heiron Posted April 24, 2006 Share Posted April 24, 2006 (edited) Όνομα συγγραφεα: Γιάννης Γαϊτανάς(σε μουα!) Ειδος: hm... science/weird fantasy Βία:Οχι στο πρωτο μερος Σεξ:Επισης Αριθμος λεξεων: Παντως ειναι κατω απο 2000,οποτε μη βαριεστε...διαβαστε το. Αυτοτελης: Οχι. Ειναι το πρωτο μερος μιας μεγαλυτερης ιστοριας που εχω σκεφτει εδω και καιρο(απο το πρωτο μου μητινγκ, πριν εναν χρονο!) σχετικα με τον ενα πλασμα που τρωει γατες και ειπα εδω να τον ονομασω "Αιλουροφαγο". Σχολια: Τα ονοματα ειναι inside jokes που λιγα απο τα μελη θα πιασουν.Παντως σκεφτειτε πως γραφονται τα επιθετα στα Αγγλικα και διαβαστε τα σε γκρηκλις... Θα εχει και καποια πλασματα που απεχθανεται καποιος εδω στο φορουμ! Το_κυνήγι_του_αιλουροφάγου.doc Edited May 13, 2006 by heiron Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 13, 2006 Author Share Posted May 13, 2006 (edited) Oh,well... Αφου κανεις δε λεει να ποσταρει και να σχολιασει ας το κανω ενα κοπυ παστιτσιο να το διαβαζει κανενας περαστικος,γκεστ. Παράξενη συνάντηση στη Χαμερπόβια Ο Τζακ Ντόνιθ στάθηκε κάτω από τη λάμπα και άναψε ένα τσιγάρο. Μέσα από τους κυανούς καπνούς που ανέδυε, το φως της φαινόταν ακόμη πιο εξωπραγματικό. Του έλειπε η ζεστασιά και η θαλπωρή της γλυκιάς λάμψης μιας αληθινής φλόγας. Η φλόγα ήταν, κατά τη γνώμη του, η καλύτερη χορεύτρια στην ιστορία του κόσμου. Κι εξάλλου, θέρμαινε τους δρόμους τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Η Εταιρεία είχε αντικαταστήσει εδώ και καιρό τους παλιούς φανοστάτες με τα δαδιά και στη θέση τους είχε βάλει σύγχρονα φώτα δικής της κατασκευής. Φώτα που δεν χρειαζόταν καύσιμα και επιπλέον δεν ανέδυαν καπνιά μαζί με πιθανές δυσάρεστες οσμές. Στο όνομα της προόδου, όπως ισχυριζόταν. Πφ… Οι φανοστάτες που έκαιγαν κοπριές ήταν όντως απαίσιοι αλλά οτιδήποτε είχε να κάνει με την Εταιρεία των μάγων του προκαλούσε σαφώς μεγαλύτερη αηδία. Οι φωτεινές σφαίρες τους ήταν παρωδία της φύσης και επιπλέον με αυτή τους τη δωρεά οι μάγοι κέρδιζαν ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη στους κόλπους της πόλης. Μέχρι πρόσφατα ήλεγχαν μόνο τα μέσα μεταφοράς και τη συγκοινωνία με τη χώρα των Υψηλών Όντων. Τώρα ήθελαν να είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι και στις πόλεις των θνητών. Θα τους βάλω στη θέση τους ως μέλος της Βουλής των Υψηλών Όντων, άμα πετύχω το σκοπό μου. Πρώτα όμως πρέπει να βρω πληροφορίες, σκέφτηκε. Καθώς προσπαθούσε να βρει λύση στο πρόβλημα του, κάποιες χοντρές ψιχάλες έπεσαν στο τσιγάρο του και το έσβησαν. Ένας μαγικός αντιβροχικός δίσκος πέταξε βουίζοντας από την παρακείμενη κολόνα και πηρέ θέση πάνω από το κεφάλι του. Ο Τζακ τον άρπαξε με τα μακριά, μυώδη χέρια του και τον έσπασε εύκολα στα δυο. Κοίταξε τα δυο καφετί κομμάτια με το σήμα της Εταιρείας. Πάλι αυτοί οι μάγοι. Οι μάγοι! Πως δεν το είχε σκεφτεί νωρίτερα; Αυτοί ήταν η λύση στο αδιέξοδο του. Σίγουρα, ήξεραν που να βρει τη λεία του. Στο μπαράκι δίπλα από τα κεντρικά γραφεία της Εταιρείας μπορούσε να ψαρέψει κάποιους θαμώνες για στοιχεία. Ήταν αργά αλλά όλο και κάποιος μεθύστακας θα είχε ξεμείνει. Οι νεαροί μάγοι που έκαναν την πρακτική εξάσκησή τους στα γραφεία δεν ήταν συνήθως αξιόλογοι στα ξόρκια αλλά οι επιδόσεις τους στην οινοποσία ήταν πραγματικά αξιοζήλευτες. Κι έπειτα, με λίγο νοθευμένο κρασί ξεχνούσαν τους κανόνες κι έκαναν διάφορα κόλπα προς τέρψη των πελατών αλλά και των ιδιοκτητών. Δε θα ήταν δύσκολο να τους αποσπάσει αυτά που ήθελε. Καθώς περπατούσε προς το μπαρ, το νερό της βροχής πότιζε τα ρούχα του και έφτανε μέχρι τη σάρκα του. Άλλοι ίσως ενοχλούνταν από τη φαγούρα που προκαλούσαν οι τοξικές της ενώσεις όμως ο ίδιος την προτιμούσε από ένα μπάνιο στο σπίτι ή ακόμη και στα δημόσια σιντριβάνια. Τον τελευταίο μήνα είχαν βαλθεί να τα αλλάξουν με μαγικά αναβρυτήρια και έτσι είχε μείνει άπλυτος για πάνω από πέντε βδομάδες. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Η βρωμιά ήταν αποδεκτή, εφόσον δεν πλησίαζε στη χώρα των Υψηλών Όντων. Και μέχρι τώρα κανένας πρασινομούρης Χαμερποβιανός δεν είχε πρόσβαση σε αυτά τα μέρη. Μέχρι τώρα, ψιθύρισε μειδιώντας. Η μπόρα είχε περάσει όταν έφτασε στο δρομάκι έξω από το μπαρ. Μια δικέφαλη γάτα έτρεχε σαν αφηνιασμένη πάνω στα υγρά κεραμίδια. Μέσα στη βιασύνη της, γλίστρησε στην άκρη της στέγης και έμεινε να κρέμεται από το έκτο πόδι της. Έβγαλε έναν ήχο σαν βρισιά προσπαθώντας να κρατηθεί αλλά μάταια. Ένα κοράκι της Χαμερπόβια χίμηξε στη δύσμοιρη γάτα, την άρπαξε με τα γαμψά νύχια του και πέταξε μακριά κρώζοντας με άγρια χαρά. Ο Τζακ προχώρησε προς την είσοδο. Η πινακίδα με το όνομα του μαγαζιού φωτιζόταν από μια δάδα και μια φωτεινή μαγική σφαίρα. Κάποιος πελάτης είχε την ευγένεια να θέσει τις μαγικές του ιδιότητες για να σουλουπώσει κάπως την εικόνα αυτού του ελεεινού μαγαζιού. Συνήθως βέβαια οι μάγοι ξεγελούσαν τους μαγαζάτορες δίνοντας τους χαλίκια που τα πλανεμένα μάτια τους τα έβλεπαν σα νομίσματα. Έτσι, τα περισσότερα μαγαζιά στο κέντρο της Χαμερπόβια είτε είχαν κλείσει είτε είχαν την άθλια, μίζερη όψη που είχε αυτό εδώ. Η πόρτα άνοιξε με ένα ελαφρύ τρίξιμο. Πυκνός καπνός θόλωσε το βλέμμα του, ενώ αρχαϊκή μουσική ακουγόταν από το βάθος. Σχεδόν όλα τα τραπέζια είχαν μείνει άδεια και μια όμορφη κοπέλα μάζευε τα ποτήρια. Ο μπάρμαν καθάριζε το φθαρμένο ξύλο από τα χυμένα ποτά κι από το περιεχόμενο του στομαχιού ενός