heiron Posted December 18, 2015 Share Posted December 18, 2015 Ο Γυμνός Ήλιος του Ισαάκ Ασίμοφ Πάει καιρός που διάβασα το προηγούμενο της σειράς των ρομπότ από τον Ασίμοφ αλλά δεν υπάρχει θέμα καθώς καθένα αποτελεί αυτοτελή ιστορία, απλώς είναι στον ίδιο κόσμο, με τους ίδιους ήρωες(τον ντετέκτιβ Elijah Baley και το ρομπότ συνεργάτη του R Daneel Olivaw ) λίγο χρόνο μετά το 1ο βιβλίο. Ο αστυνομικός Μπέιλι λοιπόν καλείται να ερευνήσει ένα έγκλημα σε άλλο πλανήτη με βοηθό το ρομπότ που είχε γνωρίσει σε παλιότερη υπόθεση(1ο βιβλίο). Μπορεί κάποιος να ξεκινήσει κι από αυτό το βιβλίο αλλά θα χάσει κάποιες από τις εξηγήσεις που δίνονται στο πρώτο. Η ιστορία είναι μια κλασική Whodunit αστυνομική περιπέτεια, αρκετά ενδιαφέρουσα, που γίνεται ακόμη καλύτερη λόγω του σκηνικού επιστημονικής φαντασίας όπου διαδραματίζεται. Πλέον κι αυτό το σκηνικό είναι κλασικό βέβαια (μου θύμισε υποθέσεις στο παιχνίδι KOTOR από τον κόσμο του Star Wars, τώρα που είναι και επίκαιρο) αλλά αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα συγκεκριμένα έργα του Ασίμοφ. Pretty cool. Οι χαρακτήρες, οι αλληλεπιδράσεις και τα λοιπά είναι αρκετά μονοδιάστατα(ή μήπως δισδιάστατα;) αλλά αυτό εξηγείται όμορφα στο πλαίσιο της ιστορίας. Ομοίως ο ένοχος είναι σχεδόν προφανής αλλά τόσο ο αναγνώστης όσο και ο ήρωας δεν μπορούν να είναι σίγουροι και να το αποδείξουν πριν μάθουν αρκετά για τον κόσμο και την κοινωνία όπου έγινε το έγκλημα. Κι αυτό ήταν ένα έξυπνο τρικ του Ασίμοφ εδώ που τα λέμε. Η γραφή δεν διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες βέβαια αλλά είναι μάλλον καλύτερη από σπουδαία έργα εκείνης της εποχής(γκουχ, γκουχ Κλαρκ, γκουχ, βρε μπας και με κόλλησε ο μικρός γρίπη;) ενώ το πράγμα γίνεται ελαφρώς πιο πικάντικο (όσο μπορεί να γίνει σε έργο του Ασίμοφ φυσικά) με την προσθήκη ενός ρομάντζου-φλερτ. Το τέλος προσφέρει μια ματιά στο τι μέλλει γενέσθαι με το σύμπαν του Ασίμοφ κι αυτό έχει τη δική του σημασία για τους φανατικούς οπαδούς του. Βαθμός: 5,5+2,5 = 8 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted December 25, 2015 Share Posted December 25, 2015 The Real Story - Stephen R. Donaldson: 4.5+3.5=8Forbidden Knowledge - Stephen R. Donaldson: 4.5+3.5=8 A Dark and Hungry God Arises - Stephen R. Donaldson:: 4.5+3.5=8Behemoth - Scott Westerfeld: 4.5+3.5=8Goliath - Scott Westerfeld: 4.5+3.5=8The Risen Empire - Scott Westerfeld: 5+3=8 Mockingbird - Walter Tevis: 4.5+3=7.5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 28, 2015 Share Posted December 28, 2015 (edited) Απολογισμός έτους: (Μόνο τα ε.