Dim Posted October 9, 2006 Share Posted October 9, 2006 Όνομα Συγγραφέα: Dim Είδος: Τρόμος Βία; Μάλλον Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: Περίπου 1.650 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Ουδέν σχόλιον εκ μέρους μου. Περιμένω (και απαιτώ) τα δικά σας! ΤΟ ΔΕΡΜΑ / THE SKIN Ανάμεσα στους ανθρώπους κυριαρχεί η πεποίθηση πως αν κάποιος επιθυμεί να κάνει μια επίκληση σε κάποιο πνεύμα ή δαίμονα θα πρέπει να διαθέτει ισχυρή πίστη. Πιστεύεται ακόμη πως θα πρέπει να θεωρήσει δεδομένη την ύπαρξη του καλού και του κακού καθώς και τη διαχρονική μάχη μεταξύ τους. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως το πιθανότερο αποτέλεσμα μιας τέτοιας πράξης είναι η σχιζοφρένεια ή ο Θάνατος. Εγώ, δεν πίστευα σε τίποτε απολύτως ! - Όταν μου έδωσε το βιβλίο ο Άλιστερ σκέφτηκα πως θα ήταν ένα όμορφο παραμύθι. "Αν δεν πιστεύεις καλύτερα να μην το διαβάσεις. Απλά δώσε μού το πίσω και ξέχασέ τα όλα." "Μα", είπα, "φυσικά πιστεύω. Δε θα ήμουν τόσο ανόητος ώστε να παίζω μ'αυτά τα πράγματα..." - Έφτασα στο σπίτι και ξέχασα το βιβλίο σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης. Ήταν σχεδόν δέκα η ώρα όταν σήκωσα τα μάτια μου απ'την τηλεόραση και το είδα να κάθεται εκεί, μια μαύρη κηλίδα με φόντο το σκοτάδι του δωματίου. Το πήρα στα χέρια μου, απλά για να του ρίξω μια ματιά. Το κάλυμμα ήταν μαύρο και σκληρό και όταν το άγγιξα, ένιωσα κάποια περίεργη αίσθηση αρχαιότητας να τρεμουλιάζει κάτω απ'τα δάχτυλά μου. Μου έδινε την αίσθηση πως ήταν φτιαγμένο από δέρμα. Έμοιαζε συρρικνωμένο. Δεν υπήρχαν ούτε τίτλος, ούτε όνομα συγγραφέα γραμμένα στο εξώφυλλο. Άνοιξα το βιβλίο. Μύριζε λες και κάποιος είχε ξεράσει πάνω του. Η πρώτη σελίδα ήταν κενή, καφέ-κίτρινου χρώματος -προφανώς επειδή το βιβλίο ήταν πολύ παλιό- το ίδιο και οι επόμενες δύο. Στην τέταρτη σελίδα κυριαρχούσε ένα παράξενο σχέδιο. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω όλες τις λεπτομέρειές του, αλλά είμαι σίγουρος πως είδα μερικά φίδια, αρκετά γυμνά δόντια και πίσω απ'όλ'αυτά ένα τρομερό πρόσωπο που με κοιτούσε με κολασμένο βλέμμα. Οι κόρες των ματιών του ήταν τόσο μαύρες όσο και ο πυθμένας ενός αρχαίου πηγαδιού κι έμοιαζαν ν' αντανακλούν το φως της τηλεόρασης. Ύψωσα το κεφάλι μου και μου κόπηκε η αναπνοή όταν ανακάλυψα σοκαρισμένος πως κοίταζα εκείνα τα μάτια για περίπου μια ώρα. - Αισθανόμουν αρκετά νυσταγμένος κι έτσι έσβησα την τηλεόραση και πήγα για ύπνο. Το φως της λάμπας του κομοδίνου ήταν σαφώς δυνατότερο από εκείνο της οθόνης της τηλεόρασης, έτσι αποφάσισα να ρίξω ακόμη μια ματιά στο βιβλίο. Το κάλυμμα μου θύμιζε όλο και πιο πολύ δέρμα -ανθρώπινο δέρμα. Μ' έκανε να σκέφτομαι ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπινου δέρματος που είναι απλωμένο σ' ένα βράχο κάτω απ' τον καυτό ήλιο για να στεγνώσει, να βαφεί έπειτα με μαύρη μπογιά και ν' απλωθεί στη συνέχεια επάνω στο χαρτί... Γύρισα σελίδα προσπαθώντας να θάψω τις σκοτεινές σκέψεις στα βάθη του ανήσυχου μυαλού μου. Κοίταξα το κείμενο. Δεν μπορούσα να καταλάβω ούτε μια λέξη! Το βιβλίο ήταν γραμμένο σε κάποια αρχαία γλώσσα την οποία αγνοούσα πλήρως! Πολύ αστείο, σκέφτηκα. Ήμουν έτοιμος να κλείσω το βιβλίο όταν ανακάλυψα