πελάτη που δεν άντεχε το ποτό. Η βρωμιά είχε εισχωρήσει στις μικρές λακκούβες του φθαρμένου ξύλου και δύσκολα έβγαινε παρά τις επίμονες προσπάθειες που έκανε ο μπάρμαν με το έκτο δάκτυλο του χεριού του. «Ένα αλκοόλ με λίγο αίμα σκύλου», παρήγγειλλε και ο ράθυμος μαγαζάτορας τον εξυπηρέτησε. «Έχει ξεμείνει κανένας μάγος στο μαγαζί σου;», τον ρώτησε πριν απομακρυνθεί και συνεχίσει την εξόρυξη χωνεμένης τροφής. Του έριξε ένα βλέμμα με το δεξί του μάτι. Το αριστερό ήταν χαμένο κάπου μέσα στην παραμορφωμένη σάρκα του κεφαλιού του. Έπειτα έδειξε έναν τύπο στην άλλη άκρη του μπαρ. «Αυτός εκεί περνιέται για μάγος. Είναι ο Νόρμαν Ήζμερ, αν έχεις ακουστά, ένας από τους βοηθούς του Μάγου Διευθυντή. Έχει ταλέντο λένε, όμως τεμπελιάζει διαρκώς αντί να εξασκείται και δεν προβλέπω να πάει μπροστά. Πάντως, αν θες μαγικό, πέρνα άλλη ώρα. Έχει πιει τόσο που δεν μπορεί ούτε ένα τριαντάφυλλο να εμφανίσει για την σερβιτόρα μου, κι ας τη ζαχαρώνει όλο το βράδυ.» Γύρισε και τον κοίταξε. Χωρίς το χαρακτηριστικό παπιγιόν, δύσκολα ξεχώριζε κανείς ένα μάγο από έναν απλό πολίτη. Συνήθως οι υπάλληλοι της Εταιρείας είχαν πιο υγιή εμφάνιση, αλλά δεν ήταν σπάνιο για ένα νεαρό να μην είχε βελτιώσει ακόμη την εικόνα του ώστε να τον αναγνωρίζουν οι δικοί του. Η πραγματική μεταμόρφωση του σώματος ήταν εξαιρετικά δύσκολη, όσο για την ψευδαίσθηση της ομορφιάς, αυτή διαλυόταν σύντομα αν ο πλανευτής δεν ήταν συγκεντρωμένος ή αρκετά έμπειρος στην τέχνη του. Ο Νόρμαν προφανώς δεν είχε αλλάξει την εμφάνιση του δραστικά. Το δέρμα του είχε σκούρη λαδιά απόχρωση. Κάτω από τις καλοχτενισμένες, μαύρες φαβορίτες του έχασκαν πληγές με πύον. Το ένα του μάτι είχε μια ελαφριά παραμόρφωση αλλά το μονόκλ την έκρυβε αν δεν το εξέταζε κανείς προσεκτικά. Μολονότι δεν είχε καμπούρα ή κάποια σοβαρή δυσπλασία, το σώμα του απείχε πολύ από το πρότυπο των Υψηλών Όντων. Αδύνατα άκρα και πρησμένη κοιλιά καλύπτονταν κάτω από την γκρι πουκαμίσα εργασίας της Εταιρείας. Μόνο τα δόντια του έμοιαζαν να είναι σε άψογη κατάσταση. Ίσως αυτά να μην είναι δικά του, σκέφτηκε. Μια κερασμένη κανάτα κρασί έκανε το μάγο να αρχίσει να φλυαρεί για τη ζωή του και τις γυναίκες. Η ώρα περνούσε και το μαγαζί θα έκλεινε από στιγμή σε στιγμή, οπότε ο Τζακ αποφάσισε να τον διακόψει και να τον ρωτήσει για το θέμα που τον ενδιέφερε. «Υπάρχουν ακόμη γυναίκες στη Χαμερπόβια που είχαν την τύχη να γεννηθούν σχεδόν εξίσου όμορφες με τις αθάνατες αρχόντισσες των Υψηλών Όντων», σχολίασε κοιτάζοντας με λαγνεία τη σιλουέττα της ψιλόλιγνης μελαχρινής σερβιτόρας. Καθώς έσκυβε, τους το πλούσιο στήθος της ξεχείλιζε από το φόρεμα. «Αλλά οι περισσότερες είναι κλασικές Χαμερποβιανές», συνέχισε. «Πράσινο δέρμα με πολλά εξανθήματα, ζαρωμένο στήθος και σάπια δόντια. Γριές από την παιδική τους ηλικία, θα έλεγε κανείς… Έχεις ταξιδεύσει σε άλλες χώρες να γνωρίσεις εξωτικές καλλονές;» Τα χοντρά, κακοφτιαγμένα δάχτυλα του έπαιζαν με το μεγάλο τσιγάρο που είχε μόλις ανάψει. Το ποτό δεν είχε επηρεάσει τον μάγο τόσο ώστε να γίνει εύκολο θύμα αλλά τον είχε κάνει αρκετά φλύαρο. Με λίγη προσπάθεια, θα μάζευε τα στοιχεία που ήθελε. «Και βέβαια έχω ταξιδεύσει. Όλοι οι μάγοι ταξιδεύουμε όταν σπουδάζουμε. Οι μαγικοί μεταφορικοί δίσκοι μας πάνε στα πέρατα του κόσμου κι ακόμη παραπέρα.! Αλλά ο κόσμος μας είναι αραιοκατοικημένος τώρα πια και δεν πέτυχα πολλές κοπέλες στα ταξίδια μου», είπε και κατέβασε μια γερή γουλιά από την κανάτα. Κόκκινο κρασί, αναμιγμένο με σάλια, έσταζε από τα σκασμένα χείλη του. Πήρε μια γκριμάτσα απογοήτευσης και σκούπισε το στόμα του με το εξωτερικό της παλάμης του. «Και στα πολλά σου ταξίδια μήπως άκουσες τίποτα για ένα πλάσμα που το καλούν Αιλουροφάγο;» «Κι από πού έχεις ακούσει εσύ για τον Αιλουροφάγο; Αυτό είναι μύθος της μακρινής Ανατολής, εκεί που ζούνε όντα ελάχιστα ανθρώπινα.» «Μου έχει ανατεθεί από έναν άρχοντα των Υψηλών Όντων να τον βρω. Και η αμοιβή είναι τόσο μεγάλη που μόνο ένας τέτοιος άρχοντας θα μπορούσε να προσφέρει.» Ο μάγος γέλασε δυνατά. Δεν πίστευε ότι ένας τιποτένιος Χαμερποβιανός θα μπορούσε να έχει συναναστροφές με τα Υψηλά Όντα, πόσο μάλλον με έναν άρχοντα τους. «Παραμύθια…», περιορίστηκε να πει. Τότε ο Τζακ έβγαλε από την τσέπη του μια περίτεχνη ηλεκτρονική συσκευή με το έμβλημα της Βουλής των Υψηλών Όντων να λάμπει πάνω της. Το άλλο του χέρι κρατούσε ένα καλοφτιαγμένο διαμάντι στο μέγεθος μισής γροθιάς. «Είσαι μάγος, συνεπώς ξέρεις να ξεχωρίζεις μια ψευδαίσθηση από την πραγματικότητα. Τι έχεις να πεις για αυτά;» Ο Νόρμαν περιεργάστηκε τα αντικείμενα. «Χμ… Έχεις δίκιο», είπε λίγο πριν αυτά εξαφανιστούν ξανά στις τσέπες από όπου βγήκαν. «Λοιπόν, θα με βοηθήσεις;» «Εξαρτάται από την αμοιβή» «Αμοιβή; Ξέχνα το, θα βρω άλλον να μου δώσει τις πληροφορίες που θέλω», είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα του. «Ίσως. Αλλά πολύ δύσκολα θα δεχτεί κάποιος να έρθει μαζί σου. Και χωρίς τη βοήθεια μου, δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα. Ούτε καν να πας μέχρι τη χώρα που ψάχνεις. Αν μάθεις που είναι, φυσικά.» «Αν μου πεις που είναι, θα πάω. Διαθέτω το απαραίτητο όχημα. Τι ανάγκη έχω από τη συντροφιά σου. Δεν είσαι του γούστου μου ξέρεις.» «Είμαι αρκετά για να με κάθεσαι μαζί μου στο μπαρ και να με κερνάς ποτό, όμορφε!», του απάντησε σηκώνοντας την κανάτα σε μια παρωδία πρόποσης. «Δεν πρόκειται να βρεις το μέρος μόνος