φ. με καλό βαθμό ) Spin - Robert Charles Wilson 5.5 + 3.5 = 9.0 Axis - Robert Charles Wilson 5.0 + 3.5 = 8.5 Vortex - Robert Charles Wilson 5.0 + 3.5 = 8.5 Αγέννητοι Αδελφοί - Μιχάλης Μανωλιός: 5.5 + 3.5 = 9.0 Infernal Devices - K.W. Jeter: 4.0 + 3.0 = 7.0 Το Γονίδιο της Αμφιβολίας - Νίκος Παναγιωτόπουλος: 4.0 + 3.0 = 7.0 Το τέλος της αιωνιότητας - Ισαάκ Ασίμωφ: 5.5 + 3.0 = 8.5 Difference Engine, William Gibson-Bruce Sterling: 5.0 + 3.0 = 8.0 Revelation Space, Alastair Reynolds: 5.0 + 3.0 = 8.0 Edit: καμιά φορά δεν πρέπει να κάνουμε copy-paste. Παίζει να έχουμε αντιγραψει λάθος γραμμή... Edited December 28, 2015 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 29, 2015 Share Posted December 29, 2015 Μπράβο Βάσω. Αλλά βάλε και τα μέτρια, αλλιώς ξέρεις τι γίνεται (είσαι των θετικών επιστημών...) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 31, 2015 Share Posted December 31, 2015 Shift Του Hugh Howey Βαθμολογία: 4,5+2,5=7 2ο της σειράς του αλλά κατά κύριο λόγο αποτελεί ένα prequel του αρχικού Wool. Ως εκ τούτου έχει έναν ψιλοάχαρο ρόλο κατά τη γνώμη μου. Βέβαια το πρώτο βιβλίο σε αφήνει με ερωτήματα του πως έγινε η καταστροφή κι εδώ απαντούνται αν και η βαρύτητα πέφτει στην ιστορία του χαρακτήρα και μάλλον στην κατασκευή των σιλό παρά στην καταστροφή. Ο χαρακτήρας δυστυχώς δεν είναι τόσο καλοφτιαγμένος αν και αναλύεται αρκετά. Οι δε υπόλοιποι είναι σχεδόν ξεκάθαρα μονοδιάστατοι, βοηθητικοί χαρακτήρες. Οι πράξεις τους φαίνονται αδικαιολόγητες. Ίσως ο συγγραφέας θέλει να δείξει τον παραλογισμό που οδήγησε στην κατάσταση αυτή αλλά και πάλι κάτι δεν κολλάει. Κι ο ίδιος ο ήρωας από εκεί που είναι η φωνή της λογικής, η προσωποποίηση του αναγνώστη, από κάποιο σημείο και μετά κι αυτός ξεφεύγει. Χαρακτηριστικό του έργου η εναλλαγή κεφαλαίων ανάμεσα σε χρονικά σημεία. Αρχικά είναι πριν και μετά την καταστροφή, μετά είναι ανάμεσα σε διαφορετικές περιόδους-βάρδιες από όπου προκύπτει και ο τίτλος. Νομίζω το πριν υστερεί λίγο αν και μου μοιάζει ελαφρώς πιο καλογραμμένο near future scifi. Το μετά προχωρά και μετά από γεγονότα του πρώτου βιβλίου και μας δείχνει τι έπαιζε σε άλλα σιλό την περίοδο εκείνη. Αρκετά διαφωτιστικό. Τουλάχιστον δείχνοντάς μας την όλη εικόνα ανοίγει την όρεξη για τη συνέχεια κι ελπίζω το 3ο βιβλίο να είναι στα επίπεδα του 1ου. Άλλωστε το έχω και σύντομα θα το διαβάσω. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 31, 2015 Share Posted December 31, 2015 Extras Του Scott Westerfeld Βαθμολογία: 3+1,5 = 4,5 Τελευταίο μέρος της σειράς δημοφιλούς σειράς Uglies. Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοια τα αποφεύγω συνήθως καθώς δεν μου πολυαρέσει του τρέντι μοντέρνο young adult post apocalyptic τύπου Hunger games clones. Αλλά το βρήκα φτηνό στα Ελληνικά, ξέρω ότι ο Westerfeld είναι όντως καλός συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας, κι όχι κάποιος που είπε να γράψει κάτι που πουλάει. Βέβαια, το κακό είναι ότι ο τύπος φαίνεται να βάζει νερό στο κρασί του και να προσπαθεί να ρίξει το επίπεδό του (αν είναι όντως καλός) σε αυτό του απλού, εμπορικού βιβλίου. Ο κόσμος των Uglies είναι ουτοπικές πόλεις του μέλλοντος όπου τα παιδιά μεγαλώνουν μάλλον κανονικά ως τα 16 οπότε παύουν να είναι κανονικοί (Άσχημοι) μέσω επεμβάσεων και γίνονται Όμορφοι για να κουμπώσουν έτσι στην κοινωνία που έχουν επιβάλει οι