constantinos Posted February 6, 2009 Share Posted February 6, 2009 QUOTE Εγώ απλά κάνω κάτι που έχω ανάγκη να κάνω και προσπαθώ να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Ο όρος καλλιτέχνης είναι πολύ βαρύς για μένα. Συμφωνώ με τον Κίτσο στο γιατί κάνω αυτό που κάνω. Τον όρο συγγραφέας δεν τον συμπαθώ όπως κι o mman γιατί με παραπέμπει σε κάτι βαρύ κι ασήκωτο έστω κι αν περιγράφει με ακρίβεια μια ιδιότητα. Είναι αυτή η γεύση που κουβαλά που δεν μου πολυαρέσει και προτιμώ των όρο παραμυθάς ή απλά κάποιος που γράφει ιστορίες. Για το καλλιτέχνης έχω μια θεωρία με την οποία ίσως πολλοί να μη συμφωνούν: για μένα καλλιτέχνης είναι εκείνος που δημιουργεί από το τίποτα κάτι το οποίο δεν έχει προφανή χρησιμότητα, προκειμένου να εκτονώσει μια εσωτερική ανάγκη. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι γνωστός ή όχι, πετυχημένος ή αποτυχημένος. Για μένα ο άνθρωπος που θα σταθεί μπροστά στο κενό και θα φτιάξει κάτι μέσα από την καρδιά και τη φαντασία του είναι καλλιτέχνης. Τελείωσε! Από κει και πέρα, φυσικά και μπορεί να καταταγεί σε κάποια κατηγορία από τους διάφορους κριτικούς. Καλός καλλιτέχνης, μέτριος καλλιτέχνης, κακός κτλ. Είναι όμως καλλιτέχνης. Αντιθέτως δε θεωρώ ότι ο όρος καλλιτέχνης στέκει (σύμφωνα με τον ορισμό που εγώ του έχω δώσει) για τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές. Νομίζω πως ο πιο σωστός όρος θα ήταν να τους ονομάζαμε ερμηνευτές. Δεν δημιουργούν, ερμηνεύουν. Εξαιρούντε φυσικά όσοι είναι ταυτόχρονα και σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, στιχουργοί και συνθέτες εκτός από ερμηνευτές. Αυτοί είναι και καλλιτέχνες… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted February 6, 2009 Share Posted February 6, 2009 Και πολύ σωστά γιατί το επί πληρωμή δε σημαίνει απαραίτητα «καλλιτέχνης» ίσως να είναι πιο κοντά στο «επαγγελματίας» και αυτά τα δύο τις περισσότερες φορές είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Θα συμφωνήσω Κωστή. Απλώς σκέφτομαι: αν καλλιτέχνης είναι αυτός που "ασκεί μια εκ των καλών τεχνών" (Τεγόπουλος-Φυτράκης) ή θα πρέπει να πω ότι από την πρώτη στιγμή που έγραψα κάτι (π.χ. μια ιστορία) ήμουν/είμαι καλλιτέχνης ή θα πρέπει να βρω ένα άλλο όριο, για να αυτοοριστώ. Και ψάχνω, ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το όριο; -Νιώθω καλλιτέχνης: όχι -Οι άλλοι με λένε καλλιτέχνη: όχι -Ζω "σαν" καλλιτέχνης: όχι -Κάνω "καλή" τέχνη: πώς φαίνεται αυτό; Πώς μπορώ να πω αν τα τεχνουργήματά μου είναι αρκετά "καλά"; Αν ρωτήσω τον εαυτό μου αν αυτά που γράφω είναι καλά θα πω ναι! είναι πολύ καλά! ΟΛΑ ΤΟΥΣ! (μήπως όμως είμαι λιγουλάκι μεροληπτικός; ) Και καταλήγω: ίσως, αν κάποτε βρεθεί κάποιος να με πληρώσει γι' αυτά (και πάλι, όχι απαραίτητα σε χρήμα!) να είναι αυτό μια μικρή ένδειξη ότι καλλιτεχνώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted February 6, 2009 Share Posted February 6, 2009 Δε θα μπορέσω να διαφωνήσω. Θα συμπληρώσω μόνο ότι το καλύτερο κριτήριο ίσως να είναι ο χρόνος και η αντοχή ενός έργου σε αυτόν. Οπότε, κατά την άποψη μου πάντα, ο καθένας κρίνεται αντικειμενικότερα όταν εκείνος δεν είναι παρά μια ανάμνηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted February 6, 2009 Share Posted February 6, 2009 Θα συμπληρώσω μόνο ότι το καλύτερο κριτήριο ίσως να είναι ο χρόνος και η αντοχή ενός έργου σε αυτόν. Οπότε, κατά την άποψη μου πάντα, ο καθένας κρίνεται αντικειμενικότερα όταν εκείνος δεν είναι παρά μια ανάμνηση. Χεχε, κι ύστερα νόμιζα ότι εγώ ήμουν πολύ απαιτητικός με τον εαυτό μου. Ίσως να μετονομάσουμε το poll σε: "Πιστεύετε ότι τα εγγόνια σας θα σας θεωρούν καλλιτέχνη;" ή το πιο επίκαιρο: "Ήταν ο παππούς σας καλλιτέχνης;" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 6, 2009 Share Posted February 6, 2009 Πιστεύω πως όταν χτυπιέστε να ορίσετε τι είναι "καλλιτέχνης" και αν είστε ή όχι ή ποιος αληθινά είναι...