σου, ούτε μπορείς να διασχίσεις τη μεγάλη αφρισμένη θάλασσα με το οχηματάκι σου. Εκτός αν οι φίλοι σου από τον ουρανό σου έχουν δώσει κάποιο από τα ιπτάμενα άρματα τους.» Ο Τζακ έδειχνε απογοητευμένος αλλά δεν ήταν διατεθειμένος να τα παρατήσει. «Ωραία λοιπόν. Χρειάζομαι κι ένα μάγο με μεταφορικό δίσκο. Θα πληρώσω τα ναύλα και θα γυρίσεις στο γραφείο σου και στη βαρετή δουλίτσα σου. Εγώ θα συνεχίσω μόνος μου.» «Ένας μάγος είναι πολύτιμος σύμμαχος σε μια αφιλόξενη μακρινή χώρα. Κι εξάλλου, μπορώ να λείψω λίγες μέρες από τη δουλειά μου. Η Εταιρεία τα καταφέρνει μια χαρά και χωρίς εμένα για λίγες μέρες. Πέρνα αύριο από το Μέγαρο με μια μικρή προκαταβολή και φεύγουμε αμέσως. Η εποχή είναι ιδανική για ένα ταξιδάκι στην Ανατολή.» Τα ολόισια, κάτασπρα δόντια του Νόρμαν άστραψαν στο σκοτάδι καθώς χαμογέλασε. «Καλά, θα το σκεφτώ.» είπε ο Τζακ και αφού πλήρωσε, βγήκε από το μπαρ. Σέρνοντας τα βήματα του στους πλημμυρισμένους από λάσπες δρόμους, ξεκίνησε για το σπίτι του. Edited May 13, 2006 by heiron Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted October 2, 2006 Share Posted October 2, 2006 Ωχ! Δεν είχα ποστάρει τελικά ε; (κόκκινα_μάγουλα...) Διορθώνω πάραυτα! Λοιπον...σου ειχα πει πόσο μου άρεσε, και εξακολουθεί να μου αρέσει! Θέλει βέβαια το κλασσικό χτενισματάκι, αλλά ειναι ψιλά πράγματα (κάποιες σκέψεις να μπουν σε πλάγια, κατι ψιλοσυντακτικά, τέτοια πράγματα). Κατα τα άλλα, είναι ένα πλήρες πρώτο κεφάλαιο. Παρουσιάζεις σωστά τα πρόσωπα, τις συνθήκες, δίνεις πληροφορίες - και μάλιστα οσο πρέπει: δηλ ουτε λίγες, ούτε πολλες, αλλά αρκετές ώστε να ιντριγκάρεις τον αναγνώστη για το τι ακριβώς συμβαίνει ;) - και εισάγεις και τη "δράση" - δηλ την αναζήτηση του αιλουροφάγου. Αλήθεια, έχεις γράψει παρακάτω; Το ελπίζω, γιατι ειλικρινά μου άρεσε Α, και όσον αφορά τα ονόματα, περιμένω ακόμα την ανταμοιβή μου . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 2, 2006 Author Share Posted October 2, 2006 Βρε,μηπως διαβασες απλα το κειμενο στο δευτερο ποστ μου?Γιατι ξερεις , με το copy-paste χανονται οι τροποποιησεις οπως τα ιταλικς. Ουσιαστικα εχω βαλει σε καποια σημεια που χρειαζονται. Ναι,εχω γραψει παρακατω. Το β μερος ("Ανωνυμη Εταιρεια Μαγων") ειναι σχεδον ετοιμο.Απλα καπως δεν μου καθεται καλα και σκεφτομαι τι να αλλαξω.Οχι απο αποψη "διορθωσης".Απλα σχετικα με την ιστορια.Βεβαια δεν προχωραει και τοσο.Εκτος κι αμα το ενωσω με το πιθανο 3ο μερος.Αλλα δε νομιζω γιατι απο εκει και περα θα ειναι η κυριως περιπετεια,μεχρι να βρεθει ο Αιλουροφαγος στο βουνο στα περατα του κοσμου. ;) Τελος παντων, το β ισως να φερνει λιγο προς Adams, αλλα μαλλον μπαινει σε πιο Βανσικους ρυθμους απο εκει και περα. ΥΓ-Καλα,αμα ερθω Αθηνα θα σου παρω ενα μαντολατο, επισης θα γινει κληρωση για αλλα πλουσια δωρα(τσιχλες κτλ). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted October 2, 2006 Share Posted October 2, 2006 Χμμμ, ναι οκ, παραδέχομαι ότι αυτη τη φορά διάβασα το ποστ...Ένοχη! Οπότε, άντε, τελείωσε και το επομενο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 8, 2006 Author Share Posted October 8, 2006 Ονομα συγγραφεα: Γιαννης Γαϊτανάς Ειδος: Science fantasy Βία: Οχι Σεξ: Ουτε(σκατ...) Αριθμος λεξεων: 2451 Αυτοτελής: Οχι,ειναι το 2ο μερος του κυνηγιου του Αιλουροφάγου. Συνεχεια του "Παραξενη συναντηση στη Χαμερποβια" Σχολια: Η ιστορια παρα το μεγεθος της δεν προχωραει πολυ.Γινεται μια γνωριμιαμε την Χαμερποβια και τα προαστεια της και κυριως με την Εταιρεια των Μαγων. Και το ταξίδι ξεκινα! Στο επομενο, 3ο μερος θα αρχισει και η κυριως περιπετεια λογικα. Παραθετω το κειμενο αλλα και ατατσμεντ με τις 2 ιστοριες μαζι. Το_κυνήγι_του_αιλουροφάγου.doc Μέρος 2ο Ανώνυμη Εταιρεία Μάγων Πέρασε το λουρί του σάκου του στον δεξί ώμο και βγήκε από το μαγαζί κλείνοντας την πόρτα. Αν όλα πήγαιναν καλά, δεν θα ξαναδούλευε εκεί. Και γιατί να μην πήγαιναν; Ίσως ο μάγος να αποδεικνυόταν χρήσιμος κι εξάλλου θα μπορούσε να τον παρατήσει αν ένιωθε ότι του ήταν περιττό βάρος. Δεν έμοιαζε επικίνδυνος και ήταν εξαιρετικά απίθανο να είχε κάποιο όπλο μαζί του, ενώ ο Τζακ ήταν πλήρως εξοπλισμένος. Αν ο Νόρμαν πήγαινε να του τη φέρει με ένα ξόρκι, θα τον περιποιούνταν με το μικρό αλλά αποτελεσματικό πυροβόλο του. Κι αν αυτό δεν έπιανε, θα μάθαινε πόσο κοφτερό είναι το γιαταγάνι που κουβαλούσε στο σάκο του. Το Μέγαρο της Εταιρείας δεν ήταν κοντά στο μαγαζί του αλλά δε συνήθιζε να μετακινείται με μαγικούς δίσκους αστικής μεταφοράς, ούτε με τα παλιά κάρα. Θα πήγαινε με τα πόδια, μιας και αμφέβαλλε αν γινόταν να πάρει το όχημα του στο δίσκο. Στους λασπωμένους δρόμους της γειτονιάς του το περπάτημα ήταν δύσκολη υπόθεση. Δυο γέροι, με ένα πόδι ο καθένας, σερνόταν βασανιστικά αργά μπροστά του σχολιάζοντας τη χθεσινή νεροποντή. Πέρασε γοργά ανάμεσα τους χτυπώντας τις μπότες του στο παχύ στρώμα λάσπης, σηκώνοντας ένα κύμα ρευστής βρωμιάς στα πρόσωπα τους. Χαμογέλασε. Του άρεσε η πόλη μετά τη βροχή. Οι λάσπες στις γειτονιές που δεν είχαν επισκευαστεί, τα ψοφίμια που ξεβράζονταν από τους υπονόμους, και ο ηλιόλουστος γκριζοκόκκινος ουρανός. Συχνά ήταν τόσο καθαρή η ατμόσφαιρα που μπορούσε να διακρίνει το Ναό των Υψηλών Όντων τέσσερα ολόκληρα τετράγωνα μακριά. Φυσικά, δεν ήταν ένας ναός με την αρχαία έννοια του όρου αφού ήξερε πως οι Υψηλοί δεν ήταν θεοί. Αλλά έδιναν ένα υποκατάστατο θρησκείας με τη λατρεία που