κυβερνήσεις. Φυσικά έχουμε μια νεαρή επαναστάτρια, έχουμε αντιστασιακούς, εξεγέρσεις, όλα όσα περιμένει κανείς από μια σειρά αυτού του είδους. Και φτάνουμε στο 4ο βιβλίο το οποίο μοιάζει μάλλον σαν το 4ο βιβλίο μιας τριλογίας. Η ιστορία μάλλον ολοκληρώνεται στο 3ο βιβλίο. Τώρα πλέον όμως συναντάμε κι άλλον έναν εξωτερικό παράγοντα που απειλεί τόσο την παλιά κοινωνία όσο και τη νέα κοινωνία που φτιάχτηκε από την ηρωίδα και την παρέα της. Εδώ βλέπουμε την πινελιά ενός συγγραφέα ΕΦ με κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες ενώ και η ηρωίδα δεν είναι τόσο χαριτωμένα μονοδιάστατη και κλισέ όσο στα πρώτα βιβλία. Βλέπουμε και κάτι πέρα από τους άγριους, ημιάγριους, άσχημους, όμορφους, ειδικούς που συνθέτουν την κοινωνία των πρώτων βιβλίων. Κάτι πιο παγκόσμιο θα έλεγα. Όχι ότι πρόκειται για σπουδαίο βιβλίο αλλά προσθέτει κάτι στο έργο ενώ ομολογώ δεν το περίμενα σε μια τόσο κλισέ και μέτρια σειρά ΕΦ. Για αυτό και νομίζω πλησιάζει τη βάση αλλά επειδή 3/5 βάζω σε βιβλία που μου άρεσαν και τα συνιστώ σε αυτό ντε φάκτο βάζω κάτω από τη βάση, αν και οριακά, οπότε δεν θα το συνιστούσα σε όλους. Κοινώς, αν θέλει κάποιος να διαβάσει βιβλία τέτοιου είδους (περί ορέξεως…) και πιάσει τη συγκεκριμένη σειρά αξίζει να διαβάσει και το τελευταίο αλλά να μην περιμένει τίποτα το σπουδαίο. Γρήγορο και ανάλαφρο ανάγνωσμα που όμως στερείται ιδιαίτερης ποιότητας. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 31, 2015 Share Posted December 31, 2015 Replay Του Ken Grimwood Βαθμολογία: 5,5+3,5 = 9 Νομίζω όλοι έχουμε σκεφτεί πως θα ήταν αν γυρίζαμε πίσω και αλλάζαμε κάποιες πράξεις μας στο παρελθόν και ξαναζούσαμε κάπως διαφορετικά. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί μου είχε κολλήσει αυτή η σκέψη μετά την ταινία Mr Destiny. Βέβαια ήμουν ακόμη μικρός, οπότε δεν είχα και πολλά να αλλάξω. Το λοιπόν ο ήρωας εδώ πεθαίνει στα 43 του ξαφνικά κι επιστρέφει στα νιάτα του για να ξαναζήσει έχοντας όμως τη μνήμη της προηγούμενης ζωής. Οκ, το πρώτο πέρασμα είναι ψιλοσυνηθισμένο, με όλα όσα θα περίμενε κανείς. Αλλά μόλις ξαναφτάνει στα 43 ξαναπεθαίνει. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται αν και ελαφρώς διαφορετική. Σταδιακά οι αλλαγές γίνονται πιο φανερές, μπαίνουν κι άλλα πρόσωπα στην υπόθεση, υπάρχει μια αναζήτηση όχι απλά του νοήματος της ζωής και της επιτυχίας αλλά και του γιατί και πως συμβαίνει αυτό. Πως μπορεί να σταματήσει ή αν μπορεί να συνεχιστεί. Νομίζω ότι από τις διάφορες ταινίες και ιστορίες που πραγματεύονται αυτό το αρκετά ενδιαφέρον θέμα το συγκεκριμένο βιβλίο το εξερευνά καλύτερα από όλα ενώ και η γραφή του Grimwood είναι πολύ καλή. Πραγματικά απορώ πως ο τύπος δεν έκανε μεγαλύτερη επιτυχία. Η ιστορία έχει φυσικά φιλοσοφικά ερωτήματα, έρωτα, κοινωνικοπολιτικά προβλήματα, μεταφυσική και τα πάντα όλα. Και οι χαρακτήρες μοιάζουν να είναι αρκετά αληθινοί ακόμη και σε τόσο περίεργες καταστάσεις στις οποίες συχνά τους συναντούμε. Ήμουν σε δίλημμα αν θα το βάλω στα αγαπημένα μου βιβλία ή όχι. Κάτι του λείπει για να με ενθουσιάσει πραγματικά και να του βάλω άριστα αλλά ομολογώ πρόκειται για πολύ καλό βιβλίο, κι όχι απλά ένα καλό βιβλίο φανταστικής λογοτεχνίας. Άνετα διαβάζεται από μη φαν του είδους. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 3, 2016 Share Posted January 3, 2016 Ρόμπερτ Σίλβερμπεργκ - Οι Θήβες των εκατό πυλών: 4+3.5=7.5 Σχόλιο εδώ: Robert Silverberg Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted January 10, 2016 Share Posted January 10, 2016 (edited) Philip K. Dick, The Man in the High Castle, Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο, 6+4=10 (σχόλιο: http://community.sff.gr/topic/979-philip-k-dick/page-11 ) Edited January 10, 2016 by Myyst 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 15, 2016 Share Posted January 15, 2016 (edited) Ανδρέας Ντούπας - Ο μεταλλικός γιος Αυτή είναι η δεύτερη επαφή μου με το έργο του Ανδρέα Ντούπα, μετά την συμπαθητική συλλογή διηγημάτων "Κραυγές από το υπερπέραν" που διάβασα τον Σεπτέμβριο του 2012. Ουσιαστικά και εδώ έχουμε να κάνουμε με διηγήματα, τέσσερα συγκεκριμένα, μιας και η δομή του βιβλίου είναι σπονδυλωτή, με συνδετικό κρίκο να είναι η αφήγηση τους από δυο πρωταγωνιστές που συμμετέχουν και στα τέσσερα διηγήματα. Πρόκειται για δυο ηλικιωμένους επιστήμονες, που έχουν πάει για ψάρεμα, και αφηγούνται στον εγγονό τους τις εμπειρίες τους από την δημιουργία και την συναναστροφή τους με εξελιγμένα και ευφυή ρομπότ. Διαβάζοντας το συμπαθητικό, ευχάριστο και ευκολοδιάβαστο αυτό βιβλιαράκι, μου ήρθαν στο νου οι ιστορίες του Ισαάκ Ασίμοφ γύρω από τα ρομπότ. Φυσικά το ύφος είναι διαφορετικό και η ποιότητα όχι στο ίδιο επίπεδο, όμως υπήρχαν και εδώ προβληματισμοί και συμπεράσματα για την τεχνολογική ανάπτυξη και τις αναπόφευκτες συνέπειες στην ανθρώπινη κοινωνία, σε περίπτωση εξέλιξης των ρομπότ. Επίσης μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες οι μικρές αλλαγές που έγιναν στους τρεις πασίγνωστους νόμους της ρομποτικής. Η γραφή είναι σίγουρα ξεκούραστη και ευκολοδιάβαστη, με αρκετές τεχνολογικές αναφορές και ορολογίες, όμως πολλοί διάλογοι δεν μου φάνηκαν και ιδιαίτερα καλογραμμένοι, ενώ κάποιες στιγμές οι δυο χαρακτήρες φέρονταν σαν καρικατούρες (ειδικά ο ένας). Γενικά πέρασα καλά και θα το πρότεινα για κάτι ψυχαγωγικό και ελληνικό σχετικά με ρομπότ και λοιπές σκεπτόμενες μηχανές, αρκεί οι απαιτήσεις σας να μην είναι ιδιαίτερα υψηλές. 3.5+3=6.5 Edited January 15, 2016 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted January 17, 2016 Share Posted January 17, 2016 Octavia E. Butler - FledglingΜια ΕΦ ιστορία με βαμπίρ, με πολύ ζουμί, λίγο αίμα, καθόλου τρόμο! Πάρα πολύ καλό.8,5/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 21, 2016 Share Posted January 21, 2016 Τζιν Μαρτς - Σάκουα Αν ψάξετε στο ίντερνετ δεν θα βρείτε τίποτα για τον συγγραφέα και την δουλειά του, μόνο αυτό το βιβλίο υπάρχει σε λίγες