Holly_Molly Posted September 23, 2006 Share Posted September 23, 2006 If there were no words, no way to speak, I would still hear you... If the night had no moon, no stars, the sea would reflect the shine of your eyes... burning like fire...ever-lasting...eternal... Telling without speaking... Saying without talking... Eyes that cry without shedding a tear... Eyes that dream without closing... I need not see the world, for there is a world before me... in the shape of your eyes... Let me swim in the ocean of your feelings... And climb the mountain of your thoughts... Let the wind of your sentiments surround me... Let it throw me into your fire...and burn me... Don't let this moment end...don't close your eyes... No need to touch, no need to kiss... I ask only that you look at me... Allow me into your dreams... Encircle me with your emotions... Let me become one of your memories... And keep me locked inside your soul forever... Stare at me till the moment overtakes us... Never look away... I cannot move, I cannot speak, I cannot think... I am defenseless... It is all too much too feel...all in a fraction of a second... I am the queen of all kingdoms... Sailing every sea...mounting every cloud... I 'm falling in the abyss of your eyes... I am complete... They say life is a collection of moments... Moments we feel but can't be explained... One day, I shall look back...and ask you... If you could tell me with a phrase, I know you would... But your eyes say more in an instant than a thousand words could... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 23, 2006 Share Posted September 23, 2006 (edited) Μιλάς για έναν όγκο συναισθημάτων, ένα βάθος συναισθημάτων τεράστιο, και θα περίμενα ένα ανάλογο βάθος στην προσέγγισή σου, στη γραφή σου. Αυτό δε συμβαίνει όμως, οι περισσότερες εκφράσεις είναι μάλλον συνηθισμένες/μπαλαντοειδείς, και σ' το λέει αυτό ένας άνθρωπος που δεν κυνηγά με μανία την πρωτοτυπία, που δεν τη θεωρεί αυτοσκοπό στην τέχνη. Υποψιάζομαι πως φοβάσαι να μιλήσεις κάπως πιο προσωπικά/αληθινά, και καταφεύγεις σε γενικότητες, οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν σε κλισεδούρες. Μπορεί βέβαια να συμβαίνει και το ανάποδο, να σου αρέσουν οι κλισεδούρες, να τις χρησιμοποιείς λόγω γούστου, και να με κάνουν αυτές να νοιώθω πως το συναίσθημα, που θα έπρεπε να έχει κάποιο βάθος, μοιάζει κάπως με φούσκα εδώ... Η προσέγγιση, όπως και να 'χει, δεν είναι ώριμη - και δεν δίνει την αίσθηση του αληθινού, γι αυτό δεν μπορεί να ταρακουνήσει τον αναγνώστη. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν μέσα στο τραγούδι [ποίημα;] κάποιες εκφράσεις που με κάνουν να θέλω να σε σπρώξω να συνεχίσεις να γράφεις, και να γράφεις περισσότερο και με περισσότερη σοβαρότητα, π.χ. το "I'm the Queen of all Kingdoms, sailing every sea, mounting every cloud..." είναι πανέμορφο. Γράφε! Γράφε και μη φοβάσαι να γράψεις ό,τι σου κατέβει, καλύτερα να είναι κάτι περίεργο και δικό σου, παρά κάτι ασφαλές και κανενός. [Δε σε θάβω, κριτική κάνω, αν πίστευα πως είσαι καμμένο χαρτί δεν θα έγραφα μισή σελίδα σχόλιο. :tongue:] Edited September 23, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted September 23, 2006 Share Posted September 23, 2006 Να προσθέσω στα σχόλια της Nienna ότι τα πολλά αποσιωπητικά (τα οποία έχεις προσθέσει στο τέλος κάθε στίχου), αν και δεν είναι τόσο ακαλαίσθητα όπως πχ τα πολλά θαυμαστικά ( ), δίνουν γενικά μια αίσθηση επιτηδευμένης υπενυκτικότητας και συναισθήματος που κάνουν τα όποια κλισέ γίνονται πολύ εντονότερα, πέρα από το ότι δεν ξέρεις πως να διαβάσεις το ποίημα ακριβώς (επιμηκυνμένη παύση στο τέλος κάθε στίχου ίσως;). Παράδειγμα σε πολλά σημεία θα μπορούσες απλώς να βάλεις κόμμα ή άνω τελεία πχ, "Don't let this moment end, don't close your eyes... No need to touch, no need to