Nienna Posted September 23, 2006 Share Posted September 23, 2006 (edited) Prima Vista [ ή 'Meeting Johann Jakob Froberger through the hands of Iason M.' ] Aλλο ένα απόγευμα σιγά-σιγά σκουραίνει καθώς τα δάκτυλά σου ακολουθούν τα μάτια σου που αναλαμβάνουν να οδηγήσουν, έμπειρα πια, σημάδι-σημάδι, ν' ανοίξουν το δρόμο για το κρουστό ξάφνιασμα, για την παλλόμενη επόμενη ανακάλυψη... Τα τζάμια του παραθύρου γίνονται σιγά-σιγά καθρέφτες καθώς οι ζωηρές ιδέες αψηφούν το χρόνο και μας αγγίζουν: πρώτα φανερώνονται σε σένα κι αμέσως πολεμούν μαζί σου, τις βλέπω να κερδίζουν έδαφος, να σε καταλαμβάνουν – μα οι καθαρές κι οξείες γωνιές του μυαλού σου δε γίνονται εύκολα έρμαια της έξαψης· φτάνει η στιγμή που η μουσική ρέει στ' αυτιά μου και σας βρίσκει ισόπαλους, θριαμβεύει, κι έτσι μ' αγγίζουν - τελευταία - τα μακρυνά μαντάτα, μου αποκαλύπτονται κι εμένα τα περασμένα νέα καθώς γνωρίζω κάτω απ' τον ουρανό που μας σκεπάζει, μαύρος πιά, άλλον έναν άνδρα που σε πείσμα του ίδιου αυτού ουρανού, του χρόνου, που οι νότες του τολμούσαν με περισσό θάρρος να παρακάμπτουν, νίκησε γι' άλλη μια φορά τη σιωπή θυμίζοντάς μας πως έχει ξεγελάσει μια για πάντα το θάνατο. ---- Den Haag, 8-9-2006. Edited September 23, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted September 23, 2006 Share Posted September 23, 2006 Πολύ πολύ όμορφο! Μου δίνει την αίσθηση πως ο πιανίστας είναι μόνος του σε αυτή την πάλη με τις νότες κι ας είναι και άλλοι εκεί που τον ακούνε, ένα παράξενο μουσικό όνειρο σε ουρανούς φθινωπορινούς, ίσως και χειμωνιάτικους (κάτι στα τζάμια και τους καθρέφτες μου δίνει μια παγωμένη αίσθηση χειμώνα... αυτό βέβαια είναι μάλλον υποκειμενικό ;) ) Και φυσικά τελειώνει με τον πιο υπέροχο δυνατό τρόπο... (χιχι, χάνω τα λόγια μου απ τη συγκίνηση ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 23, 2006 Author Share Posted September 23, 2006 (edited) Σ' ευχαριστώ. [τσεμπαλίστας, μικ] Αχ, Froberger... Edited September 23, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted September 23, 2006 Share Posted September 23, 2006 Διακρίνω κάποιον ερωτισμό, και/ή ερψτική διάθεση; Διακρίνω μια αναγένηση της αισιοδοξίας σου δεσποινής μου; Διακρίνω το πρώτο ποίημα που μπαίνει μετά απο καιρό στην βιβλιοθήκη; ότικαι να διακρίνω, ήταν υπέροχο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 23, 2006 Author Share Posted September 23, 2006 (edited) Χμ, Μηνά, αφού τα διαβάζεις και ως επί το πλείστον σ' αρέσουν κι όλας, καλύτερα να παρακολουθείς το blog μου [Another Juliette] παρά να περιμένεις να ανεβάσω κάποιο ποίημα εδώ. Το τελευταίο που ανέβασα εδώ ήταν το "Ο ηλιοφιλημένος", κι έχω ανεβάσει πολλά στο blog μου από τότε. Χαίρομαι που σου άρεσε. Ερωτισμός υπάρχει, σπανίως λείπει από αυτά που γράφω [εννοώ πως νοιώθω έτσι όταν γράφω, τώρα το αν πετυχαίνει, αν ο αναγνώστης τον νοιώθει, δεν ξέρω], υπάρχει ακόμα και στα φιλοσοφικά, μιας και το β' ενικό πρόσωπο είναι συνήθως κάποιος άνθρωπος με τον οποίο είμαι συναισθηματικά συνδεδεμένη - και πολλά από αυτά που γράφω είναι γραμμένα σε β' πρόσωπο. Αισιοδοξία; Χμ, γιατί όχι, η όλη έννοια της υστεροφημίας είναι σχετικά θετική, κάποιοι ζουν για πάντα μέσω του έργου τους, όπως κι ο εν λόγω συνθέτης. Είναι μια θετική σκέψη, αν και ο θάνατος που υπονοείται είναι... βαρύ πράγμα, όπως και να 'χει, είτε αφήσει κανείς έργο πίσω του, είτε όχι. Πάντως, το τελευταίο