ιστοσελίδες μεταχειρισμένων βιβλίων, και αυτό ήταν όλο. Τώρα πως το βρήκαν οι εκδόσεις ΒΙΠΕΡ και το έφεραν στην Ελλάδα, ένας Θεός ξέρει. Ή γιατί επέλεξαν το συγκεκριμένο και όχι κάποιο πιο γνωστό παλπ... Τέλος πάντων. Λοιπόν, καλούτσικο ήταν. Αν δεν έχετε και πολλές απαιτήσεις και είστε έτοιμοι για ένα παλπ μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας γραμμένο την δεκαετία του '70, δεν θα περάσετε και άσχημα. Προσωπικά πέρασα αρκετά καλά, αν και δεν πείστηκα από κάποια πράγματα. Όσον αφορά την ιστορία, πρωταγωνιστής είναι ο Μάρκους Σάκουα, ένας πρώην Συνταγματάρχης του στόλου των Ενωμένων Γήινων Αποικιών, που τώρα σερβίρει ποτά σε μια κακόφημη ταβέρνα σε μια άθλια πόλη στην αποικία Ζάρα ΙΙ. Κατάντησε να είναι στο ίδιο επίπεδο μ'έναν αλήτη, λόγω μιας άκρως αποτυχημένης αποστολής σ'έναν πλανήτη σε διαφορετικό αστρικό σύστημα λίγα χρόνια πριν, με το πλήρωμα του να εξολοθρεύεται (μόνο ο ίδιος την γλίτωσε). Κάτι το παράξενο τον συνδέει με τον πλανήτη αυτό, κάτι που πιθανότατα έχει σχέση με την καταγωγή του. Ακούει παράξενες φωνές να τον καλούν σε μια ξένη γλώσσα και βλέπει περίεργα οράματα. Μια δεύτερη αποστολή είναι έτοιμη για τον ίδιο πλανήτη και μια μυστηριώδης γυναίκα θα του ζητήσει να έρθει. Τότε θα βρει τις απαντήσεις στις φωνές και τα οράματα... Τίποτα το τρομερό από άποψη πλοκής και ιδεών, πάντως σαν περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας διαβάστηκε πολύ ευχάριστα και με ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Μου θύμισε ταινίες φαντασίας με χαμηλό μπάτζετ, που περνάς καλά όταν τις βλέπεις, αλλά μετά από λίγο τις ξεχνάς. Η γραφή μου φάνηκε άκρως ευκολοδιάβαστη και γενικά αρκετά καλή (για παλπ μυθιστόρημα τουλάχιστον), με καλές περιγραφές συναισθημάτων και καταστάσεων και με ρεαλιστικούς διαλόγους. Προτείνεται σε όσους έχουν φάει τα βιπεράκια με τα κουτάλια και δεν έχουν πρόβλημα με άγνωστα παλπ μυθιστορήματα του Φανταστικού. 4+3=7 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted January 22, 2016 Share Posted January 22, 2016 (edited) Πω πω το είχα πάρει όταν κυκλοφόρησε και ίσως το έχω ακόμα στα μπαούλα. Θα το ψάξω. Edited January 22, 2016 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 22, 2016 Share Posted January 22, 2016 (edited) Τζον Κρίστοφερ - Η Πόλη του Χρυσού και του Μολύβδου Δεύτερο βιβλίο της εφηβικής σειράς επιστημονικής φαντασίας "Τρίποδες", με την ιστορία να ξεκινάει σχεδόν από το σημείο που τελείωσε η ιστορία του πρώτου βιβλίου της σειράς, με τον τίτλο "Τα Λευκά όρη". Πέρυσι τον Μάρτιο ξεκίνησα την σειρά, έπρεπε να περάσουν τόσοι μήνες μέχρι τελικά να την συνεχίσω. Πάντως θυμόμουν αρκετές λεπτομέρειες! Ο δεκατετράχρονος πρωταγωνιστής μας, ονόματι Γουίλ Πάρκερ, είναι πλέον μέλος της οργάνωσης των ελεύθερων ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στους Κυρίαρχους εξωγήινους που κατέλαβαν τον πλανήτη μας. Μαζί με δυο φίλους-συντρόφους του θα αναλάβει μια επικίνδυνη αποστολή: Να καταφέρει