Το παράπονο

[Nienna]

Το παράπονο

 

...μα είπες ‘νύμφη’,

‘νύμφη’ θέλησες κι είπες,

κι η νύμφη δεν είν’ όλο αέρα και φευγάτο φως,

δεν είναι καλογυαλισμένες λόγιες λέξεις,

δεν είναι ναοί χτισμένοι απ’ άνθρωπο,

δεν είναι μαρμάρινο άγαλμα,

δεν είναι ζωγραφιά,

είναι τα φύλλα,

είναι το χώμα,

το χώμα,

χώμα,

άγριο χώμα και φύλλα,

είναι τα λουλούδια,

τα κόκκινα φουστάνια από τις παπαρούνες

που ΄χουν τις ρίζες τους βαθειά

στο χώμα,

χώμα,

είναι τα λουλούδια,

μα όλα είναι λουλούδι,

όλα,

όλα,

όχι μόνο τ’ άνθη,

είναι κι οι μίσχοι,

ναι,

τα κοτσάνια,

ειν’ η υγρασία και τα ζουζούνια

είναι κι όλες οι πρασινάδες,

όλα που ‘ναι μελλούμενο

να γίνουν λίπασμα,

και πάλι απ’ την αρχή...

 

[Τη βλέπω τη νύμφη σου,

εδώ, στον καθρέφτη,

και τ΄ατημέλητα μαλλιά της

μαρτυρούν το λάθος σου.]

 

~

[Rhapsody]

Μμμ... από που να αρχίσω;

Το "γήινο" θέμα, σου ξυπνάει μνήμες, μυρωδιές της γης μετά απ τη βροχή, χρώματα των πρώτων φθινωπορινών ημερών, φύση, χώμα, νύμφες, τι όμορφα πλασμένη τούτη εδώ η λουλουδένια νύμφη, αλήθεια μια πραγματική μαγεία αυτή η εικόνα!

Μορφικά, ειδικά το πρώτο μέρος για μένα είναι εξαίσιο, αλλά και στο σύνολο, η επανάληψη των λέξεων σε τραβάει να γίνεις κι εσύ μέρος μιας σταγόνας που κοιλάει από τα άνθη, στα φύλλα, σιγά σιγά όλο και πιο χαμηλά μέχρι να φτάσει στο χώμα...

Έτσι τώρα θέλω να ανοίξω το παράθυρο και να αφήσω τη μυρωδιά ρων λουλουδιών να με πλημμυρήσει...

Edited October 12, 2006 by Rhapsody

[month]

Όμορφο, πού όμορφο, αν και λίγο μου μοιάζει σαν να προσπαθεί να λύση μια παρεξήγηση. δεν ξέρω κατα πόσο είναι για μας να το καταλάβουμε, όσο όμορφες και να είναι οι εικόνες που μας δίνει, και πόσο ωράιο είναι το θέμα, και πόσο σωστό.