επιδίωκαν να επιβάλλουν και το κτίριο που είχαν επιλέξει για αυτόν το σκοπό ήταν το ψηλότερο και το εντυπωσιακότερο της Χαμερπόβια. Τα αετώματα και οι λεπτεπίλεπτοι μαρμάρινοι πυργίσκοι του μόλις που φαινόταν πίσω από την μαβιά ομίχλη αντανακλώντας το λιγοστό φως του χλωμού, κοκκινωπού ήλιου ψηλά στον ουρανό. Στο κέντρο, περισσότεροι ενοχλητικοί μάγοι περνούσαν δίπλα του με τους δίσκους του. Η αφετηρία των περισσότερων δρομολογίων ήταν το Μέγαρο τους αλλά έκαναν τέρμα σε διάφορες περιοχές. Δεν σύχναζε στην περιοχή με το φως της ημέρας γιατί έβρισκε ενοχλητικό το βούισμα από το πέταγμά τους αλλά αποφάσισε πως άξιζε να το ανεχτεί. Θα το άκουγε σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και κάπως έπρεπε να το συνηθίσει αν δεν ήθελε να ξερνάει σε όλη τη διαδρομή. Το Μέγαρο δεν είχε τη μεγαλοπρέπεια του Ναού αλλά ήταν ένα μεγάλο κτίριο που έσφυζε από ζωή. Χτισμένο από τερατώδεις μεγαλόσωμους δαίμονες ήταν γερή και απλή κυβική κατασκευή. Η δύναμη ήταν το χαρακτηριστικό των δαιμόνων, όχι η καλαισθησία τους. Ανέβηκε τα γρανιτένια σκαλοπάτια και στάθηκε στο πλατύσκαλο ακριβώς πριν το κατώφλι. Δυο αγάλματα που αναπαριστούσαν κουλούς δαίμονες με πανύψηλα πόδια και φαρδιές τριχωτές πλάτες ήταν εκατέρωθεν της πόρτας σε ρόλο μεντεσέδων αφού από τα πόδια τους φύτρωναν υπερμεγέθη κέρατα - ή μήπως ήταν χέρια; - που συγκρατούσαν τα φύλλα της θύρας. Στις πλάτες τους στηριζόταν μια ογκώδης πλάκα από μαύρο οψιδιανό όπου έστεκε μια μάλλον διαφορετική διαβολική μορφή που θύμιζε αμυδρά προϊστορική νυχτερίδα. Η σατανική μορφή έστρεψε το βλέμμα της στον Τζακ κι έβγαλε μια διαπεραστική κραυγή. Τα δυο αγάλματα που στέκονταν από κάτω της ζωντάνεψαν και με μια τους κίνηση άνοιξαν την πόρτα. Σε λίγη ώρα τα γραφεία θα έκλειναν και η κίνηση ήταν ελαφρώς μειωμένη. Πλάι στην είσοδο υπήρχε ένας πάγκος, όπου έστεκε κάποιος χαμηλόβαθμος μάγος που έφτιαχνε διαρκώς το παπιγιόν του. «Πού μπορώ να βρω τον κύριο Ήζμερ;» τον ρώτησε διακόπτοντας τον από την απασχόληση του. «Σε ποιο γραφείο εργάζεται;», του αποκρίθηκε ο μάγος θυρωρός. «Είναι βοηθός του Διευθυντή» «Τμήμα Διοίκησης, τρίτος όροφος. Μπορείτε να πάρετε ένα δίσκο για να ανεβείτε», είπε και ξανάσκυψε πάνω από το παπιγιόν του. «Άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να ανέβω; Κάποιες σκάλες, για παράδειγμα;» Χωρίς να ανασηκώσει το κεφάλι του αυτή τη φορά του έδειξε ένα διάδρομο στα δεξιά του. Ας αναβάλλουμε όσο γίνεται τις βόλτες με τη χρήση μαγείας, σκέφτηκε τη στιγμή που έφτανε στο τέλος του διαδρόμου. Υπήρχαν αρκετές πόρτες εκεί. Καθεμιά τους έγραφε πάνω της σε ποιο όροφο οδηγούσε. Χωρίς δισταγμό άνοιξε την πόρτα που θα τον οδηγούσε στον τρίτο όροφο. Σκοτάδι σκέπασε τα μάτια του ενώ μια αφόρητη αποφορά, μια μυρωδιά μούχλας αμέτρητων χιλιετιών, εισχώρησε στα ρουθούνια του. Πέντε φλόγες άναψαν κάπου κοντά του και τον κάρφωσαν ως τα έγκατα της ψυχής του. Ένας τρομερός βρυχηθμός ήχησε καθώς ένα γλοιώδες πλοκάμι τυλίχτηκε γύρω του πριν προλάβει να αντιδράσει. Πάλεψε να ελευθερωθεί και να φτάσει το γιαταγάνι που είχε στο σάκο του αλλά παρά τη μεγάλη του δύναμη το σφίξιμο του πλοκαμιού δεν χαλάρωσε ούτε ελάχιστα. Σηκώθηκε στον αέρα δεμένος στη λαβή του πανίσχυρου δαίμονα, ανήμπορος να αντιδράσει. Παγίδα! Μα, ποιος μπορεί να… Ο νους του έτρεχε σε πιθανούς εχθρούς του με πρόσβαση στα γραφεία των μάγων αλλά δεν κατέληξε κάπου. Ξαφνικά, και πριν διαλέξει ποια κατάρα θα ήταν κατάλληλη για τον ηθικό αυτουργό αυτής της ύπουλης ενέργειας, όποιος κι αν ήταν αυτός, το πλοκάμι ξετυλίχτηκε και τον απίθωσε σώο έξω από μια πόρτα. Πριν προλάβει να πάρει ανάσα και να βγάλει το όπλο του, είχε ήδη χαθεί στις σκιές. Περίμενε για μερικές στιγμές ακόμη κι αφού αισθάνθηκε ότι ο κίνδυνος πέρασε, γύρισε κι άνοιξε την πόρτα. Η αίθουσα ήταν κενή. Απέραντο λευκό με εξαίρεση ένα λιτό γραφείο όπου καθόταν ένας μεσήλικας μάγος. Μπροστά του η πινακίδα τον ενημέρωνε ότι βρισκόταν στο Τμήμα Διοικήσεως. Αλλά αυτός ο μάγος δεν ήταν ο Νόρμαν. Όχι, σίγουρα δεν ήταν αυτός. Μπορεί να έσφαλλε στο θέμα της ηλικίας του αλλά ο Νόρμαν σίγουρα δεν είχε τρία χέρια. «Συμπληρώστε σας παρακαλώ μια αίτηση για συνάντηση με το διοικητικό προσωπικό», είπε ο μάγος. Το τρίτο χέρι απλώθηκε και του πρόσφερε ένα χαρτί . Μια κίνηση του δεξιού, φυσιολογικού χεριού του έστειλε μια πένα σε τροχιά γύρω από το χαρτί. «Επιλέξτε τον υπάλληλο που θέλετε να συναντήσατε, υπογράψτε κάτω αριστερά και πληρώστε 5 λίρες για τη σφραγίδα», τον πληροφόρησε μόλις έπιασε τα αντικείμενα. Είδε το όνομα του Νόρμαν στη λίστα με το βοηθητικό προσωπικό. Αφού τελείωσε, έβγαλε το πουγκί του και έδωσε τα χρήματα. Η σφραγίδα εμφανίστηκε στο χαρτί, το ξόρκι επικυρώθηκε και ο υπάλληλος με τα τρία χέρια χάθηκε από μπροστά του. Στη θέση του αντίκριζε τον Νόρμαν να κοιμάται σε ένα σωρό από σελίδες. Τα σάλια του έσταζαν από το μισάνοιχτο στόμα του, κάνοντας μια κηλίδα στα χαρτιά. «Ξύπνα, έχουμε δουλειά», είπε και το χέρι του κινήθηκε για να χτυπήσει το κεφάλι του μάγου. Προς μεγάλη του έκπληξη το χέρι του διέγραψε μια καμπύλη πάνω από το κεφάλι του μάγου και κατέληξε στην άλλη πλευρά. Δεν ακούμπησε ούτε μια τρίχα του. Ο Νόρμαν τον κοίταξε με νυσταλέο βλέμμα. Χαμογέλασε με ικανοποίηση. «Μόλις διαπίστωσες την ισχύ της Τεμπέλικης Προστασίας. Ξέρεις, τα ξόρκια αυτού του είδους είναι η ειδικότητα μου.» Το χέρι του απλώθηκε προς το μέρος