να μπει μέσα σε μια από τις πόλεις των εξωγήινων και να μάθει πως είναι, πως λειτουργούν και ποια είναι τα τρωτά τους σημεία. Ο κίνδυνος για τον ίδιο και τους φίλους του θα είναι τεράστιος. Η ιστορία κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με αυτήν του πρώτου βιβλίου, έτσι γεμάτη με δράση και ηρωισμούς όπως είναι, η γραφή παραμένει καλή, ευκολοδιάβαστη και αρκετά περιγραφική, ενώ υπήρξαν και κάποιες ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις για τους κακούς της ιστορίας. Το βιβλίο απευθύνεται σε νεαρότερες ηλικίες, σίγουρα όμως διαβάζεται ευχάριστα και με ενδιαφέρον και από μεγαλύτερους και έμπειρους αναγνώστες στο είδος της επιστημονικής φαντασίας. Προσωπικά πέρασα καλά και με αυτό το βιβλίο, που μου φάνηκε ελάχιστα καλύτερο από το πρώτο. Λίαν συντόμως (αυτή την φορά το εννοώ!) θα πιάσω και το τρίτο βιβλίο. 4.5+3.5=8 Edited January 22, 2016 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted January 24, 2016 Share Posted January 24, 2016 Joe Haldeman, All My Sins Remembered, Θυμάμαι τις Αμαρτίες Μου, 4+4=8 σχόλιο: http://community.sff.gr/topic/16648-joe-haldeman/ Επίσης μια αλλαγή αξιολόγησης: China Mieville, The City & the City, Η πόλη και η Πόλη, 6+4=10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fan-tasy Posted January 31, 2016 Share Posted January 31, 2016 Επιστροφή στη Γη, ΖελάζνιΈνα όμορφο βιβλίο και σχετικό με την Ελλάδα! Δημιουργεί αρκετές απορίες που σταδιακά λύνονται, σε κρατάει να το διαβάσεις, αλλά σαν σύνολο το περίμενα λίγο καλύτερο. Επίσης σαν μέγεθος θεωρώ ότι ήταν σχετικά μικρό και θα μπορούσε να είχε χτίσει λίγο παραπάνω στην ιστορία.4,5 & 3,5 = 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted February 1, 2016 Share Posted February 1, 2016 Max Brooks – World war ZΠολύ ενδιαφέρον βιβλίο, με πρωτότυπη περιγραφή και με αρκετή τροφή για σκέψη, λίγο κουραστικό όμως. 7/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted February 2, 2016 Share Posted February 2, 2016 Νομίζω πως δεν το έχω αξιολογήσει αυτό, οπότε: Max Brooks, World War Z, 4+2=6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rov Posted February 2, 2016 Share Posted February 2, 2016 Καλησπέρα, Δωδέκατο post από εμένα στις αξιολογήσεις. Η πόλη 3 (Μπλέικ Κράουτς): Το τρίτο βιβλίο της τριλογίας του Κράουτς είναι γρήγορο, με συνεχή εξέλιξη της πλοκής και της δράσης, άκρως περιγραφικό και τελικά, πετυχημένο. Υπάρχουν βέβαια πολλές στιγμές που νομίζεις ότι διαβάζεις κάτι άλλο, κατώτερο σίγουρα και ίσως ακόμη και ένα αισθηματικό βιβλίο, ωστόσο η ιστορία και ο κόσμος που έχει δημιουργήσει ο Κράουτς είναι τόσο εφιαλτικά, που από μόνα τους δεν σε αφήνουν να σταματήσεις την ανάγνωση. Και τελικά, το τέλος φτάνει, σίγουρα διαφορετικό από ό,τι περιμένεις και ναι, με πολλές στιγμές που αναρωτιέσαι για ποιον λόγο υπάρχουν -αυτές οι στιγμές, όμως κλείνοντας το βιβλίο, δεν γίνεται να μην αναρωτηθείς γιατί δεν συνέχιζε κι άλλο. Αυτό είναι λοιπόν και το πιο