χάνετε κάποια σημαντική ουσία. Συγνώμη, έπρεπε να μην πω "εσείς" αλλά να βάλω και τον εαυτό μου στο τσουβάλι. Γιατί περνώ κι εγώ από σκέψεις και καταλήγω ίσως να χάνω την ουσία. Από μικρός έκαιγε ένας πόθος στα σωθικά μου. Τον ένιωθα όταν έβλεπα ταινίες στον κινηματογράφο. Τον κατάλαβα αυτόν τον πόθο και του έδωσα μορφή όταν έγινα 15. Στα 45 έχω ξεμείνει με τον πόθο. Είναι όμως σκηνοθέτης μόνο όποιος σκηνοθετεί, και αμοίβεται γι αυτό στη ζωή; Φανταστείτε έναν σκηνοθέτη, με τις ωραιότερες ταινίες του κινηματογράφου στο μυαλό του, που η ζωή δεν θα του δώσει ποτέ την ευκαιρεία να ολοκληρώσει το όνειρο του. Φανταστείτε έναν ατάλαντο έως μέτριο σκηνοθέτη που θα του δοθούν όλες οι ευκαιρίες. Ποιος από τους δύο είναι καλλιτέχνης; Έχω έναν φίλο που κάποτε όλο με σύστηνε σε παρέες "από δω ο Ντίνος, σκηνοθέτης." Του έλεγα "σταμάτα, θα είμαι σκηνοθέτης όταν σκηνοθετήσω". Η φιλοσοφία του έλεγε "ήσουν σκηνοθέτης φίλε μου από την στιγμή που το αποφάσησες, το κυνήγησες κι έφυγες στην Αμερική για να το σπουδάσεις." Ταινίες λοιπόν δεν σκηνοθέτησα. Αδυνατώντας να ανοίξω εκείνη την πόρτα, πήγα να γίνω λογιστής ή υδραυλικός; Άρχισα να γράφω σενάρια. Μου βγήκε μόνο μια ταινία, κάποια κινούμενα σχέδια, και τίποτα άλλο σε μικρή ή μεγάλη οθόνη. Κατέληξα σερβιτόρος ή πωλητής; Άρχισα την συγγραφή, έκδοσα διηγήματα, βραβεύτηκα και τώρα περιμένω το πρώτο μου βιβλίο. Είμαι καλλιτέχνης; Αν δεν είμαι, τι είμαι; Κι αν σας αρέσουν τα διηγήματα μου, να ήταν τόσο χειρότερα τα σενάρια μου; Κι αν ήταν και τα σενάρια μου το ίδιο καλά, ποιος μας λέει πως δεν θα γινόμουν και καλός σκηνοθέτης; Δεν είμαι λοιπόν σκηνοθέτης επειδή δεν τα κατάφερα; Λέτε ε; [Και η θεία σας η Μαρίκα, που αφιερώνει κάποιο χρόνο σε ζωγραφική, αφήνοντας τις μπάμιες στην κατσαρόλα να σιγοβράζουν, όσο χάλια και να ζωγραφίζει...το θέμα είναι ο "πόθος" της. Της αρέσουν τα χρώματα όταν τόσοι άλλοι αδιαφορούν. Η θεία η Μαρίκα είναι καλλιτεχνική ψυχή.] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted February 6, 2009 Share Posted February 6, 2009 "Καλλιτέχνης θα πει μοναξιάς φυλακή και της πίκρας κανάλι Καλλιτέχνης θα πει να μιλάς με σιωπή και να ακούνε οι άλλοι...." Επειδή με αυτά τα κριτήρια... ούτε το "Κ" από το καλλιτέχνης δεν πετυχαίνω... Θεωρώ, οτί τελικά απλά προσπαθώ να πετύχω τον στόχο του μέτριου συγγραφέα.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted February 7, 2009 Share Posted February 7, 2009 Χτες πήγα σε μια μεταμεσονύχτια παράσταση και επειδή είχα διαβάσει ήδη αυτό το τόπικ, το θέμα γυρνούσε στο μυαλό μου. Αναρωτιέμαι γιατί μερικοί έχετε συνδέσει τη λέξη καλλιτέχνης με το χρήμα και το αν έχετε εκδόσει κάποιο βιβλίο. Θέλετε να μου πείτε ότι η Ντενίση που βγάζει ένα σωρό λεφτά απ' τις παραστάσεις της είναι μεγαλύτερη καλλιτέχνιδα απ' αυτά τα παιδιά που πήγα και είδα χτες σ' ένα μικρό θεατράκι(που μετα βίας έμοιαζε με θέατρο βασικά);;; Σημασία έχει το πως αισθάνεται ο καθένας. Εγώ ασχολούμαι όλη μου τη ζωή με τα διάφορα