του Τζακ. «Λοιπόν; Έφερες την προκαταβολή; Αλλιώς άσε με στην ησυχία μου.» Ο Τζακ άνοιξε τον σάκο του και έβγαλε ένα πουγκί. Το άνοιξε με προσοχή μπροστά στο Νόρμαν και κάρφωσε το βλέμμα του στα μάτια του. «Έχω μπόλικες λίρες εδώ. Δεν πρόκειται να μας χρειαστούν πολλές στο ταξίδι. Οι βάρβαροι της Ανατολής προφανώς δεν θα χρησιμοποιούν τέτοια χρήματα. Οπότε θα μπορέσεις να τα ξοδέψεις εδώ όταν γυρίσουμε.» Ο Νόρμαν έφτιαξε το γυαλί του και έξυσε μια πληγή κάτω από τη δεξιά φαβορίτα του. Έβγαλε ένα μεγάλο κομμάτι από κρυσταλλωμένο πύον. Το θαύμασε παρατηρώντας το από διάφορες γωνίες σαν να ήταν πολύτιμο κεχριμπάρι ώσπου έλιωσε ανάμεσα στα νύχια του και το πέταξε στο πάτωμα. Αφού τελείωσε, ζύγιασε το πουγκί. Το ποσό δεν ήταν μεγάλο, αλλά η όλη ιδέα του ταξιδιού του φαινόταν συναρπαστική. «Το ήξερα ότι θα τα βρούμε εμείς οι δυο. Έχω ήδη μαζέψει τα απαραίτητα έντυπα που θα μας χρειαστούν. Μόνο που η αίτηση για υπερπόντιο ταξίδι με μαγικό δίσκο θα αργήσει λίγο», δήλωσε καθώς μάζευε τους μαγικούς παπύρους στην τσάντα του. «Ηλίθιοι γραφειοκράτες», μουρμούρισε με απέχθεια ο Τζακ. «Κάθε άλλο! Η στενή προσκόλληση στους τύπους είναι το μυστικό της δύναμης των μάγων. Χωρίς αυτή θα ήμασταν βουτηγμένοι στο χάος των κατώτερων πολιτών. Αλλά έλα, θα δω τι μπορώ να κάνω για να λυθεί το μικρό μας πρόβλημα.» Περπάτησε προς την πόρτα από όπου είχε έρθει ο Τζακ. Δεν υπήρχε κάτι άλλο στο περιβάλλον πέρα από το γραφείο και την πόρτα. Ο Τζακ όμως δίστασε. «Τι τρέχει, Τζακ;» , απόρησε ο μάγος. «Ένας δαίμονας κρύβεται πίσω από αυτή την πόρτα. Μου επιτέθηκε αλλά μετά με άφησε. Όπως και να έχει, δεν τα πάω καλά με τους δαίμονες και με τον συγκεκριμένο δεν θέλω στενές σχέσεις.» Ο Νόρμαν γέλασε και η οδοντοστοιχία του έδειχνε ακόμη πιο αστραφτερή από το προηγούμενο βράδυ. Χτύπησε τα χέρια του κι ένας μαγικός δίσκος εσωτερικής χρήσεως, χρώματος γκρι, έκανε την εμφάνιση του. «Ο συγκεκριμένος δαίμονας υπάρχει εκεί για να βοηθά τους πελάτες και να τους οδηγεί στο κατάλληλο γραφείο», διευκρίνισε αλλά ο Τζακ δεν άλλαξε γνώμη για το ανατριχιαστικό κλιμακοστάσιο του Μεγάρου. Με βαριά καρδιά, επιβιβάστηκε παρέα με τον μάγο και μεταφέρθηκαν στην πίσω αυλή του κτιρίου. Η βόλτα ήταν πολύ γρήγορη και προκάλεσε μια ελαφριά ζαλάδα στον Τζακ. Τουλάχιστον, σκέφτηκε, ξαναβγήκαμε σε ανοιχτό χώρο. Ο αέρας μέσα στο Μέγαρο του προκαλούσε αηδία. Ίσως έφταιγε η υπερβολική καθαριότητα, ίσως η ύπαρξη τόσων δαιμονικών υπάρξεων ή ακόμη και η μαγική αύρα που σκέπαζε τα πάντα και έκανε ορατά μόνο ό,τι φανερωνόταν με το αντίστοιχο ξόρκι. Δίσκοι όλων των μεγεθών και διαφόρων χρωμάτων ήταν παρκαρισμένοι με τάξη στην αυλή. Κατευθύνθηκαν σε έναν από αυτούς. Ήταν μπλε με ένα μεγάλο σήμα της Εταιρείας πάνω του. Μεγάλος όσο ένα μικρό δωμάτιο θα ήταν αρκετός για να κοιμούνται και οι δυο αφήνοντας ορισμένη απόσταση μεταξύ τους. Ανέβηκαν επάνω αλλά ο δίσκος παρέμεινε ακίνητος. Ένας μάγος κατευθύνθηκε προς το μέρος τους. Πέρα από το τυπικό επίσημο ντύσιμο των μάγων με το απαραίτητο παπιγιόν, φορούσε ένα μονόκλ μπροστά από ένα σαπισμένο μάτι. Πίσω από το γυαλί τριγύριζε ένα κιτρινωπό σκουλήκι. Ο Τζακ, είχε ακούσει για τους μικροσκοπικούς δαίμονες με τη μορφή σκουληκιού που μετέφεραν στον εγκέφαλο του ανθρώπου ξενιστή τους τις αισθήσεις τους. Έτσι, αν και το άλλο μισό του προσώπου του μάγου ήταν φριχτά παραμορφωμένο και αόμματο, ήταν σίγουρος πως το μοναδικό του μάτι, έβλεπε χάρη στο δαιμονικό παράσιτο πολύ καλυτέρα από τους δυο συντρόφους μαζί. Καθώς πλησίασε ο μάγος, πήρε την ευχάριστη όψη ενός ευγενικού νεανία, με μακριά πυρόξανθα μαλλιά και καταγάλανα μάτια, και μίλησε με τον Νόρμαν. Τελικά τους δόθηκε ο δίσκος που ήθελαν καθώς και μια άδεια ταξιδίου «για επαγγελματικούς λόγους». Αφού επιβιβάστηκαν, ο Τζακ ξάπλωσε στη μέση του δίσκου, παρά τη διαβεβαίωση του Νόρμαν ότι δεν διέτρεχε κανένα απολύτως κίνδυνο να πέσει. Ο σύντροφός του ανύψωσε τον δίσκο με το κατάλληλο ξόρκι και πέταξε τη σπασμένη σφραγίδα στο χώρο με τους παρκαρισμένους δίσκους που γινόταν ολοένα και μικρότεροι στα μάτια τους. Η σφραγίδα χτύπησε σε ένα αόρατο τοίχο και έπεσε στο δίσκο. «Το μαγικό πεδίο μας προστατεύει τόσο από την πτώση όσο κι από τις λιγότερο ισχυρές επιθέσεις από έξω», δήλωσε με υπερηφάνεια ο Νόρμαν. «Είναι οι πιο ισχυρές αυτές που με απασχολούν», απάντησε και έβγαλε ένα σάντουιτς με αρουραίο για να γευματίσει. Η ουρά του κρεμόταν ακόμη από το στόμα του όταν πρόσφερε ένα παρόμοιο στο μάγο. Ο Νόρμαν, αηδιασμένος έστριψε το βλέμμα του και οδήγησε το δίσκο έξω από την πόλη. Στο βάθος διακρίνονταν τα προάστια της Χαμερπόβια. Συνοικίες από ερειπωμένες παράγκες και τρώγλες, οπού άθλια όντα, που ελάχιστα θύμιζαν πια άνθρωπο, ζούσαν σε σωρούς σκουπιδιών και κυνηγούσαν παρέα με κτήνη. Ή μήπως δεν είναι κτήνη αλλά είναι φίλοι και συγγενείς τους, αναρωτήθηκε ο Τζακ. Οι κάτοικοι του κέντρου ήταν τόσο ανθρωπόμορφοι σε σύγκριση με αυτά τα πλάσματα όσο τερατόμορφοι έμοιαζαν οι ίδιοι αν στέκονταν πλάι σε ένα από τα Υψηλά Όντα. Πέρα από τις συνοικίες αυτές εκτείνονταν η βιομηχανική ζώνη της πόλης. Πλήθος από αποθήκες και καμινάδες ορθώνονταν σαν τιτάνες μέσα στην μόνιμη καταχνιά. Από τις ψηλότερες καμινάδες έβγαιναν πυκνοί καπνοί διάφορων χρωμάτων που σχημάτιζαν θυσάνους με διάφορα σχέδια. Κάποτε εδώ εργάζονταν οι περισσότεροι Χαμερποβιανοί αλλά η Εταιρεία αγόρασε σταδιακά