πως, ουσιαστικά, διάβαζα τις καταραμένες σελίδες του. Η γλώσσα δεν ήταν άγνωστη πια... αντίθετα, μου ήταν φοβερά οικεία. Έντεκα σελίδες αργότερα ένιωσα κουρασμένος κι έτσι ακούμπησα το βιβλίο στο κομοδίνο, έσβησα το φως και χαμήλωσα το κεφάλι μου στο μαλακό, φιλόξενο μαξιλάρι. Το μυαλό μου τριγύρισε για λίγο στις επικλήσεις και τα τρομερά μυστικά του βιβλίου. Τόνισα στον εαυτό μου πως θα' πρεπε να ρωτήσω τον Άλιστερ ποιός ήταν ο συγγραφέας. Έγραφε μ'έναν πολύ πειστικό τρόπο, ακόμη και για τα προσωπικά μου δεδομένα... Έπειτα ήρθε ο ύπνος και με παρέσυρε σαν κύμα στα βαθιά νερά της λήθης. - Με ξύπνησε ένας δυνατός θόρυβος. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή στο στήθος μου. Έκανα να φτάσω τη λάμπα στο κομοδίνο καθώς η σκέψη ποιός είναι εκεί; σχηματιζόταν αργά μες στο μυαλό μου. Άγγιξα το κουμπί και στη στιγμή η λάμπα ανατινάχτηκε γεμίζοντας το δωμάτιο με γυαλιστερές σπίθες και τη μυρουδιά καμένου χαρτιού. Για κάποιο χρονικό διάστημα ήμουν τυφλός, παράλυτος από τρόμο. Έπειτα η όρασή μου σταθεροποιήθηκε και πάλι. - Ξαφνικά, τρομερές κραυγές αντήχησαν στο δωμάτιο. Μου ξέσκιζαν τ'αυτιά! Στράφηκα να κοιτάξω. Το κομοδίνο είχε πάρει φωτιά. Το βιβλίο καιγόταν επίσης... Ήταν τυλιγμένο σε κοκκινόλευκες φλόγες και... ούρλιαζε! Το μυαλό μου δεν το αποδεχόταν. Τα βιβλία δεν ουρλιάζουν! Είναι φτιαγμένα από χαρτί! Δε νιώθουν πόνο, ηδονή, ανάγκη, υποχρέωση... τίποτε! Αυτό όμως... - Το δωμάτιο ήταν γεμάτο από τη μυρουδιά ξύλου που καίγεται και τις φριχτές, ασταμάτητες κραυγές του φλεγόμενου βιβλίου. Άρπαξα το σεντόνι, με σκοπό να το πετάξω στην άκρη και να σηκωθώ για να πολεμήσω τη φωτιά, και... τράβηξα το χέρι μου μακριά αηδιασμένος. Το σεντόνι έμοιαζε να'ναι φτιαγμένο από σάρκα. Χαμήλωσα το βλέμμα μου και είδα πως ήταν, πραγματικά, ένα σεντόνι φτιαγμένο από κομμάτια δέρματος τα οποία ήταν ραμμένα μεταξύ τους. Ήταν φριχτά κόκκινο, την επόμενη στιγμή αντιλήφθηκα για ποιο λόγο. Τα κομμάτια του δέρματος ήταν φρεσκοκομμένα! Υπήρχαν τρίχες σε μερικά σημεία -το φλεγόμενο κομοδίνο ήταν αρκετά φωτεινό για να μπορώ να βλέπω- και σ'ένα μπάλωμα είδα... το γυμνό δέρμα δαχτύλων, ανθρώπινων δαχτύλων... και... σ'ένα άλλο κομμάτι είδα ένα μάτι... ένα σκούρο γαλάζιο, ανθρώπινο, μάτι! Ούρλιαξα ξετρελαμένος και προσπάθησα να υποχωρήσω. Αδύνατο! Το δέρμα κινιόταν, γλιστρούσε, τυλιγόταν στο γυμνό μου κορμί. Το δέρμα ήταν -κατά κάποιο τρόπο- ζωντανό. Η σάρκα με χάιδευε, αφήνοντας κόκκινα, αιμάτινα ίχνη στο σώμα μου! Τίναξα μπροστά το κεφάλι μου σε μια μάταιη προσπάθεια διαφυγής και είδα κηλίδες αίματος να πετούν στον αέρα. Στράφηκα και ανακάλυψα ότι το μαξιλάρι ήταν επίσης καλυμμένο από αιματόβρεχτο δέρμα. Εκτός εαυτού, το γρονθοκόπησα μ'όση δύναμη μπορούσα να συγκεντρώσω. Άκουσα τις κραυγές του κι ένιωσα τον καυτό πόνο να διαπερνά το χέρι μου... Το μαξιλάρι ήταν παραγεμισμένο με κάτι σκληρό, κάτι στέρεο! Ήταν σχισμένο, στο σημείο που το χτύπησα, και από μέσα ξεπετάγονταν κόκαλα σκεπασμένα εδώ κι εκεί με κομματάκια σάρκας. Ξεφώνιζα αποτρελαμένος και στην πανικόβλητη προσπάθειά μου να υποχωρήσω πίεσα την πίσω άκρη του μαξιλαριού. Κάτι κινήθηκε και βόγκησε εκεί μέσα, το δέρμα υποχώρησε κι ένα κεφάλι έπεσε και κατρακύλησε