καλλιτεχνικά, από πολύ μικρή. Ίσως δεν είμαι καν καλή σε αρκετά από αυτά, όμως χωρίς αυτά δεν είμαι πλήρης, δεν είμαι χαρούμενη. Τι να πω, ότι είμαι φοιτήτρια; Πραγματικά αν μπορούσα να ζήσω απ' αυτά που γράφω ή ζωγραφίζω ή φτιάχνω ή απ' το θέατρο με το οποίο ψιλοασχολούμαι θα το έκανα. Θα παρατούσα φυσιολογίες και μετεωρολογίες. Οπότε συμφωνώ απόλυτα με τον Ντίνο και απάντησα ναι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 7, 2009 Share Posted February 7, 2009 Θυμάστε όλους εκείνους τους καραγκιόζηδες που τραγουδούσανε τις αθλιότητες του Καρβέλα στην Ανίτα Πάνια; Αυτοί ήταν καραγκιόζηδες, δεν ήταν καλλιτέχνες. Και μου αρέσει που δε τους δέχονταν σαν συμμετοχές στα βραβεία τραγουδιού (άλλη κομπίνα κι αυτήν, άκου βραβεία τραγουδιού!). Ο Καρβέλας έχει γράψει από τα πιο τρελιάρικα τραγούδια που υπάρχουν στην Ελλάδα και τον θεωρώ καλλιτέχνη με τα όλα του. Άσχετα που πολλά του τραγούδια είναι ψιλο-κλεμένα ή γελοία. Άκου τραγούδι "Ο σκύλος μου είναι γκέι"! Τόσο τρελό που είναι, τι άλλο μπορεί να είναι παρά τέχνη; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 7, 2009 Share Posted February 7, 2009 Ψήφισα "όχι" χωρίς να δω τα posts. Τώρα που τα βλέπω θα συμφωνήσω κατ' αρχήν με τον Κίτσο και τον Constantino. Αμέσως μετά επίσης συμφωνώ με την White unicorn. Λίγο πολύ το τελευταίο που σκέφτομαι όταν καθίσω να γράψω είναι η τέχνη. Μου αρέσει να λέω μια ιστορία, αυτό είναι όλο. Αν αρέσει και στους άλλους, ακόμη καλύτερα. Από όποια μεριά και να το ψάξω, δεν νομίζω να ταυτίζομαι πουθενά με τους ανθρώπους που έχουν τις πρωτοποριακές ιδέες ή που ακολουθούν συνειδητοποιημένα κάποιο ρεύμα. Άσε που ο όρος Καλλιτέχνης αφενός με παραπέμπει σε εικαστικά, μουσική κλπ, από τα οποία έχω πλήρη ασχετοσύνη κι αφετέρου μου πέφτει τρομακτικά βαρύς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 7, 2009 Share Posted February 7, 2009 Ε, μια στιγμή, από πότε πρέπει να ξέρεις από εικαστικά για να ξέρεις από τέχνη; Έτερον εκάτερον. Ίσα, ίσα, που όταν ξέρεις πολλά, ασυνείδημα μιμήσαι με mainstream τρόπο κάτι άλλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sileon Posted February 7, 2009 Share Posted February 7, 2009 Πιστεύω πως όταν χτυπιέστε να ορίσετε τι είναι "καλλιτέχνης" και αν είστε ή όχι ή ποιος αληθινά είναι...χάνετε κάποια σημαντική ουσία. Συγνώμη, έπρεπε να μην πω "εσείς" αλλά να βάλω και τον εαυτό μου στο τσουβάλι. Γιατί περνώ κι εγώ από σκέψεις και καταλήγω ίσως να χάνω την ουσία. Από μικρός έκαιγε ένας πόθος στα σωθικά μου. Τον ένιωθα όταν έβλεπα ταινίες στον κινηματογράφο. Τον κατάλαβα αυτόν τον πόθο και του έδωσα μορφή όταν έγινα 15. Στα 45 έχω ξεμείνει με τον πόθο. Είναι όμως σκηνοθέτης μόνο όποιος σκηνοθετεί, και αμοίβεται γι αυτό στη ζωή; Φανταστείτε έναν σκηνοθέτη, με τις ωραιότερες ταινίες του κινηματογράφου στο μυαλό του, που η ζωή δεν θα του δώσει ποτέ την ευκαιρεία να ολοκληρώσει το όνειρο του. Φανταστείτε έναν ατάλαντο έως μέτριο σκηνοθέτη που θα του δοθούν όλες οι ευκαιρίες. Ποιος από τους δύο είναι καλλιτέχνης; Έχω έναν φίλο που κάποτε όλο με σύστηνε σε παρέες "από δω ο Ντίνος, σκηνοθέτης." Του έλεγα "σταμάτα, θα είμαι σκηνοθέτης όταν σκηνοθετήσω". Η φιλοσοφία του έλεγε "ήσουν σκηνοθέτης φίλε μου από την στιγμή που το αποφάσησες, το κυνήγησες κι έφυγες στην Αμερική για να το σπουδάσεις." Ταινίες λοιπόν δεν σκηνοθέτησα. Αδυνατώντας να ανοίξω εκείνη την πόρτα, πήγα να γίνω λογιστής ή υδραυλικός; Άρχισα