυγαν για τον κοντινότερο κατοικήσιμο πλανήτη, την Γη. Ορισμένοι Μογκαντοριανοί τους ακολούθησαν. Τρεις από τους νέους πέθαναν και ήρθε η σειρά του Νούμερο Τέσσερα, του πρωταγωνιστή μας. Δεν λέω, η γενική ιδέα έχει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω τις τρύπες και τις ευκολίες στην πλοκή, τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα για τις μαγικές δυνάμεις των εξωγήινων και πως στο καλό έφτασαν αθόρυβα στην Γη και φυσικά τους μάπα, στην πλειοψηφία τους, χαρακτήρες και το χαζοχαρούμενο ειδύλλιο μεταξύ του εξωγήινου και μιας πανέμορφης ξανθιάς, πρώην σκρόφας τσιρλίντερ που ξαφνικά άλλαξε και έγινε καλό κορίτσι. Η γραφή μου φάνηκε απλή και ευκολοδιάβαστη, αλλά πολύ διάλογοι ήταν μάλλον χάλια. Γενικά μου φάνηκε είτε κακογραμμένο βιβλίο για παιδιά του Λυκείου, είτε σχετικά καλογραμμένο βιβλίο για παιδιά του Δημοτικού/αρχές Γυμνασίου. Τουλάχιστον δεν καταξοδεύτηκα, έξι ευρώ έδωσα, σίγουρα κάτι θα πάρω πίσω. Είναι κυρίως βιβλίο φαντασίας, αλλά σαφώς έχει έντονα στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, οπότε θα το βαθμολογήσω εδώ. Κάποια στιγμή θα δω και την ταινία. Πίττακους Λόρι - Είμαι το νούμερο τέσσερα: 2.5+2.5=5* *Μ'αρέσει όταν γίνομαι αυστηρός Edited September 4, 2013 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dimzar Posted September 4, 2013 Share Posted September 4, 2013 The Windup Girl, Paolo Bagicalupi (Αμερικανική έκδοση) Καλογραμμένοι --πιστευτοί-- χαρακτήρες, καλοπαρουσιαμένο σκηνικό και κοσμοπλασία, αρκετά ατμοσφαιρικό, ενδιαφέρουσες ιδέες για έναν (όχι ιδιαίτερα πιθανό -- δεν είναι πρόβλημα αλλά το αναφέρω) μελλοντικό κόσμο. Γενικά δεν με εντυπωσίασε κάτι. Πιστεύω ότι ήταν μοιρασμένο. Είχε μια πολύ δυνατή πλοκή (του κουρδιστού κοριτσιού) και άλλες 3-4 (καλογραμμένες βέβαια) που αισθάνθηκα έντονα ότι υπήρχαν αποκλειστικά για να στηρίξουν την κοσμοπλασία και τον πολιτικό χαρακτήρα του βιβλίου -- κάτι που καπέλωσε την ιστορία του κοριτσιού. Μου φάνηκε έκδηλα στρατευμένο και μάλλον απλοϊκό και άτολμο -- για πολιτική ΕΦ. Το γράψιμο συχνά-πυκνά με κούραζε με αποτέλεσμα να αφήνω το βιβλίο χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον να πάω παρακάτω. Ωραίος αλλά όχι απόλυτα συνεπής τίτλος. 3,5 + 2,5 = 6 Συμφωνώ με τον Γιάννη Για μένα είναι ένα πολύ αμφιλεγόμενο βιβλίο. Το περίεργο μάλιστα είναι ότι τα συν του είναι συγχρόνως και μείον! Για παράδειγμα: (1) Ο συγγραφέας έχει φτιάξει έναν κάπως πρωτότυπο κόσμο. Η ενέργεια προέρχεται από τις θερμίδες, οι οποίες μετά δίδονται σε γενετικά τροποποιημένα ζώα. Πολύ ενδιαφέρον, αλλά γιατί να μην υπάρχει εκμετάλλευση άλλων φυσικών πόρων όπως η ηλιακή/αιολική ενέργεια; Η ενέργεια δεν προέρχεται από θερμίδες. Για παράδειγμα τα όπλα χρησιμοποιούν κινητική ενέργεια από ελλατήρια. Πειραματίζονται με βιοχημική ενέργεα κτλ΄. Επειδή τα τρόφιμα είναι σε τόσο μεγάλη έλλεψη, ο κόσμος πεινάει, και η απόσταση μεταξύ ζωής και θανάτου μετριέται σε θερμίδες, στον κόσμο του Κουρδιστού κοριτσίου η πραγματική συνναλακτική αξία δεν έιναι το χρήμα αλλά οι θερμίδες. (2) Η αφήγηση είναι συνδυασμός