ποίημα που ανέβασα εδώ [αυτό που προανέφερα] ήταν πιο χρωματιστούλι και φωτεινούλι από τούτο 'δω, ήταν καθαρά χαρούμενο δηλαδή. Ίσως να σου είχε μείνει στο μυαλό ένα από τα καλοκαιρινά, ένα εντόνως θλιμμένο και αρκετά απαισιόδοξο. Πάντως, αν θέλεις να υπάρχει χρονική συνέχεια σε αυτά που διαβάζεις, μπορείς να παρακολουθείς το blog - αλλά δεν είναι απαραίτητο. Οφείλουν να στέκουν ως μεμονωμένες δημιουργίες έτσι κι αλλοιώς. Ευχαριστώ για το χρόνο σου. Edited September 23, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 24, 2006 Share Posted September 24, 2006 Δεν ξέρω, ρε Αταλάντη, προβληματίζομαι. Λεκτικά και όσον αφορά τις εικόνες του, είναι πραγματικά μαγευτικό, δίνει μια βροχερή μέρα την εικόνα ενός μοναχικού ερμηνευτή να αποδίδει στην αιωνιότητα μελωδίες, αλλά εμένα κάτι μου λείπει. Έχοντας έρθει σε επαφή με προηγούμενες δουλειές σου, αυτό μου αφήνει ένα κενό, σαν να υπήρχε κάτι παραπάνω το οποίο δεν γράφτηκε. Σαν να υπήρχε ένα παραπάνω συναίσθημα το οποίο δεν βρήκε την πόρτα να βγει έξω. Κρίνω όχι και τόσο αντικειμενικά, κι αυτό επειδή σ' έχω συνηθίσει σε πιο βαθιά έργα. Αυτό, από κάποιον άλλο, θα ήταν εξαιρετικό, από σένα μου φαίνεται μικρότερο, λιγότερο απ' αυτό που είσαι. Σαν να έπρεπε να γράψεις, αλλά να μην το ένιωθες πραγματικά, μέχρι τις πηγές σου που μόνο εσύ γνωρίζεις το βάθος τους. Αντανακλά σε επιφάνεια, αν με νιώθεις... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 24, 2006 Author Share Posted September 24, 2006 Τώρα προβληματίστηκα κι εγώ, γιατί δεν γράφτηκε έτσι, δεν ήταν βεβιασμένο [δεν το κάνω αυτό, εξ άλλου], ήταν χείμαρρος. Έσπασα το κεφάλι μου να βρω αν ήθελα να πω και κάτι άλλο, αν ένοιωθα τίποτε ακόμη, αλλά δεν βρήκα τίποτε, δεν άφησα κάτι απ' έξω, ελευθερώθηκαν όλα. Το έγραψα επί τόπου, καθώς άκουγα, κι ήταν πολλά αυτά που χτυπούσαν επίμονα την πόρτα κι έπρεπε να βγουν εκείνη τη στιγμή: τα συναισθήματα για τον ερμηνευτή, το praise για την τέλεια prima vista [:tongue:], ο θαυμασμός και τα συναισθήματα για τον ίδιο το συνθέτη [ο οποίος έχει γίνει η τελευταία μου εμμονή], κάποια περιγραφικά στοιχεία για τη μουσική του, κάποια περιγραφικά στοιχεία για την ερμηνεία, τα συναισθήματα κι οι ιδέες περί έργου και υστεροφημίας... Πάρα, πάρα πολλά πράγματα για ένα ποίημα, συνήθως δεν λέω τόσα πράγματα μαζί σε ένα [σχετικά μικρό] ποίημα - ή μάλλον το κάνω, αλλά όχι πολύ συχνά. Μήπως είναι απλά πολύ, πολύ συμπυκνωμένο και δεν σε αφήνει να μπεις μέσα του; Εγώ αυτό νομίζω πως είναι το πρόβλημά του, καμμιά φορά [όταν νοιώθω πως έχει πρόβλημα], νομίζω πως είναι τρομερά συμπυκνωμένο, πυκνογραμμένο και στριμωγμένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 29, 2006 Share Posted September 29, 2006 Δεν ξέρω, μπορεί να φταίει το γεγονός ότι παίζω μουσική κι εγώ και την αντιλαμβάνομαι με κάποιο πιο προσωπικό τρόπο, πιο εσωτερικό. Εσύ την περιγράφεις σε σχέση και με την εξωτερική εικόνα. Ίσως αυτό να με ξενίζει, να με κρατάει απ' το να το βιώσω όπως εσύ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 29, 2006 Author Share Posted September 29, 2006 (edited) Πιο εσωτερικό από τούτο 'δω; Δεν καταλαβαίνω. Μάλλον δεν επικοινωνήσαμε μ' αυτό το ποίημα, Λουθ. Δεν πειράζει, άλλη φορά. Μικ! Edited September 29, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 29, 2006 Share Posted September 29, 2006 Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.