kiss, I only ask that you look at me..." Ξέρω πως μπορείς να γράψεις πολύ όμορφα αγαπητή Holly Molly, και μην φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις πλουσιότερο λεξιλόγιο αφού το κατέχεις... τώρα αν όπως μου έχεις πει, προτιμάς λιτότερο λεξιλόγιο για να έχεις μιά ίσως διαφορετική προσέγγιση και τρόπο γραφής (μινιμαλιστική ίσως; όμως δεν βγαίνει μόνο απ τις λέξεις) τότε αυτό σίγουρα θέλει δουλειά - καμιά φορά η χρήση λίγων και απλών λέξεων είναι δυσκολότερη από το να γράφεις κατεβατά γεμάτα σύνθετες, "λόγιες" όπως τις χαρακτήρισες, λέξεις... Αναμένω με ανηπομονεσία την επόμενη προσπάθεια Με αγάπη Ραψωδία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 23, 2006 Share Posted September 23, 2006 Holy moses! (pun intented) Πραγματικά διάβασα μέσα τους στίχους που κάθε ροκ μπαλάντα θα έπρεπε να έχει, χωρίς όμως να μπορεί να θεωρηθεί ροκ μπαλάντα. Ως τραγούδι θα ήταν καλό, ως ποιήμα όμως κάπου χάνει από την συνεχή επανάληψη χιλιοειπωμένων φράσεων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει τις καλές στιγμές του. (πχ το Telling without speaking...Saying without talking... Eyes that cry without shedding a tear... Eyes that dream without closing... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted September 23, 2006 Share Posted September 23, 2006 (edited) Κατ' εμέ εντάξει το ποιημα θύμίζε μπαλάντα, όντως όπως αναφέρουν όλοι, η προσεγγιση μας τα χαλάει....αλλά εγώ θα μείνω στην πρώτη εντύπωση αφού είναι αρκετά όμορφη.....τι μπορούν να πουν να μάτια άραγε??? Πολλά σίγουρα...δίνεις πολλές τρικυμιώδεις εικόνες για αυτό που θέλεις να παρούσεις....το ποίημα σου θυμίζει μία θαλασσα συναισθημάτων. Άνετα το ποιημα σου χρωματίζεται μπλέ, το ακατανόητο μυστήριο μπλε του μυστηρίου (ΧΕΧΕ)! Και να συμπληρώσω κάτι....τα παιδιά ότι λένε το λένε με καλό σκοπο (me too) ωστόσο όλοι περιμένουν απο όλους κάτι καλύτερο, για να γινόμαστε όλοι μαζί καλύτεροι! Έτσι λοιπόν αν είμαστε λιγάκι αυστηροι, χαλάρωσε και απολαυσέ το σαν μια κρύα σοκολάτα (και έχω και καιρό να πιω, απ' τον αγώνα με την Βαλένθια, πάω να φτιάξω μία γρήγορα)!!!!! Edited September 23, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Holly_Molly Posted September 25, 2006 Author Share Posted September 25, 2006 OK.... Mόλις κατακλίστικα από σχόλια ανθρώπων που ξέρω ότι είναι πιο έμπειρα από εμένα στο συγκεκριμένο "τόλμημα"... B) (Σημείωση: Έχω να γράψω ποίημα και ,γενικά να ασχοληθώ, απ'το δημοτικό!) Πραγματικά χαίρομαι πολύ για ΟΛΑ σας τα σχόλια, και κυρίως για τις αυστηρές παρατηρήσεις σας...Αυτές με ενδιαφέρουν. Το ήξερα απ΄την αρχή ότι το ποίημα αυτό δεν θα είχε πολύ βάθος(και το κατάλαβα πολύ γρήγορα,γιατί μ' αρέσει να έχουν βάθος τα ποιήματα), αλλά απλώς είχα μια έμπνευση για τα εκφραστικά μάτια, τα οποία,παρεπιπτώντως, θα μπορούσαν από μόνα τους να με κάνουν να ερωτευτώ έναν άντρα... Συμφωνώ απόλυτα με τις παρατηρήσεις σας,( σε αυτά ακριβώς θα έκανα κριτική κι εγώ αν διάβαζα αυτό το ποίημα...χεχε...) και χαίρομαι που σας άρεσαν κάποια κομμάτια. Όντως,αυτά που ανέφεραν οι παραπάνω είναι και τα δικά μου αγαπημένα.Ειδικά το "eyes that cry without shedding a tear" , το έχω "βιώσει" από κοντά και το λατρεύω (Ψωνάρααααα....... Εσύ Ραψωδία μη μιλήσεις! ) Γενικά, μου αρέσει να δημιουργώ εικόνες και όταν διαβάζω ένα ποίημα αυτό θέλω κυρίως να βλέπω.Άλλες φορές χρειάζονται λόγιες λέξεις και άλλες φορές όχι... Τhank you για όλα τα σχόλιά σας λοιπόν, και προειδοποιώ ότι το επόμενο ποίημά μου (είναι στα σκαριά) θα έχει ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό θέμα, χαρακτήρα και διάθεση από αυτό...Καταρχήν,θα είναι στα ελληνικά.(επίσης, αν δεν σας το'χει πει η Ραψωδία, είμαι λίγο απρόβλεπτη και λατρεύω την ποικιλία...ωχ, αυτό μπορεί να ακούστηκε "κάπως"... ) Στην υγειά σας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.