να γράφω σενάρια. Μου βγήκε μόνο μια ταινία, κάποια κινούμενα σχέδια, και τίποτα άλλο σε μικρή ή μεγάλη οθόνη. Κατέληξα σερβιτόρος ή πωλητής; Άρχισα την συγγραφή, έκδοσα διηγήματα, βραβεύτηκα και τώρα περιμένω το πρώτο μου βιβλίο. Είμαι καλλιτέχνης; Αν δεν είμαι, τι είμαι; Κι αν σας αρέσουν τα διηγήματα μου, να ήταν τόσο χειρότερα τα σενάρια μου; Κι αν ήταν και τα σενάρια μου το ίδιο καλά, ποιος μας λέει πως δεν θα γινόμουν και καλός σκηνοθέτης; Δεν είμαι λοιπόν σκηνοθέτης επειδή δεν τα κατάφερα; Λέτε ε; [Και η θεία σας η Μαρίκα, που αφιερώνει κάποιο χρόνο σε ζωγραφική, αφήνοντας τις μπάμιες στην κατσαρόλα να σιγοβράζουν, όσο χάλια και να ζωγραφίζει...το θέμα είναι ο "πόθος" της. Της αρέσουν τα χρώματα όταν τόσοι άλλοι αδιαφορούν. Η θεία η Μαρίκα είναι καλλιτεχνική ψυχή.] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
synodoiporos Posted February 14, 2009 Share Posted February 14, 2009 (edited) Θα συμφωνούσα με το παρακάτω με μια μικρή τροποποίηση : για μένα καλλιτέχνης είναι εκείνος που δημιουργεί κάτι που πριν δεν υπήρχε και το οποίο δεν έχει προφανή χρησιμότητα, προκειμένου να εκτονώσει μια εσωτερική ανάγκη... Για μένα ο άνθρωπος που θα σταθεί μπροστά στο κενό και θα φτιάξει κάτι μέσα από την καρδιά και τη φαντασία του είναι καλλιτέχνης. Τελείωσε ! Από την άλλη, για μένα η λέξη συγγραφέας δεν είναι και τόσο βαριά (και δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να είναι). Αντιθέτως, είναι μία λέξη που την βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα αν την σκεφτώ ετυμολογικά. Συν-γραφέας : είναι αυτός που γράφει, συν κάτι ακόμα. Δηλαδή ο συγγραφέας είναι κάτι παραπάνω από απλώς γραφέας, κάνει κάτι παραπάνω από το να γράφει απλώς, κι αισθάνομαι πως αυτό το ''συν'' ανοίγει έναν ολόκληρο χώρο μυστηρίου γύρω από το τί ακριβώς κάνει ο συγγραφέας, έναν ολόκληρο χώρο που απλώνεται πέρα από τις σελίδες κι ανάμεσα στις γραμμές... Όλοι όσοι έχουν συγγράψει αληθινά, νομίζω πως το έχουν αισθανθεί αυτό το επιπλέον μυστηριώδες ''συν'' και νομίζω πως θα έπρεπε να αισθάνονται καλλιτέχνες... Edited February 14, 2009 by synodoiporos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted February 21, 2009 Share Posted February 21, 2009 Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να με χαρακτηρίσω ως 'καλλιτέχνη' ή όχι. Απ' τα τέσσερά μου, όλο με κάποια 'τέχνη' καταπιάνομαι. Έναν τοίχο θα μπορούσα να γεμίσω με τα πτυχία μου στη μουσική, αλλά δεν με θεωρώ μουσικό. Έχω παίξει στο θέατρο (πού πλέον καιρός για το λατρεμένο σανίδι ), αλλά ούτε ηθοποιό μπορώ να με πω. Φτιάχνω τσιμπρολοΐδια με πηλό, αλλά και πάλι, χόμπι είναι. Γράφω τη μισή μου ζωή, σχεδόν, έχω κουτσοδημοσιεύσει, αρθρογραφούσα στα μικράτα μου, αλλά ούτε συγγραφέας νιώθω. Θα με έλεγα μια ανήσυχη ψωνάρα που έχει την βιολογική ανάγκη να εκφράζεται με οποιονδήποτε τρόπο δίνει τροφή στην φαντασία και τα συναισθήματά μου. Απ' το να παίζω rpg μέχρι να λιώνω πάνω στο composer, για μένα ικανοποιείται η ίδια ανάγκη έκφρασης. Άραγε, είναι τέχνη να ονειρεύεσαι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 21, 2009 Share Posted February 21, 2009 Όταν διαβάζεις διηγήματα είσαι αναγνώστης. Όταν γράφεις διηγήματα είσαι συγγραφέας. Αν σου αρέσει που γράφεις διηγήματα είσαι καλλιτέχνης. Αν εκτιμάει πολύς κόσμος το έργο σου είσαι ... πάλι καλλιτέχνης απλά εκτιμημένος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 21, 2009 Share Posted February 21, 2009 Θα με έλεγα μια ανήσυχη ψωνάρα που έχει την βιολογική ανάγκη να εκφράζεται με οποιονδήποτε τρόπο δίνει τροφή στην φαντασία και τα συναισθήματά μου. Άραγε, είναι τέχνη να ονειρεύεσαι; Πόσο μου αρέσει να εκφράζουν άλλοι πράγματα που νιώθω! με βγάζουν απ' τον κόπο δηλαδή... Γεια σου ρε Sonya! