Guest silversoldier Posted September 14, 2006 Share Posted September 14, 2006 (edited) Σαν γιασμεμι, ως διόσμος φανήκανε φτηνα δεφτέρια και οσμηστήκανε όλοι την δουλεια και απο χωριό γινηκαν πόλη. Τραπέζια στήσαν και χορούς μα όλοι τους, βουβά αηδόνια καθώς τους πήρανε ψυχή τα χρόνια! Σαν ευγένεια, ως λόγο γινήκανε πολλοί ερωτευμένοι και 'κει απο βιώματα βγήκαν ιστορίες έτσι όλοι νομίζαν πως τα 'χαν ζήσει. Είδα ματιές ξεκάθαρες να σβήνουν καθώς η μέρα άρχιζε, φευγάτη μα κάθετι στην ύπαρξη ζητούσε ένα "κάτι"! Έτσι σαν χρόνος, ως τρελάρας απέμεινα σε κάτι ξάρτια να βόσκω μες τις μυρωδιές, τη βρώμα ενώ κάποιοι τις καλούσαν κωμωδίες. Στο τέλος, σαν να ξέχασα το ψέμα σαν να αποκοιμίθηκα στο βράχο και μονάχα το γνωστό μου όνειρο θυμηθηκα! Edited September 14, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.