σημαντικό πλεονέκτημα του «Η πόλη 3», μαζί και με τα προηγούμενα 2 βιβλία, ότι ο Κράουτς σε βάζει σε έναν κόσμο και διηγείται μια ιστορία, που σίγουρα δεν θες να τελειώσει. Βαθμολογία: 5,5 + 3,0=8,5 Υδάτινο Μαχαίρι (Πάολο Μπατσιγκαλούπι): Το νέο βιβλίο του Μπατσιγκαλούπι είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον ανάγνωσμα, που αναγνωρίζεται άμεσα ως βιβλίο του συγγραφέα τόσο λόγω των οικολογικών του μηνυμάτων, όσο και της ίδιας του της γραφής, που προσωπικά δεν με έχει ενθουσιάσει ούτε στα προηγούμενα 2 του βιβλία που έχω διαβάσει. Σε ό,τι αφορά τώρα στο νέο, η πλοκή στις πρώτες σελίδες είναι αργή, έως βαρετή θα έλεγα, ωστόσο μετά περίπου από τα 2/5 του βιβλίου αλλάζει και γίνεται σαφώς πιο ενδιαφέρουσα, με τον συγγραφέα να μας δείχνει -επιτέλους- το που το πάει. Και εξελίσσεται μέχρι τέλους άκρως επιτυχημένα, σε μια περιπλάνηση που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη - παρά το προβλέψιμο τέλος. Εκεί που κερδίζει ο Μπατσιγκαλούπι είναι στην περιγραφή της όλης κατάστασης, σε κοινωνίες που «διψούν» για νερό, εκεί που το χάνει όμως, είναι σε πολλές μη χρειαζούμενες ηθικές δικαιολογίες στο γιατί κάνουν αυτό που κάνουν οι ήρωές του και σε αρκετές σκηνές τηλεοπτικής σαπουνόπερας. Συνολικά, ένα ευχάριστο ανάγνωσμα με μια ενδιαφέρουσα ιδέα, που θα μπορούσε όμως να είχε υλοποιηθεί πιο μεστά. Βαθμολογία: 4,0 + 3,0=7,0 Αφανισμός (Τζεφ Βαντερμίερ): Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας της Νότιας Ζώνης του Βαντερμίερ, είναι ένα ανάγνωσμα με μια αγωνιώδη εξέλιξη της πλοκής, που προσωπικά μου θύμισε έντονα βιβλία του Τζέημς Μπάλαρντ και μαζί ελαφρώς, το περίφημο «Πικ νικ διπλα στο δρόμο», χωρίς ουδέποτε βέβαια να φθάνει στο επίπεδο του βιβλίου των αδελφών Στρουγκάτσκι. Σφιχτοδεμένο, σύντομο και γρήγορο, το βιβλίο του Βανερμίερ μας μιλά για την τύχη μιας 4μελούς αποστολής αποκλειστικά αποτελούμενης από γυναίκες στην μυστήρια Περιοχή Χ, με μια εξ αυτών να εξιστορεί τα όσα συμβαίνουν. Γενικά, δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε, κυρίως επειδή δεν εξηγούνται κάποια βασικά πράγματα που θα ήθελα (περιμένω τα δύο επόμενα βιβλία μήπως και εάν), ωστόσο εάν ξεφύγεις από τα «γιατί» και «πως», μπορείς να περάσεις ευχάριστα διαβάζοντας ένα βιβλίο αρκετά διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Και το «διαφορετικό» έγκειται στο γεγονός ότι μετά από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, το νόημα φεύγει από την αποστολή και τη σημασία της, αλλά αντίθετα, ο αναγνώστης προσπαθεί να καταλάβει τελικά το τι συμβαίνει σε αυτή την Περιοχή Χ. Προσοχή, όχι όμως το γιατί -επαναλαμβάνω- συμβαίνει. Και, σταματώντας εδώ, η βαθμολογία μου είναι: Βαθμολογία: 3,0 + 3,0=6,0 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 16, 2016 Share Posted February 16, 2016 (edited) Τζον Κρίστοφερ - Η Λίμνη της Φωτιάς Τρίτο και τελευταίο βιβλίο της νεανικής σειράς επιστημονικής φαντασίας "Οι Τρίποδες", που αποτελείται από