στο πάτωμα. Ήταν μισογδαρμένο μα αναγνωρίσιμο ακόμη. Ήταν το κεφάλι του Άλιστερ. Το μοναδικό, σκούρο γαλάζιο, μάτι του με κοίταζε γουρλωμένο. Μια διαγώνια γραμμή χώριζε το πάνω -φυσιολογικό- απ'το κάτω -κρανιώδες- πρόσωπό του. Είχα χαθεί! Ουρλιάζοντας, πάλεψα σκληρά για να ξεφύγω απ'το κρεβάτι αλλά το δέρμα γινόταν όλο και πιο σφιχτό μην αφήνοντας ευκαιρία πιθανής κίνησης. Ένας επίδεσμος δέρματος με κρατούσε δέσμιο επάνω στο ίδιο μου το κρεβάτι. Το δέρμα γινόταν, σταδιακά, ακόμη πιο σφιχτό, πιέζοντας τα μέλη μου, συνθλίβοντας το σώμα μου. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος... Ζαλιζόμουν... - Ολόκληρο το δωμάτιο ήταν χάλια. Ήταν γεμάτο αίμα, μαύρες αναθυμιάσεις και κραυγές. Το βιβλίο φλεγόταν ακόμη μα οι φλόγες δε φαίνονταν ν'αγγίζουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το κάλυμμά του... μόνο το κάλυμμα... Το παράθυρο τράβηξε το βλέμμα μου. Ήταν καλυμμένο, απ'την κορυφή ως τη βάση, με κουρτίνες φτιαγμένες από δέρμα... Άκουσα το ουρλιαχτό του ανέμου ανάμεσα στις κορυφές απόκρημνων βουνών, άκουσα τον φλοίσβο των κυμάτων στους βράχους κάποιας μακρινής ακτής, είδα τις "δερμάτινες" κουρτίνες να ξεσκίζονται και το φριχτό πρόσωπο -εκείνο που βρισκόταν στο σχέδιο του βιβλίου- να αναδύεται από το χάσμα ντυμένο στο αίμα. "Δεν έπρεπε να σου δανείσει το βιβλίο μου", είπε με βροντερή φωνή το πρόσωπο. "Τώρα τιμωρήθηκε, εσύ θα τιμωρηθείς κι εγώ θα πάρω πίσω το βιβλίο μου... Χαίρομαι... κι ανατριχιάζω!" Το πρόσωπο γέλασε μ'ένα φριχτό τρόπο. Βλέννα ανακατωμένη μ'αίμα κυλούσε στο σαγόνι του κι έσταζε αργά στο πάτωμα. Συνέχισε να στάζει ακόμη κι όταν το πρόσωπο εξαφανίστηκε και το τρελό γέλιο έσβησε στο σκοτάδι. Αυτή τη φορά έσταζε από το κρεβάτι μου... Το δέρμα σφίχτηκε ακόμη περισσότερο γύρω απ'το σώμα μου. Αίμα τιναζόταν ένα γύρω μα δεν είχα ιδέα σε ποιον θα μπορούσε ν'ανήκει. Μπορεί να ήταν δικό μου... μπορεί όμως να ήταν και του δέρματος. Ο πόνος ήταν φοβερά χειρότερος από πριν. Νόμιζα πως δε θ'άντεχα άλλο. Άντεξα, για πέντε λεπτά περίπου... έπειτα λιποθύμησα ουρλιάζοντας ακόμη... Η αστυνομία με βρήκε στο κρεβάτι μου, να κολυμπώ στο αίμα, τριάντα έξι ώρες αργότερα. Ένας καλός μου φίλος και συνάδελφος βρήκε εξαιρετικά περίεργο το ότι δεν εμφανίστηκα στη δουλειά και δεν τηλεφώνησα για να δικαιολογήσω την απουσία μου και -αφού δεν απαντούσα στα επίμονα τηλεφωνήματά του- κάλεσε την αστυνομία. Εκείνοι το θεώρησαν τουλάχιστον ενοχλητικό, για τη γαλήνη του πνεύματός τους, παρ'όλ'αυτά όμως ήρθαν τελικά στο σπίτι μου μετά από σοβαρή σκέψη. Οι γιατροί είπαν -ως συνήθως- πως ήταν θαύμα που ήμουν ακόμη ζωντανός μετά απ'όλη εκείνη την απώλεια τεράστιας ποσότητας αίματος και τα παραλίγο θανάσιμα κατάγματα. Όταν επέστρεψα στον κόσμο των ζωντανών, βρισκόμουν ξαπλωμένος σ'ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Η ατέλειωτη ασπρίλα του χώρου πλήγωνε τα ευαίσθητα μάτια μου. Η βελόνα του ορού τραυμάτιζε το -στολισμένο με μικρές μελανιές, σημάδι της αστοχίας των νοσοκόμων- μουδιασμένο μου χέρι. Ξάφνου, τα σεντόνια μεταμορφώθηκαν σε δέρμα, σφιχτό δέρμα. Γιατροί και νοσοκόμες όρμησαν στο δωμάτιο σ'ένα σύννεφο λευκών στολών. Ούρλιαζα, τους φώναζα να ξεσκίσουν το δέρμα από πάνω