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 21, 2009 Share Posted February 21, 2009 Φτιάχνω τσιμπρολοΐδια με πηλό, αλλά και πάλι, χόμπι είναι. Άραγε, είναι τέχνη να ονειρεύεσαι; Ιδού η απάντηση. Μας τη δίνει η Sonya ανωτέρω! Μας δηλητήριασε ο κάθε άσχετος την αγάπη μας για το "καλύτερο" με την συνηθισμένη -έως αηδίας- συμβουλή..."Αυτά κράτα τα για χόμπυ. Κοίτα βρες μια αληθινή δουλειά να βάλεις ψωμί στο σπίτι σου!" Ξεκολλάτε! Μην αναμασάτε τα κομπλεξικά του κάθε στερημένου ή υπερψωνισμένου. Η καλλιτεχνία, το να είσαι καλλιτέχνης, δεν είναι και δεν θα πρέπει να είναι βαρύγδουπη έννοια, αλλά ανάλαφρη σαν την ψυχή μας! Άρα... Στο πρώτο σχόλιο της Sonya λέω ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΟΜΠΙ! ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ! Και στην ερώτηση; Απαντώ ΝΑΙ! Και ξανά ΝΑΙ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
I robot Posted February 23, 2009 Share Posted February 23, 2009 Η λέξη καλλιτέχνης υπάρχει και στα λεξικα νομιζω, οπως και ο συγγραφέας κτλ :Ρ "πρόσωπο που ασκεί μία από τις καλές τέχνες " Οποιος ασκεί, είναι. Οποιος δεν ασκει, δεν ειναι. Και οχι, το να ονειρευεσαι δεν ειναι τεχνη. Σε μια συζητηση που ειχα προσφατα παντως καταλήξαμε πως ο περισοτερος κόσμος οταν σκεφτεται την λέξη καλλιτέχνης, σκεφτεται κατι Μοτσαρτ, Μικελάντζελο ή Ντοστογιεφσκι, πραγμα που φυσικο είναι να κομπλάρει και να κάνει τη χρήση της λέξης λίγο δύσκολη. Η ιστορια της τεχνης αλλα λεει βεβαια. Οι εικαστικοι ειναι τα καλυτερα παραδείγματα: Ο Τζιοττο οταν του ζητησαν να αποδειξει πως ξερει να ζωγραφίζει εκανε εναν τελειο κυκλο χωρίς διαβήτη ενώ ο Λιχτενσταιν ζωγραφισε εναν μικυ μαους στον πενταχρονο γιο του επισης για να αποδείξει το ιδιο πραγμα. Παρολο που και οι δυο σταματησαν να αμφισβητουνται, τιποτα δεν μπορει πρακτικα να αποδειξει οτι καποιος ειναι ή δεν ειναι καλλιτέχνης. Σήμερα, που η τεχνικη, που κάποτε ήταν το θέμα, δεν έχει σημασία, τεχνη ειναι οτι δηλωθει ως τέχνη και καλλιτέχνης οποιος δηλώσει τέτοιος. Χοντρικα οταν πχ το 1800 λεγαμε "καλλιτεχνης" μιλαγαμε για καποιον που για αρχή παρουσίαζε έργο τεχνικά αρτιο, ειχε φαει να χρονια του στη δουλεια διπλα σε καποιον δασκαλο και είχε μαθει να κανει φωτορεαλιστικα κυματα και ολοι του ελεγαν "ιδιο το κανες ρε κερατα". Τωρα το κανει σε 3D o φοιτητης του ΑΚΤΟ με προγραμμα που κάνει 20$ στο ιντερνετ. Ειναι καλλιτεχνιδα η μαμα που ζωγραφιζει πιατα? Ειναι. Ο κυριος που βαζει σκουπιδια απο τον κάδο μεσα στο μουσειο και τους βαζει και μια τζιφρα απο κάτω; Ειναι. Ο κυριος που γραφει fantasy με δρακους και πολεμιστές, καρμπον απο αλλα 10 της ιδιας σειρας; Ειναι. Απλα και ωραια δηλαδη. Αρκει να μη δίνουμε μεγάλη σημασια σε τιτλους και ιδιοτητες: το τι μας λεει το εργο ειναι που έχει σημασια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 23, 2009 Share Posted February 23, 2009 Η ζωγραφική είναι τέχνη. Κακιά ζωγραφική δεν υπάρχει, μόνο ατημέλιτη ή δυσνόητη στον θεατή. Κάθε τέχνη σε κάνει τεχνίτη. Η έμπειρη / κατανοητή τέχνη σου κοτσάρει το καλλιτέχνης σαν τίτλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Phantom Posted