όλα τα εργοστάσια και απέλυσε τους εργαζόμενους. Στη θέση τους κάλεσαν δαίμονες που έβγαζαν περισσότερη δουλειά, ήταν ακούραστοι και επιπλέον, με την δύναμη και τις υπερφυσικές ικανότητές τους, μπορούσαν να εκτελέσουν δωρεάν εργασίες που παλιότερα απαιτούσαν πλήθος ανθρώπων και μηχανών. Καθώς πετούσαν σχετικά χαμηλά, για να μην χαθούν μέσα στο νέφος, άκουσαν φασαρία από ένα εργοστάσιο που απλωνόταν μπροστά τους. Μια μορφή με οχτώ άκρα, όλα τους μακριά μυώδη χέρια, έτρεχε φρενιασμένη έξω από ένα κτίριο με δυο μάγους να τη καταδιώκουν. Σχεδόν ταυτόχρονα είδαν παρόμοια όντα να βγαίνουν από παρακείμενα κτίρια και να σχηματίζουν μια ομάδα τρέχοντας με κατεύθυνση μακριά από την πόλη. Τα κορμιά τους ήταν κοντόχοντρα και, σε συνδυασμό με τα πολλά τους άκρα, θύμιζαν αμυδρά αποτέλεσμα συνεύρεσης αράχνης με πίθηκο. Ξαφνικά, ένας πύρινος στρόβιλος περικύκλωσε την ομάδα τον δαιμόνων και τους σήκωσε ψηλά. Από το δίσκο, ο Τζακ μπορούσε να δει τα σώματα των τρελών δαιμόνων να καίγονται από τις πύρινες γλώσσες και να σχίζονται σαν πανιά πλοίου από τον δυνατό ανεμοστρόβιλο. Σε λίγα καρδιοχτύπια το μόνο που είχε απομείνει στην ατμόσφαιρα για να θυμίζει το περιστατικό ήταν μια βαριά μυρωδιά θειαφιού και καμένης σάρκας. Είχε γυρίσει το κεφάλι του και κοίταζε τις φιγούρες των μάγων να χάνονται μες την ομίχλη, παρέα με το εργοστάσιο. «Γιατί το έκαναν αυτό, Νόρμαν;» «Συμβαίνει αραιά και που να επαναστατούν οι δαίμονες. Δεν τους αρέσει η χρησιμοποίηση τους στην βιομηχανία. Υποθέτω προτιμούν να γίνονται στάχτη από τους επιστάτες της Εταιρείας», είπε έχοντας ένα λεκιασμένο και τσαλακωμένο καφετί μαντήλι στη μύτη του. Η μαγική ασπίδα γύρω από το δίσκο είχε αποδειχτεί ανίσχυρη απέναντι στην μπόχα του καμένου δαίμονα. «Έτσι έχουν σχηματιστεί οι άγριες φυλές έξω από τις πόλεις, λοιπόν;» Ο Νόρμαν έγνεψε καταφατικά. «Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι βεβαία, αλλά πολλοί από τους δαίμονες στην εξοχή είναι δραπέτες ή Απελεύθεροι.» Ο Τζακ απόρησε μιας και δεν είχε ακούσει ποτέ του για κάποιο μάγο που απελευθέρωσε δαίμονα «Και πως μπορεί να απελευθερωθεί ένας δαίμονας; Δεν είναι πάντα δέσμιος του μάγου που τον επικαλέστηκε;» ρώτησε. «Υπάρχουν μάγια για όλα τα πράγματα στον κόσμο μας. Αλλά όταν μιλάμε για Απελεύθερους μιλάμε κυρίως για δαίμονες των οποίων ο αφέντης πέθανε πριν επιστρέψει ο δαίμονας στον κόσμο του. Αυτοί ανήκουν, σύμφωνα με τον κανονισμό στην Εταιρεία. Αλλά βέβαια θα πρέπει πρώτα να τους βρούμε και να τους αιχμαλωτίσουμε, πράγμα δύσκολο και ασύμφορο συνήθως», απάντησε ο Νόρμαν. Το βλέμμα του Τζακ θόλωσε ενώ μια υποψία κόκκινου χρώματος έκανε την εμφάνιση του κάτω από το σαπισμένο δέρμα του. Κάτι ετοιμάστηκε να πει αλλά περιορίστηκε στο να καθίσει ξανά στο κέντρο του δίσκου περιμένοντας να φτάσουν στον πρώτο σταθμό τους. Δεν ήθελε να μαλώσει με τον σύντροφο του εκείνη τη στιγμή, αφού μάλιστα ο Νόρμαν ήταν αυτός που ήξερε τον μόνο τρόπο για να φτάσουν στη χώρα του Αιλουροφάγου. Υπομονή, σκέφτηκε. ** Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 3, 2006 Author Share Posted December 3, 2006 Καλα,καλα...αφου πρωτα ζητησω συγγνωμη που διπλοποσταρω(ξανα στο ιδιο τοπικ!) ας ενημερωσω το κοινο οτι συγχωνευσα τα 2 τοπικς με τα 2 μερη της ιστοριας και απο εδω και στο εξης θα τα στελνω ολα εδω. Επισης εβαλα το γενικοτερο τιτλο "Τζακ Ντονιθ" με το σκεπτικο οτι μπορει να περιλαβω και ιστοριες του ηρωα μετα το κυνηγι του αιλουροφαγου. enjoy... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted February 6, 2007 Share Posted February 6, 2007 Λοιπόν, δεν έχω σχολιάσει εδώ το δεύτερο μέρος ε; Ας το διορθώσουμε. Καταρχάς τα θετικά: το χιούμορ του κειμένου συνεχίζεται και πολύ καλά μάλιστα (αυτό το κλιμακοστάσιο ήταν κορυφαίο!). Μας δίνεις πληροφορίες, για τον κόσμο, το περιβάλλον, τις συνήθειες, καθώς και για τους δύο μας χαρακτήρες. Εμφανίζονται και κάποια δείγματα προσωπικότητας δηλαδή, κι αυτό είναι καλό. Γενικά έχω να παρατηρήσω μόνο ένα "αρνητικό" σε αυτό το δεύτερο κεφάλαιο: Νομίζω κάπου ότι οι πληροφορίες που δίνεις παραείναι πολλές για ένα κεφάλαιο. Το κάνεις πολύ καλά, το κείμενο ρέει χωρίς να κολλάει, αλλά στο τέλος νομίζω ότι κουράζουν λιγάκι. Στο πρώτο μέρος οι πληροφορίες ήταν όσο έπρεπε, όχι μόνο δεν κούραζαν αλλά σε τσίγκλιζαν κιόλας, αλλά εδώ οι πληροφορίες...απλά σε πληροφορούν :tongue: Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ...Ίσως θα ήταν καλύτερα αν δεν το έκοβες εκεί το κεφάλαιο αλλά προχωρούσες λίγο παρακάτω, ώστε να μην έχουμε ένα κεφάλαιο που προχωράει λίγο μόνο την πλοκή και κατά τα άλλα μας δίνει μόνο πληροφορίες Και η κλασσική ερώτηση επανέρχεται - Έχεις γράψει καθόλου παρακάτω; Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό, έχει νομίζω μεγάλες δυνατότητες και φέρνει στο νου όλα τα καλά ονόματα (Άνταμς, Πράτσετ κτλ (Βανς δεν έχω διαβάσει) ). Οπότε μην το αφήσεις! Άλλωστε είμαι σίγουρη ότι στο στρατό θα βρεις πολλά σουρεαλιστικά για να πάρεις ιδέες :tongue: [This is a return review!] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 15, 2007 Author Share Posted April 15, 2007 το_κυνήγι_του_αιλουροφάγου.doc Λοιπον,αδεια εχω οποτε ας προχωρησω καποια απαο τα κειμενα μου λιγο.