μου, τους εκλιπαρούσα να με απαλλάξουν. Δεν το'καναν. Αντίθετα, μου έκαναν μια ένεση με κάποιο αναισθητικό. Παρέμεινα στο νοσοκομείο για περίπου δώδεκα μήνες, τον περισσότερο καιρό υπό την επήρεια ισχυρών ναρκωτικών. Όποτε επέστρεφα στην "κανονική" μου κατάσταση προσπαθούσα να δραπετεύσω απ'το δέρμα, προσπαθούσα να κολυμπήσω μακριά από το φριχτό πρόσωπο με τα μαύρα μάτια, προσπαθούσα να ξεφύγω από τους τρομερούς εφιάλτες. Απλά δεν μπορούσα... - Αστυνομία και γιατροί είχαν τις δικές τους, διαφορετικές μεταξύ τους, θεωρίες και γνώμες καθώς και τα δικά τους συμπεράσματα. Ούτε ένας τους δεν έφτασε ποτέ κοντά στην αλήθεια. Έχει περάσει πάνω από χρόνος από τότε που με κλείδωσαν σ'αυτό το άσυλο. Από τότε έχω περάσει μέσα απ'την κόλαση αμέτρητες φορές. Ακόμη όμως και η θεραπεία με ηλεκτρισμό δεν είναι και τόσο άσχημη. Τα όνειρα, οι εφιάλτες, οι κραυγές του ραμμένου δέρματος... αυτά είναι τα χειρότερα απ'όλα! Χθες βράδυ άρπαξα τη σύριγγα από μια περαστική νοσοκόμα και τη βύθισα στο μάτι μου. Δεν είχα την ευκαιρία να διατρυπήσω τον εγκέφαλό μου ή να βγάλω και το δεξί μου μάτι. Δε γνωρίζω καν γιατί κάθισα κι έγραψα την τρελή, απίθανη ιστορία μου. Κανείς δεν πρόκειται να με πιστέψει. Όπως και να' χει, νομίζω πως υπάρχει κάποιο ανοιχτό παράθυρο στη δυτική πτέρυγα του εβδόμου ορόφου... χωρίς κάγκελα... Σήμερα θα προσπαθήσω να πετάξω μακριά από το δέρμα. Πιστεύω πως θα τα καταφέρω... ΤΕΛΟΣ © Dim Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted October 9, 2006 Share Posted October 9, 2006 Lovecraft; Νομίζω ότι το έγραψε ο Lovecraft το κείμενο. Άψογο, όμορφο και καλά δοσμένο, με την εμφάνιση, ίσως, του κύριου Άλιστερ Κρόουλι; Πολλύ ωραίο Dim, συνέχισε να γράφεις έτσι. Τώρα για τα τεχνικά μέρη, που πρέπει να υπάρχουν κάπια, θα σου πούν οι άλοι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted October 9, 2006 Share Posted October 9, 2006 Και εμένα μου άρεσε... Δέρμα πολύ δέρμα και αίμα Και περίεργα σύμβολα και σκοτεινά πρόσωπα με ακόμα πιο σκοτεινά μάτια να σε κοιτάνε και το βιβλίο να είναι αρχαίο και να γράφει για εσένα πο το διαβάζεις λες και αιώνες τώρα περίμενε τη στιγμή που θα το έπιανες στα χέρια σου για να σε πιάσει και αυτό στα δικά του.. Μόνο που εσύ το άφησες ενώ αυτό δεν θα σε αφήσει ποτέ 1650 τρομερές λέξεις στη σωστή σειρά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 9, 2006 Share Posted October 9, 2006 Πολύ καλή ιστορία, μου άρεσε αρκετά, αν και νομίζω σηκώνει μικροβελτιώσεις, με κυριότερη τις παύλες ανάμεσα στις παραγράφους: δεν δουλέυουν, αντίθετα σπάνε την αίσθηση της συνέχειας περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Θα τις έσβηνα όλες εκτός από την πρώτη και την προτελευταία, γιατί είναι οι μόνες που έχουν νόημα. Κατά τα άλλα μικροβελτιώσεις σε εκφράσεις θα το έκαναν να αγγίζει το τέλειο, τουλάχιστον με βάση τα δικά μου κριτήρια, αλλά και στη μορφή που είναι τώρα δουλεύει μια χαρά. Περιμένουμε και άλλες δουλειές σύντομα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted October 10, 2006 Share Posted October 10, 2006 Νομίζω δεν χρειάζεται να το ξαναγγίξεις. Είναι με διαφορά ότι καλύτερο έχω διαβάσει στο φόρουμ τον τελευταίο καιρό, χωρίς να θέλω να μειώσω