February 24, 2009 Share Posted February 24, 2009 Βεβαίως! Διότι έτσι είναι, αν έτσι νομίζουμε. Καλλιτέχνης (τραγουδιστής) είναι ο Ρουβάς, αλλά καλλιτέχνης (τραγουδιστής) ήταν και ο Ξυλούρης. Καλλιτέχνης (συγγραφέας) είναι ο Μεγάλος Αμερικανός Λογοτέχνης, καλλιτέχνης (συγγραφέας) ήταν και ο Φώκνερ. Ανάλογα υπό ποια γωνία το βλέπουμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted February 24, 2009 Share Posted February 24, 2009 Τέσσερα χρόνια μετά, στο ίδιο τόπικ. Ίσως θα έπρεπε να έχω μεγαλώσει και να έχω αλλάξει γνώμη. Αλλά μπα. Θεωρώ πως άμα γράφεις είσαι συγγραφέας κι άμα σκηνοθετείς είσαι σκηνοθέτης. Τόσο απλά. Καταπιάνεσαι δηλαδή με κάποια καλή τέχνη. Αυτό όμως δεν κάνει αυτόματα τα έργα σου "καλή τέχνη" και δε θα μπω στη διαδικασία να το ορίσω αυτό, ακόμα δεν έχω βρει τίποτα που να το ικανοποιεί μέσα μου ή στα διαβάσματά μου. Συμφωνώ απόλυτα πως η θεία Μαρίκα που αγαπάει τα χρώματα έχει καλλιτεχνική ψυχή, αλλά δε συμφωνώ στο ότι είναι καλλιτέχνης. Διαφωνώ τρελά στο ότι ο Ρουβάς είναι καλλιτέχνης. Τραγουδάει, άρα είναι τραγουδιστής. Καταπιάνεται με μία από τις καλές τέχνες, αλλά αυτό που παράγει δεν είναι καλή τέχνη. Μου είναι πάρα πολύ ξεκάθαρο αυτό. Με ενοχλούν όλοι αυτοί οι "καλλιτέχνες" που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και έχω γνωρίσει πολλούς. Προφανώς δε μιλάω για κανέναν από δω μέσα, ούτε και για τη συγκεκριμένη συζήτηση, αλλά για όλους εκείνους που ονομάζουν τους εαυτούς τους έτσι και σε θεωρούν κατώτερο είδος εσένα που μπορεί να κάνεις τη δουλειά τους καλύτερα από τους ίδιους που έχουν τον τίτλο αλλά να μην τον δίνεις στον εαυτό σου γιατί έχεις κάποια αξιοπρέπεια. Το θεωρώ τουλάχιστον χαζό το να συγκρίνει κάποιος που ζωγραφίζει και κάνει εκθέσεις σήμερα, τον εαυτό του με το Γκόγια. Το θεωρώ εξοργιστικό να λένε την Καλομοίρα "η νέα Βουγιουκλάκη", παρόλο που δεν είμαι από εκείνους που τους αρέσει η Βουγιουκλάκη, είμαι όμως από τους ανθρώπους που μπορώ να εκτιμήσω τι ήταν. Και ήταν καλλιτέχνης, έδωσε όλη της τη ζωή για αυτό. Δε βρίσκω τη λέξη "καλλιτέχνης" βαρύγδουπη. Όπως ακριβώς δε βρίσκω βαρύγδουπη και τη λέξη "γιατρός". Το καθένα για μένα σημαίνει κάποια ξεχωριστά πράγματα και έχει υποχρεώσεις. Όμως, είναι τόσο ελαφριά πλέον, τόσο που μπορεί ο κάθε άχρηστος να πετάξει τις μπογιές του επάνω σε ένα καμβά και να σου πει "είμαι καλλιτέχνης. Τι εννοείς δεν ξέρω να ζωγραφίζω; Και ο Πόλοκ αυτό δεν έκανε;". Τόσο πολύ που δε θα με θεωρήσω ποτέ καλλιτέχνη. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω. Παρόλο που έχω ασχοληθεί κατά καιρούς με όλες τις καλές τέχνες και με πολλές από αυτές ασχολούμαι ακόμα. Τίποτα δε λέει αυτό. Το κάνω επειδή είμαι ερασιτέχνης και για αυτό θα συνεχίσω να το κάνω. Με όλη τη σημασία της λέξης, παρόλο που σήμερα την έχουμε καταστρέψει, και την ίδια τη λέξη και τη σημασία της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
I robot Posted February 25, 2009 Share Posted February 25, 2009 (edited) Νιενορ αν δε βρίσκεις την λεξη "καλλιτέχνης" βαρυγδουπη, τοτε δεν χρειαζεται να σε ενοχλεί ουτε ο ρουβας ουτε η θεια μαρίκα Καλλιτέχνης είναι οποιος ασκει μια απο τις καλές τέχνες (9 νομίζω στην συγχρονη εποχη) οπως και να το κανει, με οποια προθεση, σκοπο ή αποτέλεσμα. Αν το τραγουδι ειναι στη λιστα των καλων τεχνων, τοτε και ο τραγουδιστής, καλλιτέχνης ειναι. Είναι στα λεξικά αυτά, δε νομίζω πως χρειάζεται να τα ερμηνεύουμε αλλιώτικα, ετσι γλιτωνουμε και ασκοπους εκνευρισμους ;) EDIT: οσο για το ερασιτεχνης, οντως έχει χαθεί η καλή εννοια της λέξης στην καθομιλουμένη, αλλα οπως και να έχει μπορεί κάλλιστα να συμβαδίζει με το "καλλιτέχνης". Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Edited February 25, 2009 by I robot Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted February 26, 2009 Share Posted February 26, 2009 (edited) Για το καλλιτέχνης έχω μια θεωρία με την οποία ίσως πολλοί να μη συμφωνούν: για μένα καλλιτέχνης είναι εκείνος που δημιουργεί από το τίποτα κάτι το οποίο δεν έχει προφανή χρησιμότητα, προκειμένου να εκτονώσει μια εσωτερική ανάγκη. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι γνωστός ή όχι, πετυχημένος ή αποτυχημένος. Για μένα ο άνθρωπος που θα σταθεί μπροστά στο κενό και θα φτιάξει κάτι μέσα από την καρδιά και τη φαντασία του είναι καλλιτέχνης. Τελείωσε! H κουνιάδα μου λοιπόν είναι -για μένα- ο ορισμός του καλλιτέχνη, σύμφωνα και με το παραπάνω, με το οποίο -εννοείται- συμφωνώ Η κουνιάδα μου είδε ας πούμε στα σκουπίδια της λαϊκής κάτι καφάσια λερωμένα, και τα έκανε τέχνη. Τα πήρε σπίτι της, κι έφτιαξε ανάγλυφους πίνακες για τις εποχές του χρόνου, που ανάθεμα αν έχω δεί κάτι ομορφότερο στη ζωή μου! Και μάλιστα τους αλλάζει ανάλογα με τις εποχές του χρόνου. Αυτο΄που έκανε είναι ένα παράδειγμα των όσων έχει κάνει, κι έχει ονειρευτεί με το υπέροχο καλλιτεχνικό της μυαλό, και είναι αυτό οπυ εξηγεί και σ'εμένα τί είναι καλλιτέχνης. Είναι αυτός που βλέπει στο κενό λοιπόν, ή σε κάτι που για άλλους δεν υπάρχει (κάτι για το οποίο αδιαφρούν, όπως ένα...καφάσι) και του δίνει ζωή! το καφάσι γίνεται πίνακας που αποπνέει, αλλά και εμπνέει στους άλλους εικόνες, συναισθήματα, σκέψεις, και παρόμοια, ένα χαρτί που θα γεμίσει λέξεις ονειρικές είναι τέχνη, ένα χαλασμένο πόστερ που θα γίνει κομματάκια, για να γίνει ένα κολάζ είναι τέχνη, ένας τοίχος που θα γεμίσει ξαφνικά καραβάκια (έργο της...κόρης μου...πρώτη φορά εκφράζεται στον τοίχο, αλλά το άφησα γιατί ήταν υπέροχο), είναι τέχνη, οι παλάμες εκείνου του πρώτου ανθρώπου πάνω στα βράχια είναι τέχνη... και όλα αυτά είναι τέχνη, γιατί οπως επίσης ειπώθηκε, δεν έχουν καμμία πραγματική χρησιμότητα, πέραν του να θρέψουν το μέσα μας και να ομορφύνουν το γύρω μας!!! Αν είμαι καλλιτέχνης? Δεν έχω ιδέα, πάντως έτσι ακριβώς νιώθω, και δεν την φοβάμαι καθόλου την λέξη...ούτε την λέξη 'συγγραφέας'...για την ακρίβεια ΗΞΕΡΑ και διατυμπανιζα οτι είμαι συγγραφέας πριν κάν ολοκληρώσω την πρώτη μου ιστορία...και κανείς δεν μπορεί να με πείσει για το αντίθετο! Edited February 26, 2009 by Blondbrained Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted June 5, 2009 Share Posted June 5, 2009 Oχι δεν ειμαι καλλιτεχνης αν και ξερω να φτιαχνω ηλεκτρονικες καρδουλες με φωτακια που αναβοσβήνουνε. Α, για τη συγγραφή λεμε; Οχι δεν ειμαι καλλιτέχνης , τους εφιάλτες μου γραφω στο χαρτι. Τωρα αμα αυτο ειναι καλλιτεχνια, τοτε...