Ιδου το 3ο μερος της παρουσης ιστοριας. Η αναζητηση εχει ξεκινησει και σιγα σιγα θα γινεται πιο ηρωικο φαντασυ με στοιχεια ΕΦ παντα. Ναι, οι μαγοι εχουν φαση αλλα εκει που πανε υπαρχει λειψανδρια σε μαγους-τουλαχιστον της Εταιρειας. Παρτε το πληρες κειμενο αλλα και το 3ο μερος χωριστα. Μέρος 3ο Οι λάμιες του άλικου πελάγους Ο δίσκος ταξίδευε με ταχύτητα πετώντας ψηλότερα όποτε συναντούσαν κάποιο εμπόδιο ή επικίνδυνες αγέλες δαιμόνων. Παρά τις συνεχείς δόσεις από αίμα σκύλου ανακατωμένα με βοτάνια που είχε μαζέψει ο ίδιος στις εξορμήσεις του, το στομάχι του επέμενε να μην δέχεται τα σάντουιτς στο εσωτερικό του. «Σύντομα θα φτάσουμε στη θάλασσα. Ελπίζω να μην επιδεινωθεί κι άλλο η κατάσταση σου γιατί θα αναγκαστώ να σε πετάξω από το όχημα μου», τον προειδοποίησε ο Νόρμαν. «Για τόλμα, φιλαράκο», μούγκρισε συγκρατώντας μια υγρή μπουκιά στο στόμα του πριν την καταπιεί πάλι. «Θα συνέλθω σε λίγο, μπορεί να βοηθήσει ο θαλασσινός αέρας» «Το ελπίζω αλλά πριν αρχίσουμε το υπερπόντιο ταξίδι θα πρέπει να κάνουμε μια στάση», του απάντησε ο μάγος. Στον ορίζοντα μια διακρίνονταν μια μικρή πόλη και πέρα από αυτή, μια ατελείωτη κοκκινωπή επιφάνεια αντανακλούσε το λιγοστό φως του ηλίου. Ένα τεράστιο άγαλμα έστεκε μισογκρεμισμένο στην άκρη της πόλης ενώ ψηλά στον ουρανό έκοβαν βόλτες τεράστια πουλιά. Σε λίγο, οι δυο σύντροφοι προσγειωνόταν ομαλά στην κεντρική πλατεία της πόλης. Μερικές παρέες των κατοίκων μαζεύτηκαν να δουν το ασυνήθιστο θέαμα αλλά γρήγορα έχασαν το ενδιαφέρον τους και έφυγαν σιωπηλοί. Ο μόνος που παρέμεινε ήταν κάποιος ντυμένος με τη στολή των μάγων. Φαλακρός, με μόνο μια βαθιά ουλή να παραμορφώνει το πρόσωπο του από το μέτωπο ως το σαγόνι του και ένα μικρό τριγωνικό μουσάκι στέκοταν μπροστά τους κρατώντας στο ένα χέρι κάτι που έμοιαζε σαν ραβδί και στο άλλο ένα άγνωστο στον Τζακ, προφανώς τρομερό, όπλο. «Κύριε Ήζμερ, καλώς ήρθατε στην Παλαιά Ούρκα», είπε πλησιάζοντας τους. «Ελάτε μαζί μου για έλεγχο και σφράγισμα των εγγράφων σας. Ο υπηρέτης σας θα καθαρίσει το όχημα μέχρι να τελειώσουμε.» Ενώ ο Νόρμαν πηδούσε έξω από το δίσκο, ο φαλακρός μάγος παρέδωσε στον Τζακ τη μάπα και τον κουβά που κρατούσε. «Υπηρέτη;», του γρύλισε αγριοκοιτάζοντας τον και έστρεψε το πυροβόλο εναντίον του. Ο μάγος κοίταξε την κάνη και στρέφοντας το βλέμμα του στον Τζακ αυτή λύγισε και το στόμιο της γύρισε προς το στήθος του έκπληκτου Χαμεπορβιανού. «Ηρεμήστε κύριε Πάλιακ. Ο συνοδοιπόρος μου είναι λίγο οξύθυμος τελευταία», του είπε ο Νόρμαν πιάνοντας τον φιλικά από τον ώμο. Έριξε μια τελευταία ματιά, πέταξε τα σύνεργα στον δίσκο και απομακρύνθηκε με το συνάδερφο του προς ένα μικρό κυβικό κτίριο που φυλασσόταν από δυο δαίμονες με κεφάλια προβάτων. Χωρίς να το καταλάβει, ο Τζακ βάλθηκε να καθαρίζει το δίσκο από τις βρωμιές καθώς η κάνη του όπλου του επανέρχονταν αργά αργά στην κανονική της μορφή. Μόλις τελείωσε, ο Νόρμαν είχε επιβιβαστεί με έναν ογκώδη πάπυρο στα χέρια του και απογείωσε τον δίσκο. Κάτω στην πλατεία, ο μάγος Πάλιακ άπλωσε τα χέρια και η μάπα με τον κουβά γύρισαν σ’ αυτόν. «Πρέπει να είσαι πιο ευγενικός, ειδικά με τους μάγους» «Θα ήθελα πολύ να του σπάσω τα μούτρα αυτουνού» «Μάλλον αυτό θα ήταν κακή ιδέα. Ποιος θα μας έκανε το έγγραφο εξόδου από τη χώρα τότε;» ρώτησε ο Νόρμαν ενώ περνούσαν πάνω από το τεράστιο σκουριασμένο άγαλμα. Ο Τζακ κοίταζε τα πουλιά που τώρα σχημάτιζαν σμήνος και ερχόταν κατά πάνω τους. Δεν είναι πουλιά αυτά, διαπίστωσε βλέποντας ότι τα ιπτάμενα πλάσματα είχαν τρία κεφάλια σκύλου το καθένα και φτερά νυχτερίδας με μέγεθος μεγαλύτερο κι από τον ίδιο τον δίσκο, το καθένα. Το γάβγισμα τους γινόταν ολοένα και πιο δυνατό καθώς πλησίαζαν. Ετοίμασε το όπλο του ελπίζοντας πως οι μαγικές άμυνες του δίσκου θα αποδεικνυόταν αποτελεσματικότερες από τις σφαίρες του. Ο Νόρμαν συνέχιζε να μιλά αμέριμνος. «Και χωρίς το έγγραφο εξόδου, πως θα περνούσαμε από τα κυνόπτερα των συνόρων;» Σφύριξε επιδεικτικά, και έσπασε αδιάφορα την σφραγίδα, απελευθερώνοντας το ξόρκι. Μόλις τελείωσε, τα πελώρια τερατόμορφα πτηνά προσπέρασαν το σκάφος και συνέχισαν την άγρυπνη περιπολία τους πάνω από τις ακτές του ωκεανού. Μέχρι τη στιγμή που έσβησε ο ήχος του φτερουγίσματος τους ο Τζακ συνέχιζε να τα έχει στο στόχαστρο του. «Μην ανησυχείς. Από εδώ και πέρα τα διάφορα δαιμονικά πλάσματα δεν θα μπορούν να μας πειράξουν. Τουλάχιστον όχι αν δεν πλησιάζουμε στην επιφάνεια της κόκκινης θάλασσας», τον καθησύχασε. «Και μόλις την διαβούμε, θα μάθουμε που ακριβώς είναι ο αιλουροφαγος σου» Ο Τζακ ξάπλωσε εξαντλημένος. Καλά θα κάνει να λέει την αλήθεια, σκέφτηκε και αποκοιμήθηκε από τον παφλασμό των κυμάτων. Ονειρεύτηκε τον εαυτό του, κρατώντας το ζητούμενο τρόπαιο μπροστά στους ευγενείς των Υψηλών Όντων. Εκεί, στην πανέμορφη Ουράνια Πολιτεια, μακριά από δαίμονες και κακόμοιρους ανθρώπους. Με αμέτρητη εξουσία και ισχύ στα χέρια του. Όχι κατώτερος από τα Υψηλά Όντα αλλά ένας από τους άρχοντες τους. Θεός ανάμεσα σε Θεούς . Ήταν βράδυ όταν άνοιξε τα μάτια του. Το μέρος όπου είχε αράξει ο δίσκος θα έπρεπε να είναι κάποιο ακρωτήριο της απέναντι όχθης του ωκεανού. Όχι πως διέφερε από τις άλικες παραλίες της Παλαιάς Ούρκας αλλά, δεδομένου ότι ταξίδευαν ανατολικά από το μεσημέρι, ο Τζακ υπέθεσε ότι θα είχαν αφήσει πλέον πίσω τους την πλατιά θάλασσα. Στον ουρανό έλαμπαν χιλιάδες αστέρια. Από τα προάστια της Χαμερποβια όπου κυνηγούσε, μπορούσε να διακρίνει μερικά και πάντοτε είχε την εντύπωση πως ήταν εξοχικές κατοικίες των Υψηλών αλλά τώρα άρχισε να αναθεωρεί τη θεωρία