τρία βασικά βιβλία (αυτά που διάβασα δηλαδή) και ένα πρίκουελ με τον τίτλο "When the Tripods Came", το οποίο μας δείχνει πως οι εξωγήινοι κατέκτησαν την Γη (δυστυχώς το συγκεκριμένο δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά). Νομίζω ότι η σειρά κλείνει ικανοποιητικά με το τρίτο αυτό βιβλίο. Η ιστορία αρχίζει ακριβώς από το σημείο που τελείωσε η ιστορία του δεύτερου βιβλίου, με τον νεαρό Γουίλ Πάρκερ να γυρίζει στο κρησφύγετο των συμμαχητών του με σημαντικότατες πληροφορίες γύρω από τις πόλεις των εξωγήινων, την λειτουργία τους, τον τρόπο σκέψης τους, τα μειονεκτήματά τους κλπ. Έτσι, υπάρχουν περισσότερες ελπίδες για τους ανθρώπους ώστε να ανατρέψουν και να αφανίσουν τους εξωγήινους, πριν να είναι αργά για την Γη... Τα πράγματα δεν αλλάζουν όσον αφορά την πλοκή, την ποσότητα της δράσης και την γραφή, όλα παραμένουν στο ίδιο καλό επίπεδο με τα δυο προηγούμενα βιβλία. Έτσι και αυτό προσφέρει την ίδια ψυχαγωγία στον αναγνώστη. Απλά μου φάνηκε λιγάκι κατώτερο σε σχέση με το δεύτερο βιβλίο, το οποίο θα έλεγα ότι είναι και το καλύτερο και πιο ενδιαφέρον της τριλογίας (με μικρή διαφορά πάντως). Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα ικανοποιητικό τέλος μιας ωραίας και διασκεδαστικής σειράς επιστημονικής φαντασίας. Φυσικά η σειρά απευθύνεται κατά κύριο λόγο σε νέα παιδιά (με ό,τι συνεπάγεται αυτό στις λεπτομέρειες της κοσμοπλασίας, την γραφή κλπ), όμως νομίζω ότι μπορεί να διαβαστεί πολύ ευχάριστα και από πιο έμπειρους αναγνώστες στο είδος. Εγώ χάρηκα που την διάβασα. 4+3.5=7.5 Edited February 16, 2016 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 19, 2016 Share Posted February 19, 2016 Πάολο Μπατσιγκαλούπι - Πνιγμένες πόλεις: 5+3.5=8.5 Σχόλιο εδώ: Paolo Bacigalupi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted February 21, 2016 Share Posted February 21, 2016 Brian Aldiss, Non-Stop, Ταξίδι Χωρίς Τέλος, 4+4=8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted February 22, 2016 Share Posted February 22, 2016 Andy Weir - The Martian Πολύ hard (έως heavy) SF (όχι το αγαπημένο μου είδος) και πολύ Αμερικάνικο. Επίτευγμα στα επιστημονικά (αν και δεν μπορώ να πω ότι έχω την δυνατότητα να ελέγξω την αληθοφάνειά τους). Ελάχιστα ακουμπάει την τεράστια μοναξιά (που την ήθελα περισσότερο φανερή). Αρκετά κουραστικό και με προβλέψιμο τέλος. 4/10 Υ.Γ. Με τέτοια εξέλιξη, ο τίτλος θα έπρεπε να ήταν: Ο άνθρωπος που του ευχήθηκε ο Μητσοτάκης: “Καλό ταξίδι, ΟΛΑ να πάνε καλά” 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 22, 2016 Share Posted February 22, 2016 χεχε καλό, αλλά γιατί το έβαλες σε σπόιλερ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted February 29, 2016 Share Posted February 29, 2016 χεχε καλό, αλλά γιατί το έβαλες σε σπόιλερ; Για την λέξη με κεφαλαία... Octavia E. Butler – Kindred Άλλο ένα πολύ καλό βιβλίο της Buttler. Ιδέα, χαρακτήρες, γραφή, νόημα υψηλού επιπέδου. 9/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.