Lupine

[Nienna]

Lupine

 

He’s the youngest among us;

still, he can recognize

a thousand shades of grey

through eyes which

in this their youth

you would expect

to see the world

in black and white.

 

He’s the youngest among us;

still, he makes me feel

his wings grow on my back,

then he makes me feel

the wings

[now my wings]

snap

in milliseconds,

then he makes me

fall

[his fall]

and never forget the bang.

 

He’s the youngest among us;

still, he knows all too well

that a year more

is a year less –

that’s what makes me fear...

[and hold him dear]

 

He said:

“Let’s walk the whole road ‘till its end;

the steps are only measured by one’s perception.”

and he accelerates

feeding his wrath to entropy

through frantic motion,

inhaling sea water

and open skies.

 

-----

 

Τα λόγια στα εισαγωγικά είναι από ποίημα του Rikochet, όπως και κάποια άλλα [όχι αυτούσια όπως αυτά τα λόγια] στοιχεία.

Edited October 2, 2006 by Nienna

[RaspK]

Ένα ποίημα που συνεχώς σκέφτομαι να σχολιάσω και που αφήνω ασχολίαστο. Ίσως επειδή το μόνο ουσιώδες που μπορώ να πω είναι ότι μου αρέσει πολύ, κι αγγίζει το Riko. ;)

[Rhapsody]

Μιας που έπιασα και σχολιάζω είπα να δω και τίποτα παλιότερο.

Πως στο καλό έμεινε αυτό το ποίημα ασχολίαστο;

 

Πολύ όμορφη και πετυχημένη νομίζω η περιγραφή του ανθρώπου στον οποίο αναφέρεσαι, εξαίσια η στροφή με τα φτερά. Γενικά, είναι σα να διαβάζω ένα συνδιασμό Rikochet και Nienna με τα καλύτερα σημεία του καθενός

Χμ, επίσης να σου πω την αλήθεια, προτιμώ να υπονοείς ποιήματα παρά να γράφεις αυτούσιους τους στίχους, κάνει πολύ καλύτερη εντύπωση, βγάζει πιο έντονα πράγματα και είναι σαφώς πιο κολακευτικό για τον ποιητή που τους έγραψε (τουλάχιστον για μένα έτσι θα ήταν)