του. Όχι, αυτά ήταν περισσότερα από όλους τους κατοίκους του ουρανού μαζί. Άρχισε να τα μετράει αλλά σύντομα μπερδεύτηκε. Ο θόρυβος δεν τον άφηνε να συγκεντρωθεί. Σταμάτησε και αφουγκράστηκε με προσοχή. Ίσως ήταν απλά τα κύματα που έσκαζαν στην ακτή, ή μάλλον κάποια ψαροπούλια. Σε λίγο έγινε ξεκάθαρο ότι άκουγε φτερούγισμα πουλιών αλλά και φωνές ανθρώπινες, λεπτές και σαγηνευτικές. Ο Νόρμαν είχε πει ότι δεν θα έπρεπε να ανησυχεί για δαίμονες με την μορφή πουλιών αλλά τώρα τον είχε παρατήσει μόνο του. Ίσως η μαγεία του να μην τον προστάτευε πλέον. Θα έπρεπε να βασιστεί στη δύναμη και τα όπλα του, όπως άλλοτε στις εξορμήσεις του πέρα από την πόλη. Κρατώντας στο ένα χέρι το πυροβόλο και στο άλλο το γιαταγάνι περπάτησε επιφυλακτικά προς την πηγή του ήχου. Βογκητά έφτασαν στα αυτιά του. Κάποια πλάσματα πετούσαν ψηλά και έβγαζαν ανίερους ήχους πριν πετούσαν απότομα στα βράχια της παραλίας. Ένα φως, μια μαγική σφαίρα, έλαμπε στο κέντρο της συνάθροισης σκορπώντας υπερφυσικές σκιές τριγύρω. Περίπου μια ντουζίνα από πλάσματα με γυναικεία σώματα και φτερά εντόμων φτερούγιζαν γύρω από τη φωτεινή μπάλα σαν ζαλισμένα από τη λάμψη της και στο κέντρο ο Νόρμαν είχε στην αγκαλιά του ένα από αυτά. Ο Τζακ ένιωσε το στομάχι του να ανακατεύεται ξανά όταν είδε τον μάγο να κάνει έρωτα με το πλάσμα αυτό ενώ παντού τριγύρω ήταν σκορπισμένοι σωροί από ανθρώπινα κρανία και λείψανα. Το αταίριαστο ζευγάρι, δεμένο σφιχτά πλέον με τα μακριά άκρα του θηλυκού πλάσματος, άρχισε να ανυψώνεται στον ουρανό. Μπορούσε να δει την ηδονή ζωγραφισμένη στα πρόσωπα και των δυο αλλά τρόμος τον κυρίευσε όταν συνειδητοποίησε τι έμελλε να συμβεί στο σύντροφό του. Αν τσακιστεί ο Νόρμαν, θα κολλήσω σε αυτό το καταραμένο μέρος, χαμένος και αβοήθητος, σκέφτηκε ανήσυχος. Σημάδεψε με το όπλο του το σμήνος, έβγαλε την ασφάλεια κι έριξε μια ριπή. Δυο από τις λάμιες έπεσαν νεκρές από τις σφαίρες του αλλά οι υπόλοιπες συνέχισαν υπνωτισμένες το χορό τους γύρω από το φως. Ο Νόρμαν ήταν πλέον πολύ ψηλά για να επιζήσει από την πτώση αλλά ο Τζακ όρμηξε απελπισμένος στον κύκλο κόβοντας στη μέση άλλες δυο λάμιες με το γιαταγάνι του. Μια γλοιώδης ουσία και ένα άψυχο κουφάρι έπεσαν μπροστά του. Η λάμια που είχε παρασύρει στον αέρα τον μάγο είχε πεθάνει ανεξήγητα αλλά ο ίδιος είχε εξαφανιστεί. Οι εναπομείναντες λάμιες συνέχιζαν να πετούνε σε κύκλους αδιαφορώντας για τις πέντε απώλειες τους. Ο Τζακ ένιωσε τις παλιές πληγές στο δέρμα του να αναβλύζουν με αίμα και πύον. Έξαλλος, άρχισε να σφάζει τα όντα που ξελόγιασαν τον οδηγό του ώσπου το μόνο που απέμεινε ήταν αυτός, η μαγική λαμπερή σφαίρα, και η γκριζωπή γλίτσα. Τα λεπτοκαμωμένα κουφάρια των πλασμάτων έσπαζαν εύκολα κάτω από τα βαριά βήματα του καθώς ξεκίνησε να γυρίσει στο δίσκο. «Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό», άκουσε μια γνώριμη φωνή πίσω του. Η γλίτσα είχε αρχίσει να παίρνει ανθρώπινη μορφή. Σύντομα ο Νόρμαν έφτιαχνε το παπιγιόν μπροστά του. «Τι σκα…» «Είδα ότι κοιμόσουν και είπα να ξεσκάσω λίγο. Οι λάμιες του άλικου πελάγους είναι απίστευτες στο σεξ. Βέβαια, ψοφάνε αμέσως μετά και οι αδαείς εραστές τους γίνονται τροφή για τις υπόλοιπες αλλά ένας έμπειρος μάγος που κατέχει την τέχνη της Χαμέρπικης Διαφυγής μπορεί να ξεπεράσει τέτοια μικροπροβλήματα. Μέχρι να μας μπλέξεις όλα πήγαιναν μια χαρά», τον επεπληξε. «Εγώ μας έμπλεξα ρε ηλίθιε ερωτύλε πτηνοβάτη; Εγώ πήγα να σε σώσω!» φώναξε αγανακτισμένος ο Τζακ. «Να με σώσεις; Πυροβολώντας τις εκλεκτές ερωμένες μου και κάνοντας τόση φασαρία; Έχεις ιδέα τι προκάλεσες; Κοίτα ποιος μιλάει για ηλιθιότητα!» Ο Τζακ, χωρίς καθυστέρηση, του κόλλησε το πυροβόλο στο πρόσωπο. «Πήγα να σε σώσω, αλλά αν συνεχίσεις έτσι θα μείνεις εδώ να κάνεις παρέα στις παλιολάμιες σου» «Ίσως μου κάνεις κι εσύ παρέα», του απάντησε με νόημα ο Νόρμαν και του έδειξε κάποιες σκοτεινές φιγούρες που ζύγωναν πίσω από την πλάτη του. «Οι Μαοιρού άκουσαν τους πυροβολισμούς σου» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted April 17, 2007 Share Posted April 17, 2007 (edited) Θέλω κι άλλο. Μου φάνηκε μικρό το τρίτο κεφάλαιο. Μάλλον θέλω κι άλλον Τζάκ. Θα περιμένω και τα υπόλοιπα κεφάλαια και θα κάνω μία ολοκληρωμένη κριτική. Edited April 17, 2007 by Darkchilde Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted April 21, 2007 Share Posted April 21, 2007 Χμ... Γιάννη μου, εδώ μου τα χάλασες λίγο...δεν ξέρω αν είναι που το έγραψες στην άδεια, αλλά θέλει αρκετό χτενισματάκι. Μου φαίνεται ότι το κείμενο δεν αναπνέει κάπως, ότι απλά περιγράφεις σκηνές, ενώ θα έπρεπε να μας δώσεις και τις αντίστοιχα "συναισθηματικά" συνοδευτικά. Είναι πιο "άχρωμο" κάπως απο τα πρηγούμενα, κι επίσης, όντως, είναι λίγο μικρό νομίζω...τελειώνεις κεφάλαιο με ατάκα; Αίσχος :tongue: Να εξηγήσω λιγάκι περαιτέρω αυτό το άχρωμο: δεν εννοώ ότι θέλει εμβάθυνση χαρακτήρων - δεν είναι στο στυλ της ιστορίας άλλωστε - αλλά κάπως πιο πλούσιες ας το πούμε περιγραφές. Μας δείχνεις πόσα περίεργα πλάσματα, αλλά δεν προκαλούν ιδιαιτερη εντύπωση, γιατί τα "ξεπετάς" κατά κάποιο τρόπο, δυο φρασούλες και πάμε παρακάτω. Και το ίδιο κάνεις και με τις σκηνές...Η ιστορία είναι σατυρική, αλλά αν πέσεις στην παγίδα και απλά γράφεις ατάκες, θα χάσει πάρα πολύ πιστεύω, και δεν της αξίζει Λίγη περισσότερη προσοχή στο επόμενο κεφάλαιο παρακαλώ :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.