πολλών οπτικών γωνιών. Μέσα σ' αυτές και το κουρδιστό κορίτσι. Τι γίνεται όταν δεν θέλουμε να διαβάσουμε κάποιους από αυτούς; Stay away from Geirge Martins 4,5 + 2,5 = 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 4, 2013 Share Posted September 4, 2013 (edited) Υπερίων - Dan Simmons: Καταρχάς να πω ότι είχα ξεκινήσει την ανάγνωση του βιβλίου στα αγγλικά, αλλά τη σταμάτησα μέχρι να προμηθευτώ την ελληνική έκδοση. Ο ένας λόγος ήταν ότι τα αγγλικά του κάπως με δυσκόλευαν. Ο δεύτερος, και πιο σημαντικός, ήταν ότι λάτρεψα την ιστορία των Μπίκουρα, σίγουρα μια από τις ομορφότερες ιστορίες που έχω διαβάσει, μ' ένα πολύ συγκλονιστικό φινάλε. Από εκεί μετά έγινα πολύ απαιτητικός και δεν ήθελα να αφήσω τα αγγλικά να μου στερήσουν ένα μέρος από την απόλαυση της ανάγνωσης. Έχοντας διαβάσει, βέβαια, ένα μικρό μέρος του αγγλικού κειμένου, κάποιες από τις μεταφράσεις με χάλασαν αρκετά, όπως το πώς οι «Three Score and Ten» έγιναν «Τρεις Εικοσάδες και Δέκα» ή το πώς το «Shrike» έγινε «Αρπακτικό». Μικρό το κακό, θα μου πείτε, και θα έχετε δίκιο. Πολύ όμορφες και ξεχωριστές όλες οι ιστορίες του Υπερίωνα, και καθεμία αποτελεί ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόσο παράξενου πλανήτη. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να υπήρχαν αρκετές ακόμη. Το «κακό» είναι ότι δεν τα μαθαίνουμε όλα εδώ. Το «τέλος» του βιβλίου δεν είναι το τέλος της ιστορίας και κόβεται πολύ απότομα, κάτι που δεν θα το ήθελα. Παρόλ' αυτά, δεν μπορώ να του στερήσω το άριστα. 6+4=10 Edited September 4, 2013 by Mesmer 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 5, 2013 Share Posted September 5, 2013 Δεν έχω διαβάσει την ελληνική μετάφραση. Πώς έπρεπε να μεταφράσουν το shrike; Ή εννοείς ότι έπρεπε να το αφήσουν αμετάφραστο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 5, 2013 Share Posted September 5, 2013 Για να πω την αλήθεια, δεν σκέφτηκα κάποιο καλύτερο όνομα. Απλά σαν μετάφραση δεν μου φάνηκε τόσο ταιριαστή, κυρίως ακουστικά. Ίσως αν το άφηναν αμετάφραστο να ήταν πιο καλό. Σίγουρα, πάντως, είναι δύσκολη η μετάφραση, αφού αναφερόμαστε και σε είδος πτηνού, που στην ελληνική θα ήταν ακόμη πιο παράξενο σαν μετάφραση: Αετομάχος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 5, 2013 Share Posted September 5, 2013 (edited) H κυριολεκτική μετάφραση του shrike είναι... κολλυρίων (σύμφωνα με τo google). Shrikes ονομάζονται τα πτηνά της οικογένειας Laniidae που στα Ελληνικά μεταφράζεται ως... αετομαχίδες ή... κεφαλλάδες. Για περισσότερο γέλιο διαβάστε και τα ονόματα τον διαφόρων ειδών της οικογένειας... Ενδεχομένως να σώζεται η μετάφραση αν το κάνεις αετομάχος (Lanius collurio) ΥΓ: Ναι, δεν είχα διαβάσει μέχρι το τέλος το από πάνω ποστ. Edited September 5, 2013 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vanessa Van Hault Posted September 5, 2013 Share Posted September 5, 2013 Εγώ μέσα στις τρείς τελευταίες μέρες έχω διαβάσει ένα σωρό δυστοπικά διηγηματάκια στα ρώσικα.... Ακολουθούν τα χνάρια των αφ. Στρουγάτσκιχ.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.