τα υπόλοιπα. Πραγματικά συγχαρητήρια, πολύ ολοκληρωμένη δουλειά. Αν καi δύσκολα τραβούν την προσοχή μου οι ιστορίες τρόμου, ομολογώ πως από τις πρώτες τρεις γραμμές έκλεισα τους morandi από το winamp και κατευθείαν έβαλα Midnight Syndicate για να υποβληθώ απ' την ατμόσφαιρα. Ναι το όνομα Άλιστερ κι εμένα με παρέπεμψε στον γνωστό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dim Posted November 19, 2006 Author Share Posted November 19, 2006 Αγαπητοί συνοδοιπόροι, Σας υπέρ-ευχαριστώ για τις απόψεις και τα σχόλιά σας, μέσα από τα βάθη της "ψυχής" μου! Θέλω να ξέρετε ότι όλες οι σκέψεις είναι σημαντικότατες και άκρως απαραίτητες για έναν "συγγραφέα" όπως ο υποφαινόμενος! Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα περισσότερα σχόλια! Δεν πειράζει, ας είναι. Α, περίμενα -ιδιαιτέρως- την άποψη του Dain, ο οποίος υποσχέθηκε να σχολιάσει το Δέρμα! Και κάτι ακόμη: Το όνομα Άλιστερ ήταν -δυστυχώς ή ευτυχώς- τυχαία επιλογή μου. Τελικά αποδείχθηκε πως πρόσθεσε κι αυτό μια αύρα μυστηρίου στο διήγημα, ίσως το κερασάκι στην τούρτα, που λένε... Για μια ακόμη φορά, ευχαριστώ! Να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά. Μπορεί να επανέλθω και με άλλη ιστορία, ποιός ξέρει; Dim Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted November 19, 2006 Share Posted November 19, 2006 (edited) Όντως κάποιες φορές ακόμα και μια τυχαία επιλογή μιας λεπτομέρειας μπορεί να δέσει με το σύνολο και να το κάνει ακόμα καλύτερο. Ίσως γι'αυτό οι πολλές προσεκτικές επιλογές, η γενικότερη σημασία στη λεπτομέρεια, τόσο στην έκφραση όσο και στην πλοκή έχουν κάνει αυτή την ιστορία να είναι τόσο καλή. Ο τρόμος γενικά δεν είναι το φόρτε μου, από άποψη προτίμησης, αλλά ο πιο φάνταζυ τρόμος, μεταφυσικός τρόμος έστω μ'αρέσει. Είναι εμφανές πως η ιστορία είναι επαγγελματικά γραμμένη από κάποιον που ξέρει να χρησιμοποιεί τη γλώσσα σωστά και σαν εργαλείο - από τεχνική άποψη - και σαν τέχνη - από λογοτεχνική άποψη. Και είναι εξ ίσου εμφανές, και θα έπρεπε να το προσέξουμε αυτό όσοι γράφουμε, πως ο Dim έδωσε την πρέπουσα σημασία στην ιστορία του, τίμησε το κείμενό του δουλεύοντας επάνω του ώστε να βγει ένα πραγματικά όμορφο αποτέλεσμα. Η δουλειά αυτή φαίνεται βασικά από ένα γεγονός. Δεν υπάρχει τίποτα περιττό στην ιστορία αυτή, που είναι πάντα ένα βασικό ζητούμενο, από όσο ξέρω, για έναν συγγραφέα. Κάθε πρόταση και κάθε λέξη δίνουν τις πληροφορίες που πρέπει να δώσουν χωρίς περιττά τερτίπια, χωρίς "κοιλιές", χωρίς να χάνεται ο "ασθμαίνων" ρυθμός της ιστορίας. Οι φρικαλέες εικόνες είναι αποτελεσματικές και για αυτό το λόγο, πέρα από την αισθητική της γραφής. Από το γεγονός δηλαδή πως σε κανένα σημείο δεν "σταματά" η εξέλιξη της πλοκής για να περιγραφεί μια εικόνα. Κάθε παράγραφος μια δεμένη "συγχορδία" που συνδυάζεται με την προηγούμενη και την επόμενή της σε ένα "μελωδικό" σύνολο το οποίο προχωρά μέσα από πολλά μικρά κρεσέντο όχι σε ένα μεγάλο και τελικό κρεσέντο, εκκωφαντικό και κραυγαλαίο ίσως, αλλά στην παγερή επανάληψη που σιγά-σιγά κάνει ένα fade-out προς το τέλος. Ένα αβοήθητο fade-out σαν μια κραυγή που σβήνει μαρτυρώντας τόσο απελπισία όσο και αποφασιστικότητα, μια που μόνο ένα πράγμα απομένει που μπορεί να κάνει ο αφηγητής. Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για πρωτοτυπία στην ιστορία αυτή γιατί δεν έχω διαβάσει και πολλές ιστορίες τρόμου, εκτός από μερικές κλασσικές βέβαια και κάμποσες άλλες από δω κι απο κει. Τα περί πρωτοτυπίας σε σχέση με την σημερινή λογοτεχνία φανταστικού τρόμου ίσως θα έπρεπε να τα γράψουν άλλοι "συνοδοιπόροι" που έχουν περισσότερη εμπειρία από μένα σαν αναγνώστες ιστοριών τρόμου. Και νομίζω πως θα έπρεπε να το κάνουν, γιατί και θα απολαύσουν σίγουρα την ιστορία, και θα δουν -ως επίδοξοι συγγραφείς - τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια ιστορία για να την αποκαλέσει κάποιος "επαγγελματικά γραμμένη". Δεν ξέρω επίσης αν η ιστορία θα μπορούσε να ενταχθεί σε κάποια "συνταγή", αλλά αν υπήρξε συνταγή τότε ο Dim είναι πολύ καλός chef γιατί πήρε την συνταγή και έκανε μια παραλλαγή της δημιουργώντας κάτι καινούργιο. Είναι καθαρά υποκειμενικό αυτό που λέω βέβαια και άπτεται στα περί άγνοιας που είπα παραπάνω μάλλον. Στο ερώτημα αν η ιστορία θα μπορούσε να γίνει καλύτερη - πέρα από τεχνικά περί παραγραφοποίησης που είναι μικρολεπτομέρειες - δεν έχω απάντηση γιατί δεν μπορώ, όσο nitpicker και να είμαι, να βρω κάποιο ψεγάδι. Ούτε και το σχετικά μικρό μέγεθος της ιστορίας είναι φυσικά ψεγάδι. Το αντίθετο μάλιστα. Ίσως όμως ο Dim να ήθελε κάποια στιγμή να γράψει όχι ένα sequel της συγκεκριμμένης ιστορίας, αλλά μια παρόμοια με άλλον πρωταγωνιστή και άλλες καταστάσεις, χρησιμοποιώντας όμως το βιβλίο κλπ. Θα τη διάβαζα με ευχαρίστηση και με την τρίχα κάγκελλο που λένε! Edit: Όντως είναι άξιο απορίας πως δεν έχει σχολιαστεί αυτή η ιστορία περισσότερο. Ειδικά από τους αρκετούς φίλους της λογοτεχνίας τρόμου που συμμετέχουν στο φόρουμ! Edited November 19, 2006 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dim Posted December 21, 2006 Author Share Posted December 21, 2006 Κάλλιο αργά παρά ποτέ, που λέει η παροιμία! Ένα μήνα και κάτι μετά το μήνυμα του Dain επανέρχομαι για να απαντήσω, να σχολιάσω, ε... τέλος πάντων... Σε ευχαριστώ πάρα, μα πάρα πολύ, Dain! Θεωρώ τιμή μου να δέχομαι τέτοια διθυραμβικά σχόλια για τις ταπεινές μου ιστορίες. Είναι σχόλια που με ενθαρρύνουν να γίνομαι καλύτερος, σαν συγγραφέας, γιατί τονώνουν το ηθικό μου, φουντώνουν το εγώ μου και τρέφουν τη μακάβρια φαντασία μου! Όπως είχε πει και ο υπέροχος Graham Masterton, όταν είχα εγκωμιάσει τη δουλειά του: "Το κεφάλι μου είναι τώρα τόσο φουσκωμένο που δεν μπορώ να περάσω από από την πόρτα!" Η ανάλυσή σου είναι απόλυτα ακέραιη, επακριβής και ουσιαστική! Δεν θα προσθέσω τίποτε άλλο στο μικρό μου ευχαρηστήριο σχόλιο! Απλά θα σταθώ σε δύο σημεία του μηνύματος του φίλου Dain, απλά και μόνο για να τα τονίσω ως πολύ σημαντικά: 1. "Και είναι εξ ίσου εμφανές, και θα έπρεπε να το προσέξουμε αυτό όσοι γράφουμε, πως ο Dim έδωσε την πρέπουσα σημασία στην ιστορία του, τίμησε το κείμενό του δουλεύοντας επάνω του ώστε να βγει ένα πραγματικά όμορφο αποτέλεσμα. Η δουλειά αυτή φαίνεται βασικά από ένα γεγονός. Δεν υπάρχει τίποτα περιττό στην ιστορία αυτή, που είναι πάντα ένα βασικό ζητούμενο, από όσο ξέρω, για έναν συγγραφέα." 