λαθος κανω και ειμαι καλλιτεχνης... Η επιλογη "δεν εχω ιδεα" λειπει απο την δημοσκοπηση. Ασε που στην τελική το αν ειμαι καλλιτεχνης ή όχι ειμαι ο τελευταιος που θα το κρινει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μικρός Πρίγκιπας Posted June 26, 2009 Share Posted June 26, 2009 (edited) δεν θα μιλήσω για όλες τις τέχνες παρά μόνο για τις οπτικές και πλαστικές τέχνες. όπως ένας ποιητής ως άρχοντας των λέξεων ξέρει ποιες να επιλέξει και πότε έτσι και ένας εικαστικός "γραφει" με άλλα υλικα. θα ηθελα σε αυτο το κομματι να μην μπλεκουμε το τεχνιτη με τον καλλιτέχνη. το οτι "πιάνουν" τα χεράκια καποιου δεν σημαίνει οτι παράγει και τεχνη. το οτι κανεις ωραια γραμματα δεν σημαινει οτι γραφεις ποιηση. εικαστικος λοιπον ειναι καποιος ο οποιος γνωρισει και ξερει να χρησιμοποιει το πλαστικο και οπτικο λογο. υγ συγγνώμη για τα οποια λαθη μου,η οθόνη του υπολογιστή μου κάνει κολπάκια και δεν βλέπω τι γράφω ξέχασα να απαντήσω στην βασική ερώτηση. ναι, είμαι εικαστικός και ασχολούμαι επαγγελματικά με οπτικές τέχνες (σχέδιο,ζωγραφική,video) και πλαστικές τεχνες (γλυπτική) Edited June 26, 2009 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Magellan Posted June 27, 2009 Share Posted June 27, 2009 (edited) Εγώ ψήφισα "όχι". Ο Μαρκ Τουαίην έλεγε, ότι το να βάλεις κάπου την ταιριαστή λέξη απο το να γράψεις τη σχεδόν ταιριαστή, έχει τόσο διαφορά, όσο και η πυγολαμπίδα απο τον κεραυνό. Αυτήν τη φράση τη θυμόμουνα κάθε φορά που έψαχνα να βρω την κατάλληλη λέξη, και την έψαχνα, όχι σαν καλλιτέχνης, αλλά σαν αναγνώστης. Δηλαδή, έγραφα την λέξη, διάβαζα τη φράση και μετά κοιτούσα να δώ εάν η εικόνα, που δημιουργούσε η ανάγνωση της, ήτανε κοντά σε αυτό που είχα στο μυαλό μου, και την οποία εικόνα ήθελα να τη μεταφέρω στο χαρτί, εεε... στην οθόνη ήθελα να πω. Αυτό το πολύ λεπτό σημείο, είναι νομίζω το κρίσιμο, που θα σε κατατάξει είτε σε καλλιτέχνη είτε σε γραφέα, μιας και μιλάμε για λογοτεχνία. Ο πραγματικός καλλιτέχνης δημιουργεί, όπως πολύ σωστά είπε ένας προλαλήσας, απο το πουθενά, αλλά και ξέρει να δημιουργεί, όχι γιατί έχει τις αποκτημένες γνώσεις πάνω στο είδος, αλλά επειδή έχει τη "φλέβα", είναι δηλαδή μέσα στα γονίδια του, το να συναισθάνεται έντονα, σε τέτοιο σημείο, ώστε να του βγαίνει η ταιριαστή λέξη απο μόνη της, χωρίς καν να το ψάξει. Αφού λοιπόν περνάει μέσα απο το προσωπικό του φίλτρο της παρατήρησης το κάθε τι που οι άλλοι απλά το βλέπουνε, απλά το ακούνε ή απλά το μυρίζουνε, αυτός το νιώθει τόσο έντονα, ώστε να μπορεί να το δει έπειτα μέσα του, και μάλιστα για ένα δευτερόλεπτο, πολύ καλύτερα απ ότι θα το βλέπανε οι άλλοι, οι μή καλλιτέχνες, ακόμα και άμα το κοιτούσανε για μέρες ολόκληρες. Αυτή η διεργασία, που άμα συμφωνείτε, τη λέμε: καλλιτεχνική δημιουργία, κάνει το έργο ενός πραγματικού καλλιτέχνη, μοναδικό και ανεπανάληπτο, όπως πολύ σωστά είπε και κάποιος εδω μέσα. Δε λέω ποιος ήτανε γιατί βαρειέμαι τώρα να κοιτάξω πίσω στα ποστ. Με λίγα λόγια, ο καλλιτέχνης έχει ένα ανεπανάληπτο στυλ, μια σφραγίδα σε κάθε του έργο, που τον κάνει μοναδικό. Βλέπεις για παράδειγμα έναν πίνακα του Πικάσο, ακόμα και άμα δεν είσαι ειδικευμένος, και ξέρεις ότι είναι δικός του ο πίνακας. Διαβάζεις ένα ποίημα του Καβάφη, και ξέρεις ότι είναι ποίημα του Καβάφη. Βλέπεις ένα έργο του Φελίνι, και ξέρεις ότι το σκηνοθέτησε αυτός και κανένας άλλος. Με αυτά τα κριτήρια, και χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα με την αυτοεκτίμηση μου, βάζω τον εαυτό μου στους μη καλλιτέχνες. Και με αυτά τα κριτήρια, δε νομίζω ότι υφίσταται διαχωρισμός σε μεγάλους και μικρούς καλλιτέχνες, σε αναγνωρισμένους και μη, ίσως. Δε θέλω τώρα να κάτσω να πω ότι η μη καλλιτέχνες χωρίζονται και αυτοί σε κατηγορίες. Εγώ τουλάχιστον, όταν γράφω, προσπαθώ να μη γίνομαι μιμητής κάποιου πραγματικού καλλιτέχνη, αλλά να παραμένω αυθεντικός. Edited June 27, 2009 by Magellan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.