2. "Όντως είναι άξιο απορίας πως δεν έχει σχολιαστεί αυτή η ιστορία περισσότερο. Ειδικά από τους αρκετούς φίλους της λογοτεχνίας τρόμου που συμμετέχουν στο φόρουμ!" Να θυμάστε: Η λογοτεχνία ΤΡΟΜΟΥ και γενικότερα η λογοτεχνία του ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ έχει ανάγκη υποστήριξης και εκτίμησης, συσπείρωσης και προώθησης! Πρέπει όλοι να καταλάβουμε επιτέλους -και κυρίως οι αγαπητοί μας εκδοτικοί οίκοι- ότι η Ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τις εισαγώμενες ιστορίες του φανταστικού! Πιστέψτε στον Ελληνικό ΤΡΟΜΟ! Πιστέψτε στην Ελληνική λογοτεχνία του ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ! Υποστηρίξτε τους μαχητικούς Έλληνες συγγραφείς! Ευχαριστώ και πάλι Dain, για όσα έγραψες και για την ευκαιρία που μου έδωσες να στείλω αυτό το μήνυμα! Με τιμή και εκτίμηση, Dim Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted May 10, 2007 Share Posted May 10, 2007 Ο Dain τα είπε καλλίτερα από ότι θα μπορούσα να τα πω εγώ και μας κάλυψε όλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted May 10, 2007 Share Posted May 10, 2007 (edited) Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, Darky. Πιστεύω όμως πως θα ήταν πολύ χρήσιμο να έγραφες, όπως και όσοι διαβάζουν μια ιστορία, τη δική σου γνώμη, το δικό σου σχόλιο - όπως κάνεις βέβαια σε άλλα τόπικς - μια που ο κάθε αναγνώστης βλέπει από διαφορετική οπτική κάθε ανάγνωσμα, και πάντα έχει κάτι να προσφέρει στον συγγραφέα, είτε είναι μια μακροσκελής ανάλυση, είτε είναι απλά 2-3 γραμμές. Ακόμα και η επανάληψη ίσως, πραγμάτων που έγραψαν άλλοι σχολιαστές, είναι κάτι πολύ χρήσιμο για όσους γράφουμε. Ξέρω σίγουρα πως ο Dim θα το εκτιμούσε πολύ! Edited May 10, 2007 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted May 10, 2007 Share Posted May 10, 2007 Δεν παρεξηγώ την καλή σου πρόθεση Dain. Αλλά ας μην κάνουμε κριτική στην κριτική. Γιατί έτσι αποθαρύνουμε κάποια μέλη από το να σχολιάζουν τις ιστορίες. Κατά τη δική μου άποψη ο καθένας που διαβάζει μια ιστορία ας γράφει κάτι. Έστω να συμφωνήσει με προηγούμενο σχόλιο, ή ακόμα και ένα ξερό "τη διάβασα". Έτσι κάνει την παρουσία του αισθητή στο τυφλό, κουφό και άοσμο μέσο που είναι το νετ. Ξέρω σίγουρα πως ο Dim θα το εκτιμούσε πολύ! Ας μιλήσει ο Dim για τον Dim, o Dain για τον Dain και ο darky ας πάψει να μιλάει για το δικό του καλό, γιατί αν εσύ Dain που φημίζεσαι για τη λογική και τη μετριοπάθειά σου γράφεις κάτι τέτοιο, τι πρέπει να γράψω εγώ που στην καλύτερη δε φημίζομαι για τέτοια πράματα; Ότι "αποκλείεται να ξέρεις εσύ ή κάποιος άλλος τι θα εκτιμούσε ο Dim, παρά μόνο ο ίδιος ο Dim, o Θεός(αν υπάρχει), Ο Σατανάς(αν υπάρχει επίσης), Ο Άλιστερ(για όσο υπήρξε) και η θεία μου η Μαρία η χαρτορίχτα που έχει κληρονομικό χάρισμα. Και φυσικά 'εγώ'(κι ο υπερεγώ και ο υποεγώ μαζί) που θα έγραφα το προς εκτίμηση σχόλιο. Ξέρω ότι ρίχνεις τα ταρώ αλλά αποκλειεται να είσαι τόσο καλός χρυσέ μου." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted May 10, 2007 Share Posted May 10, 2007 (edited) Έχω την εντύπωση πως εσύ έκανες κριτική στην κριτική μου. Επίσης δεν κατανοώ την ουσία του παραπάνω ποστ σου, αφού αυτό που σου πρότεινα να κάνεις, είναι ακριβώς αυτό που λες και συ ο ίδιος. Το αν με το σχόλιο μου "σας κάλυψα όλους" δεν το γνωρίζω, όπως δεν μπορείς να το γνωρίζεις και συ. Όπως είπες και ο ίδιος, καλό είναι να μιλάει κανείς μόνο για τον εαυτό του. Άρα συμφωνούμε! ;) Δεν βλέπω που κολλάει το "μετριοπάθεια" αφού το σχόλιό μου δεν είχε κάτι το ακραίο, αλλά ήταν μάλλον μια γενικότερη πρόσκληση να γραφτούν κι άλλα σχόλια από όλους. Δεν ρίχνω τα Ταρώ, αν αναφέρεσαι σε μένα, και ξέρω πως ο Dim εκτιμά τις κριτικές γιατί μου το έχει πει ο ίδιος ιδιωτικά, και εξ άλλου το γράφει και στην αρχή. Δεν υπάρχει κάτι το κρυφό και μυστικό εδώ. Από κει και πέρα, επειδή θα γίνουμε οφφ-τοπικ, αν θέλεις να γράψεις κάποιο σχόλιο για την ιστορία του Dim, μπορείς να το γράψεις. Edited May 10, 2007 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blade master Posted June 5, 2008 Share Posted June 5, 2008 (edited) Ένας Lurker πετάγεται από το πηχτό σκοτάδι για να δώσει συγχαρητήρια στον κύριο Dim! Πολύ καλογραμμένο, όμορφη ροή, πετυχημένη ατμόσφαιρα παράνοιας! Δε ξέρω γιατί, αλλά αυτή η πρόταση μου άρεσε πάρα πολύ! Μου έδινε την αίσθηση πως ήταν φτιαγμένο από δέρμα. Μάλλον είναι επειδή η τελευταία λέξη είναι σε βάζει πολύ στο κλίμα και χτυπάει πολύ όμορφα. Με έκανε να θέλω ακόμα περισσότερο να θέλω να συνεχίσω να διαβάζω. Edited June 5, 2008 by Blade master Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted December 13, 2008 Share Posted December 13, 2008 Μια πολύ καλή ιστορία τρόμου που πρέπει να διαβαστεί. Δεν ξέρω το γιατί αλλά πάντα με γοήτευαν οι ιστορίες που κινούνται γύρω από μυστηριώδη βιβλία. Τόσο πολύ ώστε έχω ξεκινήσει κι εγώ ένα διήγημα που έχει ως κεντρικό πυλώνα ένα τέτοιο βιβλίο. Το μόνο που θα ήθελα να ρωτήσω τον συγγραφέα είναι γιατί έχει ανεβάσει μόνο μια ιστορία στη βιβλιοθήκη μας. Δεν είναι καλό να σε περιμένει για πολύ η βιβλιοθήκη του τρόμου. Γιατί πότε δεν ξέρεις… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted December 14, 2008 Share Posted December 14, 2008 Και εμένα μου άρεσε, παρόλο που δεν τα πάω καλά με αυτές τις ιστορίες όπως έχω πει χιλιάδες φορές! Να σου πω, εγώ ακόμα αναρωτιέμαι αν πράγματι όλα αυτά έγιναν ή ήταν δημιούργημα της φαντασίας του. Φαντάζομαι το πρώτο είναι αυτό που ισχύει! Στο κάτω-κάτω τι σόι τρόμου θα ήταν! :tongue: Μπράβο, Μπράβο! Ωραία δοσμένο και χωρίς πολλές υπερβολές, αν εξαιρέσουμε βέβαια το δέρμα που εντάξει... καλό θα ήταν να περιοριστεί λιγάκι! Μου δίνεις την εντύπωση πως είσαι κανένας οικολόγος που δεν θέλει οι φώκιες να γίνονται γούνες και αντιδρά! ΟΚ είναι ο τίτλος βέβαια και λογικό είναι να κυριαρχεί, αλλά καταντάει λίγο αναμενόμενο, γεγονός που αποτελεί και τον εφιάλτη ενός συγγραφέα τρόμου! Φυσικά, όπως προείπα δεν το πολυκατέχω το θέμα, άρα μπορεί να λέω και βλακείες! Αυτά είναι τα πιστεύω μου! Γενικότερα καλή συνέχεια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted December 28, 2009 Share Posted December 28, 2009 Πολύ καλογραμμένο και υποβλητικό, τα συγχαρητήριά μου. Όμως θα μπορούσαν κάποιες φράσεις να αλλάξουν, καθώς αποσπούν λίγο από την ατμόσφαιρα. Πιο χτυπητό παράδειγμα "κόκαλα ... με κομματάκια σάρκας". Εμένα μου προκαλεί ένα γελάκι και με χάνεις σε εκείνο το σημείο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.